[Mirakulum]

[Dorota39]

Próbuje ratować i modle się cały czas bardzo mocno,ale nie widać nawet małego światełka :( a wręcz jest coraz gorzej.Wierze ze Pan Bóg już tylko może mi pomóc bo ja sama nie wiem już co mam jeszcze zrobić

Próbuje ratować i modle się cały czas bardzo mocno,ale nie widać nawet małego światełka :( a wręcz jest coraz gorzej.Wierze ze Pan Bóg już tylko może mi pomóc bo ja sama nie wiem już co mam jeszcze zrobić

[tymeka]

w nocy dziś myślałam o pewnym problemie zwiazanym z tym że nie wiem czy dobrze tłumaczę naszemu 8 letniemu synowi dlaczego tata tak postępuje. Nie wiem jak naczej wytłumaczyć dziecku, gdy słyszy już poraz któryś takie słowa zacytuje: "Od dziś nie jesteś już moim synem, nie masz juz ojca, nic mi od siebie nie dajesz, zadnego zainteresowania, a inne dzieci cieszą sie jak tata wróci z pracy, dobra....jak taki jesteś, już mnie nie kochasz, to nic odemnie już nie dostaniesz. Na święta prezentu też nie będzie tej wymarzonej gitary, a to co już ci kupiłem to wszystko posprzedaje"
Syn wtedy np jest już w łóżku bo jest już po 22, i tak przychodzi do niego potem ze 3 razy co 10 minut z pretensjami że nie widzi zeby coś dotarło do syna.
Moje prośby i tłumaczenia nie pomagają, on nie rozumie że ten brak zainteresowania to przez to jak wymusza na nim to okazanie zainteresowania, że przez to się go boi i jeszcze bardziej unika, obchodzi pokój gdzie siedzi tata z daleka żeby nie musięć się tłumaczyć ojcu.
No i ja potem staram się wytłumaczyć synowi i go pocieszyć,żeby nie martwił sie , bo tata go kocha, ale nie wie co mówi czasem bo wypija za dużo. no i czsem tez razem odmówimy pacierz za tatę, i wtedy dziecko zaśnie , ale jest mu ciężko
Najgorsze że mąż nawet nie musi być pijany żeby to mówić ....

w nocy dziś myślałam o pewnym problemie zwiazanym z tym że nie wiem czy dobrze tłumaczę naszemu 8 letniemu synowi dlaczego tata tak postępuje. Nie wiem jak naczej wytłumaczyć dziecku, gdy słyszy już poraz któryś takie słowa zacytuje: "Od dziś nie jesteś już moim synem, nie masz juz ojca, nic mi od siebie nie dajesz, zadnego zainteresowania, a inne dzieci cieszą sie jak tata wróci z pracy, dobra....jak taki jesteś, już mnie nie kochasz, to nic odemnie już nie dostaniesz. Na święta prezentu też nie będzie tej wymarzonej gitary, a to co już ci kupiłem to wszystko posprzedaje"
Syn wtedy np jest już w łóżku bo jest już po 22, i tak przychodzi do niego potem ze 3 razy co 10 minut z pretensjami że nie widzi zeby coś dotarło do syna.
Moje prośby i tłumaczenia nie pomagają, on nie rozumie że ten brak zainteresowania to przez to jak wymusza na nim to okazanie zainteresowania, że przez to się go boi i jeszcze bardziej unika, obchodzi pokój gdzie siedzi tata z daleka żeby nie musięć się tłumaczyć ojcu.
No i ja potem staram się wytłumaczyć synowi i go pocieszyć,żeby nie martwił sie , bo tata go kocha, ale nie wie co mówi czasem bo wypija za dużo. no i czsem tez razem odmówimy pacierz za tatę, i wtedy dziecko zaśnie , ale jest mu ciężko
Najgorsze że mąż nawet nie musi być pijany żeby to mówić ....

[Jarek321]

Doroto, tata niestety zapomniał, że jest po pierwsze mężczyzną, a po drugie ojcem.

Syn nie jest od bycia "pocieszką" rodzica. Dzieci są do tego, żeby je kochać i wychowywać. To dzieci najpierw mają dostać miłość od rodziców (a nie odwrotnie!), by czuły się bezpieczne, szczęśliwe i dzięki temu miały dobre warunki do rozwoju, by w życiu dorosłym były pewne siebie, szczęśliwe i same umiały dać miłość innym.

8-letni chłopiec może zapamiętać teksty pod tytułem "nie jesteś już moim synem" do końca życia jak wyrok śmierci, bo uświadamiają mu, że tata go nie kocha.

