[wabona]

Trzymam - jak długo wytrzymam - nie wiem. Boję się tylko jego zemsty. Tego, że będzie chciał urzędowo odebrać mi dziecko, ale chyba nie ma szans.

Trzymam - jak długo wytrzymam - nie wiem. Boję się tylko jego zemsty. Tego, że będzie chciał urzędowo odebrać mi dziecko, ale chyba nie ma szans.

[Monika]

Vanboma bez obawy, wcale nie jest tak łatwo odebrać matce jej dziecko, musiały by być dowody na to, że maluch jest w jakiś sposób krzywdzony, bity, maltretowany lub conajmniej głodzony bądź pozbwiony opieki,, w Twoim przypadku to zapewne nie ma miejsca, więc ew, straszenie Twojego męża jest całkowicie bezzasadne. Gdyby jednak opowiadał podobne bzdury spytaj go czy naprawdę chciałby skrzywdzić swoją córkę ? Pozdrawiam.

Vanboma bez obawy, wcale nie jest tak łatwo odebrać matce jej dziecko, musiały by być dowody na to, że maluch jest w jakiś sposób krzywdzony, bity, maltretowany lub conajmniej głodzony bądź pozbwiony opieki,, w Twoim przypadku to zapewne nie ma miejsca, więc ew, straszenie Twojego męża jest całkowicie bezzasadne. Gdyby jednak opowiadał podobne bzdury spytaj go czy naprawdę chciałby skrzywdzić swoją córkę ? Pozdrawiam.

[dorotabs]

Kochani,moje małżeństwo od początku prawie nie istniało.Jeśli ktoś czytał moją historie to doskonale wie o czym mówie.Moje doświadczenie (mimo iż mam dopiero 24 lata) nauczyło mnie jednak,że żadna rozłąka nie jest dobra dla małżeństwa i prawie nigdy nie kończy się dobrze.To tylko okazja do zdrady,do zamknięcia się całkowicie na drugą osobe.Nie słuchajcie bzdur typu"dajmy sobie troche czasu,odpocznijmy od siebie".Ja dałam taki czas mężowi na to aby" sobie wszystko przemyślał,bo chce do mnie wrócić i wszystko naprawić" i co ...po dwóch miesiącach(mimo,że widzieliśmy się raz na tydzień) jego kochanka była w ciąży...

Kochani,moje małżeństwo od początku prawie nie istniało.Jeśli ktoś czytał moją historie to doskonale wie o czym mówie.Moje doświadczenie (mimo iż mam dopiero 24 lata) nauczyło mnie jednak,że żadna rozłąka nie jest dobra dla małżeństwa i prawie nigdy nie kończy się dobrze.To tylko okazja do zdrady,do zamknięcia się całkowicie na drugą osobe.Nie słuchajcie bzdur typu"dajmy sobie troche czasu,odpocznijmy od siebie".Ja dałam taki czas mężowi na to aby" sobie wszystko przemyślał,bo chce do mnie wrócić i wszystko naprawić" i co ...po dwóch miesiącach(mimo,że widzieliśmy się raz na tydzień) jego kochanka była w ciąży...

[Elaka]

Też tak sądzę. Chociaż są też inne przykłady. Nieraz i sprawa w sądzie już jest i ludzie się schodzą na lata. Czyli każdy przypadek jest inny.

Też tak sądzę. Chociaż są też inne przykłady. Nieraz i sprawa w sądzie już jest i ludzie się schodzą na lata. Czyli każdy przypadek jest inny.

[dorotabs]

Moja rozprawa jutro.Godz.10.15.....wyrok...Wzięłam dzień urlopu i myśle...mysle...rozmyślam i modle się ....i waham się czy zacząć to "piekło" od nowa..

Moja rozprawa jutro.Godz.10.15.....wyrok...Wzięłam dzień urlopu i myśle...mysle...rozmyślam i modle się ....i waham się czy zacząć to "piekło" od nowa..

[Mateusz]

Dorotko!
Przede wszystkim uzbrój się w cierpliwość i postaraj się być opanowana.

Dorotko!
Przede wszystkim uzbrój się w cierpliwość i postaraj się być opanowana.

