[sanolia]

Witajcie. Niektórzy z Was pewnie nie znają mojego problemu. Z wieloma spędziłam ponad 5 miesięcy na forum. Bardzo dziękuję za wsparcie i cierpliwość :) Dziś uznałam, że czas na świadectwo. Świadectwo wiary, przemiany życia, ustalenia priorytetów.
Otóż ponad 5 miesięcy walczyłam o powrót męża. On, zakochany po uszy w innej kobiecie, zostawił mnie i dzieci po 18 latach małżeństwa. Jego wielka i podobno bezinteresowna miłość trwała 8 miesięcy. Moja miłość do niego 19 lat. Moja wygrała. Początek powrotu był trudny, burzliwy, napięty. Przeze mnie. Bo on się starał, próbował na swój sposób. Ja oczekiwalam leżenia krzyżem, klęczenia z bukietem kwiatów i błagania o przebaczenie ;) ( DO DZIŚ CZEKAM :) On wynagradzał drobnymi gestami, zachowaniem, którego wcześniej nie znałam. Od jego powrotu mijają 3 miesiące. To bardzo krótko, wiem, ale kilka dni temu coś mnie przekonało, że warto było czekać i modlić się o jego powrót. W chwili ogromnej złości i załamania problemem z synem, wykrzyczałam mężowi, że żałuję jego powrotu, że mógł byc z ta kobietą szczęśliwy, ja bym wyjechala z dziećmi do mamy, zaczęła w nowym miejscu nowe zycie, a tak to sciagnęłam go do domu, pozbawiłam szansy na normalne zycie. Wtedy mój mąż pogroził mi palcem, przytulił i powiedział zebym tak nie mówiła.
Teraz wiem, że nie walczyłam na próżno. Dzieki tej sytuacji nawróciłam się, wiem, że z Bogiem mogę wszystko i wiem, że po to to się stało, zeby teraz moje zycie było lepsze. Ja nawet wyleczyłam się z depresji, odstawiłam leki i nie muszę ich brać. Pozbyłam się przewlekłej anemii. Poznałam wspaniałe osoby. Co mogę jescze dodać? Chyba tylko Chwała Panu :)

Witajcie. Niektórzy z Was pewnie nie znają mojego problemu. Z wieloma spędziłam ponad 5 miesięcy na forum. Bardzo dziękuję za wsparcie i cierpliwość :) Dziś uznałam, że czas na świadectwo. Świadectwo wiary, przemiany życia, ustalenia priorytetów.
Otóż ponad 5 miesięcy walczyłam o powrót męża. On, zakochany po uszy w innej kobiecie, zostawił mnie i dzieci po 18 latach małżeństwa. Jego wielka i podobno bezinteresowna miłość trwała 8 miesięcy. Moja miłość do niego 19 lat. Moja wygrała. Początek powrotu był trudny, burzliwy, napięty. Przeze mnie. Bo on się starał, próbował na swój sposób. Ja oczekiwalam leżenia krzyżem, klęczenia z bukietem kwiatów i błagania o przebaczenie ;) ( DO DZIŚ CZEKAM :) On wynagradzał drobnymi gestami, zachowaniem, którego wcześniej nie znałam. Od jego powrotu mijają 3 miesiące. To bardzo krótko, wiem, ale kilka dni temu coś mnie przekonało, że warto było czekać i modlić się o jego powrót. W chwili ogromnej złości i załamania problemem z synem, wykrzyczałam mężowi, że żałuję jego powrotu, że mógł byc z ta kobietą szczęśliwy, ja bym wyjechala z dziećmi do mamy, zaczęła w nowym miejscu nowe zycie, a tak to sciagnęłam go do domu, pozbawiłam szansy na normalne zycie. Wtedy mój mąż pogroził mi palcem, przytulił i powiedział zebym tak nie mówiła.
Teraz wiem, że nie walczyłam na próżno. Dzieki tej sytuacji nawróciłam się, wiem, że z Bogiem mogę wszystko i wiem, że po to to się stało, zeby teraz moje zycie było lepsze. Ja nawet wyleczyłam się z depresji, odstawiłam leki i nie muszę ich brać. Pozbyłam się przewlekłej anemii. Poznałam wspaniałe osoby. Co mogę jescze dodać? Chyba tylko Chwała Panu :)

[Nirwanna]

Chwała Panu!

Chwała Panu!

[twardy]

[MonikaMaria3]

[gogol]

Chwała Panu

Chwała Panu

[Mirakulum]

Chwała Panu

Chwała Panu

[Sama_ja]

Dziękuję za świadectwo, dodaje to nadziei na lepsze jutro. AMEN

Dziękuję za świadectwo, dodaje to nadziei na lepsze jutro. AMEN

[JakubekKaz]

Chwała PANU

Chwała PANU