[tiliana]

Tak, kenya ma rację. Prawie to samo chciałam napisać.

Tylko że odkrycie problemu to tylko pierwszy krok do jego rozwiązania. a przydałoby się jeszcze wiedzieć, co zrobić dalej.

No wiec, polecam czytać wszystko, co tylko potrafisz znaleźć o granicach i ich obronie. Niektóre książki były ci już polecane, ale na szybko, moze ci się przydać taki oto prosty artykuł: http://www.psychotekst.pl/artykuly.php?nr=195
Poszukaj też pierwszej i drugiej cęści tego artykułu na portalu - ale ta jest najbardziej praktyczna ;)

Druga sprawa - trójkąt dramatyczny Karpmana. O tym możesz poczytać tu: http://ddainspiracje.pl/t...yczny-karpmana/
Z kilkoma osobami rozmawiałam na ten temat i rzeczywiście coś jest na rzeczy. To jeden ze sposobów, w jaki sami sobie i swoim relacjom szkodzimy.

Zdobywaj wiedzę, buduj świadomość, buduj też swoje poczucie wartości! i pewność siebie - z czasem będzie lepiej. I ciesz sie małymi sukcesami :) Masz potencjał - trzeba cię tylko oszlifować, Diamenciku :)

Tak, kenya ma rację. Prawie to samo chciałam napisać.

Tylko że odkrycie problemu to tylko pierwszy krok do jego rozwiązania. a przydałoby się jeszcze wiedzieć, co zrobić dalej.

No wiec, polecam czytać wszystko, co tylko potrafisz znaleźć o granicach i ich obronie. Niektóre książki były ci już polecane, ale na szybko, moze ci się przydać taki oto prosty artykuł: http://www.psychotekst.pl/artykuly.php?nr=195
Poszukaj też pierwszej i drugiej cęści tego artykułu na portalu - ale ta jest najbardziej praktyczna ;)

Druga sprawa - trójkąt dramatyczny Karpmana. O tym możesz poczytać tu: http://ddainspiracje.pl/t...yczny-karpmana/
Z kilkoma osobami rozmawiałam na ten temat i rzeczywiście coś jest na rzeczy. To jeden ze sposobów, w jaki sami sobie i swoim relacjom szkodzimy.

Zdobywaj wiedzę, buduj świadomość, buduj też swoje poczucie wartości! i pewność siebie - z czasem będzie lepiej. I ciesz sie małymi sukcesami :) Masz potencjał - trzeba cię tylko oszlifować, Diamenciku :)

[sharenga]

