[Jarek321]

[NORBERT]

[JOHAN]

Jarek-Na pewno pani psycholog zapytała albo zapyta o zdanie na temat tej sytuacji synów - i wówczas wypowiedzą się, co sądzą o całej sytuacji.
-oczywiście wszystko odbyło się jednego dnia i chłopcy odpowiadali na pytania jednej z pań
pytania były szczegółowe,jak mówią-o ich uczuciach i poglądach na tą sytuację
młodszy syn powiedział mi potem tak-a ja tato cieszę się,że mogłem się wypowiedzieć,co na ten temat myślę

Jarek-Czyli tak naprawdę nie chodzi o porozumienie rodziców odnośnie wychowania i opieki nad dziećmi a raczej o to, byś zgodził się na rozwód, co ma w "cudowny" sposób rozwiązać trudną sytuację rodzinną...
-powiem Ci tak,że nikt nie sugerował by podejmować teraz mediację
lekarz psychiatra(do czego to doszło )zapytała-czy myśli pan,że mądrze myślący ludzie uwierzą w pana miłość do żony,przecież uczucia dawno wygasły
-na słowa-mądrze myślący-trochę dygnąłem(ale mówię-wytrzymam prowokację )i odparłem-moja miłość po dwóch zdradach faktycznie jest trudna-moja miłość to postawa
-dlaczego pan nie udziela zgody
-pobierałem się z żoną na dobre i złe-wybrałem ją taką do końca swojego życia
koniec pytań i notatki

pierwszy raz żona miała romans 8 lat temu z żonatym mężczyzną-2-oje dzieci(został przy swojej żonie po tym jak romans wyszedł na jaw-twierdził,że kocha moją i swoją,on nawet był świadkiem na naszej sprawie-podałem go bez konsultacji z nim i o dziwo przyszedł i zeznał prawdę )

a teraz ma drugi romans też z żonatym,ale właśnie się rozwiedli-ich rozwód poszedł gładko)-zostawił byłej żonie 1 dziecko i przeniósł sie do naszego miasta (jedno ma na dodatek nieślubne czyli płaci 2*alimenty)-niezły korowód )

żona moja uznała że każdemu należy dać szansę-ważne że ją kocha

lekarz psychiatra pytała syna-czy na pewno nie chciałbyś mieszkać z mamą i tamtym panem-przecież go nie znasz

Jarek-prostując-nie było na pewno tak jednostronnie jak przypuszczasz,p.psycholog zapytała co sprawiło,że odeszła żona ode mnie-wybierając mnie świadomie w przeszłości(nasza znajomość przed ślubem ponad 1 rok)
-byłam wtedy młoda(22) i niedojrzała-teraz poprowadziłabym to zupełnie inaczej
-a teraz wyprowadzając się z domu jest pani dojrzała
-jestem
ile jeszcze związków pani przeżyje ,aby dojrzeć?

druga p.psycholog powiedziała do mnie tak-

-czy niezgoda na rozwód zagwarantuje panu ,że Wasze małżeństwo będzie uratowane?

ja odpowiedziałem jej tak-każdy wie ,że jadąc samochodem należy zapiąć pasy
-czy zapięcie pasów zagwarantuje ,że ulegając wypadkowi przeżyjemy?Potem oczywiście nastąpiły dalsze wyjaśnienia...

-a ona uparcie-ale gwarancji mieć pan nie będzie
-owszem,mieć nie będę
-no widzi pan-to co się pan tak przy tym upiera

mam do Was pytanie-a właściwie do pań będących zdradzanymi-

-czy chciałybyście panie dowiedzieć się od męża kochanki Waszego męża ,że Wasz mąż ma romans?

Pytam,bo ja tak zrobiłem,czyli poinformowałem pierwszą z nich,że wykryłem romans,co mi mocno psycholog w rodk zarzuciła,a za co mocno ta pani mi dziękowała

z drugą też dużo czasu rozmawialiśmy przez telefon-prawie dwa krańce Polski,a p.psycholog powiedziała,że to naganne-że tak nie wolno

i choć to przeszłość-chciałbym znać Waszą opinię

-chciałybyście wiedzieć,czy nie?

one obydwie chciały-dzwoniły i wypytywały-były z innych miast

Do Bywalec-ja już dawno wyciszyłem swoje serce,nie manifestuję niechęci udzielenia zgody na rozwód

oddałem sprawy w ręce Boga

żyję z chłopcami jak potrafię najlepiej-a jak mi to wychodzi Pan Bóg na pewno oceni

pozdrawiam,pogody ducha jak mawia Nałóg i życzę i Wam i sobie mądrości od Ducha Świętego,bo czasem mi tego w wątpliwych sytuacjach najbardziej brakuje

Jarek-Na pewno pani psycholog zapytała albo zapyta o zdanie na temat tej sytuacji synów - i wówczas wypowiedzą się, co sądzą o całej sytuacji.
-oczywiście wszystko odbyło się jednego dnia i chłopcy odpowiadali na pytania jednej z pań
pytania były szczegółowe,jak mówią-o ich uczuciach i poglądach na tą sytuację
młodszy syn powiedział mi potem tak-a ja tato cieszę się,że mogłem się wypowiedzieć,co na ten temat myślę

Jarek-Czyli tak naprawdę nie chodzi o porozumienie rodziców odnośnie wychowania i opieki nad dziećmi a raczej o to, byś zgodził się na rozwód, co ma w "cudowny" sposób rozwiązać trudną sytuację rodzinną...
-powiem Ci tak,że nikt nie sugerował by podejmować teraz mediację
lekarz psychiatra(do czego to doszło )zapytała-czy myśli pan,że mądrze myślący ludzie uwierzą w pana miłość do żony,przecież uczucia dawno wygasły
-na słowa-mądrze myślący-trochę dygnąłem(ale mówię-wytrzymam prowokację )i odparłem-moja miłość po dwóch zdradach faktycznie jest trudna-moja miłość to postawa
-dlaczego pan nie udziela zgody
-pobierałem się z żoną na dobre i złe-wybrałem ją taką do końca swojego życia
koniec pytań i notatki

pierwszy raz żona miała romans 8 lat temu z żonatym mężczyzną-2-oje dzieci(został przy swojej żonie po tym jak romans wyszedł na jaw-twierdził,że kocha moją i swoją,on nawet był świadkiem na naszej sprawie-podałem go bez konsultacji z nim i o dziwo przyszedł i zeznał prawdę )

a teraz ma drugi romans też z żonatym,ale właśnie się rozwiedli-ich rozwód poszedł gładko)-zostawił byłej żonie 1 dziecko i przeniósł sie do naszego miasta (jedno ma na dodatek nieślubne czyli płaci 2*alimenty)-niezły korowód )

