[tiliana]

Ode mnie jeszcze jedna propozycja lektury: "Asertywność dla żółtodziobów", Jeff Davidson.
Książka jest o tyle fajna, że zawiera też rady odnośnie tego, kiedy nie przesadzić z asertywnością.

Ode mnie jeszcze jedna propozycja lektury: "Asertywność dla żółtodziobów", Jeff Davidson.
Książka jest o tyle fajna, że zawiera też rady odnośnie tego, kiedy nie przesadzić z asertywnością.

[P.100]

Cytat:

. Z jednej strony, czyń drugim to, co chciałabyś, żeby oni robili dla ciebie. Unikaj robienia innym tego, czego nie chciałabyś sama doświadczyć. Ale z drugiej strony... nie pozwalaj się traktować tak, jak nie chciałabyś traktować innych. Przyjmuj od innych to, co sama byłabyś skłonna im dać.

Dokładnie o to mi chodziło jak pisałam Wam, że nie wiem jak zachowywać się w tej sytuacji. Chodziło mi właśnie o to żeby zachować swoją godność.
Nie myślę o sobie dobrze to może dlatego inni nie traktują mnie dobrze, abstrachujac od męża bo tu sytuacja jest inna-trudna, skrajna.
Dzięki.

A mąż nawet nie unika odpowiedzi jak zagadam ale dzis znów przypomnial mi o jednej sprawie zebym zalatwila, co może świadczyć o tym że ma plan żeby odejść. Powiedziałam, że jeśli ma dalsze plany z tym związane to żeby powiedział mi o tym bo to przecież nasz wspólny temat. A potem, jak wracalismy ze spotkania to zapytal czy do obiadu zrobic to i to a wczoraj jak wrocilam ze spaceru - ze pizza jest w piekarniku dla mnie, nie wlaczal zebym miała ciepłą.

Nie wiem, jedno swiadczy ze chce zostac a drugie jakby miał jakiś plan.Nie pytam czy zostaje czy nie bo boję się odpowiedzi.

Cytat:

. Z jednej strony, czyń drugim to, co chciałabyś, żeby oni robili dla ciebie. Unikaj robienia innym tego, czego nie chciałabyś sama doświadczyć. Ale z drugiej strony... nie pozwalaj się traktować tak, jak nie chciałabyś traktować innych. Przyjmuj od innych to, co sama byłabyś skłonna im dać.

Dokładnie o to mi chodziło jak pisałam Wam, że nie wiem jak zachowywać się w tej sytuacji. Chodziło mi właśnie o to żeby zachować swoją godność.
Nie myślę o sobie dobrze to może dlatego inni nie traktują mnie dobrze, abstrachujac od męża bo tu sytuacja jest inna-trudna, skrajna.
Dzięki.

A mąż nawet nie unika odpowiedzi jak zagadam ale dzis znów przypomnial mi o jednej sprawie zebym zalatwila, co może świadczyć o tym że ma plan żeby odejść. Powiedziałam, że jeśli ma dalsze plany z tym związane to żeby powiedział mi o tym bo to przecież nasz wspólny temat. A potem, jak wracalismy ze spotkania to zapytal czy do obiadu zrobic to i to a wczoraj jak wrocilam ze spaceru - ze pizza jest w piekarniku dla mnie, nie wlaczal zebym miała ciepłą.

Nie wiem, jedno swiadczy ze chce zostac a drugie jakby miał jakiś plan.Nie pytam czy zostaje czy nie bo boję się odpowiedzi.

[GosiaH]

[P.100]

To naprawdę nie miało być przygadywanie. Ale fakt czułam, że nie koniecznie powinnam to mówić a powiedziałam.

Działam. Boję się, po omacku idę ale jestem pełna wiary, że uda mi się.

To naprawdę nie miało być przygadywanie. Ale fakt czułam, że nie koniecznie powinnam to mówić a powiedziałam.

Działam. Boję się, po omacku idę ale jestem pełna wiary, że uda mi się.

