[Jacek-sychar]

[Gintaras]

Dziękuję

Dziękuję

[kenya]

Gintaras piszesz m.in:

Cytat:

Tak w ogóle to jeszcze jestem nieprzystosowany społecznie, nieokrzesany, chamski, niepachnący, jestem przemocowcem, kłamcą, leniem i w ogóle samo zło, taki prostak, taki nikt i takie zero, dno dna. Także jakby ktoś uznał, to proszę jechać dowoli. Przyjmuję wszystko

Nie masz dobrego mniemania o sobie, prawda? Twoje poczucie wartości własnej jest znikome.

Nawet jeśli w tych słowach jest trochę przekory i pozowanej zgody na to czym bywasz obrzucany np. przez żonę lub innych to jednak takie deklaracje wiele mówią o Twoim postrzeganiu świata i siebie. Jeśli sam o sobie myślisz źle, nie jest zaskakujące że inni myślą podobnie lub nawet gorzej.

Nie wiem na ile się z tym wszystkim co Tobie się zarzuca identyfikujesz a na ile to bezsilność każe Ci uznać, że pewnie inni "mają rację" ale wiem jedno, że taka postawa nie jest właściwym punktem wyjścia do korzystnych zmian. Wygląda na to, że przy okazji kiedy inni mają takie zdanie o Tobie, jednocześnie sam siebie utwierdzasz w przekonaniu, że taki oto jesteś i nic się z tym nie da zrobić. Jest to w pewnym stopniu, pozornie, pójście na łatwiznę ale tak naprawdę to największy balast jaki sam sobie stawiasz na drodze do samorozwoju.

Nie chcę analizować dogłębnie tego co napisałaś choć jest tam wiele materiału do którego można by się odnieść, lecz na tym etapie kiedy Twoja samoocena sięga zeru, w moim odczuciu nie podźwigniesz tego by się z tym zmierzyć.

Gintaras, jest rzeczą absolutnie kluczową dla Ciebie teraz skupić się na ratowaniu siebie, nakierowaniu siebie na właściwą drogę. W tym zawierają się zmiany schematów myślowych które wymagają korekty oraz, co jest absolutnie niezbędne , podniesienie samooceny.
To będzie wymagało wiele pracy ale ta na pewno się przełoży na wszystkie relacje jakie zechcesz utworzyć a co za tym idzie, na Twoje samopoczucie.

Z tego co piszesz wnioskuję, że Twoje poszukiwania poza małżeństwem głównie miały źródło w Twoich osobistych deficytach a te desperacko domagały się uzupełnienia. Nie była to właściwa droga o czym się przekonałeś, wielu ludzi zostało przy tym zranionych nie wykluczając przy tym Ciebie.

Nie naprawisz małżeństwa jeśli nie zaczniesz tej pracy naprawczej od siebie. Naprawiony i lepszy Ty, będziesz miał o wiele większy potencjał by wpłynąć na sytuację Twojej rodziny.
Póki co, mimo że pragniesz zmian, nie dysponujesz stosownymi narzędziami by wzmocnić siebie i całą Twoją rodzinę.

Owszem zrobiłeś wiele złego ale ostatecznie to Cię nie piętnuje na całe życie.
Masz prawo do rozpoczęcia nowego lepszego życia, na innych warunkach, uczciwie i z miłością. Zawróciłeś lub zostałeś zawrócony ze złej drogi ale całość rewitalizacji nie dokona się bez Twojego, Waszego udziału - wkład własny jest niezbędny. Obawiam się jednak że nie bardzo wiesz/wiecie jak się do tego zabrać by przy tej okazji nie poranić się jeszcze bardziej.

Potrzebujesz naprawdę mocnego wsparcia, bez niego trudno będzie Ci się podźwignąć.
Rozważ to proszę i nie poddawaj się. Masz potencjał tylko jeszcze nie jesteś jego świadomy.

Gintaras piszesz m.in:

Cytat:

Tak w ogóle to jeszcze jestem nieprzystosowany społecznie, nieokrzesany, chamski, niepachnący, jestem przemocowcem, kłamcą, leniem i w ogóle samo zło, taki prostak, taki nikt i takie zero, dno dna. Także jakby ktoś uznał, to proszę jechać dowoli. Przyjmuję wszystko

Nie masz dobrego mniemania o sobie, prawda? Twoje poczucie wartości własnej jest znikome.

Nawet jeśli w tych słowach jest trochę przekory i pozowanej zgody na to czym bywasz obrzucany np. przez żonę lub innych to jednak takie deklaracje wiele mówią o Twoim postrzeganiu świata i siebie. Jeśli sam o sobie myślisz źle, nie jest zaskakujące że inni myślą podobnie lub nawet gorzej.

