[Gosia88]

Jestem w małżeństwie od 18 lat. Mamy 4 dzieci. Ale od paru lat jest co jakiś czas gorzej. To znaczy, jesteśmy katolikami, wieczorami wspólnie się modlimy, w niedziele uczestniczymy w Mszy św., z mężem jest różnie.
Niedawno minęła nasza rocznica ślubu, tragedia ! Im więcej proszę Boga o światło tym jest gorzej z mężem. Ja zniosę wszystko co Bóg mi da, zawsze stawiałam Go na pierwszym miejscu - to problem u mojego męża, wg niego ,jest on o Boga zazdrosny do tego stopnia ,że nie widzi miłości Boga i człowieka jako jedno. Wg męża powinnam : traktować go jak piąte dziecko, być na jego każde zawołanie szczególnie w łóżku. Bo to co robię do tej pory nic dla niego nie znaczy.Czy to pranie , czy sprzątanie, czy gotowanie cokolwiek to nic, to norma.Całymi dniami jest poza domem, więcej "pomaga "innym niż mnie i dzieciom. Nie miałabym nic do tego ,gdyby nie to że koledzy są na pierwszym miejscu ,a rodzina na drugim.
Ja zrezygnowałam z pracy i zajmuję rodziną, ze względu na to że jak były małe dzieci to b. często chorowały i ciężko.
Ostatnio mąż w rocznicę ślubu powiedział mi ,że do 20 nie dotrwamy.
Serce boli,pęka z bólu . Pytam dlaczego tak mówi ,że nie czuje ,że ja go kocham,że jest na ostatnim miejscu,że go nie słucham,że wszystko robię po swojemu. ja na to odpowiedziałam,że nigdy rozwodu nie dostanie,że nie pozwolę mu odejść, kocham go- a mąż na to ,że ja tylko Boga kocham i dzieci.
Czasami jest do tego stopnia nerwowy,że niszczy co popadnie-tym razem doszczętnie został zniszczony komputer. Kiedyś byłam ja , póki nie znalazłam się w szpitalu i po powrocie powiedziałam : dość więcej mnie nie dotkniesz!
Czasami mówi,że najlepiej by było jakby ze sobą skończył, wtedy miałabym święty spokój.I boje się tego ,ale ma takie myśli często. Mam wrażenie,że jest przez szatana zniewolony do tego stopnia,ze tego nie widzi ,a gorzej temu zaprzecza.
Już nie wiem co mam robić ?
Kiedy jesteśmy na pielgrzymce to potrafi np.: przez 3 dni nie wychodzić z pokoju, robi awantury, później idzie do spowiedzi i jest jakiś czas lepiej, jakiś czas.
Kiedyś powiedziano nam ,że szczególnie mąż powinien wstąpić do jakiejś grupy modlitewnej, czy wspólnoty, aby nie było z nim gorzej, że powinien mieć wsparcie grupy modlitewnej - Ale on nawet nie chce o tym słyszeć, mówi ,że to mu jest nie potrzebne.
Teraz się nie odzywa, wraca bardzo późno do domu.
Myślę, cały czas gdzie popełniłam błąd, co robię żle.

Jestem w małżeństwie od 18 lat. Mamy 4 dzieci. Ale od paru lat jest co jakiś czas gorzej. To znaczy, jesteśmy katolikami, wieczorami wspólnie się modlimy, w niedziele uczestniczymy w Mszy św., z mężem jest różnie.
Niedawno minęła nasza rocznica ślubu, tragedia ! Im więcej proszę Boga o światło tym jest gorzej z mężem. Ja zniosę wszystko co Bóg mi da, zawsze stawiałam Go na pierwszym miejscu - to problem u mojego męża, wg niego ,jest on o Boga zazdrosny do tego stopnia ,że nie widzi miłości Boga i człowieka jako jedno. Wg męża powinnam : traktować go jak piąte dziecko, być na jego każde zawołanie szczególnie w łóżku. Bo to co robię do tej pory nic dla niego nie znaczy.Czy to pranie , czy sprzątanie, czy gotowanie cokolwiek to nic, to norma.Całymi dniami jest poza domem, więcej "pomaga "innym niż mnie i dzieciom. Nie miałabym nic do tego ,gdyby nie to że koledzy są na pierwszym miejscu ,a rodzina na drugim.
Ja zrezygnowałam z pracy i zajmuję rodziną, ze względu na to że jak były małe dzieci to b. często chorowały i ciężko.
Ostatnio mąż w rocznicę ślubu powiedział mi ,że do 20 nie dotrwamy.
Serce boli,pęka z bólu . Pytam dlaczego tak mówi ,że nie czuje ,że ja go kocham,że jest na ostatnim miejscu,że go nie słucham,że wszystko robię po swojemu. ja na to odpowiedziałam,że nigdy rozwodu nie dostanie,że nie pozwolę mu odejść, kocham go- a mąż na to ,że ja tylko Boga kocham i dzieci.
Czasami jest do tego stopnia nerwowy,że niszczy co popadnie-tym razem doszczętnie został zniszczony komputer. Kiedyś byłam ja , póki nie znalazłam się w szpitalu i po powrocie powiedziałam : dość więcej mnie nie dotkniesz!
Czasami mówi,że najlepiej by było jakby ze sobą skończył, wtedy miałabym święty spokój.I boje się tego ,ale ma takie myśli często. Mam wrażenie,że jest przez szatana zniewolony do tego stopnia,ze tego nie widzi ,a gorzej temu zaprzecza.
Już nie wiem co mam robić ?
Kiedy jesteśmy na pielgrzymce to potrafi np.: przez 3 dni nie wychodzić z pokoju, robi awantury, później idzie do spowiedzi i jest jakiś czas lepiej, jakiś czas.
Kiedyś powiedziano nam ,że szczególnie mąż powinien wstąpić do jakiejś grupy modlitewnej, czy wspólnoty, aby nie było z nim gorzej, że powinien mieć wsparcie grupy modlitewnej - Ale on nawet nie chce o tym słyszeć, mówi ,że to mu jest nie potrzebne.
Teraz się nie odzywa, wraca bardzo późno do domu.
Myślę, cały czas gdzie popełniłam błąd, co robię żle.

