Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
na poczatku proszę wybaczyc mi wszelkie bledy -ale nie ma juz sil zastanawiac sie nad tym jak piszę.
Właśnie moj mąż przygotowuje pozew do rozwodu - i niby nie jestesmy razem juz ponad dwa lata to jednak serce boli - dzis do mnie zadzwonił i mi powiedział :
a ja jestem totalnie wyniszczona- a przeciiez musze zyć- dla dzieci - maja 3 i 2 latka - nie ma juz sił - za nim do was trafilam prawie od polowy listopada szukalam pomocy na FB, na forach rodzinych - ale nieznalazlam zrozumienia, malo tego uznano mnie za oszustke , - a ja juz nie moge -kazdego dnia walcze aby dzieci mialy co jesc - maz niedaje mi zadnych alimentow bo co chcialam zlozyc to obiecywal ze bedzie dawal -szantazuje mnie - a my sa dni ze nie mamy co jesc -niemowiac o rachunkach-jestem potwornie zmeczona-wypalona -nie mam juz sil - i oddalilam sie tak bardzo od Boga ...
ja juz nie moge, niemogę - ja wyję z własnej bezsilnosci
Aniołek5 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-08, 19:51
Witaj Jagodzia76
Jeżeli Twój mąż obiecuje, że będzie dawał piniądze a ich nie daje, to nie słuchaj go już więcej, tylko złóż papiery o alimenty. Dowiedz się, czy w Twoim mieście jest Biuro Porad Obywatelskich - tam możesz uzyskać informacje na ten temat. Musisz mieć pieniążki na jedzenie i inne potrzeby, więc nie czekaj dłużej.
Spróbuj poszukać też pomocy wśród rodziny- nie wstydź się swego problemu. Albo w Ośrodku Pomocy Społecznej - tak naprawdę, to dokładnie nie wiem, w jaki sposób OPS może pomóc, ale może oni mają namiary na inne organizacje.
Jagodzia76 napisał/a:
oddalilam sie tak bardzo od Boga ...
to dobry moment, by się do Niego zbliżyć. Od tego tak naprawdę zacznij - od dobrej spowiedzi i zaproszenia Jezusa do swego życia.
tereska [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-08, 23:45
Witaj Jagodzia 76
Wysłałam ci na priva zaproszenie do wspólnego poszukania rozwiązanie twojej sytuacji.
Pozdrawiam tereska
Jagodzia76 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-09, 11:22
no mąz mnie santazuje ciagle z tymi alimentami -mowi mi ze odbierze dzieci i ja wiem ze Jemu niezalezy na dzieciach a jedynie jest to złośliwość- ja naprawdę boje się męża.
laura_33_31 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-09, 17:47
Witaj Jagodzia 76, twoja sytuacja jest ciężka ale nie bez wyjścia.
Pierwsze co musisz zrobić to zdobyć pieniądze.Opieka społeczna pomoże ci na pewno, i zrobi to szybciej niż sąd.
W urzędach gminy, czy miasta są prawnicy to tez można skorzystać z pomocy napisania pozwu o alimenty.Jeśli zwrócisz się do GOPSU TO CIĘ POKIERUJĄ.Nie zwlekaj.
Męża się nie bój!
Jemu właśnie o to chodzi!
O niczym go nie informuj tylko działaj!
I jeszcze jedno, ważne!Musisz mieć kogoś bliskiego przy sobie, mamę, siostrę............
Niczego się nie wstydź!
Z Pana Jezusa też szydzili, pluli Mu w twarz, ukoronowali Cierniem, a On modlił się tymi słowami "Ojcze odpuść im bo nie wiedzą co czynią....."
Tak nie wie, co czyni twój mąż!
Powodzenia.
Jagodzia76 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-09, 23:20
oj mam za soba przeprawę w Gopsie i wierz mi niechce miec nic z nimi wspólnego !
a mąz dziś miał złozyc pozew o rozwód - więc tam bedzie sprawa alimentów - mąż stwierdził ze chce zeby rozwód kosztował jak najmniej dlatego stwierdzil ze rozwod bedzie bez orzekania o winie - zgodzilam sie na to bo to oznacza ze bedzie szybciej, ale ja psychicznie, fizycznie jestem juz nie do zycia.
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-09, 23:31
Jagodzia76 napisał/a:
mąż stwierdził ze chce zeby rozwód kosztował jak najmniej dlatego stwierdzil ze rozwod bedzie bez orzekania o winie - zgodzilam sie na to bo to oznacza ze bedzie szybciej, ale ja psychicznie, fizycznie jestem juz nie do zycia.
str 10. Czy wolno katolikowi zgodzić się na rozwód ?
