[grzegorz_]

[Filomena]

Magda, Lonia, Awe, to straszne, o czym tu piszecie. Ja nadal nie potrafię pogodzić się z tym, że osoba, której się ufa, którą się kocha może tak skrzywdzić. Nie rozumiem tego, boję się, że jak zrozumiem, dopuszczę do świadomości, że można być zdolnym do takiej podłości, to utracę resztki dziecięcej wiary w ludzi. A wtedy to już krok od utraty wiary w ogóle. Bo skoro ludźmi rządzą egoizm, popędy, własny interes, a wszystko to można łatwo wytłumaczyć na gruncie rozumu, to w imię czego mieć nadzieję, że przyjdzie na zdradzającego prawdziwe opamiętanie? Skoro to opamiętanie wynika z wygody, strachu, ostracyzmu bliskich, a nie z prawdziwej przemiany? Ilu dotyka ta prawdziwa przemiana? Jak ją rozpoznać, skoro zdradzający to mistrz kłamstwa? Po co dawać szansę, skoro według wszelkiego prawdopodobieństwa zdradzi ponownie? Może to zdradzający ma rację, że chce odejść, bo jest tak naprawdę niezdolny do małżeństwa? I wtedy po co te wysiłki w kierunku ratowania? Dlaczego dla protestantów zdrada jest powodem do zakończenia związku i może strona niewinna wstąpić w kolejny związek? W kazaniu na górze jest taki zwrot: każdy kto oddala swą żonę - poza wypadkiem nierządu - popełnia cudzołóstwo, to my interpretujemy jako nierozerwalność w każdej sytuacji. W innym fragmencie u Malachiasza widnieje - wobec małżonki młodości swojej nie postępuj zdradziecko. Dlaczego osoba zdradzona i opuszczona ma ponosić w życiu osobistym konsekwencje zła wyrządzonego przez porzucającego? We mnie cały czas są te pytania i dzisiaj burzą mój spokój. Może nie powinnam już czytać o złu, które tu opisujemy, bo zaczynam się tylko zastanawiać, czy mój mąż też jest zdolny do czegoś takiego. Dzisiaj w ogóle mam taką refleksję, że każdy z nas jest zdolny do wielkiego zła, tylko czasem okoliczności tego nie ujawniają.

Tłumaczymy postępowanie porzucających amokiem, atakiem Złego, ale przecież to ludzie dorośli z rozumem. Czy takie tłumaczenie nie pomaga tylko nam, bo za trudno znieść nam prawdę, że ten mąż/żona, którego kocham i wybrałam/wybrałem jest złym człowiekiem? Nie Zły nim kieruje ale on sam jest zły. To byłoby otwarte przyznanie się, że w przeszłości byliśmy sami zaślepieni i niedojrzali w swoich wyborach, bo nie dostrzegaliśmy znaków ostrzegawczych, a nasze cierpienie dziś to konsekwencja złych wyborów w przeszłości.

Magda, Lonia, Awe, to straszne, o czym tu piszecie. Ja nadal nie potrafię pogodzić się z tym, że osoba, której się ufa, którą się kocha może tak skrzywdzić. Nie rozumiem tego, boję się, że jak zrozumiem, dopuszczę do świadomości, że można być zdolnym do takiej podłości, to utracę resztki dziecięcej wiary w ludzi. A wtedy to już krok od utraty wiary w ogóle. Bo skoro ludźmi rządzą egoizm, popędy, własny interes, a wszystko to można łatwo wytłumaczyć na gruncie rozumu, to w imię czego mieć nadzieję, że przyjdzie na zdradzającego prawdziwe opamiętanie? Skoro to opamiętanie wynika z wygody, strachu, ostracyzmu bliskich, a nie z prawdziwej przemiany? Ilu dotyka ta prawdziwa przemiana? Jak ją rozpoznać, skoro zdradzający to mistrz kłamstwa? Po co dawać szansę, skoro według wszelkiego prawdopodobieństwa zdradzi ponownie? Może to zdradzający ma rację, że chce odejść, bo jest tak naprawdę niezdolny do małżeństwa? I wtedy po co te wysiłki w kierunku ratowania? Dlaczego dla protestantów zdrada jest powodem do zakończenia związku i może strona niewinna wstąpić w kolejny związek? W kazaniu na górze jest taki zwrot: każdy kto oddala swą żonę - poza wypadkiem nierządu - popełnia cudzołóstwo, to my interpretujemy jako nierozerwalność w każdej sytuacji. W innym fragmencie u Malachiasza widnieje - wobec małżonki młodości swojej nie postępuj zdradziecko. Dlaczego osoba zdradzona i opuszczona ma ponosić w życiu osobistym konsekwencje zła wyrządzonego przez porzucającego? We mnie cały czas są te pytania i dzisiaj burzą mój spokój. Może nie powinnam już czytać o złu, które tu opisujemy, bo zaczynam się tylko zastanawiać, czy mój mąż też jest zdolny do czegoś takiego. Dzisiaj w ogóle mam taką refleksję, że każdy z nas jest zdolny do wielkiego zła, tylko czasem okoliczności tego nie ujawniają.

