Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Czemu? - przede wszystkim jeśli jesteście sakramentalnym małżeństwem, to masz obowiązek ratować małżeństwo
Obowiązek ratować małżeństwo to ma Twoja żona, Ty powinieneś dać jej szansę, a ona z tej szansy z wielką wdzięcznością powinna skorzystać i wykazać się, na tym etapie to tyle i aż tyle.
Deklaracje zdradzonego/zdradzonej, ledwie po odkryciu zdrady wyrażające się zdaniem:
chcę ratować za wszelką cenę i JUŻ szansę masz i ZAWSZE ją będziesz mieć u mnie bo wiąże nas sakrament , w najlepszym razie spowoduje postawę tego typu :
ach tak! Zatem cokolwiek nawywijam - szansę mam wpisaną w ten układ.
Takie stawianie sprawy jest wysoce demoralizujące i zwykle owocuje następnymi próbami.
Taki jest zazwyczaj mechanizm zdrady, towarzyszą temu schematy i żadne nasze przekonanie, że jest inaczej tego nie zmieni.
Gdyby zdradzający miał świadomość wartości sakramentu małżeństwa, ba, gdyby mu towarzyszyła tylko zwykła ludzka uczciwość wobec małżonka, do zdrady by nie doszło. Zatem ten argument, na etapie ratowania jeśli zostanie przez zdradzonego mocno zaakcentowany, może niestety spowodować zaistnienie uczucia pewnej bezkarności w mentalności osoby zdradzającej.
Czemu? - chcę Cię uczulić, że na tym etapie WIESZ, ŻE NIC NIE WIESZ, a to co powiedziała Ci małżonka jeśli jest prawdą, jest to prawda MOCNO okrojona, wszak zdradzacze to mistrzowie kłamstwa.
Zatem, czy nie należałoby zweryfikować tych informacji. Nie wiesz na pewno czy romans jest przerwany, czy dalej nie następuje komunikacja.
Powinna Ci udostępnić wszelkie informacje o kochanku. Jeśli ich nie masz i dać nie chce, znaczy kryje go a to nie wróży dobrze.
Nieważne co z tym zrobisz i czy w ogóle, ale powinieneś dostać takie informacje.
Jeśli chcesz wiedzieć coś więcej pisz na pw.
maryniaa [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-04, 21:44
kenya napisał/a:
Powinna Ci udostępnić wszelkie informacje o kochanku.
no ja nie byłabym tego taka pewna i źle mi brzmi rada typu co kto powinien .
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-04, 21:47
Mam podobne odczucia jak maryniaa.
Kenya, przedstawiasz sprawę ratowania małżeństwa czemu? bardzo "po ludzku". Ja sugeruję co najmniej zerknąć na całokształt bardziej "po Bożemu".
kenya [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-04, 21:54
Wiem Nirwanno co masz na myśli. W mojej opini jedno drugiego wcale nie wyklucza i jedno drugiemu nie stoi na przeszkodzie.
Sugeruję tylko autorowi wątku, żeby przyjrzał się wnikliwie zamysłom żony. Póki co, wszystko może być na dobrej drodze i do uratowania, bez "szturmowania nieba", wszak tyle tragicznych zdarzeń ma miejsce w tych dniach na świecie.
Pozdrawiam
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-04, 22:00
Wnikliwość zdecydowanie popieram ale szturmowania nieba nie odpuszczać, bo Duch Święty na wnikliwość mieć wielki wpływ może, a niebo lubi być szturmowane
GregAN [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-04, 22:12
Uważam że Kenya ma całkowita racje.
Miłość wymaga stanowczości.... to tytuł mądrej książki, ale również przesłanie.
Tak to już bywa, że ceni sie to co jest trudno dostępne, wymagające pracy.
Tak samo w miłości, zbyt łatwo uzyskane przebaczenie skłania do lekceważenia tego co dla przebaczającego jest wielkim poświęceniem, pokazaniem wielkiego hołdu miłości.
Niestety, zdradzanie czyni człowieka skorym do okłamywania, nie tylko przed wykryciem zdrady ale również po.
Dlatego, to zona powinna byc tym który wkłada więcej do relacji w małżeństwie, ponieważ to ona zdradziła. To ona powinna przemyśleć siebie, swoje zachowanie, przyczyny zdrady.
Druga sprawa to szczerość i zaufanie.
Zniknęlo zaufanie. Żeby go odbudować, zdradzony ma prawo do takich działań, takich informacji które pomogą mu odbudować w sobie to zaufanie.
Pełna informacja o kochanku, jeżeli Czemu, potrzebuje takiej informacji, powinna zostać udzielona.
Szczerość jest jednym z podstawowych elementów który powinna zapewnić strona która zdradza. Dla przekonania ze wkroczyła na właściwą drogę.
Inna spraw, jak zapewnic normalne zycie rodzinie, małżeństwu w sytuacji kiedy nie wiadomo czy osoba z bliskiego otoczenia, często spotykana, odbarzana zaufaniem nie jest tą osoba która poszła z zoną na manowce i byc moze sami , prze niewiedzę,dajemy jej mozliwośc rozbijania rodzina. Swojej i jej. To skrajny przypadek, ale również inne miejsce np. spotkania w pracy, które dalej stwarzaja pokuse zdrady.
Taka wiedza pozwala na takie zmiany które pomogą w odbudowie małzeństwa, zaufania, szczerości.
