[Patriota]

Witam Wszystkich serdecznie. Zaznaczam, że anonimowo jestem obecny na portalu od prawie 2 lat. Dzisiaj odważyłem się napisać, też nie wiem dokładnie dlaczego...
Ale od początku: W styczniu 2015r. dowiedziałem się, że moja żona spotyka się z innym. Był to dla mnie szok. Nie radziłem sobie z tym i powtarzałem jak tak można, jak... Syn również przeżył szok, problemy w szkole, emocjonalne, itd. Żona obiecała, że zakończy znajomość. Myślę, dla dobra dziecka, siebie ( w mojej rodzinie nie było nigdy rozwodów, zdrad, itp.) trzeba ratować rodzinę. Kobieta zbłądziła, zrozumiała, trzeba dać człowiekowi szansę. Jesteśmy z kilkunastoletnim stażem małżeńskim, nie rok, dwa... Po kilku tygodniach znowu wychodzi na jaw, że żona nie zakończyła tej znajomości, ale dalej trwa w "romansie". Rozmawiamy długo, żona wyprowadza się z domu. Mija miesiąc i prosi o powrót do domu. Zgadzam się i znowu biorą argumenty rodzinne górę, od zdrowego rozsądku. Mijają kolejne 3 miesiące. Znowu dowiaduję się, że romans trwa dalej. Żona "honorowo" wyprowadza się z domu i do dzisiaj jest poza domem. Podczas tego okresu mieszka z kochankiem ( żonatym ojcem), później sama, teraz u rodziców. Znajomość żony i kochanka trwa dalej, chociaż nie jestem z tym już na bieżąco jak kiedyś. Żona nie poprosiła już o powrót do domu. Z dzieckiem kontaktu też nie ma. On też nie chce mieć z nią. Ja chyba nauczyłem się z tym żyć. Kontakty to z reguły życzenia świąteczne. Ja się zastanawiam i co dalej. Kościół jest przeciwny rozwodom cywilnym. Ale co dalej. Zastanawiam się nad unieważnieniem małżeństwa. Ale nie wiem jak i czy są podstawy. Żałuję teraz, że byłem tak naiwny, ufałem, dawałem szanse i nic. Zastanawiam się nad stanem chorobowym żony, ale co to jest fascynacja drugą osobą, coś innego, czy tak naprawdę nigdy mnie nie kochała. Syn jest dla mnie wszystkim. Kocham go. Pragnę jego szczęścia. Daje mi siły do pracy, prowadzenia domu. Zbliżyłem się do Boga, a dokładnie nauczyłem się z Nim rozmawiać. Prosić, dziękować. Bóg ma jakiś plan na rozwiązanie tego impasu, ale jaki. Coś chce mi pokazać, czy ja mam sam coś zrobić?

Witam Wszystkich serdecznie. Zaznaczam, że anonimowo jestem obecny na portalu od prawie 2 lat. Dzisiaj odważyłem się napisać, też nie wiem dokładnie dlaczego...
Ale od początku: W styczniu 2015r. dowiedziałem się, że moja żona spotyka się z innym. Był to dla mnie szok. Nie radziłem sobie z tym i powtarzałem jak tak można, jak... Syn również przeżył szok, problemy w szkole, emocjonalne, itd. Żona obiecała, że zakończy znajomość. Myślę, dla dobra dziecka, siebie ( w mojej rodzinie nie było nigdy rozwodów, zdrad, itp.) trzeba ratować rodzinę. Kobieta zbłądziła, zrozumiała, trzeba dać człowiekowi szansę. Jesteśmy z kilkunastoletnim stażem małżeńskim, nie rok, dwa... Po kilku tygodniach znowu wychodzi na jaw, że żona nie zakończyła tej znajomości, ale dalej trwa w "romansie". Rozmawiamy długo, żona wyprowadza się z domu. Mija miesiąc i prosi o powrót do domu. Zgadzam się i znowu biorą argumenty rodzinne górę, od zdrowego rozsądku. Mijają kolejne 3 miesiące. Znowu dowiaduję się, że romans trwa dalej. Żona "honorowo" wyprowadza się z domu i do dzisiaj jest poza domem. Podczas tego okresu mieszka z kochankiem ( żonatym ojcem), później sama, teraz u rodziców. Znajomość żony i kochanka trwa dalej, chociaż nie jestem z tym już na bieżąco jak kiedyś. Żona nie poprosiła już o powrót do domu. Z dzieckiem kontaktu też nie ma. On też nie chce mieć z nią. Ja chyba nauczyłem się z tym żyć. Kontakty to z reguły życzenia świąteczne. Ja się zastanawiam i co dalej. Kościół jest przeciwny rozwodom cywilnym. Ale co dalej. Zastanawiam się nad unieważnieniem małżeństwa. Ale nie wiem jak i czy są podstawy. Żałuję teraz, że byłem tak naiwny, ufałem, dawałem szanse i nic. Zastanawiam się nad stanem chorobowym żony, ale co to jest fascynacja drugą osobą, coś innego, czy tak naprawdę nigdy mnie nie kochała. Syn jest dla mnie wszystkim. Kocham go. Pragnę jego szczęścia. Daje mi siły do pracy, prowadzenia domu. Zbliżyłem się do Boga, a dokładnie nauczyłem się z Nim rozmawiać. Prosić, dziękować. Bóg ma jakiś plan na rozwiązanie tego impasu, ale jaki. Coś chce mi pokazać, czy ja mam sam coś zrobić?

