[Krzysiek K]

Wiem że ciężko zrozumieć czyjąś sytuacje tylko ma podstawie opisu, tak nie ma możliwości przekazania wszystkiego, całej złożoności i zawiłości sytuacji.
Ja obcuje z wiarą na swój sposób Żona niestety nie traktuje wiary jako ważnej.
Chodzę w ciężkich chwilach na cmentarz do babci i to w jakiś sposób mi pomaga, wracam zawsze spokojniejszy, wczoraj też byłem.
Słuchałem co mówiła i nie było żadnej obserwacji, poprostu coraz bardziej brneła w długi i niechciała się do tego przyznać, w końcu ja powiedziałem stop a że Ona jest osobą bardzo zawziętą (córka górala choć z niskich gór ale zawsze) to zaparła się i tak się to skończyło na obecną chwile.
Wiem że trzeba dużej pracy nad sobą nad związkiem i starałem się nie dawać żadnych powodów do powiększenia naszych problemów, starałem się by sie otworzyła ale wolała sama i dusiła to w sobie. Niestety nie każdy problem można rozwaiązać samemu.

Cytat:

ludzie nie pomogli

raz prosiłem o pomoc ale daremnie więc nigdy tego już od nikogo nie wymagałem
A skierować Ją w strone wiary niestety nie jest w mojej mocy a w swoim otoczeniu nie ma nikogo kto mógłby tak postąpić.
Wiesz wyznaje zasade "nie chcesz pomóc to przynajmniej nie przeszkadzaj" a wydaje mi się doświadczanie krzywdą, bólem nie jest zbyt miłosierne, choć może teraz napiszesz nie zbadane są wyroki pańskie i nie nam je sądzić. Dlatego nie poddaję w wątpliwość poglądów innych i nie psiocze że jest tak a nie inaczej. Nawet nie twierdze że życia takie jest, nie, to my, to ludzie tacy są, ze widząc łatwą i podatną zdobycz nie pomagają tylko biorą dla siebie. Jestem uczynnym człowiekiem staram się pomagać innym w miarę mozliwości, nie wysmiewam się, z każdym mogę zawsze porozmawiać. Rozumiem że mnie nie znasz i ciężko kogoś zrozumieć dlatego od nikogo nie wymagam niestworzonych rzeczy.
Uwierzysz że ani razu nie przyszło mi do głowy aby się odegrać w jakikolwiek sposób. Potrzebuje rady co robić bo jak napisałem i intuicja mi mówi coraz mniej czasu i boję się by nie stało się coś co może wszystko przekreślić.

Wiem że ciężko zrozumieć czyjąś sytuacje tylko ma podstawie opisu, tak nie ma możliwości przekazania wszystkiego, całej złożoności i zawiłości sytuacji.
Ja obcuje z wiarą na swój sposób Żona niestety nie traktuje wiary jako ważnej.
Chodzę w ciężkich chwilach na cmentarz do babci i to w jakiś sposób mi pomaga, wracam zawsze spokojniejszy, wczoraj też byłem.
Słuchałem co mówiła i nie było żadnej obserwacji, poprostu coraz bardziej brneła w długi i niechciała się do tego przyznać, w końcu ja powiedziałem stop a że Ona jest osobą bardzo zawziętą (córka górala choć z niskich gór ale zawsze) to zaparła się i tak się to skończyło na obecną chwile.
Wiem że trzeba dużej pracy nad sobą nad związkiem i starałem się nie dawać żadnych powodów do powiększenia naszych problemów, starałem się by sie otworzyła ale wolała sama i dusiła to w sobie. Niestety nie każdy problem można rozwaiązać samemu.

Cytat:

ludzie nie pomogli

raz prosiłem o pomoc ale daremnie więc nigdy tego już od nikogo nie wymagałem
A skierować Ją w strone wiary niestety nie jest w mojej mocy a w swoim otoczeniu nie ma nikogo kto mógłby tak postąpić.
Wiesz wyznaje zasade "nie chcesz pomóc to przynajmniej nie przeszkadzaj" a wydaje mi się doświadczanie krzywdą, bólem nie jest zbyt miłosierne, choć może teraz napiszesz nie zbadane są wyroki pańskie i nie nam je sądzić. Dlatego nie poddaję w wątpliwość poglądów innych i nie psiocze że jest tak a nie inaczej. Nawet nie twierdze że życia takie jest, nie, to my, to ludzie tacy są, ze widząc łatwą i podatną zdobycz nie pomagają tylko biorą dla siebie. Jestem uczynnym człowiekiem staram się pomagać innym w miarę mozliwości, nie wysmiewam się, z każdym mogę zawsze porozmawiać. Rozumiem że mnie nie znasz i ciężko kogoś zrozumieć dlatego od nikogo nie wymagam niestworzonych rzeczy.
Uwierzysz że ani razu nie przyszło mi do głowy aby się odegrać w jakikolwiek sposób. Potrzebuje rady co robić bo jak napisałem i intuicja mi mówi coraz mniej czasu i boję się by nie stało się coś co może wszystko przekreślić.

