[Dabo]

I z tym tramwajem, ten twój "sponsor" przegioł. (miałem jednego gościa jako sponsora od stycznia i jak się dowiedzialem że męda sam o rozwód się stara i alimeny a z wdówką siedzi, a na zloty i dni supienia , i w każdą środę na nowennie dynda , to mi klapki z oczu spadły.) Powiedziałem szanownemu koledze że :w związu z moimi przekonaniami religijnymi Kościoła Rzymsko Katolickiego, oraz Katechizmem Katolickim, polegających na PŚ w czym pomogły mi i utwierdziły informacje z forum KRYZYZ.ORG , mimo że cię lubie i szanuje, dziękuje za twoja pomoc i niestety rezygnuje z pomocy.
Oczywiście :oceniam go po pozorach, Wiara wazniejsza itp. słucham plotek, samemu nie darady żyć itp.Odpowiedziałem tylko że jak pokarze mi dokument unieważnienia małżeństwa po trzech latach embarga to go uszanuje i ten dokument.
Znasz pewnie to jak ślepy prowadził niewidomego????
Nie bądź niewidomy
Skąd te głupie powiedzenie o tych tramwajach, moja też ciągle że tramwaj jedzie ale ty do niego nie wsiadasz. To pewnie jakaś poradnia daje.
Wiec tramwaj jedzie w kierunku rodziny ,tak?
Mnie wywalili bo co? bez biletu byłem? Panie mammmmmmm bilet ale spoko, wysiadam.
Nieznam okolic, niewiem gdzie jestem, wkurzył mnie motorniczy.
Wnerwił mnie bo narozrabiałem , ale on miał jak zwykle w swojej budce siedzieć. A tu lipa , wnerwił się i mnie wywalił. On dobrze wie że na następnym przystanku lepsi i fajniejsi pasarzerowie, będzie bajera, śpiewy chichy i śmichy.
Ja sobie poczekam na tym przystanku, troszkę ponarzekam , trochę pójde na piechote, może na stopa, bo tramwajów będzie jesze sporo jechało.
Tylko czy ja na ten tramwaj czekam czy motorniczego????????????????

I z tym tramwajem, ten twój "sponsor" przegioł. (miałem jednego gościa jako sponsora od stycznia i jak się dowiedzialem że męda sam o rozwód się stara i alimeny a z wdówką siedzi, a na zloty i dni supienia , i w każdą środę na nowennie dynda , to mi klapki z oczu spadły.) Powiedziałem szanownemu koledze że :w związu z moimi przekonaniami religijnymi Kościoła Rzymsko Katolickiego, oraz Katechizmem Katolickim, polegających na PŚ w czym pomogły mi i utwierdziły informacje z forum KRYZYZ.ORG , mimo że cię lubie i szanuje, dziękuje za twoja pomoc i niestety rezygnuje z pomocy.
Oczywiście :oceniam go po pozorach, Wiara wazniejsza itp. słucham plotek, samemu nie darady żyć itp.Odpowiedziałem tylko że jak pokarze mi dokument unieważnienia małżeństwa po trzech latach embarga to go uszanuje i ten dokument.
Znasz pewnie to jak ślepy prowadził niewidomego????
Nie bądź niewidomy
Skąd te głupie powiedzenie o tych tramwajach, moja też ciągle że tramwaj jedzie ale ty do niego nie wsiadasz. To pewnie jakaś poradnia daje.
Wiec tramwaj jedzie w kierunku rodziny ,tak?
Mnie wywalili bo co? bez biletu byłem? Panie mammmmmmm bilet ale spoko, wysiadam.
Nieznam okolic, niewiem gdzie jestem, wkurzył mnie motorniczy.
Wnerwił mnie bo narozrabiałem , ale on miał jak zwykle w swojej budce siedzieć. A tu lipa , wnerwił się i mnie wywalił. On dobrze wie że na następnym przystanku lepsi i fajniejsi pasarzerowie, będzie bajera, śpiewy chichy i śmichy.
Ja sobie poczekam na tym przystanku, troszkę ponarzekam , trochę pójde na piechote, może na stopa, bo tramwajów będzie jesze sporo jechało.
Tylko czy ja na ten tramwaj czekam czy motorniczego????????????????

