[Natalka1991]

A ja juz nie chce po porodzie zadnych zmartwien i problemow dlatego lepiej mu bedzie wszedzie byleby beze mnie

A ja juz nie chce po porodzie zadnych zmartwien i problemow dlatego lepiej mu bedzie wszedzie byleby beze mnie

[utka2]

Natalka1991, właśnie ze wzgledu na takie sytuacje, jakie Ty przeżywasz jestem w stanie zrozumiec kobiety, które szły w czarnym marszu ... Żebyś mnie dobrze zrozumiała - w żadnym wypadku nie popieram decyzji o usunięciu ciąży.

Tylko bardzo szkoda mi kobiet, które pozostawione sa same sobie, bez zapewnienia im żadnej pomocy. przykre to, bardzo.

Nie żałuj tej decyzji, ja wiem, ze dolegliwości pod koniec ciąży potrafią dać w kość. Ale nie ma tez piękniejszego odczucia jak ruchy dziecka. Ja w każdym razie czasami troche za tym tęsknie (ale nie za bardzo :) ) I myślę, ze jednak decyzji o usunięciu ciąży żałowałabyś do końca życia. A z tą jakoś się uporasz. malutkie dzieci są bardzo chętnie adoptowane, wiec będziesz miała pewność, ze dziecko nie będzie zbyt długo pozostawać samo w szpitalu lub w ośrodku preadopcyjnym.

Na pewno znajdzie się jakas rodzina, która bedzie z ogromna miłoscią i czułoscią opiekowac się dzieckiem.

A Ty będziesz miała spokój, będziesz wolna od zobowiązań na całe życie, bo dzieci to właśnie taka umowa o pracę na czas niekreślony. I w nadgodzinach.

No, ale nie będzie targać Tobą wyrzut że zabiłaś dziecko.

Dasz radę.

Odpoczywaj dużo, niedługoi bedzie już po wszystkim.

Natalka1991, właśnie ze wzgledu na takie sytuacje, jakie Ty przeżywasz jestem w stanie zrozumiec kobiety, które szły w czarnym marszu ... Żebyś mnie dobrze zrozumiała - w żadnym wypadku nie popieram decyzji o usunięciu ciąży.

Tylko bardzo szkoda mi kobiet, które pozostawione sa same sobie, bez zapewnienia im żadnej pomocy. przykre to, bardzo.

Nie żałuj tej decyzji, ja wiem, ze dolegliwości pod koniec ciąży potrafią dać w kość. Ale nie ma tez piękniejszego odczucia jak ruchy dziecka. Ja w każdym razie czasami troche za tym tęsknie (ale nie za bardzo :) ) I myślę, ze jednak decyzji o usunięciu ciąży żałowałabyś do końca życia. A z tą jakoś się uporasz. malutkie dzieci są bardzo chętnie adoptowane, wiec będziesz miała pewność, ze dziecko nie będzie zbyt długo pozostawać samo w szpitalu lub w ośrodku preadopcyjnym.

Na pewno znajdzie się jakas rodzina, która bedzie z ogromna miłoscią i czułoscią opiekowac się dzieckiem.

A Ty będziesz miała spokój, będziesz wolna od zobowiązań na całe życie, bo dzieci to właśnie taka umowa o pracę na czas niekreślony. I w nadgodzinach.

No, ale nie będzie targać Tobą wyrzut że zabiłaś dziecko.

Dasz radę.

Odpoczywaj dużo, niedługoi bedzie już po wszystkim.

[hiacynta]

[tiliana]

Hm.

Nie odczytuj tego, co napiszę, jako namów do zatrzymania dziecka, bo to mają być uwagi o znaczeniu bardzo ogólnym.

Jak nie chcesz zmartwień i problemów... to jak właściwie chcesz żyć?

Czy to nie przez pokonywaniu trudności wspinamy się na wyżyny swoich możliwości, rozwijamy?

Jak sobie wyobrażasz swoje życie potem? Serio spodziewasz sie, ze w nim nie będzie problemów i zmartwień?
Myślisz, ze zmniejszenie liczby tych problemów da ci szczęście? A moze teraz marzysz tylko o spokoju?

To nie atak. Bardziej tematy do przemyśleń.

Hm.

Nie odczytuj tego, co napiszę, jako namów do zatrzymania dziecka, bo to mają być uwagi o znaczeniu bardzo ogólnym.

Jak nie chcesz zmartwień i problemów... to jak właściwie chcesz żyć?

