[JMG]

Witam serdecznie!
Mój ogromny dylemat: stawianie granic a miłosierdzie...Mam problemy ze spowiedzią
. Mąż ciągle udowadnia mi, że ze mną wszyscy mają problemy, że on jest w związku ofiarą.
Czasami mam wrażenie, że jest w 2 osobach. Czsami rozmawiam z nim, ustalamy jakies rzeczy, potem robi co innego. Wyzywa mnie przy dzieciach, że jestem złodziejką...ja pracuję, nigdy nie wydalam na siebie więcej pieniędzy niż zarobiłam-nie cieszy mnie kupowanie dla siebie czegokolwiek, najczęściej robię z tego codzienne zakupy do domu. Jedyną ekstrawagancją jest moja rehabilitacja, bo czasami traciłam przytomność.. Nie ma litości-po poważnej operacji (rozcięcie mostka) w czasie powrotu do domu na moje prośby , żeby łagodniej zmieniał biegi- krzyczał...Jak jechaliśmy do lekarza, bałam się cokolwiek odzywać, bo w złości szarpał samochodem.Powtarza, że tak załatwi, że odbiorą mi dzieci. Jestem wykończona wahaniami emocji, jakie mi zapewnia mąż. Córka krzyczy na mnie, że jestem wariatką...Mąż jest w środku dobrym człowiekiem, ale jego ojciec był alkoholikiem, bił, poniżał żonę - o czym dowiedzialam się dopiero kilka lat po ślubie od jego bratowej i później innych osób. Mąż nienawidzi jakichkolwiek zasad, kojarzy mu się z łamaniem wolności?. Jak mamy wychować 4 dzieci?? Jak zaszczepić w nich przekonanie, że uczciwość jest cenna? Że nie można manipulować?
Ja mam stany depresyjne, nie chce mi się żyć, widzę, że dzieci przejmują zasadę naobiecaj, będzie spokój, a jak zapyta, trzaśnij drzwiami i masz z głowy...O przekleństwach, scenach teatralnych, itp nie muszę się rozwodzić...A wszystko takie...katolickie.
Miłosierdzie a wychowanie dzieci? Pójdą dalej w świat, będą krzywdzić tych, których pokochają???

Witam serdecznie!
Mój ogromny dylemat: stawianie granic a miłosierdzie...Mam problemy ze spowiedzią
. Mąż ciągle udowadnia mi, że ze mną wszyscy mają problemy, że on jest w związku ofiarą.
Czasami mam wrażenie, że jest w 2 osobach. Czsami rozmawiam z nim, ustalamy jakies rzeczy, potem robi co innego. Wyzywa mnie przy dzieciach, że jestem złodziejką...ja pracuję, nigdy nie wydalam na siebie więcej pieniędzy niż zarobiłam-nie cieszy mnie kupowanie dla siebie czegokolwiek, najczęściej robię z tego codzienne zakupy do domu. Jedyną ekstrawagancją jest moja rehabilitacja, bo czasami traciłam przytomność.. Nie ma litości-po poważnej operacji (rozcięcie mostka) w czasie powrotu do domu na moje prośby , żeby łagodniej zmieniał biegi- krzyczał...Jak jechaliśmy do lekarza, bałam się cokolwiek odzywać, bo w złości szarpał samochodem.Powtarza, że tak załatwi, że odbiorą mi dzieci. Jestem wykończona wahaniami emocji, jakie mi zapewnia mąż. Córka krzyczy na mnie, że jestem wariatką...Mąż jest w środku dobrym człowiekiem, ale jego ojciec był alkoholikiem, bił, poniżał żonę - o czym dowiedzialam się dopiero kilka lat po ślubie od jego bratowej i później innych osób. Mąż nienawidzi jakichkolwiek zasad, kojarzy mu się z łamaniem wolności?. Jak mamy wychować 4 dzieci?? Jak zaszczepić w nich przekonanie, że uczciwość jest cenna? Że nie można manipulować?
Ja mam stany depresyjne, nie chce mi się żyć, widzę, że dzieci przejmują zasadę naobiecaj, będzie spokój, a jak zapyta, trzaśnij drzwiami i masz z głowy...O przekleństwach, scenach teatralnych, itp nie muszę się rozwodzić...A wszystko takie...katolickie.
Miłosierdzie a wychowanie dzieci? Pójdą dalej w świat, będą krzywdzić tych, których pokochają???