[róża]

Cytat:

A Bóg ? Wtedy go przy nas chyba brakło. Nie każdy ma potrzebę by uzewnętrzniać swoje poglądy religijne, nie trzeba kościoła żeby wierzyć. Każdy z nas ma swój sposób by przeżywać obcowanie z Wiarą, Bogiem i nigdy nie sygerowałem nikomu czy tak a tak ma być.

To, co napisałeś o Bogu, odniosę do Twojej sytuacji w małżeństwie - nie potrzeba mieszkać razem z żoną, aby kochać. Skoro wiara nie wymaga osobistego spotkania z Jezusem (sakramenty), uzewnętrzniania jej - miłość też tego nie wymaga, wystarczy, że wiem, że żona żyje, istnieje... Nie zgodzisz się z tym, prawda? A przecież wiara, Bóg, to Miłość i jak bardzo trudno jest kochać żonę - nie rozmawiając z nią, nie spotykając się z nią, tak bardzo trudno jest kochać Boga bez Kościoła, bo On tam jest żywy, prawdziwy - z Ciałem i Krwią... Pomyśl sobie, że może właśnie tak, jak Ty czekasz i tęsknisz za żoną, tak Pan Bóg tęskni za Tobą, bo nie wystarcza Mu tylko świadomość, że istniejesz... On czeka w Kościele.
Jeśli uregulujesz swoje sprawy z Nim - z pewnością Twoje układy z żoną też ulegną zmianie na lepsze, a jeśli nawet nie, to choć sam - będziesz żył z pokojem w sercu, a to już bardzo dużo.
Żona zdradziła, może od tego zaczął się poważny problem, niby zaraz wszystko było OK, ale kto przeżył zdradę ten wie, że tych spraw nie da się tak szybciutko załatwić, może pozornie, ale wtedy i tak wyjdą przy najbliższej niewielkiej sprzeczce, albo też w sposób ukryty bedą wpływać na postawę zdradzonego. Ten temat trzeba przerobić głębiej. Owszem, można oszukiwać siebie samego, że nie, że to zamknięty rozdział, ale ja w to nie wierzę, bo żeby zamknąć taką ranę trzeba ją dokładnie oczyścić, uzdrowić, a to jest możliwe tylko będąc w bliskiej, poprawnej relacji z Jezusem. Inaczej - będzie ona jątrzyć się, nawet po latach...
Być może sam chętnie wziąłeś spakowaną walizkę i odszedłeś, bo było po prostu ciężko... Krzyśku, uznaj fakt, że jesteś człowiekiem mocno zranionym i potrzebujesz uzdrowienia... To prawdziwe uzdrowienie daje tylko Jezus... Potem możesz próbować naprawiać zepsute relacje pomiędzy Wami, będzie wtedy łatwiej. Póki co zadbaj o siebie, o swoje serce...
Pozdrawiam z modlitwą za Was.

[ Dodano: 2010-03-16, 09:35 ]
Poczytaj, proszę:

http://pierzchalski.eccle...age=00&id=00-03

Cytat:

A Bóg ? Wtedy go przy nas chyba brakło. Nie każdy ma potrzebę by uzewnętrzniać swoje poglądy religijne, nie trzeba kościoła żeby wierzyć. Każdy z nas ma swój sposób by przeżywać obcowanie z Wiarą, Bogiem i nigdy nie sygerowałem nikomu czy tak a tak ma być.