[Nirwanna]

Gosia - fajnie, że tu jesteś, witaj na forum

Gosia - fajnie, że tu jesteś, witaj na forum

[róża]

Cytat:

Wg męża powinnam : traktować go jak piąte dziecko, być na jego każde zawołanie szczególnie w łóżku.

To niekoniecznie tak, Gosiu...
Być może jakiś problem właśnie na tej płaszczyźnie życia małżeńskiego. Spróbujcie o tym porozmawiać... Tylko, tylko... Postaraj się patrzeć na męża wtedy (i zawsze) jak na mężczyznę, nie - jak na dziecko. Może tego najbardziej oczekuje od Ciebie?
Lampka osrzegawcza zapaliła się i słusznie, że szukasz pomocy dla Was. To może być ten Wasz trudny czas.
Agresja - to taki (nieludzki) sposób informowania o swoich niespełnionych oczekiwaniach, o swojej niezgodzie na istniejący stan rzeczy...
Gosiu, pytaj męża - czego mu brakuje w Waszym małżeństwie, na co nie zgadza się... A wszystko w atmosferze spokoju i wzajemnego poszanowania.
Rozmawiajcie póki czas...
Pozdrawiam.

Cytat:

Wg męża powinnam : traktować go jak piąte dziecko, być na jego każde zawołanie szczególnie w łóżku.

To niekoniecznie tak, Gosiu...
Być może jakiś problem właśnie na tej płaszczyźnie życia małżeńskiego. Spróbujcie o tym porozmawiać... Tylko, tylko... Postaraj się patrzeć na męża wtedy (i zawsze) jak na mężczyznę, nie - jak na dziecko. Może tego najbardziej oczekuje od Ciebie?
Lampka osrzegawcza zapaliła się i słusznie, że szukasz pomocy dla Was. To może być ten Wasz trudny czas.
Agresja - to taki (nieludzki) sposób informowania o swoich niespełnionych oczekiwaniach, o swojej niezgodzie na istniejący stan rzeczy...
Gosiu, pytaj męża - czego mu brakuje w Waszym małżeństwie, na co nie zgadza się... A wszystko w atmosferze spokoju i wzajemnego poszanowania.
Rozmawiajcie póki czas...
Pozdrawiam.

[malta]

Witaj Gosiu na forum.
Nie czuje sie kompetentna do pisania Ci jak postępowac z męzem aby czuł sie dopieszczony bo sama mam dwójke dzieci i nie wiem czasem w co ręce włozyć - a skoro Ty masz 4 - to juz przerasta moją zdolnośc logistyczną .
To co jednak mogę Ci powiedziec na pewno - to ze jesteś w o niebo lepszej sytuacji niż wiekszość obecnych tu osób... wiesz dlaczego? - zostałas powiadomiona przez męza o jego niezadowoleniu " za pięc dwunasta". Wiekszość z nas - w tym i ja - o tym, ze mężowi w małzeństwie jest niewygodnie dowiaduje sie jak juz jest "pozamiatane" i jest to bardziej oswiadczenie stanu zaistniałego niz propozycja naprawy.
Doceń to ze mąż się z Toba komunikuje w tej materii - owszem moze nieudolnie - ale jednak nie stawia Cie przed faktem dokonanym. Stwierdzenie ze nie doczekacie 20 rocznicy to wołanie do Ciebie. Zobacz - on daje Wam 2 lata - sygnalizuje ze kiedyś kryzys może sie źle dla Was skończyć. Nie mówi Ci, ze nie doczekacie Świąt ( czyli krótkiego czasu) - ale wprojektował na naprawę 2 lata ( a to już odpowiedni czas na naprawę).
Przepraszam Cie Gosia - ale bardzo nie spodobało mi sie jak Ty sie do tego odniosłas - a zupełnie szczerze - uważam, że strzeliłas sobie w stopę... On Ci mówi - źle się dzieje - zróbmy coś - a Ty mu na to ( upraszczając) - i tak musisz ze mna być...
Poczytaj to forum - takie szantaże emocjonalne niestety słabo się konczą.
Doceń to, ze on chce z Toba cos naprawiać - a jak to zrobić?... kazdy jest inny - u każdego działa cos innego... Wychodzicie gdzies razem - tylko sami, robicie coś tylko ze soba jako para? A moze juz jesteście tylko rodzicami... pomyśl, pogłówkuj - ale doceń że on komunikuje sie Tobą.

