Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Jak jesteś taki mądry !! to daj radę co ta kobieta ma robić !!! Bo to co wypisujesz to są bzdety jakieś !! daj jej jakąś radę !!! przecież wiesz wszystko najlepiej !!!!
bez komentarza poziom mawia sam za siebie
ProNo [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-12, 20:31
Dajcie jej jakieś rady ! Ma sie modlic o to żeby mąż wrócił ?Bo to jest związek sakramentalny !!!!! Przejżyjcie w końcu na oczy i zobaczcie na czym to polega ! Bo ja tu Boga nie widzę !! A tych ludzi co tu trafiają trzeba wspierać a nie uświadamiać !!!!!!!!!!
ProNo [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-12, 20:36
dzięki Norbert fajnie że ty trzymasz poziom !
[ Dodano: 2011-10-12, 20:38 ]
A tak ogólnie to zleź na ziemię ! masz za wysokie mniemanie o sobie !!!!!!
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-12, 20:45
elzd1 napisał/a:
Stwierdzenie "Rozwód jest potrzebny, by móc bez przeszkód wejść w oficjalny związek z kimś innym. I tylko po to."
elzd1 napisał/a:
Czy ktoś, zanim umieścił na forum owo tragiczne stwierdzenie, choć raz konsultował z kapłanem ten pogląd?
Chyba to będzie wystarczająca odpowiedź:
Andrzej napisał/a:
Katechizm Kościoła Katolickiego:
"Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne."
(KKK 2384)
"Jakie są najcięższe grzechy godzące w sakrament małżeństwa? Są to: cudzołóstwo; poligamia ponieważ jest przeciwna równej godności i miłości małżeńskiej, która jest jedyna i wyłączna; odrzucenie płodności, które pozbawia życie małżeńskie dziecka, najwspanialszego daru małżeństwa; rozwód, który sprzeciwia się nierozerwalności."
(Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego 347)
Tu widać wyraźnie dlaczego katolik nie może się rozwodzić, jeśli Bóg jest dla niego najwazniejszy. W Starym Testamencie w księdze Malachiasza Bóg przez proroka mówi wprost:
"Nienawidzę bowiem rozwodów
(mówi Jahwe, Bóg Izraela)
i każdego, kto szatę swoją plami krzywdą
- mówi Jahwe Zastępów.
Strzeżcie tedy własnego życia
i nie bądźcie wiarołomcami!"
(Ml 2, 16) Pismo Święte Stary i Nowy Testament w przekładzie z języków oryginalnych, Księgarnia Św. Wojciecha
elzd1 napisał/a:
Ileż nienawiści musi być w kimś, kto wymyślił tę kalumnię. Ile to zdanie zawiera w sobie podłości, wie tylko sam autor.
Elu, chyba nadinterpretujesz słowa przedmówczyni i nie rozumiem czemu wywołały u Ciebie,aż taką Twoją reakcję. Nie ma w nich, ani podłości, ani innych złych podtekstów tylko zwykły skrót myślowy z tekstów przytoczonych przez Andrzeja-j.w.
andzia napisał/a:
Czasem czytam to forum i zastanawiam na ile to kochanie małżonka, który odszedł ma sens.
Andziu witaj na forum.
Widzę,że to Twój pierwszy post i pewnie dlatego,że masz tu krótki staż nie wczytałaś się zbyt mocno w treści zamieszczone na tym portalu, a co za tym idzie wyrobiłaś sobie mylne rozumienie niektórych przemysleń jakimi się tu kierujemy. Zachęcam do lektury wszystkich wątków, nie tylko w częsci poradniczej, ale szczególnie w informacyjno-formacyjnej, a najlepiej do najbliższego Koła Wspólnoty.
