Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Ostatnio zmieniony przez helenast 2013-11-06, 23:58, w całości zmieniany 1 raz
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-22, 12:18
A mnie sie wydaje, ze jak jasno określimy sobie białe - czarne.....to tym miej wchodzimy w "krzaki i na boki"....jasno okreslone = łatwiej zyć.
I powiem tez od siebie...że jak poukładałam swoje zycie = ono stalo sie proste....i słowa ks.Dziewieckiego pasuja do mnie jak ulał.....nie mam wątpliwości.
Żyję prosto, zwyczajnie, wg dekalogu i łatwo mi sie teraz identyfikować ze słowami ks.Dziewieckiego.
Spróbujcie ponaprawiać swoje zycia, żyć wg dekalogu, pilnowac się i nie schodzic z tej droga....wtedy też rekolekcje te będą łatwe do przyjęcia.
Mówię o sobie...ale też mój proces zdrowienia trwał latami...kiedyś też słowa księzy i psychologów mnie bolały = bo dotykały żywych ran.
Dzisiaj mi łatwiej....Moje zdrowienie trwa już 9 lat.....i jeszcze daleka droga przede mną. EL.
robot321 [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-22, 14:17
El,
wiem że łatwo i najlepiej powiedzieć: Tak-Nie, Czarne-Białe, ale o wiele trudniej to wykonać. Gdyż my nie jesteśmy doskonali , tak jak Bóg. Tak latami mówiła moja żona do mnie: nie chodzisz na modlitwy w naszej wspólnocie to jesteś zły i marnie skończysz.... i w pewnym sensie miała rację. Teraz wyglądam marnie i mam się marnie. A ona z kochankiem mieszkają w naszym domu, który zbudowaliśmy i się śmieją ze mnie. Na pewno zabrakło mi roztropności w kryzysie i byłem zbyt naiwny. Jednak życie składa się z całej gamy odcieni szarości i wszelkich innych kolorów, od mniej więcej 380 nm do ok. 780 nm jeśli mówimy o barwach widzialnych. Mój świat nie jest czarno-biały. A może to bardzo źle??? Sam nie wiem. Może lepiej byłoby, gdyby był dwu lub jednowymiarowy. O ileż prostsze byłoby wtedy życie. A jednak takie nie jest.
Jeszcze jedna rzecz, nie krytykuję tu ks. Dziewieckiego, ma on prawo do swojej opinii, ale stwierdzenie o wszystkich nie będących członkami naszego kościoła i którzy kochają się i są w związkach czy też ślubach wg ich wiary lub przekonań, że to takie nie wiadomo co (użył tu chyba słowa kontrakty) i co najwyżej są rzemieślnikami. To jak dla mnie, to był strzał w kolano a może nawet i w głowę. I gruby brak szacunku do innych ludzi. Przypomina mi to czasy gdy obowiązywał tylko jeden sposób myślenia i zachowania a słowo eugenika lub stawało się faktem i decydowało o życiu lub śmierci wielu ludzi.
Jak ja mam się czuć z moim rozbabranym małżeństwem, które istnieje tylko na papierze i jest aż świętym sakramentem? Jako mistrz???? To jest dla mnie głęboka przesada, sarkazm, brak tolerancji i bardzo dziwne stwierdzenie ze strony księdza. Co najwyżej mogę się czuć ciut lepiej od muzułmanina lub hinduisty albo żyda. Ale jest to tylko poczucie krótkotrwałe. Bo jak widzę ludzi innej wiary lub nawet ateistów którzy żyją w miłości i szczęściu, to zastanawiam się czy nie są oni ode mnie lepsi. A w zasadzie ich życie mi to potwierdza. Jeśli jestem rzemieślnikiem, to chyba jeszcze na etapie czeladnika lub nawet może tylko ucznia, a może li tylko chłopca od zamiatania.
I wara księdzu od krytykowania innych ludzi, którzy przeżywają swoje życie lepiej niż ja, tylko dlatego że urodzili się w innej religii i inaczej zostali wychowani. A są ludźmi lepszymi ode mnie.
I tu gotów jestem bronić mojego stanowiska i mogę nawet podyskutować z księdzem, pewnie zagada mnie i zakasuje swoją elokwencją i edukacją, ale czy racja będzie po jego stronie????