[JMG]

Żeby było uczciwie: nie jestem cicha:krzyczę, płaczę.
Długo miałam problem z problemem przebaczania. Bałam siē siebie, mąż czēsto mówił, że jestem opętana... Dopiero, kiedy doszłam do tego, że przebaczenie to nie to samo co zapomnienie, odczułam ulgę: ciągle przebaczam, zaś pamięć służy do wyciągania wniosków...niestety mój mózg wysiadł.

Żeby było uczciwie: nie jestem cicha:krzyczę, płaczę.
Długo miałam problem z problemem przebaczania. Bałam siē siebie, mąż czēsto mówił, że jestem opętana... Dopiero, kiedy doszłam do tego, że przebaczenie to nie to samo co zapomnienie, odczułam ulgę: ciągle przebaczam, zaś pamięć służy do wyciągania wniosków...niestety mój mózg wysiadł.

[Jacek-sychar]

Witaj JMG na naszym forum.

Wydzieliliśmy Ci oddzielny wątek, żebyś mogła spokojnie tutaj pisać.
Ciężko żyć z taka osobą jak Twój mąż. Niestety często powtarzamy w swoim małżeństwie to, co widzieliśmy u naszych rodziców. Jeżeli Twój mąż jest DDA i DDD, to mógł nabrać tych wzorców właśnie od swojego ojca. Często buntujemy się przeciwko swoim rodzicom, ale jednak nawet nieświadomie idziemy ich drogą.
Ja proponowałbym na początek przeczytanie książki o takich dzieciach. Jak zrozumiesz swojego męża, to łatwiej będzie sobie z tym poradzić. Oto te książki, za darmo do pogrania z internetu:

ks dr hab. Grzegorz Polok, „Rozwinąć skrzydła” i „W drodze do siebie”
http://www.rozwinacskrzydla.pl/

Witaj JMG na naszym forum.

Wydzieliliśmy Ci oddzielny wątek, żebyś mogła spokojnie tutaj pisać.
Ciężko żyć z taka osobą jak Twój mąż. Niestety często powtarzamy w swoim małżeństwie to, co widzieliśmy u naszych rodziców. Jeżeli Twój mąż jest DDA i DDD, to mógł nabrać tych wzorców właśnie od swojego ojca. Często buntujemy się przeciwko swoim rodzicom, ale jednak nawet nieświadomie idziemy ich drogą.
Ja proponowałbym na początek przeczytanie książki o takich dzieciach. Jak zrozumiesz swojego męża, to łatwiej będzie sobie z tym poradzić. Oto te książki, za darmo do pogrania z internetu:

ks dr hab. Grzegorz Polok, „Rozwinąć skrzydła” i „W drodze do siebie”
http://www.rozwinacskrzydla.pl/

[Ania65]

JMG witaj na naszym forum. Podzieliłaś się swoją trudną sytuacją a to pierwszy krok do zdrowienia. Zachęcam cię do aktywnego korzystania z forum i jego propozycji, zachęcam też do udziału w wieczornych modlitwach na skype i poniedziałkowym mitingu o 21.00, gdzie będziesz mogła uzyskać wsparcie i porozmawiać z innymi. Jeśli masz możliwość to warto pójść na spotkanie Sychar w ognisku.
JMG pamiętaj o tym by pisząc na forum nie podawać szczegółów, które mogą doprowadzić do tego, że ktoś cię rozpozna. Nasze forum jest otwarte dla wszystkich.