Witaj Gosiu na forum.
Nie czuje sie kompetentna do pisania Ci jak postępowac z męzem aby czuł sie dopieszczony bo sama mam dwójke dzieci i nie wiem czasem w co ręce włozyć - a skoro Ty masz 4 - to juz przerasta moją zdolnośc logistyczną .
To co jednak mogę Ci powiedziec na pewno - to ze jesteś w o niebo lepszej sytuacji niż wiekszość obecnych tu osób... wiesz dlaczego? - zostałas powiadomiona przez męza o jego niezadowoleniu " za pięc dwunasta". Wiekszość z nas - w tym i ja - o tym, ze mężowi w małzeństwie jest niewygodnie dowiaduje sie jak juz jest "pozamiatane" i jest to bardziej oswiadczenie stanu zaistniałego niz propozycja naprawy.
Doceń to ze mąż się z Toba komunikuje w tej materii - owszem moze nieudolnie - ale jednak nie stawia Cie przed faktem dokonanym. Stwierdzenie ze nie doczekacie 20 rocznicy to wołanie do Ciebie. Zobacz - on daje Wam 2 lata - sygnalizuje ze kiedyś kryzys może sie źle dla Was skończyć. Nie mówi Ci, ze nie doczekacie Świąt ( czyli krótkiego czasu) - ale wprojektował na naprawę 2 lata ( a to już odpowiedni czas na naprawę).
Przepraszam Cie Gosia - ale bardzo nie spodobało mi sie jak Ty sie do tego odniosłas - a zupełnie szczerze - uważam, że strzeliłas sobie w stopę... On Ci mówi - źle się dzieje - zróbmy coś - a Ty mu na to ( upraszczając) - i tak musisz ze mna być...
Poczytaj to forum - takie szantaże emocjonalne niestety słabo się konczą.
Doceń to, ze on chce z Toba cos naprawiać - a jak to zrobić?... kazdy jest inny - u każdego działa cos innego... Wychodzicie gdzies razem - tylko sami, robicie coś tylko ze soba jako para? A moze juz jesteście tylko rodzicami... pomyśl, pogłówkuj - ale doceń że on komunikuje sie Tobą.

[Gosia88]

Dziękuje dziewczyny za wsparcie.
Ale w jednym się nie zgodzę : mąż mówi ,ze matka nie dała mu i nie darzyła go miłością to jak ja mam mu zastąpić matkę ? Nie dano mu miłości jak był dzieckiem i teraz nie umie jej dać. Nie umie , bo nie ma jak. To tak jak z dziećmi w domu dziecka, masz wszystko prócz miłości matki. Ja mogę i daje mu miłość kobiety, nie mogę dać mu miłości matki, jego matki.
Tu potrzeba wewnętrznego uzdrowienia, a on tego nie chce.
Przebaczenia pokoleniowego.
To zaczyna udzielać się dzieciom, jak mąż jest w domu i zaczyna ustawiać wszystkich po katach to dzieci przychodzą do mnie i pytają kiedy tata pójdzie do pracy. Ale zostawmy dzieci na boku.
Nie zrozumcie mnie źle, ale ja go siłą w domu nie trzymam. Tylko jak bym mu drzwi pokazała i spakowała to by wyszedł i się nie oglądnął.
To na tym polega miłość w małżeństwie ?
Piszecie ,że on chce coś naprawić...
Ale mąż uważna ,że wszystko co robi jest dobre, i to ja powinnam się zmienić. No bo np. kiedy pił to przysięgał w kościele na klęczkach przed Bogiem, że z tym koniec. Teraz kiedy mu to przypomniałam ,powiedział, że to było wtedy,a teraz jest , teraz...
Kiedy proszę ,że jak pali to niech wychodzi na balkon , czy przy otwartym oknie to też źle , bo mówię i się czepiam...
Juz nie wspomnę jeśli chodzi o dzieci , czy kwestii chodzenia do kościoła...
Jak coś mówię ,to źle , jak nic się nie odzywam to potrafi w nocy budzić mnie i nie daje mi spać bo jak ja tak mogę...

[ Dodano: 2010-09-07, 12:30 ]
Niezgoda na rozwód cywilny, to znak wierności małżeńskiej - ewangeliczne świadectwo wiary dla świata.


Niezgoda na rozwód cywilny, to znak posłuszeństwa, wierności Bogu.
Kiedy Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu. Nasza wspólnota trudnych małżonków jako katolicka wspólnota ludzi wierzących, przede wszystkim ma propagować nauczanie Chrystusa na temat małżeństwa. Zgoda na rozwód to złamanie przymierza z Bogiem i współmałżonkiem.


Niezgoda na rozwód cywilny, to dowód i dobre świadectwo troski o dobro innych sakramentalnych małżeństw, które przeżywają trudności.


Niezgoda na rozwód cywilny (jeśli jej towarzyszą czyste pobudki wynikające z miłości do współmałżonka), to świadectwo miłości, wierności i trwania przy małżonku.


Niezgoda na rozwód cywilny, to dobry początek procesu uzdrawiania małżeństwa w oparciu o uzdrowieńczą moc łaski sakramentu małżeństwa.


Zgoda na rozwód cywilny, to chęć zapewnienia sobie "świętego spokoju".
Patrząc po ludzku, rzeczywiscie czasami lepiej dać rozwód i mieć "święty" spokój. Gdzie jednak zaufanie do Jezusa? On daje życie i śmierć. On daje szczęście, wyprowadza z najtrudniejszych sytuacji.


Zgoda na rozwód cywilny dopuszczalna jest tylko w sytuacji związku niesakramentalnego, np. gdy współmałżonek pragnie z własnej nieprzymuszonej woli powrócić do oczekującego na niego sakramentalnego współmałżonka.


Niezgoda na rozwód cywilny, to uczynek miłosierdzia względem duszy (KKK 2447).
itd.
to według was jest to złe ,że ja chce mężą zamknąć w klatce ?

