[Metanoja1]

Zeniu, moje osobiste przemyślenia są podobne do Twoich i do mare

Zeniu, moje osobiste przemyślenia są podobne do Twoich i do mare

[kinga2]

[tiliana]

Dzięki za te odpowiedzi, szczególnie za tę twoją, Kinga, ale nie rozjaśniło mi to tematu. Może dopytam: co z tą kobiecą niezależnością i rosnącymi wymaganiami w kontekście zawierania związków małżeńskich?

Ja bym nie chciała usłyszeć od męża, że jest ze mną, bo beze mnie nie dałby sobie rady finansowo, albo że wybrał mnie, bo ma małe wymagania wobec kobiet. Wymagania i niezależność w tym kontekście to coś, co ja widzę, jako coś bardzo pozytywnego. Jestem z mężem, bo go wybrałam, nie dlatego, ze bez niego bym sobie nie poradziła. Jest wspaniały i jednak większość z moich wcale niemałych wymagań spełnia. A to wszystko,w czym mnie uzupełnia, co potrafi robić lepiej ode mnie ze względu na swoje męskie przymioty, to tylko (i aż) bonus do całej reszty.

Tak patrząc te 100lat wstecz, to możliwości wyboru stanu kobiety były dużo mniejsze. Więc się brało ślub dużo bardziej z musu, niż z wyboru. A skoro to wybór, to dużo bardziej wymaga odwagi, niż pójście jedyną słuszną ścieżką małżeństwa...

Dzięki za te odpowiedzi, szczególnie za tę twoją, Kinga, ale nie rozjaśniło mi to tematu. Może dopytam: co z tą kobiecą niezależnością i rosnącymi wymaganiami w kontekście zawierania związków małżeńskich?

Ja bym nie chciała usłyszeć od męża, że jest ze mną, bo beze mnie nie dałby sobie rady finansowo, albo że wybrał mnie, bo ma małe wymagania wobec kobiet. Wymagania i niezależność w tym kontekście to coś, co ja widzę, jako coś bardzo pozytywnego. Jestem z mężem, bo go wybrałam, nie dlatego, ze bez niego bym sobie nie poradziła. Jest wspaniały i jednak większość z moich wcale niemałych wymagań spełnia. A to wszystko,w czym mnie uzupełnia, co potrafi robić lepiej ode mnie ze względu na swoje męskie przymioty, to tylko (i aż) bonus do całej reszty.

Tak patrząc te 100lat wstecz, to możliwości wyboru stanu kobiety były dużo mniejsze. Więc się brało ślub dużo bardziej z musu, niż z wyboru. A skoro to wybór, to dużo bardziej wymaga odwagi, niż pójście jedyną słuszną ścieżką małżeństwa...

[mare1966]

No i wcięło mi takiego gługiego mundrego posta .

Zenia , tak to co napisałaś zawiera się w moim postrzeganiu .

Kinga , no patrz , a ja pomyślałem że ty tak serio .


Tiliano , właśnie długa w tej częsci była moja wypowiedź .
Teraz tylko hasłowo :
- młodszym brak doświadczenia PRL ( dużo wolniejsze tempo życia )
- zachłyśniecie się zachodem w tym konsumpcjonizmem
( zauważ piszesz o mężu jak o wielofunkcyjnym sprzęcie AGD czy wypasionej furze
z oponami z systemem "coś tam" w bonusie )
- ambitne i zdolne Polki idą w ślepą uliczkę
( tzw kariera zawodowa zamiast większej rodziny i kariery domowej )
- pozorny rozwój osobisty ( tak naprawdę często rozwój egoizmu )

Najlepszym kapitałem społeczeństwa są ludzie z wartościami , moralnością , etyką itd
i dopiero tacy dobrze wykształceni .
Oczywiście bez rozmnażania wszystko na nic
= polityka społeczna państwa .
Wykorzystać doświadczenia zachodu ( patrz sytuacja obecna )
i przeskoczyć na wyższy poziom rozwoju społecznego , nie robiąc ich błędów .
W tym budować rozwój nie na konsumpcji , ale na wartościach .
Promować "samodzielne myślenie" , umiarkowany minimalizm itp.


......... bardzo skrótowo

No i wcięło mi takiego gługiego mundrego posta .

Zenia , tak to co napisałaś zawiera się w moim postrzeganiu .

Kinga , no patrz , a ja pomyślałem że ty tak serio .


