[miodzio63]

[jasmina44]

Rona, a tak juz poza nasyzmi sporami , które sie w tym wątku rozwinęły..
mozesz próbowac rozmawiać, spokojnie szczerze, zaproponować terapie..
jezeli to nic nie da i mąż dalej bedzie obrazony na cąły świat, zraniony i obcy to po prostu musisz sie skupić na sobei na swoim rozwoju.. nie bardzo mozesz zrobic cos innego, bo nie zmusisz męża do przyjęcia Twojego punktu widzenia..on musi sam zrozumieć pewne rzeczy, dojrzeć może do roli męża...

dobrze to Jarek napisal, przemyślalabym tez czy na pewno tak wsytzsko super było wcześniej... w końcu po cos po ten pamiętnik sięgnął... moze Jarek ma racje moze czegos mu między wami zaczęło brakować... kryzysy nie biorą sie z powietrza, często narastają latami, a my przymykamy oko wierząc ze jakos to bedzie.. albo udajemy ze nic nie widzimy... ze jakos sie ułoży...
nic sie samo nie ułoży... trzeba nad tym pracować, jezeli ma sie ochote siły i iware w powodzenie...

Rona, a tak juz poza nasyzmi sporami , które sie w tym wątku rozwinęły..
mozesz próbowac rozmawiać, spokojnie szczerze, zaproponować terapie..
jezeli to nic nie da i mąż dalej bedzie obrazony na cąły świat, zraniony i obcy to po prostu musisz sie skupić na sobei na swoim rozwoju.. nie bardzo mozesz zrobic cos innego, bo nie zmusisz męża do przyjęcia Twojego punktu widzenia..on musi sam zrozumieć pewne rzeczy, dojrzeć może do roli męża...

dobrze to Jarek napisal, przemyślalabym tez czy na pewno tak wsytzsko super było wcześniej... w końcu po cos po ten pamiętnik sięgnął... moze Jarek ma racje moze czegos mu między wami zaczęło brakować... kryzysy nie biorą sie z powietrza, często narastają latami, a my przymykamy oko wierząc ze jakos to bedzie.. albo udajemy ze nic nie widzimy... ze jakos sie ułoży...
nic sie samo nie ułoży... trzeba nad tym pracować, jezeli ma sie ochote siły i iware w powodzenie...

[Orsz]

Jasmina44, mężczyzn tyczy to samo. I nie o kamienowanie tu chodzi tylko o miłość do najdroższej osoby by jej nie krzywdzić.
Grzegorzu,
skasowałem ten żart

Miodzio,
klasztor... co złego w klasztorze?

Jasmina44, mężczyzn tyczy to samo. I nie o kamienowanie tu chodzi tylko o miłość do najdroższej osoby by jej nie krzywdzić.
Grzegorzu,
skasowałem ten żart

Miodzio,
klasztor... co złego w klasztorze?

[złamana]

A ktoś tu kiedykolwiek napisał, że bez znaczenia jest czystość? Odpowiedź, że wyjściem, w takiej jak Rona opisała sytuacji jest czystość - jest bez sensu. Wstecz sie nie da. A jak widać, z tego co ona pisze, dla jej męża tylko to co było ma znaczenie..
Natura - szkoda, że po latach się odzywa. Tylko tyle. A obłęd religijny - nie ma tu czegos na rzeczy. Każdy jakoś i w róznym okresie go przechodzi. Jak zew natury pakuje sie w okładkę z napisem religia to jest to obłęd. jak po latach sakramentalnego związku, gdzie jest małżeństwo, jest rodzina, są dzieci, nagle znajduje się fundamenty małżeństwa i na ich podstawie burzy się ten związek , to chyba nie jest to zgodne z nauką Chrystusa. Ale mogę nie rozumieć. Współczuję obojgu.

