Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Moi drodzy, przed wakacjami pisałam, że dostałam pozew rozwodowy na 3.01.2013. To był tak odległy czas. Myślałam, że wszystko się może zmienić. Nie mieszkamy razem, mąż wyprowadził się do matki i to ona namówiła go do tego rozwodu. W święta przyjechał z prezentami do dzieci i łamaliśmy się opłatkiem, życzyłam mu żebyśmy się pogodzili, zamieszkali razem. Powiedział, że już wszystko jest nie realne, za długo to wszystko trwa, ponad 2 lata ale tak na dobre od roku. Córka 11 lat też prosiła tatę o pogodzenie się z mamą, synek 4 lata też bardzo tęskni za nim. Wziął adwokata i przez to ja też wzięłam bo bałam się, że nie dam rady. Nie zgodziłam się na rozwód odpowiadając na pozew bez orzekania o winie. Zmienili więc z mojej winy. Tak bardzo się boję. Pokornie Proszę o modlitwę szczególnie w tym dniu o godz. 13.30. Zamówiłam również mszę św. o Dary Ducha św. i o uratowanie naszego małżeństwa przed rozwodem. Mój adwokat wie , że się nie zgadzam na rozwód i ma wszystko zrobić, żeby nie doszło do rozwodu. Wiem, że to trudne ale będę panią adwokat wspierać. Wszystko w rękach Boga.
gloria1962 [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-26, 16:56
Małgosiu to tak długo czeka się na sprawę rozwodową? Ja boję się zaglądać do skrzynki bo jak dostanę ten pozew to chyba zwariuję. pozdrawiam cię serdecznie i wspieram modlitwą
landis85 [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-27, 08:39
tak, ja tez czekalam dokladnie 5 miesiecy, 2 lata temu to bylo
bede wspierac w modlitwie
Malłgoś1 [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-27, 13:24
Takie terminy zapewne występują tylko w Warszawie. W innych miastach pewnie jest krócej. Wiem, że teściowa i szwagierka będą kłamać w sądzie. Już takie są. Szwagierka wyszła za rozwodnika będąc panną i wtedy pogłębił się nasz kryzys. Bo uświadomili mu, że po rozwodzie też można ułożyć sobie życie. Do tego szwagierka jest pedagogiem. Ciężko jest mi o tym wszystkim pisać. Jak to się może wszystko skomplikować.
mare1966 [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-27, 21:45
Małgośka ,
jest tu takie swiadectwo :
MĄŻ NIE DOSTAŁ ROZOWDU mimo iż : nie jesteśmy razem od ponad 5 lat , nie kocha mnie , ma dziecko z inną kobietą , nic nas już nie łączy , on mieszka za granica i nie ma po ludzku rzecz ujmując szans na nic .
Szczerze mówiąc , w sercu byłam przekonana , że jadę do sadu by usłyszeć , że jestem rozwódką ,tak , tak ja sama nie wierzyłam że wygram . Zabrałam ze sobą koleżankę by móc się na niej oprzeć gdy już będzie po wszystkim (uznania za cierpliwość wyczekiwania mnie na korytarzu sądowym moja E. - cóż to była za mina gdy usłyszałaś , że mnie nie rozwiedli :)) ! ) . Ważne jednak dla mnie było to , że po raz kolejny powiem : nie zmieniałam zdania – nie zgadzam się na rozwód . Nie ukrywam , że sędzina jak i ławnicy ( nie mówiąc już o prawniku mojego męża , który za dużo naoglądał się serialu Aly McBeal ) patrzyli na mnie jak na zjawisko nie z tej ziemi , kobietę szaloną / choć badania w RODK tego nie potwierdziły ;) / , upartą , niemądrą (rozwód ze strony czysto prawnej był dla mnie najbardziej korzystnym wyjściem ) . Było mi wszystko jedno . Ja , zbuntowana , trochę daleko w tym czasie od łaski Bożej , poważna kobieta na stanowisku - po ludzku robiłam z siebie totalną kretynkę na sali sądowej ! W imię czego ???? – zdawało się że ich oczy krzyczą - kobieto ocknij się – halo tu ziemia !
