[marek12b7]

moja historia: Mamy 19-letni staż małżeński, dwoje dzieci 14 i 6 lat. Można powiedzieć że żona od kilku lat nie rozmawia ze mną. Zresztą nigdy nie potrafiliśmy rozmawiać. Żona traktuje mnie jako zło konieczne. Nie ma u nas zdrady małżeńskiej, nie ma nałogów. Sytuacje jakie u nas się zdarzają to np. olbrzymie pretensje żony, że posmarowałem chleb "niewłaściwym" nożem, albo jakąś rzecz odłożyłem nie na swoje miejsce. Mamy inne podejście do wychowania dzieci. Niestety małżonka przyjmuje wyłącznie swoje "słuszne" rozwiązania. Wiele lat łamałem się i obwiniałem że to może przeze mnie nie możemy w małżeństwie porozumieć się, nie możemy się, dogadać. Jednak gdy oboje zwróciliśmy się w stronę P. Boga inaczej zacząłem patrzeć na naszą sytuację. Od roku 2000 uczestniczymy w rekolekcjach, pielgrzymkach. Oboje zaczęliśmy kierować się w stronę Pana Boga. Ale niestety zupełnie rozeszły się nasze drogi. Małżonka odcięła się od miejsc gdzie bywaliśmy wspólnie. Ja systematycznie uczestniczę w rekolekcjach. Małżonka jest współorganizatorką jednej ze wspólnot w naszej parafii. Myślę, ze wiara w P. Boga bardzo mi pomogła, zacząłem zmieniać się, zacząłem zastanawiać się co można zrobić dobrego i to nie tylko dla siebie. Poznałem wielu ludzi, dzięki którym zobaczyłem jak wspaniały jest P. Bóg i że jeśli Jemu się zaufa nie ma sytuacji bez wyjścia. Lecz paradoksalnie wiara zamiast zbliżyć nas - oddaliła. Nie ma między nami żadnej więzi. Ja widzę to tak, że żona buduje mur (milczenia, pretensji, odrzucenia) - moje próby wyciągania cegieł z muru powodują jeszcze większe odrzucanie. Mam świadomość, że w konfliktach wina leży zwykle po obu stronach, wcale nie uważam, ze jestem święty, ale by coś zmienić potrzebna jest dobra wola obu stron. Myślę, że oboje pochodzimy z rodzin dysfunkcyjnych, w których nie było między rodzicami partnerstwa, autentycznej miłości. Pewnie też dlatego tak trafnie dobraliśmy się. Rola jaką żona wypełnia to na wzór swojej mamy - decydowanie o wszystkim, rozliczanie, kontrolowanie, ocenianie. Żona jest wciąż z matką połączona pępowiną. Mnie zaś trudno wyjść z roli przerażonego dziecka słuchającego kłótni i przekleństw rodziców. Na moje próby rozmowy, pytania, żona ma jedną odpowiedź spytaj P. Boga. Mówi -nie ma sensu rozmawiać, nie widzę z tobą żadnej przyszłości i dosadnie daje do zrozumienia jaki to jestem beznadziejny. Teraz mamy już sądownie orzeczoną rozdzielność finansową. Mogę powiedzieć, że wiele lat byłem pod pantoflem żony, teraz gdy uwalniam się spod niego Małżonka nie akceptując tego decyduje się na rozbicie małżeństwa. Bardzo martwi mnie sytuacja dzieci. Problemy małżeńskie odbijają się na nich, są zamknięte, wycofane, niepewne, źle czują się wśród rówieśników. Szukałem pomocy u osób trzecich, wspólna rozmowa ze znajomymi księżmi, z psychoterapeutą nic nie przynosiła. Żona oświadczyła że chce wprowadzić separację. Nie zgodziłem się. Dzięki wierze i nadziei, że P. Bóg jest ponad wszystkim, jakoś funkcjonuję, ale zadaję sobie pytanie czy robię wszystko co można. Myślę sobie ostatnio, że ratunkiem dla małżeństwa byłaby separacja, lecz boję się tego, a przede wszystkim nie wyobrażam sobie dzieci w tej sytuacji. Pewnie to dziwnie brzmi ale myślę, że daję im choć trochę normalności poświęcam im bardzo dużo czasu, życzliwości, po prostu miłości. W oczach dzieci małżonka jest autorytetem (na zasadzie policjanta) dzieciaki mają już wpojone, że ma tak być jak chce mama, ale też widzę jak dzieci są zadowolone gdy jesteśmy sami, gdy nikt na nikogo nie krzyczy, gdy się bawimy, rozmawiamy, uczymy, pracujemy. Oczywiście jest to spojrzenie z jednej strony (pewnie subiektywne), ale cóż mogę więcej zrobić???
marek

