[zuza]

No to chyba tak zacznę bo " rozmawianie" idzie mi stanowczo lepiej. I przyznam że na taki pomysł nie wpadłam.

No to chyba tak zacznę bo " rozmawianie" idzie mi stanowczo lepiej. I przyznam że na taki pomysł nie wpadłam.

[kasia]

Dziewczęta, mnie się wydaje, że jeśli zagniotłyście już ciasto, dodając odpowiednie składniki, wsadziwszy je do pieca musicie teraz CZEKAĆ. Niech Duch Świety (termoobieg) działa. Chcecie otwierać drzwiczki i zaglądać, dotykać czy już. Nie róbcie tego, bo wyjdzie co najwyżej zakalec. Dajcie czas, co najwyżej przez szybkę zajrzyjcie - przekonacie się, że jeszcze nie. W trakcie procesu rośnięcia, pieczenia ciasta zajmijcie się czyś innym. Zobaczycie, zapach w pewnym momencie będzie informacją, że już blisko..♥

Dziewczęta, mnie się wydaje, że jeśli zagniotłyście już ciasto, dodając odpowiednie składniki, wsadziwszy je do pieca musicie teraz CZEKAĆ. Niech Duch Świety (termoobieg) działa. Chcecie otwierać drzwiczki i zaglądać, dotykać czy już. Nie róbcie tego, bo wyjdzie co najwyżej zakalec. Dajcie czas, co najwyżej przez szybkę zajrzyjcie - przekonacie się, że jeszcze nie. W trakcie procesu rośnięcia, pieczenia ciasta zajmijcie się czyś innym. Zobaczycie, zapach w pewnym momencie będzie informacją, że już blisko..♥

[Anula]

Kasiu , jak Ty to pięknie porównałaś . Masz rację . Nie można przyspieszać bo ciasto się nie uda . Tylko ja jestem czasem jak to dziecko, czekające na ciasto , które już nie moze wytrzymać . Moją chyba największa wadą jest brak cierpliwości . Próbuję z tym walczyć .

Kasiu , jak Ty to pięknie porównałaś . Masz rację . Nie można przyspieszać bo ciasto się nie uda . Tylko ja jestem czasem jak to dziecko, czekające na ciasto , które już nie moze wytrzymać . Moją chyba największa wadą jest brak cierpliwości . Próbuję z tym walczyć .

[zuza]

Moje "Ciasto" załatwiało dzisiaj badania dziecka. Właściwie jest to póki co zbiór produktów na ciasto. Brak jeszcze proszku do pieczenia. Trzeba skądś zdobyć.
Ogólnie to- marazm, stagnacja i cisza. Cierpliwość jest teraz najważniejsza bo pozornie nic nowego się nie dzieje.

Moje "Ciasto" załatwiało dzisiaj badania dziecka. Właściwie jest to póki co zbiór produktów na ciasto. Brak jeszcze proszku do pieczenia. Trzeba skądś zdobyć.
Ogólnie to- marazm, stagnacja i cisza. Cierpliwość jest teraz najważniejsza bo pozornie nic nowego się nie dzieje.

[Anula]

Zuza, pamiętaj , że czasem zaczyn do ciasta musi stać kilka tygodni żeby ciacho się udało . Na przykład piernik . Więc może akurat tego proszku nie potrzeba . Sam w sobie wyrobi brakujące składniki żeby dobrze wyrosnąć .

Zuza, pamiętaj , że czasem zaczyn do ciasta musi stać kilka tygodni żeby ciacho się udało . Na przykład piernik . Więc może akurat tego proszku nie potrzeba . Sam w sobie wyrobi brakujące składniki żeby dobrze wyrosnąć .

[zuza]

No ,
Zrobię sobie piernika.

No ,
Zrobię sobie piernika.

[zuza]

To jakaś plaga czy co,
Wyszłam tylko do sklepu a po drodze spotkałam znajomą która rozwodzi się z mężem, a jednoczesnie drugą ratuje bo tamta jest w kryzysie. Czy to coś w powietrzu czy taki wiek ( po 40-tce) . # rodziny z tej samej ulicy- i buch. Jakaś fatalna ta moja ulica.
Ta na początku kryzysu płacze , rozpacza i błaga. Długa droga przed nią. pZnajoma pytała czy daję radę i jak to robię- a bo ja wiem- muszę i tyle. Przygnębiające ale zdałam sobie sprawę że zrozumieć taką sytuację mogą tylko ci co przezyli takie atrakcje. I chyba dlatego nie pozwalam mojej rodzinie na zgłębianie tego tematu w rozmowach. I tak im ciężko. A z teściową mimo że kochana kobieta też ostatnio rozmowa się nie klei.
I cały czas zastanawiam się że jednak można nie płakać. Prawdą jest że czas pomaga.

