[miki08]

Nie wiem naprawde co mam robic. Jestem mezatka od ponad 10 lat.Mieszkamy od ponad 6 lat w Szkocji. Moj maz jest czlowiekiem bardzo wybuchowym i czesto nie mozemy dojsc do porozumienia. Juz przed slubem mial problemy z policja. Stracil 2 razy prawo jazdy za jazde po pijanemu.Rok po slubie urodzilam nasza corke. Maz wloczyl sie po nocach z kolegami i uprawial hazard. Ja studiowalam jeszcze zaocznie a on mi nie pomagal w opiece nad dzieckiem. Problem polega na tym, ze kiedy maz wypije traci panowanie nad soba i na drugi dzien niczego nie pamieta. Zawsze usprawiedliwia sie tym, ze byl pijany i nie wiedzial co robi. Pobil mnie raz dotkliwie, pare razy mnie uderzyl. Pare lat temu po tym pierwszym pobiciu wyrzucil mnie z domu, zamieszkalam u rodzicow. Przekonal wowczas wszystkich, ze lanie mi sie nalezalo bo jestem leniwa i nic w domu nie robie, a on przychodzi z pracy i jeszcze pomaga mi sprzatac. Nie zalowal tego co zrobil tylko kazal mi sie poprawic i dal mi szanse powrou do domu. Byla to dla mnie bardzo krzywdzaca sytuacja, ale nie mialam dokad pojsc i wrocilam ze wzgledu na dziecko. Wybaczylam mu to z czasem chciaz bylo mi bardzo trudno. Od tametgo czasu staralam sie robic wszystko, zeby go nie zdenerwowac. 3 lata temu kupilismy dom i myslalam, ze dobrze nam sie uklada, mimo jego napadow agresji ale juz mnie nie bil. Okazalo sie jednak, ze maz spotyka sie z inna kobieta, kiedy ja jestem w pracy. Byla ona nasza dlugoletnia przyjaciolka a jej chlopak najlepszym przyjacielem meza. Maz nie wiedzial czy zostac ze man czy odejsc z nia. W koncu wybral rodzine. Nie wiem czy dopuscil sie codzolostwa, twierdzi, ze nie. Przez ta sytuacje stracil najlepszego przyjaciela. Po jakims czasie wybaczylam i to. Rok tem na urlopie tez mnie udzerzyl po pijanemu i probowal wyrzucic z balkonu. Na 2 dzien znowu nic nie pamietal i przepraszal tlumaczac, ze byl piajny. Zawsze potem obiecuje, ze juz nie bedzie wiecej pil. 2 lata temu znowu szukal pokoju i chcial sie wyprowdzac ale zmienil zdanie. Rok temu na imprezie sylwestrowej w naszym domu znowu zaczal mna szarpac ale goscie staneli w mojej obronie i znowu to samo nic nie pamietal. Teraz od pol roku daje mi ultimatum, ze mam sie zmienic bo jak nie to on odejdzie. Zarzuca mi ciagle, ze za malo dbam o dom, ze zle sie zachowuje, ze jestem za gruba, ze mam zly styl ubierania, ze nie znam dobrze jezyka, ze czepiam sie jak wyskoczy z kolezanka na drinka, ze jestem rozrzutna, ze ranie go slowami i ze za malo okazuje mu milosci ze nie doceniam tego co on dla mnie dobrego zrobil, ze jestem niewdzieczna.Twierdzi, ze wszystko mu zawdzieczam i ze bez niego sobie nie poradze. Pracuje w fabryce w systemie 4 dni robocze 4 dni wolne po 12 godzin, oprocz tego jestem konsultantka avona. Maz pracuje jako instalator po 8 godz. dziennie od pon-piat. W domu w niczym mi nie pomaga bo twierdzi, ze ja mam 4 dni wolne