[ProNo]

Dzięki piękne ! To teraz wiem juz wszystko ! Na tym forum człowiek musi mieć tylko z góry określone wątpliwości . Pytania muszą być odpowiednie , bo w innym wypadku są bezsensowne . Trzeba byc wykształconym ,żeby pięknie wszystko pisać ! Komentuje się pewne zdania pewne wyrazy jak prokurator jakiś !!!! Jak ja widzę te wykreślone na biało ramki to mnie strach ogarnia ,ze znowu mi dołożą ! Ci na zielono i brązowo pisani ! Hej

Dzięki piękne ! To teraz wiem juz wszystko ! Na tym forum człowiek musi mieć tylko z góry określone wątpliwości . Pytania muszą być odpowiednie , bo w innym wypadku są bezsensowne . Trzeba byc wykształconym ,żeby pięknie wszystko pisać ! Komentuje się pewne zdania pewne wyrazy jak prokurator jakiś !!!! Jak ja widzę te wykreślone na biało ramki to mnie strach ogarnia ,ze znowu mi dołożą ! Ci na zielono i brązowo pisani ! Hej

[lena]

Nie ProNo...uniosłeś sie,ale dobrze o tym wiesz.....tu nie ważne wykształcenie,ni piekne pisanie...tu wazny jest człowiek,małżeństwo i Bóg....taki charakter forum.
Wchodza tu zagubieni,szukający jakielkolwiek"pomocy",wsparcia....czytają....

Ty tez "po coś" tu jesteś?...potrafisz jasno to okreslić?...bo jak dotąd nie rozumie i jak widac nie tylko ja.

Chciałeś nas powiadomić co u Ciebie...ok.

Nie chcesz być sam,chcesz stworzyć nowa rodzinę...tez ok....Twoja wola i wybór.

Nie podoba Ci sie forum,wypowiedzi sektą trącące,klepanie tego samego...tez ok,tylko jakbyś mógł troche jaśniej. Może jakieś konkrety,propozycje....myslę,ze "zarządzajacy" forum otwarci na takowe.

Nie ProNo...uniosłeś sie,ale dobrze o tym wiesz.....tu nie ważne wykształcenie,ni piekne pisanie...tu wazny jest człowiek,małżeństwo i Bóg....taki charakter forum.
Wchodza tu zagubieni,szukający jakielkolwiek"pomocy",wsparcia....czytają....

Ty tez "po coś" tu jesteś?...potrafisz jasno to okreslić?...bo jak dotąd nie rozumie i jak widac nie tylko ja.

Chciałeś nas powiadomić co u Ciebie...ok.

Nie chcesz być sam,chcesz stworzyć nowa rodzinę...tez ok....Twoja wola i wybór.

Nie podoba Ci sie forum,wypowiedzi sektą trącące,klepanie tego samego...tez ok,tylko jakbyś mógł troche jaśniej. Może jakieś konkrety,propozycje....myslę,ze "zarządzajacy" forum otwarci na takowe.

[Norbert1]

[lena]

...i nie przecze, bo to bardzo mądre i właściwe zdanie,zwłaszcza to......mamy być wierni zasadom jego wiary...i nie ma juz wówczas szastania wolną wolą...bo albo jest wiara i jestesmy jej wierni albo jest tylko pic zwany wiara.....

Osobiście zgadzam sie,ale do niczego nie zmuszam i nic nie każe(nie mam prawa)....to juz w gestii każdego człowieka...jego własnego sumienia.

Tak prywatnie.....jak znalazł....masz odpowiedż na Twoje pytania/watpliwości.
Wszystko zalezy od tego,czy odnalazłes droge i czy zaufałeś.

...i nie przecze, bo to bardzo mądre i właściwe zdanie,zwłaszcza to......mamy być wierni zasadom jego wiary...i nie ma juz wówczas szastania wolną wolą...bo albo jest wiara i jestesmy jej wierni albo jest tylko pic zwany wiara.....

Osobiście zgadzam sie,ale do niczego nie zmuszam i nic nie każe(nie mam prawa)....to juz w gestii każdego człowieka...jego własnego sumienia.

Tak prywatnie.....jak znalazł....masz odpowiedż na Twoje pytania/watpliwości.
Wszystko zalezy od tego,czy odnalazłes droge i czy zaufałeś.

[Norbert1]

[lena]

...możesz sie nie zgadzać....jak i ja nie musze.

Bóg dał człowiekowi wolna wole, nie zmusza i nic nie karze,wiec i ja takowego prawa nie mam.
Wskazanie i owszem,jest naszym obowiązkiem,ale tez jest różnica miedzy wskazaniem,a "wskazywaniem".

