[michal22]

Hej,

od grudnia 2010 nie piję; od marca 2011 jestem na terapii dla osób uzależnionych. Jestem uzależniony m.in. od alkoholu. Byłem "wysokofunkcjonującym" alkoholikiem, miałem pracę, przynosiłem pieniądze do domu, nie robiłem burd ani awantur. Z zawodu jestem lekarzem.

Prócz alkoholizmu mam jeszcze inne problemy m.in. DDA.

Od momentu rozpoczęcia terapii w moim małżeństwie zaczęły się dziać dziwne rzeczy. W trakcie terapii nawróciłem się, zacząłem wierzyć, ponownie modlić się. Moja żona śmiała się ze mnie, gdy widziała mnie na kolanach. Przeszkadzała gdy uczyłem dzieci modlitwy, mówiąc 3-latkowi, że Boga nie ma.

Ostatnie pół roku to okres stopniowego odsuwania się mojej żony ode mnie, do wyprowadzki jej z łoża małzeńskiego (ostatnie nasze zbliżenie - listopad 2012) oraz złożenia pozwu rozwodowego w styczniu 2013.

Widzę swoją winę w tym wszystkim. Gdy zacząłem trzeźwieć, miałem wiele różnych zachowań, przechodząc przez okresy zachowań kompulsywnych, krytykowałem żonę za np sposób odżywiania się; ona próbowała się do mnie dopasować, przynajmniej tak twierdzi. Ostatnie pół roku - okres dużego stresu dla mnie (jestem jedyną osobą utrzymującą dom), wychodziłem do żony z pozycji siły, argumentując, że skoro utrzymuję dom, trzeźwieję i pracuję na nią, to należy mi się: i tu długa lista, co mi się należy. Zdaję sobie sprawę, że takimi zachowaniami na pewno nie spowodowałem przychylności mojej małżonki - traktowałem ją jak przedmiot, jak własność prywatną, jak przedmiot do rozładowania napięcia seksualnego.

Teraz tak: zastanawiam się na ten moment, czy ja ją w ogóle kocham, czy też mam po prostu obsesję pt lęk przed porzuceniem.

Wiem, że zawierałem to małżeństwo będąc w ogromnej niedojrzałości i będąc aktywnie nadużywającym alkoholu.

Mamy dwójkę dzieci.

Przez ostatni czas stało się tyle, że nie wiem, czy chcę ratować to małżeństwo. Owszem, wiem, co POWINIENEM -- modlić się, wierzyć, czekać na "nawrócenie" i tak dalej.

Z drugiej strony, wiem już dziś, że nie mam tyle siły. Za dużo we mnie ego, za dużo czasu byłem tłamszony i dawałem sobie "wchodzić na głowę", zbyt wiele manipulacji ze strony żony doświadczyłem i zwyczajnie dochodzę do wniosku, że ja tego związku nie chcę, bo jest to wszystko chore i musi się totalnie rozpaść.

Przychodzę tu przeczytać Wasze zdanie na ten temat. Chętnie uzupełnię tą historię, jeżeli ktoś ma braki.

Hej,

od grudnia 2010 nie piję; od marca 2011 jestem na terapii dla osób uzależnionych. Jestem uzależniony m.in. od alkoholu. Byłem "wysokofunkcjonującym" alkoholikiem, miałem pracę, przynosiłem pieniądze do domu, nie robiłem burd ani awantur. Z zawodu jestem lekarzem.

Prócz alkoholizmu mam jeszcze inne problemy m.in. DDA.

Od momentu rozpoczęcia terapii w moim małżeństwie zaczęły się dziać dziwne rzeczy. W trakcie terapii nawróciłem się, zacząłem wierzyć, ponownie modlić się. Moja żona śmiała się ze mnie, gdy widziała mnie na kolanach. Przeszkadzała gdy uczyłem dzieci modlitwy, mówiąc 3-latkowi, że Boga nie ma.

Ostatnie pół roku to okres stopniowego odsuwania się mojej żony ode mnie, do wyprowadzki jej z łoża małzeńskiego (ostatnie nasze zbliżenie - listopad 2012) oraz złożenia pozwu rozwodowego w styczniu 2013.

Widzę swoją winę w tym wszystkim. Gdy zacząłem trzeźwieć, miałem wiele różnych zachowań, przechodząc przez okresy zachowań kompulsywnych, krytykowałem żonę za np sposób odżywiania się; ona próbowała się do mnie dopasować, przynajmniej tak twierdzi. Ostatnie pół roku - okres dużego stresu dla mnie (jestem jedyną osobą utrzymującą dom), wychodziłem do żony z pozycji siły, argumentując, że skoro utrzymuję dom, trzeźwieję i pracuję na nią, to należy mi się: i tu długa lista, co mi się należy. Zdaję sobie sprawę, że takimi zachowaniami na pewno nie spowodowałem przychylności mojej małżonki - traktowałem ją jak przedmiot, jak własność prywatną, jak przedmiot do rozładowania napięcia seksualnego.