a on tylko 2. W miezdyczasie zachorowal moj tesc. Maz musial poleciec do Polski, zeby sie nim zajac. Jest tam juz ponad 3 m-ce. Ja zostalam sama z 9 letnia corka. Maz zaciagnal dlug na kartach kredytowych i namowil mnie na wziecie bardzo wyskoiego kredytu na 10 lat. Planuje robic biznesy w Polsce i remontuje dom, ktory chce sprzedac. Nie pracuje w Polsce bo twierdzi, ze za zlotowki mu sie nie oplaca a zadnego interesu tez jeszcze nie otworzyl.Twierdzi, ze nie moze zostawic ojca i musi sie nim zajmowac. NIe wiem jak dlugo jescze bedzie trwala ta sytuacja. W tym okresie gdy go nie ma czuje sie, jakbym sie na nowo narodzila. Jestem oczywiscie strasznie zapracowana ale o wiele spokojniejsza. Jestem osoba bardzo spokojna i podczas klotni wybucham placzem co jeszcze bardziej rozsierdza mojego meza. Ma teraz przyleciec na 10 dni, zeby pozalatwiac swoje sprawy w Szkocji. Bardzo sie boje jego wizyty bo nie wiem co sie znowu wydazy. Boje sie tego czlowieka i nie wiem czy nastepnym razem gdy podniesie na mnie reke nie bedzie to juz ostatni raz. Ten czlowiek jest naprawde niobliczalny. Nigdy nie zglosilam go na policje bo bardzo sie boje. Nasza corka o tym nie wie, ze maz mnie pobil, ale ta sytuacja tez sie na niej odbija. Jest bardzo wrazliwa i wystarczy, ze tata cos na nia glosniej powie to juz wybucha placzem. Modle sie ciagle za niego ale jestem na juz nie daje rady sobie z tym wszystkim.Ponadto mam problemy zdrowotne, mialam juz 3 zabiegi i czeka mnie nastepny. Wszystko przez te stresy. Jest czlowiekiem wierzacym i kiedy chodzi do kosciola to jest spokojniejszy. Twierdzi, ze Bog nad nim czuwa i ze zawsze pokieruje go w dobra strone. Twierdzi, ze toczy sie w nim walka dobra ze zlem. Namawialam go na wizyte u psychologa ale tylko ciagle obiecuje, ze sie wybierze. Nie zalezy mu juz na mnie to nie slucha tego o co go prosze. Maz ciagle zmienia decyzje, raz mnie kocha a raz nienawidzi. Wszystko musi byc tak, jak on chce i musze przy nim sie pilnowac, zeby nie urazic go jakims slowem. Naprawde ciezko mi go nadal kochac, nie tesknie za nim. To wszystko jest ponad moje sily. Mysl o tym, ze maz ma zostac w Polsce cieszy mnie. Swietnie sobie daje sama rade. Mam wielu przyjaciol i rodzine, ktora mi tu pomaga. Nie znajduje rozwiazania mojego problemu, jak tylko rozstanie. Mamy slub konkordatowy i wiem, ze nie jest to mozliwe, ale czuje sie jak w pulapce. Nie wiem, jak poradzic sobie z ta sytuacja. Moj maz obiecywal sie wiele razy zmienic ale nic z tego. Twierdzi, ze to moja wina bo nie potrafie mu wszystkiego zapomniec. Ciesze sie, ze w koncu wyrzucilam z siebie to wszystko. Latwiej mi bylo to wszytko opisac niz mowic komus o tym. Prawdopodbnie potrzebuje pomocy psychologa. Nie wiem jak uratowac to nasze malzenstwo. Maz chce znowu sie rozstac a ja go nie chce na sile zatrzymywac. Nie potarfie juz dluzej tak zyc i akceptowac jego wad i zachowan.

