[Louis]

Witam,
może to nie jest jakiś temat na dyskusje, a bardziej prośba o pomoc i radę. Jak już pisałem we wcześniejszych swoich tematach, żona chce abym wyprowadził się z mieszkania. Za Waszą radą postawiłem się i powiedziałem, że jeśli tego chce to musi napisać pismo i prawnie trzeba to wszystko udokumentować, abym później nie był posądzony o porzucenie rodziny z własnej woli. Zdaję sobie sprawę, że żona w ten sposób chce mieć podstawę o rozwód, bo jak do tej pory takowej nie ma. Na domiar złego, chce abym to ja się dowiedział jak to wszystko zrobić, bo Ona nie ma czasu. Pomyślałem, że to już jest szczyt chamstwa. Tylko teraz to daje mi pewne możliwości np. czasowe.
Czy wiecie może jak się do tego zabrać?

Pozdrawiam Was w Panu.

Witam,
może to nie jest jakiś temat na dyskusje, a bardziej prośba o pomoc i radę. Jak już pisałem we wcześniejszych swoich tematach, żona chce abym wyprowadził się z mieszkania. Za Waszą radą postawiłem się i powiedziałem, że jeśli tego chce to musi napisać pismo i prawnie trzeba to wszystko udokumentować, abym później nie był posądzony o porzucenie rodziny z własnej woli. Zdaję sobie sprawę, że żona w ten sposób chce mieć podstawę o rozwód, bo jak do tej pory takowej nie ma. Na domiar złego, chce abym to ja się dowiedział jak to wszystko zrobić, bo Ona nie ma czasu. Pomyślałem, że to już jest szczyt chamstwa. Tylko teraz to daje mi pewne możliwości np. czasowe.
Czy wiecie może jak się do tego zabrać?

Pozdrawiam Was w Panu.

[mgła1]

Mówisz po prostu, że nie przyłożysz ręki do rozpadu rodziny, że są inne sposoby, aby wam pomóc. Nie sugeruj, co ona ma robić (nie mów więcej, żeby prawnie to załatwiała, po co to sugerować i skupiać jej uwagę w tym). Mów o sobie i od siebie- nie zgadzam się i tyle. Masz prawo mieszkać z rodziną, dbaj o dom, o siebie. I tyle :)

Mówisz po prostu, że nie przyłożysz ręki do rozpadu rodziny, że są inne sposoby, aby wam pomóc. Nie sugeruj, co ona ma robić (nie mów więcej, żeby prawnie to załatwiała, po co to sugerować i skupiać jej uwagę w tym). Mów o sobie i od siebie- nie zgadzam się i tyle. Masz prawo mieszkać z rodziną, dbaj o dom, o siebie. I tyle :)

[GregAN]

[silverado]

[miodzio63]

[Louis]

No i właśnie o to mi chodziło, żeby ktoś kopnął mnie w d... i powiedział to co Wy.

Odpowiadając na pytania, to oczywiście żonie zależy na tym rozwodzie, mi zależy na utrzymaniu rodziny i budowaniu lepszych relacji, przynajmniej z synem, bo z żoną na tym etapie to już sam nic nie wskóram.

Prawo mam tam mieszkać, tyle że to nie jest mieszkanie ani moje, ani żony, ani wspólne tylko teściowej. Niestety, teściowa obstaje za córką, chociaż doskonale wie, ile to złego wyrządzi. Więc w ostateczności nawet gdyby doszło do separacji, czy rozwodu mam mniejsze szanse opieki nad dzieckiem ze względu na braki w mieszkaniu. Pochodzę z innego województwa, a tu rodziny z mieszkaniem nie mam.

Od listopada mieszkamy z teściową, która zajęła swój dawny pokój (kiedy nie mieszkała, my tam urzędowaliśmy), teraz siedzimy z dzieckiem w jego pokoju. Żona, albo ja na zmianę mamy spać z synem, a jedno samo, decyzja żony.

Negatywnym wpływem na dziecko może być to, że teraz diametralnie odsunęliśmy się od siebie. Co prawda, kiedy jeszcze było dobrze jak gdzie indziej pisałem, ja nie potrafiłem podejść do żony i jej przytulić, ot tak, ale Ona to robiła tyle że z odwzajemnieniem. Wiem, że mu brakowało tego u swoich rodziców. Również wiem to, że gdybym miał szanse robiłbym wszystko żeby zapamiętał rodziców inaczej. Teraz tylko rozmawiamy, staramy się nie kłócić, a na pewno nie przy dziecku.
Na pewno więcej szkody na psychikę dziecka wyrządziłoby odejście jednego z rodziców.