Kochane/Kochani jesteście wiem, że to moja wina, że tak dałam sie wykorzystywać. Ale zawsze chciałam zasłużyć na czyjąś miłość. jak byłam mała mój tato pił niby super rodzina na zewnątrz, wykształcona. tato często zamiast na spacery obchodził z nami kawiarnie, domy znajomych i tam pił i świetnie się bawił. ja z siostra tez sobie znajdowałyśmy zajęcie. Ale potem mama się pytała gdzie byłyśmy ja zawsze mówiłam prawdę. Wtedy tato sie złościł na mnie, że już mnie nigdzie nie weźmie tylko siostrę bo ja wszystko paplam. Rozmawiał często ze mną abym nigdy nie była taka jak mama. Żalił się na ich życie erotyczna ja byłam w 3 klasie podstawówki albo nawet młodsza. Musiała kryć tatę, jak mam pracowała nocami że się nami zajmował, że nie pił i ogólnie, że było ok. Pamiętam jak kiedyś napiłam się soku pomarańczowego z kartonu luksus z Pewexu ale wtedy oberwała oda taty nigdy więcej go nie tknęłam. Jak tata wymiotował szybko sprzątałam aby rano mam nic nie widziała chroniłam młodszego brata. nie chciałam nic mamie mówić aby jej nie martwic aby sie kłócili. Jak mówię na zewnątrz wszytko było ok. Wspólne wakacje zakupy. mam nic nie wiedział, że tato pije albo udawała. Ja oczywiście zapewniałam, że nie. Zawsze miałam poczucie winy, że nie jestem odpowiednio dobra bo na dzienne studia się do dostała więc rodzice płacili zaoczne taki nieudacznik ze mnie. Potem ten dom budowali znowu wyrzuty sumienia, że jestem im to winna że muszę pomagać bo oni tez mi bardzo pomagają. Dużo pracują i tekie tam. Nie mieli czasu pomóc mi przy dziecku bo pracowali. byłam z tym sama. Nigdy też nie miałam szczęścia do facetów. Nigdy sensowni sie za mną nie oglądali tylko jacyś z problemami i zawsze mnie zostawiali jak mój mąż z dnia na dzień. I jak pojawił sie mój mąż to myślałam waw ktoś wykształcony się mną zainteresował, tak strasznie chciałam mieć normalny dom. Ale faktycznie miałam straszny bałagan w swoim życiu i u siebie, nie myślałam o konsekwencjach. Teraz tak sobie myślę jaka ja byłam głupia naiwna. Teraz mi tak szkoda tamtych, kobiet i dzieci, ale wtedy o tym nie myślałam. Nie byłam dobrym człowiekiem nie przekazano mi żadnych w domu wartości oprócz wartości pieniędzy. Do kościoła wysyłali mnie sama a w święta, niedziele się sprzątano. Moje rodzeństwo sie od tego odcięło siostra się zamykała w pokoju i dużo czytała brat grał. każde z nas ma problemy emocjonalne, jesteśmy słabi psychiczni ale ja chyba za długo sama to wszytko ciągnęłam. Jak tata umierał tez ja się wszystkim zajmowała, jeździłam daleko do szpitala mając malutki 2 letnie chore dziecko w szpitalu dziecko. Bo inni byli zbyt zajęci a ja to niby nie(tez pracowałam) ale słyszałam, że ja poradzie sobie najlepiej. Po taty śmierci zachorowała ciężko mama i tez ja przejęłam na siebie opiekę, lekarzy itp. Bo rodzeństwo zbyt zaajęte. Ale na szczęście dobrze się skończyło. Na studiach jak babcia chorowała to tez ja z nia siedziałam w szpitalu i wszytko przy niej robiłam nie jej syn czyli mój tato. Oj duzo by było wymieniać. Faktycznie powinnam już dawno wybrać się do psychologa na terapie a nie teraz ale zawsze musi byc jakis początek.

Kochane/Kochani jesteście wiem, że to moja wina, że tak dałam sie wykorzystywać. Ale zawsze chciałam zasłużyć na czyjąś miłość. jak byłam mała mój tato pił niby super rodzina na zewnątrz, wykształcona. tato często zamiast na spacery obchodził z nami kawiarnie, domy znajomych i tam pił i świetnie się bawił. ja z siostra tez sobie znajdowałyśmy zajęcie. Ale potem mama się pytała gdzie byłyśmy ja zawsze mówiłam prawdę. Wtedy tato sie złościł na mnie, że już mnie nigdzie nie weźmie tylko siostrę bo ja wszystko paplam. Rozmawiał często ze mną abym nigdy nie była taka jak mama. Żalił się na ich życie erotyczna ja byłam w 3 klasie podstawówki albo nawet młodsza. Musiała kryć tatę, jak mam pracowała nocami że się nami zajmował, że nie pił i ogólnie, że było ok. Pamiętam jak kiedyś napiłam się soku pomarańczowego z kartonu luksus z Pewexu ale wtedy oberwała oda taty nigdy więcej go nie tknęłam. Jak tata wymiotował szybko sprzątałam aby rano mam nic nie widziała chroniłam młodszego brata. nie chciałam nic mamie mówić aby jej nie martwic aby sie kłócili. Jak mówię na zewnątrz wszytko było ok. Wspólne wakacje zakupy. mam nic nie wiedział, że tato pije albo udawała. Ja oczywiście zapewniałam, że nie. Zawsze miałam poczucie winy, że nie jestem odpowiednio dobra bo na dzienne studia się do dostała więc rodzice płacili zaoczne taki nieudacznik ze mnie. Potem ten dom budowali znowu wyrzuty sumienia, że jestem im to winna że muszę pomagać bo oni tez mi bardzo pomagają. Dużo pracują i tekie tam. Nie mieli czasu pomóc mi przy dziecku bo pracowali. byłam z tym sama. Nigdy też nie miałam szczęścia do facetów. Nigdy sensowni sie za mną nie oglądali tylko jacyś z problemami i zawsze mnie zostawiali jak mój mąż z dnia na dzień. I jak pojawił sie mój mąż to myślałam waw ktoś wykształcony się mną zainteresował, tak strasznie chciałam mieć normalny dom. Ale faktycznie miałam straszny bałagan w swoim życiu i u siebie, nie myślałam o konsekwencjach. Teraz tak sobie myślę jaka ja byłam głupia naiwna. Teraz mi tak szkoda tamtych, kobiet i dzieci, ale wtedy o tym nie myślałam. Nie byłam dobrym człowiekiem nie przekazano mi żadnych w domu wartości oprócz wartości pieniędzy. Do kościoła wysyłali mnie sama a w święta, niedziele się sprzątano. Moje rodzeństwo sie od tego odcięło siostra się zamykała w pokoju i dużo czytała brat grał. każde z nas ma problemy emocjonalne, jesteśmy słabi psychiczni ale ja chyba za długo sama to wszytko ciągnęłam. Jak tata umierał tez ja się wszystkim zajmowała, jeździłam daleko do szpitala mając malutki 2 letnie chore dziecko w szpitalu dziecko. Bo inni byli zbyt zajęci a ja to niby nie(tez pracowałam) ale słyszałam, że ja poradzie sobie najlepiej. Po taty śmierci zachorowała ciężko mama i tez ja przejęłam na siebie opiekę, lekarzy itp. Bo rodzeństwo zbyt zaajęte. Ale na szczęście dobrze się skończyło. Na studiach jak babcia chorowała to tez ja z nia siedziałam w szpitalu i wszytko przy niej robiłam nie jej syn czyli mój tato. Oj duzo by było wymieniać. Faktycznie powinnam już dawno wybrać się do psychologa na terapie a nie teraz ale zawsze musi byc jakis początek.