To, co napisałeś o Bogu, odniosę do Twojej sytuacji w małżeństwie - nie potrzeba mieszkać razem z żoną, aby kochać. Skoro wiara nie wymaga osobistego spotkania z Jezusem (sakramenty), uzewnętrzniania jej - miłość też tego nie wymaga, wystarczy, że wiem, że żona żyje, istnieje... Nie zgodzisz się z tym, prawda? A przecież wiara, Bóg, to Miłość i jak bardzo trudno jest kochać żonę - nie rozmawiając z nią, nie spotykając się z nią, tak bardzo trudno jest kochać Boga bez Kościoła, bo On tam jest żywy, prawdziwy - z Ciałem i Krwią... Pomyśl sobie, że może właśnie tak, jak Ty czekasz i tęsknisz za żoną, tak Pan Bóg tęskni za Tobą, bo nie wystarcza Mu tylko świadomość, że istniejesz... On czeka w Kościele.
Jeśli uregulujesz swoje sprawy z Nim - z pewnością Twoje układy z żoną też ulegną zmianie na lepsze, a jeśli nawet nie, to choć sam - będziesz żył z pokojem w sercu, a to już bardzo dużo.
Żona zdradziła, może od tego zaczął się poważny problem, niby zaraz wszystko było OK, ale kto przeżył zdradę ten wie, że tych spraw nie da się tak szybciutko załatwić, może pozornie, ale wtedy i tak wyjdą przy najbliższej niewielkiej sprzeczce, albo też w sposób ukryty bedą wpływać na postawę zdradzonego. Ten temat trzeba przerobić głębiej. Owszem, można oszukiwać siebie samego, że nie, że to zamknięty rozdział, ale ja w to nie wierzę, bo żeby zamknąć taką ranę trzeba ją dokładnie oczyścić, uzdrowić, a to jest możliwe tylko będąc w bliskiej, poprawnej relacji z Jezusem. Inaczej - będzie ona jątrzyć się, nawet po latach...
Być może sam chętnie wziąłeś spakowaną walizkę i odszedłeś, bo było po prostu ciężko... Krzyśku, uznaj fakt, że jesteś człowiekiem mocno zranionym i potrzebujesz uzdrowienia... To prawdziwe uzdrowienie daje tylko Jezus... Potem możesz próbować naprawiać zepsute relacje pomiędzy Wami, będzie wtedy łatwiej. Póki co zadbaj o siebie, o swoje serce...
Pozdrawiam z modlitwą za Was.

[ Dodano: 2010-03-16, 09:35 ]
Poczytaj, proszę:

http://pierzchalski.eccle...age=00&id=00-03

[Krzysiek K]

Różo Dzieki za miłe słowa.
Masz racje że tego nie można ot tak zamknąć, zresztą opisałem że to właśnie nie do końca wyjaśnione tematy spowodowały narastające problemy, cieszylismy się tym że jestesmy razem a część problemów pozostała nie rozwiązana wiem że to właśnie było przyczyną sytuacji która powstała.
Po części masz racje ale sprawy duchowe zawsze będą właśnie takimi, nienamacalnymi duchowymi dającymi doznania wewnętrze a relacje między ludzmi są rzeczywiste fizyczne (choć można kochać na odległość) nawet po jakimś wyjeździe rozstaniu, to po powrocie bardzo liczy się kontakt taki zwykły prosty dotyk który jakże wiele daje.

Cytat:

Ale widzisz sam, że Twoje ludzkie metody zawiodły, ludzie nie pomogli, może więc teraz zrozumiesz ,że "ludzki sposób na Twoje małżeństwo" już się skończył. Może tak Bóg pokazuje Ci,że nie jest tylko Istotą stojącą z boku, ale chce uczestniczyć żywo w Waszym życiu? Może czas pogłębić osobistą i małżeńską relację ze Stwórcą? I wiesz co? Nasz Bóg jest Bogiem zazdrosnym o swoje dzieci i Bogiem ofiarnym. Wykorzysta wszystkie możliwości,aby Wam o sobie przypomnieć. Wasze szczęście jest w Nim, a droga do Niego to Wasz Sakrament Małżeństwa.

Cytat:

Jeśli uregulujesz swoje sprawy z Nim - z pewnością Twoje układy z żoną też ulegną zmianie na lepsze

Cytat:

Pomyśl sobie, że może właśnie tak, jak Ty czekasz i tęsknisz za żoną, tak Pan Bóg tęskni za Tobą, bo nie wystarcza Mu tylko świadomość, że istniejesz... On czeka w Kościele.

