[wabona]

Niestety, ja tez przegrałam. Napisałam pozew o separcję z winy męża. Poinformowałam go o tym. Jego odpowiedź była następująca: Po co separacja, skoro i tak on złoży pozew o rozwód, bo nie ma sensu tego ciągnąć, bo po prostu nie wyszło i tyle.

Ale ja i tak składam ten pozew. Czy ktoś z Was może wie, jakie mogą być konsekwencje - jeśli ja chcę separację a on rozwód?

Niestety, ja tez przegrałam. Napisałam pozew o separcję z winy męża. Poinformowałam go o tym. Jego odpowiedź była następująca: Po co separacja, skoro i tak on złoży pozew o rozwód, bo nie ma sensu tego ciągnąć, bo po prostu nie wyszło i tyle.

Ale ja i tak składam ten pozew. Czy ktoś z Was może wie, jakie mogą być konsekwencje - jeśli ja chcę separację a on rozwód?

[weronika]

Nie przegrałaś Wan,nawet tak nie myśl.
Wypowiedzą się specjaliści....ale mnie się wydaje,że,jak złożysz wniosek o tą separację,i powiesz,że chcesz i widzisz jakąś nadzieję na pogodzenie się i,że ze względu na dziecko,na skrzywdzenie dziecka nie chcesz rozwodu,to sąd przychyli się do twojej prośby.....pozdrawia,.

Nie przegrałaś Wan,nawet tak nie myśl.
Wypowiedzą się specjaliści....ale mnie się wydaje,że,jak złożysz wniosek o tą separację,i powiesz,że chcesz i widzisz jakąś nadzieję na pogodzenie się i,że ze względu na dziecko,na skrzywdzenie dziecka nie chcesz rozwodu,to sąd przychyli się do twojej prośby.....pozdrawia,.

[Anula]

Wanboma- za miesiac i ja zapisze się do klubu przegranych .
Mąż za kilka tygodni wyjeżdza . Tysiace kilometrów dalej - na zawsze .
I nie trzeba tu żadnyej separacji czy rozwodu by nastał koniec ... choć z takimi dokumrntami załatwionymi byłoby mi pewnie łatwiej ......

Wanboma- za miesiac i ja zapisze się do klubu przegranych .
Mąż za kilka tygodni wyjeżdza . Tysiace kilometrów dalej - na zawsze .
I nie trzeba tu żadnyej separacji czy rozwodu by nastał koniec ... choć z takimi dokumrntami załatwionymi byłoby mi pewnie łatwiej ......

[Elżbieta]

Wanboma, złóż pozew o separację kościelną nie cywilną.
Pozdrawiam.

Wanboma, złóż pozew o separację kościelną nie cywilną.
Pozdrawiam.

[Desdemona]

[wabona]

Właśnie o prawne zabezpieczenie mi chodzi. W separacji i tak jestem już bardzo długo.

[ Dodano: 2007-11-02, 12:20 ]
W Polsce separacja kościelna posiada obecnie również skutki cywilne. Jest to bardzo korzystne rozwiązanie prawne dla wszystkich, którzy zawierają małżeństwo sakramentalne. Obwiązujące normy prawne sprawiają bowiem, że separacja kościelna umożliwia wprowadzenie rozdzielności mieszkaniowej i majątkowej oraz zobowiązuje do płacenia alimentów. Dzięki temu separacja może być skuteczną metodą przezwyciężania trudnych sytuacji w życiu małżeńskim i rodzinnym.

Tak pisze ks. Dziewiecki. I zdaje się, że to już było tu wałkowane. Myślę jednak, że z separacją cywilną jest łatwiej.

Właśnie o prawne zabezpieczenie mi chodzi. W separacji i tak jestem już bardzo długo.

[ Dodano: 2007-11-02, 12:20 ]
W Polsce separacja kościelna posiada obecnie również skutki cywilne. Jest to bardzo korzystne rozwiązanie prawne dla wszystkich, którzy zawierają małżeństwo sakramentalne. Obwiązujące normy prawne sprawiają bowiem, że separacja kościelna umożliwia wprowadzenie rozdzielności mieszkaniowej i majątkowej oraz zobowiązuje do płacenia alimentów. Dzięki temu separacja może być skuteczną metodą przezwyciężania trudnych sytuacji w życiu małżeńskim i rodzinnym.