moja historia: Mamy 19-letni staż małżeński, dwoje dzieci 14 i 6 lat. Można powiedzieć że żona od kilku lat nie rozmawia ze mną. Zresztą nigdy nie potrafiliśmy rozmawiać. Żona traktuje mnie jako zło konieczne. Nie ma u nas zdrady małżeńskiej, nie ma nałogów. Sytuacje jakie u nas się zdarzają to np. olbrzymie pretensje żony, że posmarowałem chleb "niewłaściwym" nożem, albo jakąś rzecz odłożyłem nie na swoje miejsce. Mamy inne podejście do wychowania dzieci. Niestety małżonka przyjmuje wyłącznie swoje "słuszne" rozwiązania. Wiele lat łamałem się i obwiniałem że to może przeze mnie nie możemy w małżeństwie porozumieć się, nie możemy się, dogadać. Jednak gdy oboje zwróciliśmy się w stronę P. Boga inaczej zacząłem patrzeć na naszą sytuację. Od roku 2000 uczestniczymy w rekolekcjach, pielgrzymkach. Oboje zaczęliśmy kierować się w stronę Pana Boga. Ale niestety zupełnie rozeszły się nasze drogi. Małżonka odcięła się od miejsc gdzie bywaliśmy wspólnie. Ja systematycznie uczestniczę w rekolekcjach. Małżonka jest współorganizatorką jednej ze wspólnot w naszej parafii. Myślę, ze wiara w P. Boga bardzo mi pomogła, zacząłem zmieniać się, zacząłem zastanawiać się co można zrobić dobrego i to nie tylko dla siebie. Poznałem wielu ludzi, dzięki którym zobaczyłem jak wspaniały jest P. Bóg i że jeśli Jemu się zaufa nie ma sytuacji bez wyjścia. Lecz paradoksalnie wiara zamiast zbliżyć nas - oddaliła. Nie ma między nami żadnej więzi. Ja widzę to tak, że żona buduje mur (milczenia, pretensji, odrzucenia) - moje próby wyciągania cegieł z muru powodują jeszcze większe odrzucanie. Mam świadomość, że w konfliktach wina leży zwykle po obu stronach, wcale nie uważam, ze jestem święty, ale by coś zmienić potrzebna jest dobra wola obu stron. Myślę, że oboje pochodzimy z rodzin dysfunkcyjnych, w których nie było między rodzicami partnerstwa, autentycznej miłości. Pewnie też dlatego tak trafnie dobraliśmy się. Rola jaką żona wypełnia to na wzór swojej mamy - decydowanie o wszystkim, rozliczanie, kontrolowanie, ocenianie. Żona jest wciąż z matką połączona pępowiną. Mnie zaś trudno wyjść z roli przerażonego dziecka słuchającego kłótni i przekleństw rodziców. Na moje próby rozmowy, pytania, żona ma jedną odpowiedź spytaj P. Boga. Mówi -nie ma sensu rozmawiać, nie widzę z tobą żadnej przyszłości i dosadnie daje do zrozumienia jaki to jestem beznadziejny. Teraz mamy już sądownie orzeczoną rozdzielność finansową. Mogę powiedzieć, że wiele lat byłem pod pantoflem żony, teraz gdy uwalniam się spod niego Małżonka nie akceptując tego decyduje się na rozbicie małżeństwa. Bardzo martwi mnie sytuacja dzieci. Problemy małżeńskie odbijają się na nich, są zamknięte, wycofane, niepewne, źle czują się wśród rówieśników. Szukałem pomocy u osób trzecich, wspólna rozmowa ze znajomymi księżmi, z psychoterapeutą nic nie przynosiła. Żona oświadczyła że chce wprowadzić separację. Nie zgodziłem się. Dzięki wierze i nadziei, że P. Bóg jest ponad wszystkim, jakoś funkcjonuję, ale zadaję sobie pytanie czy robię wszystko co można. Myślę sobie ostatnio, że ratunkiem dla małżeństwa byłaby separacja, lecz boję się tego, a przede wszystkim nie wyobrażam sobie dzieci w tej sytuacji. Pewnie to dziwnie brzmi ale myślę, że daję im choć trochę normalności poświęcam im bardzo dużo czasu, życzliwości, po prostu miłości. W oczach dzieci małżonka jest autorytetem (na zasadzie policjanta) dzieciaki mają już wpojone, że ma tak być jak chce mama, ale też widzę jak dzieci są zadowolone gdy jesteśmy sami, gdy nikt na nikogo nie krzyczy, gdy się bawimy, rozmawiamy, uczymy, pracujemy. Oczywiście jest to spojrzenie z jednej strony (pewnie subiektywne), ale cóż mogę więcej zrobić???
marek