Wskazanie TAK, ale "wskazywanie" po raz setny mija się z celem....moralizatorstwo i pouczanie raczej sie nie sprawdza.

Czasem trzeba doswiadczyć, czasem walnąć o dno ,żeby móc sie od niego odbić.

Tak czy inaczej....nie mnie oceniać czyjejś wiary....nie mnie nakazywać.....kazdego wola i wybór...i.....konsekwencje.
Tyle w temacie.

...możesz sie nie zgadzać....jak i ja nie musze.

Bóg dał człowiekowi wolna wole, nie zmusza i nic nie karze,wiec i ja takowego prawa nie mam.
Wskazanie i owszem,jest naszym obowiązkiem,ale tez jest różnica miedzy wskazaniem,a "wskazywaniem".

Wskazanie TAK, ale "wskazywanie" po raz setny mija się z celem....moralizatorstwo i pouczanie raczej sie nie sprawdza.

Czasem trzeba doswiadczyć, czasem walnąć o dno ,żeby móc sie od niego odbić.

Tak czy inaczej....nie mnie oceniać czyjejś wiary....nie mnie nakazywać.....kazdego wola i wybór...i.....konsekwencje.
Tyle w temacie.

[Norbert1]

[Mirela]

Myślę sobie ,że to ważne

O. Augustyn Pelanowski
Abba Theskelos powiedział: „usprawiedliwiać pobłażliwością, to nienawidzić czyjegoś zbawienia”. Miłość nie wyrządza zła, a wystarczy nie upomnieć kogoś, by pozwolić na duchową korupcję czyjegoś istnienia. Większym złem może być to, że nie mówi się komuś prawdy i udaje, że wszystko jest w porządku, niż to zło, w którym ktoś się pogrążył. Czy zdarzyło ci się podczas spaceru z żoną po galerii nie reagować na jej dziurawe pończochy, brudne włosy czy szpetnie rozdartą koszulę? Czy pozwoliłabyś wyjść swojemu mężowi do kina, widząc, że włożył dwie różne skarpety, do tego dziurawe, w marynarce z niewybaczalną plamą po oleju? Jeśli na takie rzeczy nie jesteśmy obojętni, to tym bardziej nie powinniśmy bagatelizować „plam” sumienia i „dziur” na duszy!

Wiele lat temu opowiadał mi ojciec pewną historię o koledze, z którym pracował w starej hucie. Jegomość był potężnej postury i z trudnością znajdował jakieś tekstylne opakowania dla tłustych kończyn i monumentalnego tułowia. Zdarzało się, że najmocniejsze materiały wyprodukowane w sowieckich szwalniach puszczały z jękiem przy gwałtowniejszym ruchu nieporadnego mężczyzny. Było to przyczyną wielu żartów i upokarzających kpin. Pewnego dnia, przy bramie hutniczej, gdy zgromadziło się kilkuset ludzi z zamiarem powrotu do domu po zakończonej zmianie, rozległ się znajomy trzask nadwerężonego materiału.

Na domiar złego dziura powstała w najbardziej niedostępnym dla człowieka miejscu, poniżej pleców. Ktoś ze znajomych, pod pozorem pomocy, użył miedzianego drutu, by szczelina nie ujawniła bielizny, ale z ukrytą złośliwością pozostawił sterczący jak ogon drut, na który naciągnął szary prochowiec, formując z człapiącego człowieka coś na podobieństwo dinozaura. Salwy śmiechu nie ustawały, a nieszczęśnik kręcił się wokół, nie wiedząc, o co chodzi. Wstyd bywa przyczyną śmiechu, ale doprawdy jest to godny pożałowania śmiech. Upomnienie czy też korekta nie powinny kogoś zawstydzać, ale zwracać mu szacunek. Miłość jest troską o czyjąś godność, a to wymaga niekiedy dyskretnej uwagi, tak by upominający nie szukał w tym wywyższenia. Miłość nie karci dla własnego triumfu, lecz dla podniesienia kogoś z klęski.

Sem i Jafet weszli do namiotu pijanego Noego odwróceni tyłem, i nie spoglądając, przykryli jego nagość płaszczem. Za ten przepiękny gest zostali wynagrodzeni błogosławieństwem. Cham nie tylko przyglądał się, ale też rozgłosił poniżającą wieść o ojcu. Jeśli już kogoś poprawiać, to najlepiej tak, by nie zawstydzić. Upominać to wchodzić w atrybut Boga, którym jest sąd, to bardzo niebezpieczne położenie dla człowieka. O wiele bezpieczniej jest uczestniczyć w atrybucie miłosierdzia, ale ono nigdy nie jest pobłażaniem, czy przymykaniem oczu na fatalne położenie bliźniego.


