[Jędrek]

[ognistyptak]

Karmel Kochana chyba czas iść swoją drogą
Zachowanie męża standardowe , jeżeli nie dasz rady córek utrzymać pros starszą o wystapienie o alimenty
Ojciec ojcem ale jak nie wywiązuje sie ze swoich obowiazków trzeba mu trochę "pomóc'
teściowa również powiela schemat , ja znam z autopsji (do zeszłego roku byłam najlepsza synowa i bratowa...teraz wstyd pisać)
Nie licz na jej wsparcie
Koleżankom nie mów za wiele , lepiej tutaj w sieci wyrzucić
I myśl Kochana co dalej masz przecież córki o które trzeba zadbać

Mąz jest ogólnym nałogowcem , jeden nałóg zastępuje drugim , wg mojej oceny ma jakiś deficyt emocjonalny z czasów dzieciństwa
Bo zbyt to ewidentne jest żeby szukać innych wytłumaczen , chociaż ewentualnie jakaś choroba może być

Przytulam i całuję

Karmel Kochana chyba czas iść swoją drogą
Zachowanie męża standardowe , jeżeli nie dasz rady córek utrzymać pros starszą o wystapienie o alimenty
Ojciec ojcem ale jak nie wywiązuje sie ze swoich obowiazków trzeba mu trochę "pomóc'
teściowa również powiela schemat , ja znam z autopsji (do zeszłego roku byłam najlepsza synowa i bratowa...teraz wstyd pisać)
Nie licz na jej wsparcie
Koleżankom nie mów za wiele , lepiej tutaj w sieci wyrzucić
I myśl Kochana co dalej masz przecież córki o które trzeba zadbać

Mąz jest ogólnym nałogowcem , jeden nałóg zastępuje drugim , wg mojej oceny ma jakiś deficyt emocjonalny z czasów dzieciństwa
Bo zbyt to ewidentne jest żeby szukać innych wytłumaczen , chociaż ewentualnie jakaś choroba może być

Przytulam i całuję

[Karmel]

Dzięki za odzew Ognisty Ptaku:-)Jakoś się powoli zbieram...tak myślę, że przechodzę kolejne fazy żalu po stracie.....przynajmniej tak mi się wydaje.
Co do męża hmm no cóż...deficyty z dzieciństwa są i to niemałe. Dużo by pisać.Chyba nie mam prawa ,,rozbierać" go tutaj na części pierwsze. Przeszedł terapię grupową i indywidualną. Razem byliśmy na małżeńskiej. Ale to wszystko nic nie dało bo efekt jest jaki jest. ,,Chcę teraz wreszcie pożyć, bawić się, myśleć tylko o sobie nawet jeśli wszyscy psycholodzy świata będą mi wpierać , że uciekam sam od siebie.....". To słowa męża krótko przed wyprowadzką. Mogłabym zapisać wiele miejsca tym co mówił i dawniej przeważnie tak było. Ciągle mówiłam o nim. Na 1-wszym spotkaniu z psychologiem ( po jego wyprowadzce) 90% czasu zajął mó mąż, choć go tam fizycznie nie było. Za drugim razem było już trochę lepiej.....mam nadzieję, że za 3-cim proporcje będą jeszcze lepsze, bo te spotkania z psychologiem w końcu mają mnie
pomóc a nie być okazją do analizy zachowań mojego męża. Dużo jeszcze we
mnie pozostałości ,,współuzależnienia" z czasów gdy mąż pił.
Myślę Jędrku, że wybrałeś bardzo dobrą drogę jeśli chodzi o trzeźwienie. Bez Boga nie może się udać. Mój mąż ,,miał zamiar" nigdy nie zrealizowany pójścia na mityng AA. Tak się jednak nie stało a człowiek sam nie da rady zmienić siebie . Bez oparcia w Bogu wszystko czy prędzej czy później się zawali.
Tak się stało u nas. Zanim zaczęliśmy coś nowego budować do akcji wkroczył i zgarnął mojego męża w nowy nałóg i jeszcze gorsze zniewolenie. Flirtowanie z nastolatką młodszą od własnych córek to dla mnie coś nie do ogarnięcia.
Kiedyś czytałam tu na forum stronę o zagrożeniach duchowych i wiele z nich odnalazłam w naszym życiu. Mąż zrobił świadomie czy też nieświadomie bardzo dużo żeby zostać zniewolonym przez złego ducha.
Ostatnio miałam taki dzień , kiedy doznałam oświecenia że to wszystko co się wydarzyło miało swój sens i że to jest dobre dla mnie bo Pan Bóg dopuścił do tego dla jakiegoś większego Dobra. Ja nie wiem jakiego ale Ufam, że Pan Bóg wie .

