[bywalec]

[Andrzej]

[bywalec]

Andrzej cenie cie bo swoją postawa jak i tym co głosisz wiele dobra i nadzieji wnosisz w serca skrzywdzonych ludzi

ale w tym konkretnym temacie mam zgoła odmienne zdanie, i jak już pisałismy i na priv i teraz oboje podtrzymujemy je swoje.

Nie chciałabym na siłe nikogo przekonywac do swoich racji, czy negować twoich, tym bardziej, że piszemy nie zgadzając sie ze soba, nie chce by była to dyskusja, która przerodzi sie w "małzeńską kłótnie" na temat kto ma racje i jak ją komus udowodnic. Mamy robić słowne przepychanki typu piszesz:
- "Piszesz to jednak w takim tonie jakby to było pewne, że nie pomoże.
"
ja odpowiem znów ty znów jakby to było pewne że pomoże, może pomóc bądź nie, z obserwacji jednak więcej wynika z postu Oli też, że ludzie mimo naszych starań jednak sie nie zmieniają...a stosują granice przecież były i alimenty i sad i komornik...dziwić sie że uzalezniony jest człowiek w takim ukłądzie od drugiej... z psychologocznego punktu widzenia nie, ksiązkowy przykłąd walki o kogoś, kto mimo naszych starań o naprawe małżeństwa naszych poczynań nie docenia, drwi z nich, kłamie, i wykorzystuje nadal naszą naiwność...

Zatem, by uniknąć tej przepychanki słownej odpowiem tak moim zdaniem można kochać.

Miłość ma wiele obliczy, i jest tak ogromna, że można kochac różnie i różne osoby. Tak jak dziecko, które sie boi i zazdrości gdy na świat przychodzi kolejne rodzeństwo, że mama już nie będzie mnie kochać tak jak kiedyś bo teraz jest mój brat siostra mała, której poświęca tyle czasu i daje piękne zabawki... tak ja moge kochać różnie i z rózną siła ludzi.

Pytasz"Czy Twoim zdaniem można kochać taką wierną i wyłączną miłością dwie żyjące osoby płci przeciwnej?"

jak ktoś decyduje sie na unieważnienie wcale nie musi oznaczać, że przestał kochać... a tylko to, że kocha inaczej. I fajnie jak tak jest, że kocha inaczej, daży tego kogoś miłością jaka ona jest nie wiem... czy będzie wieczna i wyłączna pewnie różnie z tym będzie... wyłączna tak...tylko tą osobę będzie w ten a nie innysposób na wyłączność kochał i dażył takim a nie innym ucuciem... pewnie będzie miał ten ktoś z tym człowiekiem potomstwo, jak można tworzyć relacje pozytywne bez miłości do niego...chyba że chodzi nam by sie mścić..ale w przeciwnym wypadku, gdy przebaczylismy to można... ale


jeśli chodzi ci o miłość jaka ich połączyłą w dniu ślubu to nie można kochac taką miłością jak i nie idzie tą miłością kochać jak sie już nie jest razem... kochamy i kochać możemy wiecznie, wiernie i każdy z nas kocha inaczej...tego też nie da sie porównać...jak i tego, że każdy z nas potrzebuje innej tej miłości, bo różne są nasze style przywiązania i jeden potrzebuje więcej bliskości, miłości drugi mniej... tak więc nie idzie kochac tak samo każdą osobe, ale można kochać każdą wiecznie i mieć o niej miłe wspomnienia, z jej osoba i czasem jaki sie z nią spędziło

to oczywiście moje zdanie, przemyślenia, bo takie moje doświadczenia

Andrzej cenie cie bo swoją postawa jak i tym co głosisz wiele dobra i nadzieji wnosisz w serca skrzywdzonych ludzi

ale w tym konkretnym temacie mam zgoła odmienne zdanie, i jak już pisałismy i na priv i teraz oboje podtrzymujemy je swoje.

