Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie (także po rozwodzie i gdy współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki), którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa
Nałogu, dla pytania mojego nie jest potrzebna definicja szczęścia. Zrobiłam założenie dodatkowe, że to ewentualne szczęście nie krzywdzi ludzi i ja przestrzegam dekalogu.
Pewnie, że nie ma uniwersalnej definicji szczęścia i każdy je odczuwa i pojmuje inaczej.
Szczęście to szczęście i tyle.
Mnie interesuje, co innego, więc, jeśli chcesz podyskutować, to przeczytaj poprzedni mój post i nie zbaczaj mi tu z tematu.
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2008-03-30, 14:48
OLA..... można nie krzywdzić ludzi i wcale nie być szczęśliwym.
A co do szukania w biblii opowiedzi na zadane czy postawione pytanie ,to nie mam zamiaru szukac...... bo na ile znam biblię to nie przypominam sobie aby dziekolwiek stało napisane że człowiek odczuwający szczęście w życiu doczesnym i jednocześnie żyjący zgodnie z Dekalogiem nie ma gwarncji tego co potocznie nazywa sie "niebem".
Powodzenia w szukaniu...........
Ola2 [Usunięty]
Wysłany: 2008-03-30, 14:52
"OLA..... można nie krzywdzić ludzi i wcale nie być szczęśliwym."
To przecież oczywiste - znowu zboczyłeś
A przecież nie prosiłam Cię, żebyś szukał
Ja również nie znalazłam, więc się mądrzejszych i bieglejszych w piśmie pytam
[ Dodano: 2008-03-30, 16:04 ]
Agnicha napisała: "Olu co Ty za głupstwa opowiadasz?!?"
Agnicho, nie opowiadam, tylko zadaję pytania. Część na nie odpowiedziałaś. Dzięki.
Do tych pytań zainspirowało mnie wcześniejsze pytanie-nie to stwierdzenie Elzd1.
P.S. Agnicho, nie życzę sobie słowa "głupstwa".
elzd1 [Usunięty]
Wysłany: 2008-03-30, 18:10
Olusia, a cóż ja Ci zawiniłam, żebyś dla mnie szukała czegoś, czego nie ma ?
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2008-03-30, 18:46
Jestem szczęśliwa !! Nie czuję się z tym źle ani pyszna ! Jest mi dobrze....bardzo ! A dodatkowo zabiegam o niebo i szczęście w niebie . EL.
Ola2 [Usunięty]
Wysłany: 2008-03-30, 19:00
No, co. Tu nie było żadnych podtekstów i czepiania się Eluś.
Poprostu niedziela błogi spokój, więc szczęśliwość mnie ogarnęła. Wlazłam se na forum, przeczytałam i refleksja mnie naszła.
Ale jeśli mi wolno odczuwać to szczęście, to idę se dalej odczuwać, bo jutro to już nie będę miała czasu na to
Johnston Catherine, Kendall Daniel SJ, Nappi Rebecca
Celem tej książki jest ułatwienie wzajemnej komunikacji i porozumiewania się w małżeństwie i rodzinie. Zebrano w niej wiele pytań, jakie rodzą się pośród zwyczajnych zmagań z codziennością. Odpowiadając na nie, autorzy posiadający znaczące doświadczenie w pracy z narzeczonymi i małżeństwami, starają się wskazać kierunek myślenia i rozwiązywania konfliktów. Nie o samych jednak konfliktach i problemach jest tu mowa - książka stara się być też narzędziem służącym nie tylko jako pomoc w "sklejaniu rozsypanej mozaiki życia rodzinnego", lecz chce pomóc także w codziennym wzrastaniu w wierze i wzajemnym zrozumieniu. Nie są to recepty, "kucharskie przepisy na udany związek", ponieważ każde małżeństwo jest inne. Jest to garść pomysłów nie tylko na to, jak poradzić sobie z trudnościami, ale także jak z trudnych doświadczeń wyciągnąć pozytywną naukę.
fragmenty wybranych pozycji ks.Józefa Augustyna SJ
http://www.jezuici.pl/~jaugustyn/oa3.html
-------------------------------------------------------------------------------------------
Fragmenty ksiązki......"Jak zgadzać się na własne życie" Lucyna Słup i Józef Augustyn SJ
Początkiem zgody na swoje życie jest zgoda na siebie samego.
