Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
..ślub to moja wielka pomylka, malzenstywo pomyłka , cale moje zycie pomylka, nienawidze Boga bo uczynil mnie glupia
Bóg bardzo Cię kocha więc jak mógłby z Ciebie zrobić głupka?........... jest Twoim najlepszym ojcem, przyjacielem tylko pozwól Mu sobie pomóc , otwórz drzwi swojego serca szeroko, a poczujesz Jego moc.
Kiedyś też uważałam że całe moje życie to jedna wielka pomyłka, że nie zasłużyłam na to co mnie spotkało, dzisiaj wiem że Bóg chciał mi pokazać co było złe w moim życiu, co powinnam zmienić, jak powinnam pracować nad sobą. Bo tak naprawdę to powinnaś zacząć pracę od siebie, pozwolić sobie pomóc kiedy Ty będziesz silna, to i twoje życie się zmieni ale aby tak się stało musisz zaufać Bogu oddać wszystkie swoje sprawy Jemu.
Pogody Ducha Jagodzia pozdrawiam cieplutko i pamiętaj nie jesteś sama
oszukany [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 17:00
...To jest bardzo zrozumiałe, że Jesteś w stanie w którym szukasz winnego Twojego położenia, sytuacji, ciągle szukasz... i chcesz w bezradności winić każdego, kto miał wpływ na poczucie wyrządzania Ci krzywdy. Ale tą drogą nie zajdziesz daleko. Każdy gest w Twoją stronę nie odbieraj jako atak lub próba zranienia cię jeszcze bardziej. Masz bardzo ogromną potrzebę, zrozumienia, akceptacji i współczucia ... przede wszystkim jako osobie bardzo skrzywdzonej przez ludzi (tych Najbliższych- którzy powinni Cię byli chronić.. a krzywdzili), którzy poprzez swoje złe zachowania, wzorce zranili cię dość głęboko. Twoje ogromne zranienia, nieuzdrowione ciągną się za tobą i ciągną dalej w dół. Sytuacja która cię spotkała nie pozwala ci wyjść z roli ofiary – bo chronisz swoje delikatne, zranione i skrzywdzone wnętrze. To nie jest dobry doradca stan w którym tkwisz. W takich sytuacjach uparcie trwa się w swojej klatce Zranienia i schodzi się na emocjonalne dno, w którym musisz podjąć decyzję – albo tam pozostajesz i cierpisz i tracisz siły i energię jak tonący próbujący zaczerpnąć powietrza albo zaczynasz się od niego odbijać z pomocą wszystkiego co ci staje do pomocy na drodze.
To jest właśnie Twój czas na odbicie się i uzdrowienie SIEBIE i Swoich Emocji. Masz przecież dzieci. Nic Ci teraz nie da walka z mężem, szarpanie się z nim i zatracanie siebie jeszcze bardziej. Tracisz samą Siebie i swój szacunek, godność i poczucie wartości. Bez szacunku do samej siebie tylko będziesz tracić i coraz bardziej mąż będzie Cię upokarzać. Bo jeśli Ty sama do Siebie nie masz zdrowego szacunku, tym bardziej mąż nie będzie miał do Ciebie. To ty wyznaczasz granicę w którym drugi człowiek ma prawo ingerować i wchodzić w Twoją sferę i tym samym traktować cię właśnie tak jak chcesz i w tych granicach - pod warunkiem, że je chronisz.
Nie znalazłąś się na tym forum przez przypadek. Ratuj najpierw Siebie i dzieci... z mężem teraz nic nie zrobisz. Wiem , że nasze słowa trudno docierają do Ciebie, są tak łatwo rzucane na tapetę i tak lekko wypowiadane, że Ty tym bardziej nie znajdujesz dla nich sił, motywacji i przeraża cię że coś musisz zrobić kiedy masz wrażenie wyczerpania fizycznego i psychicznego. Ale to Ty musisz Podjąć ten krok do zdobycia sił i uzdrowienia Nikt za Ciebie tego nie zrobi. Każdy z nas przechodził taki etap w swoim życiu w zróżnicowany sposób i stanął w miejscu w którym musiał podjąć decyzję taką jaką teraz Ty musisz podjąć. To co tu przeczytasz jest zbieraniną ludzkich tragedii, krzywd, przeżyć, doświadczeń i sposobu który zaczął ich uzdrawiać. Nie jesteś Sama, każdy z nas przechodził beznadzieję w której jak Maksymilian w "seksmisji" krzyczał "... widzę ciemność, ciemność widzę ..." i nic poza tym. Dopiero kiedy postanowiliśmy uzdrawiać swoje życie zwracając się też przy tym do Boga zobaczyliśmy wtedy, że zaczynamy wracać do normalności stanu własnych emocji, ducha i psychiki.