[Małgosia]

marku, wbrew pozorom uważam, ze wasza sytuacja nie jest zła
Jesteście w ostrym kryzysie, wszystko się zmienia, zmienia sie sytuacja, w której oboje funkcjonowaliście, więc zona troche traci grunt pod nogami, czuje sie niepewnie. Stąd jej odsunięcie.
Myśle, że w waszej syt., jeśli razem w miarę poprawnie prowadzicie dom, nie ma sensu separacja - on tylko uderzy w dzieci, które i tak bardzo przeżywaja to wszystko.

Spróbuj skupić się na kontaktach z dziecmi, na tym, żeby dać im troche stabilności, pewności i radości. Odsun się emocjonalnie od zony, skup sie na sobie, na budowaniu swojej siły i relacjach z dziecmi, a zona z czasem pewnie wyciągnie rękę...

Koniecznie przeczytaj "Dzikie serce" Johna Eldredge'a (lektura obowiązkowa), książki Pulikowskiego, wykłady ks. Pawlukiewicza (na naszych stronach). Czytaj, mysl, oddawaj tę sytuację Panu Bogu, powoli wszystko sie wyprostuje
nie trać nadziei
pozdrawiam

marku, wbrew pozorom uważam, ze wasza sytuacja nie jest zła
Jesteście w ostrym kryzysie, wszystko się zmienia, zmienia sie sytuacja, w której oboje funkcjonowaliście, więc zona troche traci grunt pod nogami, czuje sie niepewnie. Stąd jej odsunięcie.
Myśle, że w waszej syt., jeśli razem w miarę poprawnie prowadzicie dom, nie ma sensu separacja - on tylko uderzy w dzieci, które i tak bardzo przeżywaja to wszystko.

Spróbuj skupić się na kontaktach z dziecmi, na tym, żeby dać im troche stabilności, pewności i radości. Odsun się emocjonalnie od zony, skup sie na sobie, na budowaniu swojej siły i relacjach z dziecmi, a zona z czasem pewnie wyciągnie rękę...