Niechce nikogo urazić ale czy przypominanie o sobie w ten sposób nie jest miłe, wyrządzanie krzywdy po to by zwrócić kogoś w swoją strone ?
Zazdrosny czy zazdrość nie jest grzechem ?
Sugestia pójścia do kościoła jak handel ?
Jezus chyba rozgonił już raz sprzedających pod świątynią...
Do Boga bardziej pasuje wskazywanie drogi, wyjaśnianie, ukazywanie prawdy niż sugerowanie i nakazywania obrania pewnej drogi czyż nie ?
Pisałem że z każdym rozmawiam z księżmi na kolędzie również zawsze zamieniałem pare słów, i nie odwracam się do nikogo, niczego plecami.
Jest to forum poświęcone małżeństwu, jest pod patronatem kościoła.
Napewno relacje duchowe pomagają odzyskać spokój, wiare lecz trafiłem tu z bardziej przyziemnych powodów oczekując porady. Te parę rozmów które tu odbyłem wiele dla mnie znaczą i dziękuje za nie, wiem też że wszystkiego naraz jednocześnie nie sposób ogarnąć zrobić i wszystko w życiu ma swoje miejsce i czas.
Poprostu musze coś zrobić inaczej nie będe mógł tak życ...

Różo Dzieki za miłe słowa.
Masz racje że tego nie można ot tak zamknąć, zresztą opisałem że to właśnie nie do końca wyjaśnione tematy spowodowały narastające problemy, cieszylismy się tym że jestesmy razem a część problemów pozostała nie rozwiązana wiem że to właśnie było przyczyną sytuacji która powstała.
Po części masz racje ale sprawy duchowe zawsze będą właśnie takimi, nienamacalnymi duchowymi dającymi doznania wewnętrze a relacje między ludzmi są rzeczywiste fizyczne (choć można kochać na odległość) nawet po jakimś wyjeździe rozstaniu, to po powrocie bardzo liczy się kontakt taki zwykły prosty dotyk który jakże wiele daje.

Cytat:

Ale widzisz sam, że Twoje ludzkie metody zawiodły, ludzie nie pomogli, może więc teraz zrozumiesz ,że "ludzki sposób na Twoje małżeństwo" już się skończył. Może tak Bóg pokazuje Ci,że nie jest tylko Istotą stojącą z boku, ale chce uczestniczyć żywo w Waszym życiu? Może czas pogłębić osobistą i małżeńską relację ze Stwórcą? I wiesz co? Nasz Bóg jest Bogiem zazdrosnym o swoje dzieci i Bogiem ofiarnym. Wykorzysta wszystkie możliwości,aby Wam o sobie przypomnieć. Wasze szczęście jest w Nim, a droga do Niego to Wasz Sakrament Małżeństwa.

Cytat:

Jeśli uregulujesz swoje sprawy z Nim - z pewnością Twoje układy z żoną też ulegną zmianie na lepsze

Cytat:

Pomyśl sobie, że może właśnie tak, jak Ty czekasz i tęsknisz za żoną, tak Pan Bóg tęskni za Tobą, bo nie wystarcza Mu tylko świadomość, że istniejesz... On czeka w Kościele.

Niechce nikogo urazić ale czy przypominanie o sobie w ten sposób nie jest miłe, wyrządzanie krzywdy po to by zwrócić kogoś w swoją strone ?
Zazdrosny czy zazdrość nie jest grzechem ?
Sugestia pójścia do kościoła jak handel ?
Jezus chyba rozgonił już raz sprzedających pod świątynią...
Do Boga bardziej pasuje wskazywanie drogi, wyjaśnianie, ukazywanie prawdy niż sugerowanie i nakazywania obrania pewnej drogi czyż nie ?
Pisałem że z każdym rozmawiam z księżmi na kolędzie również zawsze zamieniałem pare słów, i nie odwracam się do nikogo, niczego plecami.
Jest to forum poświęcone małżeństwu, jest pod patronatem kościoła.
Napewno relacje duchowe pomagają odzyskać spokój, wiare lecz trafiłem tu z bardziej przyziemnych powodów oczekując porady. Te parę rozmów które tu odbyłem wiele dla mnie znaczą i dziękuje za nie, wiem też że wszystkiego naraz jednocześnie nie sposób ogarnąć zrobić i wszystko w życiu ma swoje miejsce i czas.
Poprostu musze coś zrobić inaczej nie będe mógł tak życ...