[P.100]

Nie chcę zakładać nowego tematu a chcialabym Was zapytać czy możliwe jest uzdrowienie relacji kiedy tylko jedna osoba w to wierzy? Zastanawiam się jak wyglądają takie etapy zdrowienia małżeństwa.
Mija jakiś dłuższy czas a małżonek nadal żyje jakby sobie sam ( ból- zrozumiale), mamy prawo wtedy oczekiwać jakiegoś zaangażowania z jego strony ( przy założeniu, że to my psulismy)?

Nie chcę zakładać nowego tematu a chcialabym Was zapytać czy możliwe jest uzdrowienie relacji kiedy tylko jedna osoba w to wierzy? Zastanawiam się jak wyglądają takie etapy zdrowienia małżeństwa.
Mija jakiś dłuższy czas a małżonek nadal żyje jakby sobie sam ( ból- zrozumiale), mamy prawo wtedy oczekiwać jakiegoś zaangażowania z jego strony ( przy założeniu, że to my psulismy)?

[marcinekstar]

Witaj p.100 niewiem jak Ty sobie wyobrazasz uzdrowienie Waszych relacji? ,
ale Pan Bog dal nam WIARĘ NADZIEJE I MILOSC i tego ja sie osobiscie trzymam
mimo iz jestem.juz prawie pol roku po rozwodzie cywilnym i od 2 lat
prawie nie mam kontaktu z malzonka i otrzymalem od niej mnostwo
"Ciosów"ktore zranily ,
to dzieki Bogu i i Maryji gdzie zaufalem bezgranicznie
wiem ,ze w kazdym momencie mozliwe jest odbudowanie relacji.
Zyj z Jezusem na 100% ,a zobaczycz wiele sie zmieni

Witaj p.100 niewiem jak Ty sobie wyobrazasz uzdrowienie Waszych relacji? ,
ale Pan Bog dal nam WIARĘ NADZIEJE I MILOSC i tego ja sie osobiscie trzymam
mimo iz jestem.juz prawie pol roku po rozwodzie cywilnym i od 2 lat
prawie nie mam kontaktu z malzonka i otrzymalem od niej mnostwo
"Ciosów"ktore zranily ,
to dzieki Bogu i i Maryji gdzie zaufalem bezgranicznie
wiem ,ze w kazdym momencie mozliwe jest odbudowanie relacji.
Zyj z Jezusem na 100% ,a zobaczycz wiele sie zmieni

[Pavel]

Witaj P.100,
Masz wyłączony odbiór prywatnych wiadomosci.
Pozdrawiam

Witaj P.100,
Masz wyłączony odbiór prywatnych wiadomosci.
Pozdrawiam

[GosiaH]

[P.100]

[P.100]

Kochani, mam prośbę - szukam w stolicy bardzo dobrego psychologa, specjalizującego się głównie w tematyce DDA. Nie musi to być osoba wierzący ale o wysokim poziomie otwartości i szacunku do wiary w ogóle.

pozdrawiam Was późną porą

Kochani, mam prośbę - szukam w stolicy bardzo dobrego psychologa, specjalizującego się głównie w tematyce DDA. Nie musi to być osoba wierzący ale o wysokim poziomie otwartości i szacunku do wiary w ogóle.

pozdrawiam Was późną porą

[GosiaH]

P.100, zajrzyj do naszego ogniska w Warszawie (u Pallotynów, przy Skaryszewskiej).
Podpowiedzą.
I mają tam psychologa

P.100, zajrzyj do naszego ogniska w Warszawie (u Pallotynów, przy Skaryszewskiej).
Podpowiedzą.
I mają tam psychologa

[P.100]

Zajrzę ale i tak proszę o namiary na konkretne osoby jeśli ktoś z Was może polecić

Zajrzę ale i tak proszę o namiary na konkretne osoby jeśli ktoś z Was może polecić

[GosiaH]

http://warszawa-pallotyni.sychar.org/
w poniedziałek jest spotkanie ogniska - podejdź, pogadaj, naprawdę warto

http://warszawa-pallotyni.sychar.org/
w poniedziałek jest spotkanie ogniska - podejdź, pogadaj, naprawdę warto

[P.100]

Pewnie przyjdę - dziękuję.