[dorotabs]

Jestem cierpliwa..bardzo...on wciąż prosi o szanse ,obiecuje gruszki na wierzbie ...ale jak dać szanse człowwiekowi po takim piekle?Jak dać trzecią już szanse jak on nawet nie chce przyjść do mnie gdy są rodzice?nic nie robi,tylko zapewnia słowami...zwariuje chyba do jutra a przciez i tak nic się już nie zmieni...

Jestem cierpliwa..bardzo...on wciąż prosi o szanse ,obiecuje gruszki na wierzbie ...ale jak dać szanse człowwiekowi po takim piekle?Jak dać trzecią już szanse jak on nawet nie chce przyjść do mnie gdy są rodzice?nic nie robi,tylko zapewnia słowami...zwariuje chyba do jutra a przciez i tak nic się już nie zmieni...

[Mateusz]

Miałem na myśli, byś była opanowana na rozprawie i nie dała sie ponieść emocjom...

Miałem na myśli, byś była opanowana na rozprawie i nie dała sie ponieść emocjom...

[dorotabs]

Dlaczego ja go nie nienawidze?Chyba nie potrafie nienawidzić...

Dlaczego ja go nie nienawidze?Chyba nie potrafie nienawidzić...

[Mateusz]

Nienawiść, to mocne słowo.
Mnie ktoś musiałby zrobić coś bardzo złego, bym go zaczął nienawidzić.
Ja kocham swoją żonę, choć ona twierdzi, że ją nienawidzę. A ja wiem, że ona jest zagubiona i potrzebuje pomocy... mam nadzieję, że korzysta z mojej...
Po prostu chcę być przy niej w tych złych chwilach, chcę to przetrwać, to jej ślubowałem...

Pewnie w Twoim przypadku też tak jest.

Nienawiść, to mocne słowo.
Mnie ktoś musiałby zrobić coś bardzo złego, bym go zaczął nienawidzić.
Ja kocham swoją żonę, choć ona twierdzi, że ją nienawidzę. A ja wiem, że ona jest zagubiona i potrzebuje pomocy... mam nadzieję, że korzysta z mojej...
Po prostu chcę być przy niej w tych złych chwilach, chcę to przetrwać, to jej ślubowałem...

Pewnie w Twoim przypadku też tak jest.

[wabona]

Mateusz, ja czuję to, co Ty - też, mimo wszystko, kocham męża, choć on w ogóle w to nie wierzy. Mój mąż też jest zagubiony, ale, niestety, nie potrzebuje mojej pomocy. A to, co robi kochanka, to nie pomoc, tylko rozdrapywanie starych ran - mówiła, że przeprowadziła śledztwo na mój temat i teraz to wszystko przekazuje mężowi, a nim to targa.
Dorotko, mnie też to niedługo czeka, bardzo się boję, ale myślę, że jakoś obie damy radę...

Mateusz, ja czuję to, co Ty - też, mimo wszystko, kocham męża, choć on w ogóle w to nie wierzy. Mój mąż też jest zagubiony, ale, niestety, nie potrzebuje mojej pomocy. A to, co robi kochanka, to nie pomoc, tylko rozdrapywanie starych ran - mówiła, że przeprowadziła śledztwo na mój temat i teraz to wszystko przekazuje mężowi, a nim to targa.
Dorotko, mnie też to niedługo czeka, bardzo się boję, ale myślę, że jakoś obie damy radę...

[Elaka]

Boję się jeszcze pisać w świadectwach, ale mam nadzieję, że i tam zaświadczę w najbliższej przyszłości. U mnie nagły, nieoczekiwany (bo po drobnych sygnałach miałam nie oceniać) przełom. Wczoraj mąż poprosił mnie bym wróciła z maluchami do domu z urlopu, który spędzałam u moich rodziców. W domu czekało na mnie spaghetti, potem był wyjazd do centrum handlowego po nowy telefon i kawka i w końcu wizyta razem u teściów. Wieczorem podchody do poważnej rozmowy, aż w końcu pytanie: co z nami? I się zaczęło. Przeprosiliśmy się za wszystko, wybaczyliśmy sobie, obiecaliśmy, że nie będziemy do tego wracać i mąż wrócił do naszego małżeńskiego łoża. Dzieciaki pożera, mnie chyba też. Zauważył odzyskaną młodzieńczą figurkę :), chce razem wyjechać na wakacje, chce budować dom, chce się śmiać, itd., itd. Chcę, by było dobrze i będę robić wszystko, ale się boję. Teraz to taki delikatny teren - to nasze małżeństwo. Jest dziwnie - niby się znamy, a niby się poznajemy. To chyba cud, bo jeszcze tydzień temu mówił, że chce czasu do września, ale stwierdził, że się mylił i chce to już wyjaśnić. A wyjaśnienia - duzo pracy, dużo na głowie, totalne zmęczenie, ale nie ma nadziei, że to się zmnieni. Niestety kocha pracę. Ale chce osiągnąć coś jak najszybciej, by móc kiedyś tyle nie pracować. No zobaczymy. Ale tak czy inaczej - powiew optymizmu. Modlę się za nas tu wszystkich. Obyśmy się powoli wszyscy wykruszali na stronę tych po kryzysie, chociaż ja jeszcze nie ryzykuję.