A zgoda na siebie płynie z poznania siebie i z uznania własnej,
niepowtarzalnej wartości, z prawdy o naszym życiu.
Zgoda na życie wymaga wielkiej świadomości siebie, wymaga
uczciwości, wymaga prawdy, wymaga ofiary. Jak każde leczenie
choroby jest zwykle bolesne, tak samo leczenie z naszych buntów
wobec życia jest także procesem bolesnym, wymagającym wyrzeczeń.
Zgoda na życie domaga się najpierw wyrzeczenia się
oszukiwania siebie, domaga się zdemaskowania fałszu. Wyrażenie
zgody na własne życie domaga się prawdy o naszym życiu.
Dlaczego trzeba nam dążyć do zgody na nasze życie?
Mówiąc prosto, ponieważ innego wyjścia nie mamy. Albo
zgodzimy się na życie i odkryjemy jego sens, smak i radość (także
pośród trudu życia), albo będziemy trwać w tępym buncie
przeklinacjąc nasze życie. Buntem tym będziemy krzywdzić nie
tylko siebie, ale także naszych najbliższych. Trzeciego wyjścia
nie ma.
Podstawowe oszustwo, jakiemu często podlegamy, to szukanie
jakiejś "trzeciego wyjścia, trzeciej drogi". Pan Jezus mówi
bardzo wyraźnie: "Wasza mowa niech będzie: tak - tak, nie - nie".
Nie mówi: raz - tak, raz - nie. Zgoda na życie domaga się "tak"
we wszystkich wymiarach. Jeżeli na pewną formę życia mówimy -
tak, a na inną - nie, to rodzi się niespójność, która jest
źródłem nerwicowego rozbijania się.
Mówiąc potocznie, zgoda na życie bardzo się "opłaca".
Dopiero bowiem pełna akceptacja życia odsłania nam, jak niezwykłe
istnieją w nas energie emocjonalne, intelektualne, duchowe,
dzięki którym możemy nasze życie uczynić twórczym i ciekawym.
Buntując się zaś przeciwko życiu tracimy wiele sił na budowanie
pozorów życia, na życiowe iluzje.
Dlaczego można zgodzić się na życie?
Ponieważ intuicyjnie czujemy, że jesteśmy do tego zdolni.
Owszem, bywają w naszym życiu chwile zwątpienia, rozpaczy,
zamknięcia w sobie, ale są to tylko "chwilowe zaćmienia słońca".
Pragnienie życia, pełnia życia jest głębokim pragnieniem każdego
z nas. Nosimy w nas nieświadome nieraz, ale głębokie przekonanie,
iż nasze życie - choć bywa trudne i bolesne - jest ono sensowne
i celowe. Właśnie z tego przekonania rodzi się świadomość, iż
możemy przyjąć nasze życie takim, jakim ono jest. Zagubienia,
zranienia życiowe i słabości nie mogą stać się powodem do
odrzucenia, ale winny być przyjęte jako miejsca naszej życiowej
odpowiedzialności.
Akceptacja siebie i swojego życia jest konieczna także ze
względu na naszych bliskich, przez których czujemy się kochani
i których chcemy kochać. Niezgoda na własne życie niezależnie od
tego, jaką formę przybiera, jest skierowana nie tylko przeciwko
własnemu życiu, ale także przeciwko życiu innym. Nikt z nas nie
jest samotną wyspą. Ludzkie życie moglibyśmy porównać do wspólnej
wspinaczki alpejskiej, w czasie której jesteśmy wszyscy powiązani
linami. Z niektórymi osobami bywamy powiązani grubymi linami, z
innymi zaś cienkimi sznurkami. Jeśli ktoś odrywa się od skały i
spada w przepaść rozpaczy, agresji, nałogów, samobójstwa, pociąga
tym samym za sobą innych.
Autorzy piszą równiez o istnieniu "trzeciego pokoju" naszego wewnętrznego śmietnika
Aby naprawdę zgodzić się na życie musimy uznać, że ten
"trzeci pokój istnieje", pokonać opór i otworzyć do niego drzwi.