[4xAS]

Nie ma najmniejszej wątpliwości, że to co przeżywamy w dzieciństwie, w domu rodzinnym domu ma później swoje konsekwencje w życiu dorosłym. Może i rodzimy się jako "tabula rasa" ale już życie na tej naszej tablicy coś tam zapisuje.
Żeby ruszyć, dalej gdy jest ciężko, mimo wszystkich obciążeń, warto pójść do psychologa i o tym z nim porozmawiać.
Przeszłość trzeba przepracować, żeby nie ciążyła na przyszłości i po prostu się wzmocnić przez to.
Pomyśl o tym. Zauważyłaś jakie błędy były w Twoim domu rodzinnym, więc staraj się ich uniknąć, na tyle na ile można.
Mąż nie tworzy z wami rodziny i to ma swoje ogromne konsekwencje. Jedyne co możesz zrobić to ograniczać jej, bo całkowicie ich wyeliminować ... - na to nie masz wpływu.

Nie ma najmniejszej wątpliwości, że to co przeżywamy w dzieciństwie, w domu rodzinnym domu ma później swoje konsekwencje w życiu dorosłym. Może i rodzimy się jako "tabula rasa" ale już życie na tej naszej tablicy coś tam zapisuje.
Żeby ruszyć, dalej gdy jest ciężko, mimo wszystkich obciążeń, warto pójść do psychologa i o tym z nim porozmawiać.
Przeszłość trzeba przepracować, żeby nie ciążyła na przyszłości i po prostu się wzmocnić przez to.
Pomyśl o tym. Zauważyłaś jakie błędy były w Twoim domu rodzinnym, więc staraj się ich uniknąć, na tyle na ile można.
Mąż nie tworzy z wami rodziny i to ma swoje ogromne konsekwencje. Jedyne co możesz zrobić to ograniczać jej, bo całkowicie ich wyeliminować ... - na to nie masz wpływu.

[tiliana]

Kochana, sama widzisz, ze startu nie miałaś łatwego. Tak, terapia to dobry pomysł, dobrze, że teraz wiesz, ze jest ci potrzebna - to początek zmian na lepsze.

Ale przede wszystkim, wyryj sobie w głowie i w sercu i zawsze w razie potrzeby powtarzaj sobie - że NIE DA SIĘ ZASŁUŻYĆ NA MIŁOŚĆ.