Tak pisze ks. Dziewiecki. I zdaje się, że to już było tu wałkowane. Myślę jednak, że z separacją cywilną jest łatwiej.

[Elżbieta]

Tak, Wanboma, było wałkowane, że nie jest to stwierdzenie prawdziwe (ten cytat).
Ksiądz Dziewiecki nie jest prawnikiem i top co napisał jest niezgodne z prawdą - to podsumawanie, a zawarł je w swojej książce "Miłość przemienia",
niezgodne, bo sprawdzone poprzez rozmowę z księdzem w sądzie duchownym oraz Agnieszkę z tego forum, która jest prawnikiem.

Mnie Wanboma, chodziło raczej o Twoją stabilizację duchową.
Separacja złożona w sądzie kościelnym wzmocni Cię w inny sposób, może nie finansowy.

Ludzie wciąż "walczą" sami, a sami niestety polegają w tej bitwie.
Lepiej wesprzeć się Kościołem. I powtarzam Tobie, nie chodzi o sprawdzanie ważności, tylko o separację (kościelną). Po prostu weź to pod uwagę.

Tak, Wanboma, było wałkowane, że nie jest to stwierdzenie prawdziwe (ten cytat).
Ksiądz Dziewiecki nie jest prawnikiem i top co napisał jest niezgodne z prawdą - to podsumawanie, a zawarł je w swojej książce "Miłość przemienia",
niezgodne, bo sprawdzone poprzez rozmowę z księdzem w sądzie duchownym oraz Agnieszkę z tego forum, która jest prawnikiem.

Mnie Wanboma, chodziło raczej o Twoją stabilizację duchową.
Separacja złożona w sądzie kościelnym wzmocni Cię w inny sposób, może nie finansowy.

Ludzie wciąż "walczą" sami, a sami niestety polegają w tej bitwie.
Lepiej wesprzeć się Kościołem. I powtarzam Tobie, nie chodzi o sprawdzanie ważności, tylko o separację (kościelną). Po prostu weź to pod uwagę.

[wabona]

Nie sądzę, aby separacja kościelna miała mnie w jakikolwiek sposób wesprzeć. Niestety, siedzenie z założonymi rękoma nie przyniosło żadnych skutków.

Nie sądzę, aby separacja kościelna miała mnie w jakikolwiek sposób wesprzeć. Niestety, siedzenie z założonymi rękoma nie przyniosło żadnych skutków.

[Elżbieta]

[wabona]

Ja już, Elu, sama nie wiem, gdzie tej woli Bożej szukać.

Ja już, Elu, sama nie wiem, gdzie tej woli Bożej szukać.

[izis]

Anula napisała:
Wanboma- za miesiac i ja zapisze się do klubu przegranych .
Mąż za kilka tygodni wyjeżdza . Tysiace kilometrów dalej - na zawsze .
I nie trzeba tu żadnyej separacji czy rozwodu by nastał koniec ... choć z takimi dokumrntami załatwionymi byłoby mi pewnie łatwiej ......

Anulo nie wierz, że to już koniec. Nie jesteś jasnowidzem i skąd możesz wiedzieć, że na zawsze. Kilka tygodni to czas, w którym może coś się zmienić, nie musi, ale może. Tylko Bóg jeden wie co może wydarzyć się w przyszłości, dla nas to wielka niewiadoma. Bądź cierpliwa i trwaj. Ufaj.

Anula napisała:
Wanboma- za miesiac i ja zapisze się do klubu przegranych .
Mąż za kilka tygodni wyjeżdza . Tysiace kilometrów dalej - na zawsze .
I nie trzeba tu żadnyej separacji czy rozwodu by nastał koniec ... choć z takimi dokumrntami załatwionymi byłoby mi pewnie łatwiej ......

Anulo nie wierz, że to już koniec. Nie jesteś jasnowidzem i skąd możesz wiedzieć, że na zawsze. Kilka tygodni to czas, w którym może coś się zmienić, nie musi, ale może. Tylko Bóg jeden wie co może wydarzyć się w przyszłości, dla nas to wielka niewiadoma. Bądź cierpliwa i trwaj. Ufaj.