JMG witaj na naszym forum. Podzieliłaś się swoją trudną sytuacją a to pierwszy krok do zdrowienia. Zachęcam cię do aktywnego korzystania z forum i jego propozycji, zachęcam też do udziału w wieczornych modlitwach na skype i poniedziałkowym mitingu o 21.00, gdzie będziesz mogła uzyskać wsparcie i porozmawiać z innymi. Jeśli masz możliwość to warto pójść na spotkanie Sychar w ognisku.
JMG pamiętaj o tym by pisząc na forum nie podawać szczegółów, które mogą doprowadzić do tego, że ktoś cię rozpozna. Nasze forum jest otwarte dla wszystkich.

[JMG]

Dziękuję.
20 lat zajęło mi dochodzenie do stanu świadomości o naszej relacji, też o DDA. Dla mnie to wejście w kosmiczny świat... Niestety, mój stan ogłupienia postawił mnie przed "ścianą". Nie potrafię odróżnić granicy od postawy miłosiernej.
Próbowałam rekolekcji małżeńskich: z duża niechęcią (ale-co tam, Bóg jest wielki ) odkryłam swoje słabe punkty, które teraz wykorzystuje, żeby bolało. Na kolejnych już - zależało mi na nich, to warsztaty z komunikowania się, nie był w stanie rozwiązać dowolnego problemu-w ramach ćwiczeń. Ja płakałam, on powtarzał prowadzącemu, że to za daleko zaszło, że teraz tylko rozwód. Wieczorem chciał uciec, całą noc bałam się, że wyskoczy oknem- często na początku małżeństwa straszył mnie samobójstwem...
Po kłótniach często wydzwania do moich znajomych, i mojej mamy, i skarży się jakie to ma ze mną problemy. Szczerze: boję siē też, że to przeczyta....Nie mogę być szczera, żyję w ciągłym napięciu. Najchętniej poszłabym do szpitala psychiatr.- tam mogłabym być sobą...?
Mieszkam obecnie na wsi, trudno o regularny dojazd gdzieś na terapię. Jedyna moja nadzieja w Was.

Dziękuję.
20 lat zajęło mi dochodzenie do stanu świadomości o naszej relacji, też o DDA. Dla mnie to wejście w kosmiczny świat... Niestety, mój stan ogłupienia postawił mnie przed "ścianą". Nie potrafię odróżnić granicy od postawy miłosiernej.
Próbowałam rekolekcji małżeńskich: z duża niechęcią (ale-co tam, Bóg jest wielki ) odkryłam swoje słabe punkty, które teraz wykorzystuje, żeby bolało. Na kolejnych już - zależało mi na nich, to warsztaty z komunikowania się, nie był w stanie rozwiązać dowolnego problemu-w ramach ćwiczeń. Ja płakałam, on powtarzał prowadzącemu, że to za daleko zaszło, że teraz tylko rozwód. Wieczorem chciał uciec, całą noc bałam się, że wyskoczy oknem- często na początku małżeństwa straszył mnie samobójstwem...
Po kłótniach często wydzwania do moich znajomych, i mojej mamy, i skarży się jakie to ma ze mną problemy. Szczerze: boję siē też, że to przeczyta....Nie mogę być szczera, żyję w ciągłym napięciu. Najchętniej poszłabym do szpitala psychiatr.- tam mogłabym być sobą...?
Mieszkam obecnie na wsi, trudno o regularny dojazd gdzieś na terapię. Jedyna moja nadzieja w Was.

[Ania65]

JMG te nie powodzenia są dla ciebie sygnałem, że nie jesteście narazie gotowi na taką pomoc. Na Sycharze mówimy zacznij od siebie. Rozumiem że mieszkanie na wsi ogranicza twoje możliwości, ale może skup się na tym co możesz zrobić. Masz internet a więc możesz zapisać się na nasze 12 kroków prowadzone przez internet, możesz czytać literaturę, możesz też poszukać grup wsparcia dla siebie na takie grupy moża jeździć nieregularnie. Poza tym tj wyżej pisałam na skype Sychar też ma swoje propozycje. Może na początek wystarczy.