To jakaś plaga czy co,
Wyszłam tylko do sklepu a po drodze spotkałam znajomą która rozwodzi się z mężem, a jednoczesnie drugą ratuje bo tamta jest w kryzysie. Czy to coś w powietrzu czy taki wiek ( po 40-tce) . # rodziny z tej samej ulicy- i buch. Jakaś fatalna ta moja ulica.
Ta na początku kryzysu płacze , rozpacza i błaga. Długa droga przed nią. pZnajoma pytała czy daję radę i jak to robię- a bo ja wiem- muszę i tyle. Przygnębiające ale zdałam sobie sprawę że zrozumieć taką sytuację mogą tylko ci co przezyli takie atrakcje. I chyba dlatego nie pozwalam mojej rodzinie na zgłębianie tego tematu w rozmowach. I tak im ciężko. A z teściową mimo że kochana kobieta też ostatnio rozmowa się nie klei.
I cały czas zastanawiam się że jednak można nie płakać. Prawdą jest że czas pomaga.

[Mateusz]

Wydaje mi się, że słuchanie od innych osób o problemach, które osobiście nas nie dotyczą po prostu nie trafia tak mocno do nas. Słuchamy, niby rozumiemy, ale przecież nie byliśmy w takiej sytuacji i tak naprawdę nie wiemy, co ta druga osoba przeżywa. Dopiero, kiedy sami coś przeżyjemy zaczyna do nas trafiać słuchanie o podobnych problemach. Wtedy odzywają się gdzieś w nas stare, nie do końca zagojne, rany. Ja też do tej pory słuchałem o problemach małżeńskich kumpli, ale "puszczałem to gdzieś mimo uszu". Teraz, kiedy sam to przeżywam zaczynam składać te wszystkie historie w całość, szukam podobieństw, także w historich na tym forum...

Wydaje mi się, że słuchanie od innych osób o problemach, które osobiście nas nie dotyczą po prostu nie trafia tak mocno do nas. Słuchamy, niby rozumiemy, ale przecież nie byliśmy w takiej sytuacji i tak naprawdę nie wiemy, co ta druga osoba przeżywa. Dopiero, kiedy sami coś przeżyjemy zaczyna do nas trafiać słuchanie o podobnych problemach. Wtedy odzywają się gdzieś w nas stare, nie do końca zagojne, rany. Ja też do tej pory słuchałem o problemach małżeńskich kumpli, ale "puszczałem to gdzieś mimo uszu". Teraz, kiedy sam to przeżywam zaczynam składać te wszystkie historie w całość, szukam podobieństw, także w historich na tym forum...

[zuza]

Mateuszu,
Ja nie szukam podobieństw- i może to jest dziwne. W pierwszym odruchu pocieszam jak potrafię- a już trochę ( po sobie) wiem jak można to zrobić żeby nie zaszkodzić a trochę poluzować okowy. W drugim stać mnie było na szczerą odpowiedź- czy nadal kocham męża i czy nadal chcę coby powrócił na lono rodziny. Dwa razy tak. Ale mam pewne warunki które musi spełnić bo jak nie to drastycznie wzrośnie prawdopodobieństwo że przeżyję powtórkę z rozrywki. A ponieważ wiem co to było to staram się ochronić maksymalnie jak potrafię. To jest tylko teoria- bo on tkwi w jaskini. Ale już tak sobie pomyślałam dawno i on o tym wie. Być może przesadziłam- przyjazdne gesty czasami wykonuję ale z tego warunku nie mogę zrezygnować. Mąż wie że kocham, czekam itd....
Ale jednego nie wie- właśnie dziś pękło kolejne tabu- przed chwilą córka powiedziała że przyzwyczaiła się że go nie ma. I czuła się dziwnie jak był w Święta. Zdębiałam.
Mam teraz temat do przemyślenia- mówić mu czy nie ( zakładając że znajdę okazję) a uwierz mi że zawsze muszę dość długo szukać. Powiedziała nawet - że widać mu nie zależy ale wie że kocha. Biedna- jest jeszcze mała na tyle żeby wierzyć w słowa bezinteresownie a nie rozliczać z ich wykonania. I od kilku dni prawi mi komplementy. Chyba spojrzała na mnie innym okiem. To nie jest jej ucieczka- zapewniam, może teraz mamy więcej czasu dla siebie- tylko dla siebie. Ona wie że ją kocham najbardziej z córek( tak się śmiejemy bo mam jedną)I chwali mnie za poczucie humoru- fakt mam je nadal. Specyficzne bo zaprawione autoironią. a może to wpływ koleżanek które często bywają w domu. Cóż w moim domu też było pełno koleżanek i kolegów. I tego ją uczę.
I tak to wygląda. A mały kosmita ( syn) nie ogarnia tematu- ma swoje bogate życie wewnętrzne i sto pięć spraw do załatwieia w jednej chwili. I dobrze. No z nim to już wogóle nie można rozmawiać o poważnych sprawach.
I tak to jest. Przestałam "lubieć" smsy. Mam bardzo złe doświadczenia. Chyba poproszę o przejście na telefony. Zobaczę co zrobi- i uwierz nie jest to złośliwość. Ja już nienawidzę otrzymywania smsów.