[róża]

Cytat:

Do Boga bardziej pasuje wskazywanie drogi, wyjaśnianie, ukazywanie prawdy niż sugerowanie i nakazywania obrania pewnej drogi czyż nie ?

Jesli odebrałeś moje słowa jako najkazywanie to przepraszam Cię, Krzyśku. Nie o to mi chodziło... Jesteś wolnym człowiekiem, masz prawo żyć tak, jak uważasz za słuszne. Wejście na droge głębszej przyjaźni z Jezusem to łaska, żaden handel i naprawdę tą drogą idzie się łatwiej (takie jest moje doświadczenie i dzielę się nim z Tobą), zwłaszcza kiedy dopadaja nas sprawy bardzo trudne, po ludzku niemożliwe do rozwiązania, kiedy trudno o skuteczną pomoc ze strony ludzi...
Wzruszyła mnie Twoja samotność i cierpienie, zasugerowałam więc szukanie pomocy u Boga, ale to była tylko sugestia...
Krzyśku, nie widujesz sie ze swoją żoną, tymczasem trzeba takie spotkanie odbyć, bo trzeba odbyć poważną rozmowę, żeby wiedziec co ona myśli o dalszej Waszej przyszłości, żeby dowiedziała się, co myślisz o niej Ty, czyli co dalej z Wami. Takie trwanie w niewiedzy, jak to ma miejsce dzisiaj jest bardzo męczące i to na pewno dla obydwu stron... Wiedzieć, w którym miejscu jesteś, aby móc ruszyć w dalszą drogę... Im więcej będziecie ze sobą rozmawiać, uważnie siebie słuchać, tym większa szansa na zmiany - na lepsze. A tak zwyczajnie po ludzku, dobrze jest mieć kogoś (przyjaciela), z którym można wygadać się, poradzić się. Rozumiem, że między innymi z tego powodu weszłeś na to forum, i dobrze, bo tu naprawdę nikt nie chce Twojej krzywdy, tutaj ludzie wiedzą, co to znaczy - cierpienie. Nie obrażaj się jednak, kiedy przez porady przewija się słowo Bóg, bo to forum katolickie.

Cytat:

Do Boga bardziej pasuje wskazywanie drogi, wyjaśnianie, ukazywanie prawdy niż sugerowanie i nakazywania obrania pewnej drogi czyż nie ?

Jesli odebrałeś moje słowa jako najkazywanie to przepraszam Cię, Krzyśku. Nie o to mi chodziło... Jesteś wolnym człowiekiem, masz prawo żyć tak, jak uważasz za słuszne. Wejście na droge głębszej przyjaźni z Jezusem to łaska, żaden handel i naprawdę tą drogą idzie się łatwiej (takie jest moje doświadczenie i dzielę się nim z Tobą), zwłaszcza kiedy dopadaja nas sprawy bardzo trudne, po ludzku niemożliwe do rozwiązania, kiedy trudno o skuteczną pomoc ze strony ludzi...
Wzruszyła mnie Twoja samotność i cierpienie, zasugerowałam więc szukanie pomocy u Boga, ale to była tylko sugestia...
Krzyśku, nie widujesz sie ze swoją żoną, tymczasem trzeba takie spotkanie odbyć, bo trzeba odbyć poważną rozmowę, żeby wiedziec co ona myśli o dalszej Waszej przyszłości, żeby dowiedziała się, co myślisz o niej Ty, czyli co dalej z Wami. Takie trwanie w niewiedzy, jak to ma miejsce dzisiaj jest bardzo męczące i to na pewno dla obydwu stron... Wiedzieć, w którym miejscu jesteś, aby móc ruszyć w dalszą drogę... Im więcej będziecie ze sobą rozmawiać, uważnie siebie słuchać, tym większa szansa na zmiany - na lepsze. A tak zwyczajnie po ludzku, dobrze jest mieć kogoś (przyjaciela), z którym można wygadać się, poradzić się. Rozumiem, że między innymi z tego powodu weszłeś na to forum, i dobrze, bo tu naprawdę nikt nie chce Twojej krzywdy, tutaj ludzie wiedzą, co to znaczy - cierpienie. Nie obrażaj się jednak, kiedy przez porady przewija się słowo Bóg, bo to forum katolickie.