JMG te nie powodzenia są dla ciebie sygnałem, że nie jesteście narazie gotowi na taką pomoc. Na Sycharze mówimy zacznij od siebie. Rozumiem że mieszkanie na wsi ogranicza twoje możliwości, ale może skup się na tym co możesz zrobić. Masz internet a więc możesz zapisać się na nasze 12 kroków prowadzone przez internet, możesz czytać literaturę, możesz też poszukać grup wsparcia dla siebie na takie grupy moża jeździć nieregularnie. Poza tym tj wyżej pisałam na skype Sychar też ma swoje propozycje. Może na początek wystarczy.

[katalotka72]

czy Twój mąż nie ma rysu psychopatycznego??
może nie jest psychopatą, ale jakieś cechy osobowości psychopatycznej ma

znam z doświadczenia sytuacje gdy mój mąż na górkach naszego kryzysu biegał po sąsiadach, rodzinie i opowiadał jaka jestem zła, głupia, nieodpowiedzialna, czasem zmuszał mnie do uczestniczenia w tym cyrku, a ja bezwolna i zupełnie bez sił w tamtym czasie dałam prowadzić się na rzeź
żałuję, że nie umiałam odciąć się od jego chorych działań, zadbać o siebie i dzieci, zbyt późno zaczęłam terapię, jeszcze później znalazłam Sychar, być może nie udałoby się uratować mojego małżeństwa, bo do tego trzeba chęci dwojga, ale uchroniłabym siebie i dzieci przed milionem głębokich zranień i krzywd
to jest mój nawiększy grzech i odpowiedzialność - zaniechanie, tego do dziś nie mogę sobie wybaczyć, a minęło wieeeele lat
nie kontynuuj błędu jaki ja zrobiłam, to są straty nie do odrobienia

czy Twój mąż nie ma rysu psychopatycznego??
może nie jest psychopatą, ale jakieś cechy osobowości psychopatycznej ma

znam z doświadczenia sytuacje gdy mój mąż na górkach naszego kryzysu biegał po sąsiadach, rodzinie i opowiadał jaka jestem zła, głupia, nieodpowiedzialna, czasem zmuszał mnie do uczestniczenia w tym cyrku, a ja bezwolna i zupełnie bez sił w tamtym czasie dałam prowadzić się na rzeź
żałuję, że nie umiałam odciąć się od jego chorych działań, zadbać o siebie i dzieci, zbyt późno zaczęłam terapię, jeszcze później znalazłam Sychar, być może nie udałoby się uratować mojego małżeństwa, bo do tego trzeba chęci dwojga, ale uchroniłabym siebie i dzieci przed milionem głębokich zranień i krzywd
to jest mój nawiększy grzech i odpowiedzialność - zaniechanie, tego do dziś nie mogę sobie wybaczyć, a minęło wieeeele lat
nie kontynuuj błędu jaki ja zrobiłam, to są straty nie do odrobienia

[JMG]

Wiele osób radzi, żeby nie reagować, "odpuścić" - są to osoby, które były przez męża informowane o moicm karygodnym zachowaniu. A co z dziećmi??? O wiele łatwiej dla mnie byłoby wszystko "olać", ale boję się grzechu zaniedbania...Jak uniknąć spięć?

Wiele osób radzi, żeby nie reagować, "odpuścić" - są to osoby, które były przez męża informowane o moicm karygodnym zachowaniu. A co z dziećmi??? O wiele łatwiej dla mnie byłoby wszystko "olać", ale boję się grzechu zaniedbania...Jak uniknąć spięć?

[monis]

JMG, prosze poczytaj to co polecał Jacek.

JMG, prosze poczytaj to co polecał Jacek.