Tłumaczymy postępowanie porzucających amokiem, atakiem Złego, ale przecież to ludzie dorośli z rozumem. Czy takie tłumaczenie nie pomaga tylko nam, bo za trudno znieść nam prawdę, że ten mąż/żona, którego kocham i wybrałam/wybrałem jest złym człowiekiem? Nie Zły nim kieruje ale on sam jest zły. To byłoby otwarte przyznanie się, że w przeszłości byliśmy sami zaślepieni i niedojrzali w swoich wyborach, bo nie dostrzegaliśmy znaków ostrzegawczych, a nasze cierpienie dziś to konsekwencja złych wyborów w przeszłości.

[JOHAN]

Może nie powinnam już czytać o złu, które tu opisujemy, bo zaczynam się tylko zastanawiać, czy mój mąż też jest zdolny do czegoś takiego



ja tam jestem zdania ,że powinnaś-zawsze daje to wyobrażenie co się w życiu może(tfu,tfu) przytrafić,choć nikomu nie życzę

ludzie ludziom zgotowali ten los-gdzieś to już było choć przy innej okazji

a tak poza tym,to chyba faktycznie musi ostro siąść na mózg,by w dojrzałym wieku(?),tak potrafić ranić

jak prosiłem żonę,by powiedziała młodszemu synowi,że nosi się z zamiarem odejścia z domu (miał wtedy 13 lat)-to zrobiła to na obiedzie gdzieś w stołówce-to dziecko się po prostu rozpłakało-ona potem mówiła mi tak-"najpierw popłacze,a potem zapomni,ja już podjęłam decyzję"

...i faktycznie,popłakał i przez 5 kolejnych lat zapominał wraz z drugim starszym

życie...samo życie

Może nie powinnam już czytać o złu, które tu opisujemy, bo zaczynam się tylko zastanawiać, czy mój mąż też jest zdolny do czegoś takiego



ja tam jestem zdania ,że powinnaś-zawsze daje to wyobrażenie co się w życiu może(tfu,tfu) przytrafić,choć nikomu nie życzę

ludzie ludziom zgotowali ten los-gdzieś to już było choć przy innej okazji

a tak poza tym,to chyba faktycznie musi ostro siąść na mózg,by w dojrzałym wieku(?),tak potrafić ranić

jak prosiłem żonę,by powiedziała młodszemu synowi,że nosi się z zamiarem odejścia z domu (miał wtedy 13 lat)-to zrobiła to na obiedzie gdzieś w stołówce-to dziecko się po prostu rozpłakało-ona potem mówiła mi tak-"najpierw popłacze,a potem zapomni,ja już podjęłam decyzję"

...i faktycznie,popłakał i przez 5 kolejnych lat zapominał wraz z drugim starszym

życie...samo życie

[Swallow]

[Lonia]

Coś takiego znalazłam na necie i to jest odpowiedź do tego tematu co czuje zdradzający mąż:

"Traumy związane z odejściem od dzieci i całym rozwodem odcisnęły piętno w mojej psychice na całe życie. Kto zostawia własne dzieci po to, żeby ułożyć sobie nowe życie zawsze będzie żył w poczuciu własnej winy, a jest to niestety wyczerpujące psychicznie dla zostawiającego "

Myślę,że życie każdego zdradzającego, porzucającego własną rodzinę nie jest łatwe, ale to dobrze, powinni cierpieć za zło wyrządzone swoim najbliższym. Żona się znudziła, jest atrakcyjny nowy model... ale dlaczego dzieci mają cierpieć?, przecież odpowiedzialność za nie bierze się tylko na chwilę....

Ja jak po raz pierwszy odkryłam zdradę mojego męża myślałam że pogubił się ale teraz opamięta się i będzie tylko lepiej. nie wierzyłam w słowa osób które mówiły zdradził raz zrobi to po raz kolejny. Myślałam może inny mąż tak zrobi, mój mąż na pewno nie. Jak się potem okazało mój mąż żył w podwójnym związku i było mu z tym dobrze. A teraz ?, nie wiem, być może lepiej się ukrywa, nie ufam mu, nie wierzę, nie sprawdzam , wiem ,że jak nie będzie uczciwy to tak czy siak wszystko wcześniej czy później się wyda.