Inaczej mówiąc: musimy odrzucić złudzenia dotyczące siebie -
swojej wyjątkowości, nadzwyczajności, posłannictwa itd.
Aby się zgodzić na swoje życie trzeba sobie w pewnej chwili
powiedzieć: ,,Skończ z udawaniem. Nie jesteś wyjątkowy i
oryginalny. Jesteś chory, poraniony, zależny, ubogi, jesteś
wariatem''. "Ty bowiem mówisz: ,,Jestem bogaty'' i ,,wzbogaciłem
się''i ,,niczego mi nie potrzeba'', a nie wiesz, że to ty jesteś
nieszczęsny i godzien litości i biedny, i ślepy, i nagi." (Ap
3,17). Zgoda na swoje życie rozpoczyna się wtedy, gdy mówimy:
"Jestem ubogi, poraniony, jestem wariatem. To jest prawda o mnie
i tej prawdzie nie mogę zaprzeczyć."
Gdy zaczynamy dostrzegać swój wewnętrzny śmietnik,
najczęściej chcemy zanegować jego istnienie lub usunąć go "Jak
się tego pozbyć, co zrobić, żeby tego nie było." Tymczasem...w
psychice niczego nie da się zniszczyć, wszystko można natomiast
uzdrawiać i porządkować. Dlatego zgoda na życie wymaga rezygnacji
z kreowania rzeczywistości emocjonalnej człowieka, ze stwarzania
własnej psychiki.
Na pewno myli się każdy, kto chce być ,,nowym człowiekiem''
nie licząc się z własną historią życia i głębią własnych zranień.
Prawdziwa zgoda na życie domaga się przyjęcia głębi własnych
zranień i zgody na własne zranienia. Jeżeli się na nie nie
zgodzimy i nie przyjmiemy ich, nigdy nie zostaniemy uzdrowieni.
Pokonanie oporu, otwarcie drzwi do "trzeciego pokoju"
zobaczenie tego, co w nas naprawdę tkwi - to wszystko jest bardzo
bolesne. I bywa, że jeśli się na to zdecydujemy, naszym pierwszym
odruchem jest przerażenie a nawet wstręt. Nagromadzone latami
śmieci strasznie cuchną... Bolą nas wspomnienia, skrzywdzenia,
rany, które zadaliśmy innym, boli nas rzeczywistość własnej
nędzy. Jednak otwarcie "trzeciego pokoju", czyli mówiąc inaczej
"dostrzeżenie prawdy o sobie" jest konieczne, bo właśnie ta
prawda stanowi fundament naszej zgody na życie.
kryzys i jego znaczenie
"Iść, ciągle iś w stronę słońca, aż po horyzontu kres...''
- śpiewał kiedyś zespół ,,2+1''. Droga ku akceptacji własnego
życia jest niewątpliwie drogą długą i prowadzącą ku wolności
wewnętrznej - ,,w stronę słońca...'' Myliłby się jednak ktoś, kto
sądzi,że ma ona kształt linii prostej - wystarczy na nią wejść,
a dalej wszystko toczy się samo.Droga prowadząca do zgody na
własne życie rozwija się ruchem spiralnym. Idąc nią napotykamy
na ,,słoneczne polany" ale także i na ,,ciemne lasy ", które
wydają się nie mieć końca, na sytuacje pozornie bez wyjścia.
Mimo, że najchętniej byśmy je ominęli, to właśnie dzięki tym
trudnym, kryzysowym sytuacjom dokonuje się w naszym życiu
najwięcej.
Kryzysy spotykające nas w życiu są rzeczą normalną i pełna
zgoda na życie jest niemożliwa bez akceptacji tego faktu. Mimo
potocznego, negatywnego zabarwienia słowa ,,kryzys", są one
doświadczeniami pozytywnymi prowadzącymi do otwarcia nowych,
życiowych horyzontów. Inaczej mówiąc kryzysy mogą stać się naszą
wielką szansą na bardziej pogłębioną i pełniejszą zgodę na życie
- pod warunkiem, że zostaną przyjęte i właściwie podjęte.
Każdy kryzys- niezależnie od tego, jakich wartości, czy jakiej
dziedziny życia dotyczy - charakteryzuje się pewną dynamiką (11).