Norbert1 napisał/a:
wielkim fopa jest pisac do kobiety jak latami słyszała od własnego męża
jestes głupia ..
nic nie wiesz ..
gadasz głupoty
twoje decyzje sa do.......
to co teraz podjeła w obronie własnej jako jedyne i słuszne......że to znów jest jakąś głupotą
Z pewnością taka zmaltretowana kobieta wybiera najszybsze i najłatwiejsze w jej mniemaniu wyjście,aby poczuć się lepiej na dany moment. Nie można mieć jej tego za złe, po ludzku, bo panika psychiczna jakiej wtedy podlega oślepia ja na inne rozwiązania.Kłopotem w takim wypadku jest jednak to, aby ratunek był przemyślany i zaplanowany tak , by nie wpaść z deszczu pod rynnę, której w pierwszym momencie się nie widzi. Dlatego ten kto pyta i prosi o rady ma największą szansę uniknąć popełniania następnych błędów, których skutki dostrzeże czasem dopiero po latach. ( patrz świadectwo Miraculum )Inną rzeczą jest jak podać pomocną dłoń komuś kto jej potrzebuje, tak aby nie tylko się uratował ale i by ten akt poczynił jak najmniejsze szkody w duchu i ciele. Tego właśnie ma nauczyć nas Miłość i Miłosierdzie , o które prosi nas Jezus w kontaktach z bliźnimi. Myślę,że właśnie temu służy to forum oraz Ogniska w jakich spotykamy się w realu.
[ Dodano: 2011-10-12, 20:50 ]
Norbert a przetłumacz mi to co napisałeś !
[ Dodano: 2011-10-12, 20:52 ]
Sorki że głupotami zajmujemy Twój post !!!
[ Dodano: 2011-10-12, 20:55 ]
Moja rada jest taka ! Rób tak żeby dziecko było szczęsliwe i Ty ! Pozdrawiam Piotrek
elzd1 [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-12, 21:46
Kinga, żeby było jasne, ja nie Mirę zacytowałam, piszę tylko o tym co jest na głównej stronie forum, Mirę podziwiam za cywilną odwagę, przyznaje się do popełnionego błędu. Błędu według mnie, nie grzechu.
Bo Ty cytujesz kawałek mojej wypowiedzi, ja zaś zapisałam coś więcej, uważam że nastąpiło przekłamanie. Wiem że skoro księża nie potępiają osób które są zmuszone! do rozwodu, nie wytykają publicznie, a wspierają, radzą, pomagają, tym bardziej my, biedni grzesznicy nie mamy prawa nikogo potępiać.
Przykazanie miłości: "kochaj bliźniego swego jak siebie samego". A czy kobieta, która pozwala by ją maltretował mąż oprawca nie grzeszy przeciwko temu przykazaniu?
Czy wolno maltretowanej kobiecie na to się godzić?
Ja nie wiem jak bolą siniaki od mężowskiej pięści, maltretowana kobieta je czuje i na coele i w sercu. Dlatego ja, nie będąc w skórze tej kobiety nie mam prawa oceniać, pouczać, a w rezultacie wpędzać w poczucie winy.
Uważam że każdy ratuje się jak może, ile ma siły i świadomości na ten czas. Nie możemy krytykować, możemy dawać świadectwo. I tak właśnie świadectwo daje Mirakulum, teraz uważa że to było złe, ale wtedy wiedziała, że to jedyne rozwiązanie. I trzeba to uszanować.
Ciągle stawiam siebie w sytuacji, gdy świątynię nawiedza i faryzeusz i celnik, ciągle się zastanawiam kim jestem ja w danej chwili. Zaś czytając niektóre wypowiedzi dochodzę do wniosku że mam do czynienia z ludźmi bezgrzesznymi, którzy zawsze dobrze postępują, zawsze wszystko wiedzą lepiej, zawsze są światli i bez skazy.
Owszem, gdy rozmawiam z kimś, kto zdradza, kto bije, kto poniża, takiego człowieka należy upomnieć że to złe uczynki.
I jeszcze przypominam że dla mnie nawet rozwód nie przekreśla mojego małżeństwa, mój mąż jest nadal moim mężem. I wierności mam zamiar dotrzymywać i po rozwodzie.
To piszę żeby znów mi ktoś nie przypisał złych intencji.
ProNo [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-12, 21:54
No tak Ty jesteś winna ! Pozwólcie ludziom sie modlić ! W tym wspierajcie mi to kiedyś pomogło !