A to, ze trafiałaś zawsze na takich facetów - cóż, ludzie z podobnymi problemami się przyciągają. Nie bez powodu byłaś dla nich atrakcyjna, a oni dla ciebie... To jest podświadome i często jest tak, ze nawet człowieka nie znasz, a i tak cię do niego ciągnie - a potem się okazuje, ze ma takie problemy ze sobą, które idealnie się uzupełniają (w tym złym znaczeniu) z twoimi....

Kochana, sama widzisz, ze startu nie miałaś łatwego. Tak, terapia to dobry pomysł, dobrze, że teraz wiesz, ze jest ci potrzebna - to początek zmian na lepsze.

Ale przede wszystkim, wyryj sobie w głowie i w sercu i zawsze w razie potrzeby powtarzaj sobie - że NIE DA SIĘ ZASŁUŻYĆ NA MIŁOŚĆ.

A to, ze trafiałaś zawsze na takich facetów - cóż, ludzie z podobnymi problemami się przyciągają. Nie bez powodu byłaś dla nich atrakcyjna, a oni dla ciebie... To jest podświadome i często jest tak, ze nawet człowieka nie znasz, a i tak cię do niego ciągnie - a potem się okazuje, ze ma takie problemy ze sobą, które idealnie się uzupełniają (w tym złym znaczeniu) z twoimi....

[Jacek-sychar]

Sharenga

Polecę Ci kolejną książkę:
Ksiądz dr hab. Grzegorz Polok
"Rozwinąć skrzydła" i "W drodze do siebie"
są one tutaj:
http://www.rozwinacskrzydla.pl/

Z tego co piszesz wygląda, że jesteś bardzo typowym DDA. Przyjęłaś rolę bohatera. Przez to chcesz siebie dowartościować, ale niestety w głębi siebie dalej uważasz się za nic nie wartą. Przez swoje zaangażowanie ciągle udowadniasz, że jednak coś jesteś warta. Tyle, że udowadniasz to innym. Sama w to nie potrafisz uwierzyć.

Sharenga

Polecę Ci kolejną książkę:
Ksiądz dr hab. Grzegorz Polok
"Rozwinąć skrzydła" i "W drodze do siebie"
są one tutaj:
http://www.rozwinacskrzydla.pl/

Z tego co piszesz wygląda, że jesteś bardzo typowym DDA. Przyjęłaś rolę bohatera. Przez to chcesz siebie dowartościować, ale niestety w głębi siebie dalej uważasz się za nic nie wartą. Przez swoje zaangażowanie ciągle udowadniasz, że jednak coś jesteś warta. Tyle, że udowadniasz to innym. Sama w to nie potrafisz uwierzyć.

[sharenga]

dzięki przeczytam

dzięki przeczytam

[sharenga]

Chyba dlatego tak bardzo skupiłam sie na mojej córeczce ale teraz to i ja krzywdzę

Chyba dlatego tak bardzo skupiłam sie na mojej córeczce ale teraz to i ja krzywdzę

[pachura]

[sharenga]

bo skupiłam się za bardzo na swoim problemie, użalaniu się nad sobą i mężu. A malutka sama sobie zostawiona, wraca ze szkoły, słucha muzyki i się bawi. Oj tak porostu mam wyrzuty sumienia, że jej nie wspieram ona teraz tego tez najpewniej potrzebuje.

bo skupiłam się za bardzo na swoim problemie, użalaniu się nad sobą i mężu. A malutka sama sobie zostawiona, wraca ze szkoły, słucha muzyki i się bawi. Oj tak porostu mam wyrzuty sumienia, że jej nie wspieram ona teraz tego tez najpewniej potrzebuje.

[tiliana]

No tak, dobrze, że to zauważyłaś.

Ale ty TEŻ potrzebujesz wsparcia. Spokoju. Odpoczynku. Dobrej zabawy i radości....

Czy nie jest tak?

Zastanawiałaś sie kiedyś, czego ci potrzeba?

Moze mogłabyś połączyć dbanie o córeczkę z dbaniem o... siebie samą?

No tak, dobrze, że to zauważyłaś.

Ale ty TEŻ potrzebujesz wsparcia. Spokoju. Odpoczynku. Dobrej zabawy i radości....

Czy nie jest tak?

Zastanawiałaś sie kiedyś, czego ci potrzeba?