Dodam tylko że czytam teraz książkę Syn Hamasu autorstwa Musaba Hasana Jusufa, syna jednego z siedmiu założycieli Hamasu i oczy otwierają mi się ze zdumienia. Co prawda doszedł on w końcu do zmiany wiary z został uczniem Jezusa. Ale jak opisuje on swego ojca, to ja temu ojcu nawet do pięt nie dorastam w jego muzułmańskiej miłości do własnej żony muzułmanki.
Nie można klasyfikować człowieka tylko na podstawie jego innego wyznania lub braku takowego. To nie religia determinuje nasze człowieczeństwo lub zezwierzęcenie, ani to jakimi ludźmi jesteśmy. To my sami tworzymy nasze życia i będziemy zbierać owoce naszych zachowań i czynów.
Podsumowując: jest mi wstyd jakim marnym uczniem Jezusa jestem ja.
PS. Dzięki Haniu za twój wpis, przypomniał mi , że zapomniałem w poprzedniej wypowiedzi poruszyć ten wątek.
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-22, 15:03
robot321 napisał/a:
życie składa się z całej gamy odcieni szarości i wszelkich innych kolorów, od mniej więcej 380 nm do ok. 780 nm jeśli mówimy o barwach widzialnych. Mój świat nie jest czarno-biały. A może to bardzo źle??? Sam nie wiem. Może lepiej byłoby, gdyby był dwu lub jednowymiarowy. O ileż prostsze byłoby wtedy życie. A jednak takie nie jest.
byłoby prościej, gdyby było czarno- białe.....a jest trudne, by tyle w nim innych kolorów.
Rob, ja rozumiem o czym mówisz...a ja mówie też o sobie....dla mnie tak łatwiej i dlatego identyfikuje sie z tym co bylo na rekolekcjach.....ale....zobacz jak mi trudno pracować na krokach z ludźmi, których zycie nie jest jednoznaczne.....jak tym ludziom trudno.....ja to rozumiem....ale też chcę i dla siebie i dla ludzi łatwego i prostego zycia !!
robot321 napisał/a:
są rzemieślnikami
a ja to rozumiem tak :
Bóg jest MIŁOSCIĄ.....ludzie uczący sie od Boga sa najwyżej - miłoscią.....a wszyscy inni , którzy Boga nie znają.....czy znaja milość ?
Ks.Dziewiecki, tak zrozumiałam - każe nam uczyc sie od samego źródła.....MIŁOSCI mamy uczyć się od sajem MIŁOSCI....a nie tylko od miłosci....od czegos powielanego może, niedoskonałego . Od Mistrza.....bo przeciez On jest w zasięgu naszej ręki, wzroku, mysli....i naszych potrzeb. Nie naśladujmy ludzi, nasladujmy Jezusa !!!
robot321 napisał/a:
gruby brak szacunku do innych ludzi.
i do siebie samego...zaznaczył. Rob...chcesz sie uczyc miłości ode mnie ??kiedy ja upadłam ?? czy nie lepiej od samego Jezusa ??Po co Ci pośrednicy, jak masz Mistrza ??
robot321 napisał/a:
Nie można klasyfikować człowieka tylko na podstawie jego innego wyznania lub braku takowego.
ja niczego takiego nie usłyszałam.
Usłyszałam,z ę Bóg jest milością a człowiek powołany do miłosci czyli do małżeństwa.
Wszyscy , którzy zaprzeczają, neguja Boga - nie znaja MIŁOSCI.....ale czy ks powiedział, ze są źli ??
nie usłyszałam tego.....
Skoro MIŁOSCIĄ jest Bóg.....ci ludzie uważają. że Bog anie ma, nie znaja więc MIŁOSCI....więc o czym z Nimi rozmawiać....no....nie o milosci, o wszystkim innym tak !! EL.
robot321 [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-23, 07:01
El,
żeby sprawę zakończyć i nie bawić się w przeciągania i kontrargumenty. Po przemyśleniu sprawy stwierdzam: że ks. Dziewiecki jest radykałem, ale nie jest to krytyka tylko stwierdzenie faktu.
On i jego przekaz są spójne, tzn. wygląd , słowa i czyny. I za to ma mój szacunek.
Ale pewne rzeczy mi się tu nie podobają. Może dlatego że to ja mam problem z prawdą i jej wyrażeniem. Może gdybym znalazł prawdę, też byłbym czarno-biały, tak jak Jezus.