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-12, 23:12
elzd1 napisał/a:
Kinga, żeby było jasne, ja nie Mirę zacytowałam, piszę tylko o tym co jest na głównej stronie forum,
W takim razie źle Cię zrozumiałam. Mea culpa.
elzd1 [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-12, 23:51
kinga2 napisał/a:
W takim razie źle Cię zrozumiałam
Pozdrawiam.
Mira. I Ciebie też Mam nadzieję że niedługo się zobaczymy.
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-13, 00:00
Ale się tu zrobiło gorąco
elzd1 napisał/a:
I tak właśnie świadectwo daje Mirakulum, teraz uważa że to było złe, ale wtedy wiedziała, że to jedyne rozwiązanie.
Elu znasz trochę moją historię, mnie nikt nie zmuszał do rozwodu , to ja o ten rozwód wniosłam , i teraz przestrzegam swoim świadectwem przed tym krokiem.
Przeżyłam przemoc i fizyczną i psychiczną , i nie prawdą jest ,że wiedziałam, że to było jedyne rozwiązanie.
Coś tak słyszałam wtedy o separacji , ale nawet tych informacji nie sprawdziłam tylko parłam do rozwodu. Nie było nikogo kto wtedy wpakował by mi palec w oko .
Piszę do takich osób , które chcą wnieść o rozwód, widza tylko rozwód i nic innego , że nie tędy droga , że mi to nie przyniosło to nic dobrego, ani spokoju , ani szczęścia a ulga była chwilowa.
Natomiast jeśli to ich współmałżonek(ka) wnosi o rozwód to już inna sprawa. Wtedy bronisz sakramentu , nie zgadzasz się na rozwód i nie planuje przecież , nowego związku.
Imię małżonka/i: Kama
Wiek: 30 Dołączył: 22 Mar 2006 Posty: 349 Skąd: Warszawa
Wysłany: 2011-10-13, 00:36 Rozwód jest potrzebny, by móc bez przeszkód wejść w oficjaln
Myśle, że wiedza o tym, że z logicznego, rozumnego punktu widzenia, ktoś kto ma świadomość separacji (że daje nie gorsze zabezpieczenie niż rozwód), a mimo to wnosi sprawę o rozwód to robi tak, gdyż chce wejść w nowy związek i do tego rozwód jest mu potrzebny. Zdanie "Rozwód jest potrzebny, by móc bez przeszkód wejść w oficjalny związek z kimś innym. I tylko po to."ma na celu przestrzec tych przed popełnieniem zła, którzy nie mają świadomości, że separacja chroni nie gorzej aniżeli rozwód. Natomiast Ci którzy mają świadomość czym jest separacja i jakie daje zabezpieczenia, a mimo to chcą rozwodu, to jedyny logicznie dający się wytłumaczyć motyw takiej decyzji jest ten, że chcą w ten sposób poprzez rozwód utorować sobie drogę do sformalizowania nowego związku.
A więc to zdanie dla jednych jest przestrogą przed popełnieniem zła, a dla drugich przypomnieniem tej prawdy.
_________________ "Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie" (Święty Ignacy Loyola)
"Najpierw modlitwa, potem przebłaganie, dopiero na trzecim miejscu - daleko "na trzecim miejscu"- działanie" (Święty Josemaria Escriva)
„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (List św. Pawła do Filipian 4:13)
„I nie uczynił tam wielu cudów z powodu ich niewiary” (Ew. Mateusza 13:58)
www.separacja.org ::: www.sychar.org ::: www.modlitwa.info
lena [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-13, 00:46
Onna....rób co uważasz za stosownwe....jestes wierzaca ,pros o rozeznanie.
Panów poniosło.....przkomarzają sie...
Andrzej....podziwiam,ale wyluzuj.
