Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
no ale przeciez sie z nim umowilam :) jak mam wyjsc na spacer? on tu jzu nie mieszka. nie widzielismy sie 2 miesieace, to juz nie jest jego mieszkanie, mam dac mu papiery ktore przyszly i pewnie poruszy temat rozwodu. stresuje sie...
bosonia [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-26, 13:56
ok, w takim razie
musisz stawić czoło tej sytuacji . Będzie dobrze.
kiedysbylam [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-26, 15:14
pojechal. byl godzine. wypilismy kawe. spokojnie, bez emocji. wygladal marnie, zarosniety, stara bluza. podpisalismy umowe ze wisze mu kase do konca roku. pogadalismy o moich rodzicach, jego, pracy - standard. Pytal co w pracy, czy wszystko ok. pytal kto mieszka: 'Polska?' ja mowie ze Polska. 'chlopak czy dziewczyna?' - 'a jakie to ma znaczenie'? - 'no chcialbym wiedziec' - na co ja bez komentarza juz no pewnie sie domyslil ze facet. i dobrze. mowi: 'ladnie przed domem' (moje dynie i inne dekoracje). no i tyle. mowi ze sprzedaje motor - na co ja zdziwienie, a on ze koszty musi zmiejszyc. ??? co, wynajem mieszkanka drogi??? oj oj. nie wnikalam ale cos jest na rzeczy, chyba finansowo odczuwa - i dobrze. o rozwodzie NIC. zero. nie placze. boli, ale jest ok. sama nie wiem co czuje do niego juz. na pewno sentyment i symaptie. Boze..... chyba powoli mu wybaczam po prostu?? mysle ze spotkanei jak najbardziej na moj plus. dostaje to co chcial. ta zla zona, wcale nie jest chyba taka zla, nie robi mu problemow, jest zadowolona i radzi sobie. a on ponosi konsekwnecje swojego nowego zycia. ehhh, no widac tak musi byc.
Online
[ Dodano: 2013-10-26, 16:02 ]
to, ze nie poruszyl temat rozowdu - dziwne bardzo dla mnie, bo przeciez w lipcu tak mu sie spieszylo. zastanawiam sie o co chodzi, czy celowo czeka do zakonczenia sprawy z mieszkaniem albo tego, jak oddam mu pieniadze? pewnie tak. No i nie wiem co juz gorsze, bo znow to jakos sprawia ze sie ludze. Ze moze jeszcze czas, ktory uplynie zanim do tego rozwodu dojdzie, zanim wogole on zacznie ten temat, moze cos jeszcze zmieni w jego mysleniu... a gdyby poruszyl ten temat to by mnie pozbawil tych zludzen.
mysle ze bylo mu troche ciezko, byc w 'naszym' juz nie jego tak naprawde mieszkaniu, po 2 miesiacach... to bylo tez jego marzenie i jego zycie. mysle ze mimo wszystko ma w sobie jakies sumienie i wlasnie, mimo ze go boli to, ze to ja zostalam w mieszkaniu, to wie gdzies w srodku ze tak wlasnie powinno byc, bo to on nawywijal i tak jak kiedys powiedzial, ja zasluguje na to, zeby tu zostac.
nie wiem, roztrojona jestem troche ta jego wizyta, ale chyba i tak nie jest najgorzej.... prosilam Boga o spokoj i zeby On sie tym zajal, tym jak przebiegnie to spotkanie.... no i chyba t ozrobil.
porzucona_33 [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 13:17
Cytat:
domyslam sie, ze to nowej pani nie pasuje, ze sa tam moje rzeczy,
ale z drugiej strony, nie przeszkadzalo jej spanie w moim lozku, w moim|(ciagle prawnie) domu z moim mezem i bawienie się z moim dzieckiem...
Ja nie mogę patrzeć na rzeczy, które były nasze wspólne. Muszę przełamywać jakąś niechęć, odrzucać wspomnienia. Łóżka nie zostawiłam ani sobie ani jemu, sprzedałam je, brało mnie obrzydzenie na myśl, że ta kobieta miałaby w nim spać. Dziecku powiedziałam, że nie chcę słuchać o tej pani, żeby mi nic nie opowiadało nawet jak tam pojedzie. Ale muszę wam powiedzieć, że jesteście cudowne:) Jak czytam te posty, widać takie wrażliwe, uczuciowe kobiety, takie wartościowe osoby...aż dziw bierze, że ktoś takiej żony nie chciał.