[Anula]

Izis - on mówi , ze na zawsze . No to ja mu wierzę bo do tej pory jest jak mówił : nigdy - to znaczy nigdy w jego wydaniu . Słów dotrzymuje .

Izis - on mówi , ze na zawsze . No to ja mu wierzę bo do tej pory jest jak mówił : nigdy - to znaczy nigdy w jego wydaniu . Słów dotrzymuje .

[Elżbieta]

Dla Wanbomy:

"My, jezuici, w naszej duchowości nie czekamy, aż Pan Bóg da nam coś w ręce. Tak, trzeba się modlić, ale też podejmować konkretne kroki.
Św. Ignacy z Loyoli, nasz założyciel, mówi: zacznij działać i patrz, co się będzie działo. Pan Bóg będzie ci pokazywał, czy to, co wybrałeś jest zgodne z Jego planem. Będziesz doświadczał Go poprzez poruszenia wewnętrzne. Jeśli to, co zrobiłeś, przyniesie ci wewnętrzną harmonię, pokój, radość, to znaczy, że Pan Bóg to aprobuje, temu błogosławi, więc idź w tym dalej. Jeśli natomiast będziesz czuł niepokój, wewnętrzne rozbicie, smutek, będzie to sygnał, że idziesz niewłaściwą drogą. Trzeba to wciąż rozeznawać. Nie bójmy się zadawać sobie pytania, wchodzić z Bogiem w nasze lęki. Pan będzie pokazywał, skąd one się biorą i będzie nas uzdrawiał." (o. Zdzisław Wojciechowski, jezuita)

ps. Anulko, a jak mąż mówi "na zawsze", to co oznacza lub oznaczało?...
Ślubował przecież aż do śmierci.
Czy więc tak naprawdę, on słów dotrzymuje, jak twierdzisz powyżej? Zastanów się "trzeźwo", proszę Cię...
Więc teraz raczej nie bierz jego słów za najprawdziwszą prawdę i za niezmienność jego postanowienia, proszę Cię.

Dla Wanbomy:

"My, jezuici, w naszej duchowości nie czekamy, aż Pan Bóg da nam coś w ręce. Tak, trzeba się modlić, ale też podejmować konkretne kroki.
Św. Ignacy z Loyoli, nasz założyciel, mówi: zacznij działać i patrz, co się będzie działo. Pan Bóg będzie ci pokazywał, czy to, co wybrałeś jest zgodne z Jego planem. Będziesz doświadczał Go poprzez poruszenia wewnętrzne. Jeśli to, co zrobiłeś, przyniesie ci wewnętrzną harmonię, pokój, radość, to znaczy, że Pan Bóg to aprobuje, temu błogosławi, więc idź w tym dalej. Jeśli natomiast będziesz czuł niepokój, wewnętrzne rozbicie, smutek, będzie to sygnał, że idziesz niewłaściwą drogą. Trzeba to wciąż rozeznawać. Nie bójmy się zadawać sobie pytania, wchodzić z Bogiem w nasze lęki. Pan będzie pokazywał, skąd one się biorą i będzie nas uzdrawiał." (o. Zdzisław Wojciechowski, jezuita)

ps. Anulko, a jak mąż mówi "na zawsze", to co oznacza lub oznaczało?...
Ślubował przecież aż do śmierci.
Czy więc tak naprawdę, on słów dotrzymuje, jak twierdzisz powyżej? Zastanów się "trzeźwo", proszę Cię...
Więc teraz raczej nie bierz jego słów za najprawdziwszą prawdę i za niezmienność jego postanowienia, proszę Cię.

