Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Wiele razy miałem tu napisać,właściwie podziękować pewnym ludziom którzy starali mi się pomóc.Nie bedę ich imion/nicków wymienał ale one będą wiedzieć o kogo chodzi.Za mną już porzucenie,rozwód i wiele innych.Chodź jestem niewierzący to cały czas próbowałem uwierzyć,uwierzyć że wszystko się zmieni.Nie udało mi się a ja nie mam już sił podejmować prób ułożenia sobie życia.Historia lubi zataczać koło niestety.Kiedyś byłem na dnie i pewna osoba uratowała mi życie lecz niestety w poźniejszym czasie wbiła mi nóż w serce.Zwątpiłem w to że ktoś mnie kochał i jeszcze pokocha.Pozdrawiam PRZEMO
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 12:13
Witaj przemo.
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 13:34
przemo293w napisał/a:
próbowałem uwierzyć,uwierzyć że wszystko się zmieni
Przemo....to się nazywa nadzieja .......fajna sprawa !
Czyżbyś przypadkiem trafił tu, na forum katolickie i to dosyc mocno ortodoksyjne - Ty człowiek niewierzący ??
Jak to sie stało ......po co ??
Czy to nie ma jakiegoś sensu ??
Wiesz jak to jest - człowiek ma nadzieję.......
A ja wracając do nauk Boga , przykleiłam się do Niego i przyjęłam Jego zasady gry = działania , tzn - oddam Ci Boże moje trudne sprawy i problemy, a Ty sie Boże tym zajmij - please !
A Bóg do mnie - ok El......zajmę się Toba i Twoimi problemami, jak mi pozwolisz to zrobic po swojemu i nie bedziesz mi po swojemu ( po ludzku) przeszkadzać i mieszać .
Ok Boże !!
I wiesz Przemo......wszystko odpuściłam ! Oddałam Bogu i odpuściłam......stałam w pokorze i ciszy.
I wiesz co się stało ??
Przyszła tak wielka ulga i spokój , że właściwie przestało być ważne, czy Bóg mnie uratuje, czy uratuje moje małżeństwo......a ważne stało się to, że przestałam być sama !!
Stał obok mnie Jezus i pozwolił sie trzymac za rękę i rozmawiać ze sobą !
Od tego czasu nigdy już nie jestem sama !!
Pozdrawiam Cię serdecznie !! Fajnie, ze tu jesteś !!! EL.
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 16:09
przemo293w napisał/a:
Zwątpiłem w to że ktoś mnie kochał i jeszcze pokocha.
Witaj,
i na tym właśnie polega wiara w Boga, kto ją ma ten nigdy w żadnej sytuacji nie czuje się niekochany.
(Bóg tak nas kocha,że własnego Syna posłał na ziemię, aby ten oddając za nas swoje życie utwierdził nas w nieskończonej Miłości Boga do każdego człowieka któremu to życie dał. )
Dlatego Ci którzy wierzą, zawsze są w lepszej sytuacji emocjonalnej od ateistów. Co więcej ta wiara pozwala zwracać się w sytuacjach dramatycznych do Tego kto zawsze potrafi nam pomóc.
Może zacznij na początek z Bogiem rozmawiać i zobaczysz jak dalej potoczą się Wasze relacje? Jak zmieni to Twoje doczesne życie.
katblo [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 16:12
Widzisz, ja miałam przez długi czas, w zasadzie przez ponad 22 lata życia poczucie odrzucenia i problem z tym, że czułam się niekochana...
Wiem co znaczy upaść duchowo na dno i nie chcieć dalej żyć...
Pamiętam że w jednej z takich chwil duchowych mroków poprosiłam o pomoc mojego Anioła Stróża, bo nawet człowiek jest daleko od Boga, Anioł Stróż zawsze przy nim jest i czuwa.
I wtedy zaczęła się przemiana...
Nie wiem jak to się stało, naprawdę niedawno - uwierzyłam że jest Ktoś, Kto kocha mnie bardziej niż jestem w stanie to pojąć.
Dziś - patrząc wstecz, nie wiem jak to się stało, że wyszłam uzdrowiona z tak wielu zranień...
Pamiętam, jak ktoś powiedział mi takie słowa "W niebie jeszcze słychać chór aniołów na cześć Twoich narodzin"...
Powoli, przez łzy i cierpienie docierało to do mnie, że Ktoś mnie kocha, taką jaka jestem i nic nie muszę robić, by pokochał mnie bardziej, bo to niemożliwe...
A rany na duszy powoli zaczęły zabliźniać się przebaczeniem...
Życzę Ci, bys spotkał na swojej drodze ludzi, którzy pomogą Ci taką miłość poznać i w nią uwierzyć.
POzdrawiam!
Pomodlę się do Twojego Anioła Stróża, niech Cię poprowadzi
przemo293w [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 16:46
Jak uwierzyć w coś czego nie ma!Nie mówię tu o Bogu.Ciężko jest mieć nadzieje jak się traci wszystko,przychodzi nagle zwątpienie czy to co było nie było żartem!A pytanie czy Bog jest litościwy i sprawiedliwy jest nieaktualne!Doświadczam tego na sobie,nic z tego żywota się udaje!
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 18:52
Przemo, wydaje mi się, ze nadzieja mocno wiąże się........lub nawet zależy od wiary .
A skoro Ty nie wierzysz.....to jak tu mówic o nadziei ?? Jak ja możesz rozumiesz....skoro zaprzeczasz wierze.....
Z wiarą też łaczy się sakrament małżeństwa. Jeżeli związek został związany przysięgą w obecności Boga, świadków - nigdy nie jest żartem......ba ...jest nierozerwalny !!