Dziękuje dziewczyny za wsparcie.
Ale w jednym się nie zgodzę : mąż mówi ,ze matka nie dała mu i nie darzyła go miłością to jak ja mam mu zastąpić matkę ? Nie dano mu miłości jak był dzieckiem i teraz nie umie jej dać. Nie umie , bo nie ma jak. To tak jak z dziećmi w domu dziecka, masz wszystko prócz miłości matki. Ja mogę i daje mu miłość kobiety, nie mogę dać mu miłości matki, jego matki.
Tu potrzeba wewnętrznego uzdrowienia, a on tego nie chce.
Przebaczenia pokoleniowego.
To zaczyna udzielać się dzieciom, jak mąż jest w domu i zaczyna ustawiać wszystkich po katach to dzieci przychodzą do mnie i pytają kiedy tata pójdzie do pracy. Ale zostawmy dzieci na boku.
Nie zrozumcie mnie źle, ale ja go siłą w domu nie trzymam. Tylko jak bym mu drzwi pokazała i spakowała to by wyszedł i się nie oglądnął.
To na tym polega miłość w małżeństwie ?
Piszecie ,że on chce coś naprawić...
Ale mąż uważna ,że wszystko co robi jest dobre, i to ja powinnam się zmienić. No bo np. kiedy pił to przysięgał w kościele na klęczkach przed Bogiem, że z tym koniec. Teraz kiedy mu to przypomniałam ,powiedział, że to było wtedy,a teraz jest , teraz...
Kiedy proszę ,że jak pali to niech wychodzi na balkon , czy przy otwartym oknie to też źle , bo mówię i się czepiam...
Juz nie wspomnę jeśli chodzi o dzieci , czy kwestii chodzenia do kościoła...
Jak coś mówię ,to źle , jak nic się nie odzywam to potrafi w nocy budzić mnie i nie daje mi spać bo jak ja tak mogę...

[ Dodano: 2010-09-07, 12:30 ]
Niezgoda na rozwód cywilny, to znak wierności małżeńskiej - ewangeliczne świadectwo wiary dla świata.


Niezgoda na rozwód cywilny, to znak posłuszeństwa, wierności Bogu.
Kiedy Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu. Nasza wspólnota trudnych małżonków jako katolicka wspólnota ludzi wierzących, przede wszystkim ma propagować nauczanie Chrystusa na temat małżeństwa. Zgoda na rozwód to złamanie przymierza z Bogiem i współmałżonkiem.


Niezgoda na rozwód cywilny, to dowód i dobre świadectwo troski o dobro innych sakramentalnych małżeństw, które przeżywają trudności.


Niezgoda na rozwód cywilny (jeśli jej towarzyszą czyste pobudki wynikające z miłości do współmałżonka), to świadectwo miłości, wierności i trwania przy małżonku.


Niezgoda na rozwód cywilny, to dobry początek procesu uzdrawiania małżeństwa w oparciu o uzdrowieńczą moc łaski sakramentu małżeństwa.


Zgoda na rozwód cywilny, to chęć zapewnienia sobie "świętego spokoju".
Patrząc po ludzku, rzeczywiscie czasami lepiej dać rozwód i mieć "święty" spokój. Gdzie jednak zaufanie do Jezusa? On daje życie i śmierć. On daje szczęście, wyprowadza z najtrudniejszych sytuacji.


Zgoda na rozwód cywilny dopuszczalna jest tylko w sytuacji związku niesakramentalnego, np. gdy współmałżonek pragnie z własnej nieprzymuszonej woli powrócić do oczekującego na niego sakramentalnego współmałżonka.


Niezgoda na rozwód cywilny, to uczynek miłosierdzia względem duszy (KKK 2447).
itd.
to według was jest to złe ,że ja chce mężą zamknąć w klatce ?

[malta]

Gosia - zobacz - sama się nakręcasz - to jeszcze nie ten moment. Bardzo dobrze kombinujesz z pierwsza częścia swojego postu. Piszesz, ze mąż nie może przepracowac na Tobie braku miłosci od matki - tu wszystko jest ok i zgadzam sie z Tobą. Ma jakies niezałatwione sprawy z przeszłosci i one kładą się cieniem na Waszym zyciu - to jest dla mnie jasne.
Niemniej juz druga - dłuzsza częśc poswiecona niezgodzie na rozwód jest na razie niepotrzebna - nie nakrecaj się niepotrzebnie i nie nie wprowadzaj sztucznie w rozmowy, myślenie, planowanie jak to bedzie kiedy on sie zechce rozwieźć.
Twoje zadanie to nie dopuscic aby on tego chciała - a nie zablokowanie mu tego.
Przeczytaj koniecznie Dobsona i przestań w ogóle o tym rozwodzie mysleć.
Rozwód to dla niego taki straszak na razie - on wcale tego nie chce - gdzyby chciał to nie uprzedzałby Cie, ze to zrobi za 2 lata - tylko by złozył papiery i po sprawie.
Mam wrażenie, ze troche się nastroszyłaś - nie dam mu i już - wkleiłas uzasadnienia dlaczego nie - i uważasz ze jest ok.
Moja rada jest inna - przestań wogóle wywoływac temat rozwodu - być może mąż tylko wypuscił straszaka w złości a Ty niepotrzebie mu to utrwalasz.
Spróbuj po dobroci - to zawsze przynosi lepsze efekty niż okopanie się i stwierdzenie - racja jest po mojej stronie.
Czytaj Dobsona i mysl pozytywnie - co nie znaczy daj sobie wejść na głowę )))