No i właśnie o to mi chodziło, żeby ktoś kopnął mnie w d... i powiedział to co Wy.

Odpowiadając na pytania, to oczywiście żonie zależy na tym rozwodzie, mi zależy na utrzymaniu rodziny i budowaniu lepszych relacji, przynajmniej z synem, bo z żoną na tym etapie to już sam nic nie wskóram.

Prawo mam tam mieszkać, tyle że to nie jest mieszkanie ani moje, ani żony, ani wspólne tylko teściowej. Niestety, teściowa obstaje za córką, chociaż doskonale wie, ile to złego wyrządzi. Więc w ostateczności nawet gdyby doszło do separacji, czy rozwodu mam mniejsze szanse opieki nad dzieckiem ze względu na braki w mieszkaniu. Pochodzę z innego województwa, a tu rodziny z mieszkaniem nie mam.

Od listopada mieszkamy z teściową, która zajęła swój dawny pokój (kiedy nie mieszkała, my tam urzędowaliśmy), teraz siedzimy z dzieckiem w jego pokoju. Żona, albo ja na zmianę mamy spać z synem, a jedno samo, decyzja żony.

Negatywnym wpływem na dziecko może być to, że teraz diametralnie odsunęliśmy się od siebie. Co prawda, kiedy jeszcze było dobrze jak gdzie indziej pisałem, ja nie potrafiłem podejść do żony i jej przytulić, ot tak, ale Ona to robiła tyle że z odwzajemnieniem. Wiem, że mu brakowało tego u swoich rodziców. Również wiem to, że gdybym miał szanse robiłbym wszystko żeby zapamiętał rodziców inaczej. Teraz tylko rozmawiamy, staramy się nie kłócić, a na pewno nie przy dziecku.
Na pewno więcej szkody na psychikę dziecka wyrządziłoby odejście jednego z rodziców.

[dorwdow]

Ja też myślę, że należy z czułością w głosie zakomunikować, że to właśniej jej przysięgałeś nie opuścić aż do śmierci. Opuszczenie domu byłoby złamaniem słowa i wyszedłbyś dodatkowo jeszcze na kłamcę. Ze względu na miłość do niej i dzieci tego nie zrobisz.

Ja też myślę, że należy z czułością w głosie zakomunikować, że to właśniej jej przysięgałeś nie opuścić aż do śmierci. Opuszczenie domu byłoby złamaniem słowa i wyszedłbyś dodatkowo jeszcze na kłamcę. Ze względu na miłość do niej i dzieci tego nie zrobisz.

[Louis]

[GregAN]

wracając do kwestii "papierów" - nie ma takich.
Twoim obowiązkiem (również wg KRiO) jest dbanie o rodzinę.
Jedynie formalne orzeczenie sadowe może Ciebie zwolnic z tego obowiązku.
Czasowa rozłąka spowodowana pracą OK. Ale nie przeprowadzka w obrębie tej samej miejscowości :)

P.S.
Teściowa pewnie marzy o odzyskaniu przestrzeni w swoim mieszkaniu.
Wam współczuję...
Jeżeli teściowa jest zadowolona z tak bliskiej obecności córki i wnuka... to może przerazi ja perspektywa zamieszkana w pokoju za ściana, zupełnie obcego faceta po Waszym rozwodzie... Został już jej przedstawiony ? Zaakceptuje jego obecność ?

wracając do kwestii "papierów" - nie ma takich.
Twoim obowiązkiem (również wg KRiO) jest dbanie o rodzinę.
Jedynie formalne orzeczenie sadowe może Ciebie zwolnic z tego obowiązku.
Czasowa rozłąka spowodowana pracą OK. Ale nie przeprowadzka w obrębie tej samej miejscowości :)

P.S.
Teściowa pewnie marzy o odzyskaniu przestrzeni w swoim mieszkaniu.
Wam współczuję...
Jeżeli teściowa jest zadowolona z tak bliskiej obecności córki i wnuka... to może przerazi ja perspektywa zamieszkana w pokoju za ściana, zupełnie obcego faceta po Waszym rozwodzie... Został już jej przedstawiony ? Zaakceptuje jego obecność ?