Nie wiem naprawde co mam robic. Jestem mezatka od ponad 10 lat.Mieszkamy od ponad 6 lat w Szkocji. Moj maz jest czlowiekiem bardzo wybuchowym i czesto nie mozemy dojsc do porozumienia. Juz przed slubem mial problemy z policja. Stracil 2 razy prawo jazdy za jazde po pijanemu.Rok po slubie urodzilam nasza corke. Maz wloczyl sie po nocach z kolegami i uprawial hazard. Ja studiowalam jeszcze zaocznie a on mi nie pomagal w opiece nad dzieckiem. Problem polega na tym, ze kiedy maz wypije traci panowanie nad soba i na drugi dzien niczego nie pamieta. Zawsze usprawiedliwia sie tym, ze byl pijany i nie wiedzial co robi. Pobil mnie raz dotkliwie, pare razy mnie uderzyl. Pare lat temu po tym pierwszym pobiciu wyrzucil mnie z domu, zamieszkalam u rodzicow. Przekonal wowczas wszystkich, ze lanie mi sie nalezalo bo jestem leniwa i nic w domu nie robie, a on przychodzi z pracy i jeszcze pomaga mi sprzatac. Nie zalowal tego co zrobil tylko kazal mi sie poprawic i dal mi szanse powrou do domu. Byla to dla mnie bardzo krzywdzaca sytuacja, ale nie mialam dokad pojsc i wrocilam ze wzgledu na dziecko. Wybaczylam mu to z czasem chciaz bylo mi bardzo trudno. Od tametgo czasu staralam sie robic wszystko, zeby go nie zdenerwowac. 3 lata temu kupilismy dom i myslalam, ze dobrze nam sie uklada, mimo jego napadow agresji ale juz mnie nie bil. Okazalo sie jednak, ze maz spotyka sie z inna kobieta, kiedy ja jestem w pracy. Byla ona nasza dlugoletnia przyjaciolka a jej chlopak najlepszym przyjacielem meza. Maz nie wiedzial czy zostac ze man czy odejsc z nia. W koncu wybral rodzine. Nie wiem czy dopuscil sie codzolostwa, twierdzi, ze nie. Przez ta sytuacje stracil najlepszego przyjaciela. Po jakims czasie wybaczylam i to. Rok tem na urlopie tez mnie udzerzyl po pijanemu i probowal wyrzucic z balkonu. Na 2 dzien znowu nic nie pamietal i przepraszal tlumaczac, ze byl piajny. Zawsze potem obiecuje, ze juz nie bedzie wiecej pil. 2 lata temu znowu szukal pokoju i chcial sie wyprowdzac ale zmienil zdanie. Rok temu na imprezie sylwestrowej w naszym domu znowu zaczal mna szarpac ale goscie staneli w mojej obronie i znowu to samo nic nie pamietal. Teraz od pol roku daje mi ultimatum, ze mam sie zmienic bo jak nie to on odejdzie. Zarzuca mi ciagle, ze za malo dbam o dom, ze zle sie zachowuje, ze jestem za gruba, ze mam zly styl ubierania, ze nie znam dobrze jezyka, ze czepiam sie jak wyskoczy z kolezanka na drinka, ze jestem rozrzutna, ze ranie go slowami i ze za malo okazuje mu milosci ze nie doceniam tego co on dla mnie dobrego zrobil, ze jestem niewdzieczna.Twierdzi, ze wszystko mu zawdzieczam i ze bez niego sobie nie poradze. Pracuje w fabryce w systemie 4 dni robocze 4 dni wolne po 12 godzin, oprocz tego jestem konsultantka avona. Maz pracuje jako instalator po 8 godz. dziennie od pon-piat. W domu w niczym mi nie pomaga bo twierdzi, ze ja mam 4 dni wolne a on tylko 2. W miezdyczasie zachorowal moj tesc. Maz musial poleciec do Polski, zeby sie nim zajac. Jest tam juz ponad 3 m-ce. Ja zostalam sama z 9 letnia corka. Maz zaciagnal dlug na kartach kredytowych i namowil mnie na wziecie bardzo wyskoiego kredytu na 10 lat. Planuje robic biznesy w Polsce i remontuje dom, ktory chce sprzedac. Nie pracuje w Polsce bo twierdzi, ze za zlotowki mu sie nie oplaca a zadnego interesu tez jeszcze nie otworzyl.Twierdzi, ze nie moze zostawic ojca i musi sie nim zajmowac. NIe wiem jak dlugo jescze bedzie trwala ta sytuacja. W tym okresie gdy go nie ma czuje sie, jakbym sie na nowo narodzila. Jestem oczywiscie strasznie zapracowana ale o wiele spokojniejsza. Jestem osoba bardzo spokojna i podczas klotni wybucham placzem co jeszcze bardziej rozsierdza mojego meza. Ma teraz przyleciec na 10 dni, zeby pozalatwiac swoje sprawy w Szkocji. Bardzo sie boje jego wizyty bo nie wiem co sie znowu wydazy. Boje sie tego czlowieka i nie wiem czy nastepnym razem gdy podniesie na mnie reke nie bedzie to juz ostatni raz. Ten czlowiek jest naprawde niobliczalny. Nigdy nie zglosilam go na policje bo bardzo sie boje. Nasza corka o tym nie wie, ze maz mnie pobil, ale ta sytuacja tez sie na niej odbija. Jest bardzo wrazliwa i wystarczy, ze tata cos na nia glosniej powie to juz wybucha placzem. Modle sie ciagle za niego ale jestem na juz nie daje rady sobie z tym wszystkim.Ponadto mam problemy zdrowotne, mialam juz 3 zabiegi i czeka mnie nastepny. Wszystko przez te stresy. Jest czlowiekiem wierzacym i kiedy chodzi do kosciola to jest spokojniejszy. Twierdzi, ze Bog nad nim czuwa i ze zawsze pokieruje go w dobra strone. Twierdzi, ze toczy sie w nim walka dobra ze zlem. Namawialam go na wizyte u psychologa ale tylko ciagle obiecuje, ze sie wybierze. Nie zalezy mu juz na mnie to nie slucha tego o co go prosze. Maz ciagle zmienia decyzje, raz mnie kocha a raz nienawidzi. Wszystko musi byc tak, jak on chce i musze przy nim sie pilnowac, zeby nie urazic go jakims slowem. Naprawde ciezko mi go nadal kochac, nie tesknie za nim. To wszystko jest ponad moje sily. Mysl o tym, ze maz ma zostac w Polsce cieszy mnie. Swietnie sobie daje sama rade. Mam wielu przyjaciol i rodzine, ktora mi tu pomaga. Nie znajduje rozwiazania mojego problemu, jak tylko rozstanie. Mamy slub konkordatowy i wiem, ze nie jest to mozliwe, ale czuje sie jak w pulapce. Nie wiem, jak poradzic sobie z ta sytuacja. Moj maz obiecywal sie wiele razy zmienic ale nic z tego. Twierdzi, ze to moja wina bo nie potrafie mu wszystkiego zapomniec. Ciesze sie, ze w koncu wyrzucilam z siebie to wszystko. Latwiej mi bylo to wszytko opisac niz mowic komus o tym. Prawdopodbnie potrzebuje pomocy psychologa. Nie wiem jak uratowac to nasze malzenstwo. Maz chce znowu sie rozstac a ja go nie chce na sile zatrzymywac. Nie potarfie juz dluzej tak zyc i akceptowac jego wad i zachowan.