Mam Nadzieję, że wszystko się z czasem poukłada, tylko na razie często brakuje mi tak po ludzku sił. I wiem , że powinnam się częściej za siebie modlić- to słowa księdza z którym rozmawiałam- bo w ferworze ,,walki" o małżeństwo zapomniałam o sobie. Wydawało mi się, że to nie ,,wypada" prosić za siebie . Teraz już wiem, że ja też jestem ważna. W końcu ode mnie i od mojego samopoczucia, mojej wiary zależy jaki będzie ten dom po tym tornadzie, które przez niego przeszło.

Może to głupie ale teraz staram się wynajdywać różne zalety bycia w tej a nie innej sytuacji. Przede wszystkim w naszym domu panuje SPOKÓJ i nawet czasem śmiejemy się i żartujemy z córkami. Wcześniej nigdy nie było wiadomo kiedy ,,wybuchnie " jakaś bomba....bo np.internet się zawiesi a to dramat był bo gra nie chodziła mężowi. I tak milimetr po milimetrze budujemy nową jakość bycia ,,zmniejszoną" ale ciągle rodziną. Wiem jedno- nigdy nie chciałabym wrócić do czasu sprzed wyprowadzki męża- a on jak na razie nie zamierza nic w sobie zmieniać więc na ten moment( jakkolwiek długo on potrwa) musimy być
osobno.

Obrączkę nadal noszę i nie myślę o układaniu sobie życia z kimkolwiek innym- to oczywiste. Jednak do tego co było nie chcę wracać. Mąż w jakikolwiek sposób nie dał znać, żę chciałby wrócić i prawdopodobnie jest mu dobrze. A ja daję czasowi czas i pozostawiam to Bogu- On najlepiej wie co dla mnie dobre.

Dzięki za odzew Ognisty Ptaku:-)Jakoś się powoli zbieram...tak myślę, że przechodzę kolejne fazy żalu po stracie.....przynajmniej tak mi się wydaje.
Co do męża hmm no cóż...deficyty z dzieciństwa są i to niemałe. Dużo by pisać.Chyba nie mam prawa ,,rozbierać" go tutaj na części pierwsze. Przeszedł terapię grupową i indywidualną. Razem byliśmy na małżeńskiej. Ale to wszystko nic nie dało bo efekt jest jaki jest. ,,Chcę teraz wreszcie pożyć, bawić się, myśleć tylko o sobie nawet jeśli wszyscy psycholodzy świata będą mi wpierać , że uciekam sam od siebie.....". To słowa męża krótko przed wyprowadzką. Mogłabym zapisać wiele miejsca tym co mówił i dawniej przeważnie tak było. Ciągle mówiłam o nim. Na 1-wszym spotkaniu z psychologiem ( po jego wyprowadzce) 90% czasu zajął mó mąż, choć go tam fizycznie nie było. Za drugim razem było już trochę lepiej.....mam nadzieję, że za 3-cim proporcje będą jeszcze lepsze, bo te spotkania z psychologiem w końcu mają mnie
pomóc a nie być okazją do analizy zachowań mojego męża. Dużo jeszcze we
mnie pozostałości ,,współuzależnienia" z czasów gdy mąż pił.
Myślę Jędrku, że wybrałeś bardzo dobrą drogę jeśli chodzi o trzeźwienie. Bez Boga nie może się udać. Mój mąż ,,miał zamiar" nigdy nie zrealizowany pójścia na mityng AA. Tak się jednak nie stało a człowiek sam nie da rady zmienić siebie . Bez oparcia w Bogu wszystko czy prędzej czy później się zawali.
Tak się stało u nas. Zanim zaczęliśmy coś nowego budować do akcji wkroczył i zgarnął mojego męża w nowy nałóg i jeszcze gorsze zniewolenie. Flirtowanie z nastolatką młodszą od własnych córek to dla mnie coś nie do ogarnięcia.
Kiedyś czytałam tu na forum stronę o zagrożeniach duchowych i wiele z nich odnalazłam w naszym życiu. Mąż zrobił świadomie czy też nieświadomie bardzo dużo żeby zostać zniewolonym przez złego ducha.
Ostatnio miałam taki dzień , kiedy doznałam oświecenia że to wszystko co się wydarzyło miało swój sens i że to jest dobre dla mnie bo Pan Bóg dopuścił do tego dla jakiegoś większego Dobra. Ja nie wiem jakiego ale Ufam, że Pan Bóg wie .

Mam Nadzieję, że wszystko się z czasem poukłada, tylko na razie często brakuje mi tak po ludzku sił. I wiem , że powinnam się częściej za siebie modlić- to słowa księdza z którym rozmawiałam- bo w ferworze ,,walki" o małżeństwo zapomniałam o sobie. Wydawało mi się, że to nie ,,wypada" prosić za siebie . Teraz już wiem, że ja też jestem ważna. W końcu ode mnie i od mojego samopoczucia, mojej wiary zależy jaki będzie ten dom po tym tornadzie, które przez niego przeszło.