u Anuli tak się zdarzyło,
bo jej mąż
nie zjawiał się na rozprawach w sądzie
a adwokat
nie był zbyt dobrze przygotowany do rozpraw
w przypadku, gdy powód jest na sprawie
i wie czego chce (rozwód)
i ma dobrego adwokata
(choć może być i bez adwokata,
ale ma determinację w dążeniu do rozwodu)
sytuacja wygląda zgoła odmiennie
Malłgoś1,
"wszystko w rękach Boga" - to prawda,
ale to Ty masz działać
i to Ty będziesz tam głównie przesłuchiwana
skoro Tobie będą udowadniać winę,
Ty najlepiej znasz Twoje/Wasze życie
Najlepiej przygotuj się, że możesz usłyszeć każdy zarzut
i to Ty będziesz musiała udowodnić, że było/jest inaczej,
że to czy tamto to np. kłamstwo
w sądzie liczą się dowody: fakty, dokumenty, świadkowie (najlepiej nie z rodziny)
a nie emocje, uczucia czy sentymenty czy też wyznawana religia (jej zasady)
Skoro wiesz (?), że teściowa i szwagierka będą kłamać
poproś sąd, aby składały zeznania pod przysięgą
Dodatkowo skoro wiesz (?), że będą kłamać
zawsze możesz powiedzieć w sądzie, że dany zarzut to kłamstwo
i przedstawić prawdę wraz z uzasadnieniem
(świadkowie, dokumenty to wszystko co podważy ich zeznania)
Myślę, że I sprawa potrwa krótko,
potem z pewnością badanie dzieci w RODK
(zazwyczaj standardowo jest przeprowadzane
- terminy czasem odległe np. kilka miesięcy);
chyba, że dojdziecie z mężem do jakiegoś porozumienia na tej sprawie
Malłgoś1,
życzę odwagi, rozwagi i prawdy serca;
spokoju i pokoju we wnętrzu;
dbaj o siebie i dzieci
pozdrawiam
Lea
dodatek: ostatecznie wyrok i tak zależy od jednej osoby - sędziego;
rozkład małżeństwa trwały czy nietrwały, zupełny czy niezupełny;
przesłanki negatywne rozwodu: dobro małoletnich dzieci,
sprzeczność z zasadami współżycia społecznego,
żądanie rozwodu przez stronę wyłącznie winną
też mogą zostać "obalone" w sądzie
przykład: właśnie wczoraj dowiedziałam się,
że w moim mieście sąd udzielił rozwodu mężczyźnie,
który porzucił swoją żonę i 8 dzieci :(
Malłgoś1 [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-28, 14:40
mare1966 czytałam to świadectwo jest ono bardzo pocieszające, jednak Lea opisała to wszystko realistycznie. Modlę się o sędziego. Wiem ,że raczej na pewno pójdziemy na badania RODK bo wnosi o to adwokat męża i mój. Mojej winy nie ma bo mąż wszczynał awantury i policja kazała mu się wyprowadzić. Winę wskazali moją taką, że pomagają mi rodzice i jestem od nich zależna. Sama organizacyjnie z dziećmi nie dałabym sobie rady. Nie mieszkam z nimi. Na opiekunkę mnie nie stać.
mare1966 [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-28, 15:48
O tym świadectwie napisałem tylko z jednego powodu .
Wszystko jest możliwe , sądy są kompletnie nieprzewidywalne ,
bo sądy to ludzie .
W tamtej sprawie , moim zdaniem , zaważyła POSTAWA .
Może i wyjątek .
Powodzenia Małgośka .
Lea [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-28, 19:26
mare1966,
w sprawach, które znam
pozwane strony mówiły - nie - dla rozwodu
w sądzie kierowały się nauczaniem Jezusa
a sądy i tak orzekły rozwody;
jak od każdej reguły istnieją wyjątki
Malłgoś1,
najważniejsze to mówić w sądzie prawdę
jeśli nie wyrażasz zgody na rozwód
to dlaczego (?)