żona moja uznała że każdemu należy dać szansę-ważne że ją kocha

lekarz psychiatra pytała syna-czy na pewno nie chciałbyś mieszkać z mamą i tamtym panem-przecież go nie znasz

Jarek-prostując-nie było na pewno tak jednostronnie jak przypuszczasz,p.psycholog zapytała co sprawiło,że odeszła żona ode mnie-wybierając mnie świadomie w przeszłości(nasza znajomość przed ślubem ponad 1 rok)
-byłam wtedy młoda(22) i niedojrzała-teraz poprowadziłabym to zupełnie inaczej
-a teraz wyprowadzając się z domu jest pani dojrzała
-jestem
ile jeszcze związków pani przeżyje ,aby dojrzeć?

druga p.psycholog powiedziała do mnie tak-

-czy niezgoda na rozwód zagwarantuje panu ,że Wasze małżeństwo będzie uratowane?

ja odpowiedziałem jej tak-każdy wie ,że jadąc samochodem należy zapiąć pasy
-czy zapięcie pasów zagwarantuje ,że ulegając wypadkowi przeżyjemy?Potem oczywiście nastąpiły dalsze wyjaśnienia...

-a ona uparcie-ale gwarancji mieć pan nie będzie
-owszem,mieć nie będę
-no widzi pan-to co się pan tak przy tym upiera

mam do Was pytanie-a właściwie do pań będących zdradzanymi-

-czy chciałybyście panie dowiedzieć się od męża kochanki Waszego męża ,że Wasz mąż ma romans?

Pytam,bo ja tak zrobiłem,czyli poinformowałem pierwszą z nich,że wykryłem romans,co mi mocno psycholog w rodk zarzuciła,a za co mocno ta pani mi dziękowała

z drugą też dużo czasu rozmawialiśmy przez telefon-prawie dwa krańce Polski,a p.psycholog powiedziała,że to naganne-że tak nie wolno

i choć to przeszłość-chciałbym znać Waszą opinię

-chciałybyście wiedzieć,czy nie?

one obydwie chciały-dzwoniły i wypytywały-były z innych miast

Do Bywalec-ja już dawno wyciszyłem swoje serce,nie manifestuję niechęci udzielenia zgody na rozwód

oddałem sprawy w ręce Boga

żyję z chłopcami jak potrafię najlepiej-a jak mi to wychodzi Pan Bóg na pewno oceni

pozdrawiam,pogody ducha jak mawia Nałóg i życzę i Wam i sobie mądrości od Ducha Świętego,bo czasem mi tego w wątpliwych sytuacjach najbardziej brakuje

[Andrzej]

Obowiązek niezgody na zło - rozwód jest nakazem moralnym wynikającym z wierności Bogu i małżonkowi. Jeżeli taka niezgoda wynika z mojej miłości do Boga i współmałżonka, to może być ona początkiem procesu uzdrawiania mojego małżeństwa. Miłość do Boga, współmałżonka i do wszystkich ludzi może się rozwijać tylko w sytuacji otwarcia się na współpracę z Bogiem (aktywna wiara), gotowości do nieustannej zmiany siebie. W zasadzie tylko wtedy w tak trudnych sytuacjach jak sprawa rozwodowa w sądzie, można swoją niezgodę na złamanie przymierza małżeńskiego wyrazić w duchu prawdy i miłości - gdy jest się w ścisłej relacji z Bogiem. Gdyż wtedy wierny małżonek otrzymuje od Boga moc, dary Ducha świętego, aby doskonalić się w miłości, cierpliwości, opanowaniu, łagodności, uprzejmości, wierności - aby przetrwać trudny czas i nie dać się porwać emocjom, sprowokować złu, złemu duchowi.

„A gdy was wodzić będą do synagog i do urzędów, i do władz, nie troszczcie się, jak się bronić i co mówić będziecie. Duch Święty bowiem pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba mówić” (Łuk. 12:11-12).

Bliska relacja z Bogiem zawsze opiera się na posłuszeństwie Bogu, w tym przypadku na poszanowaniu Chrystusowego zakazu rozwodów. Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu...

[kinga2]

[Nirwanna]

[NORBERT]

[ketram]

Johan

Ja również bardzo żałuję, że nie zostałem poinformowany przez osoby wtajemniczone, ze moja żona ma romans. Dowiedziałem się oczywiście ostatni. Dziś mam pełną wiedzę na temat przebiegu wszystkich wydarzeń - dzięki nieoczekiwanemu świadkowi - pozwoliło mi to wyjaśnić większość mych wątpliwości. Niestety już po cywilnym rozwodzie. Wiedza ta na swój sposób jest terapeutyczna - bo wie się dokładniej, co jest własną winą, a co nią nie było.

Taka wiedza zasadniczo zmienia sposób postępowania wobec współmałżonka.

Gdybym ja dziś dowiedział się o czyims romansie - poinformował bym żonę/męża. Myślałem o tym wiele razy. Mnie takiego prezentu nie dano, niestety.

Johan

Ja również bardzo żałuję, że nie zostałem poinformowany przez osoby wtajemniczone, ze moja żona ma romans. Dowiedziałem się oczywiście ostatni. Dziś mam pełną wiedzę na temat przebiegu wszystkich wydarzeń - dzięki nieoczekiwanemu świadkowi - pozwoliło mi to wyjaśnić większość mych wątpliwości. Niestety już po cywilnym rozwodzie. Wiedza ta na swój sposób jest terapeutyczna - bo wie się dokładniej, co jest własną winą, a co nią nie było.