[Nirwanna]

Witaj na forum
Skoro jakiś czas nas już czytasz, to wiesz, że każdemu nowopiszącemu doradzamy daleko posuniętą ostrożność w podawaniu szczegółów osobistych.
Czy oprócz czytania forum zagłębiałeś się jeszcze w nasze materiały? Nagrania, książki, itp.? Warto, ponieważ mam wrażenie, że wiele rzeczy zobaczysz w innym świetle
Zwrócę Ci uwagę np. na to:

Witaj na forum
Skoro jakiś czas nas już czytasz, to wiesz, że każdemu nowopiszącemu doradzamy daleko posuniętą ostrożność w podawaniu szczegółów osobistych.
Czy oprócz czytania forum zagłębiałeś się jeszcze w nasze materiały? Nagrania, książki, itp.? Warto, ponieważ mam wrażenie, że wiele rzeczy zobaczysz w innym świetle
Zwrócę Ci uwagę np. na to:

[Jacek-sychar]

Witaj Patriota

Witaj Patriota

[Patriota]

Dzięki za odpowiedzi. Mam możliwość podjechania na Ognisko Sychar. Zastanawiałem się nad tym wcześniej, ale tłumaczyłem to sobie różnie... Żona pochodzi z tzw. normalnego domu i środowiska. Nie do końca rozumiem na czym polega przebaczenie. Bo przebaczyć, to chyba nie to samo co zrozumieć całą sytuację. Przez cały czas, gdy żona jest poza domem, odzywała się jedynie wtedy, gdy miała jakąś sprawę. Grzecznie, np. czy możesz... Ja tak mogę... Zobaczyłem, że sytuacja nie zmierza do poprawy, ale do załatwienia swoich spraw. Ona grzecznie, ja grzecznie. Gdy zaczynam rozmowę poważną, to zaraz wybucha gniew. Najbardziej zależy mi na wychowaniu syna i to jest mój priorytet. Szczęśliwy już byłem w życiu, może nie potrafiłem tego docenić. Nie wiem. Ale nigdy nie zgodzę się na to, że obie strony są winne, gdy dochodzi do rozstania. A to tłumaczono mi niekiedy w konfesjonale. Kiedyś syn mi powiedział, że matka się zmieni, dopiero wtedy, jak osiągnie dno. Ale gdzie jest to dno? Sam chyba nawet nie chcę, żeby to osiągnęła.

Dzięki za odpowiedzi. Mam możliwość podjechania na Ognisko Sychar. Zastanawiałem się nad tym wcześniej, ale tłumaczyłem to sobie różnie... Żona pochodzi z tzw. normalnego domu i środowiska. Nie do końca rozumiem na czym polega przebaczenie. Bo przebaczyć, to chyba nie to samo co zrozumieć całą sytuację. Przez cały czas, gdy żona jest poza domem, odzywała się jedynie wtedy, gdy miała jakąś sprawę. Grzecznie, np. czy możesz... Ja tak mogę... Zobaczyłem, że sytuacja nie zmierza do poprawy, ale do załatwienia swoich spraw. Ona grzecznie, ja grzecznie. Gdy zaczynam rozmowę poważną, to zaraz wybucha gniew. Najbardziej zależy mi na wychowaniu syna i to jest mój priorytet. Szczęśliwy już byłem w życiu, może nie potrafiłem tego docenić. Nie wiem. Ale nigdy nie zgodzę się na to, że obie strony są winne, gdy dochodzi do rozstania. A to tłumaczono mi niekiedy w konfesjonale. Kiedyś syn mi powiedział, że matka się zmieni, dopiero wtedy, jak osiągnie dno. Ale gdzie jest to dno? Sam chyba nawet nie chcę, żeby to osiągnęła.