Rozpoczyna się w momencie gdy z ,,jasnej polany" - wkraczamy w
,,ciemny las'', gdy ,,wali się nam świat'', gdy to, co dotychczas
znane staje się obce. Jesteśmy zaskoczeni, często przerażeni nową
sytuacją, nie umiemy się w niej odnaleźć. Zawodzą nasze
sprawdzone metody, sposoby reagowania - czujemy się jak w
pułapce.
Już w tym momencie stajemy przed wyborem. Możemy - odwołując
się do utrwalonych sposobów reagowania próbować cofnąć się do
sytuacji sprzed kryzysu albo zaakceptować fakt zupełnych
ciemności i starać się wytrwać. Tylko drugi sposób zachowania się
gwarantuje nam przejście przez tę fazę kryzysu, tzw. fazę
zagubienia.
Jeżeli go wybierzemy, wkrótce okaże się, że ciemność staje
się jeszcze większa.W tej następnej fazie kryzysu - fazie
dezorientacji negujemy dotychczasowe wartości i sposoby
postępowania,gdyż boleśnie doświadczamy, że one się nie
sprawdziły. Często kwestionujemy wszystko, czym żyliśmy do tej
pory. Tu także możemy się cofnąć lub... przeczekać akceptując
dezorientację w czujny, ,,nasłuchujący''sposób i starać się
odnaleźć drogę, która z ciemności wyprowadzi nas ku światłu.W ten
sposób wchodzimy w fazę trzecią,gdzie najważniejsze staje się
odczytanie, rozeznanie tego,co mamy czynić.
Rozeznanie i wybór odpowiedniego sposobu zachowania się w
sytuacji kryzysowej wiąże się zawsze z walką wewnętrzną, z
trudem, z cierpieniem. Poznawanie prawdy o sobie, zrywanie z
dotychczasowym sposobem myślenia i reagowania, szukanie nowej
drogi - to wszystko nas bardzo boli. Na każdym etapie kryzysu
mamy ochotę się wycofać, ale tylko przejście przez wszystkie jego
fazy pozwoli nam w procesie akceptacji życia posunąć się o krok
dalej.
Jaden kryzys nie jest przegrany, jeżeli podejmujemy go z
Chrystusem, który nas umacnia i pomaga wybrać właściwą drogę.
Zaufanie Jego prowadzeniu na każdym etapie kryzysu, odczytywanie
tego, czego On od nas oczekuje sprawia, że nasze życie staje się
coraz bardziej zgodne z Jego wolą. Na podstawie przyjmowania
sytuacji kryzysowych widać wyraźnie, że zgoda na własne życie nie
ma nic wspólnego z biernością i cierpiętnictwem ale jest twórczym
szukaniem Prawdy.
Odnalezienie właściwej drogi i wejście na nią sprawi, że
ciemność zacznie się przerzedzać. Wyjdziemy znowu na ,,słoneczną
polanę''. Otworzą się przed nami nowe perspektywy, nowe
możliwości działania. Podejmiemy życie na nowo w nowej sytuacji.
Będziemy czuć się dobrze, swojsko, bezpiecznie- aż do następnego
kryzysu...
Droga akceptacji życia nigdy się nie kończy i prawdziwym
nieszczęściem byłoby stwierdzenie, że już doszliśmy do celu.
Wprawdzie z biegiem lat ,,słoneczne polany" kuszą nas coraz
bardziej ale tym mocniejsze powinno być nasze wewnętrzne
pragnienie, aby iść dalej, aby nie ustawać w dążeniu, w wysiłku,
w trudzie... W trudzie poznawania siebie,przemiany swoich postaw
i w trudzie ufania na nowo w każdej sytuacji, w trudzie
poddawania się Bożemu prowadzeniu.