Może to głupie ale teraz staram się wynajdywać różne zalety bycia w tej a nie innej sytuacji. Przede wszystkim w naszym domu panuje SPOKÓJ i nawet czasem śmiejemy się i żartujemy z córkami. Wcześniej nigdy nie było wiadomo kiedy ,,wybuchnie " jakaś bomba....bo np.internet się zawiesi a to dramat był bo gra nie chodziła mężowi. I tak milimetr po milimetrze budujemy nową jakość bycia ,,zmniejszoną" ale ciągle rodziną. Wiem jedno- nigdy nie chciałabym wrócić do czasu sprzed wyprowadzki męża- a on jak na razie nie zamierza nic w sobie zmieniać więc na ten moment( jakkolwiek długo on potrwa) musimy być
osobno.

Obrączkę nadal noszę i nie myślę o układaniu sobie życia z kimkolwiek innym- to oczywiste. Jednak do tego co było nie chcę wracać. Mąż w jakikolwiek sposób nie dał znać, żę chciałby wrócić i prawdopodobnie jest mu dobrze. A ja daję czasowi czas i pozostawiam to Bogu- On najlepiej wie co dla mnie dobre.

[Bety]

Widzisz Karmel jak ładnie napisałaś? to moze sie nadawac na swiadectwo

opisałas cos co i ja teraz mam i czuje- przeszłam szok, a teraz juz nie wyobrazam sobie zycia z moim meżem takim, jaki był przed odjesciem. Zylismy z Synami na minie- ciągłe humory, zmiany planów, obrazanie nie wiadomo o co... Okazało sie ze ciagle miał jakies przygody. A jak nie miał to był slodki jak miód, z dnia na dzien potrafił zmieniac nastrój...
Wiedziałam ze to było nienormalne, ale nie umiałam tego zmienić.

Teraz jest prznajmniej stabilnie- oddałam wszytsko Bogu i dziekuje codziennie, że uzdrawia moje małżenstwo, bo tak jak było, było chore.
Bog wie najlepiej co, jak i kiedy....
I tego sie trzymajmy

Widzisz Karmel jak ładnie napisałaś? to moze sie nadawac na swiadectwo

opisałas cos co i ja teraz mam i czuje- przeszłam szok, a teraz juz nie wyobrazam sobie zycia z moim meżem takim, jaki był przed odjesciem. Zylismy z Synami na minie- ciągłe humory, zmiany planów, obrazanie nie wiadomo o co... Okazało sie ze ciagle miał jakies przygody. A jak nie miał to był slodki jak miód, z dnia na dzien potrafił zmieniac nastrój...
Wiedziałam ze to było nienormalne, ale nie umiałam tego zmienić.

Teraz jest prznajmniej stabilnie- oddałam wszytsko Bogu i dziekuje codziennie, że uzdrawia moje małżenstwo, bo tak jak było, było chore.
Bog wie najlepiej co, jak i kiedy....
I tego sie trzymajmy

[dorotakm]

[Bety]

Dorota, Twój mąż Toba manipuluje.
Robi to bo wie, ze może, ze to działa. Wprowadza zamęt (moze wyprowadze sie od kochanki, a moze nie, moze wypij ze mna kawe bo ja tak chce....) Ma poczucie, ze ciagle sprawuje kontrole nad rodziną i chce to zachować (mieszkam u kochanki, ale jak kiwne palcem rodzina mnie przyjmie).

Według mnie jego słowa o mieszkaniu u kochanki to bełkot duzego chłopca.

Ty dajesz mu taka mozliwość (np. zastanawiasz sie czy wypic z nim kawę), a moje pytanie jest takie: po co ta kawa? tylko niepotrzebne emocje dla ciebie.
Czy on faktycznie ma Ci cos do powiedzenia mądrego?
Ile razy Cie okłamał i grał na Twoich emocjach?

Moja postawa jest obecnie wobec męża niezachwiana- kocham cie, ale w takim stanie, jakim jesteś (kłamiesz, manipulujesz) nie mozemy byc razem.
jeśli chcesz zmienic sie i ja bede widziała te zmiane mozemy rozmawiac.
ani na krok nie odstepuje, bo wiem, ze jesli mu na to pozwolę znów bedzie mną "kręcił".

ja potrzebowałam rok aby dojśc do tego stanu.
wynika to również z tego, że OKRYŁAM, ze jak go nie widze ( jak sie kompromituje) jestem spokojniejsza. mam swój spokój, ktory jest dla mnie wazniejszy niz on i jego wizje na zycie.

wczoraj słuchałam dobrego kazania- taki czlowiek zmieni sie wówczas, jeśli doświadczy osobistego wielkiego cierpienia. nie inaczej.
u nas było juz wszystko- klekanie przed krzyzem, przeprosiny, płacz, prezenty, obiecanki.... wszytsko... npomagało tylko na jakis czas, potem wracał do romansowania. az w koncu wylądował w ramionach 20 lat młodszej kochanki. wtedy ja powiedziałam- skoro tak chcesz to juz tam zostan, bo ja ciebie takiego juz nie przyjmę, limit sie wyczerpal, koniec.

ja juz nie mam złudzen- mój wpływ na sytuacje sie skonczył, teraz jest czas na działanie Boga. modle sie o Miłosierdzie i zyję. i nie pozwalam soba manipulować, chronię siebie i dzieci.