Jeżeli związek nie był sakramentem.......hm......więc sam w sobie był żartem ??......mógł być żartem ??? Chyba mógł.
Moim zdaniem jak traktujemy się poważnie.....w tym kraju, gdzie dominuje wiara katolicka o czym świadczy nasza tradycja, wychowanie....i nasze umiejscowienie tu i teraz - to chyba poważne jest traktować się poważnie, czyli poprzez ślub= sakrament......a wtedy mamy pewność nierozerwalności .
I bądź pewny Przemo, Bóg jest litościwy i bardzo sprawiedliwy !!! Ale nie po naszemu, nie wg naszej sprawiedliwości , która jest naciągana i właściwie nieuczciwa - ale jest sprawiedliwy wg boskiej sprawiedliwości w postaci najuczciwszej !!
Litościwy Bóg......nie ma nic bardziej pewnego Przemo !!! To przeciez nie gdzie indziej jak u nas, w Polsce, w Łagiewnikach narodził się kult Bożego Milosierdzia .......Miłosierdzie Boże to pewnik !! Proś a dostaniesz !! EL.
katblo [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 19:24
A jednak można
Można wszystko stracić i żyć nadzieją
Można pozwolić by przebaczenie jak balsam zaleczyło rany
Można też do końca życia tkwić w zranieniach urazach i nieprzebaczeniu - czy tego właśnie chcesz Przemo?
Nic w tym życiu od nas nie zależy oprócz tego jak znosimy to co w życiu nas spotyka - czyli niby nic a jednak wiele...
przemo293w [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 21:56
Często małżeństwa są zawierane dla zysku!Mimo że byłem żonaty to nie mogę powiedzieć że to była miłość!Jest w tym zwiazku dziecko i teraz zadaje sobie pytanie.MOJE czy NIE MOJE.Bo skoro nic mi się nie udało to może to też jest kłamstwem!
Bella [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 22:14
To po co sie zeniłes jak to nie była miłosć? Dla zysku? to nie miałes co oczekiwać ze się uda. Denerwuje mnie takie gadanie, oj ja biedny malżeństwo mi nie wyszło, ale nie brałem go z miłosci. Jesteś troche jak mój mąż, po dwóch latach przypomniało mu się ze został do slubu zmuszony...
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 22:28
przemo293w napisał/a:
Często małżeństwa są zawierane dla zysku!
O kim mówisz Przemo ??
Wydaje mi się, że nasza nieuczciwość, kombinacje , wcześniej czy później odbiją się nam wielką czkawką.
Wszystko to co robimy dobrego wróci do nas w postaci dobra- wszystko to, co robimy złego również wróci do nas ! Widać życia nie da sie oszukać !!
przemo293w napisał/a:
Jest w tym zwiazku dziecko i teraz zadaje sobie pytanie.MOJE czy NIE MOJE
A jakie to ma znaczenie ?? Może raczej zadaj sobie pytanie, czy chcesz byc ojcem tego dziacka i czy to dziecko chce, żebyś był jego ojcem - to chyba jest ważne !
Czego Ty szukasz Przemo ....winnego swoich niepowodzeń ??
Szukaj w sobie !
Jeżeli chcesz odbudować swoje życie, zbudować szczęście - buduj z dobrem i uczciwością.
Mnie się wydaje, że ile się daje tyle też się dostaje.
Powodzenia !!
katblo [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-18, 22:46
Oj Przemo...
Wiesz, dawniej tak mi się też wydawało że wszystko i wszyscy na tym świecie sprzysięgli się przeciwko mnie...
Do czasu kiedy spojrzałam na siebie oczami innych...
I przeżyłam wstrząs, który wyszedł mi na dobre.
Dzisiaj żyję słowami "zatrzymać zło na sobie"
Poczytaj, co pisze El...
weź sobie te słowa do serca...
przemo293w [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-25, 01:43
@Bella ja brałem go z miłości ale moja pseudo druga połowa niestety nie!Dla niej liczy się dobro materialne a gdy zyski się kończą to można wyrzucić śmiecia.Tak właśnie się czuję,jak zbity pies!Wolałbym jej nie poznać,pewnie by to inaczej wyglądało a teraz!Moja sytuacja jest tragiczna!Uświadomiłem sobie że jednak nic nie osiągnołem.Nieraz mam marzenia aby usnąć i nigdy się już nie obudzić bo we śnie mogę być szczęśliwy!No cóż ale chcieć i móc to co innego!
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-25, 09:19
przemo293w napisał/a:
@Bella ja brałem go z miłości ale moja pseudo druga połowa niestety nie!Dla niej liczy się dobro materialne a gdy zyski się kończą to można wyrzucić śmiecia.Tak właśnie się czuję,jak zbity pies!Wolałbym jej nie poznać,pewnie by to inaczej wyglądało a teraz!Moja sytuacja jest tragiczna!Uświadomiłem sobie że jednak nic nie osiągnołem.Nieraz mam marzenia aby usnąć i nigdy się już nie obudzić bo we śnie mogę być szczęśliwy!No cóż ale chcieć i móc to co innego
Przemo wszak śmieciem stajemy sie sami- jak pozwalamy sobie na to....to pierwsza częsc refleksji jaka mi przychodzi......
A druga pomysl czemu własne szczęscie tak mocno uzależniasz od drugiego człowieka....
że bez niego..odrzucony nagle nie chcesz żyć....
polecam wizyte u psychologa dla własnego dobra
pozdrawiam
Ostatnio zmieniony przez NORBERT 2011-02-25, 09:41, w całości zmieniany 1 raz
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.