Czy to nie przez pokonywaniu trudności wspinamy się na wyżyny swoich możliwości, rozwijamy?

Jak sobie wyobrażasz swoje życie potem? Serio spodziewasz sie, ze w nim nie będzie problemów i zmartwień?
Myślisz, ze zmniejszenie liczby tych problemów da ci szczęście? A moze teraz marzysz tylko o spokoju?

To nie atak. Bardziej tematy do przemyśleń.

[Natalka1991]

Nie podjęłam tej decyzji z przyczyn finansowych. Chcę żyć sama dla siebie a nie ciągle uwiązana przy dziecku. Wiem jak to brzmi ale tak jest. Nie chce go wychowywać z poczucia obowiazku. Tak mąż sie zrzeknie praw a rodzice się nie wtrącają i zaakceptowali zarówno decyzje o rozwodzie jak i oddanie dziecka do adopcji. Najgorsze w tym stanie sa wlasnie ruchy dziecka ktore ciagle o sobie przypomina. A moje uczucie do niego to tylko nienawisc

Nie podjęłam tej decyzji z przyczyn finansowych. Chcę żyć sama dla siebie a nie ciągle uwiązana przy dziecku. Wiem jak to brzmi ale tak jest. Nie chce go wychowywać z poczucia obowiazku. Tak mąż sie zrzeknie praw a rodzice się nie wtrącają i zaakceptowali zarówno decyzje o rozwodzie jak i oddanie dziecka do adopcji. Najgorsze w tym stanie sa wlasnie ruchy dziecka ktore ciagle o sobie przypomina. A moje uczucie do niego to tylko nienawisc

[utka2]

[Natalka1991]

Sprawi ze znow bede wolna i niezalezna i ze bede zyc tylko dla siebie

Sprawi ze znow bede wolna i niezalezna i ze bede zyc tylko dla siebie

[kenya]

Piszesz Natalko:

Cytat:

Proszę was wszystkich o wsparcie

&

Cytat:

Jestem pewna- nie chcę tego dziecka, i nic tego nie zmieni, nie zatrzymam go i nie chodzi tu o kwestie materialne

Skoro wszystko jest jasne i masz pewność że nie chcesz tego dziecka i wiesz że decyzji nie zmienisz, zatem w jakim celu prosisz o wsparcie? Jakiego wsparcia oczekujesz?
Twoje posty brzmią prowokacyjnie.
Skoro uważasz, że nic Cię z tym dzieckiem nie łączy poza przykrym obowiązkiem bycia w ciąży z nim oraz urodzenia go, to tak, najlepszą rzeczą którą możesz zrobić dla tego dziecka, które nie obchodzi ani ojca, ani matkę oraz dziadków, jest oddanie go do adopcji.

Z takim nastawieniem, z tak wielkim deficytem całkowicie podstawowego instynktu macierzyńskiego, mogłabyś to dziecko emocjonalnie okaleczyć.Lepiej więc dla niego by ktoś je pokochał i nauczył je kochać także...ty tego nie jesteś w stanie mu dać.
Zatem postaraj się by zdrowo je urodzić, po czym z całą troską Tobie należną, zajmij się sobą.

Piszesz Natalko:

Cytat:

Proszę was wszystkich o wsparcie

&

Cytat:

Jestem pewna- nie chcę tego dziecka, i nic tego nie zmieni, nie zatrzymam go i nie chodzi tu o kwestie materialne

Skoro wszystko jest jasne i masz pewność że nie chcesz tego dziecka i wiesz że decyzji nie zmienisz, zatem w jakim celu prosisz o wsparcie? Jakiego wsparcia oczekujesz?
Twoje posty brzmią prowokacyjnie.
Skoro uważasz, że nic Cię z tym dzieckiem nie łączy poza przykrym obowiązkiem bycia w ciąży z nim oraz urodzenia go, to tak, najlepszą rzeczą którą możesz zrobić dla tego dziecka, które nie obchodzi ani ojca, ani matkę oraz dziadków, jest oddanie go do adopcji.

Z takim nastawieniem, z tak wielkim deficytem całkowicie podstawowego instynktu macierzyńskiego, mogłabyś to dziecko emocjonalnie okaleczyć.Lepiej więc dla niego by ktoś je pokochał i nauczył je kochać także...ty tego nie jesteś w stanie mu dać.
Zatem postaraj się by zdrowo je urodzić, po czym z całą troską Tobie należną, zajmij się sobą.