[Grażka]

Witaj na forum Miki. Wiem jak trudno jest zdobyć się na odwagę i przyznac głośno,że jest problem i nie radzę sobie sama z nim. Nie wiem,czy już przekopałaś się przez wcześniejsze tematy z forum. Jest bardzo wiele w temacie zdrady(również emocjonalnej),uzależnień,przemocy(także psychicznej).
Masz problem wielowątkowy i wiele trudu Cię czeka. Ale ucz się na polecanych tu na forum książkach,słuchaj rad,którymi obdarzają Sycharki. Pierwsze wrażenie to braki w stawianiu granic. Przeczytaj polecaną tutaj ksiązkę"Miłość potrzebuje stanowczości"James C.Dobson. Nie czuję się na siłach udzielać jakiś rad,inni mają większą wiedzę. Jednak zawsze możesz sie tu wyżalić.

Witaj na forum Miki. Wiem jak trudno jest zdobyć się na odwagę i przyznac głośno,że jest problem i nie radzę sobie sama z nim. Nie wiem,czy już przekopałaś się przez wcześniejsze tematy z forum. Jest bardzo wiele w temacie zdrady(również emocjonalnej),uzależnień,przemocy(także psychicznej).
Masz problem wielowątkowy i wiele trudu Cię czeka. Ale ucz się na polecanych tu na forum książkach,słuchaj rad,którymi obdarzają Sycharki. Pierwsze wrażenie to braki w stawianiu granic. Przeczytaj polecaną tutaj ksiązkę"Miłość potrzebuje stanowczości"James C.Dobson. Nie czuję się na siłach udzielać jakiś rad,inni mają większą wiedzę. Jednak zawsze możesz sie tu wyżalić.

[Agnieszka]

Witaj Miki, ciesze się, ze trafiłaś do nas. Mam nadzieje, ze tu zacznie sie początek przemiany Twojego życia, ale , żeby to się stało to przygotuj się na ciężką pracę .

PRZEDE WSZYSTKIM- STOP PRZEMOCY!

Czy zdajesz sobie sprawę, że jesteś ofiarą przemocy w rodzinie? Sprawca przemocy sukcesywnie przesuwa granice, zwłaszcza kiedy nie czuje żadnego oporu. Obiecanki, że kolejny raz dane zachowanie się nie powtórzy są psu na budę. Alkohol tylko eskaluje te zachowania. Czy jesteś w stanie znaleźć jakieś wsparcie w Szkocji? Psycholog, ośrodek pomocy rodzinie, wspólnota przy polskiej parafii?

Witaj Miki, ciesze się, ze trafiłaś do nas. Mam nadzieje, ze tu zacznie sie początek przemiany Twojego życia, ale , żeby to się stało to przygotuj się na ciężką pracę .

PRZEDE WSZYSTKIM- STOP PRZEMOCY!

Czy zdajesz sobie sprawę, że jesteś ofiarą przemocy w rodzinie? Sprawca przemocy sukcesywnie przesuwa granice, zwłaszcza kiedy nie czuje żadnego oporu. Obiecanki, że kolejny raz dane zachowanie się nie powtórzy są psu na budę. Alkohol tylko eskaluje te zachowania. Czy jesteś w stanie znaleźć jakieś wsparcie w Szkocji? Psycholog, ośrodek pomocy rodzinie, wspólnota przy polskiej parafii?

[miki08]

Dziekuje Ci Grazka za polecenie mi ksiazki "Milosc potrzbuje stanowczosci".Zaczelam ja czytac i inaczej patrzec na swoje malzenstwo.Ciesze sie, ze zanalazlam to forum i ze moglam sie wyzalic. Swiadomosc tego, ze nie jestem sama bardzo mi pomaga. Pozdrawiam serdecznie

[ Dodano: 2011-03-07, 10:50 ]
Witaj Agnieszko. Mysle, ze znajde tu pomoc psychologa. W Szkocji istnieje wiele instytucji, ktore pomagaja osobom, ktore ulegly przemocy. Mamy tez tu polskiego ksiedza, ktory jest tu na misji. Nie mialam jednak odwagi zwrocic sie do kogos z moim problemem ze strachu przed mezem. Poza tym ciezko mi bylo sie otworzyc przed obcymi ludzmi. Dzieki temu jednak, ze opisalam moj problem na forum czuje, ze postapilam slusznie i ze moge liczyc na pomoc innych. Bardzo dziekuje za slowa wsparcia. Czuje ze nie jestem teraz sama. Pozdrawiam serdecznie

Dziekuje Ci Grazka za polecenie mi ksiazki "Milosc potrzbuje stanowczosci".Zaczelam ja czytac i inaczej patrzec na swoje malzenstwo.Ciesze sie, ze zanalazlam to forum i ze moglam sie wyzalic. Swiadomosc tego, ze nie jestem sama bardzo mi pomaga. Pozdrawiam serdecznie

[ Dodano: 2011-03-07, 10:50 ]
Witaj Agnieszko. Mysle, ze znajde tu pomoc psychologa. W Szkocji istnieje wiele instytucji, ktore pomagaja osobom, ktore ulegly przemocy. Mamy tez tu polskiego ksiedza, ktory jest tu na misji. Nie mialam jednak odwagi zwrocic sie do kogos z moim problemem ze strachu przed mezem. Poza tym ciezko mi bylo sie otworzyc przed obcymi ludzmi. Dzieki temu jednak, ze opisalam moj problem na forum czuje, ze postapilam slusznie i ze moge liczyc na pomoc innych. Bardzo dziekuje za slowa wsparcia. Czuje ze nie jestem teraz sama. Pozdrawiam serdecznie