Taka wiedza zasadniczo zmienia sposób postępowania wobec współmałżonka.

Gdybym ja dziś dowiedział się o czyims romansie - poinformował bym żonę/męża. Myślałem o tym wiele razy. Mnie takiego prezentu nie dano, niestety.

[NORBERT]

[ketram]

Cierpienia... mam to już przerobione

Natomiast żona oszukała nie tylko mnie ale dziecko, rodziców, bliskich, przyjaciół. Dziś mieszka z kochankiem mówiąc, że to nastąpiło "dużo później". Jak ognia boi się niewygodnych faktów, które coraz spływają.

Myślę o niej z wielkim smutkiem.

Cierpienia... mam to już przerobione

Natomiast żona oszukała nie tylko mnie ale dziecko, rodziców, bliskich, przyjaciół. Dziś mieszka z kochankiem mówiąc, że to nastąpiło "dużo później". Jak ognia boi się niewygodnych faktów, które coraz spływają.

Myślę o niej z wielkim smutkiem.

[bywalec]

Co do dzieci??? trochę bladzisz mila kobieto...bo jak poczytasz więcej opracowań psychologicznych,ocen poradni,wypowiedzi terapeutów dziecinnych.....to dowiesz sie jednego...

że trwanie w postawie -na siłę utrzymywania rodziny ..jest jednym błędem...
ale tez rozwód jest ciężką traumą dla dzieci...

która sytuac jest gorsza?? tego nie wie nikt....to mogą powiedzieć kiedyś same dzieci w tej rodzinie za X-LAT......

To dokładnie kiedys samo wyjdzie...z reguły dzieci rozwodników nie potrafia tworzyć związków.....

I jeszcze jedno .... z twojej wypowiedzi najbardziej ubawiło mnie jedno...wiesz co???
(tylko sie nie gniewaj ).....

dwoje ludzi nie rozmawia ze sobą,wchodza na ścieżkę wojenną,opluwają się,robią sobie na złośc,wydzierają dzieci,walcza o czas z dziećmi...

i nagle ten łaskawy Sąd...daje rozwód..i jest wszystko hapyyyy???
,potrafią ustalać ,rozmawiać,dzieci lądują od rodzica do rodzica i wszyscy są szczęśliwi?????.......

ufffff...bywalec ???? życie to nie film........


wiesz Norbi ja ciebie ajlowiu.))
jak zawsze twoja wypowiedz budzi we mnie rozbawienie...

z jednej strony piszesz piszesz..."że trwanie w postawie -na siłę utrzymywania rodziny ..jest jednym błędem"...

-błędem dorosłego i dlaczego?
bo brak bowiem w nim zrozumienia tego dlaczego stoi przy swojej postawie,
jeśli zrozumie, że to wynika z jego własnych leków, strachu przed zyciem w pojedynkę to jak tylko weryfikuje swoją postawe, jak sie odnajdzie w nowym życiu to robi coś zupełnie innego niż przedtem z zapałem deklarował,
ale jeśli jest świadom siebie, to wtedy samo trwanie w postawie jaką uznaje ze własciwą nie sprawia mu problemów, działa zgodnie z przekonaniami, wiarą mimo, iż mu ciążko i trudno żyć samemu.

a z drugiej piszesz..."rozwód jest ciężką traumą dla dzieci...
która sytuac jest gorsza?? tego nie wie nikt....to mogą powiedzieć kiedyś same dzieci w tej rodzinie za X-LAT......
To dokładnie kiedys samo wyjdzie...z reguły dzieci rozwodników nie potrafia tworzyć związków..... "

-więc jest to złe czy nie?
Ja może wyjaśnie, trwanie dziecka w patologicznej sytuacji, wywołuje w nim stres, brak odnalezienia sie w świecie, jest za małe by to zrozumieć, przyjmuje świat takim jaki widzi, oczami małegodziecka i do niego sie dostosowuje, zgodnie z tym co widzi jak rodzic sie do takich patologocznych sytuacji dostosowuje,
i mówie tu o wszelkiego nadużyciach przemocy, alkoholizmu, zdrad... patrząc na aprobate dorosłego uczy sie sam, iż coś wolno bądź nie, reaguje w wyuczony sposób.
I tu nie ma mowy nawet, iż zaprzestanie trwania w takiej sytuacji, jest złe dla niego.
A dorosły można to zrobić dla siebie i dziecka na różne sposoby by sie bronić, najczęściej dla katolika jest i powinna to być separacja, jako, że rozwód nie wchodzi w gre.

Jest jeszczy inny problem gdy do rozejścia sie rodziców dochodzi, wtedy gdy nie potrafią dojść do porozumienia, a wcale ich sytuacja nie była patologią, a jedynie zła komunikacją,
w tym wypadku dzieci tez uczą sie złych zachowań, ale w tym wypadku są już osobami uwikłanymi w konflikt dorosłych, którzy nie potrafią dla dobra tych dzieci sie porozumieć a one same są kartą przetargową w grze pomiędzy nimi.
Dla nich to znów jest zło, te dzieci, kochają obojga rodziców, chcą być lojalne względem każdego, ale nie moga tego okazac, tak, by nie budzić w którmś z nich utraty tej lojalności, bardzo często wtedy dochodzi do rozdarcia w dziecku, kochając jednego rodzica, mimo to stają sie solidarne z tym które w ich oczach za posrednictem przekazu skrzywdzonego tąkrzywde doświadczają,

i tez same zaczynają nienawidzieć go, mimo iż same tego nie rozumieją dlaczego, przyjmują postawe rodzica z którym są na co dzień.
Trudno im kochać kogoś kogo rodzic z kim są nienawidzi, mówi o nim źle.
Dlaczego tak sie dzieje, to proste, rodzic nie radzi sobie z porzuceniem, obmawia drugiego rodzica tworząc w dziecku mylny obraz i zakłamany.
W tym wieku szczególnie mocno i szybko można zmanipulować dziecko i nauczyć go swojego" myślenia". To bardzo częste przypadki wręcz nagminne. Trudno bowiem oddzielić uczucia swoje od dziecka i jego praw. Wydaje nam sie że to własciwa postawa i tym go chronie gdy tak naprawde szkodze dziecku, bowiem nie potrafie się wyrzece dla dziecka swojego poczucia skrzywdzenia.

