[ketram]

Trzeba odróżnić dwie postawy:

1. Świadome manipulowanie dzieckiem dla osiągnięcia własnych celów

Tu niestety brylują zdradzacze. Są dwa rodzaje zachowań - tłumaczenie dziecku nowomową "poprawności politycznej" że - miłoś miedzy rodzicami się kończy, ale Ciebie zawsze będę kochał/a, poznasz nową ciocię/wujka - to świetny człowiek, wokół tyle rozstań - nasz rozwód to nic takiego ... itp. Drugie zachowania - nagłe kupowanie prezentów, jakieś wyjazdy do kina, inne rozrywki - których wcześniej nie było lub zdarzały się sporadycznie, snucie planów - ile to jeszcze atrakcji przed nami.

Zdradzacz manipuluje dzieckiem, aby przekonać siebie i kochanka, ze także i ten "rodzicielski problem" jest załatwiony. I co ciekawe - na ogół reakcje dziecka na te działania - jakie by nie były - są przez zdradzacza zawsze interpretowane, ze oto dziecko pogodziło się juz z sytuacją

2. Odcięcie się od dziecka

Zdradzacz wytłumaczy to oczywiście tym, ze wstrętny małżónek, który nie potrafi "pogodzić" się z rozstaniem nastawia dziecko przeciw ojcu/matce. Zdradzacz jest tak pochłonięty nową znajomością, ze chce się odciąć od wszystkiego, co było, miejsc, przedmiotów, wspólnych znajomych... Rzadko kiedy zdadzacz utrzymuje taką postawe wobec dziecka długo. Najcześciej przypomina sobie o dziecku kiedy uchodzi z niego powietrze związane z intensywnością romansu.

Natomiast uważam za grzeszne zachowanie opuszczonego małżonka, który miałby dać się wrobić w manipulację opisaną wyżej. A niby to dlaczego opuszczony małżónek ma ukrywać prawdę? Ale - powtarzam - tylko kiedy dziecko zapyta.

Tak, ojciec nas opuścił, okłamał, oszukał i zdradził, ma kochankę. Skrzywdził w ten sposób nas - bo krzywdząc matkę, skrzywdził i dziecko. Pomimo tych okropieństw wierzę, że nasza rodzina jest do uratowania. Bo wierzę w Boga, który nas połączył.

Napiszę wiecej - dziecko często czeka na taki komunikat od rodzica. Wówczas w całej tej nienormalnej sytuacji - normalna właśnie jest postawa żony/męża, który mówi prawdę.

Trzeba odróżnić dwie postawy:

1. Świadome manipulowanie dzieckiem dla osiągnięcia własnych celów

Tu niestety brylują zdradzacze. Są dwa rodzaje zachowań - tłumaczenie dziecku nowomową "poprawności politycznej" że - miłoś miedzy rodzicami się kończy, ale Ciebie zawsze będę kochał/a, poznasz nową ciocię/wujka - to świetny człowiek, wokół tyle rozstań - nasz rozwód to nic takiego ... itp. Drugie zachowania - nagłe kupowanie prezentów, jakieś wyjazdy do kina, inne rozrywki - których wcześniej nie było lub zdarzały się sporadycznie, snucie planów - ile to jeszcze atrakcji przed nami.

Zdradzacz manipuluje dzieckiem, aby przekonać siebie i kochanka, ze także i ten "rodzicielski problem" jest załatwiony. I co ciekawe - na ogół reakcje dziecka na te działania - jakie by nie były - są przez zdradzacza zawsze interpretowane, ze oto dziecko pogodziło się juz z sytuacją

2. Odcięcie się od dziecka

Zdradzacz wytłumaczy to oczywiście tym, ze wstrętny małżónek, który nie potrafi "pogodzić" się z rozstaniem nastawia dziecko przeciw ojcu/matce. Zdradzacz jest tak pochłonięty nową znajomością, ze chce się odciąć od wszystkiego, co było, miejsc, przedmiotów, wspólnych znajomych... Rzadko kiedy zdadzacz utrzymuje taką postawe wobec dziecka długo. Najcześciej przypomina sobie o dziecku kiedy uchodzi z niego powietrze związane z intensywnością romansu.

Natomiast uważam za grzeszne zachowanie opuszczonego małżonka, który miałby dać się wrobić w manipulację opisaną wyżej. A niby to dlaczego opuszczony małżónek ma ukrywać prawdę? Ale - powtarzam - tylko kiedy dziecko zapyta.