[Nirwanna]

Cytat:

Ale nigdy nie zgodzę się na to, że obie strony są winne, gdy dochodzi do rozstania. A to tłumaczono mi niekiedy w konfesjonale.

Patriota, przyjrzyj się zdaniu:

Za zdradę odpowiada zdradzający, za kryzys odpowiadają oboje.

Słowa "wina" tam nie ma.

Czy widzisz różnicę między winą a odpowiedzialnością? Czy widzisz swoją odpowiedzialność w tym kryzysie?

Cytat:

Ale nigdy nie zgodzę się na to, że obie strony są winne, gdy dochodzi do rozstania. A to tłumaczono mi niekiedy w konfesjonale.

Patriota, przyjrzyj się zdaniu:

Za zdradę odpowiada zdradzający, za kryzys odpowiadają oboje.

Słowa "wina" tam nie ma.

Czy widzisz różnicę między winą a odpowiedzialnością? Czy widzisz swoją odpowiedzialność w tym kryzysie?

[Jacek-sychar]

[mare1966]

[GregAN]

Patriota,
Czy masz zabezpieczone alimenty na syna I rozdzielnosc majątkowa?

Czy też żona ma zero obowiązków wobec syna I partycypuje w majątku który Ty sam pomnazasz?

Patriota,
Czy masz zabezpieczone alimenty na syna I rozdzielnosc majątkowa?

Czy też żona ma zero obowiązków wobec syna I partycypuje w majątku który Ty sam pomnazasz?

[Patriota]

Zrobiliśmy rozdzielność majątkową z żoną. Alimenty otrzymuję, uzgodnione jedynie słownie. Miałem do siebie żal o tą rozdzielność, zrobiliśmy to polubownie z żoną, po "którymś" rozstaniu. Wygląda to może z boku tak, że zależy mi na kasie. Ja tylko chciałem zapewnić dziecku jakieś zabezpieczenie. Nigdy nie zależało mi na kasie. Chociaż byłem o to posądzany.

Zrobiliśmy rozdzielność majątkową z żoną. Alimenty otrzymuję, uzgodnione jedynie słownie. Miałem do siebie żal o tą rozdzielność, zrobiliśmy to polubownie z żoną, po "którymś" rozstaniu. Wygląda to może z boku tak, że zależy mi na kasie. Ja tylko chciałem zapewnić dziecku jakieś zabezpieczenie. Nigdy nie zależało mi na kasie. Chociaż byłem o to posądzany.

[Jacek-sychar]

Nie oskarżaj się.
Zrobiłeś dobrze. Zabezpieczenie sytuacji materialnej Twojego syna to Twój obowiązek.

Nie oskarżaj się.
Zrobiłeś dobrze. Zabezpieczenie sytuacji materialnej Twojego syna to Twój obowiązek.

[Kari]

Potrafię zrozumieć, że żona może zostawić męża, ale nie jestem w stanie zrozumieć, że potrafi zrezygnować z dziecka. Słyszy się o takich sytuacjach, jak dla mnie świadczy to o jakiegoś rodzaju zaburzeniach psychicznych, osobowościowych, czy zaburzeniach charakteru. Nie znam się, ale jeśli dom był, jak piszesz normalny to może być jakaś inna przyczyna.

W każdym razie warto zabezpieczyć siebie i syna przed ewentualnymi, ponownymi krzywdami ze strony żony czyli rzeczywiście ograniczyć kontakty, zwłaszcza jeśli syn ich nie chce i budować wasze życie jak najlepiej się da we dwójkę.
A za żonę i mamę trzeba się modlić o nawrócenie / uzdrowienie.
Dla syna ważną lekcją jest to jak reagujesz na tą sytuację, dochowanie żonie wierności, nie szukanie "nowych modeli" jest kluczowe. Poświęcaj synowi jak najwięcej czasu i uwagi, żeby wiedział, że jest dla Ciebie ważny, żeby miał poczucie własnej wartości. Bo zachowanie żony to sygnał dla syna, że jest niewiele wart, jeśli tak łatwo o nim zapomniała. To wszystko jest bardzo trudne, dobrze byłoby być w kontakcie z psychologiem dziecięcym.