Gosia - zobacz - sama się nakręcasz - to jeszcze nie ten moment. Bardzo dobrze kombinujesz z pierwsza częścia swojego postu. Piszesz, ze mąż nie może przepracowac na Tobie braku miłosci od matki - tu wszystko jest ok i zgadzam sie z Tobą. Ma jakies niezałatwione sprawy z przeszłosci i one kładą się cieniem na Waszym zyciu - to jest dla mnie jasne.
Niemniej juz druga - dłuzsza częśc poswiecona niezgodzie na rozwód jest na razie niepotrzebna - nie nakrecaj się niepotrzebnie i nie nie wprowadzaj sztucznie w rozmowy, myślenie, planowanie jak to bedzie kiedy on sie zechce rozwieźć.
Twoje zadanie to nie dopuscic aby on tego chciała - a nie zablokowanie mu tego.
Przeczytaj koniecznie Dobsona i przestań w ogóle o tym rozwodzie mysleć.
Rozwód to dla niego taki straszak na razie - on wcale tego nie chce - gdzyby chciał to nie uprzedzałby Cie, ze to zrobi za 2 lata - tylko by złozył papiery i po sprawie.
Mam wrażenie, ze troche się nastroszyłaś - nie dam mu i już - wkleiłas uzasadnienia dlaczego nie - i uważasz ze jest ok.
Moja rada jest inna - przestań wogóle wywoływac temat rozwodu - być może mąż tylko wypuscił straszaka w złości a Ty niepotrzebie mu to utrwalasz.
Spróbuj po dobroci - to zawsze przynosi lepsze efekty niż okopanie się i stwierdzenie - racja jest po mojej stronie.
Czytaj Dobsona i mysl pozytywnie - co nie znaczy daj sobie wejść na głowę )))

[róża]

Cytat:

Ja mogę i daje mu miłość kobiety, nie mogę dać mu miłości matki, jego matki.

Gosiu, jeśli tak podchodzisz do problemu, to rzeczywiście - nic w sobie nie zmienisz... A przecież zmiany musisz zacząć od siebie - dostałaś od męża jasny komunikat "nie widzę potrzeby zmian w sobie".
Gosiu, mąż oczekuje od Ciebie właśnie tej miłości - miłości żony... I taką miłość możesz mu dać. Nie stoisz przed czymś niemożliwym, jak to próbujesz sobie wmawiać

[ Dodano: 2010-09-07, 13:51 ]

Cytat:

Jak coś mówię ,to źle , jak nic się nie odzywam to potrafi w nocy budzić mnie i nie daje mi spać bo jak ja tak mogę...

Złoty środek, czyli umiar... Umiar w słowach, pouczeniach - bez skrajności...

Cytat:

Ja mogę i daje mu miłość kobiety, nie mogę dać mu miłości matki, jego matki.

Gosiu, jeśli tak podchodzisz do problemu, to rzeczywiście - nic w sobie nie zmienisz... A przecież zmiany musisz zacząć od siebie - dostałaś od męża jasny komunikat "nie widzę potrzeby zmian w sobie".
Gosiu, mąż oczekuje od Ciebie właśnie tej miłości - miłości żony... I taką miłość możesz mu dać. Nie stoisz przed czymś niemożliwym, jak to próbujesz sobie wmawiać

[ Dodano: 2010-09-07, 13:51 ]

Cytat:

Jak coś mówię ,to źle , jak nic się nie odzywam to potrafi w nocy budzić mnie i nie daje mi spać bo jak ja tak mogę...

Złoty środek, czyli umiar... Umiar w słowach, pouczeniach - bez skrajności...

[Nirwanna]

Gosia, wybrałaś sporo cytatów, opisujących charyzmat Sycharu. I co? Co Ci to daje? Oprócz samopoczucia, że mówiąc rozwodowi "nie" - masz rację? Nie odpowiedziałaś na pytanie - co będzie jak mąż faktycznie będzie chciał odejść? Co zrobisz fizycznie, w realu? Przeczytasz, wygłosisz to zapewne.... a co będzie jak on zaśmieje Ci się w twarz? Spakuje walizki i wyjdzie? Jesteś w stanie fizycznie go zatrzymać, i zmusić jeszcze aby był mężem i ojcem? Odpowiedź - nic z tego nie jesteś w stanie zrobić. Musisz więc poszukać innej drogi. Czyli robić, żyć, tak jak teraz, tylko inaczej, w inny sposób. Zmieniaj siebie. Inaczej się nie da.
Pozdrawiam

Gosia, wybrałaś sporo cytatów, opisujących charyzmat Sycharu. I co? Co Ci to daje? Oprócz samopoczucia, że mówiąc rozwodowi "nie" - masz rację? Nie odpowiedziałaś na pytanie - co będzie jak mąż faktycznie będzie chciał odejść? Co zrobisz fizycznie, w realu? Przeczytasz, wygłosisz to zapewne.... a co będzie jak on zaśmieje Ci się w twarz? Spakuje walizki i wyjdzie? Jesteś w stanie fizycznie go zatrzymać, i zmusić jeszcze aby był mężem i ojcem? Odpowiedź - nic z tego nie jesteś w stanie zrobić. Musisz więc poszukać innej drogi. Czyli robić, żyć, tak jak teraz, tylko inaczej, w inny sposób. Zmieniaj siebie. Inaczej się nie da.
Pozdrawiam

[nałóg]