Tak, ojciec nas opuścił, okłamał, oszukał i zdradził, ma kochankę. Skrzywdził w ten sposób nas - bo krzywdząc matkę, skrzywdził i dziecko. Pomimo tych okropieństw wierzę, że nasza rodzina jest do uratowania. Bo wierzę w Boga, który nas połączył.

Napiszę wiecej - dziecko często czeka na taki komunikat od rodzica. Wówczas w całej tej nienormalnej sytuacji - normalna właśnie jest postawa żony/męża, który mówi prawdę.

[kasia]

"nie wie co czyni" uruchamia raczej proces przebaczenia, otwarcia się z Miłością na osobę nie na jej naganne czyny. Pomoc - TAK!!! - w końcu odpowiedzialni za miłość jesteśmy i pracujemy NAD SOBĄ, aby nasza sprawność przyczyniała się do sprawności całego organizmu jakim jest małżeństwo. (w przypadku takiego "kryzysu" wypadkowa wektorów żona/mąż wpłynie na sprawność małżeństwa)
To, że niektórym ludzie się przysłużyli ku mniejszej sprawności w małżeństwie, nie znaczy, że Pan Bóg nie chciał powołać do życia ciała małżeńskiego, którego jednym z członków jest taka osoba. Ono -ciało małżeńskie- żyje, istnieje, kuleje i w cale nie czeka na to, żeby w takiej sytuacji ubiegać się o stwierdzenie, że w ogóle nie zaistniało. Jakże troskliwie ludzie potrafią opiekować się, prowadzić rehabilitację ułomnych, nie zdatnych do samodzielnej egzystencji osób (bo jakiś organ nie pracuje, nie pełni swojej funkcji) a w takim przypadku.. Tato, Twoja łaska sprawia, że żyję, poruszam się i Ty też możesz sprawić, by nasze Małżeństwa, Rodziny dochodziły do pełnej sprawności!!!


ketram, zgadzam się co do powiedzenia dziecku prawdy, szczególnie, ze w przypadku Olguchny chodzi o dorosłego człowieka, studenta.
Należy to robić suuuper delikatnie, bo dzieci mają inną wrażliwość, mając Boga Ojca za opiekuna naszej Rodziny. w stylu: Pan Bóg dopuścił do tego, żeby tatuś, mamusia, w tym momencie tak i tak się zachowywał/zachowywała. Jest to bolesne, boli to Pana Jezusa, Jego Mamę, nas, ale z pewnych względów na to pozwolił i wyciągnie z tego, przy naszej współpracy Dobro.

"nie wie co czyni" uruchamia raczej proces przebaczenia, otwarcia się z Miłością na osobę nie na jej naganne czyny. Pomoc - TAK!!! - w końcu odpowiedzialni za miłość jesteśmy i pracujemy NAD SOBĄ, aby nasza sprawność przyczyniała się do sprawności całego organizmu jakim jest małżeństwo. (w przypadku takiego "kryzysu" wypadkowa wektorów żona/mąż wpłynie na sprawność małżeństwa)
To, że niektórym ludzie się przysłużyli ku mniejszej sprawności w małżeństwie, nie znaczy, że Pan Bóg nie chciał powołać do życia ciała małżeńskiego, którego jednym z członków jest taka osoba. Ono -ciało małżeńskie- żyje, istnieje, kuleje i w cale nie czeka na to, żeby w takiej sytuacji ubiegać się o stwierdzenie, że w ogóle nie zaistniało. Jakże troskliwie ludzie potrafią opiekować się, prowadzić rehabilitację ułomnych, nie zdatnych do samodzielnej egzystencji osób (bo jakiś organ nie pracuje, nie pełni swojej funkcji) a w takim przypadku.. Tato, Twoja łaska sprawia, że żyję, poruszam się i Ty też możesz sprawić, by nasze Małżeństwa, Rodziny dochodziły do pełnej sprawności!!!


ketram, zgadzam się co do powiedzenia dziecku prawdy, szczególnie, ze w przypadku Olguchny chodzi o dorosłego człowieka, studenta.
Należy to robić suuuper delikatnie, bo dzieci mają inną wrażliwość, mając Boga Ojca za opiekuna naszej Rodziny. w stylu: Pan Bóg dopuścił do tego, żeby tatuś, mamusia, w tym momencie tak i tak się zachowywał/zachowywała. Jest to bolesne, boli to Pana Jezusa, Jego Mamę, nas, ale z pewnych względów na to pozwolił i wyciągnie z tego, przy naszej współpracy Dobro.

