[Lila]

Witajcie Kochani,

Od jakiegos czasu bylam biernym uczestnikiem tego forum ale obecnie postanowilam sie uaktywnic poniewaz potrzebuje Waszej pomocy

Jestem w trakcie sprawy rozwodowej spowodowanej zdrada meza. Po 2.5 roku malzenstwa maz zdradzil mnie podczas podrozy sluzbowej z kobieta, ktorej prawie nie zna. W czasie tygodniowego romansu poczeli dziecko i maz pod naciskiem tej kobiety natychmiast wniosl pozew o rozwod.

Twierdzi, ze tej kobiety nie kocha, ale dla dobra dziecka bedzie probowal zbudowac z nia zwiazek. Na jego nieszczescie ta kobieta nie chce z nim zadnych zwiazkow, ona chce tylko dziecko i jego pomoc finansowa!

Moj maz wie, ze zrobil zle, ze zachowal sie jak ostatni kretyn i wiele razy skruszony prosil o przebaczenie i kontynuowanie naszego malzenstwa. Twierdzi, ze mnie kocha, ze jestem jedyna kobieta w jego zyciu, a zdradzil mnie w zlosci po ostatniej powaznej klotni.

Ja jestem rozdarta wewnetrzenie. Jestem zalamana tym co zrobil, stracilam do niego zaufanie bo tak boli to, ze dal innej kobiecie tak wiele z siebie (my jakis czas temu staralismy sie o dziecko ale bezskutecznie). Z drugiej strony wciaz go kocham i chcialabym aby bylo jak kiedys ale nie wiem czy warto cos jeszcze z naszego zwiazku ratowac.

Poprosze o jakis komentarz...czy ktos byl w podobnej sytuacji?

Witajcie Kochani,

Od jakiegos czasu bylam biernym uczestnikiem tego forum ale obecnie postanowilam sie uaktywnic poniewaz potrzebuje Waszej pomocy

Jestem w trakcie sprawy rozwodowej spowodowanej zdrada meza. Po 2.5 roku malzenstwa maz zdradzil mnie podczas podrozy sluzbowej z kobieta, ktorej prawie nie zna. W czasie tygodniowego romansu poczeli dziecko i maz pod naciskiem tej kobiety natychmiast wniosl pozew o rozwod.

Twierdzi, ze tej kobiety nie kocha, ale dla dobra dziecka bedzie probowal zbudowac z nia zwiazek. Na jego nieszczescie ta kobieta nie chce z nim zadnych zwiazkow, ona chce tylko dziecko i jego pomoc finansowa!

Moj maz wie, ze zrobil zle, ze zachowal sie jak ostatni kretyn i wiele razy skruszony prosil o przebaczenie i kontynuowanie naszego malzenstwa. Twierdzi, ze mnie kocha, ze jestem jedyna kobieta w jego zyciu, a zdradzil mnie w zlosci po ostatniej powaznej klotni.

Ja jestem rozdarta wewnetrzenie. Jestem zalamana tym co zrobil, stracilam do niego zaufanie bo tak boli to, ze dal innej kobiecie tak wiele z siebie (my jakis czas temu staralismy sie o dziecko ale bezskutecznie). Z drugiej strony wciaz go kocham i chcialabym aby bylo jak kiedys ale nie wiem czy warto cos jeszcze z naszego zwiazku ratowac.

Poprosze o jakis komentarz...czy ktos byl w podobnej sytuacji?

[wabona]

Oj, to chyba coś nowego na forum. O ile wiem, nikt z nas nie jest w podobnej sytuacji, co nie znaczy, że nie będzie. Mój mąż odszedł do młodej dziewczyny i właściwie wszystko może im się przydarzyć...Dziecko również. Tylko, że on zdecydował się być z nią na zawsze...
Próbuję wczuć się w Twoją sytuację. Pewnie byłabym zła. Ale, prawdę mówiąc, bym chyba wybaczyła.
Znam podobną sytuację "z podwórka". Tez poczęło się dziecko. Lata temu to było. Mąż jednak powrócił do żony. Oni wcześniej też mieli dziecko. Teraz żyją zgodnie. Kochanka na zawsze pozostała taką spod latarni, a żonę każdy podziwia, że przebaczyła, że znów przyjęła. Nie tylko męża, ale i to dziecko. Bo on - to chłopiec - chyba więcej czasu spędza teraz z ojcem i jego żoną, niż z własną matką. Żona - cóż - przeżyła to bardzo, ale zachowała spokój, cierpiała w ukryciu. Skończyło się więc dobrze - prawie jak w bajce.
Wypisz sobie plusy i minusy - według mnie pewnie plusów będzie więcej - oczywiście za tym, byście pozostali ze sobą. Kochasz go, a miłość=przebaczenie.
Małżeństwo Twoje - pobłogosławione przez Boga - na dobre i złe dni - teraz przechodzi próbę. To od Ciebie teraz zależy, czy przetrwa. I od męża - od jego pomocy Tobie w tym przetrwaniu, byciu z Tobą. Teraz zdacie egzamin ze swej miłości.
Takie jest moje zdanie - a decyzja należy do Ciebie....

