[hope84]

Moja historia jest tak mało oryginalna i niestety podobna do wszystkich. A mianowicie zawsze myślałam "zdrady się nie wybacza" koniec i kropka, ale jak się okazuje życie weryfikuje nasze poglądy. Moje zrobiło to po 7 latach małżeństwa. Standard, mąż niedoceniony, żona zła, niedobra, wymagająca i czepialska. Mąż nieszczęśliwy nawiązuje kontakt z inną kobietą, znaną sobie od wielu lat, ale dopiero "odkrytą". Zaczyna się niewinnie smsy, rozmowy coraz częściej i częściej. Potem potajemne spotkania na kawkę, wszystko jak najbardziej niewinne. Poza tym że zaczęłam cos podejrzewać i po dwóch miesiącach sielanki wreszcie przyparłam do muru to usłyszałam że on nie wie czy to miłość czy zauroczenie ale MUSI to sprawdzić a mi proponuje separacje.... ehhh...... od tamtej pory minęło trochę czasu i wiele się działo. Efekt taki że mąż wrócił i niby naprawia małżeństwo. tamta kowalska się zmyła bo uświadomiła sobie że rozbicie rodziny nie leży w jej interesie (trochę za późno do tego doszła) a my zostaliśmy w zgliszczach po naszym związku. Moje pytanie co dalej... jak żyć i jak się wyciszyć... Wyobraźnia buduje różne wizje... bardziej lub mniej realne ale wszystkie są destrukcyjne dla chwilowego spokoju panującego w domu... Najgorsza jest świadomość tych wszystkich kłamstw, którymi byłam karmiona przez 3 m-ce.... jak żyć nie kontrolując męża, który twierdzi że teraz to już na bank skończone?! Czy jest ktoś, kto wyszedł z podobnego kryzysu i odnalazł spokój?

Moja historia jest tak mało oryginalna i niestety podobna do wszystkich. A mianowicie zawsze myślałam "zdrady się nie wybacza" koniec i kropka, ale jak się okazuje życie weryfikuje nasze poglądy. Moje zrobiło to po 7 latach małżeństwa. Standard, mąż niedoceniony, żona zła, niedobra, wymagająca i czepialska. Mąż nieszczęśliwy nawiązuje kontakt z inną kobietą, znaną sobie od wielu lat, ale dopiero "odkrytą". Zaczyna się niewinnie smsy, rozmowy coraz częściej i częściej. Potem potajemne spotkania na kawkę, wszystko jak najbardziej niewinne. Poza tym że zaczęłam cos podejrzewać i po dwóch miesiącach sielanki wreszcie przyparłam do muru to usłyszałam że on nie wie czy to miłość czy zauroczenie ale MUSI to sprawdzić a mi proponuje separacje.... ehhh...... od tamtej pory minęło trochę czasu i wiele się działo. Efekt taki że mąż wrócił i niby naprawia małżeństwo. tamta kowalska się zmyła bo uświadomiła sobie że rozbicie rodziny nie leży w jej interesie (trochę za późno do tego doszła) a my zostaliśmy w zgliszczach po naszym związku. Moje pytanie co dalej... jak żyć i jak się wyciszyć... Wyobraźnia buduje różne wizje... bardziej lub mniej realne ale wszystkie są destrukcyjne dla chwilowego spokoju panującego w domu... Najgorsza jest świadomość tych wszystkich kłamstw, którymi byłam karmiona przez 3 m-ce.... jak żyć nie kontrolując męża, który twierdzi że teraz to już na bank skończone?! Czy jest ktoś, kto wyszedł z podobnego kryzysu i odnalazł spokój?

[Jacek-sychar]

Witaj Hope84 na naszym forum.

Owszem, byli tacy, co wyszli z jeszcze gorszych zawirowań.
Jeżeli obie strony chcą, to dadzą radę.

Polecę Ci może następującą książkę:
Jerzy Grzybowski, Romans, zdrada i co dalej, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2009

Oczywiście są i inne godne polecenia pozycje:
Mieczysław Guzewicz, Małżeństwo na krawędzi. Jak ustrzec się zdrady i rozwodu, Wydawnictwo POMOC, Częstochowa 2014
Jacek Pulikowski, Warto naprawić małżeństwo, Inicjatywa Wydawnicza „Jerozolima”, Poznań 2008

I nasza Sycharowska klasyka:
Gary Chapman, 5 języków miłości
James C. Dobson, Miłość potrzebuje stanowczości, Vacatio, Warszawa 2015

Czytaj też nasze forum. Niedługo nastąpi "przesiadka" na nową platformę, ale obecne forum zostanie jako historia.

Pisząc staraj się nie podawać szczegółów, które pozwoliłyby na identyfikację Twojej rodziny.

Witaj Hope84 na naszym forum.

Owszem, byli tacy, co wyszli z jeszcze gorszych zawirowań.
Jeżeli obie strony chcą, to dadzą radę.

Polecę Ci może następującą książkę:
Jerzy Grzybowski, Romans, zdrada i co dalej, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2009

Oczywiście są i inne godne polecenia pozycje:
Mieczysław Guzewicz, Małżeństwo na krawędzi. Jak ustrzec się zdrady i rozwodu, Wydawnictwo POMOC, Częstochowa 2014
Jacek Pulikowski, Warto naprawić małżeństwo, Inicjatywa Wydawnicza „Jerozolima”, Poznań 2008

I nasza Sycharowska klasyka:
Gary Chapman, 5 języków miłości
James C. Dobson, Miłość potrzebuje stanowczości, Vacatio, Warszawa 2015

Czytaj też nasze forum. Niedługo nastąpi "przesiadka" na nową platformę, ale obecne forum zostanie jako historia.