[katblo]

Ketram, pięknie...
Wczoraj miałam ze starszą córką właśnie taką rozmowę w prawdzie - zaczęło się od czytania o weselu w Kanie Galilejskiej, a rozmowa potoczyła się z Duchem Świętym właśnie w kierunku odrzucenia przez ojca...
Dziecko trzeba wychowywać w prawdzie, inaczej się nie da.

Ketram, pięknie...
Wczoraj miałam ze starszą córką właśnie taką rozmowę w prawdzie - zaczęło się od czytania o weselu w Kanie Galilejskiej, a rozmowa potoczyła się z Duchem Świętym właśnie w kierunku odrzucenia przez ojca...
Dziecko trzeba wychowywać w prawdzie, inaczej się nie da.

[bywalec]

[kasia]

bywalec, w takim razie gratuluję wiedzy na temat świadomości bliźniego, bo mnie osobiście z perspektywy czasu, nabrania świadomości wydaje się, że głupek byłam i nie wiedziałam co w danej chwili CZYNIĄC czyniłam.
To, że MY mamy świadomość karygodnego czynu, nie oznacza, że bliźni taką świadomość na chwilę obecną posiada. Gdyby ją posiadał... Pan Jezus być może nie musiałby wyrzec tych właśnie słów, prosząc Ojca o wybaczenie Jego oprawcom.

P.S. bywalec, może po prostu źle się rozumiemy jeśli chodzi o tę świadomość - bo o to chodzi, że my ją mamy, cierpimy i posiadając ją rzeczywiście mamy co przebaczyć. Chodzi o tego bliźniego naszego, winowajcę, on jej w danej chwili może nie mieć.

bywalec, w takim razie gratuluję wiedzy na temat świadomości bliźniego, bo mnie osobiście z perspektywy czasu, nabrania świadomości wydaje się, że głupek byłam i nie wiedziałam co w danej chwili CZYNIĄC czyniłam.
To, że MY mamy świadomość karygodnego czynu, nie oznacza, że bliźni taką świadomość na chwilę obecną posiada. Gdyby ją posiadał... Pan Jezus być może nie musiałby wyrzec tych właśnie słów, prosząc Ojca o wybaczenie Jego oprawcom.

P.S. bywalec, może po prostu źle się rozumiemy jeśli chodzi o tę świadomość - bo o to chodzi, że my ją mamy, cierpimy i posiadając ją rzeczywiście mamy co przebaczyć. Chodzi o tego bliźniego naszego, winowajcę, on jej w danej chwili może nie mieć.

[Olgucha42]