[dejzi]

Witaj miki08
Nie, nie jesteś sama............
Co mogę doradzić.......tak jak Agnieszka ci już napisała STOP PRZEMOCY......
Napisze co ja zrobiłam......bałam sie zadzwonić na policje, też mąż kilkakrotnie mnie uderzył, szarpał, obrazał.......ale pewnego dnia zadzwoniłam.....i co????.....policjant założył niebieską kartę.....potem otrzymałam pismo żeby stawić się do Centrum Pomocy Rodzinie, w naszej gminie......poszłam i otrzymałam wsparcie psychologa, finansowe bo nie pracuje, wskazówki gdzie moge udać sie na tarapie (bo mąż jest alkoholikiem i jestem współuzależniona)........

To były moje pierwsze kroki......odważyłam się pójść nawet do księdza........i jestem teraz silniejsza.......kiedy czuję się zagrożona dzwonie na policję.........

Ale to ja zrobiłam.......a Ty......zrobisz co uważasz za słuszne.....

POZDRAWIAM CIĘ SERDECZNIE

Witaj miki08
Nie, nie jesteś sama............
Co mogę doradzić.......tak jak Agnieszka ci już napisała STOP PRZEMOCY......
Napisze co ja zrobiłam......bałam sie zadzwonić na policje, też mąż kilkakrotnie mnie uderzył, szarpał, obrazał.......ale pewnego dnia zadzwoniłam.....i co????.....policjant założył niebieską kartę.....potem otrzymałam pismo żeby stawić się do Centrum Pomocy Rodzinie, w naszej gminie......poszłam i otrzymałam wsparcie psychologa, finansowe bo nie pracuje, wskazówki gdzie moge udać sie na tarapie (bo mąż jest alkoholikiem i jestem współuzależniona)........

To były moje pierwsze kroki......odważyłam się pójść nawet do księdza........i jestem teraz silniejsza.......kiedy czuję się zagrożona dzwonie na policję.........

Ale to ja zrobiłam.......a Ty......zrobisz co uważasz za słuszne.....

POZDRAWIAM CIĘ SERDECZNIE

[malta]

witaj Miki - cos ci powiem na temat szukania pomocy...

Nie dotyczył mnie nigdy temat przemocy ale też przyszedł taki moment ze czułam sie jak dziecko we mgle.
Wszystkie sprawy administracyjno - prawno - finansowe pilotował mój mąż a ja zyłam w błogiej nieswiadomosci co i jak.
Kiedy go zabrakło a skrzynka zaczeła puchnąć od przeróznych pism dziwnej treści, trzeba było zająć sie sciekami, kablówka, ogrzewaniem, przelewami itp... truchlałam...

miałam "pocztowstręt" - naprawde bałam sie listonosza

No i zaczęłam... prosić o pomoc...

zauwazyłam taka prawidłowość:
Kiedy idziesz do kogos i kluczysz, owijasz w bawełnę, kombinujesz... odeślą Cię, wyczują fałsz, nie pomogą...

Kiedy idziesz do ludzi i mówisz wprost ( nie myliś z żaleniem sie i robieniem z siebie ofiary) - prosisz o pomoc a twoje intencje są szczere... zawsze dostniesz pomoc.

Niedawno rozmawiałam z przyjaciółką o osobach które mi pomogły - Matko - ile ich było... prawnicy, lekarze, sąsiedzi, urzędnicy, ksieża... mysle że ok 20 osób pomogło mi bezinteresownie - ot tak - bo poprosiłam.
Najciezsze było sie przyznać że potrzebuje pomocy i zrobic pierwszy krok.

Pamiętam kiedy to było...
Leżałam z temperaturą chora na grypę. dzieciaki tępo przez Tv bo nie wiedziały czym sie zająć. Przełamałam sie i zadzwoniłam do sąsiadki która wczesniej nic nie wiedziała o moich kłopotach. Powiedziałam jej w 3 zdaniach co i jak.
Godzine później miałam obiad z 2 dań na stole, zakupy i leki dla mnie a dzieciaki "zagospodarowane"... jak zasmakowałam w proszeniu o pomoc - poszło dalej łatwo...

ale jest jedna ŻELAZNA zasada... P O D A J P O T E M D A L E J !!!!!!!!!!

trzymaj sie kobietko.

witaj Miki - cos ci powiem na temat szukania pomocy...

Nie dotyczył mnie nigdy temat przemocy ale też przyszedł taki moment ze czułam sie jak dziecko we mgle.
Wszystkie sprawy administracyjno - prawno - finansowe pilotował mój mąż a ja zyłam w błogiej nieswiadomosci co i jak.
Kiedy go zabrakło a skrzynka zaczeła puchnąć od przeróznych pism dziwnej treści, trzeba było zająć sie sciekami, kablówka, ogrzewaniem, przelewami itp... truchlałam...

miałam "pocztowstręt" - naprawde bałam sie listonosza

No i zaczęłam... prosić o pomoc...

zauwazyłam taka prawidłowość:
Kiedy idziesz do kogos i kluczysz, owijasz w bawełnę, kombinujesz... odeślą Cię, wyczują fałsz, nie pomogą...

