Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
nie Chciałem napisać jak zraniła mnie dziś swoim telefonem żona
tylko Chciałem napisać jak poczułem się zraniony telefonem od żony
smutnamała2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-15, 16:45
[quote="JAREK-Stogi"]Chciałem napisać jak zraniła mnie dziś swoim telefonem żona
Jarek możesz napisać co cię zraniło?????bo nie bardzo wiem
JAREK-Stogi [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-15, 17:13
Spodziewałem sie innej reakci ale widzę ze warzniejsze są dla ciebie rzeczy materialne . Szkoda chciałem ci pomóc ale nie potrafię przezwyciężyć twojego ja
toja [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-15, 17:30
może pamiętaj , jaką moc ma JA dejzi, zanim rzeczywiście raz i drugi dotkniesz dna, jak pisał o tym nałóg
ciągle dopraszasz się albo domagasz poduchy pod tyłek, bo boli cię rzeczywistość
Szkoda chciałem ci pomóc i już rezygnujesz? no to chcenie było mini mini
JAREK-Stogi [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-15, 17:57
Mapisałem zupołnie o czym innym pewnie ze pomugł bym jej we wszystkim .Teraz zaś chodzi ze oprucz tego ze płaciłem alimęty to dodatkowo opłacałem za żonę rachunki a teraz jak niemam pieniędzy zeby dalej płacic za jej komórkę i internet to jestem ten zły a przeciesz nikt mnie nie znuszał rachunki nie były małe bo zona lubi dzwonić chciałem bo ją kocham i myślałem że chociasz to ją odciązy . No i mam
To chciane nie było mini mini . Kto mnie zna to wie ze jak coś obiecam ze naprawie to tak jest i nie muszą prosicć 2 razy
I nie potrzebuję poduchy wiem jakie jest ciężkie życie . CO mam teraz usiąść i płakać ooonie teraz JA dopiero zaczynam i biada temu kto będzie prubował mnie zatrzymać . Za długo spałem bo to co robiłem można nazwać snem .Przeciesz zaden pożytek ze mnie mieli moi bliscy żona no i moje dzieci jak mówi Mirakuilum życ na pałera bez trzymanki . Wiem niebędzie łatwo ale mam wsparcie BOGA .WIEM pewnie za dużo piszę
Spodziewałem sie innej reakci ale widzę ze warzniejsze są dla ciebie rzeczy materialne . Szkoda chciałem ci pomóc ale nie potrafię przezwyciężyć twojego ja
Jarek........... Ty jesteś dysgrafikiem???
Pomagając żonie nie musisz jej "przezwyciężać".Jak oczekiwałeś proszenia........no to się rozczarowałeś.
JAREK-Stogi napisał/a:
Mapisałem zupołnie o czym innym pewnie ze pomugł bym jej we wszystkim .Teraz zaś chodzi ze oprucz tego ze płaciłem alimęty to dodatkowo opłacałem za żonę rachunki a teraz jak niemam pieniędzy zeby dalej płacic za jej komórkę i internet to jestem ten zły a przeciesz nikt mnie nie znuszał rachunki nie były małe bo zona lubi dzwonić chciałem bo ją kocham i myślałem że chociasz to ją odciązy . No i mam
A te "rzeczy materialne" .czyli alimenty to płaciłeś czy płacisz jako jakąś darowiznę na szczytny czy mniej szczytny cel? czy na własne dzieci?
Jarek......bycie ojcem to nie jest tylko przyjemnośc w momencie poczęcia dziecka.
To obowiązek!!!!!!!!!! Wyzwanie!!!!!!!!!!!
Jarek..........ojcem może być prawie każdy mężczyzna bez większego problemu,ale być TATĄ dla dzieci to nie wszyscy potrafią.
Alimenty.........Jarek.Toż to Twój ojcowski,prawny i moralny obowiązek.
A rachunki to płaciłeś za matkę swoich dzieci? czy za kogoś zupełnie Ci obcego?
Jarek.............. a ile w tym czasie przepiłeś?
Ile straciłeś pijąc ?a ten czas i siły możesz/mogłeś poświęcić na pracę nad sobą i zarobkową.
Jarek.
JAREK-Stogi napisał/a:
Kto mnie zna to wie ze jak coś obiecam ze naprawie to tak jest i nie muszą prosicć 2 razy
A ile razy prosiły Cię Twoje dzieci?a żona? a matka?