[Louis]

[dorwdow]

Znam z autopsji zamknięcie współmałżonka. Robiłam wszystko, by nie wyprowadzał się, ale stało się tak, jak zaplanował.
Ty mieszkasz z żoną pod jednym dachem, więc może łatwiej ocieplić wzajemne relacje. A z Twojego podpisu wnioskuję, że nie zamierzasz tylko ludzkimi siłami walczyć o odzyskanie żony.
Może nie nachalnie i bez natarczywości zacząć akcentować jej kobiecość. Wiesz przecież co lubi. W roku są urodziny, imieniy i inne okazje, by coś podarować. Ulubione czekoladki, ulubione perfumy, ulubione kwiaty... Ważne, żebyś pokazał, że jej osobowość jest dla Ciebie ważna. Z drugiej strony - warto też wykorzystać to, co ona lubi w Tobie i wyakcantować co jakiś czas. Lubi jakiś zapach Twojej wody po goleniu- co kilka dni go użyj i przemknij blisko, by poczuła. Podoba się któraś z koszul, zakładaj na ważne dla Was okazje...
Ważne, by teraz sobą nie zamęczać, nie osaczać. Co kilka dni zrób Wam kawę, a nawet jeśli razem nie wypijecie, to niech widzi, że zauważasz jej potrzeby. Wyręcz czasem w najzwyklejszym zmywaniu, zakupach (niech Ci przygotuje listę)itp.
Wciągnij w te rzeczy też swoje dziecko. Dla Was to zacieśnianie więzi, a chyba większość kobiet wymięka, gdy mężczyzna zajmuje się dzieckiem ( dlatego wiążą się z kolejnymi facetami, którzy udają dobrych tatusiów po to, żeby zdobyć mamusię).
Jeśli w domu nie macie tradycji wspólnej wieczornej modlitwy, to może zacząć to robić najpierw z dzieckiem, jeśli żona nie zechce.
Modlitwa, cierpliwość, wytrwałość...

Znam z autopsji zamknięcie współmałżonka. Robiłam wszystko, by nie wyprowadzał się, ale stało się tak, jak zaplanował.
Ty mieszkasz z żoną pod jednym dachem, więc może łatwiej ocieplić wzajemne relacje. A z Twojego podpisu wnioskuję, że nie zamierzasz tylko ludzkimi siłami walczyć o odzyskanie żony.
Może nie nachalnie i bez natarczywości zacząć akcentować jej kobiecość. Wiesz przecież co lubi. W roku są urodziny, imieniy i inne okazje, by coś podarować. Ulubione czekoladki, ulubione perfumy, ulubione kwiaty... Ważne, żebyś pokazał, że jej osobowość jest dla Ciebie ważna. Z drugiej strony - warto też wykorzystać to, co ona lubi w Tobie i wyakcantować co jakiś czas. Lubi jakiś zapach Twojej wody po goleniu- co kilka dni go użyj i przemknij blisko, by poczuła. Podoba się któraś z koszul, zakładaj na ważne dla Was okazje...
Ważne, by teraz sobą nie zamęczać, nie osaczać. Co kilka dni zrób Wam kawę, a nawet jeśli razem nie wypijecie, to niech widzi, że zauważasz jej potrzeby. Wyręcz czasem w najzwyklejszym zmywaniu, zakupach (niech Ci przygotuje listę)itp.
Wciągnij w te rzeczy też swoje dziecko. Dla Was to zacieśnianie więzi, a chyba większość kobiet wymięka, gdy mężczyzna zajmuje się dzieckiem ( dlatego wiążą się z kolejnymi facetami, którzy udają dobrych tatusiów po to, żeby zdobyć mamusię).
Jeśli w domu nie macie tradycji wspólnej wieczornej modlitwy, to może zacząć to robić najpierw z dzieckiem, jeśli żona nie zechce.
Modlitwa, cierpliwość, wytrwałość...

[Louis]

Podpisuję się obiema rękami pod tym co napisałaś. Tylko jest jeden problem, żona w zdecydowany sposób twierdzi, że już nie chce być ze mną, że interesuje ją tylko jako człowiek, znajomy, na równi ze znajomymi. Jakiś czas temu powiedziała, widzi że się zmieniłem, ale dla niej jest już za późno. Naczynia zmywam, przynajmniej wtedy kiedy mogę, dzieckiem często się zajmuję, ale Ona tego nie widzi. Wspólne modlitwy wieczorne kiedyś były, ale od paru lat już tego nie ma. Wydaje mi się, że jest zaślepiona kimś innym, a wiadomo jak to działa. Ona boi się nawet skorzystać z informacji,które swoim przekazem mogą zmącić jej myśli. Nawet dziecku już chce powiedzieć o naszej sytuacji i że się będę wyprowadzał, co nie wiem kiedy nastąpi. Nie wiem, czy w ten sposób chce na mnie to wymusić? Nie rozumiem tego wszystkiego. Widocznie za głupi jestem.