Jagodzia76 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-10, 00:08
jestem zmęczona, synek ma dziś bezsenna noc - jesli niezgodzę na rozwód to mąż .........
to nie jest takie proste ..
oszukany [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-10, 00:57
...nie... Jagodzia76...jeśli się nie zgodzisz na rozwód to twój mąż...co? To nie jest warunek do twojego lepszego życia...zgoda na rozwód...Będąc słabym popełnia się błędy!
Piszesz, że nie masz siły, wyczerpana jesteś, wypalona, wyniszczona itp, itd... wierzę Ci, wierzę, nawet nie wiesz jak bardzo!
Właśnie to jest bardzo proste, powiedzieć "nie" na rozwód...Tylko utrzymywać to "nie" i stać cały czas w konfrontacji wymaga sił, wypoczęcia psychicznego, zapału do trwania w sile i odbudowanie siebie, godności, poczucia wartości, bezpieczeństwa. Sama tego nie zrobisz. Dlatego wszyscy tu piszący słusznie doradzają Ci pomocy... Szukaj Jej, zgłoś się do poradni rodzinnych, przykościelnych, terapia, psycholog, rodzina, znajomi, BÓG, i wtedy to zagmatwane i trudne stanie się bardzo proste.
W samochodzie gdzie zapalona jest kontrolka "rezerwa paliwa" na logikę pojechałabyś dalej? Wybrałabyś się w daleką i ciężką podróż...? chyba nie...! Więc nie rezygnuj z podróży....zajedź na najbliższy CPN...odśwież się w hoteliku, zatankuj do pełna, usiądź, odpocznij, nabierz siły i pomódl się. Wtedy wsiądź do zatankowanego samochodu marki "Małżeństwo" i wyruszaj w podróż...Tylko pamiętaj że po drodze na pewnym już etapie masz zabrać Męża...(może być brudny, cuchnący, i marudzący w czasie podróży i mający pretensje że się zatrzymałaś)...a wtedy na najbliższym CPN wykonaj te same czynności tylko tym razem z nim....
HA, trochę to za bardzo przedstawiłem w humorystyczny sposób i nie na miejscu, ale uwierz Nam. Myśmy przez to Co TY przechodzisz...przeszliśmy. Jesteś za słaba do udźwignięcia samej tego wszystkiego, więc nie czekaj Tylko pomóż sobie i poproś o pomoc. Tu tez będziesz miała wsparcie na swoje żale, pretensje, niepowodzenia, gorycz...
Duzo sił Ci zyczę i pamiętaj o ..."zatankowaniu"...:)
Jagodzia76 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-10, 10:55
kazdym momentem , mam wrazenie ze coraz mniej wiem i gdyby tak mozna bylo odejsc i rzucic ten caly ciezar z siebie , wyzwolic sie...
ale sa dzieci dla nich musze zyc , musze trwac a co mojego malzenstwa to i tak juz nie ma zadnych szans ..
[ Dodano: 2012-01-10, 10:59 ]
a i jeszce jedno w Boga wierze w to ze jest, ze jest obecny w zyciu człowieka, ale niepiszcie mi nic o milosci , ze On kocha kazdego człowieka - bo ja tego niepotrafie zrozumiec,ja czuję jak niechciane dziecko Boga albo dziecko drugiego gatunku , wiec niemowce mi nic o modlitwie , Bogu bo nie jestem w stanie tego zrozumieć ,przyjać
wierze ale swoim zyciu niepraktykuję.
laura_33_31 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-10, 13:17
Jagodzia76 napisał/a:
wierze ale swoim zyciu niepraktykuję.
A może dlatego jesteś teraz taka słaba?Może właśnie Bóg kołacze teraz do twojego serca, poprzez te wydarzenia?
Bo tęskni za tobą , bo tak daleko byłaś cały czas od Niego, a On już tego dłużej nie mógł znieść?
W twojej słabości może się okazać ,że tkwi też wielka siła!Potrzeba tylko tej jednej iskierki.
Kiedyś , kiedy runął cały mój świat, a opinia znajomych postawiła mnie na straconej na całe życie , obraziłam się na Boga!Tak , dosłownie i nawet bardzo !
Co ja takiego zrobiłam?!Przecież tak się starałam?!
Myślałam wtedy,że Bóg zabrał mi wszystko, a to nie prawda!Zobaczyłam to później, że Bóg w owym czasie uratował mnie , uratował całe moje życie przed-śmiało można powiedzieć- sodomą i gomorą!
Jagodzia76 napisał/a:
ale niepiszcie mi nic o milosci ,
A ty przecież potrzebujesz miłości...........
Jagodzia76 napisał/a:
wiec niemowce mi nic o
modlitwie , Bogu bo nie jestem w stanie tego zrozumieć ,przyjać
A ja będę cię zadręczać...............