Co możesz zrobić? Ogólnie praca nad sobą w dwóch kierunkach Bóg + psychologia. Czyli: Eucharystia, życie sakramentalne, na stronach sycharowskich jest mnóstwo informacji, w tym nagrań z rekolekcji, oraz praca nad sobą: nauczenie się stawiania granic mężowi odnośnie alkoholu i zachowania. Silna, "pozbierana w sobie", szczęśliwa, a dzięki temu piękna matka = szczęśliwe dzieci. Aha, do tego wszystkiego jeszcze cierpliwość, cierpliwość i cierpliwość. Na efekty trzeba trochę poczekać, ale warto.

Kup, przeczytaj sama i daj do przeczytania mężowi "Warto być ojcem" Jacka Pulikowskiego.

Doroto, tata niestety zapomniał, że jest po pierwsze mężczyzną, a po drugie ojcem.

Syn nie jest od bycia "pocieszką" rodzica. Dzieci są do tego, żeby je kochać i wychowywać. To dzieci najpierw mają dostać miłość od rodziców (a nie odwrotnie!), by czuły się bezpieczne, szczęśliwe i dzięki temu miały dobre warunki do rozwoju, by w życiu dorosłym były pewne siebie, szczęśliwe i same umiały dać miłość innym.

8-letni chłopiec może zapamiętać teksty pod tytułem "nie jesteś już moim synem" do końca życia jak wyrok śmierci, bo uświadamiają mu, że tata go nie kocha.

Co możesz zrobić? Ogólnie praca nad sobą w dwóch kierunkach Bóg + psychologia. Czyli: Eucharystia, życie sakramentalne, na stronach sycharowskich jest mnóstwo informacji, w tym nagrań z rekolekcji, oraz praca nad sobą: nauczenie się stawiania granic mężowi odnośnie alkoholu i zachowania. Silna, "pozbierana w sobie", szczęśliwa, a dzięki temu piękna matka = szczęśliwe dzieci. Aha, do tego wszystkiego jeszcze cierpliwość, cierpliwość i cierpliwość. Na efekty trzeba trochę poczekać, ale warto.

Kup, przeczytaj sama i daj do przeczytania mężowi "Warto być ojcem" Jacka Pulikowskiego.

[Norbert1]

[Anita11]

Kochana Tymeko a gdybyś widziała jak mąż wyciąga syna z łóżka i łamie mu z premedytacją rękę to też byś stała i tłumaczyła meżowi,który nadal robiłby to samo?
Teraz ojciec łamie dziecku serce takimi słowami a to moze nawet gorsze od złamanej ręki.

Odpowiedź dla syna nie może zawierac kłamstw,dziecko rozróżnia juz prawde.
W tym przypadku prawda brzmi: " Tata jest chory,dlatego mówi takie słowa. Ale nie ma prawa tak mówić.Przepraszam,że tak długo pozwalałam na to,żeby tata Cię tak krzywdził. Od dziś będę silna i nie pozwolę aby tata dłużej łamał Twoje serce."

Kochana Tymeko a gdybyś widziała jak mąż wyciąga syna z łóżka i łamie mu z premedytacją rękę to też byś stała i tłumaczyła meżowi,który nadal robiłby to samo?
Teraz ojciec łamie dziecku serce takimi słowami a to moze nawet gorsze od złamanej ręki.

Odpowiedź dla syna nie może zawierac kłamstw,dziecko rozróżnia juz prawde.
W tym przypadku prawda brzmi: " Tata jest chory,dlatego mówi takie słowa. Ale nie ma prawa tak mówić.Przepraszam,że tak długo pozwalałam na to,żeby tata Cię tak krzywdził. Od dziś będę silna i nie pozwolę aby tata dłużej łamał Twoje serce."

[tymeka]

Ale ja to widzę , zauważam, i nie stoje wtedy bezradnie, nie chcę żeby to mówił i nie pozwalam mu na to, ale on wtedy próbuje za kazdą cene postawic na swoim że ma rację i że ja przez moją upartośc skazuje syna na takie cierpienia, bo gdybym nie robiła mu na przekór tylko była żoną w każdym wymiarze, to syn miałby szczęśliwą rodzinę, Nie myślę tak ale przedstawiłam jak myśli mąż.

Ale ja to widzę , zauważam, i nie stoje wtedy bezradnie, nie chcę żeby to mówił i nie pozwalam mu na to, ale on wtedy próbuje za kazdą cene postawic na swoim że ma rację i że ja przez moją upartośc skazuje syna na takie cierpienia, bo gdybym nie robiła mu na przekór tylko była żoną w każdym wymiarze, to syn miałby szczęśliwą rodzinę, Nie myślę tak ale przedstawiłam jak myśli mąż.