Nie jest już tak jak było, brak zaufania towarzyszy mi na co dzień, dobre jest to, że nie trzęsę się z nerwów, spokojniutko wszystko przyjmuję, no bo wyjścia nie ma. Bez względu na to co się wydarzy muszę sobie sama poradzić. Mam wsparcie dzieci i rodziny, nie straciłam poczucia własnej wartości a to bardzo ważne. Popłakuję czasami jak mam doła ale potem wstaję i idę dalej...

Coś takiego znalazłam na necie i to jest odpowiedź do tego tematu co czuje zdradzający mąż:

"Traumy związane z odejściem od dzieci i całym rozwodem odcisnęły piętno w mojej psychice na całe życie. Kto zostawia własne dzieci po to, żeby ułożyć sobie nowe życie zawsze będzie żył w poczuciu własnej winy, a jest to niestety wyczerpujące psychicznie dla zostawiającego "

Myślę,że życie każdego zdradzającego, porzucającego własną rodzinę nie jest łatwe, ale to dobrze, powinni cierpieć za zło wyrządzone swoim najbliższym. Żona się znudziła, jest atrakcyjny nowy model... ale dlaczego dzieci mają cierpieć?, przecież odpowiedzialność za nie bierze się tylko na chwilę....

Ja jak po raz pierwszy odkryłam zdradę mojego męża myślałam że pogubił się ale teraz opamięta się i będzie tylko lepiej. nie wierzyłam w słowa osób które mówiły zdradził raz zrobi to po raz kolejny. Myślałam może inny mąż tak zrobi, mój mąż na pewno nie. Jak się potem okazało mój mąż żył w podwójnym związku i było mu z tym dobrze. A teraz ?, nie wiem, być może lepiej się ukrywa, nie ufam mu, nie wierzę, nie sprawdzam , wiem ,że jak nie będzie uczciwy to tak czy siak wszystko wcześniej czy później się wyda.

Nie jest już tak jak było, brak zaufania towarzyszy mi na co dzień, dobre jest to, że nie trzęsę się z nerwów, spokojniutko wszystko przyjmuję, no bo wyjścia nie ma. Bez względu na to co się wydarzy muszę sobie sama poradzić. Mam wsparcie dzieci i rodziny, nie straciłam poczucia własnej wartości a to bardzo ważne. Popłakuję czasami jak mam doła ale potem wstaję i idę dalej...

[Magda Kartacz]

Swallow,
Bardzo mądrze piszesz. Niestety bardzo długo zajeło mi zrozumienie tego, że to mój mąż ponosi 100% odpowiedzialność za zdradę.
Wcześniej jedyne w co wierzyłam to, że to wina tamtej, to ona go uwiodła, zabrała mi. Słowo zdzira było jednym z milszych określeń jakim ją nazywałam w myślach. Teraz zastanawiam się jak mogłam usprawiedliwić całkowicie jego a ją obarczyć całą winą. Co prawda nie znałam wszystkich faktów dotyczących romansu ale tak wydawało mi się niemożliwe by to on zawinnił.
Śmieszne aż to się wydaje teraz, że dorosła kobieta może tak myśleć.
Strasznie nienawidziłam tej dziewczyny, nie mogłam znieść myśli o niej. Wygłupiłam się totalnie wtedy, chciałam się zemścić naz niej, "pokazać jej", byłam w jej pracy, przesłuchałam ją jak przestępcę jakiegoś, wymusiłam by dała mi zapiski ich rozmów....
Myślałam jak ona może być taka podła by coś takiego zrobić, jak można tak kogoś krzywdzić, nie patrzeć poza koniec własnego nosa...

No i się dowiedziałam więcej niż bym chciała. Okazało się, że mój mąż ją poderwał, zataił, że jest żonaty, ustalił jej adres, błagał o spotkania, uganiał się jak pies itp. Gdy jej powiedział o żonie (zerwała z nim), wtedy wmówił jej, że się rozwiedzie, że z żoną go nic nie łączy, nie sypiamy ze sobą, tylko ona się liczy i jeśli go porzuci on się zabije ( to samo mi wmawiał gdy zdrada wyszła na jaw). Oczywiście, że jej nie uwierzyłam, jednak miała dowody na wszystko co mówiła, jego meile, rozmowy gg, jego zdjęcia (również nagie które jej wysyłał), nawet moje sms jej wysyłał by oceniała mój charakter! Dopiero gdy to przeczytałam zrozumiałam, że to nie jej wina tylko jego. To on mnie zdradził, nie ona, to on mnie okłamywał, to on prowadził podwójne życie, to on inicjował wyjazdy, to on ją na sex namawiał i to on nie miał honoru, sumienia, moralności. Jej nie będę rozliczać,to już nie moja sprawa, zresztą i ją oszukiwał.