a pisanie, iż "nagle ten łaskawy Sąd...daje rozwód..i jest wszystko hapyyyy???
,potrafią ustalać ,rozmawiać,dzieci lądują od rodzica do rodzica i wszyscy są szczęśliwi?????....... ?"
-jest już nonsensem...
niby jakim cudem nagle te dwie zwaśnione dorosłe osoby mają to uczynić, bez przerobienia swoich odczuć skrzywdzenia? to nie możliwe, nadal będą toczyć ze sobą walkę, nadal sobie dokopują, przerzucają wine, to można dziennie czytać w postach ludzi tu piszących,
ale narzędziem w ich rękach staje sie dziecko, nim i jego uczuciami można najlepiej dokopać.
A jak wtedy czuje sie to dziecko? to już można pogadac z każdym dzieckiem, które jak dorośnie sprawiedliwie ocenia zachowania rodziców, mimo iż kocha obojga, kartki czerwone rozdziela sprawiedliwie, za wszelkie złe zachowania,
gdy dorasta uzmysławia sobie gre jaką toczyli rodzice, widzi a wieku dorosłym ich błedy, i manipulanctwo

i to jest życie i na podstawie tego często można widzieć filmy ale nie love story,
Te dzieci jak zobaczyć można pokolenie po pokoleniu wciąz mają problemy, wikłają sie w związki ich niszczące, gdzie sami powielają to co ich rodzice, złe zachowania niszczące kolejne pokolenia wychowując następne pokolenia niezaradnych, niedowartościowanych ludzi z brakiem poczucia bezpieczeństwa, z brakiem umiejętnosci kochania, i z brakiem utrzymywania prawidłowych więzi.
Kochają albo nadopiekuńczo albo nie potrafią sami kochać, żyją w braku szacunku, bo sami nie czują go do siebie.

Błądze Norbi? nie sądze?
Dziecku potrzebny jest kochający rodzic, który sam potrafi zadbać o siebie. taki który swoją postawą na zło mówi nie,
a postawą trwania przy jakiś wartościach jest spójny z tym co robi,
Taki, który nie boi sie samotności, nie ucieka przed decyzjami dla niego dobrymi, taki, który deklarując sam swoje wartości ich sie trzyma, bo w nie wierzy a nie boi sie konsekwencji bycia samemu, jak sytuacja do tego go zmusza.
Taki, który mimo skrzywdzenia wybacza, i zaczyna żyć nie po to by walczyć z wiatrakami.


"zapytam inaczej: skoro rzeczywiście uważasz, że rozwód nie jest dobry, to czemu mają służyć te długie opisy skomplikowanych sytuacji, burzliwych emocji, zawiłości życiowych? Co przedstawiają-uzasadniają te przykłady? Twierdzisz, że przekonuję Cię do tego, że nie masz racji... a jaka jest ta Twoja racja, której ja nie rozumiem? "

na zrozumieniu, iż czasami nalezy odzielić sie od małzonka, nie wiem dlaczego wciąz sugerujesz, iż uważam iż jedyną droga jest rozwód i o to mnie posądzasz,
choć nigy tego nie napisałam, wrecz przeciwnie, nakłaniam do porozumienia, i tylko w tym kontekście wciąz pisze. porozumienie nie tylko dla dobra psychicznego dorosłych, ale przed i nade wszystko dzieci uwikłanych w konflikt dorosłych
Bo dorośli umieją sobie radzić lepiej niż dziecko z tym, bo manopulują, bo kontrolują, bo działają z ukrytą agresja, bo chcą coś tym uzyskac, kogoś złamać i do czegoś zmusić...wedle ludzkich zachowań na skrzywdzenie
dziecko zawsze!!! gorzej znosi rozwód rodziców, gorzej sobie z tym doświadczeniem radzi a jeśli już sam dorosły z nim sobie nie radzi wtedy dziecko wogóle nie potrafi sie odnaleźć.

Rozwód jest złem, ale nie dlatego, iż to moja wiara mówi, że jest nierozerwalny, ale dlatego, że dziś już tu i teraz jest krzywdą namacalną dla dzieci, porzuconych, dla tych co chcą ratować ale tylko dlatego, iż druga strona wybrała lepszą i łatwiejszą droge nie mogą, dlatego jest zły, dlatego nakłaniam do porozumienia, bo od tego zaczyna sie inny etap.
Bo ratować można tylko we dwoje. i tylko z kimś kto tego chce.
i nie jest to łatwe, nie jest tak jak piszesz "powinno być ładnie, pięknie i zgodnie, a skoro przydarzył się rozwód, to zgódźmy się z rozwodem, żeby było nadal ładnie, pięknie i zgodnie i ... pomogę Ci zdradzający współmałżonku schować to g... do koronkowej pończochy"
te wszystkie moje wywody pisze po to by nie tylko uzmysłowić, iż rozwód niczego dobrego nie daje, i jest atakiem na jego nierozerwalność
ale
że jest atakiem na dobro człowieka samego.
Tak jak pisze, że czasami jest wskazana separacja dla tych co żyją w patologicznych sytuacjach, by nie powielać przekazu międzypokoleniowego. by chronić siebie i dzieci, one same sie nie obronia. jak pytała Nirwana, czy dzieci można uchronić przed krzywdą.
Najpierw samemu sobie nalezy sobie zdać sprawe czy to krzywda, czy to tylko moje przekonanie iż ktoś mnie krzywdzi, co robić by sie przed tym chronić, czy co robić by zmienic swoje przekonania jak krzywde jaką odczuwam jest mylna, bo sama sie do niej przyczyniam swoimi nawykami.

