[hankaolej]

Moi Drodzy,
w środę 21 października odbyła się pierwsza rozprawa rozwodowa, strach paraliżuje człowieka, starałam się być dzielna, ale uwierzcie mi nie zawsze wychodzi, emocje, miłość do męża wszystko ,to sprawia, że człowiek czuję się bardzo zagubiony, przed salą rozpraw bardzo płakałam, była ze mną moja przyjaciółka, więc miałam się na kim wypłakać,
na sali sądowej nie uroniłam już ani jednej łzy, choć ból ściskał tak mocno, że aż brakowało powietrza,mąż oczywiście upierał się nad rozwodem, jego zdaniem już wszystko było załatwione i uzgodnione. Kiedy mój adwokat powiedział, iż tak wszystko różowo nie wygląda i oddalamy wniosek o rozwód,między innymi ze względu na dobro małoletniego dziecka, prosiliśmy też Wysoki Sąd o sprawdzenie mojego dziecka przez biegłego psychologa w jaki sposób porzucenie rodziny oraz chęć rozwodu ze strony ojca wpływa źle na dziecko.
Bóg mi świadkiem w mojej intencji nigdy nie było ciąganie naszego dziecka do Sądu, chodzi o jej psychikę. Córka nie chce w żaden sposób kontaktować się z ojcem, nie odbiera tel., sms, nie chce go widywać.Aby temu zaradzić korzystam z pomocy psychologów już od ponad pół roku, ale nadal jest nie przejednana.Mąż oskarża mnie o to, że chce cytuję " ciągać dzieciak po sądach", że wykorzystuję naszą córkę i na sali sadowej wpadł w panikę i zawiesił rozprawę. Wypadł z sali rozpraw z krzykiem, że nigdy się nie zmienię, jestem egoistyczną kobietą, stał nad demom i wciąż krzyczał, a ja czułam, że pierwszy raz mój mąż wpadł w popłoch, że się przestraszył, a ja dziękuję Bogu, że dał nam czas, cieszę się, że rozprawa została zawieszona, fakt nie wiem co będzie dalej, ale ufam i wierzę.I choć mąż chyba mnie już nienawidzi, to ja wiem ,że zrobiłam dobrze.

Moi Drodzy,
w środę 21 października odbyła się pierwsza rozprawa rozwodowa, strach paraliżuje człowieka, starałam się być dzielna, ale uwierzcie mi nie zawsze wychodzi, emocje, miłość do męża wszystko ,to sprawia, że człowiek czuję się bardzo zagubiony, przed salą rozpraw bardzo płakałam, była ze mną moja przyjaciółka, więc miałam się na kim wypłakać,
na sali sądowej nie uroniłam już ani jednej łzy, choć ból ściskał tak mocno, że aż brakowało powietrza,mąż oczywiście upierał się nad rozwodem, jego zdaniem już wszystko było załatwione i uzgodnione. Kiedy mój adwokat powiedział, iż tak wszystko różowo nie wygląda i oddalamy wniosek o rozwód,między innymi ze względu na dobro małoletniego dziecka, prosiliśmy też Wysoki Sąd o sprawdzenie mojego dziecka przez biegłego psychologa w jaki sposób porzucenie rodziny oraz chęć rozwodu ze strony ojca wpływa źle na dziecko.
Bóg mi świadkiem w mojej intencji nigdy nie było ciąganie naszego dziecka do Sądu, chodzi o jej psychikę. Córka nie chce w żaden sposób kontaktować się z ojcem, nie odbiera tel., sms, nie chce go widywać.Aby temu zaradzić korzystam z pomocy psychologów już od ponad pół roku, ale nadal jest nie przejednana.Mąż oskarża mnie o to, że chce cytuję " ciągać dzieciak po sądach", że wykorzystuję naszą córkę i na sali sadowej wpadł w panikę i zawiesił rozprawę. Wypadł z sali rozpraw z krzykiem, że nigdy się nie zmienię, jestem egoistyczną kobietą, stał nad demom i wciąż krzyczał, a ja czułam, że pierwszy raz mój mąż wpadł w popłoch, że się przestraszył, a ja dziękuję Bogu, że dał nam czas, cieszę się, że rozprawa została zawieszona, fakt nie wiem co będzie dalej, ale ufam i wierzę.I choć mąż chyba mnie już nienawidzi, to ja wiem ,że zrobiłam dobrze.

[Agnieszka]

Haniu jesteś bardzo , bardzo dzielna

No jeżeli Bóg z nami kto przeciwko nam , Haniu , a czytałas " Rozwód , jak ratowac dzieci " ?

Haniu jesteś bardzo , bardzo dzielna

No jeżeli Bóg z nami kto przeciwko nam , Haniu , a czytałas " Rozwód , jak ratowac dzieci " ?