[quote="Swallow Prawda jest taka, że gdyby małżonek był ok, to jakaś panienka mogłaby mu biegać topless przed oczami lub ładować mu się na kolana, a on niczego nie zrobi. Zdradzacz ponosi 100% winy za zdradę, to oni chcą wmówić, że nie chcieli lub nie mieli siły się oprzeć, bo tak kochanka atakowała. Albo to mało takich wymówek? Biedne misie, których kusi cały świat. A nas nie kusi? [/quote]


Dokładnie tak. Gdy ktoś ma określony pion moralny, jest uczciwym człowiekiem nie skusi go żadna inna kobieta, nawet biegająca nago przed jego nosem.
A jeżeli nie ma w sobie żadnych zasad zawsze będzie twierdził, że go ktoś skusił, że się zakochał, że nie był sobą, to był amok...
Gówno prawda brutalnie mówiąc. Jeśli ktoś chce zdradzić, jeśli tego szuka to nic go nie zatrzyma, zrobi to i koniec.Jeśli mąż potrafi przyjąć odpowiedzialność za to co zrobił, jeśli się zmieni szczerze to oczywiście można budować na tym przyszłość. Ale jeśli udaje, przeczekuje,
i znów zacznie oszukiwać to nie wiem czy jest sens trwania z takim człowiekiem. Mój przez 1,5 roku udawał, że chce się zmienić, udawał że kocha, że jestem najważniejsza, kłamał znów ciągle i ponownie zdradził.

Na twojego mężaSwallow kochanka robiłą zakusy, polowała, uwodziła ( to oczywiście nie zmienia zupełnie sytuacji) a mój sam udawał wolnego, zdejmował obrączkę, jeżdził by ustalić jej adres, pisał do niej sms błagając o spotkania, wykazał się cała podłością na jaką było go stać...
Zastanawiam się czy byłoby mi łatwiej gdyby to ona to zaczeła, gdyby to ona za nim biegała.
Teraz zupełnie nie mam do niej pretensji, nawet jestem jej wdzięczna za to że mi powiedziała o zdradzie, o innych kobietach ( było jeszcze parę zdrad emocjonalnych do kompletu).
Gdyby mi tego nie powiedziała dalej żyłabym w kłamstwie, pewnie przez lata całe. Bardzo mu odpowiadało takie podwójne życie. Nawet sobie trzeciej zaczął już szukać i znalazł.Już zaczął się z nią spotykać i smsować ale na szczęście kochanka była mądrzejsza ode mnie i szybko się zorientowała że i ją zaczyna zdradzać. Gdyby mi nie powiedziała a z nim zerwała tkwiłabym w takim życiu latami i nic bym nie podejrzewała. On by tylko kochanki zmieniał i nadal udawał wolnego.
Po wykryciu tego mówił, że to było bagno i nie sposób tego bagna przerwać ale on go nie chciał przerywać tego gdy mógł ( choć opowiadał mi że dawno chciał skończyć z tym, kłamał), wolał by to trwało, pasowało mu to. Gdyby zdradził raz pod wpływem alkocholu, impusu byłoby mi łatwij niż uwierzyć, że z premedytacją oszukiwał mnie i zdradzał przez 1,5 roku.
Wychodzi na to, że powinnam być wdzięczna kochance za to że mi otworzyła oczy, a nawet za to że go postraszyła tak mocno, że mu na kolejny rok odeszła ochota od zdrad. Niestety po roku znów zaczął kłamać a po kolejnym pół znowu zdradził.

[ Dodano: 2013-08-07, 17:24 ]

Swallow,
Bardzo mądrze piszesz. Niestety bardzo długo zajeło mi zrozumienie tego, że to mój mąż ponosi 100% odpowiedzialność za zdradę.
Wcześniej jedyne w co wierzyłam to, że to wina tamtej, to ona go uwiodła, zabrała mi. Słowo zdzira było jednym z milszych określeń jakim ją nazywałam w myślach. Teraz zastanawiam się jak mogłam usprawiedliwić całkowicie jego a ją obarczyć całą winą. Co prawda nie znałam wszystkich faktów dotyczących romansu ale tak wydawało mi się niemożliwe by to on zawinnił.
Śmieszne aż to się wydaje teraz, że dorosła kobieta może tak myśleć.
Strasznie nienawidziłam tej dziewczyny, nie mogłam znieść myśli o niej. Wygłupiłam się totalnie wtedy, chciałam się zemścić naz niej, "pokazać jej", byłam w jej pracy, przesłuchałam ją jak przestępcę jakiegoś, wymusiłam by dała mi zapiski ich rozmów....
Myślałam jak ona może być taka podła by coś takiego zrobić, jak można tak kogoś krzywdzić, nie patrzeć poza koniec własnego nosa...