[Agusia]

Ja złożyłam pozew o separację z winy męża, on w odpowiedzi złożył o rozwód. Niestety sąd rozpatruje wniosek "dalej idący" czyli będzie to sprawa o rozwód. Pierwsza rozprawa już była w lipcu, ja mówiłam że widzę szansę, że chcę ratowac małżeństwo - sąd skierował nas na mediacje. tyle tylko że one nic nie dały - mąż zgodził sie na nie tylko po to żeby zyskać na czasie i poszukać sobie obrońcy. Termin wyznaczony mamy teraz na 30 listopada.
Nie chcę rozwodu i dlatego nie moge zrezygnowac teraz z orzekania jego winy. Jeśli będzie orzeczona jego wina to będę mogła niezgodzić sie na rozwód.
Mam przeczucie że w sądzie będzie bardzo ciężko... Ale trudno - co ma być to będzie.
Wychodzę z założenia że jeżeli mamy być razem to i tak, mimo tego co wydarzy się w sądzie będziemy, a jeśli jednak nie dane jest nam wspólne życie to chcę chociaż spać spokojnie, bez obawy, że któregoś dnia dostanę z sądu pozew o alimenty dla niego. Bo po tym wszystkim nie wiem czego jeszcze moge sie po nim spodziewać.

Ja złożyłam pozew o separację z winy męża, on w odpowiedzi złożył o rozwód. Niestety sąd rozpatruje wniosek "dalej idący" czyli będzie to sprawa o rozwód. Pierwsza rozprawa już była w lipcu, ja mówiłam że widzę szansę, że chcę ratowac małżeństwo - sąd skierował nas na mediacje. tyle tylko że one nic nie dały - mąż zgodził sie na nie tylko po to żeby zyskać na czasie i poszukać sobie obrońcy. Termin wyznaczony mamy teraz na 30 listopada.
Nie chcę rozwodu i dlatego nie moge zrezygnowac teraz z orzekania jego winy. Jeśli będzie orzeczona jego wina to będę mogła niezgodzić sie na rozwód.
Mam przeczucie że w sądzie będzie bardzo ciężko... Ale trudno - co ma być to będzie.
Wychodzę z założenia że jeżeli mamy być razem to i tak, mimo tego co wydarzy się w sądzie będziemy, a jeśli jednak nie dane jest nam wspólne życie to chcę chociaż spać spokojnie, bez obawy, że któregoś dnia dostanę z sądu pozew o alimenty dla niego. Bo po tym wszystkim nie wiem czego jeszcze moge sie po nim spodziewać.

[wabona]

Agusiu, podejrzewam, że u mnie byłoby podobnie. Ja - o separację, on - o rozwód.

quote="Elżbieta"] Jeśli to, co zrobiłeś, przyniesie ci wewnętrzną harmonię, pokój, radość, to znaczy, że Pan Bóg to aprobuje, temu błogosławi[/quote]

Elu, ja w chwili obecnej nie czuję tej wewnętrznej harmonii, więc chyba w obecnej sytuacji na nic takie "sprawdzanie", czy dobrze robię. Owszem, kiedyś tak było - działałam i jeśli czułam wewnętrzny spokój, wiedziałam, że jest ok. Teraz to się nie sprawdza. Już samo to, że mąż odszedł zabrało tę harmonię na zawsze.

I nie wierzę, po prostu nie wierzę, że w przypadku osoby wierzącej, ten spokój kiedykolwiek powróci. Może na jakiś czas. Ale w rzeczywistości ból, strach, niespełnienie - to gdzieś wewnątrz będzie tkwiło.

Agusiu, podejrzewam, że u mnie byłoby podobnie. Ja - o separację, on - o rozwód.

quote="Elżbieta"] Jeśli to, co zrobiłeś, przyniesie ci wewnętrzną harmonię, pokój, radość, to znaczy, że Pan Bóg to aprobuje, temu błogosławi[/quote]

Elu, ja w chwili obecnej nie czuję tej wewnętrznej harmonii, więc chyba w obecnej sytuacji na nic takie "sprawdzanie", czy dobrze robię. Owszem, kiedyś tak było - działałam i jeśli czułam wewnętrzny spokój, wiedziałam, że jest ok. Teraz to się nie sprawdza. Już samo to, że mąż odszedł zabrało tę harmonię na zawsze.

I nie wierzę, po prostu nie wierzę, że w przypadku osoby wierzącej, ten spokój kiedykolwiek powróci. Może na jakiś czas. Ale w rzeczywistości ból, strach, niespełnienie - to gdzieś wewnątrz będzie tkwiło.