Pamietaj, że BÓG zesłał i pozwolił z miłości do nas ...i uratowanie nas...na skrzywdzenie swojego Syna. Zapewne wiesz jakie Jezus przeszedł w samotności i w poczuciu opuszczenia piekło na ziemi, które zgotował mu właśnie Najukochańszy obiekt stworzony na podobieństwo i obraz Boga- Człowiek. Walka i bunt który jest teraz w Tobie musi doprowadzić do rewolucji i przewartościowania i procesu uzdrawiania Twojego życia.
Daj sobie szansę na bycie mądrzejszą, lepszą i uśmiechniętą Kobietą, którą zauważy twój mąż i dzieciom daj szansę na bycie z uśmiechniętą, silną i kochającą zdrową miłością Mamą...Nie daj dzieciom powodu do utraty bezpieczeństwa, do strachu, i braku miłości Pomyśl też o Bogu i o szlachetności jaką daje wyjście z cierpienia. Stajesz się wtedy innym człowiekiem jakoby zmartwychwstały z grobu pełnego bólu, cierpienia, krzywd, zranień, żalu i smutku. Dostajesz wtedy nową energię...z różnym czasem przechodzi się ten etap. To zalezy tylko od tego jak długo będziesz chciała tkwić w tym w czym jesteś i motywacji by to zmienić...na lepsze.
Jagodzia76 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 17:19
nie, nie, nie eieeeeeeeeeeeeeee juz nie piszcie mi o tych calych technikach a la psychologicznych i o Bogu - ja niechce BOGAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA , ja Go niechce , niech On bedzie dobry albo zly to juz niewazne - bo ja Boga niewidze w ludziach , juz taka jestem ze najbardziej przemawia do mnie to jak widze jak zyja ci ktorzy wierza w tego Boga ...zas za nim tu trafilam - spotkalam ludzi ktporzy krytykowali papieza,kosciół -pouczali innych - a wszystko bylo pelne obludy , pychy ...ja jestem zla, jestem glupia ale przynajmniej, nieudaje swietej .........
a z meze walcze tylko o pienaidzie, pienaidze ktore pozwola ze dzieci nie beda glodne a ja przestane zebrac i tracic swoja godnosc ....
i wiecie co chyba lepiej byc dziwka, dziwka taka 100 % przynajmniej ma sie wyzszosc nad innymi w tym sensie ze człowiek nieponiza sie zebrzac ....ide od was, jesteście mili, dajecie mi duzo cieplych slow, ale to nie moj czas : ja musze przetrwac zimę ... i nie mam ani czasu ani zadnmych mozliwosci na duchowe naprawiane mojego zycia .BOG niech sie wypcha
Satine [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 17:58
Brak Ci pieniędzy?
Składasz wniosek o alimenty.
Na jakiej podstawie mąż może odebrać Ci dzieci? Nie piszesz nam wszystkiego? Bo jeśli niczego złego nie zrobiłaś - to na jakiej podstawie może Ci je odebrać?
Zamiast wysyłać mężowi smsy z netu, szukaj informacji i miejsc, gdzie możesz zwrócić się o pomoc, poradę prawną i złożyć wniosek do sądu o alimenty.
Masz dzieci, przykro mi - ale powołaliście je na świat, jesteś matką i musisz się ogarnąć i zostawić gdzieś swoje bóle na boku, by zadbać o ich dobro.
Chyba, że nie zależy Ci na tym - stąd może pogróżki męża, że Ci je zabierze...
Działaj.
Bo cóż innego możemy Ci poradzić?
Oczekujesz, że ktoś wszystko załatwi za Ciebie? Prawnika, pisma, pracę, ściągnie kasę od męża, albo poda sposób, jak to zrobić?
To podajemy. Wszystko odrzucasz. No to czego chcesz?
Jagodzia76 napisał/a:
wiecie co chyba lepiej byc dziwka, dziwka taka 100 % przynajmniej ma sie wyzszosc nad innymi w tym sensie ze człowiek nieponiza sie zebrzac
Żebranie jest większym poniżeniem, niż sprzedaż ciała za pieniądze?