Nie wiem na ile się z tym wszystkim co Tobie się zarzuca identyfikujesz a na ile to bezsilność każe Ci uznać, że pewnie inni "mają rację" ale wiem jedno, że taka postawa nie jest właściwym punktem wyjścia do korzystnych zmian. Wygląda na to, że przy okazji kiedy inni mają takie zdanie o Tobie, jednocześnie sam siebie utwierdzasz w przekonaniu, że taki oto jesteś i nic się z tym nie da zrobić. Jest to w pewnym stopniu, pozornie, pójście na łatwiznę ale tak naprawdę to największy balast jaki sam sobie stawiasz na drodze do samorozwoju.

Nie chcę analizować dogłębnie tego co napisałaś choć jest tam wiele materiału do którego można by się odnieść, lecz na tym etapie kiedy Twoja samoocena sięga zeru, w moim odczuciu nie podźwigniesz tego by się z tym zmierzyć.

Gintaras, jest rzeczą absolutnie kluczową dla Ciebie teraz skupić się na ratowaniu siebie, nakierowaniu siebie na właściwą drogę. W tym zawierają się zmiany schematów myślowych które wymagają korekty oraz, co jest absolutnie niezbędne , podniesienie samooceny.
To będzie wymagało wiele pracy ale ta na pewno się przełoży na wszystkie relacje jakie zechcesz utworzyć a co za tym idzie, na Twoje samopoczucie.

Z tego co piszesz wnioskuję, że Twoje poszukiwania poza małżeństwem głównie miały źródło w Twoich osobistych deficytach a te desperacko domagały się uzupełnienia. Nie była to właściwa droga o czym się przekonałeś, wielu ludzi zostało przy tym zranionych nie wykluczając przy tym Ciebie.

Nie naprawisz małżeństwa jeśli nie zaczniesz tej pracy naprawczej od siebie. Naprawiony i lepszy Ty, będziesz miał o wiele większy potencjał by wpłynąć na sytuację Twojej rodziny.
Póki co, mimo że pragniesz zmian, nie dysponujesz stosownymi narzędziami by wzmocnić siebie i całą Twoją rodzinę.

Owszem zrobiłeś wiele złego ale ostatecznie to Cię nie piętnuje na całe życie.
Masz prawo do rozpoczęcia nowego lepszego życia, na innych warunkach, uczciwie i z miłością. Zawróciłeś lub zostałeś zawrócony ze złej drogi ale całość rewitalizacji nie dokona się bez Twojego, Waszego udziału - wkład własny jest niezbędny. Obawiam się jednak że nie bardzo wiesz/wiecie jak się do tego zabrać by przy tej okazji nie poranić się jeszcze bardziej.

Potrzebujesz naprawdę mocnego wsparcia, bez niego trudno będzie Ci się podźwignąć.
Rozważ to proszę i nie poddawaj się. Masz potencjał tylko jeszcze nie jesteś jego świadomy.

[kenya]

[mada27]

Robicie ogromną krzywdę córce.
W sposób zupełnie nieuprawniony pozwoliliście jej wejść w WASZE problemy.
To nie są sprawy dla dziewczynki.

Swoje problemy, konflikty, zranienia małżonkowie rozwiązują sami, między sobą oraz z ewentualną pomocą terapeuty lub przyjaciół.
I oczywiście w konfesjonale.
A nie z dzieckiem!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Które stało się wręcz jakąś wyrocznią i aktywnie zaangażowanym członkiem waszego sporu (waszych brudów dosadniej mówiąc).
To co oboje robicie jest karygodne.

A podwójnie dziwię się, że dopuściła do tego pani psycholog.

Robicie ogromną krzywdę córce.
W sposób zupełnie nieuprawniony pozwoliliście jej wejść w WASZE problemy.
To nie są sprawy dla dziewczynki.

Swoje problemy, konflikty, zranienia małżonkowie rozwiązują sami, między sobą oraz z ewentualną pomocą terapeuty lub przyjaciół.
I oczywiście w konfesjonale.
A nie z dzieckiem!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Które stało się wręcz jakąś wyrocznią i aktywnie zaangażowanym członkiem waszego sporu (waszych brudów dosadniej mówiąc).
To co oboje robicie jest karygodne.

A podwójnie dziwię się, że dopuściła do tego pani psycholog.

[twardy]

Kenya, dziękuję za wyjaśnienie Twoich słów.

Kenya, dziękuję za wyjaśnienie Twoich słów.

[Gintaras]

dziękuję za zainteresowanie,
wszystko się zgadza

dziękuję za zainteresowanie,
wszystko się zgadza

[Gintaras]

Odnośnie literatury, to dotychczas zdążyłem przeczytać:
"Ile jest warta Twoja Obrączka" autorstwa A. Jenda,
oraz "Odzyskana miłość" ks. M. Dziewieckiego.
Teraz jestem w trakcie lektury "Granice w relacjach małżeńskich" H. Cloud, J. Townsend.
Wczoraj zamówiłem proponowane jako alfabet: Gary Chapman, "5 języków miłości" i James C. Dobson, "Miłość potrzebuje stanowczości", Vacatio, Warszawa 2015 (już podobno są w drodze do mnie).

Z tego co do tej pory przeczytałem nasuwa się smutna refleksja - że wszystkie błędy, jakie w małżeństwie można było popełnić (których opisy do tej pory przeczytałem) to delikatnie mówiąc - popełniłem. Równie "delikatnie mówiąc" nie napawa mnie to optymizmem na przyszłość. I nie chodzi o to, że zamierzam zaniechać lektury. Po prostu nie napawa optymizmem...

Odnośnie literatury, to dotychczas zdążyłem przeczytać:
"Ile jest warta Twoja Obrączka" autorstwa A. Jenda,
oraz "Odzyskana miłość" ks. M. Dziewieckiego.
Teraz jestem w trakcie lektury "Granice w relacjach małżeńskich" H. Cloud, J. Townsend.
Wczoraj zamówiłem proponowane jako alfabet: Gary Chapman, "5 języków miłości" i James C. Dobson, "Miłość potrzebuje stanowczości", Vacatio, Warszawa 2015 (już podobno są w drodze do mnie).

Z tego co do tej pory przeczytałem nasuwa się smutna refleksja - że wszystkie błędy, jakie w małżeństwie można było popełnić (których opisy do tej pory przeczytałem) to delikatnie mówiąc - popełniłem. Równie "delikatnie mówiąc" nie napawa mnie to optymizmem na przyszłość. I nie chodzi o to, że zamierzam zaniechać lektury. Po prostu nie napawa optymizmem...

[Jacek-sychar]

[MareS]

Gintaras proponuję Ci program "12 kroków". Ja go skończyłem w sierpniu i pozwolił mi dostrzec wszystkie aspekty swojego dotychczasowego życia. Wiele miałem za uszami i też miałem niską samoocenę, chociaż grałem ważniaka.
Proś a będzie Ci dane.
Mi pomogła dołączyć do grupy GosiaH (za co jestem jej bardzo wdzięczny). I chociaż na spotkania w realu musiałem jechać przez całą Polskę ale było warto.

Gintaras proponuję Ci program "12 kroków". Ja go skończyłem w sierpniu i pozwolił mi dostrzec wszystkie aspekty swojego dotychczasowego życia. Wiele miałem za uszami i też miałem niską samoocenę, chociaż grałem ważniaka.
Proś a będzie Ci dane.
Mi pomogła dołączyć do grupy GosiaH (za co jestem jej bardzo wdzięczny). I chociaż na spotkania w realu musiałem jechać przez całą Polskę ale było warto.

[Gintaras]

A odnośnie analiz materiału opisanego przeze mnie, to jak to zostało stwierdzone, pewnie wniosków z tych analiz i tak nie udźwignę, (bez różnicy czy teraz, czy kiedykolwiek). Z kontekstu zrozumiałem jednak, że takie wnioski raczej już się nasunęły, i są na tyle klarowne, że może warto je przedstawić?

Jeżeli dla mnie będą zbyt ciężkie do udźwignięcia, to może ktoś inny z nich skorzysta (np. gdy będzie zaglądał do tego tematu). Przecież nie będzie zaskoczeniem, że zanim cokolwiek napisałem na tym forum, czytywałem (a także i teraz czytuję) inne tematy i posty - bo to naprawdę "kopalnia" wiedzy - oczywiście w dobrym tego słowa znaczeniu. Także myślę, że ze wspólnego dobra mogą skorzystać też inni. lepiej się uczyć na cudzych błędach.

Dotychczas od żony wysłuchałem wielu wniosków dotyczących mnie - także chyba mnie nie zaskoczą nawet te najbardziej bolesne. A to czy się z tymi wnioskami i zarzutami żony identyfikuję lub zgadzam, czy nie - to trudna dla mnie kwestia. Skoro żona jest zawodowcem, to chyba się zna na tym co robi. Choć w kwestii udziału naszej córki w kryzysie, to uważam podobnie jak napisano powyżej. Więc jak to jest? Powinienem się zgadzać z zarzutami? A jeśli się nie zgadzam? To zapewne faktycznie oznacza to, że mam ze sobą nie lada problem...

Ja się na psychologii nie znam.

A odnośnie analiz materiału opisanego przeze mnie, to jak to zostało stwierdzone, pewnie wniosków z tych analiz i tak nie udźwignę, (bez różnicy czy teraz, czy kiedykolwiek). Z kontekstu zrozumiałem jednak, że takie wnioski raczej już się nasunęły, i są na tyle klarowne, że może warto je przedstawić?

Jeżeli dla mnie będą zbyt ciężkie do udźwignięcia, to może ktoś inny z nich skorzysta (np. gdy będzie zaglądał do tego tematu). Przecież nie będzie zaskoczeniem, że zanim cokolwiek napisałem na tym forum, czytywałem (a także i teraz czytuję) inne tematy i posty - bo to naprawdę "kopalnia" wiedzy - oczywiście w dobrym tego słowa znaczeniu. Także myślę, że ze wspólnego dobra mogą skorzystać też inni. lepiej się uczyć na cudzych błędach.

Dotychczas od żony wysłuchałem wielu wniosków dotyczących mnie - także chyba mnie nie zaskoczą nawet te najbardziej bolesne. A to czy się z tymi wnioskami i zarzutami żony identyfikuję lub zgadzam, czy nie - to trudna dla mnie kwestia. Skoro żona jest zawodowcem, to chyba się zna na tym co robi. Choć w kwestii udziału naszej córki w kryzysie, to uważam podobnie jak napisano powyżej. Więc jak to jest? Powinienem się zgadzać z zarzutami? A jeśli się nie zgadzam? To zapewne faktycznie oznacza to, że mam ze sobą nie lada problem...

Ja się na psychologii nie znam.

[Gintaras]

A tak po ludzku, to z prawdziwymi zarzutami - dotyczącymi zdrady i późniejszym szeregiem popełnionych błędów trudno się nie zgodzić. Stając w prawdzie oczywiście, że się z nimi zgadzam.
Jednak tak po ludzku nie zgadam się z tym, że cała wina za dysfunkcje systemu mojej rodziny i funkcjonowania córki, to wyłącznie moja "zasługa".

A tak po ludzku, to z prawdziwymi zarzutami - dotyczącymi zdrady i późniejszym szeregiem popełnionych błędów trudno się nie zgodzić. Stając w prawdzie oczywiście, że się z nimi zgadzam.
Jednak tak po ludzku nie zgadam się z tym, że cała wina za dysfunkcje systemu mojej rodziny i funkcjonowania córki, to wyłącznie moja "zasługa".

[Gintaras]

Ja tex myślę o podjęciu "12 kroków". Nie zrozumcie tego jako wymówki, ale na chwilę obecną, kategoryczna decyzja żony spadła - jak pewnie w każdym przypadku - nagle. Szukając pomocy trafiłem przez internet na SYCHAR. Wcześniejsze doświadczenia w poszukiwaniach pomocy - tak jak pisałem - były różne i Panu Bogu dziękuję za to, że jest ta Wspólnota. Jestem teraz w trakcie odmawiania Nowenny Pompejańskiej. Wcześniej - na wiosnę tego roku, w początkowej fazie nasilenia sprzeczek i kłótni rodzinnych zmarł mój rodzic i rozpocząłem wówczas - głównie w intencji zmarłych - modlitwę Tajemnicy Szczęścia (trwa to codziennie przez rok czasu). Nie chciałbym więc wziąć zbyt dużo na raz, aby to miało właściwy skutek i rzeczywisty pożytek. Na tym etapie dużo daje mi pomocy w zidentyfikowaniu tego, co się w ogóle działo w moim małżeństwie, lektura książek z biblioteki SYCHAR. No i oczywiście to forum i Wasze wpisy. Wiem że to początek i nie jest łatwo mi przyjąć wszystkiego od razu.

Jako przygotowanie do udziału w programie "12 kroków" kupiłem płytę i zacząłem jej słuchać.
Już kilkukrotnie przesłuchałem krok "tańczącego z grabami" i jakoś ciągle do niego wracam. Póki co, nie mogę się przebić dalej. Myślę, że w niedalekiej przyszłości przyjdzie czas na rzeczywisty udział w programie, jednak mam odczucie, że wszystko co się teraz dzieje z moim małżeństwem (próby próśb i błagań o pojednanie, otrzymany pozew o rozwód, szantaże ze strony żony, odpowiedź na pozew) jest teraz świeże i potrzebuję choć trochę okrzepnąć. Teraz jestem jak nieprzytomny. Mam nadzieję że choć trochę się pozbieram do rozpoczęcia Fundamentu Rekolekcji Ignacjańskich, na które się wybieram.

Bardzo Wam Wszystkim dziękuję za to, że Jesteście

Ja tex myślę o podjęciu "12 kroków". Nie zrozumcie tego jako wymówki, ale na chwilę obecną, kategoryczna decyzja żony spadła - jak pewnie w każdym przypadku - nagle. Szukając pomocy trafiłem przez internet na SYCHAR. Wcześniejsze doświadczenia w poszukiwaniach pomocy - tak jak pisałem - były różne i Panu Bogu dziękuję za to, że jest ta Wspólnota. Jestem teraz w trakcie odmawiania Nowenny Pompejańskiej. Wcześniej - na wiosnę tego roku, w początkowej fazie nasilenia sprzeczek i kłótni rodzinnych zmarł mój rodzic i rozpocząłem wówczas - głównie w intencji zmarłych - modlitwę Tajemnicy Szczęścia (trwa to codziennie przez rok czasu). Nie chciałbym więc wziąć zbyt dużo na raz, aby to miało właściwy skutek i rzeczywisty pożytek. Na tym etapie dużo daje mi pomocy w zidentyfikowaniu tego, co się w ogóle działo w moim małżeństwie, lektura książek z biblioteki SYCHAR. No i oczywiście to forum i Wasze wpisy. Wiem że to początek i nie jest łatwo mi przyjąć wszystkiego od razu.

Jako przygotowanie do udziału w programie "12 kroków" kupiłem płytę i zacząłem jej słuchać.
Już kilkukrotnie przesłuchałem krok "tańczącego z grabami" i jakoś ciągle do niego wracam. Póki co, nie mogę się przebić dalej. Myślę, że w niedalekiej przyszłości przyjdzie czas na rzeczywisty udział w programie, jednak mam odczucie, że wszystko co się teraz dzieje z moim małżeństwem (próby próśb i błagań o pojednanie, otrzymany pozew o rozwód, szantaże ze strony żony, odpowiedź na pozew) jest teraz świeże i potrzebuję choć trochę okrzepnąć. Teraz jestem jak nieprzytomny. Mam nadzieję że choć trochę się pozbieram do rozpoczęcia Fundamentu Rekolekcji Ignacjańskich, na które się wybieram.

Bardzo Wam Wszystkim dziękuję za to, że Jesteście

[Dabo]

Gintaras, naskrobałeś sobie i tyle. Jakoś tak jest że nie szanuje się zdrajców "facetów"
Nie mam zamiaru cię bronić, jednak miałeś jakieś powody żeby iść na lewiznę.
Rozumiem cię że aktualnie łapiesz wszystkie ciosy z uniesioną głową. Jednak myśle że nie do końca tędy droga. Jeżeli ktoś niby wybaczył to czemu ma dalej i to mocniej krzywdzić??
Jest ci z pewnością potrzebna pomoc nie wiem na ile profesjonalną jest nasza pomoc.
Mogę podzielić się z Tobą moim doświadczeniem, zdrajcy i wkulkigrajcy. Żona w końcu też odeszła do tego kturemu UFA???? To było wiele miesiecy mojej mordęgi na forum, krokach i życiu. Jakoś się poskładaliśmy i oficjalnie jesteśmy rodziną. Rewelacji nie ma Ci powiem.
To jest tak jak było a może gorzej, ale rodzina funkcjonuje ,no i ciągle jest nadzieja że będzie lepiej

Gintaras, naskrobałeś sobie i tyle. Jakoś tak jest że nie szanuje się zdrajców "facetów"
Nie mam zamiaru cię bronić, jednak miałeś jakieś powody żeby iść na lewiznę.
Rozumiem cię że aktualnie łapiesz wszystkie ciosy z uniesioną głową. Jednak myśle że nie do końca tędy droga. Jeżeli ktoś niby wybaczył to czemu ma dalej i to mocniej krzywdzić??
Jest ci z pewnością potrzebna pomoc nie wiem na ile profesjonalną jest nasza pomoc.
Mogę podzielić się z Tobą moim doświadczeniem, zdrajcy i wkulkigrajcy. Żona w końcu też odeszła do tego kturemu UFA???? To było wiele miesiecy mojej mordęgi na forum, krokach i życiu. Jakoś się poskładaliśmy i oficjalnie jesteśmy rodziną. Rewelacji nie ma Ci powiem.
To jest tak jak było a może gorzej, ale rodzina funkcjonuje ,no i ciągle jest nadzieja że będzie lepiej