Jarek.Manipulujesz .Wzbudzasz w sobie poczucie krzywdy i grasz skrzywdzonego.Facet............ piszesz o modlitwie.......... o lekturze ks.Twardowskiego.....
A czyny? a spójność postawy?w mowie? uczynkach?myśleniu?
Mam wrażenie że za chwilę -jak złapiesz gdzieś parę groszy-to pójdziesz pić.
Bo zakłamujesz siebie.
Tak działają czynni alkoholicy.
A może jednak mityng???
toja [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-15, 18:27
cieszy mnie, że piszesz na forum, ale jestem przekonana, że przede wszystkim cieszy to Twoją żonę i to ona jedna wie, co jest faktem, a co Twoją i Jej interpretacją faktów;
wykonaj takie proste zadanie - przeczytaj sobie tekst zena, który gdzieś tu odpowiedział dejzi na początku; przemyśl każdą jego myśl, każdy zarzut, postaw na kartce plusy, jeśli się z czymś zgadzasz i minusy, jeśli zen nie trafił w Twoją sytuację
wyników nie musisz nam przedstawiać, ale je sobie dobre przemyśl
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-15, 18:27
JAREK-Stogi napisał/a:
teraz JA dopiero zaczynam i biada temu kto będzie prubował mnie zatrzymać
I co zrobisz? odkręcisz flaszkę? czy bedziesz chodził na dupościsku bo zakręciłeś flaszkę?
Nie poradzisz sobie sam Jarek.Potrzebujesz pomocy trzeżwego alkoholika...lub terapeuty
JAREK-Stogi [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-15, 18:55
Masz racje pójdę sie napić tylko w czym mi to teraz by pomogło . Cięszko pracuję nad sobą ( nie sam ) i mam to zaprzepaścić . nie teraz .Teraz będę żył tak mi dopomóż BÓG i nie będę sie martwił tym co sobie inni pomyślą .
[ Dodano: 2011-11-16, 15:31 ]
ŻONA napisała do mnie czy ta osoba nie zepsuje naszego małżeństwa bo napisałem że mam kogoś kto mi pomaga nie choć jest to młoda osoba (kobieta ) pomaga mi . Jej chistoria jest niezbyt ciekawa .Jej mąż zamiast zajmować sie rodziną zajoł sie pracą zostawił jej dom na głowie rano wychodził do pracy a wracał w nocy . Mogę dostać pracę u niej . Prowadzą szkołę jazdy i potrzebują mechanika i dobrego kierowcę tam zrobię uprawnienia na ciężarowe i autobusey .Zastanawiam sie dziś jeżdziłem po gdańsku F12 i szło mi całkiem niezle
[ Dodano: 2011-11-16, 16:24 ]
Mam zamiar wrucić do żony jak najszypciej tylko teraz finanse mi nie pozwalają ale się odgryzę i żona będzie dumna i dzieci będą zadowolone .
[ Dodano: 2011-11-16, 17:23 ]
Kochać jest bardo trudno czemu ja nie potrafie kochać pełną miłością dałbym wszystko za prawdziwą miłosc miłość nie rachuje a ja mam problem z dawaniem nie rachuje mam problem z przeczekaniem wiem że to cięszka praca kocham wielką miłością wiem że nie jestem odpowiedzialny ale uczę sie kochac szukam bo serca są te same ale nie na tej ziemi miłość to samotność nie rozdzielaj jej wiem że kiedyś wruci miłość nie umiera
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-17, 08:37
JAREK-Stogi napisał/a:
ŻONA napisała do mnie czy ta osoba nie zepsuje naszego małżeństwa bo napisałem że mam kogoś kto mi pomaga nie choć jest to młoda osoba (kobieta ) pomaga mi
Jarek........... troche mnie zmroziło jak to przeczytałem.Ta Twoja "pomocnica" jest młodą kobietą porzuconą -czy może mąż stał sie pracoholikiem- przez męża(jak piszesz).
Ona pewnie odczuwa głód miłości..........Ty też.Jesteście dla siebie dość atrakcyjni.
UWAŻAJ bys nie zaangażował się -lub ona- emocjonalnie.Bo zdrada czycha.
I zamiast wyjśc z kryzysu,z jego ostrej fazy to możesz go bardzo,ale to bardzo pogłębić.
Jarek.piszesz w innym wątku przyznając się do tego że jesteś alkoholikiem,że chodzisz na mityngi.........