Koniecznie przeczytaj "Dzikie serce" Johna Eldredge'a (lektura obowiązkowa), książki Pulikowskiego, wykłady ks. Pawlukiewicza (na naszych stronach). Czytaj, mysl, oddawaj tę sytuację Panu Bogu, powoli wszystko sie wyprostuje
nie trać nadziei
pozdrawiam

[NORBERT]

[marek12b7]

Jednak podział lodówki nie wystarcza mojej żonie……………. Chce żebym wyprowadził się . Wspomniała o podziale majątku, lecz jak widzę nie chce i nie jest gotowa podjąć konstruktywnej rozmowy na żaden temat. Również na temat podziału majątku. Jej działanie to izolowanie mnie. Ja trwam, krzesam miłość, kocham dzieci, modle się, i pracuję, no i jest mi ciężko. Czy ktoś ma wiedzę jak może wyglądać podział majątku bez żadnego porozumienia stron

marek

Jednak podział lodówki nie wystarcza mojej żonie……………. Chce żebym wyprowadził się . Wspomniała o podziale majątku, lecz jak widzę nie chce i nie jest gotowa podjąć konstruktywnej rozmowy na żaden temat. Również na temat podziału majątku. Jej działanie to izolowanie mnie. Ja trwam, krzesam miłość, kocham dzieci, modle się, i pracuję, no i jest mi ciężko. Czy ktoś ma wiedzę jak może wyglądać podział majątku bez żadnego porozumienia stron

marek

[EL.]

Marku.....coś bardzo drażni Twoją żonę......coś takiego bardzo, bardzo.....ale myślę, że Ona nie umie lub nie chce mówić wprost do Ciebie....więc takie ataki = zaczepki - separacja, podział majątku, wyprowadź się itp....
Ona Ciebie zaczepia....chce coś powiedzieć, chce jakiejś zmiany....ale nie potrafi sama...chce Twoimi rękoma.
Ale Ty się przecież nie musisz godzić na wyprowadzkę...bo po co ? KOchasz żonę, kochasz dzieci, Tobie jest jakoś tam całkiem w tym domu przecież, u boku z dziećmi i żoną.

To żona ma jakieś problemy......hm....jakie ?

Marku....a gdyby tak rozmawiać z osobami z którymi Twoja żona współpracuje w kościele....bo wiesz....przmyśliwaliśmy już to, jhakiemu panu Ona służy ? Skoro tak blisko Boga....a tak daleko od męża.....to jest tu grane ??

Wiesz....ja znam takie zaczepki.....sama je stosuję, chociaż bardzo siebie wtedy nie lubię. Mam wrażenie czasem obojętności męża.....wtedy właśnie włącza mi się zaczepianie, ranienie......ale tak naprawdę chcę, żeby mnie przutylił, pobył, pogadał ze mną.

Spróbuj jeszcze raqz....mały kroczek....10 min przy herbacie wieczorem....romowa o ble, ble, ble....musi być o niczym, spokojna, miła i krótka. Taki dinks- że z Markiem można czasem chwilkę fajnie pobyć.
Żona wraca zmęcvzona z pracy - a w kuchni czeka na Nią gorąca herbata.....może za 5 razem jej nie wyleje ??

Marek...u Was to taki typowy kryzys zaburzonej komunikacji.....Ona chce ale sama nic nie robi ! Nie rozmawia, nie przytula...ale też nie wyrzuca za drzwi, nie składa pozwu do Sądu itp......Ot typowa baba ! Pogmatwane to jak cholera....a jak wybrnąć z twarzą ??

Moim zdaniem może czas na wejście w środowisko żony i otwarta rozmowa z księdzem o tym, co w Waszym małżeństwie ! Mądry ksiądz będzie wiedział co zrobić ! Pozdro!! EL.

Marku.....coś bardzo drażni Twoją żonę......coś takiego bardzo, bardzo.....ale myślę, że Ona nie umie lub nie chce mówić wprost do Ciebie....więc takie ataki = zaczepki - separacja, podział majątku, wyprowadź się itp....
Ona Ciebie zaczepia....chce coś powiedzieć, chce jakiejś zmiany....ale nie potrafi sama...chce Twoimi rękoma.
Ale Ty się przecież nie musisz godzić na wyprowadzkę...bo po co ? KOchasz żonę, kochasz dzieci, Tobie jest jakoś tam całkiem w tym domu przecież, u boku z dziećmi i żoną.

To żona ma jakieś problemy......hm....jakie ?

