Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Co czuje zdradzający mąż?
Autor Wiadomość
JOHAN
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-03, 23:15   

myślisz krawędź nadziei,że Twój mąż mógłby brać udział w konkursie "największe patologie świata"?

mnie tylko przypomina się przy czytaniu takich historii tekst jednej z forumowiczek-

"klęczał ze mną i z dziećmi na wieczornej modlitwie-a następnego dnia wychodził do kochanki"-ten to by chyba wygrał zawody w patologii

kto zresztą tutaj nie miał przeżyć z małżonkiem/małżonką na pograniczu patologii

z ta grupą ludzi trzeba zakładać możliwość przejścia najbardziej wyimaginowanych przygód-przed ślubem powinni zastrzegać-"nudzić się ze mną nie będziesz" :lol:
 
     
Dabo
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-04, 00:20   

bosonia napisał/a:
Kocha dzieci ! S.... w banie. . A swoją drogą ,ciekawe jakie u zdradzaczy występują etapy po zdradzie, bo te nasze ,to już mamy przerobione, niektórzy :-/ .

Fajne to z tym s... w banie, o ile dobrze czytam. Co do drugiej części, to są też ci drudzy i też swoje przerobili, swoje etapy znają, rewelacjii nie ma!! Nie wiem czy nie gorzej, bo niebardzo jest z czym i o czym się komuś wyżalić ,pochwalić. Raczej tak człowiek pogardę czuje do siebie i od innych, wiec o czym mówić? Lepiej milczeć i poczekać aż przestaną dzwony bić.
 
     
Nirwanna
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-04, 07:52   

Dabo napisał/a:
Fajne to z tym s... w banie
Właśnie wcale niefajne :-/ Jesteśmy ludźmi inteligentnymi i domyślnymi, i wiemy co się kryje w tych kropeczkach. W regulaminie stoi, że nie używamy wulgaryzmów, nawet je wykropkowując - to raz. A dwa - nieużywanie wulgaryzmów, choć się cisną, może być elementem pracy nad sobą, czyż nie? Te emocje można tak samo dogłębnie wyrazić innych słów używając. A przy okazji szukając odpowiednich słów ćwiczymy zasadę "akcja-pauza-reakcja".
Dabo najlepszym przykładem, dał radę powściągnąć tu na forum swój język budowlańca :-P
(Sorki, Dabo, za prywatną wycieczkę, ale jesteś pozytywny przykład ;-) )
 
     
krawędź nadziei
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-04, 14:00   

JOHAN napisał/a:
myślisz krawędź nadziei,że Twój mąż mógłby brać udział w konkursie "największe patologie świata"

dociera do mnie stopniowo, że tak.

z jednej strony nie chcę do tego wracać już!
Z drugiej strony: aby nie wracać, muszę sobie uświadomić CO zostawiam za sobą.

Nie modlił się może z nami. Bo niestety nie modliliśmy się razem nigdy, ja czasem z dziećmi.
Natomiast gdy zaaranżowałam wyjazd rodzinny (specjalnie bliziutko jego pracy wyjazdowej, aby mógł do nas dojechać), wierząc w jego kłamstwa i w to, że nie jest w relacji z nią tylko pracuje, i gdy przyjeżdżał do nas nad morze na pół dnia, na dzień, i gdy robiliśmy sobie słodkie rodzinne plażowe zdjęcia i gdy uśmiechał się do mnie do obiektywu mrużąc oczy przytulając dzieci - i gdy ja to wszystko brałam za potwierdzenie, ja się utwierdzałam.. - wtedy właśnie wracał w pośpiechu nie tylko do pracy jak mi mówił, ale też do niej, w gorące noce. A ona robiła co mogła aby go zatrzymać właśnie wtedy przy sobie, walczyła, bo widziała że się waha. To dlatego nie zdążał do mnie na noc, dlatego że chciał wracać do niej.
Nie wiem jak mógł to łączyć. Nie wiem jak może teraz żyć z tym poczuciem podwójności, zakłamania, takiej skazy w swoim życiu - w zasadzie to mu współczuję, bo ja mam co mam, ale siebie się nie brzydzę (może momentami ;) ).

Gdy patrzę na te zdjęcia z lipca (świadomie nie kasuję ich) i patrzę w jego oczy na tych zdjęciach, to po prostu nie ogarniam...
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-04, 15:16   

w przypadku mojego małżenstwa wiem, ze mąż wzrastał w rodzinie, gdzie zdrada była powszechna
mężczyźni zdradzali swoje zony (tak zył jego dziadek, wujkowie i prawdopodobnie ojciec)
mój maz w takiej atmosferze sie wychowywał, wiec sam tez to robił, bez poczucia, ze robi cos złego
mało tego- mąż uważa, ze to moja wina, bo powinnam go rozumiec (tak jak kobiety w tej rodzinie siedziłay cicho, chorowały z emocji ale nie mogły nic poradzic), że to ja jestem głupia, bo nie chce sie dopasować

