[piodar]

Na żonę wpływu nie masz, na siebie tak.

Bardzo trafne, proste. Odchodzący współmałżonek to wolny człowiek, ze swoją relacją z Bogiem, ze swoim cierpieniem, a jeszcze często kopiący dół na tego który jest wierny i samemu w ten dół... wpadający. Sam musi doświadczyć tego, że pomysł na nowe życie, to piekło, że kasowanie ojca z życia dzieci to z kolei dla nich piekło.
Modlę się za swoją żonę, która odeszła ode mnie parę lat temu, nie daje zgody na rozwód (4 rok ciągnie się sprawa), walczę o dzieci bo od dwóch mcy nie mogę ich zobaczyć mimo ustaleń itd. Ale przede wszystkim staram się nie zmarnować tego kryzysu (różnie mi to co prawda wychodzi), który jest dla mnie ogromną szansą.

Na żonę wpływu nie masz, na siebie tak.

Bardzo trafne, proste. Odchodzący współmałżonek to wolny człowiek, ze swoją relacją z Bogiem, ze swoim cierpieniem, a jeszcze często kopiący dół na tego który jest wierny i samemu w ten dół... wpadający. Sam musi doświadczyć tego, że pomysł na nowe życie, to piekło, że kasowanie ojca z życia dzieci to z kolei dla nich piekło.
Modlę się za swoją żonę, która odeszła ode mnie parę lat temu, nie daje zgody na rozwód (4 rok ciągnie się sprawa), walczę o dzieci bo od dwóch mcy nie mogę ich zobaczyć mimo ustaleń itd. Ale przede wszystkim staram się nie zmarnować tego kryzysu (różnie mi to co prawda wychodzi), który jest dla mnie ogromną szansą.

[grzegorz_]

a nie lepiej sie dogadac? (dla dobra dzieci) zamiast walczyc?

a nie lepiej sie dogadac? (dla dobra dzieci) zamiast walczyc?

[piodar]

Pewnie, że lepiej się dogadać. Ale nie da się, nie na tym etapie. Oczywiście jest delikatny szantaż ze strony żony, że jak się zgodzę na rozwód to będę miał kontakt z dziećmi. Ale to jest zagrywka z grubej rury. Walkę tutaj rozumiem więc jako robienie tych kroków, które trzeba, jeśli żona uniemożliwia kontakt z dziećmi. Ze spokojem i stanowczością.

Pewnie, że lepiej się dogadać. Ale nie da się, nie na tym etapie. Oczywiście jest delikatny szantaż ze strony żony, że jak się zgodzę na rozwód to będę miał kontakt z dziećmi. Ale to jest zagrywka z grubej rury. Walkę tutaj rozumiem więc jako robienie tych kroków, które trzeba, jeśli żona uniemożliwia kontakt z dziećmi. Ze spokojem i stanowczością.

[grzegorz_]

szantaż szantażem, ale tych chwil które mozesz spedzić z dziecmi
gdy rosną nikt już ci nie wróci

szantaż szantażem, ale tych chwil które mozesz spedzić z dziecmi
gdy rosną nikt już ci nie wróci

[piodar]

Wiem o tym. I to jest dla mnie cierpienie. Ale robię co mogę. Dzwonię codziennie do syna i córki, smsy na dobranoc. No i czekam na zabezpieczenie kontaktów przez sąd. Zobaczymy, ale jestem pełen nadziei. To już nie pierwsza sytuacja, że mam uniemożliwiony przez żonę kontakt z dziećmi. Dwa lata temu przez dwa mce przychodziłem z postanowieniem sądu odnośnie widzeń pod dom, gdzie mieszkały dzieci z żona i całowałem klamkę. Ale nie poddawałem się. Ci ojcowie, którzy tego doświadczyli wiedzą, jaka wtedy rodzi się determinacja. Przychodziłem i przychodziłem. I nic. Ale dzieci widziały, że jestem, bo wyglądały czasami przez okno. Skończyło się tym, że biegli sądowi z RODK, uznali że dzieci powinny ze mną mieszkać, ponieważ żona ma problemy natury psychiatrycznej. Oczywiście żona się bardzo wystraszyła tej opini psychologów i od tamtej pory miałem właściwie kontakt z dziećmi nieograniczony. Do stycznia tego roku, gdzie żona po prostu wyprowadziła się do innego miasta (oddalonego o 250 km), nie mówiąc nic mi o tym, nie pytając się dzieci o zgodę, nie licząc się kompletnie z możliwościami adaptycyjnymi dzieci (nowa szkoła, koledzy itd). Nie piszę tego, żeby oczerniać moją żonę. Absolutnie. Jest osobą chorą, która potrzebuje pomocy. Kocham ją, ale teraz już widzisz dlaczego ta moja postawa musi być twarda i zdeterminowana

