Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Witam na forum jestem nowa, odważyłam się w końcu zalogować. Wcześniej przez okres czterech miesięcy ciągle zaglądałam na to forum czytałam i szukałam odpowiedzi, wskazówek które mogłabym wykorzystać.
Jestem w związku małżeńskim od 2,5 roku. Od pół roku mój świat legł w gruzach mój mąż odszedł zostawił mnie i jak się okazało dla innej. Wszystkie nasze plany budowy domu które miały się rozpocząć zostały odwołane. Mojego męża znałam pięć lat przed zawarciem związku wiedziałam że wywodzi się z rodziny dysfunkcyjnej, ale przez cały okres naszego narzeczeństwa zachowywał się zupełnie inaczej niż jego rodzice. Był bardzo oszczędny zawsze dążył do wyznaczonego celu, jedyne co to był zawsze się szybko denerwował ale zawsze sobie tłumaczyłam że taką ma atmosferę w domu. Przez cały ten okres przeżyliśmy wiele tych dobrych i tych złych chwil. Wydawałoby się że ze wszystkim sobie damy radę wspólnie. Kiedy odszedł moje kroki skierowały sie do kościoła i modlitwy i ona dała mi dużo przez ten okres siły. Teraz kiedy to już trwa tyle czasu modlę się a mój mąż dąży tylko do jednego rozwodu, chociaż wie że się na niego nie zgadzam. Już braknie mi sił i nadzieji że to wszystko się ułoży. Czasami się zastanawiam czy Bóg pamięta o nas? Dlaczego mój mąż nie cierpi tak jak ja czy można przestać kogoś kochać tak łatwo? Pomimo tych przykrości jakie mi wyrządził ja nadal wiem że gdyby chciał wrócić przyjęłabym go. Czemu ta dziewczyna skoro wie że on ma żonę zadaję się z nim? Jak można tak niszczyć komuś życie i rozbijać małżeństwa? Przecież nie da się zbudować szczęścia jeśli ktoś przez to cierpi.
landis85 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 10:44
minutka09 napisał/a:
Dlaczego mój mąż nie cierpi tak jak ja
myslisz ze bedac daleko od Boga mozna byc szczesliwym?
polecam Ci bardzo nowenne pompejanska, mi Mateczka dala duzo lask
pogody Ducha!
[ Dodano: 2012-01-03, 10:48 ]
jeszcze przypomnialo mi sie cos takiego
moj maz rowniez mnie zdradza
na zewnatrz stwarza pozory bardzo zadowolonego z takiego "wolnego zycia"
a w domu czasami mowi ze niedlugo umrze, ze nie dozyje 30tych urodzin (obecnie ma 29)
czy tak zachowuje sie/mowi czlowiek szczesliwy...?
polecam Ci psalm 37 z ksiegi psalmow, kiedys ktos na forum mi go rowniez polecil :)
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 11:00
witaj
u mnie niedługo też będzie 2,5roku po ślubie, mąż zostawił mnie 3miesiące temu.
Teściowie , którzy dotąd mnie wspierali, często słyszałam"wiemy, że nas syn ma ciężki charakter", teraz "trzeba to zakończyć"....
Mąż pała do mnie nienawiścią,chce rozwodu, dąży do tego jak powiedział,żeby mnie "zniszczy" , boli to okrutnie....rani tak mocno, ale ja również nie potrafię przestać go kochać, w moim sercu jest takim jakim był przed tym wszystkim.
Dla mnie jedynym ukojeniem jest modlitwa, proponuje Ci odmówić Nowenne Pompejską.
minutka09 napisał/a:
Czasami się zastanawiam czy Bóg pamięta o nas?
pamieta, ale na wszystko musi przyjść odpowiedni czas, ja wiem, sama tak mam ,ze chciało by sie "już" , "teraz" bo to tak boli....ale Bóg wie co robi
minutka09 napisał/a:
Przecież nie da się zbudować szczęścia jeśli ktoś przez to cierp
też tak myślę, na krzywdzie szczęścia się nie zbuduje.