Mateuszu,
Ja nie szukam podobieństw- i może to jest dziwne. W pierwszym odruchu pocieszam jak potrafię- a już trochę ( po sobie) wiem jak można to zrobić żeby nie zaszkodzić a trochę poluzować okowy. W drugim stać mnie było na szczerą odpowiedź- czy nadal kocham męża i czy nadal chcę coby powrócił na lono rodziny. Dwa razy tak. Ale mam pewne warunki które musi spełnić bo jak nie to drastycznie wzrośnie prawdopodobieństwo że przeżyję powtórkę z rozrywki. A ponieważ wiem co to było to staram się ochronić maksymalnie jak potrafię. To jest tylko teoria- bo on tkwi w jaskini. Ale już tak sobie pomyślałam dawno i on o tym wie. Być może przesadziłam- przyjazdne gesty czasami wykonuję ale z tego warunku nie mogę zrezygnować. Mąż wie że kocham, czekam itd....
Ale jednego nie wie- właśnie dziś pękło kolejne tabu- przed chwilą córka powiedziała że przyzwyczaiła się że go nie ma. I czuła się dziwnie jak był w Święta. Zdębiałam.
Mam teraz temat do przemyślenia- mówić mu czy nie ( zakładając że znajdę okazję) a uwierz mi że zawsze muszę dość długo szukać. Powiedziała nawet - że widać mu nie zależy ale wie że kocha. Biedna- jest jeszcze mała na tyle żeby wierzyć w słowa bezinteresownie a nie rozliczać z ich wykonania. I od kilku dni prawi mi komplementy. Chyba spojrzała na mnie innym okiem. To nie jest jej ucieczka- zapewniam, może teraz mamy więcej czasu dla siebie- tylko dla siebie. Ona wie że ją kocham najbardziej z córek( tak się śmiejemy bo mam jedną)I chwali mnie za poczucie humoru- fakt mam je nadal. Specyficzne bo zaprawione autoironią. a może to wpływ koleżanek które często bywają w domu. Cóż w moim domu też było pełno koleżanek i kolegów. I tego ją uczę.
I tak to wygląda. A mały kosmita ( syn) nie ogarnia tematu- ma swoje bogate życie wewnętrzne i sto pięć spraw do załatwieia w jednej chwili. I dobrze. No z nim to już wogóle nie można rozmawiać o poważnych sprawach.
I tak to jest. Przestałam "lubieć" smsy. Mam bardzo złe doświadczenia. Chyba poproszę o przejście na telefony. Zobaczę co zrobi- i uwierz nie jest to złośliwość. Ja już nienawidzę otrzymywania smsów.

[zuza]