Teraz tak: zastanawiam się na ten moment, czy ja ją w ogóle kocham, czy też mam po prostu obsesję pt lęk przed porzuceniem.

Wiem, że zawierałem to małżeństwo będąc w ogromnej niedojrzałości i będąc aktywnie nadużywającym alkoholu.

Mamy dwójkę dzieci.

Przez ostatni czas stało się tyle, że nie wiem, czy chcę ratować to małżeństwo. Owszem, wiem, co POWINIENEM -- modlić się, wierzyć, czekać na "nawrócenie" i tak dalej.

Z drugiej strony, wiem już dziś, że nie mam tyle siły. Za dużo we mnie ego, za dużo czasu byłem tłamszony i dawałem sobie "wchodzić na głowę", zbyt wiele manipulacji ze strony żony doświadczyłem i zwyczajnie dochodzę do wniosku, że ja tego związku nie chcę, bo jest to wszystko chore i musi się totalnie rozpaść.

Przychodzę tu przeczytać Wasze zdanie na ten temat. Chętnie uzupełnię tą historię, jeżeli ktoś ma braki.

[nałóg]

Cześć Michał....
Ja tez jestem trzeżwiejącym alkoholikiem.
Uśmiechnąłem się czytając Twój post...... taki to mi bliskie i znane.

Cześć Michał....
Ja tez jestem trzeżwiejącym alkoholikiem.
Uśmiechnąłem się czytając Twój post...... taki to mi bliskie i znane.

[michal22]

Hej,

tak, chodzę na mitingi.

"Lepszego" alkoholika -- w jakim sensie lepszego? Czuję swoją wartość, ale "lepszy" to określenie tak ogólne, że nie umiem się do niego odnieść.

Czemu piłem... a to ważne? Słyszałem, że jak się wpadnie do szamba, to pytanie "dlaczego" nie jest tak bardzo istotne jak to, że najpierw z tego szamba trzeba wyjść. A poważnie, mam mnóstwo różnych innych problemów i jazd ze sobą. Pytanie "dlaczego" nie jest dla mnie istotne na ten moment. Istotniejsze jest dla mnie jak żyć, czego m.in. przejawem jest moje szukanie pomocy tutaj.

Jak żona nie pozwalała na użytkowe traktowanie, to szantażowałem, groziłem, wściekałem się. Tak, moje ego rosło wówczas do niebotycznych rozmiarów, a moje szantaże wobec kobiety, którą wówczas traktowałem jako własnościową niewolnicę seksualną były poniżej krytyki. Z tej perspektywy rozumiem ją, że chce odejść.

Dzięki za Twoje wnioski i uwagi.

Owszem, takie mam teraz wrażenie: że mój nałogowy sposób myślenia i zachowania pomalutku się wyczerpuje. Pomalutku dojrzewam do tego, że w nałogowy sposób niczego nie osiągnę. Że szczęście nie leży na zewnątrz, że jednak nie jest to kwestia nowego związku, nowej ucieczki w długą.

No i trudno mi z tym, owszem. Czym zastąpić myślenie "dziś sobie przyćpam a jutro jakoś będzie"? Bo to jest źródło podejrzewam całego mojego nieszczęścia, niestałości, innych wad charakteru. Także, tak, tu mnie ładnie trafiłeś, kompulsja, pójść szybką/krótką ścieżką, znaleźć nową kobietę, mieć z nią seks, gdzie będą wtedy moje dzieciaki?

A tu chciałem się poużalać nad sobą, jak bardzo mi ciężko i jak bardzo na pewno mnie nie zrozumiesz, ale wyciąłem to.

Dzięki za odpowiedź. POMALUTKU zaczynam zauważać, że życie to coś więcej niż tylko "pstryk-efekt, haj, kac, powtórzyć". Nie jest to łatwe, a wręcz przeciwnie.

[ Dodano: 2013-02-15, 13:10 ]
Zastanawiam się też, że można uzyskać unieważnienie małżeństwa w przypadku alkoholizmu.

Z drugiej strony, widzę, że to taka wygodna wymówka dla mnie jest. Sąd biskupi unieważni i spoko, wszystko fajnie. CO Z DZIEĆMI? Mam im powiedzieć, że tata i mama byli w małżeństwie, ale to małżeństwo jest unieważnione, więc może i te dzieci są w jakiś sposób "nieważne"?