Nie możemy się poddać, ja choc czuję sie już strasznie zmeczona ta sytuacją nie wyobrażam sobie,że mogalbym odpuscić, przestać się modlić, bo nie umiała bym z tym żyć.
minutka09 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 11:07
Widzę że nie jestem z tym sama jakoś wspólnie się łatwiej zmierzyć z wszystkim.
Do mnie też pała wielką nienawiścią nawet nie wiem skąd jej tyle u niego. Moi teściowie wogóle nie mają zdania nie wtrącają się. Wszyscy kto powie mojemu mężowi że źle zrobił odwraca się od nich zrywa kontakt. Teraz żałuje jednego że go śledziłam bo nie wierzyłam że może mnie zdradzac ale kiedy zobaczyłam to na własne oczy to zabolało bardziej niż żyłam w nieświadomości.
Teraz właśnie cały czas pisze do mnie smsy że składa wniosek o rozwód że to Sąd zadecyduje co dalej.
Boże oby nie złożył tych wniosków, ja nie dam rady tego przetrwać
[ Dodano: 2012-01-03, 11:10 ]
landis85 dziękuje za propozycje modlitw. Ja codziennie odmawiam koronkę do Miłosierdzia Bożego w naszej intencji oraz rozpoczęłam 90 dniową nowennę jaką uzyskałam od ojca rekolekcjonisty który głosił u nas rekolekcje adwentowe
[ Dodano: 2012-01-03, 11:21 ]
Malwina83 dlaczego oni nam to robią? przecież to początek naszego małżeństwa a już zagrożone są rozpadem czy u Ciebie są kroki twojego męża dążące do rozwodu?
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 11:26
Spróbuj nie myśleć o przyszłości, każdy tu radzi,żeby "nie pisać scenariuszy" i to jest b.dobra rada.
Spróbuj "żyć dniem", nie myśl co będzie, bo nie wiesz co będzie i tylko niepotrzebnie się zamartwiasz, dręczysz.
Co to za 90dniowa NOWENNA?
minutka09 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 11:35
Jest no nowenna wsparcie duchowego dla małżeństwa zagrożonego rozpadem. Można ofiarować tę jedną 90 dniową nowennę za jedno małżeństwo. Pierwszego dnia składasz przyrzeczenie a później codziennie odmawiasz koronkę i modlitwę. Jak znajdę gdzieś to w necie podeślę Ci link.
Wiem że nie powinna dopisywać sobie żadnych historii ale to jest takie ciężkie co ona za chwilę wymyśli.
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 11:41
Szczerze, to mój mąż ostatnio powiedział do mojej siostry,że zajmie się mną " na ostro"......i nie chce nawet dociekać co miał na mysli
Nasyła na mnie swoją mame-strasznie to dojrzałe....poniża mówiąc na mnie"lokatorka" (chce mnie siłą wyprowadzic z naszego mieszkania) wśród swoich znajomych robi najgorszą....dużo by wymieniać....
minutka09 napisał/a:
dlaczego oni nam to robią
naprawdę nie wiem...
Ja po 9latach dopiero poznałam prawdziwe oblicze swojego męża,do czego jest zdolny...i to mnie przeraża
Powiedział,ze mnie nigdy nie kochał, udawał a teraz jest takim jaki jest naprawdę.....tych słów sobie przetłumaczyć nie umie i nie wiem jaki w tym jest sens, po co się ze mna żenił?
[ Dodano: 2012-01-03, 11:51 ]
to co piszesz to jest identyczna sytuacja w moim przypadku. Też już usłyszałam że mnie nie kochał że dla niego przysięga nic nie znaczy. Teraz najważniejsza jest ona i koledzy, zabawa i alkohol.
Te same pytania krążą mi w umyśle po co się ze mną wiązał i na to odpowiedzi nie uzyskamy.
Proszę tylko o to żeby nie skończyło się to wszystko rozwodem chociaż wszyscy uważają że tak by było najlepiej. I jeśli wróci to wróci inny niż teraz się zachowuje.
Zawsze to on się obawiał że ja go zdradzę i zostawię a stało się na odwrót.
