[smutna_alex]

Kochani, bardzo potrzebuje modlitwy. Jestem w naszej wspólnocie już ponad dwa lata. Skończyłam kroki. Wiele pomocy stąd uzyskałam,wiele zrozumiałam, bardzo zbliżyłam się do Pana Boga. Wydawało mi się,ze moje życie Małżeńskie zaczęło się układać. A tu dwa dni temu dowiaduje się,ze mój mąż odnowil w wakacje kontakt z kochanką. Trzy lata temu romans ten trwał ok 3m-cy i podobno bez zaangażowania emocjonalnego. Wtedy on sam to zakończył i bardzo walczył o nasze małżeństwo. A teraz też sam odnowil z nią ten kontakt. Nie miałam o tym pojęcia. Nie mam już sił przechodzić po raz kolejny przez to piekło.... Od momentu zdrady myślę że zrobiłam wszystko co z mojej strony możliwe,aby uratować nasze małżeństwo. Dałam mężowi druga szansę, mieliśmy się starać o dziecko (jestem w trakcie leczenia). Mąż też jeździł ze mną na spotkania ogniska. Twierdzi,ze nie wyobraża sobie życia beze mnie, a jednak jest we mnie wg niego coś, co sprawia że nasza relacja bo nie zadowala. Mówi,ze go strasznie irytuje czasem ,a ja nie wiem czym ...
Powiedziałam,żeby się wyprowadził. A teraz nie umiem sobie wyobrazić, jak mam mieszkać w naszym domu bez niego sama. Kocham go nadal, wiem że jest w nim wiele dobrego, dlaczego tak zbladzil??? Praktycznie codziennie odmawialismy razem pacierz wieczorny i potrafiliśmy rozmawiać o wszystkim, wspierać się, czułam że jest też między nami prawdziwa przyjaźń. Doszłam już do tego etapy,ze zaczęłam mu naprawdę ufać,ze widziałam dla nas przyszłość. Tak wiele rzeczy w nim cenię i Wiem,ze się również starał,aby nam się udało.. . Jak mam dalej żyć,Kiedy tak bardzo cierpię i też nie wyobrażam sobie,ze nie będziemy już razem. ...

Później zaproponowalam z powodu wspólnych zobowiązań finansowych oraz tego,ze to przecież nasz wspólny dom,a ja nie chce i tak mieszkać tu sama,ze mąż tu zostanie do końca roku,A ja idę do rodziców.
Nie jestem pewna czy to była dobra decyzja. Nie wiem co robić. Nie wyobrażam się jak mogę mu znów w cokolwiek wierzyć.

Kochani, bardzo potrzebuje modlitwy. Jestem w naszej wspólnocie już ponad dwa lata. Skończyłam kroki. Wiele pomocy stąd uzyskałam,wiele zrozumiałam, bardzo zbliżyłam się do Pana Boga. Wydawało mi się,ze moje życie Małżeńskie zaczęło się układać. A tu dwa dni temu dowiaduje się,ze mój mąż odnowil w wakacje kontakt z kochanką. Trzy lata temu romans ten trwał ok 3m-cy i podobno bez zaangażowania emocjonalnego. Wtedy on sam to zakończył i bardzo walczył o nasze małżeństwo. A teraz też sam odnowil z nią ten kontakt. Nie miałam o tym pojęcia. Nie mam już sił przechodzić po raz kolejny przez to piekło.... Od momentu zdrady myślę że zrobiłam wszystko co z mojej strony możliwe,aby uratować nasze małżeństwo. Dałam mężowi druga szansę, mieliśmy się starać o dziecko (jestem w trakcie leczenia). Mąż też jeździł ze mną na spotkania ogniska. Twierdzi,ze nie wyobraża sobie życia beze mnie, a jednak jest we mnie wg niego coś, co sprawia że nasza relacja bo nie zadowala. Mówi,ze go strasznie irytuje czasem ,a ja nie wiem czym ...
Powiedziałam,żeby się wyprowadził. A teraz nie umiem sobie wyobrazić, jak mam mieszkać w naszym domu bez niego sama. Kocham go nadal, wiem że jest w nim wiele dobrego, dlaczego tak zbladzil??? Praktycznie codziennie odmawialismy razem pacierz wieczorny i potrafiliśmy rozmawiać o wszystkim, wspierać się, czułam że jest też między nami prawdziwa przyjaźń. Doszłam już do tego etapy,ze zaczęłam mu naprawdę ufać,ze widziałam dla nas przyszłość. Tak wiele rzeczy w nim cenię i Wiem,ze się również starał,aby nam się udało.. . Jak mam dalej żyć,Kiedy tak bardzo cierpię i też nie wyobrażam sobie,ze nie będziemy już razem. ...

Później zaproponowalam z powodu wspólnych zobowiązań finansowych oraz tego,ze to przecież nasz wspólny dom,a ja nie chce i tak mieszkać tu sama,ze mąż tu zostanie do końca roku,A ja idę do rodziców.
Nie jestem pewna czy to była dobra decyzja. Nie wiem co robić. Nie wyobrażam się jak mogę mu znów w cokolwiek wierzyć.