Ciężka była ta sobota. Dziś niedziela- też ciężka bo mam coś zorganizować. Ale z tym poradzę.Po raczej kiepskiej nocy dochodzę do wniosku że mój mąż nadal ma w sercu "koleżankę" nie zaś mnie. To bolesna wiadomośc bo własnie upływa kilka miesięcy separcji emcjonalnej i 3 fizycznej a nadal jesteśmy w punkcie wyjścia. Wydaje się nawet że to się umocniło z jego strony. Ja mam negatywną opinię o tej kobiecie. Mam prawo bo zachęciła go swoimi smsami. On całą energie kieruje tylko i wyłącznie ku temu aby zmienić moją o niej opinię. Wszystko inne- nie ma. Powiedział nawet jak pisałam wcześnie- że to moja wina bo się dowiedziałam.
Kiedyś gdy ktoś bardziej lub mniej atakował mnie, nawet wyraził tylko niepochlebną opinię o mnie to on jak lew ruszał do boju w mojej obropnie. Z miłości jak mniemam.
Teraz jak lew rusza w obronie jej dobrej opinii atakując mnie. To jakiś amok. Wczoraj zobaczyłam na własne oczy to co tu pisaliśmy- amok i absolutny brak zdolności analizy sytuacji. Ba- rozpoczyna się zmiana rzeczywistości w stylu- to ja ją zachęcałem. Dlaczego wybaczasz mnie w winy szukasz w innych ( to taki zarzut).No i złość- że pamiętami te kilka zdań- bo [przecież on nie przywiązuje uwagi do takich spraw. itd.
To jest chyba typowe zachowanie.Oznacza że nadal tki w okowach tego czegoś/kogoś.
Teraż chyba nic z tym nie zrobię. Powiedziałam wię że ja pasuję a ty rób co chcesz.
Odwieszę się na zupełnie inną półkę.
Chyba nawet ucieknę do swojej jaskini. To będzie najzdrowsze dla mnie.

Ciężka była ta sobota. Dziś niedziela- też ciężka bo mam coś zorganizować. Ale z tym poradzę.Po raczej kiepskiej nocy dochodzę do wniosku że mój mąż nadal ma w sercu "koleżankę" nie zaś mnie. To bolesna wiadomośc bo własnie upływa kilka miesięcy separcji emcjonalnej i 3 fizycznej a nadal jesteśmy w punkcie wyjścia. Wydaje się nawet że to się umocniło z jego strony. Ja mam negatywną opinię o tej kobiecie. Mam prawo bo zachęciła go swoimi smsami. On całą energie kieruje tylko i wyłącznie ku temu aby zmienić moją o niej opinię. Wszystko inne- nie ma. Powiedział nawet jak pisałam wcześnie- że to moja wina bo się dowiedziałam.
Kiedyś gdy ktoś bardziej lub mniej atakował mnie, nawet wyraził tylko niepochlebną opinię o mnie to on jak lew ruszał do boju w mojej obropnie. Z miłości jak mniemam.
Teraz jak lew rusza w obronie jej dobrej opinii atakując mnie. To jakiś amok. Wczoraj zobaczyłam na własne oczy to co tu pisaliśmy- amok i absolutny brak zdolności analizy sytuacji. Ba- rozpoczyna się zmiana rzeczywistości w stylu- to ja ją zachęcałem. Dlaczego wybaczasz mnie w winy szukasz w innych ( to taki zarzut).No i złość- że pamiętami te kilka zdań- bo [przecież on nie przywiązuje uwagi do takich spraw. itd.
To jest chyba typowe zachowanie.Oznacza że nadal tki w okowach tego czegoś/kogoś.
Teraż chyba nic z tym nie zrobię. Powiedziałam wię że ja pasuję a ty rób co chcesz.
Odwieszę się na zupełnie inną półkę.
Chyba nawet ucieknę do swojej jaskini. To będzie najzdrowsze dla mnie.

[zuza]

Znikam z tego tematu.
Rozpocznę nowy- POWSTANIE.

Znikam z tego tematu.
Rozpocznę nowy- POWSTANIE.

[Anula]

Zuza nie ma go . Gdzie jest ?

Zuza nie ma go . Gdzie jest ?

[Beata]

Przyciąga mnie tu często na forum, bo ta Zuza to mnie rozbraja .Chciałabym mieć takie koleżanki w pobliżu.Wczoraj byłam u mojej. Odzwyczaiłam się chyba od niej, bo zupełnie inna rozmowa. Albo my tu już jesteśmy pokręcone ?

Przyciąga mnie tu często na forum, bo ta Zuza to mnie rozbraja .Chciałabym mieć takie koleżanki w pobliżu.Wczoraj byłam u mojej. Odzwyczaiłam się chyba od niej, bo zupełnie inna rozmowa. Albo my tu już jesteśmy pokręcone ?

[Anula]

BEATKO, PO PROSTU INNE PRIORYTETY ŻYCIOWE . Inna płaszczyzna , inne potrzeby .

BEATKO, PO PROSTU INNE PRIORYTETY ŻYCIOWE . Inna płaszczyzna , inne potrzeby .

[zuza]

Dziewczyny,
Nie mam teraz czasu. Zacznijcie nowy temat- POWSTANIE- za mnie. Dzięki.
Napiszę później.

Dziewczyny,
Nie mam teraz czasu. Zacznijcie nowy temat- POWSTANIE- za mnie. Dzięki.
Napiszę później.