Gosia........ polecam Ci lektury:
dla Ciebie:Dobson i "Miłość wymaga stanowczości"
a dla męża Jacek Pulkowski "Warto być ojcem"
Jeszcze jest Małgorzata Artymiak "Pomiędzu mnężczyzną a kobietą"

Wskazujesz palcem na męża......jego tu nie ma............ jesteś Ty.Ale jak wskazujesz na męża palcem to spojrzyj co sie dzieje z 3 palcami wewnątrz dłoni........na kogo wskazują?????
Jest taka stara prawda:jak chcesz coś zminić w małżnstwie .....to zacznij od siebie,od zminy siebie.
Bo jak chcesz by Twoje/Wasze małżnstwo wyglądało inaczej to........zrób cos inaczej jak dotychczas.
Mamy znajomych......ponad 30 lat po ślubie............... i on odchodzi od żony.
Ona w rozpaczy,a on w skowronkach.
Darli "koty",kłócili się........... on(podobno) dawał jej sygnały że jest nie tak,że ona w ostrym stadium klimakterium............... nie słuchała,nie odczytywała komunikatów(to nie usprawiedliwia w rzadem sposób tego męża ze zdrady).
Ona dziś wyje .................

Za kryzys w malżenstwie odpowiadają zawsze obie strony................. za zdradę tylko "zdradzacz".
Jak zacznisz pracować nad sobą,to masz szansę aby sie zminić.A Twoje zmiany mają sznsę epatować i wpływać na Twoje otoczenie.
Daj sobie szansę..................

Dlaczego piszę do Ciebie??????
Bo Ty tu jesteś............... męża tu nie ma.........tu Ty przedstawiasz swoją wizję.........


Zacznij od siebie..................

Pogody Ducha

Gosia........ polecam Ci lektury:
dla Ciebie:Dobson i "Miłość wymaga stanowczości"
a dla męża Jacek Pulkowski "Warto być ojcem"
Jeszcze jest Małgorzata Artymiak "Pomiędzu mnężczyzną a kobietą"

Wskazujesz palcem na męża......jego tu nie ma............ jesteś Ty.Ale jak wskazujesz na męża palcem to spojrzyj co sie dzieje z 3 palcami wewnątrz dłoni........na kogo wskazują?????
Jest taka stara prawda:jak chcesz coś zminić w małżnstwie .....to zacznij od siebie,od zminy siebie.
Bo jak chcesz by Twoje/Wasze małżnstwo wyglądało inaczej to........zrób cos inaczej jak dotychczas.
Mamy znajomych......ponad 30 lat po ślubie............... i on odchodzi od żony.
Ona w rozpaczy,a on w skowronkach.
Darli "koty",kłócili się........... on(podobno) dawał jej sygnały że jest nie tak,że ona w ostrym stadium klimakterium............... nie słuchała,nie odczytywała komunikatów(to nie usprawiedliwia w rzadem sposób tego męża ze zdrady).
Ona dziś wyje .................

Za kryzys w malżenstwie odpowiadają zawsze obie strony................. za zdradę tylko "zdradzacz".
Jak zacznisz pracować nad sobą,to masz szansę aby sie zminić.A Twoje zmiany mają sznsę epatować i wpływać na Twoje otoczenie.
Daj sobie szansę..................

Dlaczego piszę do Ciebie??????
Bo Ty tu jesteś............... męża tu nie ma.........tu Ty przedstawiasz swoją wizję.........


Zacznij od siebie..................

Pogody Ducha

[Gosia88]

Czytałam te lektury i inne. W ogóle dużo czytam,a szczególnie książki katolickie.Ale muszę to robić kiedy męża nie ma w domu, wieczorami nie mogę . A uchowaj, jak coś zacytuje albo przeczytam, szok...
A najlepiej żebym nie chodziła do kościoła ( a chodzę tylko w niedziele i święta ), abym była jak te arabki, co mąż robi z żoną co chce..
Od kilku dni się nie odzywa, do domu przychodzi o 23 wstaje o 5 i idzie do pracy. Czasami póści sygnał na telefonie to jego oznaka,że mam zadzwonić i mówi np. i co masz mi do powiedzenia...
Wczoraj nie wytrzymałam i powiedziałam ,że przez telefon nie będę rozmawiać , że w domu- to się wyłączył.
Juz nie wiem ,jak z nim mam rozmawiać !

Podoba mu się jego rodzina , bo wszyscy tam albo sa po rozwodzie, albo żyją na kocia łapę i to jest u niego fajne. Zobacz mówił, jak tam jest wesoło. Tylko mąż i ja jesteśmy po ślubie kościelnym i mamy 4 dzieci.
natomiast u mnie w rodzinie nie ma czegoś takiego jak rozwód. Jak żyje się z Bogiem i Bóg postawiony jest na pierwszym miejscu .
Kocham męża , wszystko co robię , robię to z miłością . Wiem ,ze gdzieś coś robię źle, wg męża fajny jest taki katolik ,ale niepraktykujący! Wtedy można robić dużo rzeczy i jest wesoło i na luzie .

Zaczynam od siebie od każdego rana dzień po dniu.
Ale mocno wierzę,że póki Bóg nie zagości w jego sercu, nic się nie zmieni. Tam gdzie nie ma Boga -nie ma miłości , a moja miłość to za mało.
pozostaje tylko modlitwa , cierpliwa modlitwa...

