[ryan]

[IS7]

Kolejny parszywy dzień. Córki nie widziałem już tydzień bardzo tęsknie do niej. Samopoczucie mimo uzmysławiania sobie pewnych rzeczy na temat żony się nie polepsza. Często atakuje mnie poczucie winy za sytuacje mojego małżeństwa. Pracuje po 14 godzin dziennie. Miałem nadzieję, że zapracowanie coś pomoże, ale nie pomaga. Wyniszcza mnie fizycznie. Moja rodzina też bardzo cierpi widząc to wszystko i znów poczucie winy że to przeze mnie. Samoocena równa 0, czuje że dokopuje się do dna. Chciałbym już z tym wszystkim skończyć.

...Jezu dlaczego mnie to spotkało?

Kolejny parszywy dzień. Córki nie widziałem już tydzień bardzo tęsknie do niej. Samopoczucie mimo uzmysławiania sobie pewnych rzeczy na temat żony się nie polepsza. Często atakuje mnie poczucie winy za sytuacje mojego małżeństwa. Pracuje po 14 godzin dziennie. Miałem nadzieję, że zapracowanie coś pomoże, ale nie pomaga. Wyniszcza mnie fizycznie. Moja rodzina też bardzo cierpi widząc to wszystko i znów poczucie winy że to przeze mnie. Samoocena równa 0, czuje że dokopuje się do dna. Chciałbym już z tym wszystkim skończyć.

...Jezu dlaczego mnie to spotkało?

[twardy]

[IS7]

Cytat:

Idealny czas, aby zapisać się na 12 kroków, chociażby tu na forum.

Nie mam już na nic siły.

Cytat:

Idealny czas, aby zapisać się na 12 kroków, chociażby tu na forum.

Nie mam już na nic siły.

[twardy]

[IS7]

Na razie jedyne o czym myślę to czy ze sobą nie skończyć. Żyje w poczuciu beznadziejności, odrzucenia przez osobę której zaufałem w 100%, poniżenia bo jeżeli poszła do innego to widzi w nim coś czego ja nie mam. Poczucie winy za swoje błędy małżeńskie gnębi mnie. Nie wiem jak radzić sobie na początku. Ten stan trwa już od maja. I tak się dziwie że wytrzymuje to wszystko bo zawsze uważałem się za niezbyt mocnego psychicznie.
Mówicie o mojej córeczce, ale sama świadomość że większość jej świata będzie zajmował ten gość spala mnie na starcie. Córka oddala się ode mnie i ja nie mam na to wpływu. Codziennie przebywa w jego obecności. Gdy ja z nią jestem zamiast się cieszyć zamartwiam się o siebie i o nią. Córka to widzi, prosi mnie żebym się nie smucił (nawet 4 letnie dziecko widzi to na mojej twarzy) Dręczą mnie straszne myśli.
Miałem plan na życie. Teraz żyje z dnia na dzień bez perspektyw. Czasami w myślach proszę o jakiegoś raka, albo co innego. Wiem że to nie normalne ale tak niestety jest.
To w sumie wszystko co chciałem jeszcze napisać.
Dziękuje za wsparcie.

Na razie jedyne o czym myślę to czy ze sobą nie skończyć. Żyje w poczuciu beznadziejności, odrzucenia przez osobę której zaufałem w 100%, poniżenia bo jeżeli poszła do innego to widzi w nim coś czego ja nie mam. Poczucie winy za swoje błędy małżeńskie gnębi mnie. Nie wiem jak radzić sobie na początku. Ten stan trwa już od maja. I tak się dziwie że wytrzymuje to wszystko bo zawsze uważałem się za niezbyt mocnego psychicznie.
Mówicie o mojej córeczce, ale sama świadomość że większość jej świata będzie zajmował ten gość spala mnie na starcie. Córka oddala się ode mnie i ja nie mam na to wpływu. Codziennie przebywa w jego obecności. Gdy ja z nią jestem zamiast się cieszyć zamartwiam się o siebie i o nią. Córka to widzi, prosi mnie żebym się nie smucił (nawet 4 letnie dziecko widzi to na mojej twarzy) Dręczą mnie straszne myśli.
Miałem plan na życie. Teraz żyje z dnia na dzień bez perspektyw. Czasami w myślach proszę o jakiegoś raka, albo co innego. Wiem że to nie normalne ale tak niestety jest.
To w sumie wszystko co chciałem jeszcze napisać.
Dziękuje za wsparcie.