No i się dowiedziałam więcej niż bym chciała. Okazało się, że mój mąż ją poderwał, zataił, że jest żonaty, ustalił jej adres, błagał o spotkania, uganiał się jak pies itp. Gdy jej powiedział o żonie (zerwała z nim), wtedy wmówił jej, że się rozwiedzie, że z żoną go nic nie łączy, nie sypiamy ze sobą, tylko ona się liczy i jeśli go porzuci on się zabije ( to samo mi wmawiał gdy zdrada wyszła na jaw). Oczywiście, że jej nie uwierzyłam, jednak miała dowody na wszystko co mówiła, jego meile, rozmowy gg, jego zdjęcia (również nagie które jej wysyłał), nawet moje sms jej wysyłał by oceniała mój charakter! Dopiero gdy to przeczytałam zrozumiałam, że to nie jej wina tylko jego. To on mnie zdradził, nie ona, to on mnie okłamywał, to on prowadził podwójne życie, to on inicjował wyjazdy, to on ją na sex namawiał i to on nie miał honoru, sumienia, moralności. Jej nie będę rozliczać,to już nie moja sprawa, zresztą i ją oszukiwał.

[quote="Swallow Prawda jest taka, że gdyby małżonek był ok, to jakaś panienka mogłaby mu biegać topless przed oczami lub ładować mu się na kolana, a on niczego nie zrobi. Zdradzacz ponosi 100% winy za zdradę, to oni chcą wmówić, że nie chcieli lub nie mieli siły się oprzeć, bo tak kochanka atakowała. Albo to mało takich wymówek? Biedne misie, których kusi cały świat. A nas nie kusi? [/quote]


Dokładnie tak. Gdy ktoś ma określony pion moralny, jest uczciwym człowiekiem nie skusi go żadna inna kobieta, nawet biegająca nago przed jego nosem.
A jeżeli nie ma w sobie żadnych zasad zawsze będzie twierdził, że go ktoś skusił, że się zakochał, że nie był sobą, to był amok...
Gówno prawda brutalnie mówiąc. Jeśli ktoś chce zdradzić, jeśli tego szuka to nic go nie zatrzyma, zrobi to i koniec.Jeśli mąż potrafi przyjąć odpowiedzialność za to co zrobił, jeśli się zmieni szczerze to oczywiście można budować na tym przyszłość. Ale jeśli udaje, przeczekuje,
i znów zacznie oszukiwać to nie wiem czy jest sens trwania z takim człowiekiem. Mój przez 1,5 roku udawał, że chce się zmienić, udawał że kocha, że jestem najważniejsza, kłamał znów ciągle i ponownie zdradził.

Na twojego mężaSwallow kochanka robiłą zakusy, polowała, uwodziła ( to oczywiście nie zmienia zupełnie sytuacji) a mój sam udawał wolnego, zdejmował obrączkę, jeżdził by ustalić jej adres, pisał do niej sms błagając o spotkania, wykazał się cała podłością na jaką było go stać...
Zastanawiam się czy byłoby mi łatwiej gdyby to ona to zaczeła, gdyby to ona za nim biegała.
Teraz zupełnie nie mam do niej pretensji, nawet jestem jej wdzięczna za to że mi powiedziała o zdradzie, o innych kobietach ( było jeszcze parę zdrad emocjonalnych do kompletu).
Gdyby mi tego nie powiedziała dalej żyłabym w kłamstwie, pewnie przez lata całe. Bardzo mu odpowiadało takie podwójne życie. Nawet sobie trzeciej zaczął już szukać i znalazł.Już zaczął się z nią spotykać i smsować ale na szczęście kochanka była mądrzejsza ode mnie i szybko się zorientowała że i ją zaczyna zdradzać. Gdyby mi nie powiedziała a z nim zerwała tkwiłabym w takim życiu latami i nic bym nie podejrzewała. On by tylko kochanki zmieniał i nadal udawał wolnego.
Po wykryciu tego mówił, że to było bagno i nie sposób tego bagna przerwać ale on go nie chciał przerywać tego gdy mógł ( choć opowiadał mi że dawno chciał skończyć z tym, kłamał), wolał by to trwało, pasowało mu to. Gdyby zdradził raz pod wpływem alkocholu, impusu byłoby mi łatwij niż uwierzyć, że z premedytacją oszukiwał mnie i zdradzał przez 1,5 roku.
Wychodzi na to, że powinnam być wdzięczna kochance za to że mi otworzyła oczy, a nawet za to że go postraszyła tak mocno, że mu na kolejny rok odeszła ochota od zdrad. Niestety po roku znów zaczął kłamać a po kolejnym pół znowu zdradził.