[Anita11]

Kochana Tymeko a gdybyś widziała jak mąż wyciąga syna z łóżka i łamie mu z premedytacją rękę to też byś stała i tłumaczyła meżowi,który nadal robiłby to samo?
Teraz ojciec łamie dziecku serce takimi słowami a to moze nawet gorsze od złamanej ręki.

Odpowiedź dla syna nie może zawierac kłamstw,dziecko rozróżnia juz prawde.
W tym przypadku prawda brzmi: " Tata jest chory,dlatego mówi takie słowa. Ale nie ma prawa tak mówić.Przepraszam,że tak długo pozwalałam na to,żeby tata Cię tak krzywdził. Od dziś będę silna i nie pozwolę aby tata dłużej łamał Twoje serce."

Kochana Tymeko a gdybyś widziała jak mąż wyciąga syna z łóżka i łamie mu z premedytacją rękę to też byś stała i tłumaczyła meżowi,który nadal robiłby to samo?
Teraz ojciec łamie dziecku serce takimi słowami a to moze nawet gorsze od złamanej ręki.

Odpowiedź dla syna nie może zawierac kłamstw,dziecko rozróżnia juz prawde.
W tym przypadku prawda brzmi: " Tata jest chory,dlatego mówi takie słowa. Ale nie ma prawa tak mówić.Przepraszam,że tak długo pozwalałam na to,żeby tata Cię tak krzywdził. Od dziś będę silna i nie pozwolę aby tata dłużej łamał Twoje serce."

[tymeka]

Dzięki, musze coś zrobić z sobą żebym sie nie bała tego co było pare razy gdy wyszedł z domu na tydzień lub dłużej, z nadzieją że na kolanach go będę prosić żeby został. Tylko że ja nigdy tak nie zrobiłam, nawet nie chciałam pakować jego ciuchów na jego życzenie. Raz tylko się spakował i był zdziwiony że ja następnego dnia nie poszłam do samochodu i nie zabrałam ich z powrotem do szafy, i jeżdził z tymi ciuchami w bagażniku 2 miesiące, pokazywał przy każdej okazji osobom którym mógł sie wyżalic na mnie że go wyrzuciłam, i zyje w samochodzie. Nie jadł wtedy nic u nas, chudł i wszystko było na mnie, wszyscy wkoło myśleli że jest ze mną coś nie tak, a jemu zaczęli pomagac , zapraszać na objady, i to nawet część mojej rodziny, o oni wierzą mi tylko jak z nimi rozmawiam, a potem pomagają mężowi, zapraszaja na objady żeby nie umarł z głodu.
Tylko siostra i rodzice mi wierzyli (siostra jest dawno po rozwodzie więć ma całkiem inne poglądy, lubie się jej wygadać ale do pewnych jej rad podchodzę z dystansem)
Wogóle to wszystkich prubuje zrozumieć według ich wartości, myśleń, tak jakbym stawiała sie w sytuacje każdego człowieka i doszukiwała sie czemu tak postepuje a nie inaczej, i chociaż myśli całkiem inaczej niz ja próbuje ja zrozumieć, co nie znaczy że mogłabym brać z niej przykład. Ale mąż nigdy mi nie wierzył, zawsze bał się że siostra ma na mnie jakiś wpływ,
To nachodzenie mnie przez męża gdy wyprowadził sie z domu było straszne, i to jak zabierał syna żeby spędzić z nim weekend, jak wtedy to co jemu mówił jak się żalił na mnie że mama go nie kocha i wyrzuca z domu, to było wtedy jeszcze bardziej poza moim wpływem niz teraz, było straszne, tego sie chyba boję.

Dzięki, musze coś zrobić z sobą żebym sie nie bała tego co było pare razy gdy wyszedł z domu na tydzień lub dłużej, z nadzieją że na kolanach go będę prosić żeby został. Tylko że ja nigdy tak nie zrobiłam, nawet nie chciałam pakować jego ciuchów na jego życzenie. Raz tylko się spakował i był zdziwiony że ja następnego dnia nie poszłam do samochodu i nie zabrałam ich z powrotem do szafy, i jeżdził z tymi ciuchami w bagażniku 2 miesiące, pokazywał przy każdej okazji osobom którym mógł sie wyżalic na mnie że go wyrzuciłam, i zyje w samochodzie. Nie jadł wtedy nic u nas, chudł i wszystko było na mnie, wszyscy wkoło myśleli że jest ze mną coś nie tak, a jemu zaczęli pomagac , zapraszać na objady, i to nawet część mojej rodziny, o oni wierzą mi tylko jak z nimi rozmawiam, a potem pomagają mężowi, zapraszaja na objady żeby nie umarł z głodu.
Tylko siostra i rodzice mi wierzyli (siostra jest dawno po rozwodzie więć ma całkiem inne poglądy, lubie się jej wygadać ale do pewnych jej rad podchodzę z dystansem)
Wogóle to wszystkich prubuje zrozumieć według ich wartości, myśleń, tak jakbym stawiała sie w sytuacje każdego człowieka i doszukiwała sie czemu tak postepuje a nie inaczej, i chociaż myśli całkiem inaczej niz ja próbuje ja zrozumieć, co nie znaczy że mogłabym brać z niej przykład. Ale mąż nigdy mi nie wierzył, zawsze bał się że siostra ma na mnie jakiś wpływ,
To nachodzenie mnie przez męża gdy wyprowadził sie z domu było straszne, i to jak zabierał syna żeby spędzić z nim weekend, jak wtedy to co jemu mówił jak się żalił na mnie że mama go nie kocha i wyrzuca z domu, to było wtedy jeszcze bardziej poza moim wpływem niz teraz, było straszne, tego sie chyba boję.

