Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Nie chcę zostać niesprawiedliwie potraktowany przez sąd ale jeszcze bardziej nie chcę skrzywdzić żony... Cały czas staram się aby nie odpowiadać złem na zło.
Gołąbku, czy sprawiedliwość może być krzywdą?
Po to Bóg stworzył prawo (bo to Bóg był pierwszym prawnikiem), by stosować się do niego i korzystać z instytucji, które pomogą nam poruszać się w świecie zawiłości prawnych i wszelkich kruczków. Decyzja o wzięciu prawnika niczego nie przekreśla, ani nie krzywdzi żony. Ale przynajmniej będziesz miał fachowca, którego będziesz mógł się poradzić w wielu sprawach. Przecież on bez Twojej zgody niczego nie powie, ani nie zrobi - nawet gdyby chciał stosować mętne metody. Ale nie dawaj się sam krzywdzić, nikomu ta ofiara nie jest potrzebna.
Miłość do męża/żony nie może wiązać się z pozwalaniem na krzywdzenie nas, postaw wyraźne granice. Kocham - ale nie pozwolę się skrzywdzić, bo ja też jestem człowiekiem, Dzieckiem Bożym, godnym miłości Boga - mam prawo i obowiązek się bronić i starać się o sprawiedliwy wyrok, używając do tego uczciwych i czystych metod.
Jeśli masz taką możliwość, zwróć się o pomoc prawną.
To co stanie się w sądzie, czy uzyskasz ten rozwód, czy nie (zapewne w końcu uzyskasz, jeśli żona nie zmieni zdania) to będzie to już odpowiedzialność moralna i duchowa tych, którzy przyczynili się do orzeczenia tego rozwodu. To obciąży ich sumienie - Ty odpowiadasz jedynie za swoje.
Tylko wiesz co - rozwód może i zostanie orzeczony, ale małżeństwo przecież i tak będzie trwało nadal. I nadal będzie pod opieką Boga - który może jedynie na ten moment ma dla Was inny plan. Po coś. Nie wiemy, po co....
Trzymaj się ciepło, nie poddawaj, na pewno wielu z nas tutaj wspomina Ciebie w modlitwach. :)
Jarek321 [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 09:32
Gołąbku, o samym Twoim nicku można by napisać kilka zdań. Ale lepiej wpisz w googla "gołąbek", kliknij "grafika" i zobacz czy to co widzisz na zdjęciach jest Twoim ideałem samego siebie. Jeżeli tak jest, to ... tutaj postawię kropkę. Może powiem tylko tyle, że zajęciem niewiast było oskubywanie drobiu z piór, z potrzeby zrobienia rosołu czy czarniny. Dobrze im to wychodzi. Mógłbym nawet rzec: "chwała im za to".
O sobie mówisz "gołąbek", o żonie, która - cytuję - "może mi odebrać dobra materialne" - "Joasia, której chcesz przynosić kwiatki". Po mojemu zaplątałeś się.
Mam taką radę - jeżeli postawa "gołąbka" nie udobruchała Joasi, to możesz spróbować postawy kiciusia lub rybki. Spróbuj, może ją udobruchasz To oczywiście maksymalny sarkazm, ale nie wiem jak krócej przekazać to, co chcę przekazać.
W drugim linku w moim podpisie jest wykład Fabiana Błaszkiewicza SJ. Posłuchaj, popatrz na niego, jak się zachowuje, jak mówi, co mówi. A w linkach poniżej inni konkretni mężczyźni. I zacznij odkrywać w sobie inne cechy, które sam Bóg Ci dał, stwarzając Cię człowiekiem, tzn. mężczyzną. Na swój obraz i podobieństwo.
Błaszkiewicz powiedział m.in. coś takiego - że od czułości w związku to jest kobieta i żadna kobieta nie potrzebuje od mężczyzny w pierwszym rzędzie czułości, tylko poczucia bezpieczeństwa. Bo od czułości to jest właśnie kobieta.
Dla przykładu: czy Tobie potrzebny byłby w domu inny facet?
A gołąbek... może dać poczucie bezpieczeństwa pewnie tylko dziecku, ale i tak do czasu gdy nie wróci mama. Wtedy dziecko odstawia pluszaka na półkę.
Norbert1 [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 09:41
Jarek321 napisał/a:
Mam taką radę - jeżeli postawa "gołąbka" nie udobruchała Joasi, to możesz spróbować postawy kiciusia lub rybki. Spróbuj, może ją udobruchasz To oczywiście maksymalny sarkazm, ale nie wiem jak krócej przekazać to, co chcę przekazać
hee a może by tak pomyslec nad ORŁEM....
ten jest drapieznik
...ale zaciekle chroni swoje gniazdo
Elżbieta [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 10:13 Re: kolejny złamany związek... :(
golabek napisał/a:
Witajcie,
Długo wahałem się zanim dokonałem rejestracji na tym forum. Nie ukrywam, że czytając Wasze historie powtarzałem sobie, że nie potrzebuję niczyjej pomocy. Dziś otrzymałem wezwanie do RODK i przyznam, że jest mi coraz bardziej ciężko.