[Swallow]

[porzucona_33]

Cytat:

Czekanie mnie nie przeraża, ale z drugiej strony dlaczego mam odbierać sobie chęć posiadania rodziny, dziecka? Czekać, bo może tramwaj zawróci? Przyznaję, że zachwiał moją osobowością.

Może jest jeszcze trzecie wyjście - spróbować unieważnić małżeństwo.
Nie czekaj na nic. Bez sensu, zmarnujesz czas. Lepiej się od razu nastawić: zaczynam nowe życie. Na razie samotnie. A reszta - to już indywidualne przekonania danej osoby. Katolicy wybierają samotność ale np. protestantyzm dopuszcza rozwody. Ludzie różnie wybierają. Ktoś woli zrezygnować z rodziny, żyć samotnie, ma do tego prawo. Ktoś inny poszuka sobie drugiego partnera - i też ma do tego prawo. I nikt nie powinien nikomu odbierać wolności wyboru. Nie jest tak jak mówi terapeuta, że bez rodziny człowiek nic nie znaczy. Ale fajnie mieć właśnie wybór.

Cytat:

Czekanie mnie nie przeraża, ale z drugiej strony dlaczego mam odbierać sobie chęć posiadania rodziny, dziecka? Czekać, bo może tramwaj zawróci? Przyznaję, że zachwiał moją osobowością.

Może jest jeszcze trzecie wyjście - spróbować unieważnić małżeństwo.
Nie czekaj na nic. Bez sensu, zmarnujesz czas. Lepiej się od razu nastawić: zaczynam nowe życie. Na razie samotnie. A reszta - to już indywidualne przekonania danej osoby. Katolicy wybierają samotność ale np. protestantyzm dopuszcza rozwody. Ludzie różnie wybierają. Ktoś woli zrezygnować z rodziny, żyć samotnie, ma do tego prawo. Ktoś inny poszuka sobie drugiego partnera - i też ma do tego prawo. I nikt nie powinien nikomu odbierać wolności wyboru. Nie jest tak jak mówi terapeuta, że bez rodziny człowiek nic nie znaczy. Ale fajnie mieć właśnie wybór.

[Lukasz1103]

A jak unieważnić małżeństwo? Ja nie znam powodu, dla którego mógłbym unieważnić swoje małżeństwo.

A jak unieważnić małżeństwo? Ja nie znam powodu, dla którego mógłbym unieważnić swoje małżeństwo.

[K_]

Musnęłam tylko w życiu pragnienia Boga i tęsknoty za nim. I takiej nie emocjonalnej radości i pociechy, że wiem, że człowiek nie jest w stanie ich w sobie po ludzku wywołać. Chociaż nie wiem co przede mną, jeden Pan Bóg mnie nie zawiedzie. Bycie w wyjątkowej bliskości z Bogiem jest czymś daleko więcej niż bycie w związku. Gdyby to była alternatywa: bycie z kimś, w nowym pozamałżeńskim związku (hiper szczęśliwe załóżmy wg potocznych kryteriów), a bycie biednym, samotnym, wyczekującym, porzuconym małżonkiem. Ale to nie taka alternatywa. Po drugiej stronie jest nieprawdopodobna przygoda z Panem Bogiem, nieprawdopodobna tajemnica, nieprawdopodobny Byt. Jeżeli chce się żyć na całego. Bóg oferuje nam całą pełnię. Życie, nawet przy czyimś boku- może być byle jakie i nijakie. Życie przy Bogu może być całą pełnią w każdej chwili. Warto Go poprosić w pełni zaufania, aby pokazał nam siebie.
Piszę o tym, bo patrzycie na wierność małżeństwu jak na swego rodzaju stratę. A tymczasem stratą byłoby oddzielenie od najbardziej nieprawdopodobnego i pełnego przeżywania życia.
Zresztą znam wielki ból i radość codziennej zwyczajności z drugim człowiekiem. I suma sumarum - to bez Boga nie mogłabym żyć. Chociaż jest On dla mnie tajemnicą.