Co ja im przekaże w ten sposób? Mam jazd sam ze sobą od groma, ale zrobić coś takiego dzieciom to musiałbym być chyba kimś bardzo okrutnym.

Z resztą, nie wiem.

Żona bardzo się zachowuje tak, żeby mnie wpędzić w lęk, wystraszyć i żebym postępował tak, jak ona sobie zażyczy. Czyli nie stwarzał dla niej zagrożenia, nie odwoływał się odnośnie sprawy rozwodowej i tak dalej. Ale i tu mam swój plan.

[ Dodano: 2013-02-15, 13:12 ]
Czy mógłbyś opisać/odesłać mnie do tego, jak wygląda dziś Twoje życie: ile nie pijesz i jak wygląda Twoje małżeństwo?

[ Dodano: 2013-02-15, 13:23 ]
... mam też wrażenie, że totalnie nie wiem, czego w tej sytuacji chce JA SAM. Jak posłucham jednego człowieka - to w tą stronę, jak innego - to w inną.

Ale tak, masz rację: trzeźwym myśleniem jest NIE WIADOMO CO BĘDZIE. Oraz: NIE WIEM CZEGO CHCĄ INNI LUDZIE, ODPOWIADAM SAM ZA SIEBIE, za to co robię, za to, jak się zachowuję, jak postępuję.

Ja potrzebuję dojrzeć. Potrzebuję jeszcze trochę czasu.

Hej,

tak, chodzę na mitingi.

"Lepszego" alkoholika -- w jakim sensie lepszego? Czuję swoją wartość, ale "lepszy" to określenie tak ogólne, że nie umiem się do niego odnieść.

Czemu piłem... a to ważne? Słyszałem, że jak się wpadnie do szamba, to pytanie "dlaczego" nie jest tak bardzo istotne jak to, że najpierw z tego szamba trzeba wyjść. A poważnie, mam mnóstwo różnych innych problemów i jazd ze sobą. Pytanie "dlaczego" nie jest dla mnie istotne na ten moment. Istotniejsze jest dla mnie jak żyć, czego m.in. przejawem jest moje szukanie pomocy tutaj.

Jak żona nie pozwalała na użytkowe traktowanie, to szantażowałem, groziłem, wściekałem się. Tak, moje ego rosło wówczas do niebotycznych rozmiarów, a moje szantaże wobec kobiety, którą wówczas traktowałem jako własnościową niewolnicę seksualną były poniżej krytyki. Z tej perspektywy rozumiem ją, że chce odejść.

Dzięki za Twoje wnioski i uwagi.

Owszem, takie mam teraz wrażenie: że mój nałogowy sposób myślenia i zachowania pomalutku się wyczerpuje. Pomalutku dojrzewam do tego, że w nałogowy sposób niczego nie osiągnę. Że szczęście nie leży na zewnątrz, że jednak nie jest to kwestia nowego związku, nowej ucieczki w długą.

No i trudno mi z tym, owszem. Czym zastąpić myślenie "dziś sobie przyćpam a jutro jakoś będzie"? Bo to jest źródło podejrzewam całego mojego nieszczęścia, niestałości, innych wad charakteru. Także, tak, tu mnie ładnie trafiłeś, kompulsja, pójść szybką/krótką ścieżką, znaleźć nową kobietę, mieć z nią seks, gdzie będą wtedy moje dzieciaki?

A tu chciałem się poużalać nad sobą, jak bardzo mi ciężko i jak bardzo na pewno mnie nie zrozumiesz, ale wyciąłem to.

Dzięki za odpowiedź. POMALUTKU zaczynam zauważać, że życie to coś więcej niż tylko "pstryk-efekt, haj, kac, powtórzyć". Nie jest to łatwe, a wręcz przeciwnie.

[ Dodano: 2013-02-15, 13:10 ]
Zastanawiam się też, że można uzyskać unieważnienie małżeństwa w przypadku alkoholizmu.

Z drugiej strony, widzę, że to taka wygodna wymówka dla mnie jest. Sąd biskupi unieważni i spoko, wszystko fajnie. CO Z DZIEĆMI? Mam im powiedzieć, że tata i mama byli w małżeństwie, ale to małżeństwo jest unieważnione, więc może i te dzieci są w jakiś sposób "nieważne"?

Co ja im przekaże w ten sposób? Mam jazd sam ze sobą od groma, ale zrobić coś takiego dzieciom to musiałbym być chyba kimś bardzo okrutnym.