Pisząc staraj się nie podawać szczegółów, które pozwoliłyby na identyfikację Twojej rodziny.

[hope84]

Obie strony niby chcą tylko męża "chcenie" polega na nie nawracaniu do tematu zdrady, najchętniej wymazałby wszystko gumką i po sprawie. Natomiast ja nawracam, gdyż boję się że jeśli nie przepracujemy i nie dojdziemy do tego co tak naprawdę zaczęło kuleć w naszym związku to wszystko za jakiś czas się powtórzy. A tego mogę nie wytrzymać psychicznie.
Natomiast on uważa że wracając do tego tematu popełniam błąd i mam wrażenie że on się ode mnie oddala... nie wiem co dalej robić... jak się zachowywać

Obie strony niby chcą tylko męża "chcenie" polega na nie nawracaniu do tematu zdrady, najchętniej wymazałby wszystko gumką i po sprawie. Natomiast ja nawracam, gdyż boję się że jeśli nie przepracujemy i nie dojdziemy do tego co tak naprawdę zaczęło kuleć w naszym związku to wszystko za jakiś czas się powtórzy. A tego mogę nie wytrzymać psychicznie.
Natomiast on uważa że wracając do tego tematu popełniam błąd i mam wrażenie że on się ode mnie oddala... nie wiem co dalej robić... jak się zachowywać

[Jacek-sychar]

Wracanie może być twoja formą "rozdrapywania ran".
Raczej nie powinno się do tego tematu wracać. Szczególnie, gdy była to tylko zdrada emocjonalna. Wiem, to też jest problem, ale nie tak duży, jak przy zdradzie fizycznej.
Jeszcze raz polecam Ci książkę:
Jerzy Grzybowski, Romans, zdrada i co dalej, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2009
W niej jest wiele odpowiedzi na Twoje pytania.
Raczej powinniście przejść do podniesienia relacji w Waszym małżeństwie.

Ważne jest to, co napisałaś w pierwszym poście:

Wracanie może być twoja formą "rozdrapywania ran".
Raczej nie powinno się do tego tematu wracać. Szczególnie, gdy była to tylko zdrada emocjonalna. Wiem, to też jest problem, ale nie tak duży, jak przy zdradzie fizycznej.
Jeszcze raz polecam Ci książkę:
Jerzy Grzybowski, Romans, zdrada i co dalej, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2009
W niej jest wiele odpowiedzi na Twoje pytania.
Raczej powinniście przejść do podniesienia relacji w Waszym małżeństwie.

Ważne jest to, co napisałaś w pierwszym poście:

[STOPka]

[Jacek-sychar]

[Dorota 6]

A ja się zgadzam ze Stopką, zdrada to zdrada. Mnie osobiście bardziej boli zdrada emocjonalna. Myślę, że jest w tym temacie różnica, inaczej na temat zdrady patrzą mężczyźni i inaczej kobiety.

A ja się zgadzam ze Stopką, zdrada to zdrada. Mnie osobiście bardziej boli zdrada emocjonalna. Myślę, że jest w tym temacie różnica, inaczej na temat zdrady patrzą mężczyźni i inaczej kobiety.

[mąż_żony]

[Jacek-sychar]

[Jacek-sychar]

[STOPka]

[mąż_żony]

[hope84]

No i właśnie rozwinęła się dyskusja nt. zdrady fizycznej i emocjonalnej , którą mój mąż uważa za błahą, bo w końcu "do niczego nie doszło". A ja na samą myśl o godzinach rozmów z kowalską dostaję "małpiego rozumu", bo ten czas należał się mi i dzieciom a nie babie o 10 lat starszej, która jak na ironię przeżyła "to samo" tylko mąż ją zostawił dla młodszej... nie pojmuję obłudy i zakłamania ale to już jej problem. Co do naszej sytuacji to on znalazł sobie mieszkanie na moją prośbę, w końcu "Miłość potrzebuje stanowczości" a mnie "trójkąty" nie interesują, i nie nie zamieszkał z nią... tego jestem pewna. Zresztą nie miał okazji pomieszkać tam, gdyż strasznie się miotał i spędził w tym mieszkaniu max 2 noce. Pisząc "wrócił" miałam na myśli zakończenie znajomości z nią i staranie się o nas, o małżeństwo.

No i właśnie rozwinęła się dyskusja nt. zdrady fizycznej i emocjonalnej , którą mój mąż uważa za błahą, bo w końcu "do niczego nie doszło". A ja na samą myśl o godzinach rozmów z kowalską dostaję "małpiego rozumu", bo ten czas należał się mi i dzieciom a nie babie o 10 lat starszej, która jak na ironię przeżyła "to samo" tylko mąż ją zostawił dla młodszej... nie pojmuję obłudy i zakłamania ale to już jej problem. Co do naszej sytuacji to on znalazł sobie mieszkanie na moją prośbę, w końcu "Miłość potrzebuje stanowczości" a mnie "trójkąty" nie interesują, i nie nie zamieszkał z nią... tego jestem pewna. Zresztą nie miał okazji pomieszkać tam, gdyż strasznie się miotał i spędził w tym mieszkaniu max 2 noce. Pisząc "wrócił" miałam na myśli zakończenie znajomości z nią i staranie się o nas, o małżeństwo.

[Jacek-sychar]

Hope84
Nasze forum jest również po to, żeby zrozumieć druga stronę. Takie dyskusje pozwalają nam często inaczej spojrzeć na sprawę.

Hope84
Nasze forum jest również po to, żeby zrozumieć druga stronę. Takie dyskusje pozwalają nam często inaczej spojrzeć na sprawę.