Musnęłam tylko w życiu pragnienia Boga i tęsknoty za nim. I takiej nie emocjonalnej radości i pociechy, że wiem, że człowiek nie jest w stanie ich w sobie po ludzku wywołać. Chociaż nie wiem co przede mną, jeden Pan Bóg mnie nie zawiedzie. Bycie w wyjątkowej bliskości z Bogiem jest czymś daleko więcej niż bycie w związku. Gdyby to była alternatywa: bycie z kimś, w nowym pozamałżeńskim związku (hiper szczęśliwe załóżmy wg potocznych kryteriów), a bycie biednym, samotnym, wyczekującym, porzuconym małżonkiem. Ale to nie taka alternatywa. Po drugiej stronie jest nieprawdopodobna przygoda z Panem Bogiem, nieprawdopodobna tajemnica, nieprawdopodobny Byt. Jeżeli chce się żyć na całego. Bóg oferuje nam całą pełnię. Życie, nawet przy czyimś boku- może być byle jakie i nijakie. Życie przy Bogu może być całą pełnią w każdej chwili. Warto Go poprosić w pełni zaufania, aby pokazał nam siebie.
Piszę o tym, bo patrzycie na wierność małżeństwu jak na swego rodzaju stratę. A tymczasem stratą byłoby oddzielenie od najbardziej nieprawdopodobnego i pełnego przeżywania życia.
Zresztą znam wielki ból i radość codziennej zwyczajności z drugim człowiekiem. I suma sumarum - to bez Boga nie mogłabym żyć. Chociaż jest On dla mnie tajemnicą.

[Nirwanna]

Gwoli ścisłości - małżeństwa się nie unieważnia, nie da się tak. Można tylko stwierdzić, że w momencie zawierania było nieważnie zawarte.
W momencie jak małżeństwo się rozpada, wpieranie się hasłem "unieważnij sobie małżeństwo" jest tą samą postawą, która w prawie cywilnym posługuje się hasłem "jesteś nieszczęśliwy to się rozwiedź". Nie ma w takiej postawie dążenia do prawdy, do życia w zgodzie z Panem Bogiem.

K_ - dobrze piszesz

Gwoli ścisłości - małżeństwa się nie unieważnia, nie da się tak. Można tylko stwierdzić, że w momencie zawierania było nieważnie zawarte.
W momencie jak małżeństwo się rozpada, wpieranie się hasłem "unieważnij sobie małżeństwo" jest tą samą postawą, która w prawie cywilnym posługuje się hasłem "jesteś nieszczęśliwy to się rozwiedź". Nie ma w takiej postawie dążenia do prawdy, do życia w zgodzie z Panem Bogiem.

K_ - dobrze piszesz

[Dabo]

Te Łukasz jak chcesz se unieważnic te małzeństwo , to odrazu bierz wniosek o wypisanie się z wiary , bo jeszcze kilka lat tych rządów i będą podatki dla wierzących i praktykujących.
Poczytaj w necie ile trwa ,jak się robi, i kto wniskuje o uniewaznieniem i jakie są skutki.
Jak narazie widze że idziesz w zaparte, ale ten mały kudłaty juz ci podsuwa fajne pomysły jak by zrobić żeby willk był syty i owca cała????????????
Pomyśl logicznie: coś ślubował TY ???? nie interesuje mnie co twoja tobie ; ale co TY??
To szło jakoś tak: Ja Łukasz biorę Ciebie.... za żonę i ślubuję ci , miłość, wierność i uczciwośc małrzeńską, ORAZ ŻE CIE NIE OPUSZCZĘ AŻ DO ŚMIERCI
Ona może oszaleć , zdurnieć do końca, pluć w oczy skakać z 5 piętra ty jesteś ten
gość co stoi pije piwo i obserwuje gosci a , na koncu posprząta.
I jak wszystko zawiedzie z tej przysiągi, to zostaje ostatnie: ORAZ ŻE CIE NIE OPUSZCZE AŻ DO ŚMIERCI..
Prześpij się z tym, bo widocznie od nowa musisz przerobić małżeństwo.
Pewnie nie raz nie dwa byłes na pogrzebie. Jak myslisz co sie z tymi zwłokami porobiło???
Teraz wyobraż sobie swój, albo swojej pogrzeb , : a o co tam zapytają ciebie????