[nałóg]

Hanka.................. lęk pukał do drzwi............. odwaga mu otworzyła ,a tam nikogo nie było.
Czy nie tak było u Ciebie??

[ Dodano: 2009-10-26, 10:53 ]
"kusy"(lęk) jest straszny gdy się z nim walczy samotnie,a Ty nie byłaś sama

Hanka.................. lęk pukał do drzwi............. odwaga mu otworzyła ,a tam nikogo nie było.
Czy nie tak było u Ciebie??

[ Dodano: 2009-10-26, 10:53 ]
"kusy"(lęk) jest straszny gdy się z nim walczy samotnie,a Ty nie byłaś sama

[hankaolej]

Agnieszko, Nałóg,
wcale nie jestem dzielna, a lęk paraliżuje, boję się bardzo i to nie znaczy, że nie wierzę,
jestem bardzo słaba, kto brał udział w tym "przedstawieniu", to wie o czym piszę, a kto nie był,może tylko sobie wyobrazić co się w takiej chwili czuję.Bóg ma swoje ścieżki, a my mamy swoje ludzkie pragnienia i nie zawsze idziemy w tym samym kierunku.Wiem wybrałam, moje ja mówi mi, że dobrze, ale i tak strach pozostaje. A się boję po porostu swojego męża, jego manipulacji i tego, że miłość jest ślepa. Dlatego nie jestem dzielna ani silna choć wiem, że Bóg jest ze mną.
Agnieszko- czytam dużo na temat spraw związanych z relacjami dziecko-rodzic w trakcie
kryzysu, są ode bardzo pomocne, ale tylko pomocne. Najważniejsze, aby dotrzeć do dziecka, do sedna sprawy. Nasz córka była wychowywana na twardych fundamentach, fundament się zapadł i cała konstrukcja legła w gruzach.Nasze dziecko straciło wiarę, nadziej i miłość, a ja jak na razie sama robię wszystko aby, wiarę nadzieje, i miłość przywrócić. Proszę Boga aby dał mi sił i aby tata zrozumiał ból dziecka i nie bał się próbować naprawiać relacji z dzieckiem, ona na to czeka, bo bardzo Go kocha, nawet wtedy gdy mówi, że Go nienawidzi i nie chce się z nim spotykać.A dobrze wiem, że to wołanie, ale jak na razie bez odzewu.

Agnieszko, Nałóg,
wcale nie jestem dzielna, a lęk paraliżuje, boję się bardzo i to nie znaczy, że nie wierzę,
jestem bardzo słaba, kto brał udział w tym "przedstawieniu", to wie o czym piszę, a kto nie był,może tylko sobie wyobrazić co się w takiej chwili czuję.Bóg ma swoje ścieżki, a my mamy swoje ludzkie pragnienia i nie zawsze idziemy w tym samym kierunku.Wiem wybrałam, moje ja mówi mi, że dobrze, ale i tak strach pozostaje. A się boję po porostu swojego męża, jego manipulacji i tego, że miłość jest ślepa. Dlatego nie jestem dzielna ani silna choć wiem, że Bóg jest ze mną.
Agnieszko- czytam dużo na temat spraw związanych z relacjami dziecko-rodzic w trakcie
kryzysu, są ode bardzo pomocne, ale tylko pomocne. Najważniejsze, aby dotrzeć do dziecka, do sedna sprawy. Nasz córka była wychowywana na twardych fundamentach, fundament się zapadł i cała konstrukcja legła w gruzach.Nasze dziecko straciło wiarę, nadziej i miłość, a ja jak na razie sama robię wszystko aby, wiarę nadzieje, i miłość przywrócić. Proszę Boga aby dał mi sił i aby tata zrozumiał ból dziecka i nie bał się próbować naprawiać relacji z dzieckiem, ona na to czeka, bo bardzo Go kocha, nawet wtedy gdy mówi, że Go nienawidzi i nie chce się z nim spotykać.A dobrze wiem, że to wołanie, ale jak na razie bez odzewu.

[nałóg]

Hanka,ależ ja wcale ni pisałem że Ty jesteś dzielna.................. pisałem tytlko ,że zmierzyłaś się w swojej bezsilności z tym wobec czego nie możesz udawać bezradnej.
I nie byłas bezradna.To jest ta odwaga wynikająca z poddania się,z bezsilności.
Ze spójności wewnętrznej.Z prawdy.

Hanka,ależ ja wcale ni pisałem że Ty jesteś dzielna.................. pisałem tytlko ,że zmierzyłaś się w swojej bezsilności z tym wobec czego nie możesz udawać bezradnej.
I nie byłas bezradna.To jest ta odwaga wynikająca z poddania się,z bezsilności.
Ze spójności wewnętrznej.Z prawdy.