A ktoś tu kiedykolwiek napisał, że bez znaczenia jest czystość? Odpowiedź, że wyjściem, w takiej jak Rona opisała sytuacji jest czystość - jest bez sensu. Wstecz sie nie da. A jak widać, z tego co ona pisze, dla jej męża tylko to co było ma znaczenie..
Natura - szkoda, że po latach się odzywa. Tylko tyle. A obłęd religijny - nie ma tu czegos na rzeczy. Każdy jakoś i w róznym okresie go przechodzi. Jak zew natury pakuje sie w okładkę z napisem religia to jest to obłęd. jak po latach sakramentalnego związku, gdzie jest małżeństwo, jest rodzina, są dzieci, nagle znajduje się fundamenty małżeństwa i na ich podstawie burzy się ten związek , to chyba nie jest to zgodne z nauką Chrystusa. Ale mogę nie rozumieć. Współczuję obojgu.

[miodzio63]

[Orsz]

[jasmina44]

Orsz duzo mówisz o postawie autorki wątku jestem ciekawa copowiesz o jej mezu...

Orsz duzo mówisz o postawie autorki wątku jestem ciekawa copowiesz o jej mezu...

[Orsz]

Nic o nim nie wiem.

Nic o nim nie wiem.

[jasmina44]

tak myslałam..

tak myslałam..

[złamana]

Jak ugruntowany system wartości to żadna terapia tego nie wypierze. Pomoże własnie uporać się ze strata, która w takiej czy innej formie w życie nasze jest wpisana. Albo pomoże pozwolić sobie na przezywanie własnego cierpienia we własnym tempie i rytmie bez względu na oczekiwania innych. Może też pomóc w zauważeniu, że czasami zycie tak się układa, ze w naszym utralonym systemie wartości sa te, które zajmują wyzszą pozycję od innych i mylnie jednym dajemy pierwszeństwo przed innymi (ot, doświadczamy boleśnie) A bywa też, że nie mamy wyboru między dobrem a złem a między mniejszym złem. Terapia może też pomóc zrozumieć, ze czasami chroniąc jednej z wartości krzywdzimy innych, naruszając tym samym inne, nasze własne wartosci.
" nic dwa razy sie nie zdarza, z tej przyczyny urodziliśmy sie bez wprawy i umrzemy bez rutyny"

Jak ugruntowany system wartości to żadna terapia tego nie wypierze. Pomoże własnie uporać się ze strata, która w takiej czy innej formie w życie nasze jest wpisana. Albo pomoże pozwolić sobie na przezywanie własnego cierpienia we własnym tempie i rytmie bez względu na oczekiwania innych. Może też pomóc w zauważeniu, że czasami zycie tak się układa, ze w naszym utralonym systemie wartości sa te, które zajmują wyzszą pozycję od innych i mylnie jednym dajemy pierwszeństwo przed innymi (ot, doświadczamy boleśnie) A bywa też, że nie mamy wyboru między dobrem a złem a między mniejszym złem. Terapia może też pomóc zrozumieć, ze czasami chroniąc jednej z wartości krzywdzimy innych, naruszając tym samym inne, nasze własne wartosci.
" nic dwa razy sie nie zdarza, z tej przyczyny urodziliśmy sie bez wprawy i umrzemy bez rutyny"

[Karolina12]

[mallgos]

Nie wiem czy dobrze zrozumiałam - utrata zaufania, bo w pamiętniku było czarno na białym jak bardzo kochałaś, a w słowach do męża zapewne ujęłaś to delikatniej.
Utracić zaufanie, bo przed nim był ktoś kogo bardzo kochałaś - sorki, ale to jest troszkę chore.
Gdzie zdrowy rozsądek, jak na mój gust człowiek ma leciutki problem z zazdrością i poczuciem własnej wartości. Jakie w ogóle ma znaczenie człowiek przed nim i jakim prawem czytał coś co jest tylko dla ciebie? I tak właśnie niedojrzałe jednostki wchodzą w coś co chyba powinno być poprzedzone wnikliwymi badaniami psychiatrycznymi, bo to jest opcja tylko dla dojrzałych. Oboje się staramy i wspólnie dźwigamy te tobołek.
Aż trudno uwierzyć, no ale właśnie dlatego potem są rozwody bo przytyła 5 kg, albo dlatego, że wyłysiał i uwierzyć nie mogę w to co obserwuję na tym świecie i nie ma mocnych, nikt nawet nie komentuje jak głupie są powody rozstania.
To po co ta obrączka?