Te Łukasz jak chcesz se unieważnic te małzeństwo , to odrazu bierz wniosek o wypisanie się z wiary , bo jeszcze kilka lat tych rządów i będą podatki dla wierzących i praktykujących.
Poczytaj w necie ile trwa ,jak się robi, i kto wniskuje o uniewaznieniem i jakie są skutki.
Jak narazie widze że idziesz w zaparte, ale ten mały kudłaty juz ci podsuwa fajne pomysły jak by zrobić żeby willk był syty i owca cała????????????
Pomyśl logicznie: coś ślubował TY ???? nie interesuje mnie co twoja tobie ; ale co TY??
To szło jakoś tak: Ja Łukasz biorę Ciebie.... za żonę i ślubuję ci , miłość, wierność i uczciwośc małrzeńską, ORAZ ŻE CIE NIE OPUSZCZĘ AŻ DO ŚMIERCI
Ona może oszaleć , zdurnieć do końca, pluć w oczy skakać z 5 piętra ty jesteś ten
gość co stoi pije piwo i obserwuje gosci a , na koncu posprząta.
I jak wszystko zawiedzie z tej przysiągi, to zostaje ostatnie: ORAZ ŻE CIE NIE OPUSZCZE AŻ DO ŚMIERCI..
Prześpij się z tym, bo widocznie od nowa musisz przerobić małżeństwo.
Pewnie nie raz nie dwa byłes na pogrzebie. Jak myslisz co sie z tymi zwłokami porobiło???
Teraz wyobraż sobie swój, albo swojej pogrzeb , : a o co tam zapytają ciebie????

[Lukasz1103]

Dabo napisałem, że nie mam powodu, aby je unieważniać. Ja chcę powrotu żony. Modlę się o to kilka razy dziennie. Boli mnie to, że żona bawi się w najlepsze, że wogóle nie teskni, a ja cierpię.

Dabo napisałem, że nie mam powodu, aby je unieważniać. Ja chcę powrotu żony. Modlę się o to kilka razy dziennie. Boli mnie to, że żona bawi się w najlepsze, że wogóle nie teskni, a ja cierpię.

[JooW70]

Rozumiem to JooW70

szczególnie czytając datę 29.06.2013

MN, dla ścisłości :) Na forum udzielam się od czerwca, ale stronę Sychgar znam od kilku lat. A wiadomo, na tę stronę nie wochodzi się raczej dla rozrywki :)
Zauważ, pod moim nickiem jest jeszcze jeden Jo1970. To mójstarty nick właśnie.
Wtedy, przed pięcioma laty nic nie napisałam. Żadnego postu. Wierzyłam, że poradzę sobie sama ze swym kryzysem. Czytałam tylko inne historie, ale modlitwy, rekolekcje, nie - to mnie nie interesowało. Szukałam raczej marnej pociechy, że inni też przeżywają trudne sytuacje, że nie jestem jedyna, ale nic kompletnie nic z tym nie robiłam. Brnęłam w kolejne lata z moim mężem trwając w wielu grzechach. Bogu zatrzasnęliśmy drzwi naszej duszy. Tak sobie żyliśmy, a robił spokojnie swoje.
Zmroziły mnie Twoje słowa z dwóch powodów - raz to wymowa wypowiedzianej sentencji, dwa - uderzyła mnie Twoja samotność .... Kurcze, MN, tak bardzo Ci współczuję. Tak po ludzku, zwyczajnie, bardzo, bardzo Ci współczuję.
Może już ten kiepski nastrój/stan minął? Życzę pogody ducha!Szkoda, że nie można napisać do Ciebie na priv.