[Macius]

Krzysiek,

Krzysiek,

[Krzysiek K]

Ja się nie chciałem wynieść i nigdy sam bym tego nie zrobił. Tak w skrócie-Poprostu zastałem spakowane swoje rzeczy i usłyszałem że mam wyjść a że mieszkanie jest na nią (to inne już kwestie niemające związku z tym) więc co miałem zrobic...
Może to też jest niedojrzałość ale jestem wrażliwym facetem taki przykładowy rak i o tym każdy wie kto mnie zna.
Mam obok siebie parę osób które udzielają mi wsparcia też radzą żeby zacząć robić coś dla siebie, tak też robie i z zewnątrz jest ok ale od środka...
Niektórzy mówią daj sobie z Nią spokój, ale ja nie mogę nie chce i tylko mam jeszcze nikłą nadzieje że może coś kiedyś i tylko to mnie jeszcze trzyma...
Dzięki za każde słowo to dla mnie bardzo ważne.

Ja się nie chciałem wynieść i nigdy sam bym tego nie zrobił. Tak w skrócie-Poprostu zastałem spakowane swoje rzeczy i usłyszałem że mam wyjść a że mieszkanie jest na nią (to inne już kwestie niemające związku z tym) więc co miałem zrobic...
Może to też jest niedojrzałość ale jestem wrażliwym facetem taki przykładowy rak i o tym każdy wie kto mnie zna.
Mam obok siebie parę osób które udzielają mi wsparcia też radzą żeby zacząć robić coś dla siebie, tak też robie i z zewnątrz jest ok ale od środka...
Niektórzy mówią daj sobie z Nią spokój, ale ja nie mogę nie chce i tylko mam jeszcze nikłą nadzieje że może coś kiedyś i tylko to mnie jeszcze trzyma...
Dzięki za każde słowo to dla mnie bardzo ważne.

[róża]

Krzysiek, masz dorosłe dzieci... Kontaktujesz się z nimi? A może wraz z wyprowadzką od żony "wyprowadziłeś się " od własnych dzieci. Jeśli tak, pomyśl czym prędzej jak na nowo nawiązać z nimi poprawne relacje, kiedyś boleśnie moga Ci to przypomnieć, ten czas poza domem... A może trzeba porozmawiac z dziewczynami, tak, jak z dorosłymi ludźmi, wyjasnić, co wydarzyło się w domu, bo one pewnie tej strony medalu nie znają... I nie chodzi mi o to, aby uświadomić dzieciom, że oto mama "be", zrobiła wszystko, co najgorsze, ale pokazać sytuację w miarę w prawdziwym świetle. Może zmieni się ich podejście do Ciebie, może zechcą odwiedzić, być dla Ciebie również pocieszeniem, dodadzą siły do życia... Co one wiedzą na dziś o Was, w jakim świetle Cię widza, czy w prawdziwym? A może też potrzebują Ciebie, Twojej większej obecności w ich życiu... Dzieci powinny wiedzieć, dlaczego rodzice nie są razem, kiedy są dorosłe - maja prawo znać prawdę. Kiedy mowiłeś im o tym, że tęsknisz za nimi, że cierpisz z powodu samotności...?

Krzysiek, masz dorosłe dzieci... Kontaktujesz się z nimi? A może wraz z wyprowadzką od żony "wyprowadziłeś się " od własnych dzieci. Jeśli tak, pomyśl czym prędzej jak na nowo nawiązać z nimi poprawne relacje, kiedyś boleśnie moga Ci to przypomnieć, ten czas poza domem... A może trzeba porozmawiac z dziewczynami, tak, jak z dorosłymi ludźmi, wyjasnić, co wydarzyło się w domu, bo one pewnie tej strony medalu nie znają... I nie chodzi mi o to, aby uświadomić dzieciom, że oto mama "be", zrobiła wszystko, co najgorsze, ale pokazać sytuację w miarę w prawdziwym świetle. Może zmieni się ich podejście do Ciebie, może zechcą odwiedzić, być dla Ciebie również pocieszeniem, dodadzą siły do życia... Co one wiedzą na dziś o Was, w jakim świetle Cię widza, czy w prawdziwym? A może też potrzebują Ciebie, Twojej większej obecności w ich życiu... Dzieci powinny wiedzieć, dlaczego rodzice nie są razem, kiedy są dorosłe - maja prawo znać prawdę. Kiedy mowiłeś im o tym, że tęsknisz za nimi, że cierpisz z powodu samotności...?