Ja wiem że nie jest tak że wina leży zawsze tylko po jednej stronie ja tez zrobiłam pwenie nie jeden błąd ale jestem w stanie przeprosić z naprawić co on uważa za złe. Tylko ta szczerość jest z mojej strony on jest nastwiony na nasze małzeństwo anty.
Dla niego wszystko się skończyło i nie ma nas najlepiej teraz szybko sie rozwiść i zapomieć o swoim istenieniu.
Ja tak nie umiem może jestem inna niż on.
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 12:08
Jak można zapomnieć o swoim istnieniu po 9latach wspólnego życia????
minutka09 napisał/a:
koledzy, zabawa i alkohol.
Jego koledzy to u nas od początku był poważny problem-dla nich był wstanie zrobić wszystko, kosztem naszego małżeństwa oczywiście.
minutka09 napisał/a:
jest nastwiony na nasze małzeństwo anty
ja usłyszałam "nie ma nas, pękło, skończyło się" i stałam sie dla niego nikim
Szczerze to trochę "pocieszające" bo widzę,że oni wszyscy zachowują sie bardzo "schematycznie"
minutka09 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 12:15
tylko jak z nimi postępować jakie kroki podjąć żeby jeszcze bardziej się od nas nie oddalili żeby uwierzyli że wszystko można naprawić (schowali swoją męską dumę). Ja nie mam na to recepty mam nadzieję że Najwyższy wie jak to zrobić i działa. Chociaż są chwile zwątpienia i czasami się zastanawiam że ludzie wpisują że małżeństwo udało się uratować że są znowu razem. Może kiedyś i my tego doświadczymy.
U mnie tylko Boży cud uratuje to wszystko
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 12:19
U mnie sytuacja jest tak b.skomplikowana plus ogromna pamiętliwość i zawziętość męża,wtrącanie się jego rodziny więc nasze powtórne zejście to będzie cud.
I wiesz, bardzo pragnę doświadczyć tego cudu w moim życiu
[ Dodano: 2012-01-03, 12:21 ]
minutka09 napisał/a:
Ja nie mam na to recepty mam nadzieję że Najwyższy wie jak to zrobić i działa
dlatego właśnie nie ma sensu "pisać scenariuszy", wytrwała modlitwa to nasza "broń", a Pan Bóg bedzie działał w sercach naszych mężów.
minutka09 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 12:25
Każdy chyba na tym forum prosi o cud.
Czy podejrzewasz męża o to że ma inną? Wiesz ja też słyszałam od mojego męża różne groźby ale na słownych się skończyło. Powiedziałam mu że nie dam się zastraszyć i jeśli będzie działał w stosunku do mnie nie tak jak powinien to zgłoszę wszystko na policję. Więc może i u Ciebie są to tylko utarczki słowne żeby coś na tobie wymusić.
[ Dodano: 2012-01-03, 12:32 ]
Jakiś czas temu usłyszałam takie słowa: Pan Bóg zamyka nam drzwi aby otworzyć okna.
Liczę na to że kiedyś to nastąpi w jeśli nie drzwiami to oknem wejdę do naszego małżeństwa aby trwać w nim do końca razem z moim mężem
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 12:58
minutka09 napisał/a:
Liczę na to że kiedyś to nastąpi jeśli nie drzwiami to oknem wejdę do naszego małżeństwa aby trwać w nim do końca razem z moim mężem
bardzo mi się to spodobało pięknie to ujęłaś
Nic do mnie jeszcze nie doszło, ale ta jego nienawiść i chęć pozbycia się mnie nasuwa tą myśl...
minutka09 [Usunięty]
Wysłany: 2012-01-03, 13:03
Nie bój się nie myśl źle. W złości rzuca się różne głupstwa bez zastanowienia a od słów do czynów daleka jeszcze droga.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Zadaniem Stowarzyszenie Trudnych Małżeństw SYCHAR jest wspieranie rozwoju naszej Wspólnoty - powstających Ognisk Sycharowskich poprzez m.in. drukowanie materiałów, ulotek... Pomóż nam pomagać małżonkom, umacniać ich w wierności i nadziei! >>
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