Bóg jest Wielki, trzeba zaufać. A bedzie tak jak ma byc.

[ Dodano: 2013-07-09, 14:31 ]
a jeszcze dodam, ze jak czytam Twój wpis to mam wrażenie ze ten Twój mąż zwyczajnie sie nad Toba pastwi, bo jaką trzeba miec psychike, zeby w Dniu Kobiet robic wrazenie ze sie przygotowało niespodzianke, a potem wystawiac żone na takie emocje

to normalnie nie jest

on sie zwyczajnie bawi sytuacją (swiadomie lub nie) , bo wie, ze za nim jestes i wybaczysz JAK ON ZECHCE....

Dorota, Twój mąż Toba manipuluje.
Robi to bo wie, ze może, ze to działa. Wprowadza zamęt (moze wyprowadze sie od kochanki, a moze nie, moze wypij ze mna kawe bo ja tak chce....) Ma poczucie, ze ciagle sprawuje kontrole nad rodziną i chce to zachować (mieszkam u kochanki, ale jak kiwne palcem rodzina mnie przyjmie).

Według mnie jego słowa o mieszkaniu u kochanki to bełkot duzego chłopca.

Ty dajesz mu taka mozliwość (np. zastanawiasz sie czy wypic z nim kawę), a moje pytanie jest takie: po co ta kawa? tylko niepotrzebne emocje dla ciebie.
Czy on faktycznie ma Ci cos do powiedzenia mądrego?
Ile razy Cie okłamał i grał na Twoich emocjach?

Moja postawa jest obecnie wobec męża niezachwiana- kocham cie, ale w takim stanie, jakim jesteś (kłamiesz, manipulujesz) nie mozemy byc razem.
jeśli chcesz zmienic sie i ja bede widziała te zmiane mozemy rozmawiac.
ani na krok nie odstepuje, bo wiem, ze jesli mu na to pozwolę znów bedzie mną "kręcił".

ja potrzebowałam rok aby dojśc do tego stanu.
wynika to również z tego, że OKRYŁAM, ze jak go nie widze ( jak sie kompromituje) jestem spokojniejsza. mam swój spokój, ktory jest dla mnie wazniejszy niz on i jego wizje na zycie.

wczoraj słuchałam dobrego kazania- taki czlowiek zmieni sie wówczas, jeśli doświadczy osobistego wielkiego cierpienia. nie inaczej.
u nas było juz wszystko- klekanie przed krzyzem, przeprosiny, płacz, prezenty, obiecanki.... wszytsko... npomagało tylko na jakis czas, potem wracał do romansowania. az w koncu wylądował w ramionach 20 lat młodszej kochanki. wtedy ja powiedziałam- skoro tak chcesz to juz tam zostan, bo ja ciebie takiego juz nie przyjmę, limit sie wyczerpal, koniec.

ja juz nie mam złudzen- mój wpływ na sytuacje sie skonczył, teraz jest czas na działanie Boga. modle sie o Miłosierdzie i zyję. i nie pozwalam soba manipulować, chronię siebie i dzieci.

Bóg jest Wielki, trzeba zaufać. A bedzie tak jak ma byc.

[ Dodano: 2013-07-09, 14:31 ]
a jeszcze dodam, ze jak czytam Twój wpis to mam wrażenie ze ten Twój mąż zwyczajnie sie nad Toba pastwi, bo jaką trzeba miec psychike, zeby w Dniu Kobiet robic wrazenie ze sie przygotowało niespodzianke, a potem wystawiac żone na takie emocje

to normalnie nie jest

on sie zwyczajnie bawi sytuacją (swiadomie lub nie) , bo wie, ze za nim jestes i wybaczysz JAK ON ZECHCE....