Nie chcę się skarżyć jak mi jest źle i samotnie. Chcę Was poprosić o modlitwę za moje małżeństwo i słowo wsparcia. Nie chcę narzucać się znajomym swoim nieszczęściem.
Żona odeszła ode mnie po rokuh małżeństwa. Nie posiadamy dzieci. Nasze małżeństwo rozpadło się podczas pierwszego kryzysu. Nie udało mi się dokończyć studiów, nasze mieszkanie nie było jeszcze wyremontowane i mieszkaliśmy z moimi rodzicami. Zaraz po ślubie założyłem firmę, która nie przynosiła zysków. Żona nie czuła wsparcia ode mnie. Za to odbierała moje zachowanie jako brak szacunku wobec niej. Ja wiem, że zbyt mało się starałem o żonę i byliśmy bardzo mało samodzielni.
Po kilku miesiącach rozłąki żona wniosła pozew o rozwód bez orzekania o winie. Nie zgodziłem się. Zaproponowałem terapię małżeńską. Żona przyszła na pierwsze spotkanie. Podczas drugiej wizyty w poradni odmówiła podjęcia terapii i zażądała opinii o niepowodzeniu terapii.
Niedługo później doszło do drugiej rozprawy. Znów odmówiłem zgody na rozwód i zostaliśmy skierowani do Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego. Żona ponadto dostała polecenie przygotowania dowodów mojej winy rozpadu małżeństwa.
Za trzy tygodnie pójdę na badania specjalistyczne. Mam nadzieję, że choć żona nie może na mnie patrzeć, to może spojrzy na mnie troszkę inaczej, troszkę jak kiedyś...
Dzisiaj mieszkam w wyremontowanym domku. Jestem finansowo samodzielny. Tylko co z tego, jeśli jestem sam...
Wiem jedno. Nie ma we mnie przyzwolenia na zło i na rozwód nie zgodzę się choćbym miał być jedynie winnym. Jest we mnie nadzieja, że dopóki walczę, jest szansa na cud uratowania małżeństwa. Nawet nie chcę myśleć, co będzie gdy cudu nie będzie...
Wiem, że po rozstaniu zamiast zacisnąć zęby i poprawiać swoje życie dla żony, zachowywałem się jak dziecko, któremu zabrano cukierka... Zamiast poprawiać błędy płakałem, rozpaczałem, popadałem w złość. Być może po prostu odbieram teraz to na co zasłużyłem. Dlatego nie proszę o współczucie ale dobre słowo nadziei, że Joasia zechce dać nam drugą szansę.
Pozdrawiam,
adam
Adamie, nie trać WIARY!
"Pod Twoją obronę" - za Wasze małżeństwo!
golabek [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 13:11
Jarek321 napisał/a:
Gołąbku, o samym Twoim nicku można by napisać kilka zdań.
Nick jest od mojego nazwiska.
Jarek321 napisał/a:
O sobie mówisz "gołąbek", o żonie, która - cytuję - "może mi odebrać dobra materialne" - "Joasia, której chcesz przynosić kwiatki". Po mojemu zaplątałeś się.
Zawsze byłem gotowy do dzielenia się tym, co posiadam. Byłem przeciwny wszelkim rozdziałom majątku. Nadal chcę tworzyć wspólne życie z Joasią. Zaskoczyła mnie jej postawa roszczeniowa i wystraszyła. Ty nie wystraszyłbyś się znacznych roszczeń finansowych od osoby, która nie ma skrupułów? Wielokrotnie mówiłem Joasi, żeby dała znać, jeśli tylko czegoś będzie potrzebowała. W pozwie napisała, że po tym jak odeszła, nie interesowałem się jej sytuacją finansową...
Jarek321 napisał/a:
Mam taką radę - jeżeli postawa "gołąbka" nie udobruchała Joasi, to możesz spróbować postawy kiciusia lub rybki. Spróbuj, może ją udobruchasz To oczywiście maksymalny sarkazm, ale nie wiem jak krócej przekazać to, co chcę przekazać.
Nigdy nie byłem gruboskórny i wyprany z emocji, jesli o tym mówisz. Niestety wychodzi na to, że nie jestem prawdziwym facetem. Choć w pozwie widocznie jest napisane, że nie obdażałem Joasi wystarczającą uwagą i czułością.