To jak w tym kawale o modlitwach za wygraną w toto-lotka :
" Ty daj mi jakąś szanse, idź i wyślij kupon"
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-04, 22:22
A ja uważam, że stanowcza miłość to jest właśnie ratowanie małżeństwa. Czy uważacie, że ratowanie równa się = ok, przyznałaś się, miło, wybaczam, żyjemy dalej? Przecież to zamiatanie pod dywan, i prędzej czy później odbije się czkawką.
W temacie czemu? jest pytanie "Czy ratować?" I na to pytanie odpowiadam "Tak, zdecydowanie ratować!" I chwała Bogu, że czemu? trafił tutaj, bo jest szansa, że będzie to robił tak, aby wszystkim zainteresowanym wyszło to na dobre. Stosując między innymi ową twardą czy też stanowczą miłość.
Ale twierdzenie, że to tylko jego żona ma ratować jest wg mnie zdejmowaniem odpowiedzialności z obydwojga małżonków i wkładanie całości na garb jednego. Owszem, ona powinna się wykazać postawą szczerości, skruchy i zadośćuczynienia. Ale czemu? też ma swoją robotę ratunkową do wykonania. A choćby pracę nad wybaczeniem, to mało?
GregAN [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-04, 22:52
Nirwanna napisał/a:
Czy uważacie, że ratowanie równa się = ok, przyznałaś się, miło, wybaczam, żyjemy dalej? Przecież to zamiatanie pod dywan, i prędzej czy później odbije się czkawką.
...... Ale czemu? też ma swoją robotę ratunkową do wykonania. A choćby pracę nad wybaczeniem, to mało?
No też się zgadzam.
schemat "kocham-więc-wybaczam" to największy błąd jaki mozna popełnić.
Pracę nad sobą ? a jakże zawsze trzeba wykonać, tym bardziej w takim kryzysie.
Myślę że to o czym piszesz i to co ja to nie są sprawy wykluczające się, ale uzupełniające się.
Dabo [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-04, 23:40
Ups widzę że Pani Kenya ma gorszy dzień
Chłopie wszystko wybaczysz i po jakims czasie zapomnisz - to nie fabelie tylko fakt.
Przerabiałem to wiem co mówię. Jezeli żona chce coś naprawiać to trzymaj ją za słowo, jeżeli mówi jak mówi to raczej dobrze. Nie pytaj o szczegóły- one cię dobiją, a przecież ją kochasz- no nie?
Jedyne twoje wyjście teraz to ją przytulić nie pytac, nie ględzić i wymyslać, bo jezeli Ty już wiesz a ona jeszcze przy tobie ,to jej do smiechu nie jest.
I najwazniejsze wybij sobie z główki zemstę- polegniesz ty nie ona.
katalotka72 [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-04, 23:56
wielu z nas chciałoby mieć ta możliwość, ze zdradzacz twierdzi, ze zrobil blad i chce cos sklejać, trzeba przyjąć ta szanse, a co przyniesie zycie to się sam na własnej skorze przekonasz, na pewno wiele pracy przed Wami - nie sama zona, nie Ty, ale WY
niezależnie od tego jak wyjdzie, co się uda zrobić Ty będziesz miał czyste sumienie, ze zrobiles wszystko co o ludzku mogles zrobić i tego się trzymaj
czemu? [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-05, 08:35
Dziękuję bardzo wszystkim za odpowiedzi.
Tak, kocham ją bardzo, inaczej nie byłoby tematu. Tylko właśnie boję się tego, żeby nie wpadła na taki schemat: on mnie kocha to mi zawsze wszystko wybaczy. Bo coś takiego nie zaprowadzi nas do niczego dobrego.
Ona twierdzi, że nie chce go już oglądać, że to była pomyłka. Mamy też kontakt z jego żoną, ona też jest z nami. Pomaga nam się go pozbyć z naszego życia. Nie wiem tylko na ile żona jest teraz ze mną szczera.
Myślałem, aby pójść do jakiejś poradni. Ale co jak trafimy na kogoś niekompetentnego? Rozbije nasze nadzieje. Może jednak w 100% zaufać Bogu, w końcu może to co się stało ma jakiś głębszy cel. Tak przynajmniej próbuję sobie to wytłumaczyć.
Wiem, że trochę za bardzo się odsunęliśmy od Boga, może to jakiś znak, aby zabrać się za siebie, razem...
Wiem jedno, chciałbym teraz zrobić wszystko co mogę, aby kiedyś nie żałować że nie wykorzystałem najmniejszej nawet możliwości ratowania.
katalotka72 [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-05, 08:59
czemu? napisał/a:
Wiem, że trochę za bardzo się odsunęliśmy od Boga, może to jakiś znak, aby zabrać się za siebie, razem...
jak Bog jest na pierwszym miejscu to WSZYSTKO bedzie na SWOIM miejscu
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-05, 13:50
Gdzie w okolicy masz najbliżej do Ogniska Sycharowskiego ???
zobacz kiedy są spotkania , warto ratować
Zapraszamy też na nasze rekolekcje już w październiku na Górze św Anny
czemu? [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-06, 10:12
Najbliższe ognisko mam w Warszawie na Skaryszewskiej. Jeśli zdecydujemy się tam udać to od czego wszystko zacząć? Chyba nie jesteśmy jeszcze na takim etapie aby o tym publicznie, głośno mówić :/
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