Czytałam te lektury i inne. W ogóle dużo czytam,a szczególnie książki katolickie.Ale muszę to robić kiedy męża nie ma w domu, wieczorami nie mogę . A uchowaj, jak coś zacytuje albo przeczytam, szok...
A najlepiej żebym nie chodziła do kościoła ( a chodzę tylko w niedziele i święta ), abym była jak te arabki, co mąż robi z żoną co chce..
Od kilku dni się nie odzywa, do domu przychodzi o 23 wstaje o 5 i idzie do pracy. Czasami póści sygnał na telefonie to jego oznaka,że mam zadzwonić i mówi np. i co masz mi do powiedzenia...
Wczoraj nie wytrzymałam i powiedziałam ,że przez telefon nie będę rozmawiać , że w domu- to się wyłączył.
Juz nie wiem ,jak z nim mam rozmawiać !

Podoba mu się jego rodzina , bo wszyscy tam albo sa po rozwodzie, albo żyją na kocia łapę i to jest u niego fajne. Zobacz mówił, jak tam jest wesoło. Tylko mąż i ja jesteśmy po ślubie kościelnym i mamy 4 dzieci.
natomiast u mnie w rodzinie nie ma czegoś takiego jak rozwód. Jak żyje się z Bogiem i Bóg postawiony jest na pierwszym miejscu .
Kocham męża , wszystko co robię , robię to z miłością . Wiem ,ze gdzieś coś robię źle, wg męża fajny jest taki katolik ,ale niepraktykujący! Wtedy można robić dużo rzeczy i jest wesoło i na luzie .

Zaczynam od siebie od każdego rana dzień po dniu.
Ale mocno wierzę,że póki Bóg nie zagości w jego sercu, nic się nie zmieni. Tam gdzie nie ma Boga -nie ma miłości , a moja miłość to za mało.
pozostaje tylko modlitwa , cierpliwa modlitwa...

[Anais]

Gosiu, mnie się też wydawało, że wszystko, co złe w naszej rodzinie, to wina męża. Że to ja mam zawsze rację. Niekiedy te myśli wracają :) ALE co z tego? Jeśli nawet tak jest? Zrozum, nie ma innej drogi. Trzeba zmieniać siebie. Ja w pewnym momencie, już w rozpaczy i jakiejś takiej panice, wypłakałam "Jezu ulituj się nade mną" i wyciszyłam się. Posłuchałam, poczytałam i krok po kroczku uczę sie być dobrą żoną. Bo wydawało mi się, że jestem, ale mój mąż miał inna wizję dobrej żony. I wiesz co? Kiedy ja odpuściłam, zaczęłam go cenić za to, że jest, mniej mówić, bardziej wspierać, mniej narzekać, on też się zaczął zmieniać. Piszę to jeszcze z "pewną taką nieśmiałością" ale...bardzo poruszyły go kazania księdza Pawlukiewicza, których kiedyś słuchałam sama, kiedy mąż robił coś innego. Zainteresowały go, zaczął słuchac, teraz słuchamy razem. Kiedy czegoś chcę, proponuję, ale nie naciskam, a jeśli odmówi, nie narzekam. Efekt - bardzo często się zgadza :) A i on czasem coś miłego proponuje (np. film, który chce zobaczyć ZE MNĄ, spacer) Wiesz co, Gosiu, ja jestem w szoku. Kiedy postanowiłam nad sobą pracować (chociaż wydawało misię że jestem bez wad) chyba nawet nie wierzyłam, że to się tak ułoży. Nie myślałam o tym, po prostu już nie miałam pomysłu na dalsze zycie. Nie chcę Ci tutaj pisać, ze zmieniło się i jest idealnie, nie, ale chciałam podkreślić, że nie ma innej drogi, wszyscy tutaj mają rację, trzeba zmieniać siebie. I modlić się, modlić i modlić :) Pozdrawiam ciepło.

Gosiu, mnie się też wydawało, że wszystko, co złe w naszej rodzinie, to wina męża. Że to ja mam zawsze rację. Niekiedy te myśli wracają :) ALE co z tego? Jeśli nawet tak jest? Zrozum, nie ma innej drogi. Trzeba zmieniać siebie. Ja w pewnym momencie, już w rozpaczy i jakiejś takiej panice, wypłakałam "Jezu ulituj się nade mną" i wyciszyłam się. Posłuchałam, poczytałam i krok po kroczku uczę sie być dobrą żoną. Bo wydawało mi się, że jestem, ale mój mąż miał inna wizję dobrej żony. I wiesz co? Kiedy ja odpuściłam, zaczęłam go cenić za to, że jest, mniej mówić, bardziej wspierać, mniej narzekać, on też się zaczął zmieniać. Piszę to jeszcze z "pewną taką nieśmiałością" ale...bardzo poruszyły go kazania księdza Pawlukiewicza, których kiedyś słuchałam sama, kiedy mąż robił coś innego. Zainteresowały go, zaczął słuchac, teraz słuchamy razem. Kiedy czegoś chcę, proponuję, ale nie naciskam, a jeśli odmówi, nie narzekam. Efekt - bardzo często się zgadza :) A i on czasem coś miłego proponuje (np. film, który chce zobaczyć ZE MNĄ, spacer) Wiesz co, Gosiu, ja jestem w szoku. Kiedy postanowiłam nad sobą pracować (chociaż wydawało misię że jestem bez wad) chyba nawet nie wierzyłam, że to się tak ułoży. Nie myślałam o tym, po prostu już nie miałam pomysłu na dalsze zycie. Nie chcę Ci tutaj pisać, ze zmieniło się i jest idealnie, nie, ale chciałam podkreślić, że nie ma innej drogi, wszyscy tutaj mają rację, trzeba zmieniać siebie. I modlić się, modlić i modlić :) Pozdrawiam ciepło.

