[artuana]

AK.
Piszesz, że Twój mąż do tej pory nie zdaje sobie sprawy z tego, co Ci zrobił, że przerzuca odpowiedzialność na Ciebie. I tak to rzeczywiście wygląda na podstawie tego, co opisujesz o Waszym życiu. To znaczy ja myślę, że on zdaje sobie sprawę z tego co zrobił - zdradził Cię, ale ucieka przed swoją odpowiedzialnością obwiniając o wszystko Ciebie. Być może też uważa, że zdrada to wina obu stron i jest mu z takim nastawieniem dobrze.
AK
Ty przebaczyłaś mężowi i pojednałaś się z nim, choć on nie uznał swojej winy i tu pewnie jest Twój błąd. Przeczytałam na stronie księdza Pierzchalskiego takie słowa, które Ci zacytuję:

".... Przebaczenie i pojednanie to droga, którą człowiekowi podpowiada Chrystus i Jego Kościół w obliczu każdego grzechu i każdej formy krzywdy między ludźmi. Droga ta nie może mieć jednak nic wspólnego z naiwnością, z tolerowaniem zła czy ze zgodą na kolejną krzywdę. Z tego względu przebaczenie i pojednanie - także w kontekście zdrad małżeńskich - jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy małżonek, który dopuścił się zdrady, jednoznacznie uznaje swoją winę, gdy nawraca się i gdy wprowadza konkretne zmiany w swoim życiu i postępowaniu. Jeśli warunek ten zostaje spełniony, to między małżonkami może dojść do przebaczenia i pojednania. W takiej sytuacji pojawia się pełna szansa na przezwyciężenie bolesnej przeszłości oraz na budowanie lepszej teraźniejszości. Potrzebne jest wtedy zadośćuczynienie wyrządzonej krzywdy i zadanego bólu. Najdojrzalszym sposobem wynagrodzenia zdrad małżeńskich nie jest nieustanne wypominanie samemu sobie bolesnej przeszłości, lecz uczenie się dojrzałej, ofiarnej i wiernej miłości w obecnym życiu małżeńskim i rodzinnym..."

Dobrze by było AK, żeby Twój mąż to zrozumiał. I Ty też musisz to pojąć, żeby nie dać się krzywdzić.
Myślę, AK, że powinnaś koniecznie porozmawiać o tej sprawie z doświadczonym księdzem-spowiednikiem, który by Cię dobrze pokierował jak postępować w swoim małżeństwie po zdradzie.

AK.
Piszesz, że Twój mąż do tej pory nie zdaje sobie sprawy z tego, co Ci zrobił, że przerzuca odpowiedzialność na Ciebie. I tak to rzeczywiście wygląda na podstawie tego, co opisujesz o Waszym życiu. To znaczy ja myślę, że on zdaje sobie sprawę z tego co zrobił - zdradził Cię, ale ucieka przed swoją odpowiedzialnością obwiniając o wszystko Ciebie. Być może też uważa, że zdrada to wina obu stron i jest mu z takim nastawieniem dobrze.
AK
Ty przebaczyłaś mężowi i pojednałaś się z nim, choć on nie uznał swojej winy i tu pewnie jest Twój błąd. Przeczytałam na stronie księdza Pierzchalskiego takie słowa, które Ci zacytuję:

".... Przebaczenie i pojednanie to droga, którą człowiekowi podpowiada Chrystus i Jego Kościół w obliczu każdego grzechu i każdej formy krzywdy między ludźmi. Droga ta nie może mieć jednak nic wspólnego z naiwnością, z tolerowaniem zła czy ze zgodą na kolejną krzywdę. Z tego względu przebaczenie i pojednanie - także w kontekście zdrad małżeńskich - jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy małżonek, który dopuścił się zdrady, jednoznacznie uznaje swoją winę, gdy nawraca się i gdy wprowadza konkretne zmiany w swoim życiu i postępowaniu. Jeśli warunek ten zostaje spełniony, to między małżonkami może dojść do przebaczenia i pojednania. W takiej sytuacji pojawia się pełna szansa na przezwyciężenie bolesnej przeszłości oraz na budowanie lepszej teraźniejszości. Potrzebne jest wtedy zadośćuczynienie wyrządzonej krzywdy i zadanego bólu. Najdojrzalszym sposobem wynagrodzenia zdrad małżeńskich nie jest nieustanne wypominanie samemu sobie bolesnej przeszłości, lecz uczenie się dojrzałej, ofiarnej i wiernej miłości w obecnym życiu małżeńskim i rodzinnym..."

Dobrze by było AK, żeby Twój mąż to zrozumiał. I Ty też musisz to pojąć, żeby nie dać się krzywdzić.
Myślę, AK, że powinnaś koniecznie porozmawiać o tej sprawie z doświadczonym księdzem-spowiednikiem, który by Cię dobrze pokierował jak postępować w swoim małżeństwie po zdradzie.

[nałóg]

Ak...piszesz:"Bo to właśnie on powinien byc przy mnie najbliżej, to on jest ze mną na codzień i ma na mnie niebagatelny wpływ"

Ak70...wybacz,ale piszesz jak czynny nałóg.
Nałóg najczęsciej (mechanizm podobny) pije,ćpa,zdradza,gra,robi zakupy,obżera się,kompulsywnie "uprawia" seks dlatego ...że żona/mąż.rodzina,za mało kasy/za dużo kasy,za słabo zarabia,ma złego szefa,żona/mąż za gruba/za chuda,za mało dba o delikwenta/kę,pogoda do bani,itp,itp.
Bo.bo.bo.bo ktoś coś powinien,ktoś coś jest winien,.................

Jest to samomanipulacja soba oraz otoczeniem.Usprawiedliwianiem własnego egocentryzmu,chciejstwa,mylenia potrzeb z pragnieniami.
Bo tak łatwiej ............... łatwiej narzekać,płakać jak pójść np.na mityng i zacząć pracować nad sobą.
Jesteś osobą dysfunkcyjną,współuzależnioną.
Przeszłaś terapię grupową(chyba z marnym efektem końcowym) i co dalej?????
Zaczełaś -za nmowa - chodzić na mityngi................... chodzisz???
Jak nie chodzisz to dlaczego? czujesz sie tak mocna by sobie odpuszczać grupę samopomocową?