[ Dodano: 2013-08-07, 17:24 ]

[awe59]

[Lonia]

U mnie jak się dowiedziałam to mój mąż pierwszy za nią zaczął "ganiać", ale co ona bez winy?, czy siłą zaciągał ją? czy umawiała się z nim dobrowolnie czy pod przymusem? Każdy uważa jak uważa, ja uważam że obydwoje są winni. Gdyby mój mąż dostał przysłowiowego kopa ocknął by się w porę, widocznie jej tak pasowało: pisali, dzwonili,spotykali się, on zamiast pilnować pracy jeździł do niej, nawet zdjęcie ze wspólnego spotkania jej zrobił a ja to zobaczyłam. I oczywiście ,że w twarz jej powiedziałam,że mam do niej ogromny żal bo widziała że się facet pogubił to zamiast mu dać kopa w tyłek to ona do niego gruchała, słodziła, spotykali się i było super... do momentu aż wszystko wyszło na jaw i wtedy już nie było super!
Na szczęście nie widuję jej zbyt często bo mieszka kilkadziesiąt km stąd, ale zdarzyło się że ją spotkałam to wtedy mówiłam jej prosto w twarz,że zniszczyła mi moje szczęśliwe życie, mi i mojej trójce dzieci też.Opatrzność Boża, że jej nie przywaliłam...

Ja też w swoim życiu miałam adoratorów, i co?, żaden nie miał szans!, każdy jak próbował przekroczyć granice przyzwoitości dostawał kopa i to był koniec zalotów. Zawsze byłam niedostępna dla innych, obcych, bardziej czy mniej znajomych. Nie wyobrażałam sobie,że mogła bym zrobić skok w bok ani broń Boże się w kimś zakochać czy zauroczyć. Byłam ja i mój mąż!Dla niektórych staroświecka, bo nie nietolerująca trójkątów...

U mnie jak się dowiedziałam to mój mąż pierwszy za nią zaczął "ganiać", ale co ona bez winy?, czy siłą zaciągał ją? czy umawiała się z nim dobrowolnie czy pod przymusem? Każdy uważa jak uważa, ja uważam że obydwoje są winni. Gdyby mój mąż dostał przysłowiowego kopa ocknął by się w porę, widocznie jej tak pasowało: pisali, dzwonili,spotykali się, on zamiast pilnować pracy jeździł do niej, nawet zdjęcie ze wspólnego spotkania jej zrobił a ja to zobaczyłam. I oczywiście ,że w twarz jej powiedziałam,że mam do niej ogromny żal bo widziała że się facet pogubił to zamiast mu dać kopa w tyłek to ona do niego gruchała, słodziła, spotykali się i było super... do momentu aż wszystko wyszło na jaw i wtedy już nie było super!
Na szczęście nie widuję jej zbyt często bo mieszka kilkadziesiąt km stąd, ale zdarzyło się że ją spotkałam to wtedy mówiłam jej prosto w twarz,że zniszczyła mi moje szczęśliwe życie, mi i mojej trójce dzieci też.Opatrzność Boża, że jej nie przywaliłam...

Ja też w swoim życiu miałam adoratorów, i co?, żaden nie miał szans!, każdy jak próbował przekroczyć granice przyzwoitości dostawał kopa i to był koniec zalotów. Zawsze byłam niedostępna dla innych, obcych, bardziej czy mniej znajomych. Nie wyobrażałam sobie,że mogła bym zrobić skok w bok ani broń Boże się w kimś zakochać czy zauroczyć. Byłam ja i mój mąż!Dla niektórych staroświecka, bo nie nietolerująca trójkątów...

[kenya]

Trudno być obojętnym wobec kochanki, coż dopiero ją polubić czy uznać jej winę za mało istotną. Prawda jest jednak taka, że pokusy były, są i będą, dotyczą wszystkich bez wyjątku, zatem by zdrada mogła mieć miejsce musi zaistnieć odpowiedni GRUNT, całkowita GOTOWOŚĆ zdradzającego do zdrady. Potencjalna kochanka jako czynnik inicjujący, sam w sobie niewiele znaczy, podobnie jak ziarenko rzucone na ugór, z którego NIC wyrosnąć nie może.
Tak więc odmowa kobiety na męskie zaproszenie do romansu, może poskutkować w najlepszym razie tym, że co najwyżej owo zaproszenie zostanie wystosowane do innej, następnej, chętniejszej.
Czyli nie ta, byłaby inna.