Bardziej dosadnie juz nie potrafie, jeśli ktoś nie rozumie, to znaczy, iż ma problem dalej z odrzuceniem i wybaczeniem. I powinien troche popracować najpierw nad soba, by zabierać sie za terapetyzowanie małzonka. i wytykanie mu jego niedoskonałości.

Co do dzieci??? trochę bladzisz mila kobieto...bo jak poczytasz więcej opracowań psychologicznych,ocen poradni,wypowiedzi terapeutów dziecinnych.....to dowiesz sie jednego...

że trwanie w postawie -na siłę utrzymywania rodziny ..jest jednym błędem...
ale tez rozwód jest ciężką traumą dla dzieci...

która sytuac jest gorsza?? tego nie wie nikt....to mogą powiedzieć kiedyś same dzieci w tej rodzinie za X-LAT......

To dokładnie kiedys samo wyjdzie...z reguły dzieci rozwodników nie potrafia tworzyć związków.....

I jeszcze jedno .... z twojej wypowiedzi najbardziej ubawiło mnie jedno...wiesz co???
(tylko sie nie gniewaj ).....

dwoje ludzi nie rozmawia ze sobą,wchodza na ścieżkę wojenną,opluwają się,robią sobie na złośc,wydzierają dzieci,walcza o czas z dziećmi...

i nagle ten łaskawy Sąd...daje rozwód..i jest wszystko hapyyyy???
,potrafią ustalać ,rozmawiać,dzieci lądują od rodzica do rodzica i wszyscy są szczęśliwi?????.......

ufffff...bywalec ???? życie to nie film........


wiesz Norbi ja ciebie ajlowiu.))
jak zawsze twoja wypowiedz budzi we mnie rozbawienie...

z jednej strony piszesz piszesz..."że trwanie w postawie -na siłę utrzymywania rodziny ..jest jednym błędem"...

-błędem dorosłego i dlaczego?
bo brak bowiem w nim zrozumienia tego dlaczego stoi przy swojej postawie,
jeśli zrozumie, że to wynika z jego własnych leków, strachu przed zyciem w pojedynkę to jak tylko weryfikuje swoją postawe, jak sie odnajdzie w nowym życiu to robi coś zupełnie innego niż przedtem z zapałem deklarował,
ale jeśli jest świadom siebie, to wtedy samo trwanie w postawie jaką uznaje ze własciwą nie sprawia mu problemów, działa zgodnie z przekonaniami, wiarą mimo, iż mu ciążko i trudno żyć samemu.

a z drugiej piszesz..."rozwód jest ciężką traumą dla dzieci...
która sytuac jest gorsza?? tego nie wie nikt....to mogą powiedzieć kiedyś same dzieci w tej rodzinie za X-LAT......
To dokładnie kiedys samo wyjdzie...z reguły dzieci rozwodników nie potrafia tworzyć związków..... "

-więc jest to złe czy nie?
Ja może wyjaśnie, trwanie dziecka w patologicznej sytuacji, wywołuje w nim stres, brak odnalezienia sie w świecie, jest za małe by to zrozumieć, przyjmuje świat takim jaki widzi, oczami małegodziecka i do niego sie dostosowuje, zgodnie z tym co widzi jak rodzic sie do takich patologocznych sytuacji dostosowuje,
i mówie tu o wszelkiego nadużyciach przemocy, alkoholizmu, zdrad... patrząc na aprobate dorosłego uczy sie sam, iż coś wolno bądź nie, reaguje w wyuczony sposób.
I tu nie ma mowy nawet, iż zaprzestanie trwania w takiej sytuacji, jest złe dla niego.
A dorosły można to zrobić dla siebie i dziecka na różne sposoby by sie bronić, najczęściej dla katolika jest i powinna to być separacja, jako, że rozwód nie wchodzi w gre.

Jest jeszczy inny problem gdy do rozejścia sie rodziców dochodzi, wtedy gdy nie potrafią dojść do porozumienia, a wcale ich sytuacja nie była patologią, a jedynie zła komunikacją,
w tym wypadku dzieci tez uczą sie złych zachowań, ale w tym wypadku są już osobami uwikłanymi w konflikt dorosłych, którzy nie potrafią dla dobra tych dzieci sie porozumieć a one same są kartą przetargową w grze pomiędzy nimi.
Dla nich to znów jest zło, te dzieci, kochają obojga rodziców, chcą być lojalne względem każdego, ale nie moga tego okazac, tak, by nie budzić w którmś z nich utraty tej lojalności, bardzo często wtedy dochodzi do rozdarcia w dziecku, kochając jednego rodzica, mimo to stają sie solidarne z tym które w ich oczach za posrednictem przekazu skrzywdzonego tąkrzywde doświadczają,

i tez same zaczynają nienawidzieć go, mimo iż same tego nie rozumieją dlaczego, przyjmują postawe rodzica z którym są na co dzień.
Trudno im kochać kogoś kogo rodzic z kim są nienawidzi, mówi o nim źle.
Dlaczego tak sie dzieje, to proste, rodzic nie radzi sobie z porzuceniem, obmawia drugiego rodzica tworząc w dziecku mylny obraz i zakłamany.
W tym wieku szczególnie mocno i szybko można zmanipulować dziecko i nauczyć go swojego" myślenia". To bardzo częste przypadki wręcz nagminne. Trudno bowiem oddzielić uczucia swoje od dziecka i jego praw. Wydaje nam sie że to własciwa postawa i tym go chronie gdy tak naprawde szkodze dziecku, bowiem nie potrafie się wyrzece dla dziecka swojego poczucia skrzywdzenia.