Kiedy idziesz do ludzi i mówisz wprost ( nie myliś z żaleniem sie i robieniem z siebie ofiary) - prosisz o pomoc a twoje intencje są szczere... zawsze dostniesz pomoc.

Niedawno rozmawiałam z przyjaciółką o osobach które mi pomogły - Matko - ile ich było... prawnicy, lekarze, sąsiedzi, urzędnicy, ksieża... mysle że ok 20 osób pomogło mi bezinteresownie - ot tak - bo poprosiłam.
Najciezsze było sie przyznać że potrzebuje pomocy i zrobic pierwszy krok.

Pamiętam kiedy to było...
Leżałam z temperaturą chora na grypę. dzieciaki tępo przez Tv bo nie wiedziały czym sie zająć. Przełamałam sie i zadzwoniłam do sąsiadki która wczesniej nic nie wiedziała o moich kłopotach. Powiedziałam jej w 3 zdaniach co i jak.
Godzine później miałam obiad z 2 dań na stole, zakupy i leki dla mnie a dzieciaki "zagospodarowane"... jak zasmakowałam w proszeniu o pomoc - poszło dalej łatwo...

ale jest jedna ŻELAZNA zasada... P O D A J P O T E M D A L E J !!!!!!!!!!

trzymaj sie kobietko.

[miki08]

Witaj dejzi, tak juz tez o tym myslalam,ze zle postapilam niedzwoniac na policje. Wstydzilam sie tego, ze maz mnie bije a przeciez to nie byla moja wina. Wiem teraz, ze nie bede sie juz wachac i myslec co ludzie powiedza. Najwazniejsze jest moje zycie i zdrowie, przeciez mam wspaniala corke, ktora potrzebuje kochajacej matki. Poblazajac mu we wszystkim niczego nie poprawie wrecz przeciwnie. Ciesze sie, ze podzielilas sie ze mna swoja historie bo wiem, ze przezywalas to samo i potrafisz mnie zrozumiec. Pozdrawiam serdecznie

[ Dodano: 2011-03-07, 16:02 ]
Dziekuje Ci malta za dobra rade. Tak zaczelam pomalu prosic innych o pomoc. Do tej pory to ja wszystkim pomagalam a sama staralam sobie ze wszystkim poradzic samodzielnie. Niestety tego wszystkiego juz bylo za duzo i to mnie zaczynalo przerastac. Zaczelam prosic corke o pmoc w pracach domowych, mama zawsze sama chetnie mi pomagala a ostatnio skorzystalam z pomocy kolegi z pracy. To prawda ludzie chetnie odwzajemniaja twoja pomoc, chciaz ja njgdy nie licze na odwzajmenienie. Pomoc przychodzi nieoczekiwanie ze stron z ktorych sie nawet nie spodziewamy.

Chcialam wam serdecznie podziekowac drogie Sycharynki za wasze posty. Czuje sie teraz duzo lepiej gdy podzililam sie z wami tym co mnie boli. Czuje sie silniejsza i wiem, ze nie moge sie zalamywac ale wziasc sie w garsc i pokazac mezowi, ze nie moze dluzej trakotowac mnie, jak worek teningowy i ze nadal bedzie mu to uchodzilo bezkarnie. Zwierzylam sie tez ze wszystkiego mojej mamie bo ona tez nie wiedziala, jak sytuacja wyglada naprawde. Umowie sie tez na rozmowe do ksiedza i zglosze sie do instytucji, ktora chroni ofiary przemocy.

Witaj dejzi, tak juz tez o tym myslalam,ze zle postapilam niedzwoniac na policje. Wstydzilam sie tego, ze maz mnie bije a przeciez to nie byla moja wina. Wiem teraz, ze nie bede sie juz wachac i myslec co ludzie powiedza. Najwazniejsze jest moje zycie i zdrowie, przeciez mam wspaniala corke, ktora potrzebuje kochajacej matki. Poblazajac mu we wszystkim niczego nie poprawie wrecz przeciwnie. Ciesze sie, ze podzielilas sie ze mna swoja historie bo wiem, ze przezywalas to samo i potrafisz mnie zrozumiec. Pozdrawiam serdecznie

[ Dodano: 2011-03-07, 16:02 ]
Dziekuje Ci malta za dobra rade. Tak zaczelam pomalu prosic innych o pomoc. Do tej pory to ja wszystkim pomagalam a sama staralam sobie ze wszystkim poradzic samodzielnie. Niestety tego wszystkiego juz bylo za duzo i to mnie zaczynalo przerastac. Zaczelam prosic corke o pmoc w pracach domowych, mama zawsze sama chetnie mi pomagala a ostatnio skorzystalam z pomocy kolegi z pracy. To prawda ludzie chetnie odwzajemniaja twoja pomoc, chciaz ja njgdy nie licze na odwzajmenienie. Pomoc przychodzi nieoczekiwanie ze stron z ktorych sie nawet nie spodziewamy.