[twardy]

Byłem kiedyś w takim stanie jak Ty. Na tym samym etapie. Też modliłem się o śmierć. Teraz jestem mądrzejszy o doświadczenie życiowe i dlatego powiem Ci, że w takim stanie może Ci pomóc właściwa relacja z Bogiem, a jeśli jej jeszcze nie ma, to jej budowanie.
Zastanów się czy nie warto pójść do lekarza, aby wspomóc organizm jakimiś lekami uspokajającymi.
Gdy ja byłem na tym pierwszym etapie kryzysu małżeńskiego, to mnie leki bardzo pomogły.
Pozwoliły funkcjonować na co dzień.

Byłem kiedyś w takim stanie jak Ty. Na tym samym etapie. Też modliłem się o śmierć. Teraz jestem mądrzejszy o doświadczenie życiowe i dlatego powiem Ci, że w takim stanie może Ci pomóc właściwa relacja z Bogiem, a jeśli jej jeszcze nie ma, to jej budowanie.
Zastanów się czy nie warto pójść do lekarza, aby wspomóc organizm jakimiś lekami uspokajającymi.
Gdy ja byłem na tym pierwszym etapie kryzysu małżeńskiego, to mnie leki bardzo pomogły.
Pozwoliły funkcjonować na co dzień.

[wertor1]

Tym ze wpędzisz się w chorobę nie sprawisz ze żona wróci,Ostatnio oglądałam program M Gessler Kuchenne rewolucje i tam był właściciel restauracji tęz załamany na skraju bankructwa i Gesslerowa powiedziała mu ,nikt nie lubi ludzi załamanych zrezygnowanych a u was po twarzy widać ze już nie widzicie ratunku,Zastanów się czy twoja zona takiego smutasa chciałaby, a twoja córeczka ?Musisz podnieść głowę do góry pokazać ze dobrze funkcjonujesz bez zony świat i życie dalej się toczy a dlaczego swoje szczęście upatrujesz tylko z twoją żoną?Znam mężczyznę którego córka po 18 przeprowadziła sie do ojca było podobnie jak u ciebie,Widzisz moi synowie są dorośli i ojciec nie chce kontaktu z nimi oni wyrobili sobie o nim opinię,jeśli nie nabierzesz ochoty do walki i do życia to z góry stajesz na straconej pozycji ale warto spróbować,Módl się modlitwą różańcową nie na darmo nazwali różaniec miseracordinum to pomaga i budzi nadzieję, Acha a dzieci są bardzo czułe na uczucia jak zobaczy ze tata jest zawsze smutny a tamten pan wesoły to nie zdziwisz się ze będzie wolała innego pana niż tatę

Tym ze wpędzisz się w chorobę nie sprawisz ze żona wróci,Ostatnio oglądałam program M Gessler Kuchenne rewolucje i tam był właściciel restauracji tęz załamany na skraju bankructwa i Gesslerowa powiedziała mu ,nikt nie lubi ludzi załamanych zrezygnowanych a u was po twarzy widać ze już nie widzicie ratunku,Zastanów się czy twoja zona takiego smutasa chciałaby, a twoja córeczka ?Musisz podnieść głowę do góry pokazać ze dobrze funkcjonujesz bez zony świat i życie dalej się toczy a dlaczego swoje szczęście upatrujesz tylko z twoją żoną?Znam mężczyznę którego córka po 18 przeprowadziła sie do ojca było podobnie jak u ciebie,Widzisz moi synowie są dorośli i ojciec nie chce kontaktu z nimi oni wyrobili sobie o nim opinię,jeśli nie nabierzesz ochoty do walki i do życia to z góry stajesz na straconej pozycji ale warto spróbować,Módl się modlitwą różańcową nie na darmo nazwali różaniec miseracordinum to pomaga i budzi nadzieję, Acha a dzieci są bardzo czułe na uczucia jak zobaczy ze tata jest zawsze smutny a tamten pan wesoły to nie zdziwisz się ze będzie wolała innego pana niż tatę

[ryan]

[IS7]

Dziś był inny dzień, zupełnie inny od kilku miesięcy. Nie mówię, że dobry. Cały smutek zmienił się w gniew. Kipiałem chęcią zemsty na żonie i jej kochanku. Cholera tak mocno, że będę się musiał się z tego spowiadać. Trochę mi przeszło już. Zaczynam czuć chęć uniezależnienia się emocjonalnego od żony. Oby było już tylko lepiej.

