Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Błogosławieństwa Bożego, aby narodzony tej świętej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężała w nas to, co od Boga oddala - życzy administrator
Ife, własnie dziś odczułam pełne wybaczenie w swoim sercu; do tej pory, prawdę mówiąc - próbowałam... z mizernym skutkiem. Czegoś brakowało i to coś było niezbędnym do dopełnienia, aby już nie tylko rozum, ale i serce wybaczyło. Dziś poczułam wreszcie ten piękny stan lekkości na duchu, spadł z serca ciężar, który długo nosiłam upadając raz po raz. Dziś poczułam przedziwną wolność, już nie mam ochoty ani na wspominanie, ani na wypominanie, opuścił mnie paraliżujący lęk o jutro - coś zmieniło się.
Jest PRAWDA, na nią czekałam. Jutro jedziemy na pielgrzymkę do Mateczki.
Dziewczyny, które piszecie o braku nadziei - pamiętajcie, że ja też ją czasami traciłam.
Bafi [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-17, 21:17
Różo ,Ty moja podporo,
Kilka dni poza Polską i co za tym idzie poza forum ,dziś zaglądam . Co tu sie dzieje...
nogi pode mną sie ugieły...
Doczytałam do końca -odetchnęłam!
Cieszę się Twoim szczęściem1
Jola90 [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-17, 23:31
Gratuluję, też się bardzo cieszę, Chwała Panu. Jestem aktualnie w podobnej sytuacji do Twojego braku nadziei i mam nadzieję, że też jak Ty teraz i ja kiedyś napiszę takie świadectwo, że prawdziwa miłość zwycięży to zło i mąż się opamięta. Pozdrawiam.
marzena0711 [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-18, 14:10
Tam, gdzie jest nasza niemoc, tam też jest siła.
Tam gdzie jest nasza nędza, tam też jest nasza wielkość.
Tam, gdzie jest ciemność, tam także panuje światło...
Jednak tylko wiara może nam o tym powiedzieć
i jedynie nadzieja pozwala nam to usłyszeć.
Jean Ladriere
gogol [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-18, 23:21
Różo
Bardzo sie cieszę Twoim szczęściem.Pozdrawiam.ja dzis jestem tez szczęśliwa z powodu wielu łask otrzymanych od pana na rekolekcjach.
Ife [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-19, 00:03
Różo to super !!!wybaczenie to podstawa,a teraz gdy będzie szczerośc to naprawa tego co było złe to szybka droga do Waszego szczęścia. U mnie też tak było gdy mąż do wszystkiego się przyznał,był szczery,zaczął mi mówic nawet o koleżankach z pracy ,o czym z nimi rozmawia,wszystko bo bał się niedomówień,to przyszło przebaczenie.A teraz z pomocą naszej Matuchny i Jezuska jest znowu zaufanie i miłośc ,ale inna niż przed kryzysem,bardziej dojrzała,bo karzdy z nas wie jak łatwo drugą osobę zranic ,a teraz nawet wiemy jak tego nie robic,a jeśli już są jakiś fochy to zaraz idziemy na rozmowe i wszystko sobie na spokojnie wyjaśniamy. Tak bardzo się cieszę z Waszego pogodzenia. Martwie się jeszcze o Norberta bo on chyba się poddał.Wznoszę modły za niego i za resztę tu obecnych.
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-19, 01:17
Różo - Bóg przychodzi 15 min za późna , i zawsze zdąży .
To tylko , nam ludziom wydaje się , że jest za późno
Różo nie odpuszczę spotkania w realu - umówimy sie na pw. - do zobaczenia
kasia1 [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-19, 09:05
Różo, żal mi było, że nie ma Cię na rekolekcjach... ale teraz cieszę się, że zostałaś w domu
Niech Wasza Miłość rozkwita
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-19, 09:08
Różo......to fragment z 13.04.10:
"Nałogu, walczyłam ćwierć wieku, czy to mało? Rozsądek podpowiada - DOŚĆ! jego będę słuchać. Nie zarzucam sobie, że zrezygnowałam zbyt szybko, że nie wykorzystałam jakichkolwiek dostępnych sposobów naprawy nas"
Właż pod stół i odwołuj to wszystko.................albo lepiej na stół.....t(ylko uważaj abyś od razy do nieba nie podleciała)
Reżyserka się "Babulcowi" spodobała.............i co????? Pan Bóg zakpił z Ciebie?z pomysłów???
Nie..........to raczej pokazał Ci że tak naprawde to Ty sobie możesz planować..........a wystarczyło że "odpuściłaś" poddałaś sie ,rzuciłas ręcznik na ring...........