A Tu,w Waszym wspólnym z żoną wątku nie napisałeś tego............Napisz tu.
Ile razy byłes na mityngu?
Jest taki niepisany zwyczaj/sugestia w AA............ w pierwszych 90 dniach po zakręceniu butelki odbyć 90 mityngów
Pomaga pozostać trzeżwym.
JAREK-Stogi napisał/a:
Mam zamiar wrucić do żony jak najszypciej tylko teraz finanse mi nie pozwalają ale się odgryzę i żona będzie dumna i dzieci będą zadowolone .
Jarek................ nie trzeżwiej dla żony,nie trzeżwiej dla dzieci........ trzeżwiej dla siebie.
Bo jak będziesz trzeżwiał dla nich............to szybko wrócisz do flaszki.Bo w Twoim "popapranym" umyśle oni moga Cie zawieść,możesz poczuć się niedoceniony.
Bo Dejzi coś tam............ a dzieci to coś tam.................
Zapytaj Dejzi o możliwość powrotu tak za 2-3 miesiące gdy już troszkę ugruntujesz swoje nie picie,jak już odparuje większość alkoholu w Twojej głowie.
smutnamała2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-17, 09:34
nałóg napisał/a:
Jarek.piszesz w innym wątku przyznając się do tego że jesteś alkoholikiem,że chodzisz na mityngi.........
A Tu,w Waszym wspólnym z żoną wątku nie napisałeś tego............Napisz tu.
Tak napisz tutaj i chciałabym byś potwierdził (mam na myśli jakieś zaświadczenie) żę chodzisz na mitingi AA........
nałóg napisał/a:
arek........... troche mnie zmroziło jak to przeczytałem.Ta Twoja "pomocnica" jest młodą kobietą porzuconą -czy może mąż stał sie pracoholikiem- przez męża(jak piszesz).
Ona pewnie odczuwa głód miłości..........Ty też.Jesteście dla siebie dość atrakcyjni.
UWAŻAJ bys nie zaangażował się -lub ona- emocjonalnie.Bo zdrada czycha.
I zamiast wyjśc z kryzysu,z jego ostrej fazy to możesz go bardzo,ale to bardzo pogłębić.
Czytaj i pamiętaj to co napisał nałóg, zawsze kiedy wpadnie ci myśl o zdradzie, .......
pamiętasz chyba czego obawiam się jeżeli chodzi o zdradę, co może cię do tego popchnąć, ty wtedy mówiłeś, że NIGDY BYŚ TEGO MI NIE ZROBIŁ.........więc
Bedę sie modlić w tej intencji, za ciebie i za mnie...................
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-17, 10:01
smutnamała2 napisał/a:
Tak napisz tutaj i chciałabym byś potwierdził (mam na myśli jakieś zaświadczenie) żę chodzisz na mitingi AA........
Dejzi.......AA nie wydaje zaświadczeń,więc nie oczekuj od Jarka tego.
Daj mu kredyt zaufania że tak jest-wiem....tyle razy składał oświadczenia,przyrzeczenia..- daj mu wiarę że mówi prawdę a nie ściemnia.
Danka 9 [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-17, 14:04
Jarek, dejzi, kibicuję Wam.
smutnamała2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-27, 19:13
Witajcie
Chciałam się z Wami podzielić, tym że bardzo miło i sympatycznie spędziłam weekend(poprzedni i ten) z mężem i dziećmi.......
Było dużo ciepła, serdeczności, czułości, po prostu fajnie............chciałabym, żeby było tak zawsze...........
Tylko nie umiem rozmawiać, z mężem na poważne tematy......na razie..........może jest za szybko, może jeszcze nie jestem gotowa, może to on nie jest gotowy........nie wiem.......ale mam nadzieję, że przyjdzie czas na to...................
Teraz chcę pracować nad sobą, wzmocnić się, zbliżyć jeszcze bardziej do Boga i czekam na prace z 12 krokami, którą niedługo zacznę..............
Mam tyko cichą nadzieję, że i mąż też bedzie chciał pracować nad sobą............(bo on na razie nie chce rozmawiać o sobie, o tym co robi w swoim kierunku, nie wiem dlaczego, ale nie chcę naciskać, choć kusi mnie, by się wypytywać, bo już chciałabym wiedzieć hihi..............)
Bardzo proszę o modlitwę za mnie na drodze 12 kroków ku pełni życia
Pozdrawiam Kamila
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.