Zgodzić się na całe życie to także zgodzić się na Boga,
który daje nam takie kruche, ograniczone, pełne konfliktów
istnienie. Jedynie zgoda na Niego, więcej- na Jego pierwszeństwo
w naszym życiu sprawi, że to życie ma szansę stać się (a raczej
wciąż stawać się) harmonijną całością. ,,Gdy Bóg jest na
pierwszym miejscu, wszystko inne jest na swoim miejscu '' - mówi
św. Augustyn. Jeżeli przyznamy Bogu pierwsze miejsce w naszym
życiu i pozwolimy Mu na to, aby nas oczyszczał, nasze życie
będzie się stawać coraz bardziej uporządkowane. Jeżeli na Jego
miejscu postawimy kogokolwiek lub cokolwiek innego, jeżeli
będziemy starać się budować życie wokół innej niż Bóg nadrzędnej
wartości - poniesiemy klęskę
mowa równiez o naszych lękach, depresjach, negatywnych uczuciach jakie nam towarzyszą....czym są, jak sobie z nim radzic i jak z nich wychodzić.
agnieszka78 [Usunięty]
Wysłany: 2008-09-16, 10:49
Autorzy: Elliot Aronson, Carol Tavris
Tytuł: Błądzą wszyscy (ale nie ja)
Dlaczego usprawiedliwiamy głupie poglądy, złe decyzje i szkodliwe działania?
Dlaczego ludzie uchylają się od odpowiedzialności, kiedy wszystko się wali? Skąd bierze się parada osób publicznych, które nie potrafią przyznać się do błędu? Jaka jest przyczyna niekończących się kłótni małżeńskich dotyczących tego, kto ma rację? Dlaczego widzimy obłudę u innych, ale nie u siebie? Czy wszyscy jesteśmy kłamcami? A może naprawdę wierzymy w historie, które opowiadamy?
W tej niezwykle wnikliwej i zajmującej książce znani psychologowie społeczni, Carol Tavris i Elliot Aronson, przyglądają się mechanizmom i obwodom mózgowym odpowiedzialnym za samousprawiedliwianie. Kiedy popełniamy błąd, musimy złagodzić dysonans poznawczy, który zagraża naszemu poczuciu własnej wartości. Dlatego tworzymy fikcje, które uwalniają nas od odpowiedzialności, przywracają nam przekonanie o własnej inteligencji, moralności i słuszności – przekonanie, które często każe nam brnąć coraz głębiej w działania głupie, niemoralne i błędne.
Odwołując się do wieloletnich badań, autorzy książki Błądzą wszyscy (ale nie ja) przedstawiają fascynujące wyjaśnienie zjawiska samooszukiwania – jego mechanizmów, szkodliwych skutków i sposobów, w jakie możemy się od niego uwolnić. Przewróć stronę, ale wiedz, że już nigdy nie uchylisz się od odpowiedzialności równie łatwo, jak dotąd.
(Art. o małżenstwie dot.ww zjawiska jest w aktualnych Charakterach)
m_zdjecie_7_791886687_bladza-wszyscy.jpg
Plik ściągnięto 4004 raz(y) 4,9 KB
Ida [Usunięty]
Wysłany: 2008-09-19, 22:13
Witam wszystkich odwiedzających to forum.Natknełam się na pytanie o ksiązki Josepha Murphyego,jestem na etapie czytania jednej z nich:"PRAWA UMYSŁU.MYSLI KSZTAŁTUJĄ ŻYCIE."
J.Murphy był przez 28 lat pastorem w Los Angeles,religiznawca i filozof-"obywatel świata ducha",był prekursorem i krzewicielem myślenia pozytywnego.Przedmiotem jego badań było wnetrze człowieka-umysł i duch.Napisał ponad 40 książek,a oto tytuły,które polecam do przeczytania:
~~"POTĘG PODSWIADOMOŚCI"~~
~~"MAGIA WIARY"~~
~~"MĄDROŚĆ BIBLIJNA"~~
~~"PRAWDY KTÓRE MOGĄODMIENIĆ TWOJE ŻYCIE"~~
~~"NIESKOŃCZONE ZRÓDŁO TWOJEJ MOCY.KLUCZ DO POZYTYWNEGO MYŚLENIA"~~
~~"KOSMICZNY WYMIAR TWOJEJ MOCY.POZYTYWNE MYŚLENIE W HARMONI Z
UMYSŁEM KOSMICZNEGO WYMIARU"~~
~~"POTĘGA NIESKOŃCZONEGO BOGACTWA.MYŚLI KSZTAŁTUJA ŻYCIE"~~
~~"MOC PRZYCIĄGANIA PIENIĄDZA"~~
...proszę nie zniechęcać się po przeczytaniu kilku stron,bo to nie jest łatwa lektura do zrozumienia,ja przeczytałam kazdą z nich po kilka razy i wciąż do nich wracam.Niestety samo czytanie nic tu nie da,ponieważ potrzebna jest wiara i zastosowanie tych modlitw które są w każdej ksiazce podane.