Wiem o tym. I to jest dla mnie cierpienie. Ale robię co mogę. Dzwonię codziennie do syna i córki, smsy na dobranoc. No i czekam na zabezpieczenie kontaktów przez sąd. Zobaczymy, ale jestem pełen nadziei. To już nie pierwsza sytuacja, że mam uniemożliwiony przez żonę kontakt z dziećmi. Dwa lata temu przez dwa mce przychodziłem z postanowieniem sądu odnośnie widzeń pod dom, gdzie mieszkały dzieci z żona i całowałem klamkę. Ale nie poddawałem się. Ci ojcowie, którzy tego doświadczyli wiedzą, jaka wtedy rodzi się determinacja. Przychodziłem i przychodziłem. I nic. Ale dzieci widziały, że jestem, bo wyglądały czasami przez okno. Skończyło się tym, że biegli sądowi z RODK, uznali że dzieci powinny ze mną mieszkać, ponieważ żona ma problemy natury psychiatrycznej. Oczywiście żona się bardzo wystraszyła tej opini psychologów i od tamtej pory miałem właściwie kontakt z dziećmi nieograniczony. Do stycznia tego roku, gdzie żona po prostu wyprowadziła się do innego miasta (oddalonego o 250 km), nie mówiąc nic mi o tym, nie pytając się dzieci o zgodę, nie licząc się kompletnie z możliwościami adaptycyjnymi dzieci (nowa szkoła, koledzy itd). Nie piszę tego, żeby oczerniać moją żonę. Absolutnie. Jest osobą chorą, która potrzebuje pomocy. Kocham ją, ale teraz już widzisz dlaczego ta moja postawa musi być twarda i zdeterminowana

[Slawomir]

[helenast]

Jeszcze jest możliwość złożenia w sądzie pozwu o ukaranie współmałżonka , który nie przestrzega wyroku oraz postanowień sądu w sprawie widzeń z dziećmi. Który utrudnia, uniemożliwia kontakt z dziećmi... Słyszałam ,że kwota kary może wynieść nawet 5000 zł. I za każdym kolejnym takim złym zachowaniem jest zasądzana na nowo...
Może , gdy nie da się inaczej tak należy wyegzekwować możliwość widzenia ... Wiem ,że to bardzo przykre, ale konsekwencje rozdzielenia od ojca/matki, manipulacji dziećmi , nastawiania dzieci przeciwko ojcu/matce daje tragiczne konsekwencje w psychice dzieci, w ich rozwoju , poczuciu bezpieczeństwa oraz podejścia do partnera w dorosłym życiu...

Jeszcze jest możliwość złożenia w sądzie pozwu o ukaranie współmałżonka , który nie przestrzega wyroku oraz postanowień sądu w sprawie widzeń z dziećmi. Który utrudnia, uniemożliwia kontakt z dziećmi... Słyszałam ,że kwota kary może wynieść nawet 5000 zł. I za każdym kolejnym takim złym zachowaniem jest zasądzana na nowo...
Może , gdy nie da się inaczej tak należy wyegzekwować możliwość widzenia ... Wiem ,że to bardzo przykre, ale konsekwencje rozdzielenia od ojca/matki, manipulacji dziećmi , nastawiania dzieci przeciwko ojcu/matce daje tragiczne konsekwencje w psychice dzieci, w ich rozwoju , poczuciu bezpieczeństwa oraz podejścia do partnera w dorosłym życiu...

[piodar]

Sławomir napisał:
A ja pracuje nad soba i staram sie nieudolnie nawracac...

Dzięki za wsparcie. Dobrze widzieć, że są ojcowie, którzy fajnie ten czas wykorzystują. Przywraca mi to nadzieje. Co za pożytek będą miały z nas dzieci, no i żony które może kiedyś powrócą, jeśli ten czas zmarnujemy. Ja już widzę, że mój czteroletni kryzyz małzeński wzbudził we mnie dużo męstwa i determinacji. Coś czego wcześniej po prostu brakowało mi.

Swiat naszych dzieci toczy się swoim życiem. Moja 10 letnia córka już wystawia mojej żonie rachunek, za izolowanie mnie od niej i brata. Wczoraj podczas krótkiej rozmowy z synem, żona zabrała mu słuchawkę i zaczęła na mnie krzyczeć i w tle usłyszałem jak moja córka też wykrzykuję na nią, że jak ona by się czuła, tyle nie widząc się z tatą. Oczywiście jestem wkurzony, że tak się do matki z pretensjami odnosi, ale pokazuje to, że dzieciaki naprawdę mają swój rozum.