Satine [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-13, 01:25
Andrzej napisał/a:
Zdanie "Rozwód jest potrzebny, by móc bez przeszkód wejść w oficjalny związek z kimś innym. I tylko po to." ma na celu przestrzec tych przed popełnieniem zła, którzy nie mają świadomości, że separacja chroni nie gorzej aniżeli rozwód. Natomiast Ci którzy mają świadomość czym jest separacja i jakie daje zabezpieczenia, a mimo to chcą rozwodu, to jedyny logicznie dający się wytłumaczyć motyw takiej decyzji jest ten, że chcą w ten sposób poprzez rozwód utorować sobie drogę do sformalizowania nowego związku.
Dziękuję, Andrzeju.
Nie wiem, ile potrzeba złej woli, by to zdanie odczytać, jako pełne podłości czy kalumnię. Toż to czyste, suche fakty, które nie tylko wiele razy słyszałam od kapłanów, ale i z ust prawnika. Nie jest nacechowane ani prawdami chrześcijańskimi, ani nie zawiera ŻADNEJ oceny osoby, która chce się rozwieść, czy rozwiodła.
To są fakty.
Można odejść od męża nawet bez separacji. Rozwód w niczym nie pomaga - ani nie sprawi, by męża eksmitowano, jeśli jest zameldowany, ani nie zabezpieczy przed tym, by mąż nie mógł zbliżać się na trzy metry. Ani nie powstrzyma od zdrad - NIC. Nawet nie sprawi, by mąż nie mógł zbliżać się do dzieci - jeśli je krzywdzi.
Jest separacja.
Jest pozew o alimenty.
Jest pozew o znęcanie się.
Jest pozew o ograniczenie praw ojcowskich.
Jest pozew o eksmisję (jeśli ma się do tego prawo).
Jest rozdzielność majątkowa.
Można wyprowadzić się, wyjechać na drugi koniec Polski, wyjechać zagranicę - można wszystko.
Poza jednym - nie można ponownie wyjść za mąż/ożenić się.
Po co więc rozwód?
To ja powiem inaczej - ile w sobie trzeba mieć odwagi, by komukolwiek powiedzieć, że tak, rozwód czasami jest jedynym wyjściem.
To jest zwyczajne świństwo.
Separacja prawna ma IDENTYCZNE skutki, jak rozwód. Poza jednym - nie można legalnie wejść w kolejny związek cywilny.
To są fakty. I tyle.
Pozdrawiam.
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2011-10-13, 05:34
Andrzeju, Satine - macie rację! Logiczną, racjonalną - tak. Tylko, że jest kwestia tej właśnie paniki psychicznej czy też emocjonalnej, o której pisała Kinga. Człowiek w takiej panice nie myśli racjonalnie (jak w każdej panice zresztą ). Leci wtedy ku przepaści, ale wszystko jest lepsze, niż to co za nim, nawet przepaść jest lepsza. Tak myśli w danej chwili. Takiego delikwenta/tkę na drodze ku przepaści nie powstrzyma mówienie - patrz, tam jest przepaść, zabijesz się. To nie działa. W przypadku tej faktycznej przepaści - rzucamy się na biegnącego, i trzymamy póki nie ochłonie. Potem pokazujemy przepaść, i obok bezpieczną ścieżkę - prawda? Ta samo tu - lepiej najpierw przytulić, uspokoić emocje, przetrzymać człowieka w bezpiecznym miejscu, a potem racjonalnie tłumaczyć - co jest złe, a co dobre, i dlaczego.
Onna, przytulam Cię bardzo bardzo mocno, dzielna dziewczyno!
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
). Leci wtedy ku przepaści, ale wszystko jest lepsze, niż to co za nim, nawet przepaść jest lepsza. Tak myśli w danej chwili. Takiego delikwenta/tkę na drodze ku przepaści nie powstrzyma mówienie - patrz, tam jest przepaść, zabijesz się. To nie działa. W przypadku tej faktycznej przepaści - rzucamy się na biegnącego, i trzymamy póki nie ochłonie. Potem pokazujemy przepaść, i obok bezpieczną ścieżkę - prawda? Ta samo tu - lepiej najpierw przytulić, uspokoić emocje, przetrzymać człowieka w bezpiecznym miejscu, a potem racjonalnie tłumaczyć - co jest złe, a co dobre, i dlaczego.