Ak70, Twoje pisanie i narzekanie na męża,jego zachowania,postawę ma coś z zachowań biernoagresywnych.
Żyjąc na codzień z takim poczuciem krzywdy -może nawet nieświadomie- dajesz sygnały werbalne i niewerbalne mężowi jak czujesz sie skrzywdzona i pokrzywdzona.
Jednocześnie taka postawa wyraża bierną agresję wobec męża.
Można zrozumieć ...............jesteś zmęczona,mąż siedzi pod kompem,nie udziela sie a w Tobie wywołuje frustrację...................
I cała swoją postawą wyrażasz tę frustrację w sposób nie jawnie argresywny.Nie wyrażasz agresji wprost,głośno,wyrażnie,nie atakujesz,nie egzekwujesz swoich praw i męza obowiązków otwarcie, ale w sposób bierny.Takie zachowania są zachowaniami biernoagresywnymi.Te zachowania w konsekwencji zawsze uderzaja najmocniej w tego kto je stosuje.
Czyli w Ciebie.
Antidotum??????
Tę bierną agresję zamienić na otwarte mówienie o tym co boli np.na mityngu grupy wsparcia,czy na grupie teraputycznej.
Bardzo ważnym ,niemal że podstawowym elementem jest rozwój duchowy,poprzez modlitwę ,medytację,codzienny obrachunek moralny(rano i wieczorem-trzy pytania:co mio sie udało?co mi nie wyszło?jak się czuję fizycznie i psychicznie?).
A maż????
No niestety....masz bardzo ograniczony wpływ -jak widać-na niego.Więc???? zaimij sie sobą................
Pogody Ducha

Ak...piszesz:"Bo to właśnie on powinien byc przy mnie najbliżej, to on jest ze mną na codzień i ma na mnie niebagatelny wpływ"

Ak70...wybacz,ale piszesz jak czynny nałóg.
Nałóg najczęsciej (mechanizm podobny) pije,ćpa,zdradza,gra,robi zakupy,obżera się,kompulsywnie "uprawia" seks dlatego ...że żona/mąż.rodzina,za mało kasy/za dużo kasy,za słabo zarabia,ma złego szefa,żona/mąż za gruba/za chuda,za mało dba o delikwenta/kę,pogoda do bani,itp,itp.
Bo.bo.bo.bo ktoś coś powinien,ktoś coś jest winien,.................

Jest to samomanipulacja soba oraz otoczeniem.Usprawiedliwianiem własnego egocentryzmu,chciejstwa,mylenia potrzeb z pragnieniami.
Bo tak łatwiej ............... łatwiej narzekać,płakać jak pójść np.na mityng i zacząć pracować nad sobą.
Jesteś osobą dysfunkcyjną,współuzależnioną.
Przeszłaś terapię grupową(chyba z marnym efektem końcowym) i co dalej?????
Zaczełaś -za nmowa - chodzić na mityngi................... chodzisz???
Jak nie chodzisz to dlaczego? czujesz sie tak mocna by sobie odpuszczać grupę samopomocową?

Ak70, Twoje pisanie i narzekanie na męża,jego zachowania,postawę ma coś z zachowań biernoagresywnych.
Żyjąc na codzień z takim poczuciem krzywdy -może nawet nieświadomie- dajesz sygnały werbalne i niewerbalne mężowi jak czujesz sie skrzywdzona i pokrzywdzona.
Jednocześnie taka postawa wyraża bierną agresję wobec męża.
Można zrozumieć ...............jesteś zmęczona,mąż siedzi pod kompem,nie udziela sie a w Tobie wywołuje frustrację...................
I cała swoją postawą wyrażasz tę frustrację w sposób nie jawnie argresywny.Nie wyrażasz agresji wprost,głośno,wyrażnie,nie atakujesz,nie egzekwujesz swoich praw i męza obowiązków otwarcie, ale w sposób bierny.Takie zachowania są zachowaniami biernoagresywnymi.Te zachowania w konsekwencji zawsze uderzaja najmocniej w tego kto je stosuje.
Czyli w Ciebie.
Antidotum??????
Tę bierną agresję zamienić na otwarte mówienie o tym co boli np.na mityngu grupy wsparcia,czy na grupie teraputycznej.
Bardzo ważnym ,niemal że podstawowym elementem jest rozwój duchowy,poprzez modlitwę ,medytację,codzienny obrachunek moralny(rano i wieczorem-trzy pytania:co mio sie udało?co mi nie wyszło?jak się czuję fizycznie i psychicznie?).
A maż????
No niestety....masz bardzo ograniczony wpływ -jak widać-na niego.Więc???? zaimij sie sobą................
Pogody Ducha

[ak70]

Napisałam dużo... i mi zeżarło... ech! Nawet komputer przeciwko mnie..

Krótko mówiąc: Małgosiu masz rację. Potem słowa Twoje potwierdził jeszcze nałóg:

Napisałam dużo... i mi zeżarło... ech! Nawet komputer przeciwko mnie..

Krótko mówiąc: Małgosiu masz rację. Potem słowa Twoje potwierdził jeszcze nałóg:

[mami]

[Danka 9]

ak podpisuje sie obiema rękami pod tym co pisze mami powyżej

ak podpisuje sie obiema rękami pod tym co pisze mami powyżej

[ak70]

mami... dzisiaj przeczytałam jeszcze raz co napisałaś...

mami... dzisiaj przeczytałam jeszcze raz co napisałaś...

[Danka 9]

racja Ak, co do spraw seksu, trochę juz tez tym pisałam w swoim wątku
mami piszesz o hm perfidnej formie manipulacji...mocne słowa, jak zazwyczaj sie z Toba zgadzam tak tu się nie zgodzę..
Wszystkim mona manipulować, seksem tez.
Ale nie zarzucałabym tutaj Ak manipulowania, czy swiadomego odsuwania bliskosci.

Mamy tu konflikt interesw. Maz tylko TAK umie sie komunikowac z ak i okazywac uczucia...Cóz wieczorny seks zaczyna sie od porannej kawy.
Jak byc blisko z facetem co od rana jest np. burkliwy dla nas.