[Macius]

Krzysiek, posłuchaj sobie może takich kazań X. Pawlukiewicza, np. tu jest trochę może do ciebie własnie:
http://www.kazaniaksiedza...nna_homilia.mp3

Bardzo ciekawie mówi, a tu całość:
http://www.kazaniaksiedzapiotra.pl/

Ja słucham czasami, w samochodzie głównie i dużo z tego zostaje gdzieś w głowie i pomaga.

Krzysiek, posłuchaj sobie może takich kazań X. Pawlukiewicza, np. tu jest trochę może do ciebie własnie:
http://www.kazaniaksiedza...nna_homilia.mp3

Bardzo ciekawie mówi, a tu całość:
http://www.kazaniaksiedzapiotra.pl/

Ja słucham czasami, w samochodzie głównie i dużo z tego zostaje gdzieś w głowie i pomaga.

[Krzysiek K]

Tak można powiedzieć że dorosłe ale czy dorosłość to cyfra.
Wiedzą o kłopotach finansowych ale Żona zawsze im że jakoś się to załatwi i one to zostawiały a o wybryku Mamy wie tylko starsza córka ale ogólnikowo. Obecnie niewiem ile wiedzą i co ale raczej nie przejawiały zainteresowaniami takimi sprawami jak finanse. Raz z ust starszej córki padło coś czego nie rozumiem do dziś "że ją nie obchodzi czy my będziemy razem czy nie" powiedziała to do mojej mamy i to było bardzo przykre z uwagi że mieliśmy jak już wyżej pisałem dobry kontakt ze sobą i chyba mamy nadal choć rzadszy o czym też pisałem. Wczoraj była u nas u ich dziadków gdzie mieszkam młodsza córka a jutro ma być starsza - ma urodziny i umówiliśmy się na sobotę na wspólne wyjście na pizze.
One też napewno swoje przeszły a ja nie mam sumienia ich męczyć poruszając te tematy.
A o tym co w domu same nic nie wspominają. Mieszkają ze swoją mamą więc napewno ma na nie większy wpływ niż ja, ale moje stosunki z nimi są nawet dobre. Więdzą że tęsknie za nimi i wspominałem że mogłybu częściej wpadać do mnie ale rozumiem ich brak czasu i nie naciskam, starsza córka studia, młodsza matura i oczywiście jej chłopak (bardzo fajny-nawet ministrant) to je bardzo pochłania.
Naprawdę bardzo dziękuję za słowa, rady, zainteresowanie to pozwala się troche uspokoić.:)
Czytając różne tematy na forum natrafiłem na "Pierwszy post - Piotrek" i z duzym zdziwieniem zauważyłem że ja też byłem może po części jeszcze jestem ja On, odnalazłem jakby swoje odbicie może nie identyczne ale jednak, też byłem taki jak siebie opisuje i wiem żę od tego się chyba wszystko zaczeło.
Nie wiem czy to dobry pomysł bo aktualnie nie jestem gotowy na rozmowe z Żoną ale może mógłbym zacząć od listu, co o tym sadzicie?

[ Dodano: 2010-03-17, 10:53 ]

Cytat:

Krzysiek, posłuchaj sobie może takich kazań X. Pawlukiewicza, np. tu jest trochę może do ciebie własnie: http://www.kazaniaksiedza...nna_homilia.mp3

Słuchałem parę razy aż do trzeciej w nocy i masz racje jest tu coś dla mnie, może nie do końca zrozumiałe ale jest.
Ciężko złapać dystans bo przecież to moje życie i mnie bezpośrednio dotyczy to moja przeszłość, teraźniejszość i przyszłość więc jak patrzeć na nie z odległości skoro jest tu i teraz teraz. Ludzie są zmienni i nieraz zapominają to co kiedyś było co widzieli, doznali, tak było ze mna z Nią... Może sięć się zerwała, poplątała jak nasze życia. Zagubiłem się zagubiła się Ona, jak mamy się odnaleźć czy to jeszcze mozliwe...

[ Dodano: 2010-03-17, 12:28 ]
Pogubiłem się, nie umiem dostrzec przed sobą żadnej drogi...