Oj, to chyba coś nowego na forum. O ile wiem, nikt z nas nie jest w podobnej sytuacji, co nie znaczy, że nie będzie. Mój mąż odszedł do młodej dziewczyny i właściwie wszystko może im się przydarzyć...Dziecko również. Tylko, że on zdecydował się być z nią na zawsze...
Próbuję wczuć się w Twoją sytuację. Pewnie byłabym zła. Ale, prawdę mówiąc, bym chyba wybaczyła.
Znam podobną sytuację "z podwórka". Tez poczęło się dziecko. Lata temu to było. Mąż jednak powrócił do żony. Oni wcześniej też mieli dziecko. Teraz żyją zgodnie. Kochanka na zawsze pozostała taką spod latarni, a żonę każdy podziwia, że przebaczyła, że znów przyjęła. Nie tylko męża, ale i to dziecko. Bo on - to chłopiec - chyba więcej czasu spędza teraz z ojcem i jego żoną, niż z własną matką. Żona - cóż - przeżyła to bardzo, ale zachowała spokój, cierpiała w ukryciu. Skończyło się więc dobrze - prawie jak w bajce.
Wypisz sobie plusy i minusy - według mnie pewnie plusów będzie więcej - oczywiście za tym, byście pozostali ze sobą. Kochasz go, a miłość=przebaczenie.
Małżeństwo Twoje - pobłogosławione przez Boga - na dobre i złe dni - teraz przechodzi próbę. To od Ciebie teraz zależy, czy przetrwa. I od męża - od jego pomocy Tobie w tym przetrwaniu, byciu z Tobą. Teraz zdacie egzamin ze swej miłości.
Takie jest moje zdanie - a decyzja należy do Ciebie....

[Mateusz]

Cóż... Wanboma ma rację...
Sytuacja nie jest godna pozazdroszczenia, ale to jednak Wy jesteście związani sakramentem!
Jeżeli uznasz za słuszne, by nadal z nim być i mu wybaczyć, to będzie to zapewne bardzo trudna decyzja.

Cóż... Wanboma ma rację...
Sytuacja nie jest godna pozazdroszczenia, ale to jednak Wy jesteście związani sakramentem!
Jeżeli uznasz za słuszne, by nadal z nim być i mu wybaczyć, to będzie to zapewne bardzo trudna decyzja.

[zuza]

Można, można- tylko dużo to kosztuje. No i jak się kocha- bo to jest ten motor i napęd do wybaczania.
Ale nikt nie wie jak to ciężko.
Ja mam wysoce rozwiniętą wyobraźnię- a też mi trudno sobie wyobrazić- metodę wybaczania.
Ale mozna.

Można, można- tylko dużo to kosztuje. No i jak się kocha- bo to jest ten motor i napęd do wybaczania.
Ale nikt nie wie jak to ciężko.
Ja mam wysoce rozwiniętą wyobraźnię- a też mi trudno sobie wyobrazić- metodę wybaczania.
Ale mozna.

[wabona]

Lila, tylko nie rozumiem, dlaczego ona chciała rozwodu, skoro nie chce z nim być?

Lila, tylko nie rozumiem, dlaczego ona chciała rozwodu, skoro nie chce z nim być?

[Andrzej]

Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia... (Flp 4, 13)
A co mogę?. Co Bóg chciałby, żebym w podobnej do Twojej Lila sytuacji zrobił, albo nie zrobił? No więc, powiem Ci co ja zrobiłem - a mamy trochę podobną sytuację.

Po pierwsze, kiedy moja sakramentalna małżonka wystąpiła do sądu o rozwód, nie wyraziłem zgody na zło, czyli rozwód. Czy to było miłe Bogu świadectwo? Na pewno tak, gdyż On nie chce byśmy zło złem zwalczali. Czy mąż, który w sercu kocha żonę mógłby się zachować inaczej? Ślubowałem żonie i Bogu, że jej nie opuszczę w każdej sytuacji. Dlatego się nie zgodziłem.

Po drugie, kiedy w nowym niesakramentalnym związku małżonki pojawiło się dziecko, powiedziałem żonie, że w niczym ten fakt nie zmienia mojej miłości do niej, że będę do końca żył w nadziei (umacnianej łaską sakramentu), że powróci do mnie sama albo z dzieckiem, które przyjmę i pokocham jak własne.

Po trzecie, kochając żonę i Boga, mam świadomość, że dzięki takim wyborom Bóg mi błogosławi w moich staraniach odzyskania żony - jak to pisze Eldredge w "Dzikim sercu..." - uratowania Pięknej ( http://www.sychar.alleluj...er=29746#ksiega ).