Różo .........bardzo sie cieszę............. powiedz to mężowi(jak zechcesz) ,że są ludzie poza Wami ,najbliższymi soebie co bardzo sie ciesza z Waszego pojednania ..............z przebaczenia sobie.
Ale chce Ci jeszcze coś napisać.............. Różo.............to dopiero początek drogi ....dalej czeka Was oboje ciężka praca,niekończąca sie praca nad zmianą swoich zachowań,postaw............. i przyjdzie "kusy" i zamiesza nie raz.......... Różo...małżeństwo to permanętny kryzys.........tylko jego amplituda jest w różnym położeniu.................. Teraz sugerował bym podjęcie terapi,rekolekcji,spotkań małżeńskich by wzmocnić sie przed atakiem "kusego"
Pogody Ducha
lilia [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-19, 10:06
różo
tak się cieszę, tyle radości, takie budujące.
róża [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-19, 10:46
Cytat:
Właż pod stół i odwołuj to wszystko.................albo lepiej na stół.....t(ylko uważaj abyś od razy do nieba nie podleciała)
A to dobre!! O ile nie spadnę z krzesła ze śmiechu - pozostanę na nim
Nałogu, powiem tak - "M" jak miłość, wiele imion ma...", a dalej - pamiętaj, że jestem kobietą - to wszystko wyjaśnia, usprawiedliwia i proszę, nie podważaj, tego co napisałam
Małżeństwo kryzysem permanentnym - to naprawdę prawda, rzeczywistość potwierdza Twoje słowa.
Nałogu - zdaję sobie sprawę, że przyjdą gorsze dni, i to niekoniecznie z powodu minionych wydarzeń, ale tak zgodnie z tą regułą powyżej, tylko że ... zastaną mnie one już inną niż kiedyś i w związku z tym nie muszą mnie aż tak przestraszyć, zszokować, jak to było wcześniej... Odkryć, że Twój ślubny jest zdolny nie tylko do miłości, ale również do zdrady, to może początek jakiejś mądrzejszej drogi... Wcześniej wydawało mi się, że te rzeczy dzieją się gdzieś w serialach, albo w małżeństwach, gdzie nie ma już miłości... Tymczasem życie pokazuje, że mogą zadziać się również w twoim domu... Cóż, jesteśmy potomkami Ewy i Adama, czyli grzesznych ludzi, którzy nie bali się sprzeniewierzyć Panu Bogu - stąd tak trudne nasze życie...
Czytałam mężowi niektóre z Twoich wypowiedzi, sposobały się mu bardzo.
Dzisiaj powiem, że cieszą się z nami nie tylko nasi znajomi (oprócz tej jednej ), ale również przyjaciele wirutualni.
Ife, teraz - jesli ktokolwiek by pytał mnie o pojednanie po zdradzie, odpowiem za Tobą - można je budować tylko na prawdzie, inaczej nie da się,... no chyba że na chwilę i ta druga strona, czyli zdradzony/ zdradzona zgodzi się na dźwiganie brzemienia kłamstwa do końca życia, ale to raczej nierealne...
Tylko z ziaren oddzielonych od plewy można pozyskać czystą, białą mąkę i z niej upiec smaczny chlebek.
Wcześniej wydawało mi się, że te rzeczy dzieją się gdzieś w serialach, albo w małżeństwach, gdzie nie ma już miłości...
W moim małżeństwie nie ma już miłości ze strony męża.Czy takie małżeństwo jest do uratowania?Pewnie odpowiecie że tak ale ja już nie mam siły ani czekać ani iść dalej... bo i dokąd?Od Nowego roku nie widziałam nawet swojego męża a mieszka w tym samym mieście (obok)
Pozostaje modlitwa .Może zdarzy się cód
róża [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-19, 12:10
Marzeno - wychodząc z założenia ze strony męża nie ma już miłości, wypadałoby poddać się i już zaprzestać walki o Was. Ale to nie tak, miłość - ta sakramentalna , pobłogosławiona nigdy nie znika... Coś ją przykryło - wzajemne żale, gniew, kłamstwa... Trzebaby troszkę pogrzebać, aby dokopać się do niej, trzeba chęci do tego, gotowości do ciężkiej pracy... Nie poddawaj się, nadzieja nie jest matką głupich, nadzieja nie powinna umierać nigdy ...
Marzeno, próbowałaś kontaktować się z mężem? Czy on wie, że tęsknisz za nim? Jeśli nie - daj mu taki sygnał.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
. Co tu sie dzieje...
), ale również przyjaciele wirutualni.