Chcialam wam serdecznie podziekowac drogie Sycharynki za wasze posty. Czuje sie teraz duzo lepiej gdy podzililam sie z wami tym co mnie boli. Czuje sie silniejsza i wiem, ze nie moge sie zalamywac ale wziasc sie w garsc i pokazac mezowi, ze nie moze dluzej trakotowac mnie, jak worek teningowy i ze nadal bedzie mu to uchodzilo bezkarnie. Zwierzylam sie tez ze wszystkiego mojej mamie bo ona tez nie wiedziala, jak sytuacja wyglada naprawde. Umowie sie tez na rozmowe do ksiedza i zglosze sie do instytucji, ktora chroni ofiary przemocy.

[nałóg]

Miki

Miki

[malta]

...ja w ogóle twierdzę, że ludzie są dobrzy - tylko wstydzą sie to okazać bo to nie jest na topie.

Kiedys na początku poszłam cos załatwić do Urzędu Gminy a tam potrzebny był podpis meża. ja tak tupałam w miejscu, cos tam mówiłam, ze wyjechał i inne pierdoły a babeczka w okienku była nieprzyjemna w stylu " to co Pani nie wie kiedy pani mąż wróci"?...
no to sie przełamałam i powiedziałam " No własnie nie wiem prosze pani bo sie wyprowadził i słuch po nim zaginął"

Wzieła ode mnie numer komórki meża i mój.
zadzwoniła do niego - opierdzieliła go o brak podpisu, wezwała w trybie pilnym do urzędu pod groźba nałożenia kary, potem pomimo, że było po godzinach pracy zadzwoniła do mnie ze swojej prywatnej komórki powiedziała ze komplet papierów jest do odbioru.
Jak poszłam natepnego dnia to sama do mnie wyszła ze swojego stanowiska zebym tylko nie stała w kolejce.

Po kilku mieiącach jak już normalnie zaczęłam rozmawiac z meżem - opowiedział mi, że jak przyjechał złozyc ten podpis to babka potraktowła go jak seryjnego mordercę i była ostrzjsza niz moja prawniczka

Takich historii jest dziesiątki - jak sie otworzysz to ludzie nie zostawią Cie samej.
A juz o solidarności kobiet w sytuacjach kryzysowych to sie powinno napisac ksiażke bo to temat rzeka.

...ja w ogóle twierdzę, że ludzie są dobrzy - tylko wstydzą sie to okazać bo to nie jest na topie.

Kiedys na początku poszłam cos załatwić do Urzędu Gminy a tam potrzebny był podpis meża. ja tak tupałam w miejscu, cos tam mówiłam, ze wyjechał i inne pierdoły a babeczka w okienku była nieprzyjemna w stylu " to co Pani nie wie kiedy pani mąż wróci"?...
no to sie przełamałam i powiedziałam " No własnie nie wiem prosze pani bo sie wyprowadził i słuch po nim zaginął"

Wzieła ode mnie numer komórki meża i mój.
zadzwoniła do niego - opierdzieliła go o brak podpisu, wezwała w trybie pilnym do urzędu pod groźba nałożenia kary, potem pomimo, że było po godzinach pracy zadzwoniła do mnie ze swojej prywatnej komórki powiedziała ze komplet papierów jest do odbioru.
Jak poszłam natepnego dnia to sama do mnie wyszła ze swojego stanowiska zebym tylko nie stała w kolejce.

Po kilku mieiącach jak już normalnie zaczęłam rozmawiac z meżem - opowiedział mi, że jak przyjechał złozyc ten podpis to babka potraktowła go jak seryjnego mordercę i była ostrzjsza niz moja prawniczka

Takich historii jest dziesiątki - jak sie otworzysz to ludzie nie zostawią Cie samej.
A juz o solidarności kobiet w sytuacjach kryzysowych to sie powinno napisac ksiażke bo to temat rzeka.

[katblo]

Witaj Miki!
Życzę Ci z całego serca byś na nowo pokochała siebie w Panu, odzyskała wiarę i nadzieję.
Takie typy jak Twój mąż nakręcają się strachem i bezradnością - jak tylko wyczuwają opór w postaci "NIE WOLNO CI MNIE KRZYWDZIC" zwykle już ich ta "zabawa w kata" nie bawi.
Pamiętam jak swego czasu jak mój mąż trochę szalał, w momentach awaryjnych dzwoniłam do teściowej i do teścia by nie być z nim sama. Sami raz powiedzieli że przyjadą z policją jakby co.
Ważne by unikać w sytuacji gdy mąż zaczyna się awanturować, bycia z nim sam na sam.

Masz córkę która już wiele rozumie i czuje na pewno Twój strach. Czy chciałabyś żeby ona w przyszłości stała się bierną ofiarą przemocy domowej?

POzdrawiam serdecznie!