Tiliano , właśnie długa w tej częsci była moja wypowiedź .
Teraz tylko hasłowo :
- młodszym brak doświadczenia PRL ( dużo wolniejsze tempo życia )
- zachłyśniecie się zachodem w tym konsumpcjonizmem
( zauważ piszesz o mężu jak o wielofunkcyjnym sprzęcie AGD czy wypasionej furze
z oponami z systemem "coś tam" w bonusie )
- ambitne i zdolne Polki idą w ślepą uliczkę
( tzw kariera zawodowa zamiast większej rodziny i kariery domowej )
- pozorny rozwój osobisty ( tak naprawdę często rozwój egoizmu )

Najlepszym kapitałem społeczeństwa są ludzie z wartościami , moralnością , etyką itd
i dopiero tacy dobrze wykształceni .
Oczywiście bez rozmnażania wszystko na nic
= polityka społeczna państwa .
Wykorzystać doświadczenia zachodu ( patrz sytuacja obecna )
i przeskoczyć na wyższy poziom rozwoju społecznego , nie robiąc ich błędów .
W tym budować rozwój nie na konsumpcji , ale na wartościach .
Promować "samodzielne myślenie" , umiarkowany minimalizm itp.


......... bardzo skrótowo

[tiliana]

mare, ale znowu ja o gruszce, ty o pietruszce. Ja się pytam, jak to, co myślisz, ma się do jednostkowych przykładów - konkretnej potencjalnej lub istniejącej pary?

I na moim przykładzie i z mojego doświadczenia wiem, że wysokie wymagania wobec partnera, a później doceniona i wywalczona niezależność są czymś dobrym i wartościowym.

Czepiasz się słówka "bonus", ale ja nie jestem jedną z osób zachłyśniętych konsumpcjonizmem. Wręcz przeciwnie, jestem kimś, kto bardzo pasuje do tego, co opisałeś jako cele rozwoju społeczeństwa...

Więc?

mare, ale znowu ja o gruszce, ty o pietruszce. Ja się pytam, jak to, co myślisz, ma się do jednostkowych przykładów - konkretnej potencjalnej lub istniejącej pary?

I na moim przykładzie i z mojego doświadczenia wiem, że wysokie wymagania wobec partnera, a później doceniona i wywalczona niezależność są czymś dobrym i wartościowym.

Czepiasz się słówka "bonus", ale ja nie jestem jedną z osób zachłyśniętych konsumpcjonizmem. Wręcz przeciwnie, jestem kimś, kto bardzo pasuje do tego, co opisałeś jako cele rozwoju społeczeństwa...

Więc?

[mare1966]

[tiliana]

Co do wysokich wymagań przy wyborze kandydata na męża, to się zgadzam. Nic dodać, nic ująć. Skąd więc twoje negatywne nastawienie do wzrastających wymagań pań w ogólności?

Co do wysokich wymagań przy wyborze kandydata na męża, to się zgadzam. Nic dodać, nic ująć. Skąd więc twoje negatywne nastawienie do wzrastających wymagań pań w ogólności?

[tiliana]

Wracając do niezależności...

Dla mnie wskazówką i sytuacją idealna jest zwrot, który gdzieś przeczytałam... "Od uzależnienia przez niezależność do współzależności". Niestety, nie udało mi się, póki co, dotrzeć do żadnych materiałów źródłowych na ten temat... ale już samo to zdanie zrobiło na mnie ogromne wrażenie.

Wiemy, czym jest uzależnienie. To nie podlegająca woli relacja, do tego destruktywna, z której trudno się uwolnić. Do tego zwykle jedna osoba ma "władzę" nad drugą.
Niezależność to, fakt faktem, tak jak o tym, mare, pisałeś, brak relacji. tak w dużym skrócie.
A współzależność? Tak, jak ja to widzę - to relacja dobrowolna z obu stron i konstruktywna.
Tak, to jest cel, do którego dążę w moim małżeństwie.

Wiadomo, że nie wszyscy przechodzą przez fazę uzależnienia. Jednak niezależność jest etapem koniecznym - choćby przed powstaniem związku. Dlatego ja ją widzę jako coś pozytywnego. Nie jako cel sam w sobie, ale jako coś, co jest niezbędne, aby do tego celu - współzależności - można było dotrzeć.

Czasami ta progresja zaczyna się dopiero w małżeństwie, nie przed jego zawarciem. Wtedy to kobiety (choć czasem i mężczyźni, bo to nie zależy raczej od płci) walczą o swoja niezależność. I niektóre na tym etapie zostają, nigdy nie przechodzą na kolejny.
Nie chcę komentować, że to źle. Bo to chyba wiadomo, że nie jest to sytuacja idealna. Ale tak po prostu jest. Nie z każdym też da sie wejść w relację współzależności - wtedy ,chcąc - nie chcąc, trzeba zostać na etapie niezależności, bo do wyboru jest tylko powrót do uzależnienia...

Ok, to tak w skrócie i ogólnie... Czekam na ciekawe uwagi i komentarze ;)

Wracając do niezależności...