O WRAŻLIWOŚCI SUMIENIA
5. Kiedy sumienie funkcjonuje właściwie, a kiedy – nieprawidłowo? Łk 6,39-40; Mt 15,3-6

Sumienie prawidłowe, czyli wrażliwe

Sumienie powinno dokładnie odczytywać, co w danej sytuacji „naprawdę” jest dobre lub złe, czyli powinno określić, co będzie wyrazem autentycznej miłości, a co - egoizmu lub nienawiści. Powinno ono być wrażliwe, tzn. reagować na najmniejsze nawet uchybienia miłości do Boga i człowieka.

Sumienie niewrażliwe, czyli szerokie

To odczytanie nie zawsze bywa dokładne. Niektórzy bowiem ludzie posiadają sumienie, zwane szerokim, które wcale lub prawie wcale nie reaguje na zło. Osoby o takim sumieniu uważają się za niewinne, ponieważ „nikogo nie zabiły, nie okradły i nie spaliły. Ten rodzaj sumienia pojawia się u ludzi, którzy nie zastanawiają się nad sobą, nie robią rachunków sumienia, nie rozważają nauki Chrystusa, nie przystępują do sakramentu pokuty, a ciągle się usprawiedliwiają przed sobą oraz innymi i ustawicznie zestawiają z osobami „gorszymi” od siebie (por. Łk 18,9-14). Brak wrażliwości sumienia można porównać do ślepoty, narażającej człowieka na liczne niebezpieczeństwa. Wspomina o tym Chrystus mówiąc: „Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj?” (Łk 6,39). Osoby o niewrażliwym sumieniu twierdzą, że zawsze mają rację, że nikogo nie krzywdzą, choć otoczeniu trudno z nimi żyć, gdyż są bezkrytyczne w stosunku do siebie i nie dostrzegają, ile bólu sprawiają innym. Często brak wrażliwości sumienia ujawnia się tylko w niektórych dziedzinach, np. ktoś ma świadomość wykroczeń przeciwko bliźnim, nie odczuwa natomiast żadnych wyrzutów sumienia z powodu zapominania o Bogu, lekceważenia Go, niemyślenia o Nim albo zadręcza się pokusami przeciwko czystości, a nie zauważa, jak bardzo krzywdzi innych, ile wyrządza niesprawiedliwości itp.

Sumienie skrupulackie

Są też osoby posiadające sumienie przewrażliwione, czyli tzw. skrupulanckie. Polega ono na tym, że człowiek doszukuje się wielkiego zła w czynach, które obiektywnie nie są bardzo szkodliwe. Skrupulatowi wydaje się, że ciągle popełnia grzechy ciężkie i dlatego boi się przystępować do Komunii św. Ludzie ci potrafią nieraz całymi godzinami lub dniami zastanawiać się nad tym, czy ich uczynki były grzechami ciężkimi, lekkimi, czy też nie były w ogóle żadnym złem. Te rozważania nigdy nie doprowadzają ich do znalezienia szukanego rozwiązania. Dość często pojawia się u nich jeszcze obawa, czy się dobrze spowiadają, czy wyznali dobrze swoje grzechy, czy szczerze żałowali, czy spowiedź była dobra, czy nie należy jej jeszcze raz powtórzyć itp. Skrupulaci powinni pamiętać, że rodzące się w nich wątpliwości co do ciężaru grzechu, są znakiem, że grzech śmiertelny nie został popełniony. Grzech ciężki bowiem popełnia się wtedy, gdy nie ma żadnych wątpliwości co do świadomości i dobrowolności wyboru wielkiego zła. Wątpliwość, czy popełniliśmy bardzo wielkie lub też małe zło albo też czy działaliśmy całkiem dobrowolnie i całkiem świadomie oznacza, że grzech ciężki nie został przez nas popełniony. Z drugiej strony skrupulat powinien przyjąć jako fakt, że - podobnie jak wielu innych ludzi - popełnia wiele grzechów lekkich, za które powinien Bogu wynagradzać modlitwą, dobrocią, udzielaniem innym pomocy.