[dorotakm]

Bety dziękuję Ci za to, co napisałaś. Wiem, on mną manipuluje, a najgorsze, że ja się jeszcze daje. Tak, bo gdzieś we mnie tkwi nadzieja, ze może się uda, że może będziemy razem, może zrozumie gdzie jest jego miejsce, może...? I sama się tym dręczę, a tak bardzo potrzebuję wyciszenia. Właśnie też myślę o tym, czy ta rozmowa na tym etapie ma jakiś sens. Tak jak napisałam , on chce zjeść ciastko i mieć ciastko. A masz rację, gra na moich uczuciach niesamowicie. Teraz byla pierwsz sprawa rozwodowa, on na drugiej 4.09 ma zamiar wziąść winę na siebie. Jemu nie zależy na rozwodzie. Ja zastanawiam się czy nie zmienić rozwodu na separację? Ale czy on znów nie odbierze tego jako wyciągniętej już nie wiem po raz który ręki z mojej strony. Wiem, że jak sie zostawi to wszystko i zaufa Bogu, On zacznie dzialac. Ale czasami człowiekowi tak ciężko...

[ Dodano: 2013-07-09, 14:51 ]
Bety a możesz wysłać mi link do tego kazania, o którym wspomniałaś?

Bety dziękuję Ci za to, co napisałaś. Wiem, on mną manipuluje, a najgorsze, że ja się jeszcze daje. Tak, bo gdzieś we mnie tkwi nadzieja, ze może się uda, że może będziemy razem, może zrozumie gdzie jest jego miejsce, może...? I sama się tym dręczę, a tak bardzo potrzebuję wyciszenia. Właśnie też myślę o tym, czy ta rozmowa na tym etapie ma jakiś sens. Tak jak napisałam , on chce zjeść ciastko i mieć ciastko. A masz rację, gra na moich uczuciach niesamowicie. Teraz byla pierwsz sprawa rozwodowa, on na drugiej 4.09 ma zamiar wziąść winę na siebie. Jemu nie zależy na rozwodzie. Ja zastanawiam się czy nie zmienić rozwodu na separację? Ale czy on znów nie odbierze tego jako wyciągniętej już nie wiem po raz który ręki z mojej strony. Wiem, że jak sie zostawi to wszystko i zaufa Bogu, On zacznie dzialac. Ale czasami człowiekowi tak ciężko...

[ Dodano: 2013-07-09, 14:51 ]
Bety a możesz wysłać mi link do tego kazania, o którym wspomniałaś?

[katalotka72]

to, ze mowi o wzięciu winy na siebie to sa TYLKO słowa, mój maz ponad rok temu tez cuda mowil, obiecywal, zarzekal się
teraz gra ostro nie licząc się ze mna ani z dziecmi

do orzeczenia separacji trzeba zgody obojga, jeżeli będzie napieral na orzeczenie rozwodu Twoja wola w Sadzie na nic się nie zda
wycofaj się, stworz dystans, odwroc się plecami, niech myśli co chce i jak chce, niech zacznie on zabiegac o Ciebie i zastanawiać się co Ty myślisz i planujesz, zadbaj o siebie i spokoj, nie wiem czy spotkanie z nim i "rozmowa" wplyna dobrze na Twoja psychikę......

to, ze mowi o wzięciu winy na siebie to sa TYLKO słowa, mój maz ponad rok temu tez cuda mowil, obiecywal, zarzekal się
teraz gra ostro nie licząc się ze mna ani z dziecmi

do orzeczenia separacji trzeba zgody obojga, jeżeli będzie napieral na orzeczenie rozwodu Twoja wola w Sadzie na nic się nie zda
wycofaj się, stworz dystans, odwroc się plecami, niech myśli co chce i jak chce, niech zacznie on zabiegac o Ciebie i zastanawiać się co Ty myślisz i planujesz, zadbaj o siebie i spokoj, nie wiem czy spotkanie z nim i "rozmowa" wplyna dobrze na Twoja psychikę......

[dorotakm]

wiem, że do orzeczenia separacji wymagana jest zgoda obojga, ale z tego co on mówi, zgodzi się, lecz ja sama nie wiem czy już iść za ciosem, wziąść rozwód, i nie pokazywać mu nadziei, czy orzec separację, miotam sie strasznie, mogę Cię prosić o linka do kazania o którym wspomnialaś?

[ Dodano: 2013-07-09, 15:23 ]
Jeszcze jeśli mogę Cię prosić napisz mi coś o tych mszach za uzdrowienie międzypokoleniowe, słyszałam coś , ale przyznaję że wiem malo na ten temat.

wiem, że do orzeczenia separacji wymagana jest zgoda obojga, ale z tego co on mówi, zgodzi się, lecz ja sama nie wiem czy już iść za ciosem, wziąść rozwód, i nie pokazywać mu nadziei, czy orzec separację, miotam sie strasznie, mogę Cię prosić o linka do kazania o którym wspomnialaś?

[ Dodano: 2013-07-09, 15:23 ]
Jeszcze jeśli mogę Cię prosić napisz mi coś o tych mszach za uzdrowienie międzypokoleniowe, słyszałam coś , ale przyznaję że wiem malo na ten temat.

