[Nirwanna]

[Pavel]

Witaj P.100,
Duzo wartosciowych uwag zostalo juz do Ciebie skierowanych.
Chcialbym podkreslic, jak istotne sa ksiazki polecone przez Jacka.
Zastanawia mnie Twoje 8 letnie uczestnictwo w terapii, tzn. jakiego typu byla to terapia i czy terapeuta mial doswiadczenie w pracy z osobami z syndromem DDA.

Zwracam na to uwage dlatego, ze problemy z ktorymi sie wciaz borykasz sa bardzo typowe dla osob z Twoja przeszloscia - dzieci z rodzin w ktorych byl naduzywany alkohol.
Z jakiegos powodu, mimo dlugiej terapii, nie rozprawilas sie z bardzo istotnymi problemami. Albo terapia tych problemow nie dotykala, albo byla niekoniecznie najlepsza dla Ciebie, moze rowniez nie bylas gotowa na rozprawienie sie z nimi.

Problem jest mi znany, sam sie borykalem z podobnymi problemami (strach przed opuszczeniem, niby wbudowana we mnie chec kontroli sytuacji), aczkolwiek skala byla inna, a wiekszosc symptomow ujawnilo sie juz w kryzysie. Najwyrazniej wczesniej wydawalo mi sie, ze mam wszystko pod kontrola ;)

Piszemy tu glownie o Tobie z prostego powodu - Twego meza tu nie ma, wiec pisanie o nim i jego problemach jest dosc bezcelowe.
Poza tym, proby zmiany innych wywoluja reakcje obronne, efekty takich dzialan sa zazwyczaj odwrotne od zamierzonych. Wplyw mamy tylko i wylacznie na siebie i swoje zmiany, na tym wiec trzeba sie skoncentrowac.
Zmiany wlasne moga (ALE NIE MUSZA) spowodowac, ze i Twoj maz zacznie nad soba pracowac, zmieni swoj stosunek i zachowanie.
Tyle, ze nie uzalezniaj od tego (czyli od zachowania meza) pracy nad soba. Rob to dla siebie - aby byc lepszym czlowiekiem, aby odnalezc spokoj i wolnosc od demonow ktore Ci towarzyszyly od czasow dziecinstwa.

Poza ksiazkami poleconymi przez Jacka, chcialbym polecic jeszcze jedna (aczkolwiek lepiej, abys zaczela od tamych):

John Bradshaw "Powrot do swego wewnetrznego domu"

oraz cos, co moze zmienic Twoj sposob komunikowania sie:

"Porozumienie bez przemocy" Dr Marshall Rosenberg

a na koniec klasyk, ktory powinien znac kazdy:

"Piec jezykow milosci" Gary Chapman.

Witaj P.100,
Duzo wartosciowych uwag zostalo juz do Ciebie skierowanych.
Chcialbym podkreslic, jak istotne sa ksiazki polecone przez Jacka.
Zastanawia mnie Twoje 8 letnie uczestnictwo w terapii, tzn. jakiego typu byla to terapia i czy terapeuta mial doswiadczenie w pracy z osobami z syndromem DDA.

Zwracam na to uwage dlatego, ze problemy z ktorymi sie wciaz borykasz sa bardzo typowe dla osob z Twoja przeszloscia - dzieci z rodzin w ktorych byl naduzywany alkohol.
Z jakiegos powodu, mimo dlugiej terapii, nie rozprawilas sie z bardzo istotnymi problemami. Albo terapia tych problemow nie dotykala, albo byla niekoniecznie najlepsza dla Ciebie, moze rowniez nie bylas gotowa na rozprawienie sie z nimi.

Problem jest mi znany, sam sie borykalem z podobnymi problemami (strach przed opuszczeniem, niby wbudowana we mnie chec kontroli sytuacji), aczkolwiek skala byla inna, a wiekszosc symptomow ujawnilo sie juz w kryzysie. Najwyrazniej wczesniej wydawalo mi sie, ze mam wszystko pod kontrola ;)

Piszemy tu glownie o Tobie z prostego powodu - Twego meza tu nie ma, wiec pisanie o nim i jego problemach jest dosc bezcelowe.
Poza tym, proby zmiany innych wywoluja reakcje obronne, efekty takich dzialan sa zazwyczaj odwrotne od zamierzonych. Wplyw mamy tylko i wylacznie na siebie i swoje zmiany, na tym wiec trzeba sie skoncentrowac.
Zmiany wlasne moga (ALE NIE MUSZA) spowodowac, ze i Twoj maz zacznie nad soba pracowac, zmieni swoj stosunek i zachowanie.
Tyle, ze nie uzalezniaj od tego (czyli od zachowania meza) pracy nad soba. Rob to dla siebie - aby byc lepszym czlowiekiem, aby odnalezc spokoj i wolnosc od demonow ktore Ci towarzyszyly od czasow dziecinstwa.

Poza ksiazkami poleconymi przez Jacka, chcialbym polecic jeszcze jedna (aczkolwiek lepiej, abys zaczela od tamych):

John Bradshaw "Powrot do swego wewnetrznego domu"

oraz cos, co moze zmienic Twoj sposob komunikowania sie:

"Porozumienie bez przemocy" Dr Marshall Rosenberg

a na koniec klasyk, ktory powinien znac kazdy:

"Piec jezykow milosci" Gary Chapman.