Moze mogłabyś połączyć dbanie o córeczkę z dbaniem o... siebie samą?

[Pavel]

[pachura]

[Izka]

Cytat:

Czytałaś już "Pięć języków miłości"? Tam jest to trochę wyjaśnione.

tu Adam Szustak mówi o językach miłości:

link

Cytat:

Czytałaś już "Pięć języków miłości"? Tam jest to trochę wyjaśnione.

tu Adam Szustak mówi o językach miłości:

link

[sharenga]

dzięki Waszemu wsparciu wczoraj zapytałam go czy dobrowolnie zgodzi się na rozdzielność majątkową u notariusza. Zapytał czemu to ma służyć. Odpowiedziałam, że sformalizowaniu jego odejścia którego tak pragnie i uzyskanie na dziecko alimenty. Powiedział ale czemu od strony finansowej. czemu nie coś innego. Odpowiedziałam, że jak chce rozwód to niech składa papiery, mi to nie jest do niczego potrzebne. Poza tym na razie nie składam o separację bo nie chcę brudów wywlekać przed sadem i poczekam niech emocje opadną. A on czy nie mogą bez rozdzielności opaść. (nie bardzo zrozumiałam o co mu chodzi-pewnie rozwód cichy spokojny tak jak kiedyś proponował)Nic się nie odzywała. Więc ponownie powiedział, że jak dobrowolnie nie będzie chciał to w sądzie i tak rozdzielność otrzymamy bez problemu tylko będą większe koszty, które podzielimy na pół. Ale czemu na pół to ty chcesz rozdzielności odp. no ale ty nie chcesz polubownie z niższymi kosztami to będą większe koszty. Powiedział, że przecież na razie się nie wyprowadza. A ja mu na to że już pewnie nie długo bo ze mną sie "bujać" (cytat mojego męża z przed 2 dni)nie będzie może to robić z nastolatką. A on wcale tak nie mówiłem (amnezja jakaś?) A potem on z grubej rury: Mówiłaś że mnie kochasz a takie rzeczy chcesz robić. A ja na to (dzięki WAM) że niestety ale wystarczająco długo dawałam się poniżać i muszę odzyskać kontrole nad swoim życiem. dałam mu czas do dzisiaj na odpowiedź muszę być konsekwentna szkoda mi bo nadal się łudzę ale muszę to zrobić dla zabezpieczenia Córeczki i siebie.

dzięki Waszemu wsparciu wczoraj zapytałam go czy dobrowolnie zgodzi się na rozdzielność majątkową u notariusza. Zapytał czemu to ma służyć. Odpowiedziałam, że sformalizowaniu jego odejścia którego tak pragnie i uzyskanie na dziecko alimenty. Powiedział ale czemu od strony finansowej. czemu nie coś innego. Odpowiedziałam, że jak chce rozwód to niech składa papiery, mi to nie jest do niczego potrzebne. Poza tym na razie nie składam o separację bo nie chcę brudów wywlekać przed sadem i poczekam niech emocje opadną. A on czy nie mogą bez rozdzielności opaść. (nie bardzo zrozumiałam o co mu chodzi-pewnie rozwód cichy spokojny tak jak kiedyś proponował)Nic się nie odzywała. Więc ponownie powiedział, że jak dobrowolnie nie będzie chciał to w sądzie i tak rozdzielność otrzymamy bez problemu tylko będą większe koszty, które podzielimy na pół. Ale czemu na pół to ty chcesz rozdzielności odp. no ale ty nie chcesz polubownie z niższymi kosztami to będą większe koszty. Powiedział, że przecież na razie się nie wyprowadza. A ja mu na to że już pewnie nie długo bo ze mną sie "bujać" (cytat mojego męża z przed 2 dni)nie będzie może to robić z nastolatką. A on wcale tak nie mówiłem (amnezja jakaś?) A potem on z grubej rury: Mówiłaś że mnie kochasz a takie rzeczy chcesz robić. A ja na to (dzięki WAM) że niestety ale wystarczająco długo dawałam się poniżać i muszę odzyskać kontrole nad swoim życiem. dałam mu czas do dzisiaj na odpowiedź muszę być konsekwentna szkoda mi bo nadal się łudzę ale muszę to zrobić dla zabezpieczenia Córeczki i siebie.