Z resztą, nie wiem.

Żona bardzo się zachowuje tak, żeby mnie wpędzić w lęk, wystraszyć i żebym postępował tak, jak ona sobie zażyczy. Czyli nie stwarzał dla niej zagrożenia, nie odwoływał się odnośnie sprawy rozwodowej i tak dalej. Ale i tu mam swój plan.

[ Dodano: 2013-02-15, 13:12 ]
Czy mógłbyś opisać/odesłać mnie do tego, jak wygląda dziś Twoje życie: ile nie pijesz i jak wygląda Twoje małżeństwo?

[ Dodano: 2013-02-15, 13:23 ]
... mam też wrażenie, że totalnie nie wiem, czego w tej sytuacji chce JA SAM. Jak posłucham jednego człowieka - to w tą stronę, jak innego - to w inną.

Ale tak, masz rację: trzeźwym myśleniem jest NIE WIADOMO CO BĘDZIE. Oraz: NIE WIEM CZEGO CHCĄ INNI LUDZIE, ODPOWIADAM SAM ZA SIEBIE, za to co robię, za to, jak się zachowuję, jak postępuję.

Ja potrzebuję dojrzeć. Potrzebuję jeszcze trochę czasu.

[nałóg]

Michał....ja nie stawiałem pytania "czemu" piłeś tylko PO CO piłeś.
To zupełnie inna płaszczyzna.
Bop czemu piłes to raczej wiem....jesteś alkoholikiem.A piłeś nawet wtedy gdy nie chciałeś....bo to nałóg.
Ale PO CO uciekałeś w alkohol?

Michał....ja nie stawiałem pytania "czemu" piłeś tylko PO CO piłeś.
To zupełnie inna płaszczyzna.
Bop czemu piłes to raczej wiem....jesteś alkoholikiem.A piłeś nawet wtedy gdy nie chciałeś....bo to nałóg.
Ale PO CO uciekałeś w alkohol?

[michal22]

Nie wiem, ile jest mojej interpretacji. Przestaję interpretować i pisać o innych, przecież to nie ma znaczenia.

Powiem tak: zastanawiam się, czy nie idę przypadkiem w opcję taką, że mam obsesję na punkcie żony i lęk przed odrzuceniem.

Może to jest właśnie pójście na łatwiznę dla mnie, jak myślisz? Wspólnota, 12-kroków, ja-ratownik, ratuję małżeństwo itp... wyglada na znacznie prostsze, niż rozwieść się, sprzedać mieszkanie, zająć własnym życiem - samemu.

Ty sam nie masz przypadkiem kompleksu wybawcy, nalog? Dużo tu pomagasz na forum. Co z Twoim własnym życiem, jak ono wygląda?

Nie wiem, ile jest mojej interpretacji. Przestaję interpretować i pisać o innych, przecież to nie ma znaczenia.

Powiem tak: zastanawiam się, czy nie idę przypadkiem w opcję taką, że mam obsesję na punkcie żony i lęk przed odrzuceniem.

Może to jest właśnie pójście na łatwiznę dla mnie, jak myślisz? Wspólnota, 12-kroków, ja-ratownik, ratuję małżeństwo itp... wyglada na znacznie prostsze, niż rozwieść się, sprzedać mieszkanie, zająć własnym życiem - samemu.

Ty sam nie masz przypadkiem kompleksu wybawcy, nalog? Dużo tu pomagasz na forum. Co z Twoim własnym życiem, jak ono wygląda?

[nałóg]

[Nirwanna]

[iskierka]

No to ja napiszę trochę od tej drugiej strony...mój mąż jest hazardzistą i alkoholikiem...trzeźwieje od roku, jest po terapii i regularnie uczestniczy w mitingach, ma kontakt z terapeutą...i tez są jazdy, nie raz, nie dwa...
bo prawda jest taka, że w nałogu żyły obydwie osoby, obydwie są chore i obydwie potrzebują pomocy...wyobrażasz sobie Michale co twoja żona przechodziła przez lata Twojego picia?...
ja jestem na terapii dla współuzależnionych i chodzę na mitingi al anon ale i tak bardzo często jest mi trudno zaakceptować swoje życie i pogodzić się z tym co nas spotkało...nie raz kołaczą mi się myśli o separacji albo rozwodzie...
ktoś kiedyś powiedział, że życie z uzależnionym to wyzwanie...można je podjąć ale nie trzeba...ale praca i dążenie do zdrowienia musi odbywać się po obydwu stronach....bo w małżeństwie każde z małżonków odpowiada za związek tylko w 50%...jeśli 50% zdrowieje a drugie 50% pogrąża się w chorobie to nic z tego nie będzie...