Czemu to ak ma sie nagiąć w kwestii seksu? Jesli ona nie ma melodii? To gdziez tu manipulacja.
Słucha swojego serca i ciała, ktore mowi, nie czuję sie kochana, kochanie nie okazujesz mi czułości i dobroci, to ja dziękuję dzisiaj.
Cialo kobiety jest tak skonstruowane ze nie da sie go oszukać.
Znam to dobrze, dlatego zabieram głos w tej kwestii.

To nie jest tak, ze zle kobiety odrzucaja dobrych mężczyn.Przeciez kobietom tez zalezy na seksie, jesli czasem nie bardziej Wiemy, ze to kwestia zwiazku i komunikacji wzajemnej.

Ak, jak Cie czytam to sobie myslę, ze moze maz jest dotkniety tym, ze nie spelnia Twoich wymagań, moze uderza mu to w poczucie wartosci?
Moze trzeba malymi kroczkami docenic i prosic o jeszcze?
Ale satysfakcja w tej dziedzinie to odbicie calej relacji od tej porannej kawy...

Cytat:

dlaczego nie chcesz skorzystac z pomocy psychologa, terapii...dla ciebie duchowe wsparcie to za mało..nie masz podstaw do prawidłowych zachowań, musi ktoś toba pokierować byś odnalazła droge do prawidłowych zachowan... ale Ak woli myśleć wszystko przeciwko mnie...jedyną osoba sabotująca twoje zmiany jest twoja psychika. która niszczy każde pozytywne działania, by trwac w schemacie dawnych znajomych krzywd... Ak wyzwól sie z niemocy i zła

mami

Ak zaznaczylam ten fragment, bo wydaje mi sie bardzo istotny, ak pomoz sobie! Pozdrawiam Cie

racja Ak, co do spraw seksu, trochę juz tez tym pisałam w swoim wątku
mami piszesz o hm perfidnej formie manipulacji...mocne słowa, jak zazwyczaj sie z Toba zgadzam tak tu się nie zgodzę..
Wszystkim mona manipulować, seksem tez.
Ale nie zarzucałabym tutaj Ak manipulowania, czy swiadomego odsuwania bliskosci.

Mamy tu konflikt interesw. Maz tylko TAK umie sie komunikowac z ak i okazywac uczucia...Cóz wieczorny seks zaczyna sie od porannej kawy.
Jak byc blisko z facetem co od rana jest np. burkliwy dla nas.

Czemu to ak ma sie nagiąć w kwestii seksu? Jesli ona nie ma melodii? To gdziez tu manipulacja.
Słucha swojego serca i ciała, ktore mowi, nie czuję sie kochana, kochanie nie okazujesz mi czułości i dobroci, to ja dziękuję dzisiaj.
Cialo kobiety jest tak skonstruowane ze nie da sie go oszukać.
Znam to dobrze, dlatego zabieram głos w tej kwestii.

To nie jest tak, ze zle kobiety odrzucaja dobrych mężczyn.Przeciez kobietom tez zalezy na seksie, jesli czasem nie bardziej Wiemy, ze to kwestia zwiazku i komunikacji wzajemnej.

Ak, jak Cie czytam to sobie myslę, ze moze maz jest dotkniety tym, ze nie spelnia Twoich wymagań, moze uderza mu to w poczucie wartosci?
Moze trzeba malymi kroczkami docenic i prosic o jeszcze?
Ale satysfakcja w tej dziedzinie to odbicie calej relacji od tej porannej kawy...

Cytat:

dlaczego nie chcesz skorzystac z pomocy psychologa, terapii...dla ciebie duchowe wsparcie to za mało..nie masz podstaw do prawidłowych zachowań, musi ktoś toba pokierować byś odnalazła droge do prawidłowych zachowan... ale Ak woli myśleć wszystko przeciwko mnie...jedyną osoba sabotująca twoje zmiany jest twoja psychika. która niszczy każde pozytywne działania, by trwac w schemacie dawnych znajomych krzywd... Ak wyzwól sie z niemocy i zła

mami

Ak zaznaczylam ten fragment, bo wydaje mi sie bardzo istotny, ak pomoz sobie! Pozdrawiam Cie

[mami]

wycinek z posta mojego
Ak odrzucanie przez sex jest perfidna forma przemocy psychicznej...w stylu kobiet przeważnie..by ukarać kogoś...

był odpowiedzią na wycinek posta AK

To była moja pierwsza, zdecydowana odmowa, choć ochote na sex miałam ogromną, ale wiedziałam, że potem będe ryczec w poduszkę, bo znowu stane sie dla niego niewidzialna..

to był odzew Ak na swoje poczucie odrzucenia jakie czuła do męża a forme jaką przyjęłą czyli brak sexu mimo chęci obojga była forma karania, w tym wypadku bardziej siebie, niz męża... choć nieświadoma...
czemu miała służyc, przecież nie scaleniu, spędzeniu miłych chwil, a utwierdzaniu sie w tym co sama wciąż sądzi o męzu, o tym po co jest mu potrzebna...
ta forma nieświadomych zachowań sprzyja powielaniu dalszego kryzysu,
nie okaże ci czułości mimo chęci do niej, bo nie zasługujesz na to, bo nie jesteś taki jak pragne byś był dla mnie...
w odzewie, na to mąż pewnie jak zawsze poczuł się tez odrzucony, machnął ręką na dalsze próby okazania czułości, jakie mogłyby byc udziałem tej chwili w efekcie dalsze jeszcze większe pogłebienie u każdego niezrozumienia, i braku czułości...
błedne koło...

piszesz Ak boisz sie zranień, bo tak naprawde nie pozwalasz sobie nawet na te zranienia, zanim do nich dochodzi sama ucinasz miłe chwile, po czym mąż sie oddala, a ty utwierdzasz po tym
- no tak miałam racje, znów by mnie wykorzystał a potem zostawił

piszesz twoje potrzeby? jakie? czy ty mówisz lub uczysz męża jak ma do ciebie mówić, co robić byś była zadowolona?
jeśli mówisz to w jaki sposób to okazujesz? może jest to odbierane jako forma dalszego pokazywania mu, że jest nie ok... ż☺e jesteś niezadowolona,

dalej Ak
Dlatego nie chcę więcej tego przeżywać, powiedziałam sobie teraz "wszystko albo nic". Albo wróci do mnie na dobre, na stałe, będziemy wspólnie budować nasz związek, wspólnie pokonywać trudności, albo nie będzie między nami nic. Powiedziałam mu to.. i on najwyraźniej wybrał NIC

może wybrał ta samą forme wyjścia z kryzysu co ty, wszystko albo nic...