[Bety]

to kazanie jest gdzies tutaj wsrod kazan z rekolkcji
przesłuchaj wsystkie te kazania- bezcenne!

http://www.rekolekcje.sychar.org/

jesli chodzi o msze o uzdrowienie rodziny i odcięcie grzechów pokoleniowych to ja mam do tego wielki respekt
mój mąż nie widzi nic złego w tym, ze zdradza ponieważ wzrastał w rodzinie gdzie meźczyźni robili co chcieli, kobiety miały siedziec cicho i cieszyc sie, jak on wracał do domu.
dumą tej rodziny było to, że kobiety tam nie pracowały (facet miał byc facetem i utrzymywac żonę, a ona miała sie z tego cieszyc, czyli totalne uzaeznienie od męża, równiez finansowe, zeby ona zdana na niego, zabiegała zeby on chciał z nia byc- chore od poczatku do konca, ale prawdziwe)
skala tego zjawiska (mieszkali w domu wielorodzinnym i kilkupokoleniowym) jest przerażająca.

tak jak napisałam- wyniósł to z domu- zatem nalezy odciąć to zlo, które sie wlecze
odciąc znaczy obmodlić- wybłagać, aby Bóg darował grzechy wszystkim pokoleniom przed nami, znaczy to , że my chcemy za nie przeprosic i zadośćuczynić.
Robi sie to podczas Mszy św.

ja miałam szczescie, ze trafiłam na dobrego o.Marka z Domu Chleba. Przygotował nas (tzn mnie i synów) w spowiedzi, odprawilismy Msz św. podczas której wnoszone byly modlitwy o odciecie wszelkiego zła, uleczenie zranien, a także o napełnienie tych miejsc MIŁOSCIĄ (to bardzo ważne, bo życie nie znosi pustki, jesli odeszło zło, nalezy przywołac dobro, Ducha sw, miłość...)

chodzi tu przede wszytskim o dzieci, my mamy Synów, którzy dorastali w atmosferze "krętactw" męża, zaczeli przejmować te schematy. Szukałam sposobu aby ich ratować. I taka Msza sw. dała duzo dobrego- oni sie wyciszyli, stali sie weselsi, jakby zycie w nich wstąpiło, taka "jasna strona zycia".

bardzo polecam takie Msze św. One tez dają duzo dla nszych bliskich zmarłych

nawet świecka nauka psychologii mówi, ze rodzina to system- jesli jeden element szwankuje, cały organizm jest chory, a zranienia pokoleniowe ciagna sie latami za nami
oczywiscie nie mówie, ze tak musi byc, ale tak bywa i wtedy trzeba szukac ratunku

to kazanie jest gdzies tutaj wsrod kazan z rekolkcji
przesłuchaj wsystkie te kazania- bezcenne!

http://www.rekolekcje.sychar.org/

jesli chodzi o msze o uzdrowienie rodziny i odcięcie grzechów pokoleniowych to ja mam do tego wielki respekt
mój mąż nie widzi nic złego w tym, ze zdradza ponieważ wzrastał w rodzinie gdzie meźczyźni robili co chcieli, kobiety miały siedziec cicho i cieszyc sie, jak on wracał do domu.
dumą tej rodziny było to, że kobiety tam nie pracowały (facet miał byc facetem i utrzymywac żonę, a ona miała sie z tego cieszyc, czyli totalne uzaeznienie od męża, równiez finansowe, zeby ona zdana na niego, zabiegała zeby on chciał z nia byc- chore od poczatku do konca, ale prawdziwe)
skala tego zjawiska (mieszkali w domu wielorodzinnym i kilkupokoleniowym) jest przerażająca.

tak jak napisałam- wyniósł to z domu- zatem nalezy odciąć to zlo, które sie wlecze
odciąc znaczy obmodlić- wybłagać, aby Bóg darował grzechy wszystkim pokoleniom przed nami, znaczy to , że my chcemy za nie przeprosic i zadośćuczynić.
Robi sie to podczas Mszy św.

ja miałam szczescie, ze trafiłam na dobrego o.Marka z Domu Chleba. Przygotował nas (tzn mnie i synów) w spowiedzi, odprawilismy Msz św. podczas której wnoszone byly modlitwy o odciecie wszelkiego zła, uleczenie zranien, a także o napełnienie tych miejsc MIŁOSCIĄ (to bardzo ważne, bo życie nie znosi pustki, jesli odeszło zło, nalezy przywołac dobro, Ducha sw, miłość...)

chodzi tu przede wszytskim o dzieci, my mamy Synów, którzy dorastali w atmosferze "krętactw" męża, zaczeli przejmować te schematy. Szukałam sposobu aby ich ratować. I taka Msza sw. dała duzo dobrego- oni sie wyciszyli, stali sie weselsi, jakby zycie w nich wstąpiło, taka "jasna strona zycia".