Rozumiem to JooW70

szczególnie czytając datę 29.06.2013

MN, dla ścisłości :) Na forum udzielam się od czerwca, ale stronę Sychgar znam od kilku lat. A wiadomo, na tę stronę nie wochodzi się raczej dla rozrywki :)
Zauważ, pod moim nickiem jest jeszcze jeden Jo1970. To mójstarty nick właśnie.
Wtedy, przed pięcioma laty nic nie napisałam. Żadnego postu. Wierzyłam, że poradzę sobie sama ze swym kryzysem. Czytałam tylko inne historie, ale modlitwy, rekolekcje, nie - to mnie nie interesowało. Szukałam raczej marnej pociechy, że inni też przeżywają trudne sytuacje, że nie jestem jedyna, ale nic kompletnie nic z tym nie robiłam. Brnęłam w kolejne lata z moim mężem trwając w wielu grzechach. Bogu zatrzasnęliśmy drzwi naszej duszy. Tak sobie żyliśmy, a robił spokojnie swoje.
Zmroziły mnie Twoje słowa z dwóch powodów - raz to wymowa wypowiedzianej sentencji, dwa - uderzyła mnie Twoja samotność .... Kurcze, MN, tak bardzo Ci współczuję. Tak po ludzku, zwyczajnie, bardzo, bardzo Ci współczuję.
Może już ten kiepski nastrój/stan minął? Życzę pogody ducha!Szkoda, że nie można napisać do Ciebie na priv.

[porzucona_33]

Cytat:

Musnęłam tylko w życiu pragnienia Boga i tęsknoty za nim. I takiej nie emocjonalnej radości i pociechy, że wiem, że człowiek nie jest w stanie ich w sobie po ludzku wywołać.

Myślę, że ludzie którzy tak czują wybierają życie zakonne. Jednak nie każdy ma powołanie do takiego życia i nie każdy chce tak je spędzić. Większość osób ma powołanie do życia w rodzinie. I jak facet pisze, że jest samotny, tęskni za żoną i nie chce być sam, dajesz mu alternatywę życia jak zakonnik.

Cytat:

Musnęłam tylko w życiu pragnienia Boga i tęsknoty za nim. I takiej nie emocjonalnej radości i pociechy, że wiem, że człowiek nie jest w stanie ich w sobie po ludzku wywołać.

Myślę, że ludzie którzy tak czują wybierają życie zakonne. Jednak nie każdy ma powołanie do takiego życia i nie każdy chce tak je spędzić. Większość osób ma powołanie do życia w rodzinie. I jak facet pisze, że jest samotny, tęskni za żoną i nie chce być sam, dajesz mu alternatywę życia jak zakonnik.

[tereska]

W chwili Chrztu św. każdy z nas dostał powołanie do życia z Bogiem w bliskości w Miłości , tak by z Niego czerpać siłę na drodze do Ojca do Nieba. Uważasz, ze tam tylko zakonnicy się wybierają? Małżonkowie też potrzebują bliskości z Bogiem który jest Miłością, który jest Mistrzem miłości i od Niego mają sie uczyć jak siebie nawzajem kochać. Dlatego Ci co żyją w rodzinie potrzebują blskości z Bogiem , takiej bardzo bliskiej relacji w której czuja sie kochani bo wtedy ta miłość z Boga mogą dawać swym najbliższym.

W chwili Chrztu św. każdy z nas dostał powołanie do życia z Bogiem w bliskości w Miłości , tak by z Niego czerpać siłę na drodze do Ojca do Nieba. Uważasz, ze tam tylko zakonnicy się wybierają? Małżonkowie też potrzebują bliskości z Bogiem który jest Miłością, który jest Mistrzem miłości i od Niego mają sie uczyć jak siebie nawzajem kochać. Dlatego Ci co żyją w rodzinie potrzebują blskości z Bogiem , takiej bardzo bliskiej relacji w której czuja sie kochani bo wtedy ta miłość z Boga mogą dawać swym najbliższym.