Jezus jako Niepojęte Miłosierdzie Boże mówi do swej służebnicy s. Faustyny"MIŁOŚĆ MOJA NIKOGO NIE ZAWODZI"
i dalej"JAKIM JEST BÓG W ISTOCIE SWOJEJ , NIKT NIE ZGŁĘBI,ANI UMYSŁ ANIELSKI, ANI LUDZKI" i dalej "POZNAWAJ BOGA PRZEZ ROZWAŻANIE PRZYMIOTÓW JEGO"
A s.Faustyna kiedy przyjęła śluby zakonne z pokorą tak się modliła"Z ufnością i prostotą małego dziecka oddaję się dziś ,Panie Jezu-Mistrzu mój,zostawiam Ci zupełną swobodę w kierowaniu moją duszą.Prowadź mnie drogami, jakimi zechcesz, ja nie będę ich dociekać.Pójdę ufna za Tobą.Twoje miłosierne Serce wszystko może."
1146 (39)[Niech pokładają] nadzieje w miłosierdziu moim najwięksi grzesznicy.Oni maja prawo przed innymi do ufności w przepaść miłosierdzia mojego.Córko moja pisz o moim miłosierdziu dla dusz znękanych.Rozkosz mi sprawiają dusze,które się odwołują do miłosierdzia mojego.Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia.Nie mogę karać, choćby ktoś był największym grzesznikiem, jeżeli on się odwołuje do mej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym miłosierdziu swoim."
To jest fragment z Dzienniczka s. Faustyny.
Watro przeczytać i rozważyć.
Bez Boga nie da się żyć.Zawsze będziesz czegoś pragnąć, zawsze będziesz nieszczęśliwa, i zawsze będziesz poszukiwać sama nie wiedząc czego.Bo dusza człowieka zawsze tęskni do Boga, jest tylko przytłoczona ciężarem ciała. Pozdrawiam.
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-10, 18:31
Jagodzia76 napisał/a:
gdyby tak mozna bylo odejsc i rzucic ten caly ciezar z siebie , wyzwolic sie...
niestety nie da sie próbowałam
Nie da się tego sakramentu wyrzucić z serca, można zamknąć serce , zakłamać , ale Bóg odnajdzie Cię wszędzie , idzie z Tobą dokądkolwiek uciekniesz i będzie kołatał do Twojego serca aż do ostatniej chwili Twojego życia, będzie czekał .
Znam to z autopsji .
Ja obudziłam się z tego fałszywego przekonania już po rozwodzie , i zobaczyłam jak często Jezus zapraszał mnie do prawdziwego życia , prawdziwej miłości .
To kawałek mojej historii
http://www.kryzys.org/arc...opic.php?t=4052
zapraszam na skypa , chętnie z Tobą porozmawiam
Pogody Ducha
gogol [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-10, 18:44
Jagodzia76 napisał/a:
wierze ale swoim zyciu niepraktykuję.
Pan Bóg dopomina się o nas przez różne sytuacje o mnie tez się upomniał własnie przez kryzys ale ja na szczęście mocno się go złąpałam i nie mam zamiaru opuscić-żyje mi sie znacznie prościej i łątwiej.Każdy w trudnych sytuacjach czuję się żle ,bez sił ale wiem ,ze mozna to przeskoczyć na tyle aby poczuć radośc z tego co się ma .W życiu kazdego z nas jest coś za co warto dziękowac Bogu Modlę sie w twojej intencji o siły i rozeznanie i łąskę wiary dla ciebie- wiara to łaska -teraz wiem to napewno o wiare tez trzeba się modlić i powiedziec Bogu ja chcę,pragnę byś przy mnie był.Potrzebuję cię Boże jak nigdy.Jagodzia76
Jagodzia76 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-10, 18:54
ale czy ucieczka w stronę Boga nie jest takim zludzeniem, oszukiwaniem siebie samego, takie na siłę naciąganie ,udawanie ze jednak cos dostajemy dobrego ...gdy tym czasem człowiek zyje w swoistym dla niego piekle i nic sie niezmienia ,po za tym ja niepotrafie myslec teraz w sensie duchowym, gdy stalam sie zwierzeciem ktore tylko myśli o tym jak zdobyc jedzenie i cala na tym sie koncentruję i gdy po dlugiej walce znów mam pustę ręce , to jak w tym odnalez Boga , jego milosc - nie Bog nie jest dla mnie - jestem niechcianym dzieckiem Boga, człowiekiem gorszego gatunku .
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Zadaniem Stowarzyszenie Trudnych Małżeństw SYCHAR jest wspieranie rozwoju naszej Wspólnoty - powstających Ognisk Sycharowskich poprzez m.in. drukowanie materiałów, ulotek... Pomóż nam pomagać małżonkom, umacniać ich w wierności i nadziei! >>
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Modlę sie w twojej intencji o siły i rozeznanie i łąskę wiary dla ciebie- wiara to łaska -teraz wiem to napewno 
o wiare tez trzeba się modlić i powiedziec Bogu ja chcę,pragnę byś przy mnie był.Potrzebuję cię Boże jak nigdy.Jagodzia76