Nie chciałabym na siłe nikogo przekonywac do swoich racji, czy negować twoich, tym bardziej, że piszemy nie zgadzając sie ze soba, nie chce by była to dyskusja, która przerodzi sie w "małzeńską kłótnie" na temat kto ma racje i jak ją komus udowodnic. Mamy robić słowne przepychanki typu piszesz:
- "Piszesz to jednak w takim tonie jakby to było pewne, że nie pomoże.
"
ja odpowiem znów ty znów jakby to było pewne że pomoże, może pomóc bądź nie, z obserwacji jednak więcej wynika z postu Oli też, że ludzie mimo naszych starań jednak sie nie zmieniają...a stosują granice przecież były i alimenty i sad i komornik...dziwić sie że uzalezniony jest człowiek w takim ukłądzie od drugiej... z psychologocznego punktu widzenia nie, ksiązkowy przykłąd walki o kogoś, kto mimo naszych starań o naprawe małżeństwa naszych poczynań nie docenia, drwi z nich, kłamie, i wykorzystuje nadal naszą naiwność...

Zatem, by uniknąć tej przepychanki słownej odpowiem tak moim zdaniem można kochać.

Miłość ma wiele obliczy, i jest tak ogromna, że można kochac różnie i różne osoby. Tak jak dziecko, które sie boi i zazdrości gdy na świat przychodzi kolejne rodzeństwo, że mama już nie będzie mnie kochać tak jak kiedyś bo teraz jest mój brat siostra mała, której poświęca tyle czasu i daje piękne zabawki... tak ja moge kochać różnie i z rózną siła ludzi.

Pytasz"Czy Twoim zdaniem można kochać taką wierną i wyłączną miłością dwie żyjące osoby płci przeciwnej?"

jak ktoś decyduje sie na unieważnienie wcale nie musi oznaczać, że przestał kochać... a tylko to, że kocha inaczej. I fajnie jak tak jest, że kocha inaczej, daży tego kogoś miłością jaka ona jest nie wiem... czy będzie wieczna i wyłączna pewnie różnie z tym będzie... wyłączna tak...tylko tą osobę będzie w ten a nie innysposób na wyłączność kochał i dażył takim a nie innym ucuciem... pewnie będzie miał ten ktoś z tym człowiekiem potomstwo, jak można tworzyć relacje pozytywne bez miłości do niego...chyba że chodzi nam by sie mścić..ale w przeciwnym wypadku, gdy przebaczylismy to można... ale


jeśli chodzi ci o miłość jaka ich połączyłą w dniu ślubu to nie można kochac taką miłością jak i nie idzie tą miłością kochać jak sie już nie jest razem... kochamy i kochać możemy wiecznie, wiernie i każdy z nas kocha inaczej...tego też nie da sie porównać...jak i tego, że każdy z nas potrzebuje innej tej miłości, bo różne są nasze style przywiązania i jeden potrzebuje więcej bliskości, miłości drugi mniej... tak więc nie idzie kochac tak samo każdą osobe, ale można kochać każdą wiecznie i mieć o niej miłe wspomnienia, z jej osoba i czasem jaki sie z nią spędziło

to oczywiście moje zdanie, przemyślenia, bo takie moje doświadczenia

[Jarek321]

[lena]

Widocznie nie kochał wcześniej wierną, wyłączną miłością taką do końca życia skoro wniósł sprawę do sądu biskupiego o stwierdzenie nieważności i takowe uzyskał.

Mocne słowa.....jak dla mnie krzywdzace i nieprawdziwe.

To tak jakby napisać zdradzanej osobie.....nie kochał,nie interesuje go trwanie w małżeństwie,wypisał się......

Widocznie nie kochał wcześniej wierną, wyłączną miłością taką do końca życia skoro wniósł sprawę do sądu biskupiego o stwierdzenie nieważności i takowe uzyskał.

Mocne słowa.....jak dla mnie krzywdzace i nieprawdziwe.