czy dlatego, że wiara Ci tak "nakazuje"
czy też dlatego, że naprawdę kochasz
mówiąc brutalnie w sądzie nikogo
Twoja wiara nie interesuje
nie wyrażasz zgody na rozwód, bo kochasz
czy dlatego, że "wiara i przysięga"
choć jeśli chodzi o samo słowo "przysięga"
to w sądzie jeszcze ono coś znaczy
w przeciwieństwie do słowa "wiara"
i wszystkiego co się z tym wiąże
najlepiej napisz sobie to,
co chcesz w sądzie powiedzieć
na zarzuty męża i od siebie
będzie łatwiej
kartki możesz ze sobą zabrać
będziesz czuć się pewniej
zawsze możesz do nich zajrzeć,
bo niektórzy na sali rozpraw
nagle doznają pustki w głowie
sala rozpraw sądowych - rozwodowych
to miejsce wysoce stresogenne
warto skupić się przez czas rozprawy
na jakimś krótkim wezwaniu do Boga
powtarzanym w myślach co pewien czas
np. Jezu wspieraj mnie, Jezu ufam Tobie albo "tylko" Jezus
życzę Ci pokoju w sercu
pozdrawiam serdecznie
Lea
Malłgoś1 [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-28, 21:19
Kocham mojego męża ale co z tego jak on powie, że on już nie kocha i nic nie czuje do mnie. Awantury robił po powrocie od swojej matki i siostry. Wracał nabuntowany i wymuszał jej zdanie na mnie, pomimo że wcześniej co innego ustaliliśmy. W święta powiedział mi, że pomimo że się nie zgadzam na rozwód to wcześniej czy później i tak go dostanie (pewnie taką informację dostał od adwokata). Powiedziałam, że rozwód nie rozwiązuje problemów ale je powoduje. Wiem, że się rozpłaczę na sprawie, bo gdy o tym rozmawiam z adwokatem nie potrafię nad tym zapanować.
mare1966 [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-28, 22:49
Lea ,
trochę nie rozumiesz moich intencji
ale może i dobrze , że taki pośredni dialog między nami ,
bo cenne uwagi dla Małsośki przy okazji .
Pisałem "ku pokrzepieniu" , jedynie
sądy lubią konkrety
a Twoje rady BARDZO konkretne , cenne , "autorskie" nawet
( spójrz , co napisałem w temacie - 7 stycznia sprawa ..... )
Małgośka , to że mąż powie - nie kocham , trudno .
Ty mów kocham tylko wiarygodnie
nie obrzucaj
zaraz potem
męża błotem
płacz - nie wiem , raczej niewskazany ............. może sugerować jakieś nieopanowanie emocjonalne
Słuchaj Leji .
Lea [Usunięty]
Wysłany: 2012-12-30, 00:08
Malłgoś1 napisał/a:
Kocham mojego męża ale co z tego jak on powie, że on już nie kocha i nic nie czuje do mnie
Malłgoś1,
i tu wskazane byłoby mieć odpowiedź,
jak zamierzasz ratować małżeństwo,
gdy w sądzie mąż powie, że nie kocha
myślę, że zanim jednak ewentualnie
dojdzie do tego momentu
masz sporo czasu
Malłgoś1,
wiem, że mówią,
że z teściową ślubu się nie bierze,
ale z mężem,
jednak w sprawach rozwodowych
dla sądu istotne są (zazwyczaj)
relacje z rodzicami męża (żony)
Twój stosunek do nich,
kontakty z nimi,
Twoje zdanie na ich temat,
to jak ich traktujesz
z teściową ślubu nie wzięłaś,
ale przez ślub z jej synem
weszłaś do jej rodziny
i od tamtego momentu
stanowicie wzajemnie rodzinę dla siebie
gdy między małżonkami jest ok.
ich relacje z teściami
i traktowanie teściów
wydają się obojętne dla nich
małżonkowie potrafią nawet wzajemnie
narzekać na swoich teściów
przy wzajemnej aprobacie każdej ze stron
np. żona narzeka na teściową/teścia a mąż ja wspiera
albo odwrotnie; to samo może dotyczyć kogokolwiek z rodziny
jednak gdy w tym samym małżeństwie
dojdzie do kryzysu w postaci sprawy rozwodowej
to wszystko, co kiedykolwiek zostało
nawet niechcący powiedziane
negatywnego o teściach
może zostać wykorzystane
jako dowód winy strony pozwanej
w sądzie może okazać się,
że Ty masz w głowie pustkę
a mąż pamięć doskonałą;
dlatego radzę ponownie
zapisz sobie wszystko
i zabierz ze sobą notatki;
na ile możesz
postaraj się zachować spokój
łzy zachowaj na "po"
może nie będą potrzebne
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Zadaniem Stowarzyszenie Trudnych Małżeństw SYCHAR jest wspieranie rozwoju naszej Wspólnoty - powstających Ognisk Sycharowskich poprzez m.in. drukowanie materiałów, ulotek... Pomóż nam pomagać małżonkom, umacniać ich w wierności i nadziei! >>
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.