Jarek321 napisał/a:
W drugim linku w moim podpisie jest wykład Fabiana Błaszkiewicza SJ. Posłuchaj, popatrz na niego, jak się zachowuje, jak mówi, co mówi. A w linkach poniżej inni konkretni mężczyźni. I zacznij odkrywać w sobie inne cechy, które sam Bóg Ci dał, stwarzając Cię człowiekiem, tzn. mężczyzną. Na swój obraz i podobieństwo.
Posłucham wieczorem
Jarek321 napisał/a:
Błaszkiewicz powiedział m.in. coś takiego - że od czułości w związku to jest kobieta i żadna kobieta nie potrzebuje od mężczyzny w pierwszym rzędzie czułości, tylko poczucia bezpieczeństwa. Bo od czułości to jest właśnie kobieta.
Dla przykładu: czy Tobie potrzebny byłby w domu inny facet?
Znów pokazujesz mi, że nie byłem i nie jestem prawdziwym mężczyzną. Nie potrafiłem zapewnić żonie bezpieczeństwa, którego potrzebowała. Czy wobec tego sugerujesz, że poprostu odbieram zapłatę za czyny i za to jaki byłem dla Joasi?
Jarek321 napisał/a:
A gołąbek... może dać poczucie bezpieczeństwa pewnie tylko dziecku, ale i tak do czasu gdy nie wróci mama. Wtedy dziecko odstawia pluszaka na półkę.
... napisz mi proszę też, jak według Ciebie powinienem się zachować, bo jak nie to już zrozumiałem.
Mirela [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 14:01
Gołąbku
Bardzo to ryzykowne. Ciągle szukasz potwierdzenia swojej męskości, mało tego masz nawet przekonanie ,że to atak na Ciebie, przynajmniej takie sprawiasz wrażenie.
Nie Joanna , nie przypadkowy człowiek ma ja potwierdzić ...Potwierdzić ma ją Bóg i do niego biegasz po siłę ...do podejmowania mądrych decyzji i stawiania mądrych kroków.
Nie martw się ,że coś moze w przekonaniu innych obserwatorów, czy Cibie samego robisz coś powiedzmy nie tak...nie ma znaczenia...Ma znaczenie co z tym zrobisz...W jednej chwili nie zmienisz świata , zmieniaj siebie, z pustego nie nalejesz...zwracaj się do Boga przede wszystkim ze światłym Kapłanem.
pozdrawiam
Jarek321 [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 14:02
Ja Ciebie nie znam, gołąbku, wyciągam tylko własne wnioski z tego co piszesz na forum ogólnym. Nie chodzi mi o to, że mężczyzna = macho i nie pokazuję że:
golabek napisał/a:
nie byłem i nie jestem prawdziwym mężczyzną
To są Twoje słowa, nie moje. Zrozumiałeś z nich to co chciałeś zrozumieć. Jaki jest człowiek, w tym mężczyzna to w ogólności opisuje Rdz 1, 27:
Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz,
na obraz Boży go stworzył:
stworzył mężczyznę i niewiastę.
Jesteś (chcesz czy nie chcesz ) obrazem Boga.
Ale jak wykorzystasz ten obraz, który masz w sobie, który jest Tobą, to już zależy od Ciebie.
Twój post zwrócił mi po prostu uwagę tym, że z jednej strony piszesz o swoim stosunku do żony w sposób infantylny (te kwiatki, "Joasia" itd.), po czym teraz "walisz na odlew" tekstem:
golabek napisał/a:
Zaskoczyła mnie jej postawa roszczeniowa i wystraszyła. Ty nie wystraszyłbyś się znacznych roszczeń finansowych od osoby, która nie ma skrupułów?
No to jak jest: "Joasia", której trzeba dać kwiatki i absolutnie nie straszyć prawnikami czy "osoba niemająca skrupułów"? Przyznasz chyba sam, że gdzieś są dziury w Twojej logice.
Jedyna myśl, która mi się nasuwa po Twoich pytaniach, to zastanów się po prostu jaka Twoja żona jest, bez przepuszczania własnych wyobrażeń o niej przez własne filtry "Joaś", kwiatków i "osoby bez skrupułów".
Norbert1 [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 14:58
golabek napisał/a:
Czy wobec tego sugerujesz, że poprostu odbieram zapłatę za czyny i za to jaki byłem dla Joasi?