Podpisuję się obiema rękami pod tym co napisałaś. Tylko jest jeden problem, żona w zdecydowany sposób twierdzi, że już nie chce być ze mną, że interesuje ją tylko jako człowiek, znajomy, na równi ze znajomymi. Jakiś czas temu powiedziała, widzi że się zmieniłem, ale dla niej jest już za późno. Naczynia zmywam, przynajmniej wtedy kiedy mogę, dzieckiem często się zajmuję, ale Ona tego nie widzi. Wspólne modlitwy wieczorne kiedyś były, ale od paru lat już tego nie ma. Wydaje mi się, że jest zaślepiona kimś innym, a wiadomo jak to działa. Ona boi się nawet skorzystać z informacji,które swoim przekazem mogą zmącić jej myśli. Nawet dziecku już chce powiedzieć o naszej sytuacji i że się będę wyprowadzał, co nie wiem kiedy nastąpi. Nie wiem, czy w ten sposób chce na mnie to wymusić? Nie rozumiem tego wszystkiego. Widocznie za głupi jestem.

[dorwdow]

Przerobiłam to na własnej skórze. Znam upór maniaka,który po trupach realizuje swój plan.
Absolutnie nie daj się wyrzucić z domu. Myślę, że jeśli żona będzie domagać się Twojej wyprowadzki, to grzecznie zwróć jej uwagę, że to jest maltrewtowanie psychiczne. Dopóki masz prawo tam mieszkać, to tak będzie, choćby dla dobra dziecka. Możesz ją ostrzec, że jeśli powie dziecku, że się wyprowadzasz, to Ty powiesz, że mama kłamie, bo wcale nie masz takiego zamiaru, zwłaszcza, że kochasz ich oboje, nawet jeśli mama sobie tego już nie życzy.
A może wyskocz z dzieckiem do kina, zapytajcie mamę czy pójdzie z Wami. Za jakiś czas będzie wiosna (oczywiście najpierw musi NADEJŚĆ zima) może wyjazd rowerowy, może pooglądać zamki w okolicy, wesołe miasteczko, park dinozaurów... Za każdym razem próbować zabrać też żonę. Może euforia dziecka da jej do myślenia. Będzie też pewnie niepokoić ją fakt, że zyskujesz w oczach dziecka. Jeśli coś Ci zarzuci, to odpowiesz, że skoro wcześniej wedłg jej oceny nie byłeś dobrym tatą, to teraz zgodnie z życzeniem zmieniłeś postępowanie.
I chyba to, co teraz najważniejsze - nie dać się sprowokować, zastraszyć, zniechęcić.
Modlitwa to najlepsza szkoła wyciszenia, opanowania, cierpliwości i wytrwałości. Każdą sprawę, ważną i mniej ważną decyzję złóż u stóp Pana. Sam jako człowiek nic nie wskórasz. Pan znajdzie odpowiedni czas i metody, by skruszyć skałę najtwardszego serca. Wytrwaj w dobrym i cierpliwie oczekuj!

Przerobiłam to na własnej skórze. Znam upór maniaka,który po trupach realizuje swój plan.
Absolutnie nie daj się wyrzucić z domu. Myślę, że jeśli żona będzie domagać się Twojej wyprowadzki, to grzecznie zwróć jej uwagę, że to jest maltrewtowanie psychiczne. Dopóki masz prawo tam mieszkać, to tak będzie, choćby dla dobra dziecka. Możesz ją ostrzec, że jeśli powie dziecku, że się wyprowadzasz, to Ty powiesz, że mama kłamie, bo wcale nie masz takiego zamiaru, zwłaszcza, że kochasz ich oboje, nawet jeśli mama sobie tego już nie życzy.
A może wyskocz z dzieckiem do kina, zapytajcie mamę czy pójdzie z Wami. Za jakiś czas będzie wiosna (oczywiście najpierw musi NADEJŚĆ zima) może wyjazd rowerowy, może pooglądać zamki w okolicy, wesołe miasteczko, park dinozaurów... Za każdym razem próbować zabrać też żonę. Może euforia dziecka da jej do myślenia. Będzie też pewnie niepokoić ją fakt, że zyskujesz w oczach dziecka. Jeśli coś Ci zarzuci, to odpowiesz, że skoro wcześniej wedłg jej oceny nie byłeś dobrym tatą, to teraz zgodnie z życzeniem zmieniłeś postępowanie.
I chyba to, co teraz najważniejsze - nie dać się sprowokować, zastraszyć, zniechęcić.
Modlitwa to najlepsza szkoła wyciszenia, opanowania, cierpliwości i wytrwałości. Każdą sprawę, ważną i mniej ważną decyzję złóż u stóp Pana. Sam jako człowiek nic nie wskórasz. Pan znajdzie odpowiedni czas i metody, by skruszyć skałę najtwardszego serca. Wytrwaj w dobrym i cierpliwie oczekuj!

[Louis]