a pisanie, iż "nagle ten łaskawy Sąd...daje rozwód..i jest wszystko hapyyyy???
,potrafią ustalać ,rozmawiać,dzieci lądują od rodzica do rodzica i wszyscy są szczęśliwi?????....... ?"
-jest już nonsensem...
niby jakim cudem nagle te dwie zwaśnione dorosłe osoby mają to uczynić, bez przerobienia swoich odczuć skrzywdzenia? to nie możliwe, nadal będą toczyć ze sobą walkę, nadal sobie dokopują, przerzucają wine, to można dziennie czytać w postach ludzi tu piszących,
ale narzędziem w ich rękach staje sie dziecko, nim i jego uczuciami można najlepiej dokopać.
A jak wtedy czuje sie to dziecko? to już można pogadac z każdym dzieckiem, które jak dorośnie sprawiedliwie ocenia zachowania rodziców, mimo iż kocha obojga, kartki czerwone rozdziela sprawiedliwie, za wszelkie złe zachowania,
gdy dorasta uzmysławia sobie gre jaką toczyli rodzice, widzi a wieku dorosłym ich błedy, i manipulanctwo

i to jest życie i na podstawie tego często można widzieć filmy ale nie love story,
Te dzieci jak zobaczyć można pokolenie po pokoleniu wciąz mają problemy, wikłają sie w związki ich niszczące, gdzie sami powielają to co ich rodzice, złe zachowania niszczące kolejne pokolenia wychowując następne pokolenia niezaradnych, niedowartościowanych ludzi z brakiem poczucia bezpieczeństwa, z brakiem umiejętnosci kochania, i z brakiem utrzymywania prawidłowych więzi.
Kochają albo nadopiekuńczo albo nie potrafią sami kochać, żyją w braku szacunku, bo sami nie czują go do siebie.

Błądze Norbi? nie sądze?
Dziecku potrzebny jest kochający rodzic, który sam potrafi zadbać o siebie. taki który swoją postawą na zło mówi nie,
a postawą trwania przy jakiś wartościach jest spójny z tym co robi,
Taki, który nie boi sie samotności, nie ucieka przed decyzjami dla niego dobrymi, taki, który deklarując sam swoje wartości ich sie trzyma, bo w nie wierzy a nie boi sie konsekwencji bycia samemu, jak sytuacja do tego go zmusza.
Taki, który mimo skrzywdzenia wybacza, i zaczyna żyć nie po to by walczyć z wiatrakami.


"zapytam inaczej: skoro rzeczywiście uważasz, że rozwód nie jest dobry, to czemu mają służyć te długie opisy skomplikowanych sytuacji, burzliwych emocji, zawiłości życiowych? Co przedstawiają-uzasadniają te przykłady? Twierdzisz, że przekonuję Cię do tego, że nie masz racji... a jaka jest ta Twoja racja, której ja nie rozumiem? "

na zrozumieniu, iż czasami nalezy odzielić sie od małzonka, nie wiem dlaczego wciąz sugerujesz, iż uważam iż jedyną droga jest rozwód i o to mnie posądzasz,
choć nigy tego nie napisałam, wrecz przeciwnie, nakłaniam do porozumienia, i tylko w tym kontekście wciąz pisze. porozumienie nie tylko dla dobra psychicznego dorosłych, ale przed i nade wszystko dzieci uwikłanych w konflikt dorosłych
Bo dorośli umieją sobie radzić lepiej niż dziecko z tym, bo manopulują, bo kontrolują, bo działają z ukrytą agresja, bo chcą coś tym uzyskac, kogoś złamać i do czegoś zmusić...wedle ludzkich zachowań na skrzywdzenie
dziecko zawsze!!! gorzej znosi rozwód rodziców, gorzej sobie z tym doświadczeniem radzi a jeśli już sam dorosły z nim sobie nie radzi wtedy dziecko wogóle nie potrafi sie odnaleźć.

Rozwód jest złem, ale nie dlatego, iż to moja wiara mówi, że jest nierozerwalny, ale dlatego, że dziś już tu i teraz jest krzywdą namacalną dla dzieci, porzuconych, dla tych co chcą ratować ale tylko dlatego, iż druga strona wybrała lepszą i łatwiejszą droge nie mogą, dlatego jest zły, dlatego nakłaniam do porozumienia, bo od tego zaczyna sie inny etap.
Bo ratować można tylko we dwoje. i tylko z kimś kto tego chce.
i nie jest to łatwe, nie jest tak jak piszesz "powinno być ładnie, pięknie i zgodnie, a skoro przydarzył się rozwód, to zgódźmy się z rozwodem, żeby było nadal ładnie, pięknie i zgodnie i ... pomogę Ci zdradzający współmałżonku schować to g... do koronkowej pończochy"
te wszystkie moje wywody pisze po to by nie tylko uzmysłowić, iż rozwód niczego dobrego nie daje, i jest atakiem na jego nierozerwalność
ale
że jest atakiem na dobro człowieka samego.
Tak jak pisze, że czasami jest wskazana separacja dla tych co żyją w patologicznych sytuacjach, by nie powielać przekazu międzypokoleniowego. by chronić siebie i dzieci, one same sie nie obronia. jak pytała Nirwana, czy dzieci można uchronić przed krzywdą.
Najpierw samemu sobie nalezy sobie zdać sprawe czy to krzywda, czy to tylko moje przekonanie iż ktoś mnie krzywdzi, co robić by sie przed tym chronić, czy co robić by zmienic swoje przekonania jak krzywde jaką odczuwam jest mylna, bo sama sie do niej przyczyniam swoimi nawykami.

Bardziej dosadnie juz nie potrafie, jeśli ktoś nie rozumie, to znaczy, iż ma problem dalej z odrzuceniem i wybaczeniem. I powinien troche popracować najpierw nad soba, by zabierać sie za terapetyzowanie małzonka. i wytykanie mu jego niedoskonałości.

[NORBERT]

bywalec ciesze sie że rozbawiła Cie moja wypowiedż.....bo sama przyznasz....nieraz trzeba i w zyciu radosci...nawet gdy cięzko...i los kopie w zad.....

Nie wiem czemu tak ostro osadziłas ma wypowiedż....tym bardziej że to nie była ani teza....ani wymądrzanie moje podane na tacy.....jedynie zadane pytanie

co gorsze????

A o tym co lepsze ..co gorsze.....jak widac z twojej dlugiej wypowiedzi niestety zakładamy zawsze my dorosli....bo przeciez my strasi,madrzejsi...itp ..itd.