[JMG]

Nie chcę szkalować mojego męża, bo to też człowiek. Może w zasięgu ręki jest jakieś proste rozwiązanie, którego nie zauważam. Jak przekonać go, że NIE JESTEM JEGO WROGIEM??? To, że "zepsułam się" i próbuję stawiać granice (marnie mi to wychodzi, bo czuję się z tym bardzo źle) robię z miłości.
Nie chcę jednak , żeby ciągle dominowała w naszym związku ...litość, która dopuszczai do wykorzystywania. Ciężko mi wyrazić: litość =/=miłość? Mogę litować się nad ...uchodźcami, itp, ale męża kocham-a jest to przecież o wiele więcej!
Martwi mnie jeszcze jedno: już o tym krótko wspomniałam przedtem: mam wrażenie, że jest to ten fam facet ale w 2 osobach: np krzyczy, że w domu bałagan, a potem, że "ciągle jeździsz tym odkurzaczem"; nieraz pytam, z którym teraz rozmawiam. Czy jest to powtarzanie zachowań z domu, (tak podobno ojciec traktował jego mamę ) czy jakieś problemy psych? (Dziadek ponoć jak wyjeżdżał do dalszej rodziny, brał ze sobą jedzenie , lękał się, że go otrują)
Nie czuję się bezpieczna, nie zamyka samochodu, domu, pieca.Najmłodszy synek ma alergię, astmę,problemy z möwieniem. Zauważam, że jak wyjeżdżamy z domu (ja z dzieckiem) na jakiś czas-"upośledzenie" cofa się.Zdaję sobie sprawę, że to ze stresu. Ja też czuję się o wiele lepiej.

Nie chcę szkalować mojego męża, bo to też człowiek. Może w zasięgu ręki jest jakieś proste rozwiązanie, którego nie zauważam. Jak przekonać go, że NIE JESTEM JEGO WROGIEM??? To, że "zepsułam się" i próbuję stawiać granice (marnie mi to wychodzi, bo czuję się z tym bardzo źle) robię z miłości.
Nie chcę jednak , żeby ciągle dominowała w naszym związku ...litość, która dopuszczai do wykorzystywania. Ciężko mi wyrazić: litość =/=miłość? Mogę litować się nad ...uchodźcami, itp, ale męża kocham-a jest to przecież o wiele więcej!
Martwi mnie jeszcze jedno: już o tym krótko wspomniałam przedtem: mam wrażenie, że jest to ten fam facet ale w 2 osobach: np krzyczy, że w domu bałagan, a potem, że "ciągle jeździsz tym odkurzaczem"; nieraz pytam, z którym teraz rozmawiam. Czy jest to powtarzanie zachowań z domu, (tak podobno ojciec traktował jego mamę ) czy jakieś problemy psych? (Dziadek ponoć jak wyjeżdżał do dalszej rodziny, brał ze sobą jedzenie , lękał się, że go otrują)
Nie czuję się bezpieczna, nie zamyka samochodu, domu, pieca.Najmłodszy synek ma alergię, astmę,problemy z möwieniem. Zauważam, że jak wyjeżdżamy z domu (ja z dzieckiem) na jakiś czas-"upośledzenie" cofa się.Zdaję sobie sprawę, że to ze stresu. Ja też czuję się o wiele lepiej.

[Ania65]

Cytat:

Nie chcę szkalować mojego męża, bo to też człowiek. Może w zasięgu ręki jest jakieś proste rozwiązanie

Jedynym rozwiązaniem jest zacząć pracę nad sobą i zostawić naprawianie i uświadamianie męża.

Cytat:

Nie chcę szkalować mojego męża, bo to też człowiek. Może w zasięgu ręki jest jakieś proste rozwiązanie

Jedynym rozwiązaniem jest zacząć pracę nad sobą i zostawić naprawianie i uświadamianie męża.

[monis]

Nie zepsułaś się kochana tylko pogubiona jesteś w tej całej strasznej sytuacji która cię dopadła.


http://www.katolik.pl/gra...668,812,cz.html

Też warte by zajrzeć. I poczytać choć fragmenty.