Nie wiem czy dobrze zrozumiałam - utrata zaufania, bo w pamiętniku było czarno na białym jak bardzo kochałaś, a w słowach do męża zapewne ujęłaś to delikatniej.
Utracić zaufanie, bo przed nim był ktoś kogo bardzo kochałaś - sorki, ale to jest troszkę chore.
Gdzie zdrowy rozsądek, jak na mój gust człowiek ma leciutki problem z zazdrością i poczuciem własnej wartości. Jakie w ogóle ma znaczenie człowiek przed nim i jakim prawem czytał coś co jest tylko dla ciebie? I tak właśnie niedojrzałe jednostki wchodzą w coś co chyba powinno być poprzedzone wnikliwymi badaniami psychiatrycznymi, bo to jest opcja tylko dla dojrzałych. Oboje się staramy i wspólnie dźwigamy te tobołek.
Aż trudno uwierzyć, no ale właśnie dlatego potem są rozwody bo przytyła 5 kg, albo dlatego, że wyłysiał i uwierzyć nie mogę w to co obserwuję na tym świecie i nie ma mocnych, nikt nawet nie komentuje jak głupie są powody rozstania.
To po co ta obrączka?

[grzegorz_]

[mallgos]

Grzegorzu ja nie wnikam w prawdziwość tych twierdzeń, ale jak dla mnie sam fakt, że ktoś nie czuje wstydu mówiąc - rozstałem się z żoną, bo po porodzie przytyła 10 kg, a wygląd jest bardzo ważny świadczy o jakimś defekcie w mózgu.
Rozstaliśmy się, bo - pomimo wszelkich prób znalezienia porozumienia w dłuższej perspektywie czasu okazało się, że mamy zupełnie odmienne poglądy w dziedzinie wiary, finansów, organizowania spraw codziennych, zainteresowań, posiadania dzieci itp. - no to już brzmi jakoś logicznie. Wypadało by jeszcze dodać - chyba oboje nie dorośliśmy do małżeństwa i życie nas przerosło, a teraz w obojgu jest już tak wiele ran i obaw, że nie widzimy dla nas szansy.
Ludzie nie pobierają się, by się rozwodzić, jednak co robić, gdy kilka lat po ślubie okazuje się, że zamiast domu stworzyliśmy kierat i najlepiej czujemy się gdy nie musimy ze sobą przebywać? Nie wyszło, może to była błędna decyzja, może pogubiliśmy się w tym oboje. Ale ludzie nie są ze sobą za karę.
nie sądzisz, że tak było by lepiej?

Grzegorzu ja nie wnikam w prawdziwość tych twierdzeń, ale jak dla mnie sam fakt, że ktoś nie czuje wstydu mówiąc - rozstałem się z żoną, bo po porodzie przytyła 10 kg, a wygląd jest bardzo ważny świadczy o jakimś defekcie w mózgu.
Rozstaliśmy się, bo - pomimo wszelkich prób znalezienia porozumienia w dłuższej perspektywie czasu okazało się, że mamy zupełnie odmienne poglądy w dziedzinie wiary, finansów, organizowania spraw codziennych, zainteresowań, posiadania dzieci itp. - no to już brzmi jakoś logicznie. Wypadało by jeszcze dodać - chyba oboje nie dorośliśmy do małżeństwa i życie nas przerosło, a teraz w obojgu jest już tak wiele ran i obaw, że nie widzimy dla nas szansy.
Ludzie nie pobierają się, by się rozwodzić, jednak co robić, gdy kilka lat po ślubie okazuje się, że zamiast domu stworzyliśmy kierat i najlepiej czujemy się gdy nie musimy ze sobą przebywać? Nie wyszło, może to była błędna decyzja, może pogubiliśmy się w tym oboje. Ale ludzie nie są ze sobą za karę.
nie sądzisz, że tak było by lepiej?