Trudno być obojętnym wobec kochanki, coż dopiero ją polubić czy uznać jej winę za mało istotną. Prawda jest jednak taka, że pokusy były, są i będą, dotyczą wszystkich bez wyjątku, zatem by zdrada mogła mieć miejsce musi zaistnieć odpowiedni GRUNT, całkowita GOTOWOŚĆ zdradzającego do zdrady. Potencjalna kochanka jako czynnik inicjujący, sam w sobie niewiele znaczy, podobnie jak ziarenko rzucone na ugór, z którego NIC wyrosnąć nie może.
Tak więc odmowa kobiety na męskie zaproszenie do romansu, może poskutkować w najlepszym razie tym, że co najwyżej owo zaproszenie zostanie wystosowane do innej, następnej, chętniejszej.
Czyli nie ta, byłaby inna.

[skrzacik]

a wiecie, do jakiego ja doszłam wniosku?


faceci dzielą się na takich, którzy sami szukają okazji do zdrady i takich, którzy z okazji korzystają, a zawsze jakaś się nadarzy

przepraszam wszystkich panów, którzy czują się urażeni, ale ja tak was postrzegam

a wiecie, do jakiego ja doszłam wniosku?


faceci dzielą się na takich, którzy sami szukają okazji do zdrady i takich, którzy z okazji korzystają, a zawsze jakaś się nadarzy

przepraszam wszystkich panów, którzy czują się urażeni, ale ja tak was postrzegam

[Dabo]

[skrzacik]

Dabo!

Bardzo się cieszę, że Cię przed snem tak rozbawiłam.

Pozdrawiam

Dabo!

Bardzo się cieszę, że Cię przed snem tak rozbawiłam.

Pozdrawiam

[Magda Kartacz]

Chyba żle napisałam poprzedni post, a nie chcę zostać mylnie zrozumiana. Ja absolutnie nie bronię kochanki mojego męża no i raczej jak pisze kenya nie widzę szans na zaprzyjażnienie się z nią. To chyba byłoby już nienormalne. Tylko teraz po tej początkowej fazie nienawiści i obciążaniu ją całkowitą winą a usprawiedliwieniu całkowitym męża widzę to już zupełnie inaczej.
Gdyby on nie chciał zdrady nie doszło by do niej, gdyby za nią nie biegał, nie podrywał, nie prowokował nie byłoby tego wszystkiego... jasna sprawa, że to dorosła kobieta i ma swój rozum. Ale u mnie on ją również oszukał, że nie ma żony a jest wolny, więc jak mogę ją winnić skoro nawet o mnie nie wiedziała? Potem gdy się dowiedziała zerwała z nim, wtedy warował przed jej pracą i domem 3 dni, dzwonił nieustannie aż wreszcie z nim pogadała. Wtedy jej wmówił, że się ze mną rozwiedzie bo tylko ona się liczy dla niego. Nie uwierzyłam jej gdy mi to powiedziała ale czytałam co pisał o rozwodzie ze mną.
Zresztą był u niej 4 razy w tygodniu, nie chodził do pracy tylko u niej siedział gdy była chora, jeżdził do niej wieczorami i dzwonił kilka razy dziennie nawet z domu.
Trudno by mu nie uwierzyła skoro tak się zachowywał i tak dobrze kłamie.
Myślisz Loniu, że łatwo było mi uwierzyć, że to jednak prawda, że ona nie kłamie. Jeszcze on mi cały czas wciskał, że ona chce się zemścić, chce mu dopiec itp. Łatwiej było uwierzyć i zaufać jemu, jednak to ona mnie nie okłamała nie on. To jeszcze bardziej mnie wkurzało, że ona jednak mówiła prawdę, że nie wiedziała o mnie....