to jest zaburzenie

dlatego przyjrzycie sie dokładnie co działo sie w rodzinie męża- bo moze tu jest klucz do tego, aby wyjasnic cały mechanizm

to jest czesto grzech pokoleniowy

juz zaburzenie dzieci z DDD
 
     
Karmel
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-04, 16:12   

Jak poczytałam Wasze posty to przestaje powoli dziwić się postępowaniu mojego męża w związku z dziećmi. Teksty którymi zdradzający tatusiowie się posługują chyba sobie w nocy podrzucają na jakąs ich wspólną skrzynkę meilową :-/ . Mój też twierdził, że nie rozstaje się z dziećmi tylko ze mną. Chce brać udział w ich życiu i takie tam trele morele...A w miarę mijającego czasu częstotliwość jego kontaktów z wyłącznie jedną córką maleje systematycznie i już po 2 miesiącach ograniczyła się tylko do sms-ów. A i te były zazwyczaj związane z jakimiś jego kolejnymi rzeczami, które chciał z domu zabrać.Kiedy przyjeżdżał pod dom to nawet nie wchodził, tylko dzwonił do córki, że już czeka.Druga córka widziała go ostatni raz ponad 5 miesięcy temu :evil: Ale jemu i tak się wydaje, że jest dobrym ojcem :shock: Urodziny dziewczyn też załatwił sms-em z życzeniami. A może zdradzacze pozbywają się uczuć ojcowskich wraz z zasiedleniem ich głów, serc i czegoś tam jeszcze nową wybranką :shock:

Bety zapewne masz rację, bo powszechnie wiadomo, że rodzina pochodzenia tworzy matrycę naszych późniejszych zachowań rodzinnych. Chociaż znam przypadki zaprzeczające tej prawidłowości ale w końcu od każdej reguły są wyjątki :-) . W rodzinie mojego męża oczywiście nie zabrakło zarówno zdrady jak i rozwodu jego rodziców.No i tu już idzie klasyka gatunku..
Ostatnio zmieniony przez Karmel 2013-10-04, 16:17, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-04, 16:15   

Po co to wszystko tak 100X analizować....i się umartwiać.
Jeśli pan maż X cz Y jest takim beznadziejnym facetem i postepuje jak ostatni....
to naprawdę dobrze byłoby aby wrócił?
Przecież nie wrócic w postaci teggo kochanego meżczyzny z dnia ślubu...
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-04, 16:48   

oczywiscie kazdy robi jak uważa, ale analizowanie i poznanie pewnych mechanizmów pomaga jes zrozumieć i tez opowiednio reagować

gdy mąż mnie zdradzał miałam do niego straszną złość
dopiero jak pewne sparwy stały sie dla nie jasne, wiele zrozumiałam, zaczęłam prace nad sobą,

jest mi łatwiej poaradzic sobie z ta sytaucją

dziewczyny pisza tutaj i te posty sa pełne emocji, bólu, niezrozumienia
gdy zaczną sie przyglądać, szukać odpowiedzi to przyjdzie zrozumienie i spokój

poza tym jesli jest taka trudna sytuacja w rodzinie (rozumianej szerzej) wymaga ona najczesciej modlitwy

najczesciej jest tak, ze osoby zdradzające mają jakis głębszy problem, byc moze nawet nie widzą sami jaki, z czyms sobie nie radzą
 
     
bosonia
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-04, 21:14   

przepraszaszam za ten wulgaryzm :oops: ale doceńcie,że jeszcze gorsze słowa cisną mi się na klawiaturę ,i staram się je powstrzymać.. 8-)

[ Dodano: 2013-10-04, 21:20 ]
grzegorz_ napisał/a:
Po co to wszystko tak 100X analizować....i się umartwiać.
Jeśli pan maż X cz Y jest takim beznadziejnym facetem i postepuje jak ostatni....
to naprawdę dobrze byłoby aby wrócił?
Przecież nie wrócic w postaci teggo kochanego meżczyzny z dnia ślubu...

No właśnie ,nasz rycerz na białym koniu okazał się łachudrą,proszę ,pozwólcie mi go tak nazwać :-P .Ja też modlę się o nawrócenie mojego rycerza, bo nie chcę nikogo innego....
 
     
Jędrek13
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-05, 17:24   

grzegorz_ napisał/a:


Jeśli główne przesłanie jakie wyniesiesz z tego forum
bedzie "módł się i czekaj na cud, że mąż wróci"
to....długo tu jeszcze pobędziesz, wylewając forumowe łzy , że "modle się i modlę , a on nie wraca".


Zastanawiam się, w jakim celu jesteś na tym forum, bo chyba nie po to, aby komuś pomóc ?!
Tak - grzegorzu - jeśli myślisz, że człowiek sam coś może - to się strasznie mylisz ! Nic nie możesz ... i kiedyś to zobaczysz (doświadczysz), oby nie tak jak my !
 
     
porzucona_33
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-07, 12:00   

Cytat:
dlatego przyjrzycie sie dokładnie co działo sie w rodzinie męża- bo moze tu jest klucz do tego, aby wyjasnic cały mechanizm


Dokładnie, też ostatnio zaczęłam odkrywać takie prawidłowości. Wszystko wynosi się z domu, łącznie ze skłonnością do kłamstwa.