[Norbert1]

[bywalec]

[tymeka]

......postanowiłam od dziś być stanowcza, na telefon z zapytaniem czy jutro będę obecna na budowie i czy ugotuje objad, odpowiedziałam że tak ale jeśli będę miała spokojna noc, ze nie może tak się do mnie zwracac jak teraz, itd. Zdenerwował się tak bardzo że przywiózł go ktoś bo za 5 min był już w domu, i zaczął znów krzyczeć gdzie jest jego obiad, gdzie byłam wczoraj, dziś, gdzie jakas pomoc. Ze zrobi mi w nocy niezłą jazdę dziś,
Rodzice słuchali obok w pokoju, i potem jak mąż wyszedł tata powiedział mamie że teraz to należało mi sie bo nie ugotowałam obiadu.
załamka
Syn już tylko nasłuchuje czy czasem tata nie jedzie do domu, bo słyszał jak groził mi że będzie jazda. I co dalej......?
Może mogłam jednak sie zgodzić pomoc jutro na budowie, bo jak nie zdąży skończyć to niedługo mróz i będzie na mnie że wszystko popękało. wiem wiem ...znów wkółko zaczynam od nowa.....

......postanowiłam od dziś być stanowcza, na telefon z zapytaniem czy jutro będę obecna na budowie i czy ugotuje objad, odpowiedziałam że tak ale jeśli będę miała spokojna noc, ze nie może tak się do mnie zwracac jak teraz, itd. Zdenerwował się tak bardzo że przywiózł go ktoś bo za 5 min był już w domu, i zaczął znów krzyczeć gdzie jest jego obiad, gdzie byłam wczoraj, dziś, gdzie jakas pomoc. Ze zrobi mi w nocy niezłą jazdę dziś,
Rodzice słuchali obok w pokoju, i potem jak mąż wyszedł tata powiedział mamie że teraz to należało mi sie bo nie ugotowałam obiadu.
załamka
Syn już tylko nasłuchuje czy czasem tata nie jedzie do domu, bo słyszał jak groził mi że będzie jazda. I co dalej......?
Może mogłam jednak sie zgodzić pomoc jutro na budowie, bo jak nie zdąży skończyć to niedługo mróz i będzie na mnie że wszystko popękało. wiem wiem ...znów wkółko zaczynam od nowa.....

[Danka 9]

tymeka, separacja i wizyta w osrodku, wiesz gdzie jest taki w Twoim miescie?

Ciezko mi sie czyta to co piszesz i przykro, ze to Was spotyka...
nie kręć sie w kółko....tylko działąj kochana...jesli bedzie Ci ciezko isc czy zadzwonić...
potrzeba bliksiej osoby , przyjaciolki ktora poprowadzi...
znam te niemoc, strach.....to tzw syndrom gipsowych butów...wiesz ze chcesz...ale nie mozesz...

odważ sie !! Modlitwa za Ciebie bys juz to zrobiła! Niech Pan Bóg otoczy opieką
Panie Jezu oodal ducha przemocy i bezradności od tymeki.

Popros tez kaplana o pomoc i modlitwę....

tymeka, separacja i wizyta w osrodku, wiesz gdzie jest taki w Twoim miescie?

Ciezko mi sie czyta to co piszesz i przykro, ze to Was spotyka...
nie kręć sie w kółko....tylko działąj kochana...jesli bedzie Ci ciezko isc czy zadzwonić...
potrzeba bliksiej osoby , przyjaciolki ktora poprowadzi...
znam te niemoc, strach.....to tzw syndrom gipsowych butów...wiesz ze chcesz...ale nie mozesz...

odważ sie !! Modlitwa za Ciebie bys juz to zrobiła! Niech Pan Bóg otoczy opieką
Panie Jezu oodal ducha przemocy i bezradności od tymeki.

Popros tez kaplana o pomoc i modlitwę....

[maryniaa]