Dziś był inny dzień, zupełnie inny od kilku miesięcy. Nie mówię, że dobry. Cały smutek zmienił się w gniew. Kipiałem chęcią zemsty na żonie i jej kochanku. Cholera tak mocno, że będę się musiał się z tego spowiadać. Trochę mi przeszło już. Zaczynam czuć chęć uniezależnienia się emocjonalnego od żony. Oby było już tylko lepiej.

[IS7]

Jutro nastawiam się bojowo na nowy dzień. Zacznę dbać o siebie, poznałem nowych, ciekawych ludzi. Ciężko pracuje ale chce się odbić finansowo od dna.

Jutro nastawiam się bojowo na nowy dzień. Zacznę dbać o siebie, poznałem nowych, ciekawych ludzi. Ciężko pracuje ale chce się odbić finansowo od dna.

[4xAS]

I to jest dobry pomysł.
Nie możesz wciąż myśleć o żonie. Nie da się nie myśleć ale gdy już nie będzie to wywoływało u Ciebie obezwładniających emocji to znak, że czas już trochę uleczył rany.
Trzymaj się

I to jest dobry pomysł.
Nie możesz wciąż myśleć o żonie. Nie da się nie myśleć ale gdy już nie będzie to wywoływało u Ciebie obezwładniających emocji to znak, że czas już trochę uleczył rany.
Trzymaj się

[IS7]

No i to już byłby koniec definitywny.
Spotkałem moją żonę która się ściskała "kolegą", nie wytrzymałem. Wylałem im co mi na sercu leżalo od kilku miesięcy. Jego prawie pobiłem, żonie powiedziałem (wydarłem się),że jej nienawidzę i nie chce jej w życiu już widzieć.

Niestety kocham ja dalej, mógłbym ją przywitać z powrotem od zaraz ale wiem że to nigdy nie nastąpi. Zwłaszcza jak widzę jakie uczucie między nimi kwitnie.

No i to już byłby koniec definitywny.
Spotkałem moją żonę która się ściskała "kolegą", nie wytrzymałem. Wylałem im co mi na sercu leżalo od kilku miesięcy. Jego prawie pobiłem, żonie powiedziałem (wydarłem się),że jej nienawidzę i nie chce jej w życiu już widzieć.

Niestety kocham ja dalej, mógłbym ją przywitać z powrotem od zaraz ale wiem że to nigdy nie nastąpi. Zwłaszcza jak widzę jakie uczucie między nimi kwitnie.

[IS7]

Hej, dzień za dniem mija a umnie bez zmian. Nie wiem jak długo jeszcze będzie to trwało, i ile jeszcze wytrzymam. Z żoną ograniczyłem kontakty do odbierania i oddawania dziecka. Jedyne co sobie mówimy to najwyżej "cześć". Zawsze gdy widzę żonę serce zaczyna mi mocniej bić. Chciałbym powiedzieć jej "wróć, czekam, kocham cię" ale wiem że to nic nie zmieni a najwyżej się ośmieszę. Świadomość, że jest i kocha kogoś innego niszczy mnie od środka.

Najbardziej dobija mnie samotność, pusty dom, nikt na mnie nie czeka. Ciągle wracają wspomnienia.

Hej, dzień za dniem mija a umnie bez zmian. Nie wiem jak długo jeszcze będzie to trwało, i ile jeszcze wytrzymam. Z żoną ograniczyłem kontakty do odbierania i oddawania dziecka. Jedyne co sobie mówimy to najwyżej "cześć". Zawsze gdy widzę żonę serce zaczyna mi mocniej bić. Chciałbym powiedzieć jej "wróć, czekam, kocham cię" ale wiem że to nic nie zmieni a najwyżej się ośmieszę. Świadomość, że jest i kocha kogoś innego niszczy mnie od środka.

Najbardziej dobija mnie samotność, pusty dom, nikt na mnie nie czeka. Ciągle wracają wspomnienia.