[smutna_alex]

Były też sytuacje w naszym małżeństwie,ze mąż mnie mnie szanował,był chamski i upokarzal mnie. Jest dość wybuchowy i wiele pracy nad własnym zachowaniem kosztowało mnie,aby z sekundy na sekundę nie zmieniła się atmosfera w domu,zebym nie zrobila czegos,co go zirytuje. Bardzo trudna jest dla mnie ta relacja.Co robić???

Były też sytuacje w naszym małżeństwie,ze mąż mnie mnie szanował,był chamski i upokarzal mnie. Jest dość wybuchowy i wiele pracy nad własnym zachowaniem kosztowało mnie,aby z sekundy na sekundę nie zmieniła się atmosfera w domu,zebym nie zrobila czegos,co go zirytuje. Bardzo trudna jest dla mnie ta relacja.Co robić???

[Sinner]

[Jędrek]

[renta11]

Smutna alex

Przykro mi, tak bardzo mi przykro. Czasami jest tak, że problem jest głównie po stronie współmałżonka.

Ja miałam taką sytuację, że mąż w kryzysie wieku średniego nawiązał romans z 17 lat młodszą ode mnie kobietą. Jak ja mogłam rywalizować z młodym ciałem? Tym bardziej, że nie wiedziałam, ze taka osoba i takie ciało w ogóle istniało. Choćbym chodziła nago z koroną Królowej Angielskiej to i tak nic by to nie dało. Bo cóż, młodość i nowość. Czasami tak bywa.

Więc dosyć tego samobiczowania. Tego na forum jest za dużo. Tego brania odpowiedzialności za siebie, dzieci, i biednych współmałżonków-misiów. Czego mu nie dawałam, czym go irytowałam, jaka byłam/nie byłam. To jego problem widać był i jest. Jesteś jaka jesteś, zmieniać się tylko dla misia nie ma sensu. Bo wtedy to mu może tylko lotniska zabraknąć.
Zrobiłaś co mogłaś, więcej niż wszystko. A on i tak nie docenił rodziny, dzieci, nadrzędnych wartości i poszedł znowu w szkodę. Jego strata

Więc zdejmij koronę Królowej Angielskiej, światło z męża przestaw na Boga i Siebie. I zacznij żyć swoim i tylko swoim życiem. Jeśli Ty masz potrzebę pracy nad sobą, naprawy - to naprawiaj tylko dla Boga i dla Siebie. Zastanów się, jak chciałabyś żyć,o czym marzysz, jak to zrealizować?
I zacznij to robić, z Bożą pomocą.
A kiedy weżmiesz życie w swoje ręce, poczujesz głęboko że żyjesz. Będziesz całością. To już tak bardzo nie będzie istotne, czy żyjesz sama, czy z małżonkiem.Bylebyś żyła z Bogiem, w zgodzie ze Sobą i szczęśliwie.

Smutna alex

Przykro mi, tak bardzo mi przykro. Czasami jest tak, że problem jest głównie po stronie współmałżonka.

Ja miałam taką sytuację, że mąż w kryzysie wieku średniego nawiązał romans z 17 lat młodszą ode mnie kobietą. Jak ja mogłam rywalizować z młodym ciałem? Tym bardziej, że nie wiedziałam, ze taka osoba i takie ciało w ogóle istniało. Choćbym chodziła nago z koroną Królowej Angielskiej to i tak nic by to nie dało. Bo cóż, młodość i nowość. Czasami tak bywa.

Więc dosyć tego samobiczowania. Tego na forum jest za dużo. Tego brania odpowiedzialności za siebie, dzieci, i biednych współmałżonków-misiów. Czego mu nie dawałam, czym go irytowałam, jaka byłam/nie byłam. To jego problem widać był i jest. Jesteś jaka jesteś, zmieniać się tylko dla misia nie ma sensu. Bo wtedy to mu może tylko lotniska zabraknąć.
Zrobiłaś co mogłaś, więcej niż wszystko. A on i tak nie docenił rodziny, dzieci, nadrzędnych wartości i poszedł znowu w szkodę. Jego strata

Więc zdejmij koronę Królowej Angielskiej, światło z męża przestaw na Boga i Siebie. I zacznij żyć swoim i tylko swoim życiem. Jeśli Ty masz potrzebę pracy nad sobą, naprawy - to naprawiaj tylko dla Boga i dla Siebie. Zastanów się, jak chciałabyś żyć,o czym marzysz, jak to zrealizować?
I zacznij to robić, z Bożą pomocą.
A kiedy weżmiesz życie w swoje ręce, poczujesz głęboko że żyjesz. Będziesz całością. To już tak bardzo nie będzie istotne, czy żyjesz sama, czy z małżonkiem.Bylebyś żyła z Bogiem, w zgodzie ze Sobą i szczęśliwie.