Mało tego wszystkie nasze dobre cele pod konfort dzieci,te zaszczytne hasła,te ja wiem lepiej,robie to dla dobra dzieci....to nic innego tylko w tle....wypychane...nasze chciejstwa,nasze
dzialania pod odczucia i wile innych takich ..nazwe to rezydowanie losem dzieci.....
a najzabawniejsze
że najcześciej bez kontaktu wprost z dziećmi,bez pytan wprost kierowanych do dzieci....

Wiesz takich prostych czego chcecie????co mozna zmienic w waszym życiu????jakie sa wasze pragnienia???

Ale przeciez nikt z nas nie zada tych pytan-no bo jak to......
My rodzice wiemy wiecej....a dzieci????
to nie ich sprawa...to doroslych....i zgadza się.....bo nawet tak mówia psychologowie

Ale bzdura sa dla mnie własnie hasła..psychologow....dla dobra dzieci musza panstwo dojśc do porozumienia.....jakiego porozumienia?????-jak sa trudności w tym porozumieniu
własnie do takiego o jakim napisałas w poscie????....do moze dorosłego i oddzielnego zycia
ale mądrego ze zrozumieniem......

Bywalec taka forma zwna jest kompromisem....ale własnie dla tego kompromisu..dla dzieci....przy doroslości tychże dwojga rodziców....jakiej zreszta wciąż oczekuja twoje wypowiedzi......mozna dojśc do porozumień przeciez i pod jednym dachem-prawda???


Placzesz strasznie to wszystko,krażysz wokół jakiejs własnej koncepcji,reagujesz nerwem jak ktoś wejdzie na twój myslowy odcisk.....

A moze trzeba jednego bywalec....na chwile sie samej zatrzymać...i pomysleć....

CZY ABY NAPEWNO JESTEM TAK STABILNA EMOCJAMI I WIEM WSZYSTKO........


bo wiesz Ja o sobie tego nie wiem.....choc myślałem juz wiele,choc wydawało mi sie wiele,choć byłem przekonany ale jestem juz super!!!!!

I dałem przysłowiowej.......d........y

i teraz odpowiedz sobie sama.......

I w takich stanach ma człowiek decydowac o losie dzieci?????


i spójrz prawdziwie .....bo na forum zawsze ktos zaczyna pisac na dany temat
jak ten temat dotknie jego blizny,rany,czułego punktu itd..itp


odnies to do siebie bywalec i spojrzyj uczciwie w głab siebie

A na poczatek spojrzyj chocby na jedno godzina o jakiej piszesz post.....bo ta godzina najlepiej wskazuje moze własnie stan twoich emocji???.....dlaczego nie spisz????czemu zarywasz noc????

I w takim stanie n/p chcesz decydowac o przyszłości dzieci?????

Bywalec a moze własnie czas na zastosowanie własnych słów ....

mniej chlapania jęzorem...więcej działania właściwego dla siebie....

Odniose to do siebie....ja to ostatnio zbyt ostro zrozumiałem.....zbyt duzo gadałem....a faktycznie zbyt mało zmieniałem

pozdrawiam .i bez urazy

bywalec ciesze sie że rozbawiła Cie moja wypowiedż.....bo sama przyznasz....nieraz trzeba i w zyciu radosci...nawet gdy cięzko...i los kopie w zad.....

Nie wiem czemu tak ostro osadziłas ma wypowiedż....tym bardziej że to nie była ani teza....ani wymądrzanie moje podane na tacy.....jedynie zadane pytanie

co gorsze????

A o tym co lepsze ..co gorsze.....jak widac z twojej dlugiej wypowiedzi niestety zakładamy zawsze my dorosli....bo przeciez my strasi,madrzejsi...itp ..itd.


Mało tego wszystkie nasze dobre cele pod konfort dzieci,te zaszczytne hasła,te ja wiem lepiej,robie to dla dobra dzieci....to nic innego tylko w tle....wypychane...nasze chciejstwa,nasze
dzialania pod odczucia i wile innych takich ..nazwe to rezydowanie losem dzieci.....
a najzabawniejsze
że najcześciej bez kontaktu wprost z dziećmi,bez pytan wprost kierowanych do dzieci....

Wiesz takich prostych czego chcecie????co mozna zmienic w waszym życiu????jakie sa wasze pragnienia???

Ale przeciez nikt z nas nie zada tych pytan-no bo jak to......
My rodzice wiemy wiecej....a dzieci????
to nie ich sprawa...to doroslych....i zgadza się.....bo nawet tak mówia psychologowie

Ale bzdura sa dla mnie własnie hasła..psychologow....dla dobra dzieci musza panstwo dojśc do porozumienia.....jakiego porozumienia?????-jak sa trudności w tym porozumieniu
własnie do takiego o jakim napisałas w poscie????....do moze dorosłego i oddzielnego zycia
ale mądrego ze zrozumieniem......

Bywalec taka forma zwna jest kompromisem....ale własnie dla tego kompromisu..dla dzieci....przy doroslości tychże dwojga rodziców....jakiej zreszta wciąż oczekuja twoje wypowiedzi......mozna dojśc do porozumień przeciez i pod jednym dachem-prawda???


Placzesz strasznie to wszystko,krażysz wokół jakiejs własnej koncepcji,reagujesz nerwem jak ktoś wejdzie na twój myslowy odcisk.....

A moze trzeba jednego bywalec....na chwile sie samej zatrzymać...i pomysleć....

CZY ABY NAPEWNO JESTEM TAK STABILNA EMOCJAMI I WIEM WSZYSTKO........


bo wiesz Ja o sobie tego nie wiem.....choc myślałem juz wiele,choc wydawało mi sie wiele,choć byłem przekonany ale jestem juz super!!!!!

I dałem przysłowiowej.......d........y

i teraz odpowiedz sobie sama.......

I w takich stanach ma człowiek decydowac o losie dzieci?????


i spójrz prawdziwie .....bo na forum zawsze ktos zaczyna pisac na dany temat
jak ten temat dotknie jego blizny,rany,czułego punktu itd..itp


odnies to do siebie bywalec i spojrzyj uczciwie w głab siebie

A na poczatek spojrzyj chocby na jedno godzina o jakiej piszesz post.....bo ta godzina najlepiej wskazuje moze własnie stan twoich emocji???.....dlaczego nie spisz????czemu zarywasz noc????