To tak jakby napisać zdradzanej osobie.....nie kochał,nie interesuje go trwanie w małżeństwie,wypisał się......

[Agnieshka]

Andrzeju,

tak czytam i czytam Twe posty i pierwsze co nasuwa mi sie, to: poczytaj nieco wiecej o samym procesie o stwierdzenie niewaznosci malzenstwa.
Naprawde mysle, ze glebsza lektura nie zaszkodzi...

Pozwole rowniez sobie zacytowac Ciebie:

''Zrozumiałe, że ktoś kto nie chce być dłużej w małżeństwie, nie wierzy w jego uzdrowienie, nie wierzy w nawrócenie, przemianę współmałżonka, kto myśli o rozwodzie albo o stwierdzaniu nieważności jako szansie na otwarcie sobie drogi do nowego związku(...)''

Z powyzszego wnioskuje, ze umieszczasz tych, ktorzy maja watpliwosci co do waznosci malzenstwa, w przyslowiowej jednej szufladzie i na tym konczy sie temat.
A nie tedy droga, Andrzeju.
Bo nie kazda kobieta, i nie kazdy mezczyzna przechodzacy przez trybunaly koscielne, pragnie sobie otworzyc ''droge do nowego zwiazku''... Ale Ty twardo stoisz przy swoim, ze to chyba takie pobudki kieruja zainteresowanym procesem.
Naprawde moga pojawic sie inne przyczyny dla ktorych maz/ zona decyduje sie na taka decyzje i to nie koniecznie, wbrew temu co piszesz, ma byc inny czlowiek i inna relacja.
Ludzie pojawiajacy sie w trybunalach sa czesto ludzmi dotknietymi osobistym dramatem, nie raz nie dwa przezyli traume w swych relacjach ''malzenskich'' z powodow roznych np. choroby psychicznej malzonka, zatajenia waznych spraw itd. Ty natomiast twierdzisz, ze nic innego nimi nie kieruje, jak ''brak milosci ofiarnej''.
Andrzeju, mam wrazenie, moze nieslusznie, ze wedlug Ciebie katolik, musi cierpiec bo nie dojdzie do Nieba, musi sie godzic na cierpienie zadawane przez malzonka bo to droga do zbawienia... Piszesz o stawianiu granic, a kiedy ktos inny decyduje sie na postawienie tych granic, nie kocha miloscia ofiarna...
A ci, ktorzy potwierdzenie niewaznosci uzyskali, nigdy prawdziwa miloscia nie kochali.

Zdumiewa mnie to, ze masz prawie na wszystko odpowiedz.
Bo ja nie mam.

Mysle jedynie ze warto nie upraszczac. I nie zachowywac sie jak ten Najwyzszy. W koncu to On jedynie widzi, kto kocha naprawde...



Pozdrawiam.

Andrzeju,

tak czytam i czytam Twe posty i pierwsze co nasuwa mi sie, to: poczytaj nieco wiecej o samym procesie o stwierdzenie niewaznosci malzenstwa.
Naprawde mysle, ze glebsza lektura nie zaszkodzi...

Pozwole rowniez sobie zacytowac Ciebie:

''Zrozumiałe, że ktoś kto nie chce być dłużej w małżeństwie, nie wierzy w jego uzdrowienie, nie wierzy w nawrócenie, przemianę współmałżonka, kto myśli o rozwodzie albo o stwierdzaniu nieważności jako szansie na otwarcie sobie drogi do nowego związku(...)''