potem jak już sobie okazaliście brak zrozumienia piszesz ,
ze mąz sie nie ukrywa ze swoim zachowaniem, co oczywiście cie rani i dziwi cie, że jest tchórzem...
ze skoro szuka to powinien powiedzieć... niekoniecznie musi mówić, po prostu robi to bez skrywania... działa, bo nie widzi sensu rozmowy
bo
nic nie daje, kazdy uważa swoją racje za słuszną
bo
może, choc to wie tylko ON! że może to jest też forma obrony siebie, przed poczuciem jestem nikim, ale dla innej jestem interesujący bo ze mną piszą....forma dowartościowania kim innym
bo
może w ten sposób nie skrywając sie przed toba chce byś widziała, iż to robi i chce cie w taki sam sposób karac tak samo jak ty słowami składam pozew o separacje, bo inaczej nie potrafi sie obronić, czy okazać, że nie chce tak naprawde rozstania, ale skoro ty o tym mówisz, ze chcesz to on czując sie atakowany i bezradny tez atakuje w inny sposób ...
bo
może tez i już jest na etapie szukania bo nie widzi juz mozliwosci wyjscia z sytuacji
trudno mówić jaka jest prawda, bo nikt nie słyszy zdania męża, jest twoje, pełne cierpienia, bo niewątpliwie tak jest, cierpisz, ale sądze, że mężowi też nie jest w tym zwiazku dobrze...
oboje cierpicie, z wami dzieci

głownie przez twoje posty wciąż jednak przeplata sie wykorzystanie przez sex,
czyżby mąż rzeczywiście był aż takim potworem i dewiantem sexualnym,
czy to twoja prawda o nim po to, by utwierdzac sie w zdaniu na jego temat...
jesli pierwsze oczywiście nie ma tematu,
jesli drugie niestety to twoja działka z którą najpierw sama musisz sie uporac, by dalej coś razem naprawiać, problem z przeszłoscią...

Ak nie znam twojego mężą, ty znasz, pisałaś o separacji, co zrobiłaś do tej pory? złozyłaś pozew?...
czy czekasz bo z lęku przed samotnym wychowaniem, z lęku przed konsekwencjami nadal stoisz w miejscu a męża winisz za to, że w tym czasie nie zmienił sie w takiego jakim chcesz go widzieć...
on sie nie zmieni, tak od siebie, jak rozmawia z toba, lub raczej stara sie to robić to ty i tak uwazasz, ze jest to przeciwko tobie, on zas uważa, że go nie rozumiesz,
w końcu pasujecie oboje bo nikt niczego nie zrozumiał
ty znów czujesz, że to nie ma sensu, on pewnie też...
ostatnio czytałam bardzo mądry tekst może ty mówisz, i chcesz mówić z mężem, ale nie rozmawiać,
bo to polega na słuchaniu ze zrozumieniem tego, co ktos nam mówi, jak nie rozumie, to dopytuje sie czy dobrze zrozumiałam, jak i pytam czy druga strona zrozumiała co chciałam swoimi słowami powiedziec ....
my często mówimy, a jak nie słyszymy tego co chcemy w odpowiedzi uważamy, ze to bez sensu... lub interpretujemy słowa drugiej strony pod własną prawde o drugiej osobie...
i prawda rozmowa oparta na usłyszeniu tego co chce słyszec, nie ma sensu, bo on ma inną prawde o waszym związku...

pomóc może wam tylko terapeuta, który dotrze do Was
pytanie, co cie powstrzymuje przed terapia...
i czego oczekujesz od separacji, co ma ci dac, czy raczej patrzysz co da mężowi, i jak ją przyjmie...

na koniec, jesli jestes pewna swojej decyzji, bo innej drogi nie ma, działań, daj odpowiedni sygnał mężowi, co chcesz zrobić, czy widzi jakies inne rozwiązania, potem juz nie mów, nie oczekuj na jego krok, bo to ty go podjęłaś i nikt za ciebie go nie zrobi...
problem w tym, że są te okropne lęki... jak sobie dam rade, czy to słuszne,
by sie z tymi lekami uporac musisz zamiast uciekac w złość na siebie za tchórzostwo i brak kroków w tym kierunku...uciekac przed sama soba, musisz
przerobić temat na sobie... stwarzac najgorsze scenariusze jakie będa po tym, szukac rozwiążań by sobie z nimi radzić tak jakby juz dzis to sie dzialo,
jak pokonasz jeden lek związany z podejmowaną decyzja szukaj drugiego, trzeciego coraz gorszych możliwych wariantów, które cie czekają po separacji i szukaj rozwiązań... jak przerobisz wszystkie lęki, przestaniesz sie bac stawic im czoła bo bedziesz na tyle silna, by wiedziec, iż możesz je pokonać, radzic sobie z nimi, ze są możliwości by je pokonywac...
inaczej jak mówie lęki cie pokonaja, a ty bedziesz zła na siebie, miala coraz nizsza samoocene i złość przelejesz na bliskich...

ale uważam, iż właściwszą decyzja pierwszą dla ciebie jest najpierw terapia indywidualna, zaraz potem wspólna i dopiero jak mimo to nadal nie bedzie porozumienia dopiero decyzja o separacji....

wycinek z posta mojego
Ak odrzucanie przez sex jest perfidna forma przemocy psychicznej...w stylu kobiet przeważnie..by ukarać kogoś...

był odpowiedzią na wycinek posta AK

To była moja pierwsza, zdecydowana odmowa, choć ochote na sex miałam ogromną, ale wiedziałam, że potem będe ryczec w poduszkę, bo znowu stane sie dla niego niewidzialna..