No to ja napiszę trochę od tej drugiej strony...mój mąż jest hazardzistą i alkoholikiem...trzeźwieje od roku, jest po terapii i regularnie uczestniczy w mitingach, ma kontakt z terapeutą...i tez są jazdy, nie raz, nie dwa...
bo prawda jest taka, że w nałogu żyły obydwie osoby, obydwie są chore i obydwie potrzebują pomocy...wyobrażasz sobie Michale co twoja żona przechodziła przez lata Twojego picia?...
ja jestem na terapii dla współuzależnionych i chodzę na mitingi al anon ale i tak bardzo często jest mi trudno zaakceptować swoje życie i pogodzić się z tym co nas spotkało...nie raz kołaczą mi się myśli o separacji albo rozwodzie...
ktoś kiedyś powiedział, że życie z uzależnionym to wyzwanie...można je podjąć ale nie trzeba...ale praca i dążenie do zdrowienia musi odbywać się po obydwu stronach....bo w małżeństwie każde z małżonków odpowiada za związek tylko w 50%...jeśli 50% zdrowieje a drugie 50% pogrąża się w chorobie to nic z tego nie będzie...

[Mirela]

[michal22]

[helenast]

Oj Michał ... Przeczytaj proszę jeszcze raz co napisałeś ....
Jest w Tobie dużo złości i żalu ....
Powiem Ci Michał , że ,, wesolutko,, to Jej na pewno nie było i nie jest ... Jeżeli poszła z Tobą na terapię to miała nadzieję na zmianę , chciała tej zmiany , chciała ratować Wasze małżeństwo ... Dlaczego się nie udało ??? ... Może Ty to wiesz najlepiej ... Nie znamy wszystkiego w Twoim wątku ...
I jeszcze jedno mi się nasunęło czytając Twoją wypowiedź ... Cały czas przewija się słowo JA ...
- JA ,, mam do niej złość i pretensję ,,
- JA ,,szukam "pigułki" na szczęście,,
- MNIE rozwód,, zapewni spokój ducha, możliwość umawiania się z koleżankami i wychodzenia z nimi i korzystania z życia ,,
Cały czas myślisz tylko o Sobie Michał ...
Masz do Niej złość i pretensję - o co , że Ty pijesz ?, że przez Twój alkoholizm w dużej części rozsypuje się Wasze małżeństwo ?... Ty szukasz pigułki na SWOJE szczęście - a dlaczego nie na WASZE szczęście ??? ... Czy naprawdę rozwód zapewni Ci spokój ducha ??? ...
Michał patrzysz na żonę jak na wroga , a czy zastanowiłeś się kiedyś co Ona przeszła ?... ile musiała wytrzymać ?... jak cierpiała psychicznie ? czy pomyślałes co przechodziła , gdy długo nie wracałeś do domu - powiem Ci ... bała się - kiedy i w jakim stanie wrócisz do domu , bała się Twojej agresji , Twojej siły zdwojonej przez alkohol ,Twojego dotyku , bała się Twoich słów tak bardzo Ją raniących ( uwierz mi - zostają na długo w głowie i w sercu) ... Mogę Ci tylko pisać o tym ,ale nigdy nie będziesz czuł tego strachu, tych obaw i doznań , które od Ciebie, swojego męża ,, dostała,, ... Pewnie bardzo wielu swoich odczuć Ci nawet nie mówiła , a jeżeli mówiła to widocznie nie dotarły do Ciebie skoro nie bierzesz tego pod uwagę ...
I nie mów proszę ,że żona nic nie chce ... Chciała , tylko czy Ty dobrze to wykorzystałeś , doceniłeś ?...