I mają też swoje cierpienie, które my rodzice chcielibyśmy jakoś powstrzymać. Mi bardzo pomaga ta myśl, że skoro Bóg jest moim Bogiem i dobrze prowadzi moją historię życia, to jest też Bogiem moich dzieci i ich historię też dobrze prowadzi. Pomaga mi to nie osiwieć, jak pomyślę co muszą one teraz przechodzić

Sławomir napisał:
A ja pracuje nad soba i staram sie nieudolnie nawracac...

Dzięki za wsparcie. Dobrze widzieć, że są ojcowie, którzy fajnie ten czas wykorzystują. Przywraca mi to nadzieje. Co za pożytek będą miały z nas dzieci, no i żony które może kiedyś powrócą, jeśli ten czas zmarnujemy. Ja już widzę, że mój czteroletni kryzyz małzeński wzbudził we mnie dużo męstwa i determinacji. Coś czego wcześniej po prostu brakowało mi.

Swiat naszych dzieci toczy się swoim życiem. Moja 10 letnia córka już wystawia mojej żonie rachunek, za izolowanie mnie od niej i brata. Wczoraj podczas krótkiej rozmowy z synem, żona zabrała mu słuchawkę i zaczęła na mnie krzyczeć i w tle usłyszałem jak moja córka też wykrzykuję na nią, że jak ona by się czuła, tyle nie widząc się z tatą. Oczywiście jestem wkurzony, że tak się do matki z pretensjami odnosi, ale pokazuje to, że dzieciaki naprawdę mają swój rozum.

I mają też swoje cierpienie, które my rodzice chcielibyśmy jakoś powstrzymać. Mi bardzo pomaga ta myśl, że skoro Bóg jest moim Bogiem i dobrze prowadzi moją historię życia, to jest też Bogiem moich dzieci i ich historię też dobrze prowadzi. Pomaga mi to nie osiwieć, jak pomyślę co muszą one teraz przechodzić

[polak]

Ale się rozpisaliście na moim wątku. Ale to bardzo dobrze. Mamy podobne doświadczenia z własnymi żonami i podobne problemy. Ja dostałem dzisiaj radę aby się nie przejmować i zawierzyć wszystko Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i tak mam zamiar zrobić, choć nie ma pewności czy to poskutkuje, po tym jak się za żonę i nasze małżeństwo modlę, 3 krotnie już je zawierzyłem na Jasnej Górze i zamówiłem 30 mszy .

Ale się rozpisaliście na moim wątku. Ale to bardzo dobrze. Mamy podobne doświadczenia z własnymi żonami i podobne problemy. Ja dostałem dzisiaj radę aby się nie przejmować i zawierzyć wszystko Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i tak mam zamiar zrobić, choć nie ma pewności czy to poskutkuje, po tym jak się za żonę i nasze małżeństwo modlę, 3 krotnie już je zawierzyłem na Jasnej Górze i zamówiłem 30 mszy .

[Nirwanna]

Polak, skoro zawierzyłeś, to poskutkuje na pewno!
Problem teraz jest w ludzkim czynniku tego zawierzenia, czyli w Tobie.
Mówiąc "Jezu, powierzam Ci to" powinnam budować w sobie postawę zawierzenia, a to oznacza zgodę na to, że:
1. Zostanie całość sytuacji rozwiązana po Bożemu, a nie po Twojemu (wszelkie wyobrażenia chowasz sobie w kieszeń i nie wyciągasz)
2. Zostanie rozwiązana w najlepszym czasie, momencie Waszego życia, może to być moment kiedy sobie w duchu powiesz "po ptokach, za późno". Tymczasem Pan Bóg przychodzi 15 minut za późno i zawsze zdąży

Polak, skoro zawierzyłeś, to poskutkuje na pewno!
Problem teraz jest w ludzkim czynniku tego zawierzenia, czyli w Tobie.
Mówiąc "Jezu, powierzam Ci to" powinnam budować w sobie postawę zawierzenia, a to oznacza zgodę na to, że:
1. Zostanie całość sytuacji rozwiązana po Bożemu, a nie po Twojemu (wszelkie wyobrażenia chowasz sobie w kieszeń i nie wyciągasz)
2. Zostanie rozwiązana w najlepszym czasie, momencie Waszego życia, może to być moment kiedy sobie w duchu powiesz "po ptokach, za późno". Tymczasem Pan Bóg przychodzi 15 minut za późno i zawsze zdąży

[piodar]

Polak odwagi!

Zawierzaj wszystko Bogu.

Czy On się kiedyś pomylił?

Czy On cię kiedyś oszukał?

NIE. Zatem twoje małżeństwo NIGDY nie wymyka Mu się z rąk!!!

Polak odwagi!

Zawierzaj wszystko Bogu.

Czy On się kiedyś pomylił?

Czy On cię kiedyś oszukał?

NIE. Zatem twoje małżeństwo NIGDY nie wymyka Mu się z rąk!!!

[Slawomir]

[twardy]

[Slawomir]