to był odzew Ak na swoje poczucie odrzucenia jakie czuła do męża a forme jaką przyjęłą czyli brak sexu mimo chęci obojga była forma karania, w tym wypadku bardziej siebie, niz męża... choć nieświadoma...
czemu miała służyc, przecież nie scaleniu, spędzeniu miłych chwil, a utwierdzaniu sie w tym co sama wciąż sądzi o męzu, o tym po co jest mu potrzebna...
ta forma nieświadomych zachowań sprzyja powielaniu dalszego kryzysu,
nie okaże ci czułości mimo chęci do niej, bo nie zasługujesz na to, bo nie jesteś taki jak pragne byś był dla mnie...
w odzewie, na to mąż pewnie jak zawsze poczuł się tez odrzucony, machnął ręką na dalsze próby okazania czułości, jakie mogłyby byc udziałem tej chwili w efekcie dalsze jeszcze większe pogłebienie u każdego niezrozumienia, i braku czułości...
błedne koło...

piszesz Ak boisz sie zranień, bo tak naprawde nie pozwalasz sobie nawet na te zranienia, zanim do nich dochodzi sama ucinasz miłe chwile, po czym mąż sie oddala, a ty utwierdzasz po tym
- no tak miałam racje, znów by mnie wykorzystał a potem zostawił

piszesz twoje potrzeby? jakie? czy ty mówisz lub uczysz męża jak ma do ciebie mówić, co robić byś była zadowolona?
jeśli mówisz to w jaki sposób to okazujesz? może jest to odbierane jako forma dalszego pokazywania mu, że jest nie ok... ż☺e jesteś niezadowolona,

dalej Ak
Dlatego nie chcę więcej tego przeżywać, powiedziałam sobie teraz "wszystko albo nic". Albo wróci do mnie na dobre, na stałe, będziemy wspólnie budować nasz związek, wspólnie pokonywać trudności, albo nie będzie między nami nic. Powiedziałam mu to.. i on najwyraźniej wybrał NIC

może wybrał ta samą forme wyjścia z kryzysu co ty, wszystko albo nic...

potem jak już sobie okazaliście brak zrozumienia piszesz ,
ze mąz sie nie ukrywa ze swoim zachowaniem, co oczywiście cie rani i dziwi cie, że jest tchórzem...
ze skoro szuka to powinien powiedzieć... niekoniecznie musi mówić, po prostu robi to bez skrywania... działa, bo nie widzi sensu rozmowy
bo
nic nie daje, kazdy uważa swoją racje za słuszną
bo
może, choc to wie tylko ON! że może to jest też forma obrony siebie, przed poczuciem jestem nikim, ale dla innej jestem interesujący bo ze mną piszą....forma dowartościowania kim innym
bo
może w ten sposób nie skrywając sie przed toba chce byś widziała, iż to robi i chce cie w taki sam sposób karac tak samo jak ty słowami składam pozew o separacje, bo inaczej nie potrafi sie obronić, czy okazać, że nie chce tak naprawde rozstania, ale skoro ty o tym mówisz, ze chcesz to on czując sie atakowany i bezradny tez atakuje w inny sposób ...
bo
może tez i już jest na etapie szukania bo nie widzi juz mozliwosci wyjscia z sytuacji
trudno mówić jaka jest prawda, bo nikt nie słyszy zdania męża, jest twoje, pełne cierpienia, bo niewątpliwie tak jest, cierpisz, ale sądze, że mężowi też nie jest w tym zwiazku dobrze...
oboje cierpicie, z wami dzieci

głownie przez twoje posty wciąż jednak przeplata sie wykorzystanie przez sex,
czyżby mąż rzeczywiście był aż takim potworem i dewiantem sexualnym,
czy to twoja prawda o nim po to, by utwierdzac sie w zdaniu na jego temat...
jesli pierwsze oczywiście nie ma tematu,
jesli drugie niestety to twoja działka z którą najpierw sama musisz sie uporac, by dalej coś razem naprawiać, problem z przeszłoscią...

Ak nie znam twojego mężą, ty znasz, pisałaś o separacji, co zrobiłaś do tej pory? złozyłaś pozew?...
czy czekasz bo z lęku przed samotnym wychowaniem, z lęku przed konsekwencjami nadal stoisz w miejscu a męża winisz za to, że w tym czasie nie zmienił sie w takiego jakim chcesz go widzieć...
on sie nie zmieni, tak od siebie, jak rozmawia z toba, lub raczej stara sie to robić to ty i tak uwazasz, ze jest to przeciwko tobie, on zas uważa, że go nie rozumiesz,
w końcu pasujecie oboje bo nikt niczego nie zrozumiał
ty znów czujesz, że to nie ma sensu, on pewnie też...
ostatnio czytałam bardzo mądry tekst może ty mówisz, i chcesz mówić z mężem, ale nie rozmawiać,
bo to polega na słuchaniu ze zrozumieniem tego, co ktos nam mówi, jak nie rozumie, to dopytuje sie czy dobrze zrozumiałam, jak i pytam czy druga strona zrozumiała co chciałam swoimi słowami powiedziec ....
my często mówimy, a jak nie słyszymy tego co chcemy w odpowiedzi uważamy, ze to bez sensu... lub interpretujemy słowa drugiej strony pod własną prawde o drugiej osobie...
i prawda rozmowa oparta na usłyszeniu tego co chce słyszec, nie ma sensu, bo on ma inną prawde o waszym związku...

pomóc może wam tylko terapeuta, który dotrze do Was
pytanie, co cie powstrzymuje przed terapia...
i czego oczekujesz od separacji, co ma ci dac, czy raczej patrzysz co da mężowi, i jak ją przyjmie...