[Natalka1991]

Wiem ze moglabym je okaleczyc dlatego swiadomoe podjelam decyzje o adopcji. A prosze o wsparcie bo micoraz ciezej jest. Skonczylam pracowac i jakos musze zniesc te ostatnie tygodnie

Wiem ze moglabym je okaleczyc dlatego swiadomoe podjelam decyzje o adopcji. A prosze o wsparcie bo micoraz ciezej jest. Skonczylam pracowac i jakos musze zniesc te ostatnie tygodnie

[utka2]

[4xAS]

Wydaję mi się, że potrafię zrozumieć Natalkę. Mam wśród swoich znajomych, pewne małżeństwo po rozwodzie cywilnym, gdzie matka nigdy nie potrafiła się zająć synem, tak od serca. Zawsze był to pewien rodzaj niemiłego obowiązku - zupełnie inaczej niż ojciec.
Prawie rok temu rodzice rozwiedli się, (zdrada żony i kategoryczne odrzucenie możliwości przebaczenia/pojednania przez męża; rozwód na pierwszej sprawie bez orzekania o winie).
Syn jest z mamą ale to do ojca dzwonią panie ze szkoły, gdy coś z synem jest nie tak (spóźnienia do szkoły, brak zadań, brak przygotowania do lekcji/wycieczek, itp).
Syn też głośno deklaruje, że mimo mieszkania z mamą to ojciec lepiej się nim zajmuje (chłopak ma 10 lat; taki stary-maleńki).
Na uwagi ojca, że mały jest niedopilnowany, matka reaguje wielką irytacją. Facet trafia w punkt i to ją boli.
Nie można kategorycznie stwierdzić, że matka nie kocha syna ale odnoszę wrażenie, że tylko "dla ludzi" chce mieć syna przy sobie a tak na prawdę to by chętnie oddała go ojcu.
Czy można ją winić za brak uczucia?
Czy to wina Natalki, że nie ma w niej miłości macierzyńskiej?
Nie sądzę.
Cóż rzadkie to wypadki ale się zdarzają.

Wydaję mi się, że potrafię zrozumieć Natalkę. Mam wśród swoich znajomych, pewne małżeństwo po rozwodzie cywilnym, gdzie matka nigdy nie potrafiła się zająć synem, tak od serca. Zawsze był to pewien rodzaj niemiłego obowiązku - zupełnie inaczej niż ojciec.
Prawie rok temu rodzice rozwiedli się, (zdrada żony i kategoryczne odrzucenie możliwości przebaczenia/pojednania przez męża; rozwód na pierwszej sprawie bez orzekania o winie).
Syn jest z mamą ale to do ojca dzwonią panie ze szkoły, gdy coś z synem jest nie tak (spóźnienia do szkoły, brak zadań, brak przygotowania do lekcji/wycieczek, itp).
Syn też głośno deklaruje, że mimo mieszkania z mamą to ojciec lepiej się nim zajmuje (chłopak ma 10 lat; taki stary-maleńki).
Na uwagi ojca, że mały jest niedopilnowany, matka reaguje wielką irytacją. Facet trafia w punkt i to ją boli.
Nie można kategorycznie stwierdzić, że matka nie kocha syna ale odnoszę wrażenie, że tylko "dla ludzi" chce mieć syna przy sobie a tak na prawdę to by chętnie oddała go ojcu.
Czy można ją winić za brak uczucia?
Czy to wina Natalki, że nie ma w niej miłości macierzyńskiej?
Nie sądzę.
Cóż rzadkie to wypadki ale się zdarzają.

[Natalka1991]

Nie kazda kobieta nadaje sie na matke. Ja to przyznaje uczciwie ze nie ma we mnie milosci. Wole oddac dziecko do adopcji niz na smietnik wyrzucic jak to robia niektore. Z problemami finansowymi sobie poradzic mozna. A ja tego dziecka pokochac w stanie nie jestem

Nie kazda kobieta nadaje sie na matke. Ja to przyznaje uczciwie ze nie ma we mnie milosci. Wole oddac dziecko do adopcji niz na smietnik wyrzucic jak to robia niektore. Z problemami finansowymi sobie poradzic mozna. A ja tego dziecka pokochac w stanie nie jestem

[Natalka1991]

Owszem bede wolna emocjonalnie i fizycznie. A egoostka owszem. Chce w koncu zyc dla siebie

Owszem bede wolna emocjonalnie i fizycznie. A egoostka owszem. Chce w koncu zyc dla siebie

[4xAS]