Tak można powiedzieć że dorosłe ale czy dorosłość to cyfra.
Wiedzą o kłopotach finansowych ale Żona zawsze im że jakoś się to załatwi i one to zostawiały a o wybryku Mamy wie tylko starsza córka ale ogólnikowo. Obecnie niewiem ile wiedzą i co ale raczej nie przejawiały zainteresowaniami takimi sprawami jak finanse. Raz z ust starszej córki padło coś czego nie rozumiem do dziś "że ją nie obchodzi czy my będziemy razem czy nie" powiedziała to do mojej mamy i to było bardzo przykre z uwagi że mieliśmy jak już wyżej pisałem dobry kontakt ze sobą i chyba mamy nadal choć rzadszy o czym też pisałem. Wczoraj była u nas u ich dziadków gdzie mieszkam młodsza córka a jutro ma być starsza - ma urodziny i umówiliśmy się na sobotę na wspólne wyjście na pizze.
One też napewno swoje przeszły a ja nie mam sumienia ich męczyć poruszając te tematy.
A o tym co w domu same nic nie wspominają. Mieszkają ze swoją mamą więc napewno ma na nie większy wpływ niż ja, ale moje stosunki z nimi są nawet dobre. Więdzą że tęsknie za nimi i wspominałem że mogłybu częściej wpadać do mnie ale rozumiem ich brak czasu i nie naciskam, starsza córka studia, młodsza matura i oczywiście jej chłopak (bardzo fajny-nawet ministrant) to je bardzo pochłania.
Naprawdę bardzo dziękuję za słowa, rady, zainteresowanie to pozwala się troche uspokoić.:)
Czytając różne tematy na forum natrafiłem na "Pierwszy post - Piotrek" i z duzym zdziwieniem zauważyłem że ja też byłem może po części jeszcze jestem ja On, odnalazłem jakby swoje odbicie może nie identyczne ale jednak, też byłem taki jak siebie opisuje i wiem żę od tego się chyba wszystko zaczeło.
Nie wiem czy to dobry pomysł bo aktualnie nie jestem gotowy na rozmowe z Żoną ale może mógłbym zacząć od listu, co o tym sadzicie?

[ Dodano: 2010-03-17, 10:53 ]

Cytat:

Krzysiek, posłuchaj sobie może takich kazań X. Pawlukiewicza, np. tu jest trochę może do ciebie własnie: http://www.kazaniaksiedza...nna_homilia.mp3

Słuchałem parę razy aż do trzeciej w nocy i masz racje jest tu coś dla mnie, może nie do końca zrozumiałe ale jest.
Ciężko złapać dystans bo przecież to moje życie i mnie bezpośrednio dotyczy to moja przeszłość, teraźniejszość i przyszłość więc jak patrzeć na nie z odległości skoro jest tu i teraz teraz. Ludzie są zmienni i nieraz zapominają to co kiedyś było co widzieli, doznali, tak było ze mna z Nią... Może sięć się zerwała, poplątała jak nasze życia. Zagubiłem się zagubiła się Ona, jak mamy się odnaleźć czy to jeszcze mozliwe...

[ Dodano: 2010-03-17, 12:28 ]
Pogubiłem się, nie umiem dostrzec przed sobą żadnej drogi...

[kinga2]

[Krzysiek K]

Właśnie brak mi czegoś znaku, drogowskazu, przewodnika.
Nie potrafie... i coraz bardziej się boje...

Właśnie brak mi czegoś znaku, drogowskazu, przewodnika.
Nie potrafie... i coraz bardziej się boje...

[kinga2]

[nałóg]

Krzysiek??? a czy Ty może mieszkasz gdzieś w okolicach W-wy????

Jak tak to jutro,na Rakowieckiej u Św.Boboli o godz.19.00 w sali Betlejem jest spotkanie mityngowe męskiej grupy wsparcia .
Tylko dla facetów.....bo chłopaki nie płaczą ....znalazł byś bratnie dusze facetów w kryzysie..

A na początek polecam Ci Jacka Pulikowskiego "Warto być ojcem"
oraz M.Artymiak "Pomiędzy kobieta a mężczyzną"..........no i lekturę forum.........

Krzysiek??? a czy Ty może mieszkasz gdzieś w okolicach W-wy????

Jak tak to jutro,na Rakowieckiej u Św.Boboli o godz.19.00 w sali Betlejem jest spotkanie mityngowe męskiej grupy wsparcia .
Tylko dla facetów.....bo chłopaki nie płaczą ....znalazł byś bratnie dusze facetów w kryzysie..

A na początek polecam Ci Jacka Pulikowskiego "Warto być ojcem"
oraz M.Artymiak "Pomiędzy kobieta a mężczyzną"..........no i lekturę forum.........

[Macius]