I w takim stanie n/p chcesz decydowac o przyszłości dzieci?????

Bywalec a moze własnie czas na zastosowanie własnych słów ....

mniej chlapania jęzorem...więcej działania właściwego dla siebie....

Odniose to do siebie....ja to ostatnio zbyt ostro zrozumiałem.....zbyt duzo gadałem....a faktycznie zbyt mało zmieniałem

pozdrawiam .i bez urazy

[Aleksandra1001]

[bywalec]

Norbert, właśnie dosyć, mniej chlapania jęzorem... wystarczająco obszernie było.
".i bez urazy" niby za co mam sie czuć urażona, że wyrazilismy swoje zdania?
Mamy prawo do nich, tylko w ten sposób moge coś zweryfikowac lub utwierdzić sie w poprawności toku myslenia.
Na podstawie godziny postu dorobiłeś niezłą teorie "CZY ABY NAPEWNO JESTEM TAK STABILNA EMOCJAMI I WIEM WSZYSTKO........ "
wiesz, gdybym miała naprawde problemy ogromne ze sobą, to twój post wpędził by mnie w ogromne poczucie winy, pomyślałabym coś ze mną nie tak...
jak mówisz spoko daje rade,
godzina późna skąd przypuszczenia, iż mogła byc przyczyną tylko stresu, może są inne bardziej przyjemne powody, iż ktoś pisze o tej godzinie?
Dlaczego skojarzyło ci się z czymś złym..przecież sam powiedziałeś To co mówimy innym, mówi bardzo wiele o nas samych...


Johan nie bede zaśmiecać więcej twojego wątku, myślę tylko, iż sad chciał dla dalszego trwania toku postępowania
usłyszeć opinię Rodzinnego Ośrodeka Diagnostyczno-Konsultacyjnego jako dowód.
chciał sprawdzić jak twoja postawa niezłomna trwania w niezgodzie na rozwód wpływa na dzieci i jak specjaliści widzą tą sytuacje.
Jak przeszłeś ją pozytywnie, pewnie nadal będzie miał związane ręce by nie móc orzec rozwodu,
w przeciwnym wypadku może sie powołac mimo twojego sprzeciwu, iż jest dla dobra dzieci wskazane zakończenie długotrwałego sporu w dojściu między małżonkami do rozwodu.
na marginesie,
Ale my mamy wpływ na wynik tego badania, ale na wynik sądu już nie.
choć pewnie tez i na pewno sąd wolałby mieć juz z głowy kolejny rozwód.

pozdrawiam mimo wszystko, fajnie sie ciebie czyta, dużo spokoju z twoich postów bije, mimo sytuacji w jakiej jestes, świadczy to pewnie o dużym wyciszeniu jak piszesz
- Do Bywalec-ja już dawno wyciszyłem swoje serce,nie manifestuję niechęci udzielenia zgody na rozwód
oddałem sprawy w ręce Boga
żyję z chłopcami jak potrafię najlepiej-a jak mi to wychodzi Pan Bóg na pewno oceni.
Johan dzieciom nie jest potrzebny idealny rodzic, takich nie ma, tylko wystarczająco dobry, taki, który kocha, wspiera i jest w chwilach gdy tego potrzebuje więc kochaj tylko tyle.

Norbert, właśnie dosyć, mniej chlapania jęzorem... wystarczająco obszernie było.
".i bez urazy" niby za co mam sie czuć urażona, że wyrazilismy swoje zdania?
Mamy prawo do nich, tylko w ten sposób moge coś zweryfikowac lub utwierdzić sie w poprawności toku myslenia.
Na podstawie godziny postu dorobiłeś niezłą teorie "CZY ABY NAPEWNO JESTEM TAK STABILNA EMOCJAMI I WIEM WSZYSTKO........ "
wiesz, gdybym miała naprawde problemy ogromne ze sobą, to twój post wpędził by mnie w ogromne poczucie winy, pomyślałabym coś ze mną nie tak...
jak mówisz spoko daje rade,
godzina późna skąd przypuszczenia, iż mogła byc przyczyną tylko stresu, może są inne bardziej przyjemne powody, iż ktoś pisze o tej godzinie?
Dlaczego skojarzyło ci się z czymś złym..przecież sam powiedziałeś To co mówimy innym, mówi bardzo wiele o nas samych...


Johan nie bede zaśmiecać więcej twojego wątku, myślę tylko, iż sad chciał dla dalszego trwania toku postępowania
usłyszeć opinię Rodzinnego Ośrodeka Diagnostyczno-Konsultacyjnego jako dowód.
chciał sprawdzić jak twoja postawa niezłomna trwania w niezgodzie na rozwód wpływa na dzieci i jak specjaliści widzą tą sytuacje.
Jak przeszłeś ją pozytywnie, pewnie nadal będzie miał związane ręce by nie móc orzec rozwodu,
w przeciwnym wypadku może sie powołac mimo twojego sprzeciwu, iż jest dla dobra dzieci wskazane zakończenie długotrwałego sporu w dojściu między małżonkami do rozwodu.
na marginesie,
Ale my mamy wpływ na wynik tego badania, ale na wynik sądu już nie.
choć pewnie tez i na pewno sąd wolałby mieć juz z głowy kolejny rozwód.

pozdrawiam mimo wszystko, fajnie sie ciebie czyta, dużo spokoju z twoich postów bije, mimo sytuacji w jakiej jestes, świadczy to pewnie o dużym wyciszeniu jak piszesz
- Do Bywalec-ja już dawno wyciszyłem swoje serce,nie manifestuję niechęci udzielenia zgody na rozwód
oddałem sprawy w ręce Boga
żyję z chłopcami jak potrafię najlepiej-a jak mi to wychodzi Pan Bóg na pewno oceni.
Johan dzieciom nie jest potrzebny idealny rodzic, takich nie ma, tylko wystarczająco dobry, taki, który kocha, wspiera i jest w chwilach gdy tego potrzebuje więc kochaj tylko tyle.