Boję się jeszcze pisać w świadectwach, ale mam nadzieję, że i tam zaświadczę w najbliższej przyszłości. U mnie nagły, nieoczekiwany (bo po drobnych sygnałach miałam nie oceniać) przełom. Wczoraj mąż poprosił mnie bym wróciła z maluchami do domu z urlopu, który spędzałam u moich rodziców. W domu czekało na mnie spaghetti, potem był wyjazd do centrum handlowego po nowy telefon i kawka i w końcu wizyta razem u teściów. Wieczorem podchody do poważnej rozmowy, aż w końcu pytanie: co z nami? I się zaczęło. Przeprosiliśmy się za wszystko, wybaczyliśmy sobie, obiecaliśmy, że nie będziemy do tego wracać i mąż wrócił do naszego małżeńskiego łoża. Dzieciaki pożera, mnie chyba też. Zauważył odzyskaną młodzieńczą figurkę :), chce razem wyjechać na wakacje, chce budować dom, chce się śmiać, itd., itd. Chcę, by było dobrze i będę robić wszystko, ale się boję. Teraz to taki delikatny teren - to nasze małżeństwo. Jest dziwnie - niby się znamy, a niby się poznajemy. To chyba cud, bo jeszcze tydzień temu mówił, że chce czasu do września, ale stwierdził, że się mylił i chce to już wyjaśnić. A wyjaśnienia - duzo pracy, dużo na głowie, totalne zmęczenie, ale nie ma nadziei, że to się zmnieni. Niestety kocha pracę. Ale chce osiągnąć coś jak najszybciej, by móc kiedyś tyle nie pracować. No zobaczymy. Ale tak czy inaczej - powiew optymizmu. Modlę się za nas tu wszystkich. Obyśmy się powoli wszyscy wykruszali na stronę tych po kryzysie, chociaż ja jeszcze nie ryzykuję.

[Anula]

Elaka , gratulacje . Dobrze że wszystko zmierza w dobrym kierunku . Trzymajcie kurs a przetrwacie ...
Ja też chciałabym kiedyś móc napisac chociaz tyle ...
To naprawdę duuużo !

Elaka , gratulacje . Dobrze że wszystko zmierza w dobrym kierunku . Trzymajcie kurs a przetrwacie ...
Ja też chciałabym kiedyś móc napisac chociaz tyle ...
To naprawdę duuużo !

[rot]

Elaka

Gratuluję Ci. Ja marzę o takim końcu mojego kryzysu... a praca, no cóż u mnie też przez długi czas się bardzo liczyła... niestety w naszych czasach jest to ważne. Podjąłem jednak decyzję ( być może za późno ), że ograniczę się... Teraz spokojnie (akurat !!!! ) czekam na decyzję mojej żony... A Tobie po prostu zazdroszczę

Powodzenia !!

Elaka

Gratuluję Ci. Ja marzę o takim końcu mojego kryzysu... a praca, no cóż u mnie też przez długi czas się bardzo liczyła... niestety w naszych czasach jest to ważne. Podjąłem jednak decyzję ( być może za późno ), że ograniczę się... Teraz spokojnie (akurat !!!! ) czekam na decyzję mojej żony... A Tobie po prostu zazdroszczę

Powodzenia !!

[Anula]

rot , nam też się uda !!!!

rot , nam też się uda !!!!