Czy prawda boli? Czy miłość boli? Pewnie nie raz boli i to bardzo, na pewno boli brak miłości i brak prawdy. Może właśnie to co nazywamy tolerancją straciło swe pierwotne znaczenie i teraz jest przeinaczone w wyrazie i w formie.
Pierwotne znaczenie było: tolerować = ścierpieć tzn. dopuszczać coś lub kogoś do bycia obok, ale nie z przyjemnością ale z najwyższym trudem. I może dlatego tolerowanie innych obecnie ma być z uśmiechem i wręcz brakiem krytyki. A w zasadzie to nie wiemy jak Jezus tolerował np. rabbinów i innych dostojników. Mówił o nich plemię żmijowe, może to było wówczas najcięższe przekleństwo, tak jakby obecnie powiedzieć jakiś wyraz mocno niecenzuralny....tu nie będę przytaczał
EL. napisał/a:
Bóg jest MIŁOSCIĄ.....ludzie uczący sie od Boga sa najwyżej - miłoscią.....a wszyscy inni , którzy Boga nie znają.....czy znaja milość ?
No właśnie, nie wiem czy tu źle słuchałem, ale mój odbiór był taki, że oni nie wiedzą co to jest miłość.
tak samo odebrałem jego wypowiedź o singlach. Czy człowiek bez żony lub męża i dzieci jest dysfunkcyjny? Ja tego nie wiem , bo sie nigdy nad tym nie zastanawiałem. Może rzeczywiście tak jest.
Pan Jezus mówił żeby opuszczać rodziców , łączyć się i rozmnażać, nic nie mówił o byciu księżmi ani zakonnicami lub zakonnikami. Wiem że oni służą innym ludziom i że są zaślubieni Jezusowi przez właśnie śluby składane Jemu.
Nie wiem co o tym sądzić. Albo ja mam problem z uważnym słuchaniem lub nadinterpretuję słowa księdza, albo on wysuwa zbyt daleko idące wnioski.....
Lub może ja źle czytam Ewangelie, bo często uczniowie mówili do Jezusa: twoja mowa jest twarda.
Albo Jezus mówił: przyszedłem poróżnić ,... przyszedłem rzucić ogień.
Może to my staramy się wszystko uczynić takim miłym i słodkim i bezwysiłkowym i robimy błąd na samym początku i u podstawy i dlatego potem mamy problemy??????
Wystarczy już, bo za dużo mam pytań a za mało odpowiedzi.
Dobrego dnia.
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-23, 09:38
robot321 napisał/a:
No właśnie, nie wiem czy tu źle słuchałem, ale mój odbiór był taki, że oni nie wiedzą co to jest miłość.
no tak zrozumiałam...dla mnie to też rewolucja...ale podoba mi się.
Nie znaja Boga...a to On jest MIŁOSCIĄ...negują Boga - odrzucaja Go - czyli odrzucaja MIŁOSC...no tak rozumiem....nie ma w nich MIŁOSCI...ale może...jest milość....bo widzieli ja u rzemieślników ??
robot321 napisał/a:
Pan Jezus mówił żeby opuszczać rodziców , łączyć się i rozmnażać, nic nie mówił o byciu księżmi ani zakonnicami lub zakonnikami.
o tym ks tez mówił...musze zreknąc w notatki
robot321 napisał/a:
Nie wiem co o tym sądzić. Albo ja mam problem z uważnym słuchaniem lub nadinterpretuję słowa księdza, albo on wysuwa zbyt daleko idące wnioski.....
powtarzam, dla mnie to ez jest rewolucja....ale.....mnie to pasuje.
Rob, ja sie z Toba zgadzam....przeciez wiesz, przeciwko nie wystąpię..hahahahhaah.....no...tylko jak trzeba będzie !! hahahahhaha Cmoooooooook !!
Podsumowując, dla mnie poglady ks były bardzo ok, kupuję je....wiele spraw było absolutnie dla mnie nowych, potrzebuję czasu na przemyelsnia...Słuchałam bardzo uważnie i skrzętnie notowałam.....ale mózg od tych widomości zaczął mi sie lasować juz w piątek wieczorem...potem bylo coraz ciekawiej ale i trudniej.
Pozdro dla Wszytkich, dobrego dnia !! EL.
twardy [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-24, 13:33
A ja napiszę krótko.
Pod wpływem rekolekcji i nocnej rozmowy z Andrzejem, wczoraj założyłem obrączkę której do tej pory jednak nie nosiłem.