"Prawdziwa modlitwa polega bowiem na myśleniu o Bogu...";"Prawdziwą wiarą jest milcząca wiedza twojej duszy."; "Prawdziwa modlitwa nie jest głośnym dzwiękiem warg,lecz głębokim milczeniem duszy obejmującej Boże stopy....modlitwa jest komunią z zamieszkującym w nas Bogiem,Wszechmogącym Duchem."; "Bóg mysli,mówi i działa przeze mnie...nie zapominaj,że to ty sam jesteś odpowiedzialny za to,co dzieje sie w twoim umyśle!"
Niech te fragmenty przyciagna was do książek Murphyego, a gwarantuje,że zaczniecie zastanawiać się nad wieloma sprawami tego świata,a przede wszystkim nad samym sobą.
Za każdym razem kiedy jestem w dołku sięgam po któras z tych książek i otwieram nie patrząc na nią.Czytam fragment i zawsze przynosi mi on ulgę i za każdym razem odnajduję w nich coś nowego,czego poprzednim razem nie zauważyłam. Ale ostrzegam,że gdyby zastosowanie rad z tych ksiązek było proste,to wówczas nie byłoby tylu ludzi skrzywdzonych,nieszczęśliwych,wszyscy byli by bardzo bogaci!a to nie tak,bo gdy staramy myśleć pozytywnie i szczeże modlić się,to automatycznie wkradają sie nam negatywne i zaprzeczające mysli(ja to nazwałam włanczaniem się mózgu do uczuć).
Gdy poraz pierwszy czytałam POTĘGĘ PODSWIADOMOSCI nic z niej nie zrozumiałam,no może niektóre fragmenty.A to tylko dlatego tak się stało,że czytałam ją szybko"od deski do deski",a za drugim razem odbywało sie to na innej zasadzie-przeczytany rozdział lub mały fragment analizowałam i próbowałam odnaleść coś co pozwoliło by mi na rozwiazanie moich problemów.
Nie zawsze mi się to udaje,ale nie rezygnuję i wam życzę wytrwałości i silniejszej wiary,po przeczytaniu książek MURPHYEGO.
~~"KOSMICZNY WYMIAR TWOJEJ MOCY.POZYTYWNE MYŚLENIE W HARMONI Z UMYSŁEM KOSMICZNEGO WYMIARU"~~
Ida, ja bym jednak była ostrożna z takimi książkami.
Czy mamy wierzyć w Boga, czy w siły płynące z kosmosu?
"Otwierać czakry" czy Pismo Święte?
Szukać natchnienia z pozytywnego myślenia czy na Eucharystii?
Ida napisał/a:
nie zapominaj,że to ty sam jesteś odpowiedzialny za to,co dzieje sie w twoim umyśle!"
Kościół naucza: Sami z siebie nic bowiem nie możemy uczynić, ale "wszystko możemy w Tym, który nas umacnia" (Flp 4, 13).
Ida napisał/a:
Za każdym razem kiedy jestem w dołku sięgam po któras z tych książek i otwieram nie patrząc na nią.Czytam fragment i zawsze przynosi mi on ulgę i za każdym razem odnajduję w nich coś nowego,czego poprzednim razem nie zauważyłam.
Hmmm. Nie mnie oceniać czy upominać. Ale wielu radzi, żeby sięgać po Biblię i tam szukać odpowiedzi.
Proponuję zajrzeć choćby na tę stronę:
http://www.bialystok.opok.../art/newage.htm
I w ogóle poszukać trochę w internecie o zagrożeniach duchowych.
Żeby nie było, iż wypowiadam się w nieznanym mi temacie, czytałam "Potęgę podświadomości", czytywałam też innych "pozytywnych" autorów, wydawało mi się to wtedy taaakie mądre. Dziś już postrzegam inaczej. Dlatego proponuję, by nie wierzyć bezkrytycznie we wszystkie te porady zawarte w podobnych książkach.
Można stracić wiarę w Boga a uwierzyć we wlasną moc i siły płynące z kosmosu.