[Bety]

W pełni popieram to, co napisała Renta.
Domyślanie się, o co chodzi męzowi, że coś go irytowało a relacja go nie zadawala- doprowadzi Cię w końcu do obłędu.

Praca nad sobą powinna być teraz wzmacnianiem siebie,a nie zmianą pod 'widzimisię" męża.

W pełni popieram to, co napisała Renta.
Domyślanie się, o co chodzi męzowi, że coś go irytowało a relacja go nie zadawala- doprowadzi Cię w końcu do obłędu.

Praca nad sobą powinna być teraz wzmacnianiem siebie,a nie zmianą pod 'widzimisię" męża.

[smutna_alex]

Przeczytałam wszystkie wasze przemyslenia i rady, dziękuję bardzo za nie.

Odpowiem na kilka pytań:

1. Była terapia, ale na poczatku pomagała, a potem psycholog nie okazał sie profesjonalistą (długa historia) - straciłam do tej osoby zaufanie i nie czulam się już na terapii bezpieczna.

2. Myślę, że najbardziej męża irytowałam, kiedy już nawiązał kontakt z ta osobą - no bo wtedy się szuka zaczepki i powodów, żeby było źle. Kiedyś mogłam nieświadomie robić błędy i irytowałam męża zazdroscią, nadkontrolą, swą niekontrolowaną emocjonalnością, może pouczaniem, nakazami, zakazami i gadaniem. Jednak ostatni rok z mojej strony tego prawie nie było. Pilnowałam się, a po wyjeździe na pielgrzymkę czuam naprawdę wielki spokój. Co o n zresztą potwierdził kilka dni temu.

Męża ideałem jest osoba cicha, bez własnego zdania, przytakująca i głównie milcząca. To znalazł w tej bardzo młodej osobie. Dodatkowo było mu łatwo jej zaimponować.... Ona może emanowała spokojem bo nie miała jeszcze tak zszarpanych nerwó latami walki o małżeństwo i zdradą.

Przeczytałam wszystkie wasze przemyslenia i rady, dziękuję bardzo za nie.

Odpowiem na kilka pytań:

1. Była terapia, ale na poczatku pomagała, a potem psycholog nie okazał sie profesjonalistą (długa historia) - straciłam do tej osoby zaufanie i nie czulam się już na terapii bezpieczna.

2. Myślę, że najbardziej męża irytowałam, kiedy już nawiązał kontakt z ta osobą - no bo wtedy się szuka zaczepki i powodów, żeby było źle. Kiedyś mogłam nieświadomie robić błędy i irytowałam męża zazdroscią, nadkontrolą, swą niekontrolowaną emocjonalnością, może pouczaniem, nakazami, zakazami i gadaniem. Jednak ostatni rok z mojej strony tego prawie nie było. Pilnowałam się, a po wyjeździe na pielgrzymkę czuam naprawdę wielki spokój. Co o n zresztą potwierdził kilka dni temu.

Męża ideałem jest osoba cicha, bez własnego zdania, przytakująca i głównie milcząca. To znalazł w tej bardzo młodej osobie. Dodatkowo było mu łatwo jej zaimponować.... Ona może emanowała spokojem bo nie miała jeszcze tak zszarpanych nerwó latami walki o małżeństwo i zdradą.

[smutna_alex]

[smutna_alex]

[smutna_alex]

Jestem na rekolekcjach. Po adoracji Najświętszego Sakramentu, rozeznaniu,wielu rozmowach duchowych podjęłam decyzję, żeby mąż został w domu do końca roku. Doszedł do wniosku że jest potrzebna jego przemiana. A ja nadal się modlę i wiem,ze potrzebuje czasu.

Jestem na rekolekcjach. Po adoracji Najświętszego Sakramentu, rozeznaniu,wielu rozmowach duchowych podjęłam decyzję, żeby mąż został w domu do końca roku. Doszedł do wniosku że jest potrzebna jego przemiana. A ja nadal się modlę i wiem,ze potrzebuje czasu.

[Sinner]

[smutna_alex]

Ufam,ze na dany moment Pan Bóg właśnie takie wskazuje mi rozwiązanie, a potem czas i Boże wskazówki pokażą co dalej... Wczoraj miałam słabszy wieczór tak emocjonalnie, bo dzień wcześniej się widzieliśmy.... ciężko jest dochodzi tęsknota mimo wszystko. Ale ufam i czekam

Ufam,ze na dany moment Pan Bóg właśnie takie wskazuje mi rozwiązanie, a potem czas i Boże wskazówki pokażą co dalej... Wczoraj miałam słabszy wieczór tak emocjonalnie, bo dzień wcześniej się widzieliśmy.... ciężko jest dochodzi tęsknota mimo wszystko. Ale ufam i czekam

[smutna_alex]

A jaka sytuacja u Was? Napiszcie....

A jaka sytuacja u Was? Napiszcie....

[utka2]