Cytat:
Raczej tak człowiek pogardę czuje do siebie i od innych, wiec o czym mówić? Lepiej milczeć i poczekać aż przestaną dzwony bić.


Pogardę do siebie? Chyba nie każdy. Mój np. nie czuje żadnej żenady. Wręcz przeciwnie, uważa że jest idealnym ojcem i w ogóle był takim mężem, że drugiego takiego nie ma;) Wybiela się do tego stopnia sam przed sobą, że czasami myślę, że to choroba psychiczna, normalne to nie jest.

Cytat:
Przecież nie wrócic w postaci teggo kochanego meżczyzny z dnia ślubu...


No właśnie najtrudniej się rozstać ze wspomnieniami i obrazem męża w głowie - tego męża z dobrych czasów:)
 
     
bosonia
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-07, 12:36   

Mój mąż też w ciągu tych dwóch miesięcy widział dzieci może pięć razy, i to tylko dlatego że akurat któreś było w domu jak przyjeżdżał po swoje rzeczy, :-/ .A ja już nie daję rady, muszę się sama z sobą uporać ,ze swoimi emocjami, i jeszcze pilnować ,żeby dzieci się w tym wszystkim nie pogubiły...Córcia czteroletnia cały czas pyta o tatusia, czemu go nie ma, rysuje smutne minki..a przecież była "księżniczką tatusia". Człowiek patrzy bezsilnie i zastanawia się jak można być tak podłym...
 
     
dorotakm
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-07, 12:41   

Cytat:
jak można być tak podłym...
_________________

Oj uwierz można :cry:
Mój mąż ma zasądzone spotkania z dziećmi raz w miesiącu weekend. Wczoraj powinien być u nas od 11 do 18. Ale przychodząc rano powiedział, że dziś mu się spieszy i przed 15 musi wyjechać (widział ostatnio dzieci miesiąc temu!!!!). Nie widziałam w nim żadnych emocji, uczuć wyższych w stosunku do dzieci. Natomiast usłyszałam, ze on daje im wszystko tzn. pieniądze. Na moje pytanie czy to jest najważniejsze dla dzieci odpowiedział, że wg niego tak. Jakaś żenada i pustka jak dla mnie!!!
 
     
Dabo
[Usunięty]

Wysłany: 2013-10-07, 23:17   

Nirwanna napisał/a:
Dabo najlepszym przykładem, dał radę powściągnąć tu na forum swój język budowlańca
(Sorki, Dabo, za prywatną wycieczkę, ale jesteś pozytywny przykład

Dzieki, nie wiedzialem ze to zauważalne- staram się, w pracy też.
I powiem że odkryłem coś przefajnego. Płynnie operowałem językiem budowlanym, tak żeby się dobrze rozumieć i mieć posłuch. Ostatnimi czasy często gryzę się w język . I to jest super że poprawną polszczyzną można zyskać więcej, ludzie dębieją pytając się w duchu- "o czym on do mnie rozmawia?" Przyklad, kiedyś powiedział bym :młody tam jest k.. material i za.. na wczoraj ma stać tutaj .Oczywiście każdy młody zaraz kombinował jak by olać sprawe. Ostatnio powiedziałem: wiesiek, proszę spraw żeby tamto co stoi tam ,stało tu, tak zeby mi nie braklo dziś. Facet zdębiał i zajeło mu to raptem kilka godzin. Szok. Ja spokojny, żadnych stresów, nerwów.
Mimo wszystko daleka droga jeszcze, zbyt często "udeżam sie młotkiem w palec" :oops:
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Stanowisko Episkopatu Polski:

"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym
i naturą człowieka..." – więcej na stronie >>>






To naprawdę bardzo ważna ankieta zwolenników in vitro - włącz się!
Możesz w niej wyrazić swój sprzeciw głosując przeciw petycji...











"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!

„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6)
"To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b)
"Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)



To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!








Jan Paweł II:

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.





Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
Ja ... biorę Ciebie ... za żonę/męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.
Przeciąć pępowinę, aby żyć w prawdzie i zgodnie z wolą Bożą | Tylko dla Panów | Mężczyźni i kobiety różnią się | Tylko dla Pań
Mąż marnotrawny | Miłość i odpowiedzialność | Miłość potrzebuje stanowczości | Umierać dla miłości
Trudne małżeństwo | Czy wolno katolikowi zgodzić się na rozwód?
Korespondencja Agnieszki z prof. o. Jackiem Salijem
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Godność i moc sakramentu małżeństwa chrześcijańskiego | Ks. biskup Zbigniew Kiernikowski "Nawet gdy drugiemu nie zależy"

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy



Żyć mocniej




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 8