Marku....a gdyby tak rozmawiać z osobami z którymi Twoja żona współpracuje w kościele....bo wiesz....przmyśliwaliśmy już to, jhakiemu panu Ona służy ? Skoro tak blisko Boga....a tak daleko od męża.....to jest tu grane ??

Wiesz....ja znam takie zaczepki.....sama je stosuję, chociaż bardzo siebie wtedy nie lubię. Mam wrażenie czasem obojętności męża.....wtedy właśnie włącza mi się zaczepianie, ranienie......ale tak naprawdę chcę, żeby mnie przutylił, pobył, pogadał ze mną.

Spróbuj jeszcze raqz....mały kroczek....10 min przy herbacie wieczorem....romowa o ble, ble, ble....musi być o niczym, spokojna, miła i krótka. Taki dinks- że z Markiem można czasem chwilkę fajnie pobyć.
Żona wraca zmęcvzona z pracy - a w kuchni czeka na Nią gorąca herbata.....może za 5 razem jej nie wyleje ??

Marek...u Was to taki typowy kryzys zaburzonej komunikacji.....Ona chce ale sama nic nie robi ! Nie rozmawia, nie przytula...ale też nie wyrzuca za drzwi, nie składa pozwu do Sądu itp......Ot typowa baba ! Pogmatwane to jak cholera....a jak wybrnąć z twarzą ??

Moim zdaniem może czas na wejście w środowisko żony i otwarta rozmowa z księdzem o tym, co w Waszym małżeństwie ! Mądry ksiądz będzie wiedział co zrobić ! Pozdro!! EL.

[kasia1]

[cierpliwy]

[nałóg]

Marek???? a którą z polecanych lektur przeczytałeś ???? Co zrobiłeś poza biadoleniem???
Facet powinien byc facetem,przywódcą ,strażnikiem,podejmującym decyzje,noszącym spodnie.
Ale jak wodzem ..........to i sługą,jak decydentem-to i słuchającym tego co mają do powiedzenia inni.
Na wodzu ciąży ogromna odpowiedzialność ciągłego douczania się w kwesti przedmiotu włądzy,z komunikacji małżeńskiej.................. bo u Was podłożem chyba jest brak komunikacji małżeńskiej.
Jakoś tak podskurnie myslę ,że oboje manipulujecie dziećmi aby rozgrywać Wasz konflikt.
Dzieci sa bronią.Narzędziem
Facet........... jak nie umiesz słuchać żony, to żona szuka sobie słuchacza poza małżeństwem.
Tylko uważaj: jak znajdzie tego słuchacza,jak jeszcze dojdzie do wniosku że to ten słuchacz,to zachowa sie jak małpa na bananowcu..................... puści sie gałęzi i przeskoczy na inny bananowiec.Bananowiec "słuchacza".
Otwórz uszy i zamknij buzię .

Marek???? a którą z polecanych lektur przeczytałeś ???? Co zrobiłeś poza biadoleniem???
Facet powinien byc facetem,przywódcą ,strażnikiem,podejmującym decyzje,noszącym spodnie.
Ale jak wodzem ..........to i sługą,jak decydentem-to i słuchającym tego co mają do powiedzenia inni.
Na wodzu ciąży ogromna odpowiedzialność ciągłego douczania się w kwesti przedmiotu włądzy,z komunikacji małżeńskiej.................. bo u Was podłożem chyba jest brak komunikacji małżeńskiej.
Jakoś tak podskurnie myslę ,że oboje manipulujecie dziećmi aby rozgrywać Wasz konflikt.
Dzieci sa bronią.Narzędziem
Facet........... jak nie umiesz słuchać żony, to żona szuka sobie słuchacza poza małżeństwem.
Tylko uważaj: jak znajdzie tego słuchacza,jak jeszcze dojdzie do wniosku że to ten słuchacz,to zachowa sie jak małpa na bananowcu..................... puści sie gałęzi i przeskoczy na inny bananowiec.Bananowiec "słuchacza".
Otwórz uszy i zamknij buzię .