Gołabku bynajmniej nie odbierasz zapłaty....
bo tak naprawde nikt tego nie wie czy będąc innym ,to i tak nie powstanie problem....
można sobie tłumaczyc,można wyszukiwac stek win,
można..można....
a sprawy wyglądaja znacznie prościej...
dwoje ludzi stających wobec problemów...komunikuje te problemy....
i słysząc siebie nawzajem ...zmieniaja to....
no cóż....
a wszelkie inne formy sa na wskroś mało dojrzałe...
a dalej
bez sensu jest jak dla mnie wdziewać worek pokutny..bez sensu jest gdybanie
jakbym był taki to???....
bez sensu jest wykłądanie się na tacę z dopiskiem
coś pysznego(danie dnia)....
a czemu???
bo jak ktos ma niestrawnośc to i tak ..ma gdzies te pyszne danie....
Gołąbku....
ani nie jesteś mało męski,ani nie jestes zbyt rozlazły....
poprostu jestes mężem Joasi...
i to jest prawda!
tylko że Joasia nie winna przesłaniać ci całego świata
bądz odwrotnie nie winno się wsio kręcic wokół Joasi
nie wiem co chciał wyrazić Jarek....
ale facet..to facet
wkurzyłes się roszczeniami -oki
zaskoczyła cie posstawa zony-oki
ale skorom facet to wiem czego chce....
a ta wiedza to
chcę byc mężem..czy nie
i chyba najwięcej zalezy od tej odpowiedzi(twojej odpowiedzi)
pozdrawiam
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 15:47
Cytat:
Opinia z RODK zawiera informację, że mieszkam z rodzicami, kiedy niemal od roku mieszkam sam w wyremontowanym dla nas domu.
Myślałeś o tym, żeby napisać odwołanie się od decyzji? W tym momencie nie występujesz wszak przeciwko komuś, tylko za prawdą. Warto, aby wszystko co w sądzie przechodził będziesz - właśnie o prawdę się opierało.
AdrianQ7 [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 16:42
Mam trochę podobne wrażenie, jak Jarek - czas rozstania to czas uczenia się bycia mężczyzną.
Do linku Jarka dorzuciłbym ten: http://www.youtube.com/watch?v=4tP0RU7XWQk
KONIECZNIE ZOBACZ I MYŚL... jaki masz się stać. TU MASZ ODPOWIEDŹ, PO CO TO WSZYSTKO..
(zobacz wszystkie części, nie tylko 1-szą)
Nie kupuj kwiatów i zniczy, bo żona już nad wyraz wyraźnie pokazała Ci, jak ją to interesuje. Bądź mężczyzną, który broni małżeństwa - ale nie z poczucia osamotnienia, tylko z wiary, że twoje małżeństwo zostało ważnie zawarte przed Bogiem, że jest niezatartym sakramentem, że przed Bogiem złożyłeś przysięgę i chcesz jej dotrzymać - i tyle.
Wrócicie do siebie (kiedyś), ale nie licz na to teraz. Licz tylko na Boga, że On Ci jest potrzebny, nikt inny... i nic innego...
golabek [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-14, 23:22
Nie wiem, skąd w Was tyle mądrości i dlaczego zawsze czuję się jak małe dziecko bez lizaka, gdy tutaj przychodzę.
Takie uszczypnięcie jednak pomaga.
Pomyślałem, że zamiast uganiać z kwiatami na kolejną rocznicę, zadzwonię i zapytam, na co i ile żona potrzebuje pieniędzy. Postaram się omówić tą sprawę polubownie a jednocześnie będzie to szansa na spotkanie inne niż w sądzie.
Najwyżej zasłonki poczekają ;)
Norbert1 [Usunięty]
Wysłany: 2012-05-15, 09:56
golabek napisał/a:
i dlaczego zawsze czuję się jak małe dziecko bez lizaka, gdy tutaj przychodzę.
gołabku bo sam sie stawiasz w tej roli...a mozesz czuc się jak duzy facet
a nawet że z lizakiem
a co do tego innym.....
pozdrawiam
Marek75 [Usunięty]
Wysłany: 2012-06-01, 00:17
Witajcie po dłuższej przerwie
niestety dzisiaj dowiedziałem się dziś że moja żona definitywnie chce rozwodu i uważa 5 lat małżeństwa za stracony czas
przepraszam że się podpinam pod wątek kolegi ale tytuł jak najbardziej oddaje sytuację w jakiej się znajduję
proszę tylko was o modlitwę bo nadzieji to ja już nie bardzo mam
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Zadaniem Stowarzyszenie Trudnych Małżeństw SYCHAR jest wspieranie rozwoju naszej Wspólnoty - powstających Ognisk Sycharowskich poprzez m.in. drukowanie materiałów, ulotek... Pomóż nam pomagać małżonkom, umacniać ich w wierności i nadziei! >>
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
To oczywiście maksymalny sarkazm, ale nie wiem jak krócej przekazać to, co chcę przekazać.
) obrazem Boga.