Pisałam już tu wiele razy, jak to u mnie wygląda. Syn kiedy stał przed ojcem kiedy ten odchodził, płakał i mówił ojcu, że go bardzo kocha, ojciec odwdzięczył mu się stwierdzeniem, że nigdy nie czuł się ojcem, bo za wcześnie nim został (24 lata). Nasz syn nie był efektem wpadki, został poczęty świadomie i z wielkiej miłości. Nakarmił młodego informacją, że teraz wie że chce być ojcem, że będzie chciał i umiał kochać dziecko, które urodzi mu nowa żona. Przez dwa miesiące nie kontaktował się z synem. Jedyny jego ślad to 1000 zł na koncie. Teraz nagle w jednym telefonie, zaczął roztaczać przed synem wizję dobrobytu, za który tatuś zapłaci. Do tej pory wychowywaliśmy tak syna, by nigdy nie miał postawy roszczeniowej, że coś musi mieć, bo tak chce. Udało się, nigdy nie miałam problemu drogich ciuchów, drogich zabawek, czy innych często zbędnych ale modnych na dany czas rzeczy. Młody umiał uskładać sobie na daną rzecz pieniądze, które otrzymywał od obu babć. Jeśli to była jakaś droższa rzecz, raz na jakiś czas dokładaliśmy mu do niej. Sprawiało nam to radość, że mamy tak mądre dziecko. Nagle tatuś oznajmił, że kupi synowi wszystko co on chce. Niestety wychowanie młodego wzięło górę i powiedział ojcu, że dziękuje, ale on nic nie potrzebuje.
Sprawa rozmowy z synem o sytuacji ma się następująco. Młody jest dorosły, widział co się od jakiegoś czasu działo z ojcem. Widział moje próby rozmowy z mężem, które kończyły się jednym warknięciem, że przesadzam. Takie same próby podejmował syn i dostawał dokładnie taką samą odpowiedź. Po odejściu męża, wiele razy rozmawiałam z synem na temat zaistniałej sytuacji. Zawsze mówiłam, że kocham nadal jego ojca i staram się jak mogę ratować naszą rodzinę, ale w tej chwili musimy nauczyć się żyć we dwoje i nie obiecuję, że to się zmieni bo nie ode mnie to zależy. Teraz mąż rozpowiada na lewo i prawo, że nie kocha młodego bo nie kocha mnie a ja go przecież urodziłam. Zatracił się całkowicie w swojej chorej miłości. Jedynym moim narzędziem w tej nierównej walce jest modlitwa i to czynię. Nie szukam kontaktu z mężem w żaden sposób. Nawet jeżeli mam mu coś do przekazania, choćby jak ostatnio, że wyjeżdżam i może zabrać resztę swoich rzeczy, przekazałam jego matce i ona mu to powiedziała. Jeżeli coś tu piszę to tylko dlatego, że mnie to boli i muszę to z siebie wywalić i uspokoić. Nie oczekuje głaskania po rudym łbie. Zaczynam żyć normalnym życiem, zapisałam się na balet dla dorosłych od przyszłego tyg zaczynam naukę włoskiego. Jeszcze raz powtarzam nie żalę się a jedynie wywalam z siebie nagromadzoną złość i ból. Nie mam komu tego powiedzieć realnie, dlatego tu piszę.

Pisałam już tu wiele razy, jak to u mnie wygląda. Syn kiedy stał przed ojcem kiedy ten odchodził, płakał i mówił ojcu, że go bardzo kocha, ojciec odwdzięczył mu się stwierdzeniem, że nigdy nie czuł się ojcem, bo za wcześnie nim został (24 lata). Nasz syn nie był efektem wpadki, został poczęty świadomie i z wielkiej miłości. Nakarmił młodego informacją, że teraz wie że chce być ojcem, że będzie chciał i umiał kochać dziecko, które urodzi mu nowa żona. Przez dwa miesiące nie kontaktował się z synem. Jedyny jego ślad to 1000 zł na koncie. Teraz nagle w jednym telefonie, zaczął roztaczać przed synem wizję dobrobytu, za który tatuś zapłaci. Do tej pory wychowywaliśmy tak syna, by nigdy nie miał postawy roszczeniowej, że coś musi mieć, bo tak chce. Udało się, nigdy nie miałam problemu drogich ciuchów, drogich zabawek, czy innych często zbędnych ale modnych na dany czas rzeczy. Młody umiał uskładać sobie na daną rzecz pieniądze, które otrzymywał od obu babć. Jeśli to była jakaś droższa rzecz, raz na jakiś czas dokładaliśmy mu do niej. Sprawiało nam to radość, że mamy tak mądre dziecko. Nagle tatuś oznajmił, że kupi synowi wszystko co on chce. Niestety wychowanie młodego wzięło górę i powiedział ojcu, że dziękuje, ale on nic nie potrzebuje.
Sprawa rozmowy z synem o sytuacji ma się następująco. Młody jest dorosły, widział co się od jakiegoś czasu działo z ojcem. Widział moje próby rozmowy z mężem, które kończyły się jednym warknięciem, że przesadzam. Takie same próby podejmował syn i dostawał dokładnie taką samą odpowiedź. Po odejściu męża, wiele razy rozmawiałam z synem na temat zaistniałej sytuacji. Zawsze mówiłam, że kocham nadal jego ojca i staram się jak mogę ratować naszą rodzinę, ale w tej chwili musimy nauczyć się żyć we dwoje i nie obiecuję, że to się zmieni bo nie ode mnie to zależy. Teraz mąż rozpowiada na lewo i prawo, że nie kocha młodego bo nie kocha mnie a ja go przecież urodziłam. Zatracił się całkowicie w swojej chorej miłości. Jedynym moim narzędziem w tej nierównej walce jest modlitwa i to czynię. Nie szukam kontaktu z mężem w żaden sposób. Nawet jeżeli mam mu coś do przekazania, choćby jak ostatnio, że wyjeżdżam i może zabrać resztę swoich rzeczy, przekazałam jego matce i ona mu to powiedziała. Jeżeli coś tu piszę to tylko dlatego, że mnie to boli i muszę to z siebie wywalić i uspokoić. Nie oczekuje głaskania po rudym łbie. Zaczynam żyć normalnym życiem, zapisałam się na balet dla dorosłych od przyszłego tyg zaczynam naukę włoskiego. Jeszcze raz powtarzam nie żalę się a jedynie wywalam z siebie nagromadzoną złość i ból. Nie mam komu tego powiedzieć realnie, dlatego tu piszę.