Z powyzszego wnioskuje, ze umieszczasz tych, ktorzy maja watpliwosci co do waznosci malzenstwa, w przyslowiowej jednej szufladzie i na tym konczy sie temat.
A nie tedy droga, Andrzeju.
Bo nie kazda kobieta, i nie kazdy mezczyzna przechodzacy przez trybunaly koscielne, pragnie sobie otworzyc ''droge do nowego zwiazku''... Ale Ty twardo stoisz przy swoim, ze to chyba takie pobudki kieruja zainteresowanym procesem.
Naprawde moga pojawic sie inne przyczyny dla ktorych maz/ zona decyduje sie na taka decyzje i to nie koniecznie, wbrew temu co piszesz, ma byc inny czlowiek i inna relacja.
Ludzie pojawiajacy sie w trybunalach sa czesto ludzmi dotknietymi osobistym dramatem, nie raz nie dwa przezyli traume w swych relacjach ''malzenskich'' z powodow roznych np. choroby psychicznej malzonka, zatajenia waznych spraw itd. Ty natomiast twierdzisz, ze nic innego nimi nie kieruje, jak ''brak milosci ofiarnej''.
Andrzeju, mam wrazenie, moze nieslusznie, ze wedlug Ciebie katolik, musi cierpiec bo nie dojdzie do Nieba, musi sie godzic na cierpienie zadawane przez malzonka bo to droga do zbawienia... Piszesz o stawianiu granic, a kiedy ktos inny decyduje sie na postawienie tych granic, nie kocha miloscia ofiarna...
A ci, ktorzy potwierdzenie niewaznosci uzyskali, nigdy prawdziwa miloscia nie kochali.

Zdumiewa mnie to, ze masz prawie na wszystko odpowiedz.
Bo ja nie mam.

Mysle jedynie ze warto nie upraszczac. I nie zachowywac sie jak ten Najwyzszy. W koncu to On jedynie widzi, kto kocha naprawde...



Pozdrawiam.

[bywalec]

[Jarek321]

Ale ja trochę o czymś innym napisałem, bywalcu.

Jedną sprawą jest, że ludzie "jednak się nie zmieniają" - co jest przekonaniem, a nie obiektywnym faktem.

A drugą sprawą jest to, co w Tobie to czyni, bywalcu, że takie przekonanie masz, że "ludzie jednak się nie zmieniają".

Ponieważ moim zdaniem jest to Twoje przekonanie (schemat poznawczy), które pewnie coś w Tobie powoduje, które "każe" Ci postępować, mówić, robić to czy tamto.

A to zdanie, przekonanie:

Cytat:

jednak mimo zmian jakie dokonują w sobie, mimo samorozwoju jak i duchowych przemian nie zawsze działaja na drugą osobe

moim zdaniem właśnie wynika z powyższego schematu.

Bo chyba zgodzimy się z tym, że w życiu bywa różnie, pytanie tylko brzmi czy "przeważnie", "zwykle", "czasami" oznacza "zawsze". Z tego schematu poznawczego wynika u Ciebie kwantyfikator ogólny ("ludzie zawsze to", "ludzie zawsze tamto"). A tymczasem bywa po prostu różnie.

Ale ja trochę o czymś innym napisałem, bywalcu.

Jedną sprawą jest, że ludzie "jednak się nie zmieniają" - co jest przekonaniem, a nie obiektywnym faktem.

A drugą sprawą jest to, co w Tobie to czyni, bywalcu, że takie przekonanie masz, że "ludzie jednak się nie zmieniają".

Ponieważ moim zdaniem jest to Twoje przekonanie (schemat poznawczy), które pewnie coś w Tobie powoduje, które "każe" Ci postępować, mówić, robić to czy tamto.

A to zdanie, przekonanie:

Cytat:

jednak mimo zmian jakie dokonują w sobie, mimo samorozwoju jak i duchowych przemian nie zawsze działaja na drugą osobe

moim zdaniem właśnie wynika z powyższego schematu.

Bo chyba zgodzimy się z tym, że w życiu bywa różnie, pytanie tylko brzmi czy "przeważnie", "zwykle", "czasami" oznacza "zawsze". Z tego schematu poznawczego wynika u Ciebie kwantyfikator ogólny ("ludzie zawsze to", "ludzie zawsze tamto"). A tymczasem bywa po prostu różnie.

[Satine]

[Andrzej]

[Norbert1]

[Jarek321]

[Norbert1]

[Jarek321]