Na stronie głównej wspólnoty jest piękny komentarz do mojej i żony sytuacji ks. Piotra Pawlukiewicza - http://kamelina.strefa.pl...o%20dziecka.mp3
Strona "Miłość jest trudna" - http://www.sychar.alleluj...er=20681#ksiega

"Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia" - (Flp 4, 13)
Dla Boga nie ma nic niemożliwego, co zgodne jest z Jego nauczaniem. Wszystko może być naprawione z Jego głównym udziałem, ale warunkiem koniecznym jest z naszej strony - aktywna WIARA.

Co to jest aktywna WIARA?

[wabona]

Andrzej, czy Wy jesteście po rozwodzie? Czy sprzeciw współmałżonka coś daje?

Andrzej, czy Wy jesteście po rozwodzie? Czy sprzeciw współmałżonka coś daje?

[Andrzej]

Niezgoda na rozwód jest moją deklaracja wiary i moralnym prawem. Jest jeszcze czymś ważniejszym: niezgadzając się na zło otwieram swoje serce na działanie Bożych łask.

Czy rozwód jest ZŁEM?
Czy może się Bogu podobać niedotrzymanie przysięgi małżeńskiej?
Czy przysięga małżeńska zawiera jakąkolwiek klauzulę zwalniającą z jej obowiązywania?
Czy wiarołomstwem jest występowanie o rozwód albo zgoda na rozwód.
Czy rozwód jest zgorszeniem?
Czy zgoda na rozwód jest gorsząca?
Ilu małżeństwom pomogę rozpaść się w wyniku mojej zgody na rozwód?
Czy zgoda na zło jest złem?

Dla mnie, dla Boga i wszystkich, którzy Jemu wierzą moje małżeństwo zerwane jednostronnie przez małżonkę - trwa! Bóg nas zawsze (i każde sakramentalne małżeństwo w każdym czasie i okolicznościach) widzi razem. I razem weźmie nas w przyszłym świecie na dywanik.

[wabona]

Podziwiam Cię Andrzej, Twoją wytrwałość, Twoją wiarę, siłę. Nie wiem, czy ja będę w stanie tak trwać. Mam nadzieję, że tak, że Bóg mi pomoże, ale nie wiem, czy dam radę...

Podziwiam Cię Andrzej, Twoją wytrwałość, Twoją wiarę, siłę. Nie wiem, czy ja będę w stanie tak trwać. Mam nadzieję, że tak, że Bóg mi pomoże, ale nie wiem, czy dam radę...

[Elżbieta]

Rzeczywiście, świadectwo w i a r y Andrzeja jest budujące dla tych, którzy są w podobnej lub takiej samej sytuacji.
Jednak zacytuję słowa w i e r z ą c e j kobiety, która jest w separacji 10 lat i ostatnio zatęskniła za bliskością (obecnością) mężczyzny w swoim życiu: "Kościół będzie musiał coś z tym zrobić, świat teraz jest inny, zmienia się".

Pominę to, że Pan Bóg jest niereformowalny i jest ten sam teraz i zawsze... ale to jej zdanie odebrałam jako samotność, ból i desperację (znając jej w i a r ę w Boga).
Zrobiło mi się smutno. Jej 10 lat wierności mężowi w swojej separacji jednak było, a teraz co czuje? Stracone lata, smutek? Nie wiem, nie pytam.

Rzeczywiście, świadectwo w i a r y Andrzeja jest budujące dla tych, którzy są w podobnej lub takiej samej sytuacji.
Jednak zacytuję słowa w i e r z ą c e j kobiety, która jest w separacji 10 lat i ostatnio zatęskniła za bliskością (obecnością) mężczyzny w swoim życiu: "Kościół będzie musiał coś z tym zrobić, świat teraz jest inny, zmienia się".

Pominę to, że Pan Bóg jest niereformowalny i jest ten sam teraz i zawsze... ale to jej zdanie odebrałam jako samotność, ból i desperację (znając jej w i a r ę w Boga).
Zrobiło mi się smutno. Jej 10 lat wierności mężowi w swojej separacji jednak było, a teraz co czuje? Stracone lata, smutek? Nie wiem, nie pytam.

[elzd1]

Z tym wspólnym wezwaniem na dywanik to bym nie była taka pewna. Każdy z nas odpowiada za swoje czyny, TAM nie idzie się parami tylko samotnie. Tam nie będzie małżeństwa, będziesz Ty, Twoja żona, ja, mój mąż, ale każde ODDZIELNIE.

pozdrawiam

Z tym wspólnym wezwaniem na dywanik to bym nie była taka pewna. Każdy z nas odpowiada za swoje czyny, TAM nie idzie się parami tylko samotnie. Tam nie będzie małżeństwa, będziesz Ty, Twoja żona, ja, mój mąż, ale każde ODDZIELNIE.

pozdrawiam

[rot]

Andrzej - skąd w Tobie ta siła... ja zaczynam już rezygnować... jestem przerażony, chyba nawet zaczynam się załamywać. Jak być tak silnym ??