Przeprosilam męża - cieszę się, że taką poczułam potrzebę. Wymienilam dokładnie za co. Zdziwilam się, że przyjął to bez agresji, powiedział tylko, że co z tego, że przepraszam. Myślę, że mimo wszystko było jemu to potrzebne. Nic to oczywiście nie zmieniło, nie oczekiwalam z resztą żadnych z tego profitów.

Mój mąż nadal wychodzi nic nie mówiąc, wraca później z pracy dzień w dzień, dziś też wyszedł i napomknął tylko, że późno wróci ( w sumie to chyba na plus, że w ogóle coś powiedział ).
Zapytałam ( myślę, że normalnym tonem) - gdzie idzie? - odbił tylko " czy to istotne? ". Odpowiedziałam, że zawsze sobie mówiliśmy i myślę, że to normalne. Zawiesił się na chwilę i odpowiedział, że wychodzi i już.

Myślicie, że ok byłam w tym co powiedziałam, że ok sformulowalam? Dużo mi da Wasza opinia - zanim nauczę się w normalny sposob komunikować, przyda mi się kilka opinii.

Nie rozumiem też do końca zachowania męża - wychodzi na pół nocy ( jak powiedział, że późno wróci to doswiadczenie mi mówi, że okolo 2.00 moze będzie), siedzi większość czasu w drugim pokoju, , codziennie wraca później z pracy, nie rozmawiamy a w niedzielę zgodził się iść razem w jedno miejsce. Rozumiem, że miotają nim emocje, że chce się ode mnie izolować tylko dlaczego zgodził się na to wyjście razem w niedzielę?

I jak mam się jutro zachować? - udawać, że mnie nie ruszyło, że wybył na pół nocy? Usmiechac się? Zagadywac jak gdyby nigdy nic? Może właśnie tak ale nie wiem.
A jeszcze pewnie trzeźwy nie wróci ( boję sie alkoholu - tak miałam w domu. Jestem na tym punkcie przewrazliwona czego mąż zupełnie nie rozumie ). Domyslam się, że umowil się z kolegami.

Pewnie przyjdę - dziękuję.

Przeprosilam męża - cieszę się, że taką poczułam potrzebę. Wymienilam dokładnie za co. Zdziwilam się, że przyjął to bez agresji, powiedział tylko, że co z tego, że przepraszam. Myślę, że mimo wszystko było jemu to potrzebne. Nic to oczywiście nie zmieniło, nie oczekiwalam z resztą żadnych z tego profitów.

Mój mąż nadal wychodzi nic nie mówiąc, wraca później z pracy dzień w dzień, dziś też wyszedł i napomknął tylko, że późno wróci ( w sumie to chyba na plus, że w ogóle coś powiedział ).
Zapytałam ( myślę, że normalnym tonem) - gdzie idzie? - odbił tylko " czy to istotne? ". Odpowiedziałam, że zawsze sobie mówiliśmy i myślę, że to normalne. Zawiesił się na chwilę i odpowiedział, że wychodzi i już.

Myślicie, że ok byłam w tym co powiedziałam, że ok sformulowalam? Dużo mi da Wasza opinia - zanim nauczę się w normalny sposob komunikować, przyda mi się kilka opinii.

Nie rozumiem też do końca zachowania męża - wychodzi na pół nocy ( jak powiedział, że późno wróci to doswiadczenie mi mówi, że okolo 2.00 moze będzie), siedzi większość czasu w drugim pokoju, , codziennie wraca później z pracy, nie rozmawiamy a w niedzielę zgodził się iść razem w jedno miejsce. Rozumiem, że miotają nim emocje, że chce się ode mnie izolować tylko dlaczego zgodził się na to wyjście razem w niedzielę?

I jak mam się jutro zachować? - udawać, że mnie nie ruszyło, że wybył na pół nocy? Usmiechac się? Zagadywac jak gdyby nigdy nic? Może właśnie tak ale nie wiem.
A jeszcze pewnie trzeźwy nie wróci ( boję sie alkoholu - tak miałam w domu. Jestem na tym punkcie przewrazliwona czego mąż zupełnie nie rozumie ). Domyslam się, że umowil się z kolegami.