na koniec, jesli jestes pewna swojej decyzji, bo innej drogi nie ma, działań, daj odpowiedni sygnał mężowi, co chcesz zrobić, czy widzi jakies inne rozwiązania, potem juz nie mów, nie oczekuj na jego krok, bo to ty go podjęłaś i nikt za ciebie go nie zrobi...
problem w tym, że są te okropne lęki... jak sobie dam rade, czy to słuszne,
by sie z tymi lekami uporac musisz zamiast uciekac w złość na siebie za tchórzostwo i brak kroków w tym kierunku...uciekac przed sama soba, musisz
przerobić temat na sobie... stwarzac najgorsze scenariusze jakie będa po tym, szukac rozwiążań by sobie z nimi radzić tak jakby juz dzis to sie dzialo,
jak pokonasz jeden lek związany z podejmowaną decyzja szukaj drugiego, trzeciego coraz gorszych możliwych wariantów, które cie czekają po separacji i szukaj rozwiązań... jak przerobisz wszystkie lęki, przestaniesz sie bac stawic im czoła bo bedziesz na tyle silna, by wiedziec, iż możesz je pokonać, radzic sobie z nimi, ze są możliwości by je pokonywac...
inaczej jak mówie lęki cie pokonaja, a ty bedziesz zła na siebie, miala coraz nizsza samoocene i złość przelejesz na bliskich...

ale uważam, iż właściwszą decyzja pierwszą dla ciebie jest najpierw terapia indywidualna, zaraz potem wspólna i dopiero jak mimo to nadal nie bedzie porozumienia dopiero decyzja o separacji....

[ak70]

Dzięki Danusiu za zrozumienie...

Dzięki Danusiu za zrozumienie...

[mami]

AK piszesz
...mężczyzna jest ochroniarzem, opiekunem i przewodnikiem rodziny...

bierzesz pod uwage, że mąz dziś nie potrafi być tą osoba, i potrzebna jest mu pomoc z zewnątrz by to zrozumiał,

nie wiadomo z jakich powodów ucieka od tej roli, bo bardzo sie w związku i w rolach rozmineliście, każdy gra i pełni nie swoja...
ty Ak pragniesz by ktoś wziął odpowiedzialność za ciebie i twoje decyzje, bo są trudne, bo wymagają pewności i słuszności, której nie masz, boisz sie ich konsekwencji oraz złej opinii jaką usłyszysz jak wystąpisz z nią. to wszystko sprawia, że dzis jesteś na tak , jutro na nie,. zwykła huśtawka emocji własnej bezradności...
uważasz, że osobą odpowiedzialna za ciebie, za was
... ma byc mąż,
jak on nie chce, czujesz złość na niego...bo on nie chce, ale on ma dziś problemy takie same jak ty, dlatego potrzebna jest mu pomoc specjalisty, tyle, że nie ma jeszcze świadomości, iż jej potrzebuje, bądź nie wie, że może ktoś mu pomoc w rozwiązaniu waszych problemów...

ty Ak uważasz, że jest złym mężem i ojcem...
a jednak trwasz, dziennie czekasz, by twoje leki i wyobrażenia o męzu sprawdzały się, co pewnie jeszcze mocniej utwierdza męża o braku swojej wartości,
ty jednak postrzegasz go jako tego silnego i mocnego... co jest oczywiście nie prawdą...

dlaczego nie robisz nic w kierunku separacji, ...
bo wymaga podjęcia decyzji, przed którą uciekasz, chowasz sie za mężem, i na niego przerzucasz wine, bo gdyby sie zmienił nie potrzebna by była
sepracja, ale on sie nie zmienia a ty wciąż stoisz w miejscu...
potem zasłaniasz sie kolejnymi przeciwnościami, byle tylko nie stawić czoła decyzjom...
jakim? że jak mąż otrzyma pozew to się opamięta, ale boisz sie, że twój plan nie wypali, i będziesz żałować...
bo tak naprawde separacja potrzebna jest przede wszystkim tym, którzy muszą chronić sie przed przemocą fizyczna, złymi skutkami materialnymi jakie niepoczytalnym zachowaniem moga nas narazic,
bądź są jedyna forma jakiejś niezależności finansowej, którą jedynie przez sąd możemy uzyskac
inne powody są już natury emocjonalnej, iż para nie może dalej za soba mieszkać bo wpływają na siebie destrukcyjnie, złowrogo i nie potrafią swoich zachowań wobec drugiej strony bez patrzenia na asiebie inaczej rozwiązac

u ciebie AK zachodzi ta ostatnia, a brak przerobienia z mężem dziś problemów nie rozwiąże ich nawet jak bedziecie osobno, nadal bedziecie sie kontaktować w sprawach dzieci, nadal bedzie ból i cierpienie i brak porozumienia choćby w sprawach wychowania, nadal ten sam co dzis potem juz po separacji ten sam problem...
i niestety sama separacja nic nie poradzi, byscie potrafili razem dla dobra dzieci tworzyć jedność choćby w kwestii wychowania... bo sama separacja da tylko fizyczną rozłokę od siebie, ale nie od waszych problemów czy tez konfliktów, one nie znikną tylko dlatego, że bedziecie osobno mieszkac...

pewnie już to wiesz, ale jeśli nadal uważasz, iż jestes gotowa na ten krok to musisz odwazyć sie to zrobić,


separacje, wymaga odwagi... wystarczy w google poszukac sa liczne gotowce...
co do opłat oczywiście możesz być zwolniona, wystarczy złozyć dodatkowe pismo
- WNIOSEKo zwolnienie od kosztów sądowych

do tego sciągnąć z neta
- OŚWIADCZENIE O STANIE RODZINNYM, MAJĄTKU, DOCHODACH
I ŹRÓDŁACH UTRZYMANIA

wysłać na adres sądu okręgowego pozew wraz z wnioskiem i oświadczeniem
tyle....
żadna trudna sprawa, napisać, wysłac,
ale ile odwagi trzeba by ten krok zrobić.... bo przy tym targają takie emocje człowiekiem... czy nie lepiej najpierw sięgnąć po pomoc psychologiczna....


ale ty Ak nie robisz nic, choć wydaje ci sie, że coś robisz...ale to zwykła ściema siebie by sie pokrętnie zmanipulowac, iż pokaże swoje siłe, gdy tak naprawde nie robisz nic, oprócz utrwalania sie w bezradności, bo ty boisz sie zrobić cokolwiek,dlatego uciekasz od wszystkiego, wolisz wciąż czekać i byc ofiara samej siebie.