A to ciekawe spojrzenie na życie.
Bez ustawienia sobie hierarchii wartości, które SAMA wyznajesz, NIGDY nie będziesz szczęśliwa.
Szkoda tylko Twoich dzieciaków. Życzę im, by nigdy nie musiały czytać/słuchać tego, co pisze ich matka. Znam ludzi, którzy mieli większe tragedie, a nie egzaltowali się tak i nie bluźnili.
Potrzebujesz dużo, dużo modlitwy, naszej.....
Pod Twoją obronę.....
Jagodzia76 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 18:03
jestem zlym człowiekiem, ale nie jestem zła matką!!!
oszukany [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 18:07
...wszyscy jesteśmy grzesznikami i grzeszymy. I we mnie też jest czasami pycha...nie udaję też świetego, bo popełniam błędy i mam do tego prawo, bo nie jestem doskonały.Ale jestem swiadomy swoich grzechów i staram się żyć i ich nie popełniać więcej a z upadków wyciągam wnioski. Ale jak upadam z mojej ludzkiej słabości idę ze skruchą do Konfesjonału. Ja nie mam prawa pouczać cię jak życ, tylko daję wskazówki, które możesz odrzucić. I nie jest moim zamiarem Cie nawracać, bo tego nie uczynię, ale pokazuję ci alternatywę dla twojej sytuacji. To ludzie cię ranią ...nie wiara...nie BÓG. Pismo święte daje wskazówki jak żyć i trafić do Nieba - Twój wybór- wolna wola. Ja wokół siebie również mam Faryzeuszy, hipokrytów i osoby, które trzymają w ręku różaniec a w oczach mają diabła...Tylko oni mnie nie obchodzą tym co robią...Nie ja ich osadzę...I wszystko co robie w swoim życiu to są moje wybory i moje konsekwencje. NIe walcz z mężem o pieniądze na przetrwanie twoich dzieci...Zrób to wkońcu na drodze prawnej i nie daj sie mu szantażować.
i nie odrzucaj pomocy....
...uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko...
gogol [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 18:47
naszymi prosbami ,racz nie gardzić w potrzebach naszych,ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać.
Kalinka [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 19:00
Uwaga to oszustka, krąży po różnych forach i świetnie manipulując i zminiając wciąż na nowo swoją historię wywołuje współczucie i ludzie jej wysyłają pieniądze, pewnie część jej historii jest prawdziwa, to co można sprawdzić, ale ostatnio na wielodzietnych szczegóły podawała całkien inne
Jagodzia76 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 19:02
ale ja sie boje skladac pozwu ,boje , poprostu boję
gogol [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 19:02
Kalinka napisał/a:
Uwaga to oszustka,
-Kalinka czy to sprawdzona informacja?
gogol [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 19:08
Jagodzia czy miałabyś na tyle własnej odwagi aby wyjaśnić zarzut Kalinki
Mirela [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 19:09
Jagodzia76 napisał/a:
jestem zlym człowiekiem, ale nie jestem zła matką!!!
Dlaczego tak myślisz?
Kryterium postępowania powinny być wartości i normy moralne a nie przeżycia czy subiektywne przekonania...
Kalinka [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 19:13
Wiemm tyle, że o dochodzeniu na forum znalazła się osoba, która ją zna w realu, na pewno potrzebuje pomocy, bo normalne co robi nie jest, modlitwa na ewno pomoże, ale niestety sama czytałam jej posty na wielodzietnych, ten sam styl pisania te same aluzje do pieniędzy między wierszami, tylko tam była nawrócona i codziennnie się modliła, nawet po łacinie dzieci uczyła, zresztą szkoda gadać, sama się po kilku dniach gubiła i rzeczyła sama sobie. Chciałam tylko ostrzec, bo szkoda mi ludzi dobrego serca.
Mirela [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-11, 19:15
KALINKO MOŻESZ NAPISAC DO ADMINISTRATORA LUB MODERATORA NA PRIV
To nie jest przesłuchanie publiczne, dziekujemy za pomoc.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Zadaniem Stowarzyszenie Trudnych Małżeństw SYCHAR jest wspieranie rozwoju naszej Wspólnoty - powstających Ognisk Sycharowskich poprzez m.in. drukowanie materiałów, ulotek... Pomóż nam pomagać małżonkom, umacniać ich w wierności i nadziei! >>
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