To co piszesz:
"ale co ona bez winy?, czy siłą zaciągał ją? czy umawiała się z nim dobrowolnie czy pod przymusem"
przecież to można odwrócić w drugą stronę. przecież kochanka też go siłą nie zaciągneła do łózka, i nie pod przymusem się z nią umawiał.
Twój i mój mąż mają wolną wolę, rozum i sumienie. Nie są dziećmi. I to ich był wybór.
Co do kochanek to rację ma kenya; nie ta to byłaby inna. U mnie na 100% tak by było, bo szukał, próbował, flirtował ile wlezie. Zdrad emocjonalnych i prób też było kilka.
Co mi da nienawiść do tej kobiety? Nie z nią brałam ślub, nie jej ufałam, to on mnie okłamywał i zdradzał.
Piszesz, że twój mąż miał zdjęcie ze wspólnego spotkania z kochanką, ja takich zdjęć widziałam kilkadziesiąt. U mnie wyjerzdżali razem co miesiąc po 3,4 a nawet tydzień. To z nią spędził swój urlop więc ja takich zdjęć się naoglądałam. Na każdym roześmiani, opaleni,
czasem w kostiumach kąpielowych. Jak rodzina normalna na wakacjach, zresztą w taką się bawili na takich wyjazdach...
Nie chcę się znów podgrzewać gdy o tym pisze.
Ja na szczęscie nie widuje jej, bo mieszka ponad 60km od nas. Ale gdybym ją spotkała też bym jej chyba nie powiedziała, że zniszczyła moje szczęście. On to zrobił, on wszystko zepsuł.

Chyba żle napisałam poprzedni post, a nie chcę zostać mylnie zrozumiana. Ja absolutnie nie bronię kochanki mojego męża no i raczej jak pisze kenya nie widzę szans na zaprzyjażnienie się z nią. To chyba byłoby już nienormalne. Tylko teraz po tej początkowej fazie nienawiści i obciążaniu ją całkowitą winą a usprawiedliwieniu całkowitym męża widzę to już zupełnie inaczej.
Gdyby on nie chciał zdrady nie doszło by do niej, gdyby za nią nie biegał, nie podrywał, nie prowokował nie byłoby tego wszystkiego... jasna sprawa, że to dorosła kobieta i ma swój rozum. Ale u mnie on ją również oszukał, że nie ma żony a jest wolny, więc jak mogę ją winnić skoro nawet o mnie nie wiedziała? Potem gdy się dowiedziała zerwała z nim, wtedy warował przed jej pracą i domem 3 dni, dzwonił nieustannie aż wreszcie z nim pogadała. Wtedy jej wmówił, że się ze mną rozwiedzie bo tylko ona się liczy dla niego. Nie uwierzyłam jej gdy mi to powiedziała ale czytałam co pisał o rozwodzie ze mną.
Zresztą był u niej 4 razy w tygodniu, nie chodził do pracy tylko u niej siedział gdy była chora, jeżdził do niej wieczorami i dzwonił kilka razy dziennie nawet z domu.
Trudno by mu nie uwierzyła skoro tak się zachowywał i tak dobrze kłamie.
Myślisz Loniu, że łatwo było mi uwierzyć, że to jednak prawda, że ona nie kłamie. Jeszcze on mi cały czas wciskał, że ona chce się zemścić, chce mu dopiec itp. Łatwiej było uwierzyć i zaufać jemu, jednak to ona mnie nie okłamała nie on. To jeszcze bardziej mnie wkurzało, że ona jednak mówiła prawdę, że nie wiedziała o mnie....

To co piszesz:
"ale co ona bez winy?, czy siłą zaciągał ją? czy umawiała się z nim dobrowolnie czy pod przymusem"
przecież to można odwrócić w drugą stronę. przecież kochanka też go siłą nie zaciągneła do łózka, i nie pod przymusem się z nią umawiał.
Twój i mój mąż mają wolną wolę, rozum i sumienie. Nie są dziećmi. I to ich był wybór.
Co do kochanek to rację ma kenya; nie ta to byłaby inna. U mnie na 100% tak by było, bo szukał, próbował, flirtował ile wlezie. Zdrad emocjonalnych i prób też było kilka.
Co mi da nienawiść do tej kobiety? Nie z nią brałam ślub, nie jej ufałam, to on mnie okłamywał i zdradzał.
Piszesz, że twój mąż miał zdjęcie ze wspólnego spotkania z kochanką, ja takich zdjęć widziałam kilkadziesiąt. U mnie wyjerzdżali razem co miesiąc po 3,4 a nawet tydzień. To z nią spędził swój urlop więc ja takich zdjęć się naoglądałam. Na każdym roześmiani, opaleni,
czasem w kostiumach kąpielowych. Jak rodzina normalna na wakacjach, zresztą w taką się bawili na takich wyjazdach...
Nie chcę się znów podgrzewać gdy o tym pisze.
Ja na szczęscie nie widuje jej, bo mieszka ponad 60km od nas. Ale gdybym ją spotkała też bym jej chyba nie powiedziała, że zniszczyła moje szczęście. On to zrobił, on wszystko zepsuł.

[JOHAN]

skrzacik

to nie tak przecież leciało-

"każdy facet to pijak,a każdy pijak to złodziej"

skrzacik

to nie tak przecież leciało-

"każdy facet to pijak,a każdy pijak to złodziej"