[kinga2]

Gosia88,
Witaj,
twoja historia jest bardzo emocjonalna i wiele w niej " zapieczonych" problemów. Żebyś dobrze je zrozumiała i przerobiła to zacznij od poszukania w swojej okolicy grupy samopomocowej dla osób dotkniętych przemocą w domu. Potrzebujesz pomocy. Dostrzeżesz tam w praktyce co robisz źle i że brak zgody na rozwód może być wyrazony różnie, a zatem i różnie odebrany.
Możesz trwać w Miłości Boga i być wierna Jego nauce lub dla zasady zatrzasnąć klatkę i ją regularnie zmniejszać.
Nie sugeruję Ci że nie przyjmujesz tego co tu piszemy, ale że źle to interpretujesz ponieważ środowisko w którym żyjesz tak CIę ukształtowało.
Gdy usłyszysz od osób tak jak i Ty przeżywających swoje złe historie w zaciszu domowym, to gdy będziesz mogła się z nimi zidentyfikować, to będzie Ci łatwiej. Nauczą Cię tam jak reagować i wprowadzać w życie różne porady i jak radzić sobie z agresją u męża.
Nawet jeśli nie czujesz się przekonana idź na takie spotkanie choćby z ciekawości, na pewno wiele Ci to da.
A dopóki na nie nie trafisz to pisz co czujesz tu na forum, będziemy wspierać i pomagać.

Gosia88,
Witaj,
twoja historia jest bardzo emocjonalna i wiele w niej " zapieczonych" problemów. Żebyś dobrze je zrozumiała i przerobiła to zacznij od poszukania w swojej okolicy grupy samopomocowej dla osób dotkniętych przemocą w domu. Potrzebujesz pomocy. Dostrzeżesz tam w praktyce co robisz źle i że brak zgody na rozwód może być wyrazony różnie, a zatem i różnie odebrany.
Możesz trwać w Miłości Boga i być wierna Jego nauce lub dla zasady zatrzasnąć klatkę i ją regularnie zmniejszać.
Nie sugeruję Ci że nie przyjmujesz tego co tu piszemy, ale że źle to interpretujesz ponieważ środowisko w którym żyjesz tak CIę ukształtowało.
Gdy usłyszysz od osób tak jak i Ty przeżywających swoje złe historie w zaciszu domowym, to gdy będziesz mogła się z nimi zidentyfikować, to będzie Ci łatwiej. Nauczą Cię tam jak reagować i wprowadzać w życie różne porady i jak radzić sobie z agresją u męża.
Nawet jeśli nie czujesz się przekonana idź na takie spotkanie choćby z ciekawości, na pewno wiele Ci to da.
A dopóki na nie nie trafisz to pisz co czujesz tu na forum, będziemy wspierać i pomagać.

[nałóg]

[róża]

Cytat:

Czytałam te lektury i inne. W ogóle dużo czytam,a szczególnie książki katolickie.Ale muszę to robić kiedy męża nie ma w domu, wieczorami nie mogę . A uchowaj, jak coś zacytuje albo przeczytam, szok...

Gosiu, wydaje mi się, że wiem w czym problem...
Takie konflikty małżeńskie (tło religijne), wymagają ze strony tego, który wybiegł już mocno do przodu - obejrzenia się na współmałżonka, który (bywa) wlecze się gdzieś z tyłu i zwyczajnie na nadąża... Może trzeba zatrzymać się na chwilę, choć wcale nie chciałoby się tego...
W przeciwnym razie - można stracić siebie nawzajem z pola widzenia... i podążać już samemu, owszem - coraz bardziej pobożnym, ale bez męża/żony. A przecież MY mamy iść razem. Chyba taki jest zamysł Boży względem małżonków?
Potrzeba tu wielkiej rozwagi...

Cytat:

Tu potrzeba wewnętrznego uzdrowienia, a on tego nie chce.

Gosiu, nie wymusisz na mężu tego 'chcenia', nie przyśpieszysz...Możesz jednak sprawić, że... nie będzie chciał - coraz bardziej.
Pan Bóg udziela łaski uzdrowienia - w stosownym, najlepszym dla 'chorego' czasie.

Cytat:

Czytałam te lektury i inne. W ogóle dużo czytam,a szczególnie książki katolickie.Ale muszę to robić kiedy męża nie ma w domu, wieczorami nie mogę . A uchowaj, jak coś zacytuje albo przeczytam, szok...

Gosiu, wydaje mi się, że wiem w czym problem...
Takie konflikty małżeńskie (tło religijne), wymagają ze strony tego, który wybiegł już mocno do przodu - obejrzenia się na współmałżonka, który (bywa) wlecze się gdzieś z tyłu i zwyczajnie na nadąża... Może trzeba zatrzymać się na chwilę, choć wcale nie chciałoby się tego...
W przeciwnym razie - można stracić siebie nawzajem z pola widzenia... i podążać już samemu, owszem - coraz bardziej pobożnym, ale bez męża/żony. A przecież MY mamy iść razem. Chyba taki jest zamysł Boży względem małżonków?
Potrzeba tu wielkiej rozwagi...

Cytat:

Tu potrzeba wewnętrznego uzdrowienia, a on tego nie chce.

Gosiu, nie wymusisz na mężu tego 'chcenia', nie przyśpieszysz...Możesz jednak sprawić, że... nie będzie chciał - coraz bardziej.
Pan Bóg udziela łaski uzdrowienia - w stosownym, najlepszym dla 'chorego' czasie.