Potrafię zrozumieć, że żona może zostawić męża, ale nie jestem w stanie zrozumieć, że potrafi zrezygnować z dziecka. Słyszy się o takich sytuacjach, jak dla mnie świadczy to o jakiegoś rodzaju zaburzeniach psychicznych, osobowościowych, czy zaburzeniach charakteru. Nie znam się, ale jeśli dom był, jak piszesz normalny to może być jakaś inna przyczyna.

W każdym razie warto zabezpieczyć siebie i syna przed ewentualnymi, ponownymi krzywdami ze strony żony czyli rzeczywiście ograniczyć kontakty, zwłaszcza jeśli syn ich nie chce i budować wasze życie jak najlepiej się da we dwójkę.
A za żonę i mamę trzeba się modlić o nawrócenie / uzdrowienie.
Dla syna ważną lekcją jest to jak reagujesz na tą sytuację, dochowanie żonie wierności, nie szukanie "nowych modeli" jest kluczowe. Poświęcaj synowi jak najwięcej czasu i uwagi, żeby wiedział, że jest dla Ciebie ważny, żeby miał poczucie własnej wartości. Bo zachowanie żony to sygnał dla syna, że jest niewiele wart, jeśli tak łatwo o nim zapomniała. To wszystko jest bardzo trudne, dobrze byłoby być w kontakcie z psychologiem dziecięcym.

[Bety]

Z Twojego postu Patriota wynika, że sytaucja jest jakby zawieszona w powietrzu- nie ma rozwodu, nie ma też życia małżeńskiego, jakiego można by oczekiwać. Zastanawiasz się, co dalej po ludzku z tym robić.

Bardzo Cię rozumiem.

Na początku gdy trafiłam na Sychar pomyslałam sobie: fajni ludzie, bardzo ładnie, ale to nie dla mnie. Jakieś tam trwanie w wierności, jakaś tam praca nad sobą.....
Ale..... jakąś drogę musiałam obrać.

Wydaje mi sie, że i Ty jesteś właśnie w takim punkcie obierania i decydowania, co dalej.
Zwłaszcza, że własnie były świeta, sylwester- być może spędzony samotnie!

Coż można powiedzieć? Mam w głowie jeden z ostatnich postów Mare, w którym napisał, że lekko wkurzony, ale kroczy dalej ścieżką Sycharu, która bynajmniej "plażą" nie jest, oddając tym samym stan i mojego ducha.

Masz dwie możliwości: albo żyć po Bożemu i trwać w wierności, albo puścić się z "nurtem" i szukać szczęścia z inną kobietą.

Z Twojego postu Patriota wynika, że sytaucja jest jakby zawieszona w powietrzu- nie ma rozwodu, nie ma też życia małżeńskiego, jakiego można by oczekiwać. Zastanawiasz się, co dalej po ludzku z tym robić.

Bardzo Cię rozumiem.

Na początku gdy trafiłam na Sychar pomyslałam sobie: fajni ludzie, bardzo ładnie, ale to nie dla mnie. Jakieś tam trwanie w wierności, jakaś tam praca nad sobą.....
Ale..... jakąś drogę musiałam obrać.

Wydaje mi sie, że i Ty jesteś właśnie w takim punkcie obierania i decydowania, co dalej.
Zwłaszcza, że własnie były świeta, sylwester- być może spędzony samotnie!

Coż można powiedzieć? Mam w głowie jeden z ostatnich postów Mare, w którym napisał, że lekko wkurzony, ale kroczy dalej ścieżką Sycharu, która bynajmniej "plażą" nie jest, oddając tym samym stan i mojego ducha.

Masz dwie możliwości: albo żyć po Bożemu i trwać w wierności, albo puścić się z "nurtem" i szukać szczęścia z inną kobietą.

[Bety]

Dodam jeszcze i to: z tego, co piszesz stan separacji trwa nieco ponad rok.
Z doświadczenia osób tu obecnych wynika, że nie jest to bynajmniej długo!

Dodam jeszcze i to: z tego, co piszesz stan separacji trwa nieco ponad rok.
Z doświadczenia osób tu obecnych wynika, że nie jest to bynajmniej długo!

[mare1966]