piszesz o Józefie, on tez sie przestraszył i chciał oddalic Maryje jednak anioł ukazuje mu się we śnie i radzi: "Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej małżonki; albowiem z Ducha św. jest to, co się w Niej poczęło"
widzisz można też interpretować to w ten sposób, że tez skorzystał z pomocy, pozwolił sie poprowadzić aniołom, może waszym aniołem strózem jest terapeuta,

bez terapeuty we własnej głowie nie przerobisz waszego problemu,
swojego, męża za długo sie to już dzieje u was i nie ma poprawy, i za wiele trudnej przeszłości by sobie samemu poradzić,
osoba trzecia w waszym związku jako terapeuta może pomóc skierować na właściwe tory wasze rozmowy jakie między sobą toczycie,
może jako osoba pośrodku, między wami pomóc zrozumiec wypowiedzi partnera, które dzis każdy interpretuje poprzez pryzmat własnych pragnień i potrzeb bądź uprzedzeń czy lęków.

ale Ak to twoje zycie i twoje decyzje, nikt nie ma prawa niczego ci narzucać. czy ingerować, sama musisz dojrzeć do tego by chcieć... oby dla waszej rodziny nie było za późno

pozdrawiam cie gorąco i zycze szczęscia

AK piszesz
...mężczyzna jest ochroniarzem, opiekunem i przewodnikiem rodziny...

bierzesz pod uwage, że mąz dziś nie potrafi być tą osoba, i potrzebna jest mu pomoc z zewnątrz by to zrozumiał,

nie wiadomo z jakich powodów ucieka od tej roli, bo bardzo sie w związku i w rolach rozmineliście, każdy gra i pełni nie swoja...
ty Ak pragniesz by ktoś wziął odpowiedzialność za ciebie i twoje decyzje, bo są trudne, bo wymagają pewności i słuszności, której nie masz, boisz sie ich konsekwencji oraz złej opinii jaką usłyszysz jak wystąpisz z nią. to wszystko sprawia, że dzis jesteś na tak , jutro na nie,. zwykła huśtawka emocji własnej bezradności...
uważasz, że osobą odpowiedzialna za ciebie, za was
... ma byc mąż,
jak on nie chce, czujesz złość na niego...bo on nie chce, ale on ma dziś problemy takie same jak ty, dlatego potrzebna jest mu pomoc specjalisty, tyle, że nie ma jeszcze świadomości, iż jej potrzebuje, bądź nie wie, że może ktoś mu pomoc w rozwiązaniu waszych problemów...

ty Ak uważasz, że jest złym mężem i ojcem...
a jednak trwasz, dziennie czekasz, by twoje leki i wyobrażenia o męzu sprawdzały się, co pewnie jeszcze mocniej utwierdza męża o braku swojej wartości,
ty jednak postrzegasz go jako tego silnego i mocnego... co jest oczywiście nie prawdą...

dlaczego nie robisz nic w kierunku separacji, ...
bo wymaga podjęcia decyzji, przed którą uciekasz, chowasz sie za mężem, i na niego przerzucasz wine, bo gdyby sie zmienił nie potrzebna by była
sepracja, ale on sie nie zmienia a ty wciąż stoisz w miejscu...
potem zasłaniasz sie kolejnymi przeciwnościami, byle tylko nie stawić czoła decyzjom...
jakim? że jak mąż otrzyma pozew to się opamięta, ale boisz sie, że twój plan nie wypali, i będziesz żałować...
bo tak naprawde separacja potrzebna jest przede wszystkim tym, którzy muszą chronić sie przed przemocą fizyczna, złymi skutkami materialnymi jakie niepoczytalnym zachowaniem moga nas narazic,
bądź są jedyna forma jakiejś niezależności finansowej, którą jedynie przez sąd możemy uzyskac
inne powody są już natury emocjonalnej, iż para nie może dalej za soba mieszkać bo wpływają na siebie destrukcyjnie, złowrogo i nie potrafią swoich zachowań wobec drugiej strony bez patrzenia na asiebie inaczej rozwiązac

u ciebie AK zachodzi ta ostatnia, a brak przerobienia z mężem dziś problemów nie rozwiąże ich nawet jak bedziecie osobno, nadal bedziecie sie kontaktować w sprawach dzieci, nadal bedzie ból i cierpienie i brak porozumienia choćby w sprawach wychowania, nadal ten sam co dzis potem juz po separacji ten sam problem...
i niestety sama separacja nic nie poradzi, byscie potrafili razem dla dobra dzieci tworzyć jedność choćby w kwestii wychowania... bo sama separacja da tylko fizyczną rozłokę od siebie, ale nie od waszych problemów czy tez konfliktów, one nie znikną tylko dlatego, że bedziecie osobno mieszkac...

pewnie już to wiesz, ale jeśli nadal uważasz, iż jestes gotowa na ten krok to musisz odwazyć sie to zrobić,


separacje, wymaga odwagi... wystarczy w google poszukac sa liczne gotowce...
co do opłat oczywiście możesz być zwolniona, wystarczy złozyć dodatkowe pismo
- WNIOSEKo zwolnienie od kosztów sądowych

do tego sciągnąć z neta
- OŚWIADCZENIE O STANIE RODZINNYM, MAJĄTKU, DOCHODACH
I ŹRÓDŁACH UTRZYMANIA

wysłać na adres sądu okręgowego pozew wraz z wnioskiem i oświadczeniem
tyle....
żadna trudna sprawa, napisać, wysłac,
ale ile odwagi trzeba by ten krok zrobić.... bo przy tym targają takie emocje człowiekiem... czy nie lepiej najpierw sięgnąć po pomoc psychologiczna....


ale ty Ak nie robisz nic, choć wydaje ci sie, że coś robisz...ale to zwykła ściema siebie by sie pokrętnie zmanipulowac, iż pokaże swoje siłe, gdy tak naprawde nie robisz nic, oprócz utrwalania sie w bezradności, bo ty boisz sie zrobić cokolwiek,dlatego uciekasz od wszystkiego, wolisz wciąż czekać i byc ofiara samej siebie.