http://www.teologia.pl/m_k/zag03-05.htm#4
O SUMIENIU

Pozdrawiam serdecznie

Myślę sobie ,że to ważne

O. Augustyn Pelanowski
Abba Theskelos powiedział: „usprawiedliwiać pobłażliwością, to nienawidzić czyjegoś zbawienia”. Miłość nie wyrządza zła, a wystarczy nie upomnieć kogoś, by pozwolić na duchową korupcję czyjegoś istnienia. Większym złem może być to, że nie mówi się komuś prawdy i udaje, że wszystko jest w porządku, niż to zło, w którym ktoś się pogrążył. Czy zdarzyło ci się podczas spaceru z żoną po galerii nie reagować na jej dziurawe pończochy, brudne włosy czy szpetnie rozdartą koszulę? Czy pozwoliłabyś wyjść swojemu mężowi do kina, widząc, że włożył dwie różne skarpety, do tego dziurawe, w marynarce z niewybaczalną plamą po oleju? Jeśli na takie rzeczy nie jesteśmy obojętni, to tym bardziej nie powinniśmy bagatelizować „plam” sumienia i „dziur” na duszy!

Wiele lat temu opowiadał mi ojciec pewną historię o koledze, z którym pracował w starej hucie. Jegomość był potężnej postury i z trudnością znajdował jakieś tekstylne opakowania dla tłustych kończyn i monumentalnego tułowia. Zdarzało się, że najmocniejsze materiały wyprodukowane w sowieckich szwalniach puszczały z jękiem przy gwałtowniejszym ruchu nieporadnego mężczyzny. Było to przyczyną wielu żartów i upokarzających kpin. Pewnego dnia, przy bramie hutniczej, gdy zgromadziło się kilkuset ludzi z zamiarem powrotu do domu po zakończonej zmianie, rozległ się znajomy trzask nadwerężonego materiału.

Na domiar złego dziura powstała w najbardziej niedostępnym dla człowieka miejscu, poniżej pleców. Ktoś ze znajomych, pod pozorem pomocy, użył miedzianego drutu, by szczelina nie ujawniła bielizny, ale z ukrytą złośliwością pozostawił sterczący jak ogon drut, na który naciągnął szary prochowiec, formując z człapiącego człowieka coś na podobieństwo dinozaura. Salwy śmiechu nie ustawały, a nieszczęśnik kręcił się wokół, nie wiedząc, o co chodzi. Wstyd bywa przyczyną śmiechu, ale doprawdy jest to godny pożałowania śmiech. Upomnienie czy też korekta nie powinny kogoś zawstydzać, ale zwracać mu szacunek. Miłość jest troską o czyjąś godność, a to wymaga niekiedy dyskretnej uwagi, tak by upominający nie szukał w tym wywyższenia. Miłość nie karci dla własnego triumfu, lecz dla podniesienia kogoś z klęski.

Sem i Jafet weszli do namiotu pijanego Noego odwróceni tyłem, i nie spoglądając, przykryli jego nagość płaszczem. Za ten przepiękny gest zostali wynagrodzeni błogosławieństwem. Cham nie tylko przyglądał się, ale też rozgłosił poniżającą wieść o ojcu. Jeśli już kogoś poprawiać, to najlepiej tak, by nie zawstydzić. Upominać to wchodzić w atrybut Boga, którym jest sąd, to bardzo niebezpieczne położenie dla człowieka. O wiele bezpieczniej jest uczestniczyć w atrybucie miłosierdzia, ale ono nigdy nie jest pobłażaniem, czy przymykaniem oczu na fatalne położenie bliźniego.


O WRAŻLIWOŚCI SUMIENIA
5. Kiedy sumienie funkcjonuje właściwie, a kiedy – nieprawidłowo? Łk 6,39-40; Mt 15,3-6

Sumienie prawidłowe, czyli wrażliwe

Sumienie powinno dokładnie odczytywać, co w danej sytuacji „naprawdę” jest dobre lub złe, czyli powinno określić, co będzie wyrazem autentycznej miłości, a co - egoizmu lub nienawiści. Powinno ono być wrażliwe, tzn. reagować na najmniejsze nawet uchybienia miłości do Boga i człowieka.