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-24, 13:39
O ooooooo......bo mój mąz też po rekolekcjach poprosił o swoją obrączkę....i chcę ją znowu włozyć.....o kurcze....!!! EL.
Imię małżonka/i: Kama
Wiek: 30 Dołączył: 22 Mar 2006 Posty: 345 Skąd: Warszawa
Wysłany: 2013-04-25, 10:41
Ks. Marek powiedział na czym polega prawdziwa miłość małżonków, którą powinna być podobna do tej jaką okazuje Pan Bóg w stosunku do wszystkich ludzi. Chodzi o miłość wierną, ofiarną i mądrą, która nie akceptuje grzechu i pomaga w nawróceniu.
_________________ "Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie" (Święty Ignacy Loyola)
"Najpierw modlitwa, potem przebłaganie, dopiero na trzecim miejscu - daleko "na trzecim miejscu"- działanie" (Święty Josemaria Escriva)
„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (List św. Pawła do Filipian 4:13)
„I nie uczynił tam wielu cudów z powodu ich niewiary” (Ew. Mateusza 13:58)
"Przysięga małżeńska i jej konsekwencje" - ks. dr Marek Dziewiecki www.sychar.org ::: www.skype.sychar.org ::: www.rws.sychar.org
Katarzyna1410 [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-25, 10:47
Nawiązując do dyskusji EL. i Robota - ks. Dziewiecki zajmuje się uzależnieniami. Z tej perspektywy i w tym kontekście przekazuje swoje przemyślenia.
W moim odczuciu słowa, które zostały wypowiedziane na rekolekcjach pozwalają podnieść głowę - myślisz o sobie, ze jesteś przegrany i nic nie możesz, a dowiadujesz się, że wiele od ciebie zależy (twojej wytrwałości, wiary, modlitwy etc.) i jesteś takim cichym bohaterem.
helenast [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-25, 11:38
==
Ostatnio zmieniony przez helenast 2013-11-06, 23:59, w całości zmieniany 1 raz
Marzena N [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-25, 12:35
Dla mnie słowa Ks Dziewieckiego były przekazane z perspektywy Ewangelii... Widać że zna bardzo trudne sytuacje z życia małżeńskiego... i stara się nie ulegać ludzkiej wrażliwości, która czasami potrafi błądzić... i nie zawsze jest zgodna z nauczaniem Jezusa...
Polecam wszystkim odsłuchanie konferencji ... tym którzy nie mogli przyjechać na rekolekcje.. tym którzy trafią na ten temat przypadkowo... i tym którzy byli na rekolekcjach... (właściwie tym którzy byli nie muszę polecać ... pewnie i tak to zrobią ... )
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2013-04-25, 12:36
helenast napisał/a:
Ks.Dziewiecki zajmuje się uzależnieniami . I właśnie to było widać w każdej konferencji , w każdej wypowiedzi Jego ... Przekładał sposób postępowania i myślenia pracy z uzależnionymi na inne płaszczyzny ... Postępuje wg pewnego schematu , szablonu zachowań w leczeniu przenosząc je na wszystkie inne sfery życia .... Nie zawsze to jest własciwa droga ...
Cytat:
ks Dziewiecki - notka biograficzna - cytat :
Publikuje książki i artykuły m.in. na temat psychologii zdrowia, profilaktyki i terapii uzależnień a także z zakresu komunikacji międzyludzkiej. Jego publikacje dotyczą również zagadnień pedagogicznych: kształtowania dojrzałej postawy wobec poszczególnych sfer ludzkiej rzeczywistości, wychowania seksualnego, formacji sumienia i dojrzałej religijności oraz sposobów udzielania odpowiedzialnej pomocy wychowawczej.
ekspert Ministerstwa Edukacji z zakresu przedmiotu "Wychowanie do życia w rodzinie". Doktorat z nauk o wychowaniu uzyskał na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie w 1988. Jest adiunktem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Autor kilkunastu książek z dziedziny psychologii wychowawczej,przygotowania do życia w rodzinie, profilaktyki i terapii uzależnień
Nieprawdą więc jest, że ks Dziewiecki zajmuje sie stricte i tylko problematyka uzależnień !!
Proponuje też zerknąc na tematykę Jego 50 pozycji książkowych, które napisał i zobaczyc, czym sie zajmuje oprócz uzależnień. EL.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