Oj Michał ... Przeczytaj proszę jeszcze raz co napisałeś ....
Jest w Tobie dużo złości i żalu ....
Powiem Ci Michał , że ,, wesolutko,, to Jej na pewno nie było i nie jest ... Jeżeli poszła z Tobą na terapię to miała nadzieję na zmianę , chciała tej zmiany , chciała ratować Wasze małżeństwo ... Dlaczego się nie udało ??? ... Może Ty to wiesz najlepiej ... Nie znamy wszystkiego w Twoim wątku ...
I jeszcze jedno mi się nasunęło czytając Twoją wypowiedź ... Cały czas przewija się słowo JA ...
- JA ,, mam do niej złość i pretensję ,,
- JA ,,szukam "pigułki" na szczęście,,
- MNIE rozwód,, zapewni spokój ducha, możliwość umawiania się z koleżankami i wychodzenia z nimi i korzystania z życia ,,
Cały czas myślisz tylko o Sobie Michał ...
Masz do Niej złość i pretensję - o co , że Ty pijesz ?, że przez Twój alkoholizm w dużej części rozsypuje się Wasze małżeństwo ?... Ty szukasz pigułki na SWOJE szczęście - a dlaczego nie na WASZE szczęście ??? ... Czy naprawdę rozwód zapewni Ci spokój ducha ??? ...
Michał patrzysz na żonę jak na wroga , a czy zastanowiłeś się kiedyś co Ona przeszła ?... ile musiała wytrzymać ?... jak cierpiała psychicznie ? czy pomyślałes co przechodziła , gdy długo nie wracałeś do domu - powiem Ci ... bała się - kiedy i w jakim stanie wrócisz do domu , bała się Twojej agresji , Twojej siły zdwojonej przez alkohol ,Twojego dotyku , bała się Twoich słów tak bardzo Ją raniących ( uwierz mi - zostają na długo w głowie i w sercu) ... Mogę Ci tylko pisać o tym ,ale nigdy nie będziesz czuł tego strachu, tych obaw i doznań , które od Ciebie, swojego męża ,, dostała,, ... Pewnie bardzo wielu swoich odczuć Ci nawet nie mówiła , a jeżeli mówiła to widocznie nie dotarły do Ciebie skoro nie bierzesz tego pod uwagę ...
I nie mów proszę ,że żona nic nie chce ... Chciała , tylko czy Ty dobrze to wykorzystałeś , doceniłeś ?...

[michal22]

Czy możesz zrozumieć, że moja żona CHCE, ŻEBYM PRZERWAŁ TERAPIĘ ALKOHOLOWĄ?

Jej główny problem to taki, ze BEZ IMPREZ NA KTÓRE MAM CHODZIĆ Z NIĄ DO LUDZI ŚWIATA NIE WIDZI.

Traktuje mnie jak bankomat.

Rozwód planuje od kilku lat (min. od 3 lat jestem tym straszony)

Działa w sposób konsekwentny.

Problemy zaczęły się GDY PRZESTAŁEM PIĆ I ZACZĄŁEM TRZEŹWIEĆ,

wcześniej było wszystko CACY.

Główni wrogowie mojej zony? Ja i moje terapeutki.

Główny problem? że chodzę się "BRATAĆ Z ŻULAMI" a ona już by wolała, żebym bratał się z tymi, co są pod blokiem.

Gdy wazyłem 110 kg, miałem 30 kg nadwagi i piłem alkohol SEKS NIE BYŁ PROBLEMEM,

dzisiaj, gdy mam sportową sylwetkę, schudłem, wziąłem się za siebie i nie piję NAGLE JEST COŚ NIE TAK, zona wyprowadza się z łóżka!!

TAK, MYŚLĘ O SOBIE. Myślę przede wszytkim tylko o sobie, bo jeżeli nie będę umiał zbawić SAM SIEBIE i dotrzeć do tego CO JA CHCĘ, to nie będę w stanie zbawić NIKOGO WIĘCEJ.

Owszem, cieszę się, że trafiłem na naloga, widzę/czuję dużą mądrość wypływającą z jego słów, ACZKOLWIEK wizja ratowania związku i myślenia za drugą osobę nie wydaje mi się specjalnie trzeźwa,

jeżeli ktoś składa pozew rozwodowy i podejmuje konsekwentne zachowania zmierzające do rozwodu, to ja mam się rzucać jak Rejtan, wystawiać na możliwość strzału i kolejnych procesów sądowych?

Czy możesz zrozumieć, że moja żona CHCE, ŻEBYM PRZERWAŁ TERAPIĘ ALKOHOLOWĄ?

Jej główny problem to taki, ze BEZ IMPREZ NA KTÓRE MAM CHODZIĆ Z NIĄ DO LUDZI ŚWIATA NIE WIDZI.

Traktuje mnie jak bankomat.

Rozwód planuje od kilku lat (min. od 3 lat jestem tym straszony)

Działa w sposób konsekwentny.

Problemy zaczęły się GDY PRZESTAŁEM PIĆ I ZACZĄŁEM TRZEŹWIEĆ,

wcześniej było wszystko CACY.

Główni wrogowie mojej zony? Ja i moje terapeutki.

Główny problem? że chodzę się "BRATAĆ Z ŻULAMI" a ona już by wolała, żebym bratał się z tymi, co są pod blokiem.