Sumienie niewrażliwe, czyli szerokie

To odczytanie nie zawsze bywa dokładne. Niektórzy bowiem ludzie posiadają sumienie, zwane szerokim, które wcale lub prawie wcale nie reaguje na zło. Osoby o takim sumieniu uważają się za niewinne, ponieważ „nikogo nie zabiły, nie okradły i nie spaliły. Ten rodzaj sumienia pojawia się u ludzi, którzy nie zastanawiają się nad sobą, nie robią rachunków sumienia, nie rozważają nauki Chrystusa, nie przystępują do sakramentu pokuty, a ciągle się usprawiedliwiają przed sobą oraz innymi i ustawicznie zestawiają z osobami „gorszymi” od siebie (por. Łk 18,9-14). Brak wrażliwości sumienia można porównać do ślepoty, narażającej człowieka na liczne niebezpieczeństwa. Wspomina o tym Chrystus mówiąc: „Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj?” (Łk 6,39). Osoby o niewrażliwym sumieniu twierdzą, że zawsze mają rację, że nikogo nie krzywdzą, choć otoczeniu trudno z nimi żyć, gdyż są bezkrytyczne w stosunku do siebie i nie dostrzegają, ile bólu sprawiają innym. Często brak wrażliwości sumienia ujawnia się tylko w niektórych dziedzinach, np. ktoś ma świadomość wykroczeń przeciwko bliźnim, nie odczuwa natomiast żadnych wyrzutów sumienia z powodu zapominania o Bogu, lekceważenia Go, niemyślenia o Nim albo zadręcza się pokusami przeciwko czystości, a nie zauważa, jak bardzo krzywdzi innych, ile wyrządza niesprawiedliwości itp.

Sumienie skrupulackie

Są też osoby posiadające sumienie przewrażliwione, czyli tzw. skrupulanckie. Polega ono na tym, że człowiek doszukuje się wielkiego zła w czynach, które obiektywnie nie są bardzo szkodliwe. Skrupulatowi wydaje się, że ciągle popełnia grzechy ciężkie i dlatego boi się przystępować do Komunii św. Ludzie ci potrafią nieraz całymi godzinami lub dniami zastanawiać się nad tym, czy ich uczynki były grzechami ciężkimi, lekkimi, czy też nie były w ogóle żadnym złem. Te rozważania nigdy nie doprowadzają ich do znalezienia szukanego rozwiązania. Dość często pojawia się u nich jeszcze obawa, czy się dobrze spowiadają, czy wyznali dobrze swoje grzechy, czy szczerze żałowali, czy spowiedź była dobra, czy nie należy jej jeszcze raz powtórzyć itp. Skrupulaci powinni pamiętać, że rodzące się w nich wątpliwości co do ciężaru grzechu, są znakiem, że grzech śmiertelny nie został popełniony. Grzech ciężki bowiem popełnia się wtedy, gdy nie ma żadnych wątpliwości co do świadomości i dobrowolności wyboru wielkiego zła. Wątpliwość, czy popełniliśmy bardzo wielkie lub też małe zło albo też czy działaliśmy całkiem dobrowolnie i całkiem świadomie oznacza, że grzech ciężki nie został przez nas popełniony. Z drugiej strony skrupulat powinien przyjąć jako fakt, że - podobnie jak wielu innych ludzi - popełnia wiele grzechów lekkich, za które powinien Bogu wynagradzać modlitwą, dobrocią, udzielaniem innym pomocy.

http://www.teologia.pl/m_k/zag03-05.htm#4
O SUMIENIU

Pozdrawiam serdecznie

[Norbert1]

dziekuję ci mirelo

..własnie tego mi brakowało

..a nie umiem tak madrze to wyrazić...

dziekuję ci mirelo

..własnie tego mi brakowało

..a nie umiem tak madrze to wyrazić...

[lena]

Ważne Mirelko

Ważne Mirelko

[ProNo]

Dziękuję pięknie ! Wam wszystkim za dobre rady , za modlitwę ! Za złe rady wg mnie też ! Do nowych SYCHAROWICZÓW mam taką radę ....... z mojego doswiadczenia !!!!! Modlitwa ..... otrzeźwienie i działanie . Jak się nie uda to nie ma co sie użalać ! Nie masz w sobie poczucia winy bo wszystko zrobiłeś ! To teraz działaj dla siebie dla dzieci ! To do zobaczenia może kiedyś ! Jak kogoś uraziłem to przepraszam bardzo ! Pozdrawiam Piotrek

Dziękuję pięknie ! Wam wszystkim za dobre rady , za modlitwę ! Za złe rady wg mnie też ! Do nowych SYCHAROWICZÓW mam taką radę ....... z mojego doswiadczenia !!!!! Modlitwa ..... otrzeźwienie i działanie . Jak się nie uda to nie ma co sie użalać ! Nie masz w sobie poczucia winy bo wszystko zrobiłeś ! To teraz działaj dla siebie dla dzieci ! To do zobaczenia może kiedyś ! Jak kogoś uraziłem to przepraszam bardzo ! Pozdrawiam Piotrek