Andrzej - skąd w Tobie ta siła... ja zaczynam już rezygnować... jestem przerażony, chyba nawet zaczynam się załamywać. Jak być tak silnym ??

[Elżbieta]

Andrzeju, tak mi przyszło do głowy, a może Twoja żona nie chce wrócić do Ciebie, bo też myśli TAK, JAK ta w i e r z ą c a kobieta z mojego postu wyżej...
"czeka i ma nadzieję na to, że Kościół zmieni swoje podejście do związków niesakramentalnych,
bo i tak będzie musiał to zrobić"...


Chodzi mi tylko o jej myślenie.
Boże myślenie jest inne. Takie jak piszesz.
A Sakramentów jest siedem.

Andrzeju, tak mi przyszło do głowy, a może Twoja żona nie chce wrócić do Ciebie, bo też myśli TAK, JAK ta w i e r z ą c a kobieta z mojego postu wyżej...
"czeka i ma nadzieję na to, że Kościół zmieni swoje podejście do związków niesakramentalnych,
bo i tak będzie musiał to zrobić"...


Chodzi mi tylko o jej myślenie.
Boże myślenie jest inne. Takie jak piszesz.
A Sakramentów jest siedem.

[_zosia_]

Ja widze to zupelnie inaczej. tez poczatkowo myslam, ze trzbea trwac mimo wszystko i modlic sie , bo wiara czyni cuda. Owszem czyni, ale to nie hipermarket, ze prosimy o powrot zony wiec magicznie zona powraca. Owa zona badz maz maja wolna wole i moga, ale nie musza wrocic.
Slowa przeora Dominikanow:"ludzie czesto w imie zle pojetego chrzescijanstwa tkwia w zwiazkach, ktore czynia, ze sa nieszczesliwymi ludzmi,a my mamy BYC szczesliwi." Owszem nalezy walczyc, robic co sie da, ale w pewnym momencie trzeba oglosic bezsilnosc. Ja jestem wlasnie na tym etapie, wyprowadzilam sie od meza i byla to jedna ze sluszniejszych decyzji jakie do tej pory podjelam. Czekalam na alimenty i inne sprawy, niestety nie doczekalam sie, wiec bede musiala to zalatwiac sadownie, a tez moglabym usiasc i modlic sie i czekac, az maz otworzy oczy i zaplaci te alimenty. Czy taka postawa nie bylaby infantylna? Nalezy sie modlic, ufac, wierzyc, oddac sprawy Bogu, ale jednoczesnie "wypuscic" to magiczne myslenie. Modle sie, wiec bedzie tak jak chce, bo tak naprawde do tego to zmierza. Tak to widze na dzien dzisiejszy.
Pozdrawiam

Ja widze to zupelnie inaczej. tez poczatkowo myslam, ze trzbea trwac mimo wszystko i modlic sie , bo wiara czyni cuda. Owszem czyni, ale to nie hipermarket, ze prosimy o powrot zony wiec magicznie zona powraca. Owa zona badz maz maja wolna wole i moga, ale nie musza wrocic.
Slowa przeora Dominikanow:"ludzie czesto w imie zle pojetego chrzescijanstwa tkwia w zwiazkach, ktore czynia, ze sa nieszczesliwymi ludzmi,a my mamy BYC szczesliwi." Owszem nalezy walczyc, robic co sie da, ale w pewnym momencie trzeba oglosic bezsilnosc. Ja jestem wlasnie na tym etapie, wyprowadzilam sie od meza i byla to jedna ze sluszniejszych decyzji jakie do tej pory podjelam. Czekalam na alimenty i inne sprawy, niestety nie doczekalam sie, wiec bede musiala to zalatwiac sadownie, a tez moglabym usiasc i modlic sie i czekac, az maz otworzy oczy i zaplaci te alimenty. Czy taka postawa nie bylaby infantylna? Nalezy sie modlic, ufac, wierzyc, oddac sprawy Bogu, ale jednoczesnie "wypuscic" to magiczne myslenie. Modle sie, wiec bedzie tak jak chce, bo tak naprawde do tego to zmierza. Tak to widze na dzien dzisiejszy.
Pozdrawiam

[wabona]

Zosiu ja bym nie nazwała tego ogłoszeniem bezsilności. Wydaje mi się, że to, co teraz robisz ujawnia właśnie Twoją siłę.

Zosiu ja bym nie nazwała tego ogłoszeniem bezsilności. Wydaje mi się, że to, co teraz robisz ujawnia właśnie Twoją siłę.