Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Dominiko jedyne co mogę Ci poradzić to poproś psycholog by pokazała Ci jak przeciwstawić się mężowi i co robić by ponosił konsekwencje swojego zachowania. Jemu jest za dobrze. Ja bym się właśnie skupiła na tych sposobach reagowania, jak reagować, kiedy, jak ustalić granice w zachowaniu? Porozmawiaj o tym z psycholog.
krasnobar [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-18, 20:57
najpierw wypite piwo i upite whisky, na drugi dzien wypite pół wódki i pół whisky....pytanie:ale on przynosi ten alkohol ze sobą? czy te wszystkie napitki są u Ciebie w domu?
wiem, że wszystko jest dla ludzi, ale po co młodej matce tyle alkoholu w domu, piwo, wódka, whisky...a wylej do zlewu to świństwo i przynajmniej tyle będziesz miała z głowy....jeśli mąż opiekując się mocno małoletnim dzieckiem pije alkohol w tym samym czasie, to ewidentnie się do opieki nad tym dzieckiem nie nadaje.....gdyby coś się stało, pożar, jakis wypadek w domu czy coś, to przecież zabraliby mu dziecko do izby dziecka czy pogotowia opiekuńczego.....wywal alkohol i ustal raz a dobrze zasady opieki nad synem....jeśli złamie te zasady, zabierz klucz lub wymień zamki, tu już o dziecko chodzi i jego zdrowie i bezpieczeństwo...
Regina22 ma rację, jeśli sama nie potrafisz się przeciwstawić w tak oczywistych sytuacjach, to jak długo będziesz zwlekać, zanim udasz się sama po pomoc dla siebie?.
DominikaS [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-19, 09:28
Spokojnie.
Alkohol został po Sylwestrze, który się odbył u mnie i w całości przywieźli go moi przyjaciele.
Ja praktycznie nie piję alkoholu wcale przecież opiekuję się 4latkiem 24h/na dobę :)
Boję się bo jego Tata, Dziadek i Ojczym są alkoholikami ... On wsiada za kierownicę po alkoholu. Aby nie stała się jakaś tragedia ...
Nie - właśnie o to chodzi, że to nie jest jego dom.
Prosiłam go, aby nie jadł w domu. Nie będę utrzymywała męża, który wybrał "inne" życie.
Cholera to tak boli .... Jak pozbyć się tego uczucia miłości ... ??? Jak zapomnieć ... ???
D
krasnobar [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-19, 11:28
DominikaS napisał/a:
Cholera to tak boli .... Jak pozbyć się tego uczucia miłości ... ??? Jak zapomnieć ... ???
ja myślę, że to nie jest Twój główny problem. ani to, czy mąż jest alkoholikiem czy mu to grozi.....podpity ojciec zajmuje się małym dzieckiem, a Ty się martwisz, że za dużo pije i czy mu nie grozi alkoholizm? masz za mała wyobraźnię lub wiedzę na temat zagrożeń, jakie mogą zaistnieć w takich sytuacjach....nawet nie masz świadomości, że to TY możesz mieć też problemy, jeśli wyjdzie w awaryjnej sytuacji, że wiedziałaś, że ojciec popija, że alkohol był Twój, że zostawiałaś małego pod opieką ojca, mimo, że wiedziałaś, że pije....uwierz mi, za mniej silne przewinienia sąd rodzinny wyznacza kuratora (przykład zasłyszany z telewizji, bodajże z programu Elżbiety Jaworowicz: matka się kąpała, gdy dziecko spało, w tym czasie dziecko się obudziło i wyszło w piżamie z domu, była zima i śnieg.....wiesz, jaka machina urzędnicza się uruchomiła? pomijając fakt, że co oboje fundujecie synowi? ano wspomnienie zapachu ojca: wydech alkoholowy.....alkohol będzie mu się kojarzył z ojcem, a skoro większość dzieci naśladuje ojców, to....sama możesz sobie dokończyć....
jeśli Cię tak martwi to, że mąż wsiada po pijanemu za kierownicą, to czemu nie zadzwonisz na policję i nie poinformujesz o tym fakcie? przecież tu nie chodzi o Twojego męża tylko, a co z inymi użytkownikami ruchu, którzy mogą być ofiarami pijaka za kierownicą?