[róża]

Cytat:

Jeszcze raz powtarzam nie żalę się a jedynie wywalam z siebie nagromadzoną złość i ból.

Olgucha, mogę dołączyć
Przydałby się nam taki "kącik dla złośnika" bez cenzury

http://www.youtube.com/watch?v=1RwI_dNox0w

Cytat:

Jeszcze raz powtarzam nie żalę się a jedynie wywalam z siebie nagromadzoną złość i ból.

Olgucha, mogę dołączyć
Przydałby się nam taki "kącik dla złośnika" bez cenzury

http://www.youtube.com/watch?v=1RwI_dNox0w

[kasia]

Olgucha, tuli luli, tulę, krzycz wrzeszcz tutaj. I niech ten krzyk przemienia się w jakąś fajną radosną pieśń.

Olgucha, tuli luli, tulę, krzycz wrzeszcz tutaj. I niech ten krzyk przemienia się w jakąś fajną radosną pieśń.

[róża]

Olgucha - dla Ciebie

http://w911.wrzuta.pl/aud...ze_swego_krzyza

Olgucha - dla Ciebie

http://w911.wrzuta.pl/aud...ze_swego_krzyza

[bywalec]

[kasia]

zgadza się nadopiekuńczość, podkładanie poduszki pod upadek "na żądanie" doprowadza niekiedy do skarlenia osoby,my tutaj właśnie o TWARDEJ MIŁOŚCI prawimy i pracy nad sobą. Boli czasem (bo mamy świadomość) tej poduszki nie podłożyć, bo wiemy, że to zaboli bliźniego, ale jeśli ma to mu pomóc

"człowiek błądzący bez swojej pracy nad sobą - żadna moja odpowiedzialność za niego nie wymodli mu zbawienia"

A tu się pozwolę nie zgodzić, bo właśnie mam ten obowiązek i miłość to odpowiedzialność itd, itp., że się modlę o zbawienie dla ukochanego i jego świętość. I TO niekiedy przesądza o tym, że taki delikwent idzie nawrócony w Boże ramiona.

zgadza się nadopiekuńczość, podkładanie poduszki pod upadek "na żądanie" doprowadza niekiedy do skarlenia osoby,my tutaj właśnie o TWARDEJ MIŁOŚCI prawimy i pracy nad sobą. Boli czasem (bo mamy świadomość) tej poduszki nie podłożyć, bo wiemy, że to zaboli bliźniego, ale jeśli ma to mu pomóc

"człowiek błądzący bez swojej pracy nad sobą - żadna moja odpowiedzialność za niego nie wymodli mu zbawienia"

A tu się pozwolę nie zgodzić, bo właśnie mam ten obowiązek i miłość to odpowiedzialność itd, itp., że się modlę o zbawienie dla ukochanego i jego świętość. I TO niekiedy przesądza o tym, że taki delikwent idzie nawrócony w Boże ramiona.

[izabela1115]

Olga, daj czas czasowi ,ja dałam i mam pozytywne efekty, uwierz nie było łatwo

Olga, daj czas czasowi ,ja dałam i mam pozytywne efekty, uwierz nie było łatwo

[Slawomir]

Trudno jest mi to zrozumiec. Niech Cie Pan blogoslawi.
Zbawienie przychodzi przez Krzyz. Kazdy ma swoj krzyzyk.

Trudno jest mi to zrozumiec. Niech Cie Pan blogoslawi.
Zbawienie przychodzi przez Krzyz. Kazdy ma swoj krzyzyk.

[nałóg]

Izabela............ czy ten czas to to Czas-Twórca czasu?

Pogody Ducha

Izabela............ czy ten czas to to Czas-Twórca czasu?

Pogody Ducha