AJA [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 15:40
ja dziś dostałam maila, że 4 kartony moich rzeczy są już w mojej piwnicy (nawet nie wiedzialam, że ma do niej klucz) i że piąty, ostatni przywiezie dzisiaj... "nie dałabyś sobie rady, są strasznie ciężkie..." już mi sie nawet nie chciało pisać, że ja ZAWSZE daję radę ))
a potem było jaka to ja jestem niedobra, że chcę żeby zabrał synka na sobotę i niedzielę, \
a przecież jemu pasuje tylko na niedzielę... powiedziałam sob i niedziela albo wcale...
wcześniej była wersja, że wyjeżdza do swoich rodziców, dzisiaj jest "że się pzrecież przeprowadza w ten weekend"
odpowiedziałam grzecznie, że jego plany to jego plany, a skoro tak jak deklaruje Adaś najważniejszy i chce z nim spędzać jak najwięcej czasu, to ja jestem jak najbardziej za i w związku z tym należy im się dziecku cały weekend ))
wiecie co, chyba już po tych wszystkich łzach wystarczy...
ja już chcę się śmiać...
ps.
ja - paradoksalnie, bo spodziewałam się mega, mega, mega dołu, poczułam po ogłoszeniu wyroku o rozwodzie pewną ulgę, że coś złego, coś co mnie tak strasznie dużo kosztowało się skończyło... że już nie usłyszę, "mam takie same prawa do dziecka jak Ty"...
nie wiem, co będzie jeszcze z moim życiem, ale chyba daję się przekonywać, że to co złe trzeba kończyć... jeśli jeszcze kiedykolwiek cokolwiek, to zupełnie od nowa...
[ Dodano: 2013-10-28, 15:41 ]
porzucona_33 napisał/a:
aż dziw bierze, że ktoś takiej żony nie chciał.
mądre po szkodzie )))))))))))
porzucona_33 [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 15:46
Cytat:
mądre po szkodzie )))))))))))
Hehe mi się też wydaje, że jestem lepszą osobą po rozstaniu z mężem:D
AJA [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 15:53
mnie najbardziej rozwala, jak ktoś mi mówi,
tak, rozwodzisz się/rozwiodłaś się, a to dobrze, bo teraz jesteś sobą i w ogóle tak jakoś lepiej wyglądasz...
albo jak ktoś mi gratuluje
albo pyta, gratulować czy współczuć?
a ja na to, cóż, jak mam wybierać, to wolę gratulację,
a czuję się teraz tak: "jaka piękna katastrofa"...
i żeby nie było, że ja rozwody pochwalam... ja tylko chcę, "żeby nie było tego złego"... jak już jest...
katalotka72 [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 16:09
z każdego najtrudniejszego doświadczenia trzeba umiec wyciagnac dobro.... jak ta nitke z motka wloczki...... pomalutku i żeby nie narobić po drodze supelkow
Dabo [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 20:04
AJA napisał/a:
wiecie co, chyba już po tych wszystkich łzach wystarczy...
ja już chcę się śmiać...
Też jestem tego zdania. (pewnie dla tego nieraz głupoty piszę).
Ale tak serio to planuje zrobić ostatki w chacie, zaprosić znajomych którzy zawsze sie obawiali wizyt u nas. I :"Bedzie radośnie, bedzie zabawa i o północy......tararara..."
Myśle że żałoba się konczy i trzeba się odchamić.
oaza [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 20:10
Dabo napisał/a:
Myśle że żałoba się konczy i trzeba się odchamić.
Dabo masz rację,nawet żałoba kiedyś się kończy.A tak na"odchamienie" to może lepiej teatr lub filharmonia by się przydała? No,ewentualnie też może być:opera
Dabo [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 20:22
Stety mam zadaleko. Pozatym tam bym się dobił, a trzeba opróżnić głowe a nie ją dopchać po brzegi- starczy i tak się przelało
AJA [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 22:49
no to ja liczę swoją żałobę od rozstania (1,5 roku)
nie liczę od nowa po rozwodzie - nie będę marnować czasu ))))))))))
Filomena [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-28, 22:54
Z operą trzeba uważać na repertuar, ja się jedną wizytą wręcz dobiłam.
kiedysbylam [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-29, 13:30
o, jak milo i gwarnie sie tutaj zrobilo :)
Tak, te rozstania naprawde ludzi zmieniaja, tak na plus mimo wszystko chyba. Pomimo tego, ze czlowiek sie jakis taki zachartowany robi, czasem mam wrazenie ze mnie wrazliwy na cokolwiek, bo nic juz w sumie nie wydaje sie wielkim problemem jak dla mnie, to mimo wszystko chyba duzo dojrzalosci i pokory, niezaleznie od wieku czlowiek nabywa....
u mnie, jest jak jest poki co i trzeba to zaakcpetowac. Ukadac na nowo, wszystko, kazda jedna rzecz. Z niektorymi idzie latwiej, z niektorymi ciezej. Czesto wciaz zapedzam sie w slepe uliczki wracajac do tego co bylo. I juz wiem, ze to jest klucz- nie moge po prostu wracac juz do niczego. Ani do dobrych rzeczy, ani tak naprawde do tych zlych i tej calej krzywdy ktora mi wyrzadzil. To wszystko zostalo juz naprawde przerobione przeze mnie, przemielone milion razy. Zarowno pozytywy, ktorych juz nie ma, jak i to cale zlo, pytania dlaczego, co by bylogdyby itd. Krecha. TEraz trzeba to wszystko oddzielic gruba krecha. Wiem ze sama musze to zrobic i dopiero wtedy bede mogla rozpoczac kolejny etap jakis swojego zycia bez niego.
ja mam teraz tydzien wolnego i bo dosc intensywnym weekendzie, relaksuje sie powoli i staram na sile juz nie szukac 'zajec' tylko zaakceptowac fakt bycia samej ze soba.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Będzie dobrze.
))
by się przydała? No,ewentualnie też może być:opera 