Dominika, to są jakieś podstawowe sprawy, wobec których nie potrafisz postępować właściwie....możesz odpowiedzieć na pytanie, czemu nie pójdziesz po pomoc dla siebie? czemu ktoś, specjalista Ci nie powie, skąd ta bierność, jak z nią walczyć, jak nad nia pracować? szkoda twojego syna, bo niestety oboje rodziców ma mało dojrzałych....jeden destrukcyjny, a drugi bierny wobec destrukcji.pozdrawiam, s.
DominikaS [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-19, 12:29
Masz rację ... :(
Nie wiem co się ze mną dzieje ???
Sama nie poznaję siebie :(:(:(
MeggiM [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-22, 21:42
DominikaS napisał/a:
Masz rację ... :(
Nie wiem co się ze mną dzieje ???
Sama nie poznaję siebie :(:(:(
Dominiko, a nie chcesz iść do psychoterapeuty? sama lub z mężem? Myślę, że trochę by to pomogło uporządkować Wasze relacje, a przynajmniej Ty byś popatrzyła z boku na swoje życie. Musisz też wymagać od swojego męża i stawiać granice. On ma też obowiązki wobec waszego syna. Pozdrawiam i trzymaj się cieplutko! Masz synka i w trudnych chwilach pomyśl sobie o tym.
Agnieshka [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-22, 23:20
Cytat:
Nie wiem co się ze mną dzieje ???
Zdaje mi sie ze probujesz ''chronic'' meza i byc moze podswiadomie wierzysz w to, ze takie zachowanie byc moze pokaze mu ze go kochasz a to byc moze wstrzasnie nim i doprowadzi do zmiany. Nic bardziej mylnego. Jest w Tobie wyraznie strach skoro obawiasz sie stawiac kroki radykalne i wynikajace z madrej dojrzalej milosci bo przeciez kochasz swego meza. Ale czy go kochasz dojrzale?
Boisz sie aby Twoj maz poniosl konsekwencje swych zachowan, bardzo niedojrzalych, bo byc moze myslisz ze to Ciebie bedzie winil za to ze przyslowiowo przyszla kryska na matyska. Maz musi spasc na dno aby zrozumiec co robi, musi sie stoczyc aby sie ocknac i zaczac budowac. Ty jak na razie zarzucasz mu kolem ratunkowym, on je lapie, tonie i lapie Twoje kolo bo sam plywac sie nie nauczyl. Pozwol mu ponosic konsekwencje decyzji jakie podjal. Kochasz swego meza ale czy Ty w swojej milosci do meza kochasz siebie? Macie razem dziecko, zreszta nieletnie, wiec i tez siebie i dziecko trzeba chronic. W sposob jaki podchodzisz do meza nie wychodzi mu na dobre dlatego ze tkwi on w zamknietym kole, popelnil blad, ukryl, nie poniosl kary, jest ok i tak od nowa. Maz nie zachowuje sie dojrzale a jak dziecko. Najbardziej smutne jest to ze Wasze dziecko jest w pewien sposob swiadome sytuacji, jezeli jej nie rozumie to wyczuwa emocje, pewnie multum negatywnych jakie eksploduja w tej niestety toksycznej sytuacji. Dzieci pamietaja bardzo duzo, pewne zdarzenia zostawiaja na nich nieodwracalny slad i warto abys o tym pamietala, Dominiko. Znam dzieci piecioletnie ktore bardzo obrazowo potrafia mowic o zdarzeniach sprzed dwoch lat.
Zycze Ci darow Ducha Swietego w podejmowaniu decyzji.
DominikaS [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-26, 13:00
Sluchajcie chcialam Wam serdecznie podziekowac za pomoc. Rozpoczelam prace nad soba. Wspolnie z Pania Psycholog dam rade :) No i przede wszystkim z Bogiem. Uwierzylam, zaufalam i wiem, ze to nie jest koniec ... to dopiero poczatek mojego cudownego zycia ... i mam za co dziekowac !!! Dziekuje za mojego cudownego syna i prosze Was o modlitwe, abym go madrze wychowala. Zdalam sobie sprawe, ze Bog wie lepiej i moze nie jest nam dane bycie razem z moim mezem. Ja jestem uparciuch i jeszcze tam ze soba w srodku walcze, ale ...
MeggiM [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-26, 18:30
DominikaS napisał/a:
Sluchajcie chcialam Wam serdecznie podziekowac za pomoc. Rozpoczelam prace nad soba. Wspolnie z Pania Psycholog dam rade :) No i przede wszystkim z Bogiem. Uwierzylam, zaufalam i wiem, ze to nie jest koniec ... to dopiero poczatek mojego cudownego zycia ... i mam za co dziekowac !!! Dziekuje za mojego cudownego syna i prosze Was o modlitwe, abym go madrze wychowala. Zdalam sobie sprawe, ze Bog wie lepiej i moze nie jest nam dane bycie razem z moim mezem. Ja jestem uparciuch i jeszcze tam ze soba w srodku walcze, ale ...