Ida [Usunięty]
Wysłany: 2008-09-20, 21:28
W zupełności masz rację!Nasza wiara powinna opierać się na Piśmie Świętym,a nie na horoskopach,czy kartach TAROTA.Ale czyż kosmosu,gwiazd,planet,Ziemi i wszystkiego co na niej istnieje włącznie z nami ludzmi-nie stworzył Pan Bóg?!
Czy ty czytałas inne tytuły tego autora?Z tego co piszesz,to raczej nie,w takim razie polecam.Czyń to powoli i ze zrozumieniem,a dostrzeżesz,że artykuły są oparte na Biblii,tylko,że kazdy z nas inaczej interpretuje to co jest w niej napisane.
W każdym człowieku jest Bóg;w tobie i mnie również,on nam podpowiada co mamy czynić(a przecież mówimy,że to intuicja).Uśmiechasz się do innych-dlaczego to robisz?-bo widzę wnich Boga-odpowiadają równie szczerym uśmiechem!
To między innymi przekazuje w swoich książkach MURPHY.
POZDROWIENIA.
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2008-09-21, 17:20
Ida............. te ksiażki mi pachną dobrze New Ege.Oparte na Bibli.......... interpretowanie Biblii..........Ida,za chwile napiszesz o wpływie planet,gwiazd i kosmosu na Twoje życie???
Wiesz.......sekty też interpretują Biblię,a są sektami.
Posłuchaj Roberta Tekieli co on ma do powiedzienia na temat "Potęgi podświadomości".
Ida,poraniony człowiek jest dobrą pożywką dla wszelkiej maści New Ege.
A Ty nie jesteś poraniona??
Ida [Usunięty]
Wysłany: 2008-09-22, 20:25
Nałóg,ostro pogrywasz,ale rozumię to.Jeżeli chodzi o książki to jestem przysłowiowym "molem",czytam różną literaturę,bo jestem wszystkiego ciekawa.Nie popadłam jeszcze w uwielbienie nad dziełami Murphyego,tylko że to dla mnie nowość i nawet nasz proboszcz przeczytał kilka jego książek(nie miał zbyt wiele czasu na długie rozmowy,więc krótko podsumował),stwierdził,że coś w tym jest bo tak wiele zależy od naszych myśli i decyzji.
Jesli chcesz poczuć smak a nie tylko zapach,to proponuję ci książke ARMANDO FAVAZZA "Religia i psychologia." To dopiero jest kontrowersyjna lektura"...tchórze nie muszą brać do reki tej doskonale napisanej książki.Wezmą ją ludzie wystarczająco odważni,by badać naturę swego zwiąsku-lub jego brak-z Bogiem religią."(cytat profesor Ezry Griffith)
"Tekst BIBLII jest skomplikowany nie tylko pod względem doktrynalnym,lecz także jeśli chodzi o występujące w niej zalecenia dotyczące zachowania.W tej zajmującej książce Armando Favazza,światowej sławy psychiatra specjalizujący się w problematyce kulturowej,stawia wiele interesujących pytań i badawpływ BIBLII na zachowanie ludzi-od okresu stopniowego powstawania tej świętej księgi przed tysiącami lat po czasy obecne".
Jak przeczytasz,to napisz co TY o tych lekturach sądzisz?
Ja obecnie jestem na etapie przerabiania książki trochę innego autora:John M.Haffert "ŚWIADKOWIE CUDU SŁOŃCA". Wzruszający zbiór wypowiedzi ludzi,którzy przeżyli objawienie w Fatimie.
"...chciałbym pogratulować panu tej książki,wyróżniającej się niewątpliwie na tle wielu innych publikacji na temat Fatimy.Jestem przekonany,że wiele dusz odnajdzie w niej światło wiedzy,której szukają".(cytat:ks.Joao Pereira Venancio;biskup Leirii).
Miło,że mam z kim porozmawiać na temat przeczytanych książek;tak szczerze i czasami ostro ale przecież na tym polega dyskusja!Mój mąz czyta tylko czasopisma wędkarskie(i to tylko niektóre artykuły),ksiązki są dla niego "za grube i głupie".
Jeśli znajde i przeczytam jakąś kontrowersyjną książke,to napiszę na tym forum.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum