[milunia]

Cierpieniem i bolem jest dla mnie to, że niewiadomo kiedy nastąpi poczęcie, że to kwestia przypadku. Są małżeństwa, ktore pragna dziecka i starają sie o nie bezskutecznie miesiacami i latami, natomiast czesto kobiety ktore dziecka nie chca latwo zachodzą w ciążę i zdarza sie ze dochodzi to tragedii. To sprawa dla mnie trudna, bolesna. Jakis czas zdalismy sie na przypadek i slepy los, bo skoro dziecka nie ma nie powinno nam zalezec, to tego dochodzilo za czesto, bylam wybudzana ze snu, przyszlo zalamanie,zaczelam tlumic bol w sobie, i postanowilam ograniczyc kontakty seksualne by panowac na nimi. Kiedys chcialam wykorzystujac metody naturalne ograniczyc ryzyko nieplanowanego poczecia i zaplanowac ciaze w optymalnym czasie, ale widac teraz ze się nie da, gdy maz chce mieć mieć na kazde wyciagniecie ręki. To sprawia mi bol i cierpienie.

Gogol, mylisz się bym była za aborcją, ja jedynie wskazuje na złożoność problemu. Bo oprocz prawa dziecka nienarodzonego do narodzin jest jeszcze prawo kobiety do godnego, ludzkiego traktowania z delikatnością i szacunkiem. A to prawo jest przez obroncow zycia łamane przez upokarzajace i ponizajace traktowanie kobiety, gdy stwierdzaja ze stan psychiczny kobiety się nie liczy, ze ma się wyniszczyc by to dziecko urodzic, bo ono jest ważniejsze niż ona sama. Sytuacja kobiety która znalazla się w niechcianej ciazy jest często dla niej trudna i dramatyczna. Wtedy tzw obroncy zycia stosuja wobec niej szykany podczas gdy należy jej się w tej sytuacji mądra i delikatna pomoc duchowa i psychologiczna. To ogromna niesprawiedliwość na tym swiecie, że kobieta może znaleźć się w tak ciężkiej sytuacji życiowej, to konsekwencja grzechu pierworodnego, że tak jest, bo w księdze rodzaju pisze ze będzie z bolem rodzila dzieci i pragnienia kierowala ku mezowi, który nad nia będzie panowal. To sprawia mi bol i cierpienie ze wedlug tego kobieta jest niczym. Dlatego zaluje ze mimo wszystko zdecydowałam się na małżeństwo, zaluje ze składałam deklaracje ze będę chciala mieć dzieci. Jakieś plany prokreacyjne mialam a teraz powstala blokada przed ciążą, Bo uświadomilam sobie, że to może nieraz wymagać staniecia w sytuacji heroicznej, trudnej i dramatycznej dlatego zaluje podjętej decyzje a na jej zmianę już niestety za pozno. Mam uczucia, że na rodzenie dzieci po po prostu szkoda tracic życia.

Cierpieniem i bolem jest dla mnie to, że niewiadomo kiedy nastąpi poczęcie, że to kwestia przypadku. Są małżeństwa, ktore pragna dziecka i starają sie o nie bezskutecznie miesiacami i latami, natomiast czesto kobiety ktore dziecka nie chca latwo zachodzą w ciążę i zdarza sie ze dochodzi to tragedii. To sprawa dla mnie trudna, bolesna. Jakis czas zdalismy sie na przypadek i slepy los, bo skoro dziecka nie ma nie powinno nam zalezec, to tego dochodzilo za czesto, bylam wybudzana ze snu, przyszlo zalamanie,zaczelam tlumic bol w sobie, i postanowilam ograniczyc kontakty seksualne by panowac na nimi. Kiedys chcialam wykorzystujac metody naturalne ograniczyc ryzyko nieplanowanego poczecia i zaplanowac ciaze w optymalnym czasie, ale widac teraz ze się nie da, gdy maz chce mieć mieć na kazde wyciagniecie ręki. To sprawia mi bol i cierpienie.

Gogol, mylisz się bym była za aborcją, ja jedynie wskazuje na złożoność problemu. Bo oprocz prawa dziecka nienarodzonego do narodzin jest jeszcze prawo kobiety do godnego, ludzkiego traktowania z delikatnością i szacunkiem. A to prawo jest przez obroncow zycia łamane przez upokarzajace i ponizajace traktowanie kobiety, gdy stwierdzaja ze stan psychiczny kobiety się nie liczy, ze ma się wyniszczyc by to dziecko urodzic, bo ono jest ważniejsze niż ona sama. Sytuacja kobiety która znalazla się w niechcianej ciazy jest często dla niej trudna i dramatyczna. Wtedy tzw obroncy zycia stosuja wobec niej szykany podczas gdy należy jej się w tej sytuacji mądra i delikatna pomoc duchowa i psychologiczna. To ogromna niesprawiedliwość na tym swiecie, że kobieta może znaleźć się w tak ciężkiej sytuacji życiowej, to konsekwencja grzechu pierworodnego, że tak jest, bo w księdze rodzaju pisze ze będzie z bolem rodzila dzieci i pragnienia kierowala ku mezowi, który nad nia będzie panowal. To sprawia mi bol i cierpienie ze wedlug tego kobieta jest niczym. Dlatego zaluje ze mimo wszystko zdecydowałam się na małżeństwo, zaluje ze składałam deklaracje ze będę chciala mieć dzieci. Jakieś plany prokreacyjne mialam a teraz powstala blokada przed ciążą, Bo uświadomilam sobie, że to może nieraz wymagać staniecia w sytuacji heroicznej, trudnej i dramatycznej dlatego zaluje podjętej decyzje a na jej zmianę już niestety za pozno. Mam uczucia, że na rodzenie dzieci po po prostu szkoda tracic życia.

[Tolek52]

[mgła1]

Milunia, po przekroczeniu pewnej granicy trudno dyskutować z kimkolwiek i o czymkolwiek.
Różnice między poglądami Twoimi a większości ludzi tego forum są tak olbrzymie, że dyskusja mija się z celem.
Są to różnice dotyczące wartości, a o tych się nie dyskutuje.

Czas innych osób odpowiadających na twoje posty- aby rozwiewać Twoje obawy dotyczące spraw fundamentalnych - jest mocno ryzykowną inwestycją.
Przeczytaj raz jeszcze, co ludzie Ci pisali.

Milunia, po przekroczeniu pewnej granicy trudno dyskutować z kimkolwiek i o czymkolwiek.
Różnice między poglądami Twoimi a większości ludzi tego forum są tak olbrzymie, że dyskusja mija się z celem.
Są to różnice dotyczące wartości, a o tych się nie dyskutuje.

Czas innych osób odpowiadających na twoje posty- aby rozwiewać Twoje obawy dotyczące spraw fundamentalnych - jest mocno ryzykowną inwestycją.
Przeczytaj raz jeszcze, co ludzie Ci pisali.

[milunia]

Ale ja nie szukam dyskusji tylko pomocy duchowej.
Jestem człowiekiem wolnym, dokonuje wyborow, podejmuje decyzje, ponoszę konsekwencje a nastepnie tych wyborow zaluję, to poczatek tego by wziasc odpowiedzialnosc za siebie za swoje czyny.
A na co warto w zyciu: na rozwoj duchowy, modlitwe np droge cwiczen ignacjanskich to zrodlo wlasnej wartosci.

Ale ja nie szukam dyskusji tylko pomocy duchowej.
Jestem człowiekiem wolnym, dokonuje wyborow, podejmuje decyzje, ponoszę konsekwencje a nastepnie tych wyborow zaluję, to poczatek tego by wziasc odpowiedzialnosc za siebie za swoje czyny.
A na co warto w zyciu: na rozwoj duchowy, modlitwe np droge cwiczen ignacjanskich to zrodlo wlasnej wartosci.

[Tolek52]

[Mirakulum]

[tereska]

[gogol]

[milunia]

[krasnobar]

ale to tylko TY uważasz, że przyjęcie potomstwa ma oznaczać wyniszczenie psychiczne i znalezienie się w ciężkiej dramatycznej sytuacji życiowej.
to Twoja chora wizja.chora, bo gdyby to było normalne i każdy tak myślał, gatunek ludzki by wyginął.
masz chore, bardzo spaczone spojrzenie na macierzyństwo, seks, małżeństwo i w końcu Boga, nie wiem, w jakiego Ty Boga wierzysz i z jakim Bogiem Ty chcesz budować bliskość....
ja bym jeszcze na ten nowy rok 2013 radził Tobie zacząć terapię u psychiatry. mówię poważnie i nie chcę Cię urazić,to z troski.. uwierz, my stoimy z boku i patrzymy na to, co piszesz z mniejszymi emocjami, niż Ty i Twoje słowa sa tak niepokojące, że to nie do uwierzenia, że mogą padać z ust osoby, która nie ma zaburzeń.....powtarzasz te swoje słowa bez zmienionej nawet formy, nasze uwagi przemykają Ci i w ogóle się do nich nie odnosisz, nie widać żadnej refleksji....nie jestem psychiatrą, więc to nie jest moja diagnoza oczywiście, ale jeśli czegoś z tym nie zrobisz, może ktoś z bliskich, widząc te paranoiczne skłonności, za Ciebie to zrobić i wtedy już nie będziesz miała żadnej możliwości do czegokolwiek...

ale to tylko TY uważasz, że przyjęcie potomstwa ma oznaczać wyniszczenie psychiczne i znalezienie się w ciężkiej dramatycznej sytuacji życiowej.
to Twoja chora wizja.chora, bo gdyby to było normalne i każdy tak myślał, gatunek ludzki by wyginął.
masz chore, bardzo spaczone spojrzenie na macierzyństwo, seks, małżeństwo i w końcu Boga, nie wiem, w jakiego Ty Boga wierzysz i z jakim Bogiem Ty chcesz budować bliskość....
ja bym jeszcze na ten nowy rok 2013 radził Tobie zacząć terapię u psychiatry. mówię poważnie i nie chcę Cię urazić,to z troski.. uwierz, my stoimy z boku i patrzymy na to, co piszesz z mniejszymi emocjami, niż Ty i Twoje słowa sa tak niepokojące, że to nie do uwierzenia, że mogą padać z ust osoby, która nie ma zaburzeń.....powtarzasz te swoje słowa bez zmienionej nawet formy, nasze uwagi przemykają Ci i w ogóle się do nich nie odnosisz, nie widać żadnej refleksji....nie jestem psychiatrą, więc to nie jest moja diagnoza oczywiście, ale jeśli czegoś z tym nie zrobisz, może ktoś z bliskich, widząc te paranoiczne skłonności, za Ciebie to zrobić i wtedy już nie będziesz miała żadnej możliwości do czegokolwiek...

[MPola]

milunia,
czy czujesz się szanowana przez swojego męża?
Jesteś zmuszana do współżycia?

Wydaje mi się, że nie chodzi o to CZY począć dziecko, ale JAK się to odbywa.

milunia,
czy czujesz się szanowana przez swojego męża?
Jesteś zmuszana do współżycia?

Wydaje mi się, że nie chodzi o to CZY począć dziecko, ale JAK się to odbywa.

[milunia]

Krasnobar, nie będziesz mi mowil co mam robic, ja mam plan dzialania na najbliższy okres ustalilam w kaplicy w noc sylwestrowa, by odbyc rekolekcje w zupełnej ciszy i milczeniu poswiecone uzdrowieniu wewnętrznemu, zranien dotyczących przeszłości i przygotowac się do nich przez wzbudzanie wdzięczności za łaski Boze w wydarzeniach zyciowych. Bo czy to szczescie jest jedynie przywilejem singli, by znaleźć się sama w pokoiku, mieć jedynie Pismo Świete, czas na medytacje, refleksje po ktorej idzie się do kierownika duchowego wypowiedziec swoje mysli¸pragnienia uczucia? Zaluje ze nie zrobilam tego przed slubem, była bieganina i latanina a wątpliwości narastaly. Wydaje mi się ze dla ludzi w związku którzy się w nim dusza i czuja się zranieni to również dobra forma uzdrowienia przez Jezusa w zupełnej ciszy.A co do dramatycznej sytuacji kobiety, ostatnia jedna zostawila dziecko w oknie zycia piszac ze serce kraje ale musi to zrobic, czula ze nie rady zajac się dzieckiem i przez to zostala zmuszona do takiego kroku to wlasnie sytuacja dramatyczna, sytuacje dramatyczne i trudne zawsze mogą być choćby taka ze chodzi się z malutkim dzieckiem do Urzedu Pracy.

Krasnobar, nie będziesz mi mowil co mam robic, ja mam plan dzialania na najbliższy okres ustalilam w kaplicy w noc sylwestrowa, by odbyc rekolekcje w zupełnej ciszy i milczeniu poswiecone uzdrowieniu wewnętrznemu, zranien dotyczących przeszłości i przygotowac się do nich przez wzbudzanie wdzięczności za łaski Boze w wydarzeniach zyciowych. Bo czy to szczescie jest jedynie przywilejem singli, by znaleźć się sama w pokoiku, mieć jedynie Pismo Świete, czas na medytacje, refleksje po ktorej idzie się do kierownika duchowego wypowiedziec swoje mysli¸pragnienia uczucia? Zaluje ze nie zrobilam tego przed slubem, była bieganina i latanina a wątpliwości narastaly. Wydaje mi się ze dla ludzi w związku którzy się w nim dusza i czuja się zranieni to również dobra forma uzdrowienia przez Jezusa w zupełnej ciszy.A co do dramatycznej sytuacji kobiety, ostatnia jedna zostawila dziecko w oknie zycia piszac ze serce kraje ale musi to zrobic, czula ze nie rady zajac się dzieckiem i przez to zostala zmuszona do takiego kroku to wlasnie sytuacja dramatyczna, sytuacje dramatyczne i trudne zawsze mogą być choćby taka ze chodzi się z malutkim dzieckiem do Urzedu Pracy.

[krasnobar]

[milunia]

Rzecz w tym ze narzeczonego nie oklamalam i nie wprowadzilam w blad bo w narzeczenstwie docieralam doniego w tzw dialog narzeczenski, by mowic o swoich oczekiwaniach i pragnieniach, takze mowilam o swoich lekach i obawach co do przyszlego zycia. Ale na spowiedzi przedslubnej wyszlo cos i bylo na to juz za pozno. Braklo czasu na uczciwe przyjrzenie sie przed Bogiem i samą sobie przeslanek decyzji o malzenstwie, gdybym to zrobila wtedy w rekolekcjach w milczeniu wtedy moze do malzenstwa by nie doszlo. To byl blad.
To nie urojenia a glos sumienia.
Skoro czas przed slubem nie byl wystarczajacy na przygotowanie sie nie moge liczyc na to ze czas ciazy bedzie wystarczajacy na pojawienie sie instyktu macierzynskiego koniecznego do wziecia sily do sprostania temu obowiązkowi.
Przed slubem byly deklaracje ze na pewno bede chciala miec dziecko, teraz dopiero po slubie stwierdzilam ze wlasne mozliwosci nie pozwalają mi sprostać temu zobowiązaniu.
Wywierana jest na mnie presja, by dazyc do poczecia niezaleznie od wszystkiego, ale ja mam rozum i sumienie, moge nie dac rady, boje sie brac male dzieci na rece, a co dopiero mialabym na niemowleciu wykonywac czynnosci pielegnacyjne, ta wywierana presja gdy nie czuje wewnetrznej potrzeby moze byc rzeczywiscie przyczyna tragedii. Glosu sumienia nie wolno ignorowac, bo to odpowiedzialność za zycie tego dziecka.

Rzecz w tym ze narzeczonego nie oklamalam i nie wprowadzilam w blad bo w narzeczenstwie docieralam doniego w tzw dialog narzeczenski, by mowic o swoich oczekiwaniach i pragnieniach, takze mowilam o swoich lekach i obawach co do przyszlego zycia. Ale na spowiedzi przedslubnej wyszlo cos i bylo na to juz za pozno. Braklo czasu na uczciwe przyjrzenie sie przed Bogiem i samą sobie przeslanek decyzji o malzenstwie, gdybym to zrobila wtedy w rekolekcjach w milczeniu wtedy moze do malzenstwa by nie doszlo. To byl blad.
To nie urojenia a glos sumienia.
Skoro czas przed slubem nie byl wystarczajacy na przygotowanie sie nie moge liczyc na to ze czas ciazy bedzie wystarczajacy na pojawienie sie instyktu macierzynskiego koniecznego do wziecia sily do sprostania temu obowiązkowi.
Przed slubem byly deklaracje ze na pewno bede chciala miec dziecko, teraz dopiero po slubie stwierdzilam ze wlasne mozliwosci nie pozwalają mi sprostać temu zobowiązaniu.
Wywierana jest na mnie presja, by dazyc do poczecia niezaleznie od wszystkiego, ale ja mam rozum i sumienie, moge nie dac rady, boje sie brac male dzieci na rece, a co dopiero mialabym na niemowleciu wykonywac czynnosci pielegnacyjne, ta wywierana presja gdy nie czuje wewnetrznej potrzeby moze byc rzeczywiscie przyczyna tragedii. Glosu sumienia nie wolno ignorowac, bo to odpowiedzialność za zycie tego dziecka.