Dominiczko, cieszę się bardzo! :) Tak trzymać! świat naprawdę nie kręci się tylko wokół naszych mężów, a Ty masz wspaniałego syna, więc musisz być silna nawet dla niego. Otaczam Cię modlitwą i życzę dużo optymizmu i radości :) Trzymaj się cieplutko.
DominikaS [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-30, 21:39
Wybaczam, kocham i czekam ...
krasnobar [Usunięty]
Wysłany: 2013-01-30, 22:23
Dominiko, pozdrawiam Cię i wspieram modlitwą...z Naszym Ojcem W S Z Y S T K O się układa, czasem jedynie potrzeba na pewne rzeczy trochę więcej czasu, na inne mniej, ale wszystko się układa.sprawdzone na żywym(moim)organizmie. z Panem Bogiem! s.
DominikaS [Usunięty]
Wysłany: 2013-02-09, 12:35
Jakze mozna tak kochac ???! Sluchajcie u mnie jakis paradoks im bardziej maz sie oddala i szanse maleja ja go bardziej kocham. Nie robie nic czekam. Jutro jedziemy na tydzien z synem na ferie i uwaga z Mama mojego meza a maz nas tam zawiezie. Zlo dobrem zwyciezaj !!! Mam nadzieje ze kiedys choc odrobinka tego dobra do mnie wroci. Co o tym myslicie ??!
grzegorz_ [Usunięty]
Wysłany: 2013-02-09, 19:53
Podobno dobro wraca, choć niekoniecznie wróci w postaci dobrych uczynków męża.
Brak nienawiści, mszczenia się, .... pozwoli po latach myśleć o sobie dobrze
DominikaS [Usunięty]
Wysłany: 2013-03-03, 13:27
Moi Drodzy !
Bardzo Wam dziękuje, że jesteście. Ja cały czas bardzo dużo czytam i uczę się od Was.
Odzyskałam spokój. Nie wiem jakie plany ma wobec mnie Bóg, ale jestem spokojna.
Przyglądam się sobie, swojemu małżeństwu, małżeństwu Rodziców i ludziom ...
Uczęstniczyłam przez internet we mszy w Czatachowej. Ojciec Daniel powiedział tam, że Pan Bóg uzdrawia Dominikę - popłakałam się.
W moim małżeństwie nic się nie zmieniło. Mąż dzisiaj przyjeżdża - zaproponował, że zrobi obiad.
Ja mam świetny kontakt z jego Mamą z czego się bardzo cieszę ...
Nie wiem co się stanie, ale szturmuję Niebo. Wysyłam do wszystkich klasztorów w Polsce prośby o modlitwę za moje małżeństwo.
Dużo rzeczy się nauczyłam, jestem bardziej zorganizowana ... często upadam, ale się podnoszę szybciutko dla siebie, dla męża, dla dziecka ...
Myślę, że długa droga przede mną, ale dam radę ... dużo się modlę ...
Pozdrawiam i dziękuje.
W tym tygodniu modlimy się również za moje małżeństwo i już wam wszystkim dziękuję
D
[ Dodano: 2013-08-08, 14:08 ]
Moi drodzy. Moj maz zamieszkal z kochanka. Ja caly czas ucze sie zyc z Jezusem. Duzo czytam. Ciesze sie z kazdego dnia. Ale teraz zaczynam odczuwac samotnosc. Boli mnie to ze maz jest z inna kobieta. I chociaz wiem ze to jest zludne szczescie zastanawiam sie kto tu ponosi konsekwencje naszego rozstania? Prosze Was o modlitwe !!!
[ Dodano: 2013-08-08, 14:23 ]
Moi drodzy. Moj maz zamieszkal z kochanka. Ja caly czas ucze sie zyc z Jezusem. Duzo czytam. Ciesze sie z kazdego dnia. Ale teraz zaczynam odczuwac samotnosc. Boli mnie to ze maz jest z inna kobieta. I chociaz wiem ze to jest zludne szczescie zastanawiam sie kto tu ponosi konsekwencje naszego rozstania? Prosze Was o modlitwe !!!
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
z Panem Bogiem! s.