bardzo polecam takie Msze św. One tez dają duzo dla nszych bliskich zmarłych

nawet świecka nauka psychologii mówi, ze rodzina to system- jesli jeden element szwankuje, cały organizm jest chory, a zranienia pokoleniowe ciagna sie latami za nami
oczywiscie nie mówie, ze tak musi byc, ale tak bywa i wtedy trzeba szukac ratunku

[Elżbieta]

Chciałbym, żebyśmy znowu sięgnęli na półkę z napisem: „mądrość ludzka”. Jest ludzka mądrość leczenia tego problemu, że ludzie są niedoskonali. Ludzka mądrość – taka tolerancyjna i bardzo światowa mądrość, mądrość mędrców tego świata – mówi: „A niech się rozejdą”. Taka mądrość działa na przykład w małżeństwie: „Przy niej się nie rozwijam. Przy niej nie mogę się realizować. Skoro nie mogę być przy niej, to będę daleko od niej”. To jest mądrość tego świata. Do Kościoła też ją stosuje ten świat: „Kościół mnie ogranicza. Przy nich nie rozwijam się tak, jak powinienem, jakbym mógł albo jak sobie wymarzyłem. Skoro nie mogę przy nich, to będę daleko od nich”. Mądrość tego świata ma nawet specjalne imię: rozwód. To jest mentalność, która mówi: „jest problem, to się od niego dystansuję – razem z człowiekiem, który wniósł w moje życie problem; dystansuję się tak, żeby go nie dotykać”. Tak się nazywa ta mentalność: rozwód.

Ale uwaga, bo jeśli się wchodzi w mentalność tego świata, to w niej się wzrasta i człowiek może wzrosnąć do czegoś, co się nazywa: „rozwód ostateczny”. Rozwód ostateczny – taki tytuł nosi książka angielskiego pisarza chrześcijańskiego, C.S. Lewisa. I rozwodem ostatecznym nazwał ni mniej, ni więcej, tylko piekło. Odmalował tam swoją wizję piekła: piekło, w którym ludzie najpierw chcą być o kilometr od siebie, bo się nie mogą znieść, nie mogą wytrzymać ze sobą; potem chcą być o 100 kilometrów, potem o 100 tysięcy kilometrów. Dlatego piekło nieustannie się rozrasta w przestrzeni, bo ludzie nie mogą się znieść obok siebie, nie mogą znieść problemu, który jest w drugich, więc się dystansują i oddzielają – ROZWÓD OSTATECZNY. Tak wygląda lekarstwo tego świata na problem, że drugi człowiek jest niedoskonały, że tak właśnie wygląda współsługa, któremu muszę wybaczyć.
Ks. Bp Andrzej Siemieniewski

http://www.tillit.pl/siem...chezy&Itemid=72

Chciałbym, żebyśmy znowu sięgnęli na półkę z napisem: „mądrość ludzka”. Jest ludzka mądrość leczenia tego problemu, że ludzie są niedoskonali. Ludzka mądrość – taka tolerancyjna i bardzo światowa mądrość, mądrość mędrców tego świata – mówi: „A niech się rozejdą”. Taka mądrość działa na przykład w małżeństwie: „Przy niej się nie rozwijam. Przy niej nie mogę się realizować. Skoro nie mogę być przy niej, to będę daleko od niej”. To jest mądrość tego świata. Do Kościoła też ją stosuje ten świat: „Kościół mnie ogranicza. Przy nich nie rozwijam się tak, jak powinienem, jakbym mógł albo jak sobie wymarzyłem. Skoro nie mogę przy nich, to będę daleko od nich”. Mądrość tego świata ma nawet specjalne imię: rozwód. To jest mentalność, która mówi: „jest problem, to się od niego dystansuję – razem z człowiekiem, który wniósł w moje życie problem; dystansuję się tak, żeby go nie dotykać”. Tak się nazywa ta mentalność: rozwód.

Ale uwaga, bo jeśli się wchodzi w mentalność tego świata, to w niej się wzrasta i człowiek może wzrosnąć do czegoś, co się nazywa: „rozwód ostateczny”. Rozwód ostateczny – taki tytuł nosi książka angielskiego pisarza chrześcijańskiego, C.S. Lewisa. I rozwodem ostatecznym nazwał ni mniej, ni więcej, tylko piekło. Odmalował tam swoją wizję piekła: piekło, w którym ludzie najpierw chcą być o kilometr od siebie, bo się nie mogą znieść, nie mogą wytrzymać ze sobą; potem chcą być o 100 kilometrów, potem o 100 tysięcy kilometrów. Dlatego piekło nieustannie się rozrasta w przestrzeni, bo ludzie nie mogą się znieść obok siebie, nie mogą znieść problemu, który jest w drugich, więc się dystansują i oddzielają – ROZWÓD OSTATECZNY. Tak wygląda lekarstwo tego świata na problem, że drugi człowiek jest niedoskonały, że tak właśnie wygląda współsługa, któremu muszę wybaczyć.
Ks. Bp Andrzej Siemieniewski

http://www.tillit.pl/siem...chezy&Itemid=72

[dorotakm]