Gdy wazyłem 110 kg, miałem 30 kg nadwagi i piłem alkohol SEKS NIE BYŁ PROBLEMEM,

dzisiaj, gdy mam sportową sylwetkę, schudłem, wziąłem się za siebie i nie piję NAGLE JEST COŚ NIE TAK, zona wyprowadza się z łóżka!!

TAK, MYŚLĘ O SOBIE. Myślę przede wszytkim tylko o sobie, bo jeżeli nie będę umiał zbawić SAM SIEBIE i dotrzeć do tego CO JA CHCĘ, to nie będę w stanie zbawić NIKOGO WIĘCEJ.

Owszem, cieszę się, że trafiłem na naloga, widzę/czuję dużą mądrość wypływającą z jego słów, ACZKOLWIEK wizja ratowania związku i myślenia za drugą osobę nie wydaje mi się specjalnie trzeźwa,

jeżeli ktoś składa pozew rozwodowy i podejmuje konsekwentne zachowania zmierzające do rozwodu, to ja mam się rzucać jak Rejtan, wystawiać na możliwość strzału i kolejnych procesów sądowych?

[helenast]

Michał , czy chcesz powiedzieć ,że Twoja żona woli mieć w domu pijącego alkoholika ?... Naprawdę tak to odczuwasz ?... A może gdzie indziej tkwi problem Twojej żony ... Może chodziło o to ,żebyś pijąc nie był świadomy pewnych spraw ? ... Rozmawiałeś z Nią o tym ?... Bo to co piszesz przyznam wprowadziło mnie w małe zdumienie ...

Michał , czy chcesz powiedzieć ,że Twoja żona woli mieć w domu pijącego alkoholika ?... Naprawdę tak to odczuwasz ?... A może gdzie indziej tkwi problem Twojej żony ... Może chodziło o to ,żebyś pijąc nie był świadomy pewnych spraw ? ... Rozmawiałeś z Nią o tym ?... Bo to co piszesz przyznam wprowadziło mnie w małe zdumienie ...

[michal22]

Tak, Hania, moja żona tak mówi - że chce, żebym przerwał terapię. Nie mówi nic o piciu, ale przerwanie terapii przecież naturalnie się z tym wiąże - nie jestem na terapii, więc "zalecenia dla trzeźwiejących" mnie nie będą obowiązywały, nie?

Bardzo Cie proszę, nie nakręcaj mnie lękowo. Nie mam zamiaru myśleć za żonę bo to szaleństwo. Nie wiem co ona chce, czego mam być świadom, czego nie. Ale takie myślenie to właśnie to ziarenko soli w beczce miodu naloga - nalog zauważyłem że piszesz, że kobieta mówi "NIE" a chce w środku czegoś innego, wiesz, ja też wyznaję ten pogląd, ALE PRZECZYTAŁEM KSIAŻKĘ "TOKSYCZNE NAMIĘTNOŚCI" I TO MYŚLENIE ZA KOGOŚ, ZNANIE BARDZIEJ CZYICHŚ UCZUĆ TAM JEST KLASYFIKOWANE JAKO OBSESJA, jeżeli w wielu miejscach piszesz nalogu drogi ludziom, żeby nie myśleli za innych (co jest TRZEŹWE), dlaczego akurat dopuszczasz tą jedną sytuację?

Nie wiem, czego ona chce, będę się opierał na tym co mówi i robi: chce przerwania mojej terapii (ośrodek w dużym mieście, bardzo dobry z resztą), żebym przestał chodzić na mitingi (chodzę na AA, DDA, SLAA) oraz złożyła pozew rozwodowy do którego mówi, że przygotowywała się od dłuższego czasu (terapia małżeńska - zakończona przez nią - i potem poprosiła o świstek do sądu, JAK TO INTERPRETOWAĆ - DLA MNIE TO JASNE).

[ Dodano: 2013-02-16, 07:43 ]
Tak, Hania, moja żona tak mówi - że chce, żebym przerwał terapię. Nie mówi nic o piciu, ale przerwanie terapii przecież naturalnie się z tym wiąże - nie jestem na terapii, więc "zalecenia dla trzeźwiejących" mnie nie będą obowiązywały, nie?

Bardzo Cie proszę, nie nakręcaj mnie lękowo. Nie mam zamiaru myśleć za żonę bo to szaleństwo. Nie wiem co ona chce, czego mam być świadom, czego nie. Ale takie myślenie to właśnie to ziarenko soli w beczce miodu naloga - nalog zauważyłem że piszesz, że kobieta mówi "NIE" a chce w środku czegoś innego, wiesz, ja też wyznaję ten pogląd, ALE PRZECZYTAŁEM KSIAŻKĘ "TOKSYCZNE NAMIĘTNOŚCI" I TO MYŚLENIE ZA KOGOŚ, ZNANIE BARDZIEJ CZYICHŚ UCZUĆ TAM JEST KLASYFIKOWANE JAKO OBSESJA, jeżeli w wielu miejscach piszesz nalogu drogi ludziom, żeby nie myśleli za innych (co jest TRZEŹWE), dlaczego akurat dopuszczasz tą jedną sytuację?