Witaj Miki!
Życzę Ci z całego serca byś na nowo pokochała siebie w Panu, odzyskała wiarę i nadzieję.
Takie typy jak Twój mąż nakręcają się strachem i bezradnością - jak tylko wyczuwają opór w postaci "NIE WOLNO CI MNIE KRZYWDZIC" zwykle już ich ta "zabawa w kata" nie bawi.
Pamiętam jak swego czasu jak mój mąż trochę szalał, w momentach awaryjnych dzwoniłam do teściowej i do teścia by nie być z nim sama. Sami raz powiedzieli że przyjadą z policją jakby co.
Ważne by unikać w sytuacji gdy mąż zaczyna się awanturować, bycia z nim sam na sam.

Masz córkę która już wiele rozumie i czuje na pewno Twój strach. Czy chciałabyś żeby ona w przyszłości stała się bierną ofiarą przemocy domowej?

POzdrawiam serdecznie!

[miki08]

Dzieki waszym postom Kochani nie obawiam sie juz tak wizyty mojego meza. Nabralam pewnosci siebie i jestem juz przygotowana, zeby z nim szczerze porozmawiac. On dzisiaj przylatuje z Polski ale tylko na 10 dni. To zawsze on chcial odejsc a ja staralam sie na sile zatrzymac go przy sobie. Teraz jednak po przeczytaniu kilku waszych historii zrozumialam, ze nie ma sensu dalej tego ciagnac i na wszystko sie zgadzac. Teraz ja mu przedstawie swoje warunki. Do tej pory to maz ciagle mi zarzucal, ze to ja musze sie zmienic, zeby uratowac nasze malzenstwo. Zarzucal mi, ze nie moge mu niczego zapomniec i wybaczyc. Ja wybaczylam chociaz nie bylo mi latwo ale rany w sercu pozostaly. Ciagle myslalam, ze musimy byc razem dla dobra corki. Ale czy to dla niej takie dobre? Przemoc domowa, awantury, strach przed ojcem, moje popadanie w depresje? Teraz gdy maz jest juz od 3 m-cy w Polsce zrozumialam, ze to nie ma sensu. Moja corka sama zauwazyla, ze swietnie dajemy sobie rade same, mam dla niej wiecej czasu i jest spokoj w domu. Postanowilam, ze zdecyduje sie na razie na separacje. Zaczelam teraz normalnie zyc, bez starchu przed mezem. Wiem teraz, jak mam sie bronic i nie zawacham sie juz zadzwonic na policje gdy znowu na mnie podniesie reke. Ludzie jestescie kochani, dzieki wam uwierzylam w siebie i moge teraz zaczac nowe zycie. Powierzam was Bogu w mojej modlitwie. Dziekuje za to, ze Jezus wskazal mi droge, ktora mam podazac.

Dzieki waszym postom Kochani nie obawiam sie juz tak wizyty mojego meza. Nabralam pewnosci siebie i jestem juz przygotowana, zeby z nim szczerze porozmawiac. On dzisiaj przylatuje z Polski ale tylko na 10 dni. To zawsze on chcial odejsc a ja staralam sie na sile zatrzymac go przy sobie. Teraz jednak po przeczytaniu kilku waszych historii zrozumialam, ze nie ma sensu dalej tego ciagnac i na wszystko sie zgadzac. Teraz ja mu przedstawie swoje warunki. Do tej pory to maz ciagle mi zarzucal, ze to ja musze sie zmienic, zeby uratowac nasze malzenstwo. Zarzucal mi, ze nie moge mu niczego zapomniec i wybaczyc. Ja wybaczylam chociaz nie bylo mi latwo ale rany w sercu pozostaly. Ciagle myslalam, ze musimy byc razem dla dobra corki. Ale czy to dla niej takie dobre? Przemoc domowa, awantury, strach przed ojcem, moje popadanie w depresje? Teraz gdy maz jest juz od 3 m-cy w Polsce zrozumialam, ze to nie ma sensu. Moja corka sama zauwazyla, ze swietnie dajemy sobie rade same, mam dla niej wiecej czasu i jest spokoj w domu. Postanowilam, ze zdecyduje sie na razie na separacje. Zaczelam teraz normalnie zyc, bez starchu przed mezem. Wiem teraz, jak mam sie bronic i nie zawacham sie juz zadzwonic na policje gdy znowu na mnie podniesie reke. Ludzie jestescie kochani, dzieki wam uwierzylam w siebie i moge teraz zaczac nowe zycie. Powierzam was Bogu w mojej modlitwie. Dziekuje za to, ze Jezus wskazal mi droge, ktora mam podazac.

[Satine]

Miki, dzielna Dziewczyno. :) Trzeba umieć dostrzec drogę i Ty to zrobiłaś. To Twoja zasługa, a kto wie, jakie niespodzianki Pan ma w zanadrzu jeszcze.

Trzymaj się cieplutko i powodzenia, dużo wytrwałości i siły życzę!

Miki, dzielna Dziewczyno. :) Trzeba umieć dostrzec drogę i Ty to zrobiłaś. To Twoja zasługa, a kto wie, jakie niespodzianki Pan ma w zanadrzu jeszcze.

Trzymaj się cieplutko i powodzenia, dużo wytrwałości i siły życzę!