[P.100]

[Jacek-sychar]

[P.100]

[P.100]

[Pavel]

Dwa pytania:

1)ciekawi mnie, dlaczego odrzucasz terapie DDA. Grupowa czy indywidualna, ale specjalista w tej dziedzinie mógłby Ci pomoc. Tutaj tez wydaje mi sie tkwią źrodła Twoich problemów.

2) napisałaś powyżej, ze jestes jak dziecko we mgle z zachowaniem w stosunku do męża. Czy na terapii bądź poza nią przerabiałas różnice miedzy kobietami i mężczyznami?
W przeciwieństwie do kobiet Jesteśmy dość mało skomplikowani. Aczkolwiek warto poznać mechanizmy nami kierujące. Własne rowniez.
Znajac i akceptując różnice miedzy płciami, poznając język milosci małżonka oraz zaprzestając ranienia go (komunikacja osadzającą, oceniająca, wypominająca, agresywna etc) mozna bardzo duzo zmienić na poziomie relacji.

I na koniec(znów bez cytatu, z telefonu nie mam cierpliwości do zaznaczania fragmentów):
Piszesz:
"...dopiero teraz jestem gotowa na zmiany. Niestety, dopiero teraz."

Spójrz na jasna stronę księżyca :) nie dopiero, nie niestety. Juz jestes gotowa i możesz byc z tego zadowolona, bo możesz ruszyć. Niektórzy błądzą całe Zycie.

Pozdrawiam

Dwa pytania:

1)ciekawi mnie, dlaczego odrzucasz terapie DDA. Grupowa czy indywidualna, ale specjalista w tej dziedzinie mógłby Ci pomoc. Tutaj tez wydaje mi sie tkwią źrodła Twoich problemów.

2) napisałaś powyżej, ze jestes jak dziecko we mgle z zachowaniem w stosunku do męża. Czy na terapii bądź poza nią przerabiałas różnice miedzy kobietami i mężczyznami?
W przeciwieństwie do kobiet Jesteśmy dość mało skomplikowani. Aczkolwiek warto poznać mechanizmy nami kierujące. Własne rowniez.
Znajac i akceptując różnice miedzy płciami, poznając język milosci małżonka oraz zaprzestając ranienia go (komunikacja osadzającą, oceniająca, wypominająca, agresywna etc) mozna bardzo duzo zmienić na poziomie relacji.

I na koniec(znów bez cytatu, z telefonu nie mam cierpliwości do zaznaczania fragmentów):
Piszesz:
"...dopiero teraz jestem gotowa na zmiany. Niestety, dopiero teraz."

Spójrz na jasna stronę księżyca :) nie dopiero, nie niestety. Juz jestes gotowa i możesz byc z tego zadowolona, bo możesz ruszyć. Niektórzy błądzą całe Zycie.

Pozdrawiam

[P.100]

Nie chce Was juz tak bardzo absorbowac ale naprawdę nie wiem jak pokazać mężowi, że mu zależy.

Nie narzucam się ale też staram się nie dystansowac. Mąż jednak unika mnie jak może, przez co nawet nie tworzą się sytuacje, w których mogłabym coś zrobić.
Rozmawiać nie ma o czym, tzn. wszystkie tematy, które nas łączą - wiadomo - odeszły na plan dalszy ( przecież nie podejdę i nie zacznę jak gdyby nigdy nic opowiadać o filmie, który oglądałam, ciągle nie będę pytała czy chce herbatę bo to żałosne). Idę do sklepu to zapytam czy cos chce - jak zawsze. Nie zwracam mężowi uwagi jak wychodzi bez słowa na kilka godzin. Ale naprawdę nie mam okazji do żadnych gestów.

Dziecinne to może ale nie wiem, po prostu kulawa w tym jestem masakrycznie. I aż głupio mi Was prosić o jakąś radę, wskazówkę.

Pozdrawiam Was serdecznie

Nie chce Was juz tak bardzo absorbowac ale naprawdę nie wiem jak pokazać mężowi, że mu zależy.

Nie narzucam się ale też staram się nie dystansowac. Mąż jednak unika mnie jak może, przez co nawet nie tworzą się sytuacje, w których mogłabym coś zrobić.
Rozmawiać nie ma o czym, tzn. wszystkie tematy, które nas łączą - wiadomo - odeszły na plan dalszy ( przecież nie podejdę i nie zacznę jak gdyby nigdy nic opowiadać o filmie, który oglądałam, ciągle nie będę pytała czy chce herbatę bo to żałosne). Idę do sklepu to zapytam czy cos chce - jak zawsze. Nie zwracam mężowi uwagi jak wychodzi bez słowa na kilka godzin. Ale naprawdę nie mam okazji do żadnych gestów.

Dziecinne to może ale nie wiem, po prostu kulawa w tym jestem masakrycznie. I aż głupio mi Was prosić o jakąś radę, wskazówkę.

Pozdrawiam Was serdecznie

[tiliana]

[P.100]

[P.100]

[Jacek-sychar]

[P.100]

Dziękuję

Dziękuję

[Jacek-sychar]

A dla tych, którzy nie lubią Pulikowskiego:
o. Leon Knabit, Instrukcja obsługi mężczyzny
lub klasyka zachodnia:
John Eldredge, „Dzikie serce. Tęsknoty męskiej duszy”, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2012.

A dla tych, którzy nie lubią Pulikowskiego:
o. Leon Knabit, Instrukcja obsługi mężczyzny
lub klasyka zachodnia:
John Eldredge, „Dzikie serce. Tęsknoty męskiej duszy”, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2012.