Dla mnie wskazówką i sytuacją idealna jest zwrot, który gdzieś przeczytałam... "Od uzależnienia przez niezależność do współzależności". Niestety, nie udało mi się, póki co, dotrzeć do żadnych materiałów źródłowych na ten temat... ale już samo to zdanie zrobiło na mnie ogromne wrażenie.

Wiemy, czym jest uzależnienie. To nie podlegająca woli relacja, do tego destruktywna, z której trudno się uwolnić. Do tego zwykle jedna osoba ma "władzę" nad drugą.
Niezależność to, fakt faktem, tak jak o tym, mare, pisałeś, brak relacji. tak w dużym skrócie.
A współzależność? Tak, jak ja to widzę - to relacja dobrowolna z obu stron i konstruktywna.
Tak, to jest cel, do którego dążę w moim małżeństwie.

Wiadomo, że nie wszyscy przechodzą przez fazę uzależnienia. Jednak niezależność jest etapem koniecznym - choćby przed powstaniem związku. Dlatego ja ją widzę jako coś pozytywnego. Nie jako cel sam w sobie, ale jako coś, co jest niezbędne, aby do tego celu - współzależności - można było dotrzeć.

Czasami ta progresja zaczyna się dopiero w małżeństwie, nie przed jego zawarciem. Wtedy to kobiety (choć czasem i mężczyźni, bo to nie zależy raczej od płci) walczą o swoja niezależność. I niektóre na tym etapie zostają, nigdy nie przechodzą na kolejny.
Nie chcę komentować, że to źle. Bo to chyba wiadomo, że nie jest to sytuacja idealna. Ale tak po prostu jest. Nie z każdym też da sie wejść w relację współzależności - wtedy ,chcąc - nie chcąc, trzeba zostać na etapie niezależności, bo do wyboru jest tylko powrót do uzależnienia...

Ok, to tak w skrócie i ogólnie... Czekam na ciekawe uwagi i komentarze ;)

[MareS]

[tiliana]

Dzięki, na pewno przeczytam, bo to wygląda na bardzo interesującą pozycję ;)

Dzięki, na pewno przeczytam, bo to wygląda na bardzo interesującą pozycję ;)

[mare1966]

Ok Tiliano ,
przypomniałem sobie twoje "stare dzieje forumowe" .
Pamiętam , był tam problem właśnie z niezależnością jakby .

Ok Tiliano ,
przypomniałem sobie twoje "stare dzieje forumowe" .
Pamiętam , był tam problem właśnie z niezależnością jakby .

[tiliana]

[mare1966]

[helenast]

Czytam Wasz wątek o woli, uzależnieniu i pozwolę sobie dodać własne zdanie.
Wszystko, dosłownie wszystko co robimy jest naszą wolą. Począwszy od zaparzenia sobie porannej kawy po chęć wyjścia z każdego kryzysu.
Naszą wolą jest godzenie się na dobro i zło w związkach, w pracy , w kontaktach z ludźmi. Uzależnienie lub jak to nazywacie niezależność itp to wygodne argumenty dla zatrzymania naszego działania. Może strach przed nowym, może strach przed porażką, brak wiary w siebie, w swoje działanie. Nie sądzę ,że jest coś takiego jak ,, upośledzenie woli,, - to wygodna wymówka. To my sami doprowadzamy do tego ,że jesteśmy skazani na tzw. chorą zależność od innych, że dajemy się sprowadzić do poziomu zerowego, dajemy się wciągnąć w uzależnienia innych i od innych. Tu też działa nasza wola- ta normalna. Godzimy się na uzależnienie, godzimy się na współzależność , ale najtrudniej dojść nam do niezależności. Dlaczego ? Bo tak do końca nie zdajemy sobie sprawy co to słowo znaczy.

Czytam Wasz wątek o woli, uzależnieniu i pozwolę sobie dodać własne zdanie.
Wszystko, dosłownie wszystko co robimy jest naszą wolą. Począwszy od zaparzenia sobie porannej kawy po chęć wyjścia z każdego kryzysu.
Naszą wolą jest godzenie się na dobro i zło w związkach, w pracy , w kontaktach z ludźmi. Uzależnienie lub jak to nazywacie niezależność itp to wygodne argumenty dla zatrzymania naszego działania. Może strach przed nowym, może strach przed porażką, brak wiary w siebie, w swoje działanie. Nie sądzę ,że jest coś takiego jak ,, upośledzenie woli,, - to wygodna wymówka. To my sami doprowadzamy do tego ,że jesteśmy skazani na tzw. chorą zależność od innych, że dajemy się sprowadzić do poziomu zerowego, dajemy się wciągnąć w uzależnienia innych i od innych. Tu też działa nasza wola- ta normalna. Godzimy się na uzależnienie, godzimy się na współzależność , ale najtrudniej dojść nam do niezależności. Dlaczego ? Bo tak do końca nie zdajemy sobie sprawy co to słowo znaczy.