piszesz o Józefie, on tez sie przestraszył i chciał oddalic Maryje jednak anioł ukazuje mu się we śnie i radzi: "Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej małżonki; albowiem z Ducha św. jest to, co się w Niej poczęło"
widzisz można też interpretować to w ten sposób, że tez skorzystał z pomocy, pozwolił sie poprowadzić aniołom, może waszym aniołem strózem jest terapeuta,

bez terapeuty we własnej głowie nie przerobisz waszego problemu,
swojego, męża za długo sie to już dzieje u was i nie ma poprawy, i za wiele trudnej przeszłości by sobie samemu poradzić,
osoba trzecia w waszym związku jako terapeuta może pomóc skierować na właściwe tory wasze rozmowy jakie między sobą toczycie,
może jako osoba pośrodku, między wami pomóc zrozumiec wypowiedzi partnera, które dzis każdy interpretuje poprzez pryzmat własnych pragnień i potrzeb bądź uprzedzeń czy lęków.

ale Ak to twoje zycie i twoje decyzje, nikt nie ma prawa niczego ci narzucać. czy ingerować, sama musisz dojrzeć do tego by chcieć... oby dla waszej rodziny nie było za późno

pozdrawiam cie gorąco i zycze szczęscia

[Danka 9]

Ak, otóz to podpisuję się obiema rękami....poczytaj uwaznie to co pisze mami
teraz kręcisz się w kółko i póki coś się nie zwali naprawdę będziez tak dreptać...a szkoda życia, czasu
Wiem bo sama często tak robię

Ani Ty sie nie udrowisz przed terapię, bo patrzysz i liczysz na męża...
A mąż byc moze liczy na Ciebie i nie zmienia się...

Smutno czytać i nawet czasem złości to, ze nie da się Tobie pomóc, musisz zaliczyć jakies dno, zeby zrozumieć

Piszesz ze maz wscieka sie gdy masz rację, znam to, pewnie jest dumny i ciezko mu to przyznac czasem.

Cytat:

Ale nawet w smsach, które czasem do siebie pisujemy zauważyłam u niego pewną tendencję: uciekania od tematu, w którym mam ewidentna rację i musiałby mi ja przyznać! Zaraz wyciągał coś innego, zaczynał atakować i krzyczeć lub wychodził trzaskając drzwiami ze stwierdzeniem "no jaaasne, ty masz zawsze rację!". To nie są warunki do dialogu, o porozumieniu w ogóle nie ma co marzyć...

oj znam to znam...ale jedyna droga to nie przejmowanie sie tymi jego atakami furii, potraktowaniem tego nie jako zamach na Ciebie a jako okazanie bezsilnosci, slabosci, zdrwaśka za męza i probujesz dalej, nastepnym razem moze sie uda?

Nie ma co sie obrazac, ale lapać dystans do trudnego męza..takiego masz nie innego.
Przeciez jak on tak reaguje to jaki musi byc slaby, poraniony, bez milosci do siebie...nie dokladaj mu wtedy..pomodl sie za niego....to da efekty. Ty bądź ponad to.
fajny pomysł z tym zaprzyjaźnionym małżeństwem musze wyprobować dzięki
Sciskam

Ak, otóz to podpisuję się obiema rękami....poczytaj uwaznie to co pisze mami
teraz kręcisz się w kółko i póki coś się nie zwali naprawdę będziez tak dreptać...a szkoda życia, czasu
Wiem bo sama często tak robię

Ani Ty sie nie udrowisz przed terapię, bo patrzysz i liczysz na męża...
A mąż byc moze liczy na Ciebie i nie zmienia się...

Smutno czytać i nawet czasem złości to, ze nie da się Tobie pomóc, musisz zaliczyć jakies dno, zeby zrozumieć

Piszesz ze maz wscieka sie gdy masz rację, znam to, pewnie jest dumny i ciezko mu to przyznac czasem.

Cytat:

Ale nawet w smsach, które czasem do siebie pisujemy zauważyłam u niego pewną tendencję: uciekania od tematu, w którym mam ewidentna rację i musiałby mi ja przyznać! Zaraz wyciągał coś innego, zaczynał atakować i krzyczeć lub wychodził trzaskając drzwiami ze stwierdzeniem "no jaaasne, ty masz zawsze rację!". To nie są warunki do dialogu, o porozumieniu w ogóle nie ma co marzyć...

oj znam to znam...ale jedyna droga to nie przejmowanie sie tymi jego atakami furii, potraktowaniem tego nie jako zamach na Ciebie a jako okazanie bezsilnosci, slabosci, zdrwaśka za męza i probujesz dalej, nastepnym razem moze sie uda?

Nie ma co sie obrazac, ale lapać dystans do trudnego męza..takiego masz nie innego.
Przeciez jak on tak reaguje to jaki musi byc slaby, poraniony, bez milosci do siebie...nie dokladaj mu wtedy..pomodl sie za niego....to da efekty. Ty bądź ponad to.
fajny pomysł z tym zaprzyjaźnionym małżeństwem musze wyprobować dzięki
Sciskam

[mari]

http://efca.pl/urzekajaca/

http://efca.pl/urzekajaca/

[ak70]

[mami]

[Danka 9]

ak 70 wspieram modlitwą

komuś tutaj nałóg napisał, ze jak sie nie wezmie za konkretna pomoc sobie to padnie i dopiero wtedy przyjdzie czas na prace u psychologa...jak juz bedzie bardzo zle to i dziecmi nie mozna sie opiekowac..
nie chce Cie straszyc takimi obrazami, ale zmotywowac
maz nie jest jedyna pomoca, mozesz zawsze zostawic dzieci z dziadkami na troche
na terapie musi byc czas
zwlekanie oznacza ze jest to zbyt trudne dla Ciebie, ale namawiam, warto

ja nie wiem co bym bez terapii zrobiła...

ak 70 wspieram modlitwą

komuś tutaj nałóg napisał, ze jak sie nie wezmie za konkretna pomoc sobie to padnie i dopiero wtedy przyjdzie czas na prace u psychologa...jak juz bedzie bardzo zle to i dziecmi nie mozna sie opiekowac..
nie chce Cie straszyc takimi obrazami, ale zmotywowac
maz nie jest jedyna pomoca, mozesz zawsze zostawic dzieci z dziadkami na troche
na terapie musi byc czas
zwlekanie oznacza ze jest to zbyt trudne dla Ciebie, ale namawiam, warto

ja nie wiem co bym bez terapii zrobiła...