Bety, nawet nie wiesz jak jestem Ci wdzięczna za to co mi dziś uświadomiłaś: tak mój mąż niestety mną manipuluje. Dziś dostałam jakby skrzydeł, poczułam, że ja coś jestem warta, że rzeczywiście najpierw muszę uzdrowić siebie i dzieci. Tak, Pan Bóg chce uzdrowić naszą rodzinę. Naprawdę Bóg zapłać za te szczere słowa, króre odważyłaś się dziś do mnie napisać.

[ Dodano: 2013-07-09, 22:09 ]
Elżbieta Tobie też Bóg zapłać za słowa skierowane do mnie. Jak dobrze, że człowiek w takich sytuacjach ma wokół siebie takich ludzi jak Wy.

Bety, nawet nie wiesz jak jestem Ci wdzięczna za to co mi dziś uświadomiłaś: tak mój mąż niestety mną manipuluje. Dziś dostałam jakby skrzydeł, poczułam, że ja coś jestem warta, że rzeczywiście najpierw muszę uzdrowić siebie i dzieci. Tak, Pan Bóg chce uzdrowić naszą rodzinę. Naprawdę Bóg zapłać za te szczere słowa, króre odważyłaś się dziś do mnie napisać.

[ Dodano: 2013-07-09, 22:09 ]
Elżbieta Tobie też Bóg zapłać za słowa skierowane do mnie. Jak dobrze, że człowiek w takich sytuacjach ma wokół siebie takich ludzi jak Wy.

[Karmel]

Zawsze kiedy mój mąż daje o sobie znac jest źle.Dziś byl właśnie taki dzień- córka dowiedziała się przez sms-a ( bo tate nie stać nawet na tyle, żeby z nią porozmawiać)
ze nie dostanie alimentów bo on ma wydatki związane z autem.Ma czekać to może pod koniec miesiąca dostanie. Strasznie mnie to wzburzyło bo niestety czy chcę czy nie chcę nadal ponoszę wraz z córkami koszty życia męża. Nigdy nie wiem jakim budżetem dysponuję.To jest upokarzające być zdanym na jego ,,łaskę". Córka nie wyobraża sobie założyć sprawy w sądzie przeciw własnemu ojcu.... To był tylko 1 sms a wszystkie trzy byłyśmy rozdygotane...ja coś rozlałam, córka potłukła talerz.....
A ja nie mam jeszcze sił by podjąć kroki związane z ustaleniem rozdzielności majątkowej- wiele na to wskazuje, że mąż narobił sobie dlugów urządzając się w nowym gniazdku .
Trudne to wszystko straszliwie. Nigdy nie myślałam, że będę musiała szukać po internecie wiedzy na temat separacji, rozdzielności, itd....Im dłużej się za męża modlę tym gorsze dzieją się z nim rzeczy...Zły tak łatwo ze swych szponów nie wypuszcza Myślę , że my też potrzebujemy mszy o uzdrowienie z grzechów pokoleniowych.

Zawsze kiedy mój mąż daje o sobie znac jest źle.Dziś byl właśnie taki dzień- córka dowiedziała się przez sms-a ( bo tate nie stać nawet na tyle, żeby z nią porozmawiać)
ze nie dostanie alimentów bo on ma wydatki związane z autem.Ma czekać to może pod koniec miesiąca dostanie. Strasznie mnie to wzburzyło bo niestety czy chcę czy nie chcę nadal ponoszę wraz z córkami koszty życia męża. Nigdy nie wiem jakim budżetem dysponuję.To jest upokarzające być zdanym na jego ,,łaskę". Córka nie wyobraża sobie założyć sprawy w sądzie przeciw własnemu ojcu.... To był tylko 1 sms a wszystkie trzy byłyśmy rozdygotane...ja coś rozlałam, córka potłukła talerz.....
A ja nie mam jeszcze sił by podjąć kroki związane z ustaleniem rozdzielności majątkowej- wiele na to wskazuje, że mąż narobił sobie dlugów urządzając się w nowym gniazdku .
Trudne to wszystko straszliwie. Nigdy nie myślałam, że będę musiała szukać po internecie wiedzy na temat separacji, rozdzielności, itd....Im dłużej się za męża modlę tym gorsze dzieją się z nim rzeczy...Zły tak łatwo ze swych szponów nie wypuszcza Myślę , że my też potrzebujemy mszy o uzdrowienie z grzechów pokoleniowych.

[Jędrek]