[sofia]

Marku , a może razem wybralibyście sie na rekolekcje MAŁŻĘŃSKIE ,

do Czechowic ?

Poczytaj świadectwa małżeństw , które były w ostrym kryzysie

i co dały im te WYJATKOWE REKOLEKCJE .

http://www.jezuici.pl/drc...adectwa_mariage

http://www.niedziela.pl/a...=nd200647&nr=35

Pozdrawiam
Trzymaj się nadal Pana Boga

Marku , a może razem wybralibyście sie na rekolekcje MAŁŻĘŃSKIE ,

do Czechowic ?

Poczytaj świadectwa małżeństw , które były w ostrym kryzysie

i co dały im te WYJATKOWE REKOLEKCJE .

http://www.jezuici.pl/drc...adectwa_mariage

http://www.niedziela.pl/a...=nd200647&nr=35

Pozdrawiam
Trzymaj się nadal Pana Boga

[cierpliwy]

[marek12b7]

Ileż radości dały mi Wasze odpowiedzi
Nałóg pisze – Marek??? Facet………bananowiec…………….. hm, dużo racji, dużo racji…………….

x. Pawlukiewicz pyta – kim jesteś? Jakie jest twoje imię? Masz być ochroniarzem Pięknej
masz uwolnić żonę zamkniętą w wieży.
nie wiedziałem że mam siłę
pozdro marek

PS. Myślę że kiedyś napisze jak smakuje życie

Ileż radości dały mi Wasze odpowiedzi
Nałóg pisze – Marek??? Facet………bananowiec…………….. hm, dużo racji, dużo racji…………….

x. Pawlukiewicz pyta – kim jesteś? Jakie jest twoje imię? Masz być ochroniarzem Pięknej
masz uwolnić żonę zamkniętą w wieży.
nie wiedziałem że mam siłę
pozdro marek

PS. Myślę że kiedyś napisze jak smakuje życie

[cierpliwy]

[Mirakulum]

Marek musisz sobie odpowiedzieć na najważniejsze pytanie

co jest największym marzeniem twojego serca ?

podpowiedz:

http://nearlyangel.wrzuta...s._pawlukiewicz

gdy znajdziesz odpowiedz wszystko nabierze sensu i kierunku i nic nie będzie za trudne , czy niemożliwe

Marek musisz sobie odpowiedzieć na najważniejsze pytanie

co jest największym marzeniem twojego serca ?

podpowiedz:

http://nearlyangel.wrzuta...s._pawlukiewicz

gdy znajdziesz odpowiedz wszystko nabierze sensu i kierunku i nic nie będzie za trudne , czy niemożliwe

[żona Artura]

Mirakulum,
Dziękuję Tobie za tą strone, też z tej podpowiedzi skorzystałam.

Ściskam wirtualnie

Mirakulum,
Dziękuję Tobie za tą strone, też z tej podpowiedzi skorzystałam.

Ściskam wirtualnie

[marek12b7]

Napisałem krótki list do żony --- że bardzo się cieszę że jest moją żoną że P. Bóg dał mi idealny Prezent, że wierzę – wiem że będziemy razem.
Zostawiłem go na szafce w pokoju w którym śpi żona.
Powiem że musiałem się przemóc by to uczynić. Jednak bardzo mnie to ucieszyło.

Żona nie pokazała żadnej reakcji
Żyję dalej……………Kocham dalej

Wszystko mogę w Tym który mnie umacnia
Pozdro marek

Napisałem krótki list do żony --- że bardzo się cieszę że jest moją żoną że P. Bóg dał mi idealny Prezent, że wierzę – wiem że będziemy razem.
Zostawiłem go na szafce w pokoju w którym śpi żona.
Powiem że musiałem się przemóc by to uczynić. Jednak bardzo mnie to ucieszyło.

Żona nie pokazała żadnej reakcji
Żyję dalej……………Kocham dalej

Wszystko mogę w Tym który mnie umacnia
Pozdro marek