[Nirwanna]

Ja też miałam podobne muśnięcie, wiem o czym K_ pisze. Teraz już nie mam, ale wiem że chcę do tego dążyć, wrócić do tego. To działa na tej zasadzie, że niezależnie od tego co współmałżonek robi, mam wewnątrz siebie taką pulę szczęścia, że wystarcza mi to do życia, i nie muszę szukać tego szczęścia w osobie, związku, rodzinie, czy czymkolwiek innym. Bóg dopełnia to, czego brakuje po ludzku. Nie chodzi tu o powołanie zakonne, tylko o takie uzupełnienie łaską powołania do życia w rodzinie, że kryzysy są pokonywane jakby z marszu, a jeśli już jest ten głęboki kryzys - łaska zakleja te dziury które krzyczą o wypełnienie osobą współmałżonka. Ja miałam takich okresów kilka stosunkowo krótkich, więc ból Łukasza jest mi jakoś tam bliski, znany. Ale też wiem że może być inaczej, choć niewiele tego "inaczej" dane mi było doświadczyć.

Ja też miałam podobne muśnięcie, wiem o czym K_ pisze. Teraz już nie mam, ale wiem że chcę do tego dążyć, wrócić do tego. To działa na tej zasadzie, że niezależnie od tego co współmałżonek robi, mam wewnątrz siebie taką pulę szczęścia, że wystarcza mi to do życia, i nie muszę szukać tego szczęścia w osobie, związku, rodzinie, czy czymkolwiek innym. Bóg dopełnia to, czego brakuje po ludzku. Nie chodzi tu o powołanie zakonne, tylko o takie uzupełnienie łaską powołania do życia w rodzinie, że kryzysy są pokonywane jakby z marszu, a jeśli już jest ten głęboki kryzys - łaska zakleja te dziury które krzyczą o wypełnienie osobą współmałżonka. Ja miałam takich okresów kilka stosunkowo krótkich, więc ból Łukasza jest mi jakoś tam bliski, znany. Ale też wiem że może być inaczej, choć niewiele tego "inaczej" dane mi było doświadczyć.

[Lil]

Ja też wiem, o czym pisze K_ I bliskości Boga, Jego fizycznie odczuwalnej Miłości, nie zamieniłabym na nic innego. A zakonnicą nie jestem. Nadal wierzę, że moje małżeństwo będzie kiedyś szczęśliwe, ale już wiem, że miłość męża może jedynie dopełnić moje szczęście, jednak na pewno nie zastąpi bliskości Boga. Sądzę, że dopiero, gdy mój mąż również uzna, że relacja z Bogiem jest bezcenna i niezastąpiona, będzie w stanie kochać mnie prawdziwie.
Uważam, że zarówno życie zakonne, kapłańskie jak i małżeńskie jest tylko drogą do poznania prawdziwego Boga. Do takiego właśnie stanu jednosći z Nim. I wg mnie odczuwane powołanie to jeszcze nie wszystko, to dopiero początek pięknej przygody z Panem

Ja też wiem, o czym pisze K_ I bliskości Boga, Jego fizycznie odczuwalnej Miłości, nie zamieniłabym na nic innego. A zakonnicą nie jestem. Nadal wierzę, że moje małżeństwo będzie kiedyś szczęśliwe, ale już wiem, że miłość męża może jedynie dopełnić moje szczęście, jednak na pewno nie zastąpi bliskości Boga. Sądzę, że dopiero, gdy mój mąż również uzna, że relacja z Bogiem jest bezcenna i niezastąpiona, będzie w stanie kochać mnie prawdziwie.
Uważam, że zarówno życie zakonne, kapłańskie jak i małżeńskie jest tylko drogą do poznania prawdziwego Boga. Do takiego właśnie stanu jednosći z Nim. I wg mnie odczuwane powołanie to jeszcze nie wszystko, to dopiero początek pięknej przygody z Panem

[Swallow]