Nie wiem, czego ona chce, będę się opierał na tym co mówi i robi: chce przerwania mojej terapii (ośrodek w dużym mieście, bardzo dobry z resztą), żebym przestał chodzić na mitingi (chodzę na AA, DDA, SLAA) oraz złożyła pozew rozwodowy do którego mówi, że przygotowywała się od dłuższego czasu (terapia małżeńska - zakończona przez nią - i potem poprosiła o świstek do sądu, JAK TO INTERPRETOWAĆ - DLA MNIE TO JASNE).

Tak, Hania, moja żona tak mówi - że chce, żebym przerwał terapię. Nie mówi nic o piciu, ale przerwanie terapii przecież naturalnie się z tym wiąże - nie jestem na terapii, więc "zalecenia dla trzeźwiejących" mnie nie będą obowiązywały, nie?

Bardzo Cie proszę, nie nakręcaj mnie lękowo. Nie mam zamiaru myśleć za żonę bo to szaleństwo. Nie wiem co ona chce, czego mam być świadom, czego nie. Ale takie myślenie to właśnie to ziarenko soli w beczce miodu naloga - nalog zauważyłem że piszesz, że kobieta mówi "NIE" a chce w środku czegoś innego, wiesz, ja też wyznaję ten pogląd, ALE PRZECZYTAŁEM KSIAŻKĘ "TOKSYCZNE NAMIĘTNOŚCI" I TO MYŚLENIE ZA KOGOŚ, ZNANIE BARDZIEJ CZYICHŚ UCZUĆ TAM JEST KLASYFIKOWANE JAKO OBSESJA, jeżeli w wielu miejscach piszesz nalogu drogi ludziom, żeby nie myśleli za innych (co jest TRZEŹWE), dlaczego akurat dopuszczasz tą jedną sytuację?

Nie wiem, czego ona chce, będę się opierał na tym co mówi i robi: chce przerwania mojej terapii (ośrodek w dużym mieście, bardzo dobry z resztą), żebym przestał chodzić na mitingi (chodzę na AA, DDA, SLAA) oraz złożyła pozew rozwodowy do którego mówi, że przygotowywała się od dłuższego czasu (terapia małżeńska - zakończona przez nią - i potem poprosiła o świstek do sądu, JAK TO INTERPRETOWAĆ - DLA MNIE TO JASNE).

[ Dodano: 2013-02-16, 07:43 ]
Tak, Hania, moja żona tak mówi - że chce, żebym przerwał terapię. Nie mówi nic o piciu, ale przerwanie terapii przecież naturalnie się z tym wiąże - nie jestem na terapii, więc "zalecenia dla trzeźwiejących" mnie nie będą obowiązywały, nie?

Bardzo Cie proszę, nie nakręcaj mnie lękowo. Nie mam zamiaru myśleć za żonę bo to szaleństwo. Nie wiem co ona chce, czego mam być świadom, czego nie. Ale takie myślenie to właśnie to ziarenko soli w beczce miodu naloga - nalog zauważyłem że piszesz, że kobieta mówi "NIE" a chce w środku czegoś innego, wiesz, ja też wyznaję ten pogląd, ALE PRZECZYTAŁEM KSIAŻKĘ "TOKSYCZNE NAMIĘTNOŚCI" I TO MYŚLENIE ZA KOGOŚ, ZNANIE BARDZIEJ CZYICHŚ UCZUĆ TAM JEST KLASYFIKOWANE JAKO OBSESJA, jeżeli w wielu miejscach piszesz nalogu drogi ludziom, żeby nie myśleli za innych (co jest TRZEŹWE), dlaczego akurat dopuszczasz tą jedną sytuację?

Nie wiem, czego ona chce, będę się opierał na tym co mówi i robi: chce przerwania mojej terapii (ośrodek w dużym mieście, bardzo dobry z resztą), żebym przestał chodzić na mitingi (chodzę na AA, DDA, SLAA) oraz złożyła pozew rozwodowy do którego mówi, że przygotowywała się od dłuższego czasu (terapia małżeńska - zakończona przez nią - i potem poprosiła o świstek do sądu, JAK TO INTERPRETOWAĆ - DLA MNIE TO JASNE).