Piszesz o zdrowiu dziecka. I że zdajesz sobie sprawę ze to ze stresu.

Czy to nie argument by zacząć działać i zmieniać zaistniałą sytuację?

Poszukaj pomocy psychologicznej dla siebie i dzieci( nie wiem w jakim są wieku). Może psycholog szkolny? Może w jakimś ośrodku dla ofiar przemocy? Mops?

Może coś znajdziesz na www.psychotekst.pl? Tak jest sporo wiedzy.

Działaj kobieto bo czas ucieka....a problemy tylko będą się nawarstwiać.
Już piszesz

Nie zepsułaś się kochana tylko pogubiona jesteś w tej całej strasznej sytuacji która cię dopadła.


http://www.katolik.pl/gra...668,812,cz.html

Też warte by zajrzeć. I poczytać choć fragmenty.

Piszesz o zdrowiu dziecka. I że zdajesz sobie sprawę ze to ze stresu.

Czy to nie argument by zacząć działać i zmieniać zaistniałą sytuację?

Poszukaj pomocy psychologicznej dla siebie i dzieci( nie wiem w jakim są wieku). Może psycholog szkolny? Może w jakimś ośrodku dla ofiar przemocy? Mops?

Może coś znajdziesz na www.psychotekst.pl? Tak jest sporo wiedzy.

Działaj kobieto bo czas ucieka....a problemy tylko będą się nawarstwiać.
Już piszesz

[kenya]

[JMG]

Z natury jestem optymistką i jestem przekonana, że można rozmawiać za pomocą argumentöw, a nie natēżeniem krzyku...Dzięki temu jeszcze żyję. Jestem zwolennikiem rozmowy rzeczowej , choćby na kartce papieru, żeby nie było moje twoje, ale najlepiej jak można. Sama byłabym wdziēczna mēżowi za konkretne podpowiedzi. Odpowiadając na pytania: Nie mam pewności co do własnej osoby, postępowania, czasem, CZĘSTO! boję siē, że jestem psychopatką, ktöra krzywdzi bliskich. W czasie względnego spokoju wraca myślenie racjonalne. Wtedy mam takie"rzuty"-dzięki temu Sychar jest na tapecie. ;) Potem jednak po awanturze -rozpacz, pojawiają się myśli samoböjcze, lęki.Wybuchy męża śr co tydzień. Deptanie, a potem miód i zaprzeczanie typu: nie przesadzaj. Myślałam , że nie pamięta tego co robił w gniewie, ale kiedyś w rozmowie wyszło, że coś tam coś tam KIEDY MNIE SZRAPAŁ.
Mops? A kto mi uwierzy?
Poza tym - mała społeczność.

Z natury jestem optymistką i jestem przekonana, że można rozmawiać za pomocą argumentöw, a nie natēżeniem krzyku...Dzięki temu jeszcze żyję. Jestem zwolennikiem rozmowy rzeczowej , choćby na kartce papieru, żeby nie było moje twoje, ale najlepiej jak można. Sama byłabym wdziēczna mēżowi za konkretne podpowiedzi. Odpowiadając na pytania: Nie mam pewności co do własnej osoby, postępowania, czasem, CZĘSTO! boję siē, że jestem psychopatką, ktöra krzywdzi bliskich. W czasie względnego spokoju wraca myślenie racjonalne. Wtedy mam takie"rzuty"-dzięki temu Sychar jest na tapecie. ;) Potem jednak po awanturze -rozpacz, pojawiają się myśli samoböjcze, lęki.Wybuchy męża śr co tydzień. Deptanie, a potem miód i zaprzeczanie typu: nie przesadzaj. Myślałam , że nie pamięta tego co robił w gniewie, ale kiedyś w rozmowie wyszło, że coś tam coś tam KIEDY MNIE SZRAPAŁ.
Mops? A kto mi uwierzy?
Poza tym - mała społeczność.